Vandaag ging mijn aandacht naar de volgende krantekop : Duitse verzekeraar trakteert beste makelaars op seksorgie.
Nu ben ik niet verwonderd dat dit bestaat maar ik vraag me echt af hoe dit aan bod komt tijdens de sollicitatiegesprekken. Euh, en hebt u soms ook soms interesse in een incentive in natura? De firmawagen en de maaltijdcheques boeten dan wellicht aan belang in.
Een tweede krantekop waar ik stil bij stond, was Bonus voor wie gewezen alcohol- en drugsverslaafden aanwerft . Voor de werkgever is het dan plots interessant een ex-verslaafde te vinden. Bent u ooit in een vereniging geweest zoals bijvoorbeeld de A.A. of hebt u ervaring met uw geest te verruimen en te stimuleren met bepaalde middelen ?.
Geen wonder dat ik nog werkzoekend ben. Ik moet dringend leren zuipen, snuiven en achter de vrouwen lopen zodat mijn CV er wat ruiger uitziet.
Het internet. Deze uitvinding heeft ons leven in een korte tijd totaal veranderd. Tegenwoordig gebeurt bijna alles via de computer. Toen ik in 1993 afstudeerde, had ik nog nooit van het internet gehoord. Solliciteren was toen echt omslachtig: jobaanbiedingen bekijken in de krant of navraag doen aan het loket van de VDAB, adressen opzoeken in de telefoonboeken voor spontane sollicitaties, brieven schrijven in handschrift, Dit vergde veel tijd, postzegels en frequente verplaatsingen naar de bibliotheek en VDAB-kantoor. Nu gebeurt alles van thuis uit : je schrijft je in bij de vdab als werkzoekende, de werkaanbiedingen vindt men op de jobsites, de CV wordt per mail verstuurd, via Google bereidt men het gesprek voor, het sociaal netwerk wordt aangesproken bij het zoeken, men kan cursussen volgen en indien men het treft is er bij de toekomstige werkgever mogelijkheid tot thuiswerken. Misschien komt er straks wel een vacature vrij als e-marketeer ?
In één dag in gesprek gaan met de recruiters van enkele mooie bedrijven uit de streek. Dit leek me een mooie vooruitzicht toen ik mij begaf naar mijn eerste jobbeurs. Blijkbaar was ik niet de enige met dit idee, want het was drummen voor de verschillende stands. Niet alle bedrijven waren echter even populair maar blijkbaar gaf mijn uitverkoren bedrijf een pakketje van hun producten mee aan alle sollicitanten. Een mooi initiatief dat resulteerde in een wachttrij die niet zou misstaan in het voormalige oostblok. Ik had dan ruimschoots de tijd om kennis te maken met enkele mee aanschuivende jongelui want het waren toch vooral jongeren die deze beurs bezochten. Zo kwam ik te weten dat een jonge man een eerste ervaring in de marketing had maar nu open stond hij voor alle aanbiedingen. In de marketing is er teveel concurrentie waarna hij me vroeg naar welke job ik zocht. Ondertussen was het aan de beurt aan een iets oudere vrouw om zich voor te stellen aan de stand van het bedrijf. Daar kreeg ze laten we ze Mariette noemen te horen dat ze het CV-formulier niet had ingevuld waarna ze mompelend wegging. In de wachttrij werden wenkbrauwen gefronsd en begonnen er enkelen spontaan te rologen. Mooi. Dit ging lekker snel hoorde ik een jonge vrouw ergens achter mij zeggen. Vijf minuten later stak Mariette ons echter voorbij. Ze gaf het ingevulde formulier aan één van de recruiters die haar op de achterzijde van het formulier wees. Gniffelend keken mijn nieuwe vrienden en mezelf naar elkaar terwijl we ons zorgvulig ingevuld formulier goed vasthielden. Een vijftal minuten later was het bijna aan mij wanneer Mariette voor de derde keer aan de stand verscheen. De ingevulde CV werd vlug overlopen waarbij Mariette duidelijk maakte dat ze een job zocht in de fabriek. Ok, komt u maandag maar een test doen antwoordde recruiter waarna het aan mij was om me voor te stellen. Lang duurde het gesprek evenwel niet. Het spijt mij, zei de recruiter, maar momenteel hebben we geen vacatures in de marketing en in de nabije toekomst zullen er ook geen zijn. Ook bij de twee andere bedrijven die ik had aangestipt, kreeg ik dit antwoord. Mariette heb ik deze namiddag niet meer gezien, wellicht had zij wel een job te pakken.
Ik maakte onlangs kennis met een nieuwe trend in het solliciteren: het speed-solliciteren. Dit houdt in dat het bedrijf een groot aantal potentiële kandidaten in een korte tijd ontmoet om zo een eerste indruk van hen te krijgen. Geen diepzinnige gesprekken of zweetuitbrekende testen maar algemene vragen als Wie ben je, watis je ervaring en wat spreekt je aan bij deze job ?
Als sollicitant krijg je dan een kwartier de tijd om je te bewijzen. Een minder geslaagd antwoord wordt zo bijna genadeloos afgestraft . Bedankt. We houden u op de hoogte. Bijna weerklonk er De volgende! Voor ik het goed en wel besefte, stond ik opnieuw in de gang waar reeds 2 andere kandidaten stonden te wachten.
Thuis aangekomen, vlogen de boeken die ik over het onderwerp had bestudeerd opnieuw de kast in. Meer dan kennis, draait het bij een speedsollicitatie over zichzelf kunnen verkopen en een goede eerste indruk nalaten. Hierbij herinnerde ik mij een artikel over het gevaar van de eerste indruk. Hierbij gold Suzan Boyle als voorbeeld. Bij haar eerste auditie gniffelde de jury en het publiek in eerste instantie met de onhippe, Schotse huisvrouw tot ze iedereen omverblies met haar prachtige stem. De eerste indruk is belangrijk maar uiteindelijk telt nog steeds de laatste indruk.
Ik ben Sollicitant
Ik ben een man en woon in West-Vlaanderen () en mijn beroep is Marketing verantwoordelijke.
Ik ben geboren op 01/01/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Op zoek naar de job van mijn leven
