Kevin heeft mij gevonden en heeft de winkel van Alex in brand gestoken, gelukkig kon ik de kinderen nog op tijd veilig wegbrengen. Ik bleef hopen dat Alex zo snel mogelijk kwam want alleen kon ik Kevin niet aan, ik wilde dat Alex mijn redder in nood was en dat was hij ook maar door mij kreeg hij een klop op het hoofd door Kevin. Toen ik dat zag schrok ik zo hard, ik dacht dat hij ging sterven maar godzijdank leeft hij nog en is het niet zo erg als ik dacht. Kevin heeft zichzelf doodgeschoten wat een grote shock was voor iedereen, hij heeft mij veel pijn gedaan maar dit wenste ik hem zeker niet toe. Ik had gehoopt dat hij mij zou laten gaan en doorgaan met zijn leven maar misschien was ik een beetje te egoïstisch. Misschien had ik hem nog een kans kunnen geven maar ik denk niet dat ik het overleefd zou hebben moest ik bij hem gebleven zijn.
Ik kan nu opnieuw beginnen zonder leugens en zonder me verborgen te houden, ik kan niet wachten om te zien wat er mij Alex, Kristen en Josh te wachten staat in de toekomst.
Ik heb net een super rare droom gehad, Jo waarschuwde mij dat hij me gevonden had.
Zij zei niet exact wie maar ik ben zeker dat ze Kevin bedoelde, het raarste is dat Jo hem niet eens ken. Het leek allemaal zo realistisch, ik ben bang dat het echt zo is en dat hij hier elk moment kan zijn. Misschien is deze droom een waarschuwing voor mij of misschien is het ook gewoon een droom. Ik probeer kalm te blijven maar het is moeilijk als ik niet weet of Kevin mij nog zoekt of niet maar hem kennend zal hij het waarschijnlijk nog niet opgegeven hebben.
Hopelijk vindt hij me nog eventjes niet, ik wil nog even hier blijven bij Alex.
Vandaag ben ik naar het strand gegaan met Alex en zijn twee kindjes.
Ze waren zo schattig en vormen een prachtige familie, ik wouw dat ik daar deel van uit maakte. Ik dacht dat Kevin en ik ooit zo'n gelukkig gezin gingen vormen maar ik zie nu dat het nooit zal gebeuren. Ik heb iemand nodig zoals Alex, de manier waarop hij met de mensen rondom hem omgat en vooral zijn kinderen is zo lief. Hoe hij vanmiddag speelde met hen, het was alsof zij de enige op de wereld waren.
Ik denk dat ik gevoelens voor hem krijg en ik hoop dat wij ooit samen een gelukkig gezin zullen vormen.
Vandaag vond ik een fiets buiten mijn huis van Alex maar ik heb die teruggebracht.
Onderweg bedacht ik wat ik tegen hem zou zeggen maar niets leek goed genoeg. Hij weet niet wat ik heb meegemaakt dus hij zal zeker niet snappen waarom ik hem niet vertrouw. Hij is lief en ik begrijp dat hij me wil helpen maar wat als hij plots verandert? Wat als hij mij slecht behandelt net als Kevin? Hij was een beetje boos en zei dat ik hem moest aannemen en hem dankbaar zijn, hij probeerde mij niet eens te begrijpen. Waarom kan hij zich niet in mijn schoenen plaatsen en mij proberen te begrijpen. Ik had gehoopt dat hij het zou snappen maar niemand snapt mij, ook hem niet.
Misschien is deze stad toch niets voor mij, maar het is niet dat ik ergens anders naartoe kan op dit moment dus ik zit hier vast.
Hopelijk zal Alex mij ooit begrijpen want hij is wel een lieve man.
Xoxo
solange
Ik dacht eerst dat ze nog samen waren maar nu dat ik erover nadenk heb ik haar nog niet gezien en had hij er ook nog niet over gepraat.
Hij ziet er niet zo triest uit maar het is wel duidelijk dat hij haar nog mist. Ik vraag me af hoe moeilijk het voor hem moet zijn geweest om twee kindjes helemaal alleen op te voeden, en hij heeft dat ook heel goed gedaan.
Hem zien geeft mij een beetje hoop dat er ook nog goede mensen zijn op de wereld, hopelijk blijft hij een goed mens en verandert hij niet zoals Kevin.
