Het is weeral een tijdje geleden dat ik jullie heb geschreven. Dit komt omdat de laatste weken zijn gevlogen en ik dat bloggen telkens uitstelde omdat het minder dringend is dan lesvoorbereidingen, weekverslagen, keuzetrajecten en andere leuke dingen. :)
Vorige week hebben Lotte, Anne en ik onze koffers gepakt om vier dagen te gaan helpen op het Kinderboekenfestival in Saramacca. Het werden zeer vermoeiende maar geweldige dagen! We leerden heel wat leuke mensen kennen zoals Indra Hu, de kinderboekenschrijfster van het jaar, en enkele Belgische stagiairs. Het was fijn om nieuwe mensen te leren kennen en we zijn er zeker van dat we de Belgen hier nog tegen het lijf zullen lopen.
Het festival zelf viel wat tegen. De organisatie liet vaak te wensen over en de taakverdeling verliep wat vaag en stroef. Zo heb ik twee dagen in de gietende regen staan verven met klein mannen. Mijn begeleider weigerde verf aan te raken, dus je kan je al voorstellen hoe ik eruit zag. Kliddernat van de regen, en van kop tot teen beklad met kleurrijke verfspetten. Hoewel ik die begeleider naar het hoogste topje van de boom kon wensen, heb ik nog wel genoten van mijn activiteit. Wanneer je die kleuters en die pubers enthousiast ziet verven, liep ik met een glimlach te knoeien met emmers water en vuile borstels verf.
Na het boekenfestival hebben we donderdag een dagje vrij genomen om uit te rusten. Achteraf gezien zijn we hier heel dankbaar voor want we waren stikkapot. `s Avonds zijn we dan bij Zus&Zo gaan eten en hebben we een cocktailtje gedronken bij Broki. Een supergezellige bar aan de Surinamerivier waar we dinsdag en vrijdag salsalessen zullen volgen.
Vrijdag heb ik lesgegeven en `s avonds zijn we pasta gaan eten.
Zaterdagavond zijn we met z`n alles gaan feesten. We werden op een Hindoestaans feestje afgezet door onze taxichauffeur. Buiten een Javaanse vrolijkaard stond er niemand op de dansvloer. Daar hebben wij dan maar snel verandering in gebracht! De mensen wisten niet wat ze zagen, maar wij hebben gegierd en gelachen voor 100 man. Nadien zijn we naar Zsa Zsa Zsu getrokken waar we tot in een kot vd nacht hebben gefeest met Surinamers en Belgische stagiairs.
Verder zijn we in het weeshuis begonnen met het renoveren van de speeltuin. Na het schuren, zetten de jongens een prachtige kleur op de speeltuigen. Het ziet er al veel vrolijker uit! Vrijdag ga ik er weer heen om mee te helpen schilderen.
Dit weekend trekken we naar Galibi. Op dit eiland leggen de reuzeschildpadden hun eieren. We zien er allemaal erg naar uit om er een weekendje tussenuit te zijn! Ik heb alvast een kleurrijke hangmat gekocht. Spannend Spannend!
Zondag komt meneer Venstermans. Met hem trekken we naar Brownsberg, Dantabai en nog andere plekken in het binnenland.
Voor de rest gaat hier alles zijn gangetje. Vroeg opstaan om les te geven, `s middags naar een marktje om fruit te kopen en `s avonds na het schoolwerk samen koken en wat ontspannen.
Ik hoop dat alles goed gaat met jullie! Wanneer je me wat wilt vertellen, kan je me altijd mailen op sofie.theunis@student.kdg.be . Jammer genoeg duurt het ontvangen van brieven hier teleurstellend lang.
Het was weer even geleden dat ik op deze blog heb geschreven! Het leven hier in Suriname krijgt stilaan een wederkerend ritme en dat doet me goed. Ik voel me meer en meer thuis hier in dit tropisch land, en dat voelt heerlijk aan.
De routine zit vooral in het schoolleven. Bijna elke schooldag sta ik rond een uur of 6 op om met mijn fietsje naar het Hogedoorn Atheneum te vertrekken. De lessen beginnen er al om 7 uur en dit was in het begin wel wennen, hoor! :) Maandag heb ik vooral geobserveerd in de klasjes van mevrouw Sno ( mijn stagementor) en woensdag mocht ik er zelf aan beginnen. Toen stond ik meteen voor 6 lesuren voor de klas... Het is heerlijk om hier les te geven! Het tempo ligt trager omdat de leerlingen alles in schriftjes moeten noteren, de leerlingen zijn hier erg enthousiast en de sfeer in de klas is erg aangenaam. De leerlingen zijn ook veel aanhankelijker dan de Belgische variantjes. :)
Buiten het lesgeven, hebben we ook andere dingen gedaan deze week. Zo ben ik donderdag naar de vergadering geweest voor de Info 4 Life beurs van onze school. Deze beurs wordt georganiseerd voor leerlingen om hen een beter zicht te geven op de toekomst. Zo komen er heel wat firma's en particulieren info geven over hun bedrijf of hun beroep. Vrijdag gaat deze beurs door op onze school, maar er moet nog wel wat gebeuren. :)
Vrijdag zijn we voor de eerste keer naar het weeshuis Manja-Oe-Pauw geweest. We moesten met een busje naar het weeshuis rijden want dit was ver van waar we wonen. Dit busje is zo'n straatbusje. Met z'n achten zijn we in zo'n bus gestapt en werden we ergens aan een plakaat afgezet. We zagen het straatnamenkaartje dat we zochten, staan bij een ' weggetje' . Dit was eerder een strook gemaaid gras tussen de broes.
Het begon dan nog eens te gieten dus we voelden ons echt verloren precies. Op een gegeven moment zei lotte dat ze het huis al zag. Toen ik opkeek, verschoot ik mij een bult. Ik ga het zeggen zoals het eruit zag: een krot gemaakt van panelen, betonmuren en een schammel dakje. Juist toen stonden er plots twee kei kleine kindjes naast ons met een grote regenjas om te vragen of we wilden schuilen. Je kan je je niet voorstellen hoe ontroerend dat was dat die weesjes ons een regenjas aanboden terwijl zij praktisch niets hebben om op te slapen.
We zijn toen naar binnen geloodst en zagen onze 10 jongetjes meteen. Die mannen keken ons aan alsof we spookjes waren. Ze zaten op de grond of op een 'zetel' naar een tv'tje te zien met angstige oogjes. Nadien kregen we van Winesse ( eigenares vh weeshuis) een rondleiding in het 'huis'. Blijkbaar zijn ze beginnen bouwen maar is het nooit afgeraakt, zijn ze bezig met het bouwen van een speeltuin, willen ze kasten omdat ze geen opslagruimte hebben voor kleren, willen ze een deftige keuken, ... Och, 't is echt kei confronterend om te zien hoe die mannen daar leven. De drie oudste slapen op de grond zelfs. Er zijn daar nu drie ondervoede kindjes geplaatst die zwaar verwaarloosd zijn geweest voor ze hier terecht kwamen.
Die Winesse is een ongelooflijk lieve en geïnspireerde vrouw! Die leeft voor die tien klein mannen. Je kan je wel inbeelden hoe gelukkig en dankbaar die was toen ze zag dat wij er met 8 waren en dat er twee sterke jongen bij waren die het huis eventueel zouden kunnen afmaken. ( metselen, daken bouwen, ...)
Nadien zijn die klein mannen opengebloeid toen ze ons fototoestel zagen en ze allemaal een foto wilden trekken. De allerkleinste waren meteen verkocht aan dat fototoestel maar de grote jongens ( max 15 jaar) hielden zich op de achtergrond. Er zijn jongens die thuis seksueel, fysiek of mentaal zijn misbruikt en die weigeren te praten.
We hebben alle 8 iets van: ' komaan, we geven ons hier helemaal voor! We zijn van plan om op Facebook een groep te maken met de werken die wij daar gaan uitvoeren. We zouden mensen willen warm maken om ons financieel te steunen bij ons vrijwilligerswerk. Zo zouden we hun speeltuin willen maken want die wordt nu niet gebruikt omdat elk tuig stuk is, zouden de jongens kasten willen maken omdat nu alles op te grond staat en zouden we met de kindjes op uitstap willen gaan, maar dit kost natuurlijk geld. Jammer genoeg kunnen we dit zelf allemaal niet betalen... Ook langs hier roep ik jullie allen op om er een keer over na te denken. Elke euro wordt door ons geïnvesteerd in het huis en de kinderen. Op Facebook zouden jullie dan kunnen volgen wat we er allemaal aan het doen zijn. Verdere informatie volgt nog!
Gisteren zijn we dolfijnen gaan spotten op de Commewijnerivier. Na een tijdje te hebben gedobberd op het water, sprongen er plots drie dolfijnen uit het water! Het was een echt plezier om ze te zien spelen. Onze gids Anne vertelde me later dat we erg veel geluk hebben gehad dat we de dolfijnen al dollend aan het werk hebben gezien! Nadien zijn we aan het dorpje aangemeerd om er lekkere Surinaamse snacks te proeven en zijn we nadien met het bootje terug gegaan. We konden aan boort genieten van een prachtige maar zeer snelle zonsondergang!
Gisterenavond ben ik voor het eerst ook echt gaan feesten in Paramaribo centrum. In Zsa Zsa Zsu ( vergeef me voor enige spelfouten) hebben we onze dansschoenen hun werk laten doen. Keileuke muziek, heel veel volk en een zalige sfeer! Vanmorgen veel te vroeg wakker worden door de warmte was iets minder... :)
Hoe is het in België? Ik hoop dat alles daar toppie gaat! Hier gaat het geweldig!
Wat heb ik deze week nog gedaan? - Naar toneel gaan kijken van leerlingen van mijn stageschool. Erg grappige voorstelling over de moderne jeugd hier in Suriname. Kei plezant! Samen met Marijke ( ook een Belgische stagiair Nederlands op mijn stageschool) en onze leerkrachten Nederlands hebben we genoten van het toneelstuk!
- We zijn ook met onze groep gaan eten in een Indonesische restaurant. Heel erg lekker en fijn! - We zijn in't Vat gaan eten en gaan dansen. Iedereen kan hier blijkbaar als de beste salsadansen dus ik moet als de bliksem de basispassen onder de knie krijgen :) - Vanmorgen zijn de naar de gospelmis geweest. Zalig! Goed gezongen en gedanst. Er werd een klein Creools baby'tje gedoopt...schattig ze! - Vanmiddag zijn we naar het centrum gefietst en zijn we aan de Surinamerivier wat gaan genieten en gaan niksen.
Morgen begint de stageweek weer dus vanavond kruip ik na een Creoolse maaltijd vroeg in bedje!
Reeds drie dagen bevind ik me op Surinamse bodem en ik moet zeggen dat het aanpassen is!De temperatuur is hier veel heter en vochtiger als bij ons. Zalig gevoel om met een kleedje en wat sletjes rond te lopen ipv met wanten, een muts en gesprongen lippen vd koude!
Toen we zondag aankwamen, was het hier 18u en volle zon. Een half uur later was het hier pikdonker. We namen een taxibusje en trokken naar de L`Hermitageweg 157. De taxirit was erg spannend! We zagen vooral erg veel groen, zeer druk verkeer en mannen die langs de kant vd weg stapten met beladen zakken op hun rug. We vroegen ons af hoe Suriname er zou uitzien overdag!
Rond een uur of tien kwamen we aan bij onze appartementen. De geur van zure melk deed me wat misselijk worden maar voor de rest zag alles er wel vrij netjes uit! We laaiden onze koffers uit en hingen onze muskietennetten op. Toen we drie grote kakkerlakken zagen rondkruipen op onze muren, zorgde dat voor grote paniek en hilariteit. We besloten om onze netten zeer goed in te spuiten en snel veilig in ons beschermd fort te kruipen om onze eerste nacht in Paramaribo door te brengen.
Maandag werden we om 10u verwacht op het Insituut voor Opleiding Lerarenopleiding. Daar vernamen we op welke stageschool we zouden belanden en wie onze stagebegeleider zou worden. Ik kreeg te horen dat ik op het Hogedoorn Ateneum stond en dat ik er samen met Timo en David dinsdag om 7u naar toe zouden moeten gaan. Die jongens volgen daar ook stage!
Nadien zijn we met z`n 8`en op ontdekking getrokken naar het centrum van Paramaribo. We hebben daar de Surinamerivier gezien (PRACHTIG), we hebben iets gegeten in Zus&Zo (HEERLIJK) en hebben na lang zoeken een fietsverhuurder gevonden. Rond een uur of zes keerden we met de fiets terug naar ons appartementje. Fietsen in Suriname is geweldig maar de waanzin gevaarlijk! We reden als zotten per ongeluk aan de verkeerde kant vd weg (Ze rijden hier links :D) en die auto`s reden ons roekeloos voorbij. Met dat fietsen gaan we echt nog moeten opletten!
`s Avonds hebben we gekookt en wat gezellig getetterd op ons terrasje. Oh ja, we hebben een zwembadje!!
Om 7u kwamen we vanmorgen aan op het Hogedoorn Ateneum. We zitten op een goede, brave en vrij rijke school heb ik de indruk! Ik heb al twee uurtjes geobserveerd en mocht nu de pc gebruiken om mijn werk te doen. Lesuren, onderwerpen, schooldagen zijn nog een groot raadsel hoewel ik volgende week al les moet geven. Heb de indruk dat ze hier geen stress hebben in het onderwijs!
Zo ik ga jullie laten! Tot snel! ahja mama, we zitten in de kleine regentijd...en niet de grote droge periode zoals uw boekje had vermeld :) Sofietje
Tot een paar dagen geleden leek Suriname heel ver weg. Nu ik gepakt en gezakt ben, kijk er wel erg naar uit! Zondag om 12.30u hebben we met z'n zevenen een vlucht naar Paramaribo...SPANNEND!
Jullie zullen waarschijnlijk pas in de loop van de week te horen krijgen dat ik goed ben aangekomen, want ik weet niet of ik jullie meteen al kan bereiken! ( Moest het vliegtuig in de oceaan belanden, kunnen jullie dit vernemen via de radio en de pers ;) )
Voor de romantische brievenschrijvers onder jullie volgt hieronder mijn verblijfplaats: Sofie Theunis Warme zonnelaan 1 Nooitkoutegem Suriname
Welkom op dit digitale dagboek dat ik ga proberen bij te houden tijdens mijn verblijf in Suriname! Aangezien ik geen computertalentje ben, zal het even zoeken zijn naar alle mogelijkheden die ik op deze blog tot mijn beschikking heb :)
alvast deze informatie:
Vertrek: zondag 5 februari 2012 aankomst: zondag 29 april 2012
Te noteren in de agenda: 2 februari: Prof en Red&Blue om een laatste keer te feesten in La Belgique!
