Op 2 juli kwamen we doodmoe aan na een lange treinreis en op
3 juli hadden we s avonds ons afscheidsfeestje (voor een reisverslagje, zie
volgende bericht). Een hele dag voorbereiden dus Ondertussen ook nog dozen in
orde maken om op te sturen naar België. Het was enorm druk!
Het feestje s avonds was wel leuk. Fijn om de studenten nog eens te zien en
afscheid te kunnen nemen. Een van mijn klassen had een boek gemaakt met op elke
pagina een foto van een student. Daar had de student dan een boodschap bij
geschreven. Was behoorlijk ontroerd
4 juli had ik dan examentoezicht (examen van Sarah).
Nu is elke dag heel veel afscheid nemen. Ons huis is een puinhoop omdat we
volop aan het inpakken zijn en nog veel over hebben van het feestje en zo. Sommige
dingen proberen we nog door te verkopen of geven we weg. Gisteren vertrokken
ook enkele van de buitenlandse docenten. Jammer, jammer, maar het hoort er nu
eenmaal bij.
Normaal vertrokken we vandaag naar de zee, maar we zijn beiden te moe en
geraken niet door het werk dat nog moet gebeuren. Nu ongeveer klaar.
Morgen vertrekken we naar Peking tot 9 juli, ik zie wel of we tussendoor nog
eens naar zee kunnen.
De studenten uit het eerste jaar hebben nu een
legeropleiding voor 2 weken. Ze kwamen rechtstreeks na de opleiding. Dit is nog
maar de helft
Derde jaar
Dit zal waarschijnlijk mijn laatste bericht zijn
Dit jaar is voorbijgevlogen! Het was soms met ups en downs, maar ik zal het
hier serieus missen!
Ondertussen
al enkele dagen terug van Binnen-Mongolië en tussen het inpakken door probeer
ik een kort verslagje te schrijven.
Toen
we vertrokken was het net een best belangrijke feestdag in China: het
Drakenbootfestival. Op deze dag herdenkt men een dichter/staatsman die in
ongenade was gevallen bij de keizer en dan maar in de rivier sprong om zich te
verdrinken. Mensen gingen hem zoeken in hun bootjes en gooiden rijst in de
rivier om de aandacht van de vissen af te leiden van de dichter
Op deze dag worden dan ook zongzi gegeten, dit is rijst met bv. Vlees
gestoomd in bananenbladeren. Heel lekker! Onze Ayi had ons er enkele gegeven en
dat werd dan ook ons ontbijt op weg naar het station.
Daar
begon het al goed: ik wou nog wat vochtige doekjes kopen, liep het trapje van
de winkel af, wou terug naar beneden en viel Toen vertrok ik dus naar
Binnen-Mongolië met een hele pijnlijke arm Elk uur werd het blauwer en dikker.
Kon 4 dagen niets deftigs vastnemen. Maar goed, ook dat hebben we overleefd.
De
trein viel best mee, we hadden een bed en we zaten in een best rustige wagon.
Maar het probleem is dat de reis dus 28 uren duurt en je wordt er zo lui van en
steeds meer moe De eerste dagen na aankomst moesten we dus wel wat bekomen.
Zie eens hoe comfortabel
Hieronder
zie je een kaartje van de route die we ongeveer hebben afgelegd, in totaal iets
meer dan 2000km. We zaten dus heel dicht bij de grens van Mongolië en Rusland.
Bij
aankomst in Hailaer werd al snel duidelijk dat het toch een speciaal stadje is.
Alle gebouwen hebben een andere kleur, met torentjes op de daken en zo. Heel
veel apotheken en internetbars. Heel veel winkels waar deuren worden gemaakt. We
kwamen s avonds aan, dus de eerste dag deden we niet zoveel meer. Even
rondlopen in het stadje en vroeg in bed. Hoewel we dus zo goed als 28uren op
een bed hadden gelegen, waren we doodop. Bij het verkennen van het stadje werd
ook duidelijk dat ze daar helemaal niet gewoon zijn om buitenlanders te zien.
We werden overal aangestaard en nageroepen. Zucht
Hailaer
De
tweede dag vroegen we aan het hotel om ons wat te helpen met de planning, maar
die keken ons maar raar aan. We vonden nergens iets dat leek op toeristische
dienst of zo, niemand wist ons te zeggen welke bussen waar naartoe gingen en
welke bus nodig was om daar te geraken waar we wouden geraken. We liepen daar dus maar een beetje verloren.
Na een beetje een verloren dag gingen we naar een internetbar en zochten toch
naar een reisbureau in de buurt. Maar
ook zei konden ons niet zeggen welke bus we zouden moeten nemen Ze konden ons
wel een tour aanbieden. Aangezien iedereen ons had gewaarschuwd dat het alleen
heel moeilijk ging worden, hebben we toch maar besloten om met de tour mee te
gaan. We hadden wel nog 2 nachten in het hotel, dus we konden pas na 3 dagen
vertrekken. Maar goed, het klonk goed:
een tour van 4 dagen met in totaal 5 personen voor 1450 RMB, of ongeveer 180
euro.
Dat
was nog zoiets, voor we vertrokken wouden Sarah en ik voldoende geld afhalen
(want we hadden gelezen dat er in dat deel geen McDonalds is en geen banken
waar je met een buitenlandse kaart geld kan afhalen), maar de kaart van Sarah
deed het niet. Ze liet dus haar moeder naar de bank bellen en zo, maar die
zeiden dat er niets aan de hand was. Allemaal een heel bijzonder verhaal, maar
het kwam er dus op neer dat ik de hele tour voor ons twee betaalde waarna ik
ook geen geld meer had. Toen ik geld wou afhalen, bleek mijn visa het niet te
doen. Dus lichte paniek, want we hadden nog amper geld om te eten! We vroegen
iemand hier in Dagang om wat geld op onze Chinese rekening te storten, maar we
durfden niet te veel vragen natuurlijk. De 2 dagen die we dus nog vast zaten in
Hailaer moesten we heel zuinig leven. Veel hebben we ook eigenlijk niet gedaan.
Beetje van de zon genoten, enkele dingen bezocht, een halve dag verloren met
het zoeken naar een museum dat zelfs de inwoners niet kenden, enz.
Hailaer vogelpark
Hailaer
- vogelpark
Bizar even pauzeren in het midden van de weg
Bizar toilet voor rolstoelpatiënten
Hailaer museum: typisch tentje uit Binnen-Mongolië
Hailaer museum: jas voor in de winter, het wordt hier
namelijk enorm koud!
Hailaer noedels met rundsvlees. In dit restaurantje gingen
we bijna elke dag eten.
Dan
was de dag van de tour eindelijk aangebroken: prachtig weer, maar we waren wel
nog steeds niet aan geld geraakt. Nog enkele bijkomende problemen: ze zouden
ons komen afhalen aan het hotel, maar dat klopte niet, we moesten naar het
station. We zouden met 5 personen zijn, klopt niet, we waren met 30. Het is
waarschijnlijk moeilijk voor te stellen, maar met 30 nieuwsgierige Chinezen is
het echt niet zo fijn De gids sprak ook door een micro, waardoor ik er niets
van begreep. Was jammer De tour op zich was wel in orde. Hele mooi plekken
gezien, ik zat zelfs op een paard! Er moest wel iemand bijzitten, ik durfde
echt niet alleen Die man probeerde af en toe het paard wat sneller te laten
gaan, maar ik smeekte hem gewoon te stappen
Station Hailaer, prachtig weer
Kijk eens hoe blij ik was op dat paard te zitten en kijk
eens hoe goed die man mij vasthield
Omdat
we zo dicht bij de Russische grens waren, dacht iedereen dat we Russen waren.
Soms hoorden we hen zo raden van waar we kwamen, ze dachten toch dat we geen
Chinees begrepen. Was wel grappig. Het was wel vervelend dat je overal hoorde
dat ze over je bezig waren. Als we een Russische winkel binnengingen, begonnen
ze in het Russisch tegen ons te ratelen. Ze zagen gelukkig al snel aan ons
gezicht dat het de verkeerde taal was
Een
van de activiteiten is dat we naar de grenspoort tussen China en Rusland zouden
gaan. Daar is zon heel park rond gemaakt en zo. Dus Sarah en ik willen daar
binnen gaan, komt zon legerman op ons afgelopen, al roepend: Buitenlanders!
Buitenlanders! Alsof hij alarm wou slaan. Bleek dat buitenlanders daar niet
binnen mogen. Onze gids stond er wat ongemakkelijk bij te lachen, Sarah en ik
met onze mond vol tanden 2uur moesten we wachten in een hete bus (het was die
dag echt ongelooflijk warm)
Dag
3 en 4 was dan met een andere groep, dan waren we inderdaad met 5. En een
nieuwe, hele enthousiaste gids. Wel met een oudere man en vrouw die eigenlijk
heel vervelend was. Ze waren TE enthousiast. Ze wouden ook van elke bloempje
een foto maken. We waren in een berkenbos en ze maakte echt van elke boom een
foto, zonder overdrijven! Weet je wel hoe lang dat duurt!
Groepsfoto in het bos En ja, ik had mijn buik wat meer
mogen intrekken
Dag
3 en 4 waren vooral in bossen, waar héél veel muggen zitten die rare
muggenbeten nalaten! Onderweg heel veel mooie dingen gezien en zo, maar ik ga
niet al te veel meer vertellen, ik laat jullie gewoon wat fotos zien!
O,
er is toch nog 1 ding dat ik echt moet vertellen over de reis. De eerste avond
met de tourgroep had de gids ons overtuigd om naar een optreden te gaan s
avonds. Daar hadden we nog best wat geld voor betaald, want de show en het eten
is heel goed. Toen we daar aankwamen, was het eten helemaal niet goed. Alles
was koud. En de show, tja Het waren Russische meisjes die precies steeds
minder kleren aanhadden en ja hoor, op het einde kwam een vrouw in een leren
politiepak het podium op en deed een striptease-act Sarah en ik kwamen niet
meer bij van het lachen! Enkele mensen vooral vrouwen verlieten de zaal
De straat van ons hotel de laatste nacht. Het ziet er wat
griezelig uit, maar het hotel was heel leuk en apart
Eerguna
Eerguna
Eerguna daar komt regen!
Eerguna een toilet onderweg. Van hieruit ziet het er best
ok uit, maar amai wat je daar aantrof Eronder was gewoon een put met de inhoud
van de laatste 10 jaar
Eerguna
Eerguna
Eerguna
Eerguna -
bloempje
Deze foto wou ik toch ook nog even tonen. Op de terugweg was
het ons niet gelukt om een bed te verkrijgen, dus we hadden een stoel 28uren hé!
Het was een beetje de hel. Zoals je hier ziet zoekt iedereen s nachts maar een
plaats waar hij plaats kan vinden; vaak op de grond dus Hier werd het al
ochtend en valt het dus mee, maar s nachts is het wel best erg
Vorige week was dan nog zon genietweekje. Ik
had op vrijdag mijn laatste les in het eerstejaar. Ik had een muziekpak met wat
opdrachten voorbereid en beide klassen waren heel erg enthousiast. Het was een
hele lastige, maar ook een hele leuke namiddag. Dan op maandag vertrok ik voor
een midweek Beijing. Op maandag kwam minister Demotte naar de ambassade en op
donderdag minister Reynders. Voor beide avonden werd een diner georganiseerd en
dat allemaal gratis!
Minister Demotte ging met iedereen een praatje
maken en zo. Er waren die avond heel veel Franstaligen. En het eten was heel
erg lekker!
Op donderdag eigenlijk hetzelfde, eten
superlekker, nu was er zelfs aardappelgratin. Alles werd gemaakt door een
Belgische kok. De minister kwam veel te laat, dus we mochten al eten voor hij
er was. Hij bleef ook niet zo lang, want hij was moe Blijkbaar had hij de hele
dag vergaderingen gehad en de volgende dag had hij ergens een belangrijke
lezing over hoe Europa Europa kan redden. Of zoiets Hij heeft een spandoek aan
de ingang van de ambassade ingehuldigd, iets gedronken en ging toen door.
In die week bezocht ik nog enkele dingen in
Beijing. Onder andere een kunstdistrict waar je volgens mij een hele dag in kan
rondlopen. Was echt de moeite!
Op vrijdag moest ik dan heel vroeg naar huis,
want om 12u30 begonnen mijn mondelinge examens. Ik heb van 12u30 tot
18u30 zonder pauze examens afgenomen Maar mijn studenten deden het wel best
goed, dus was tevreden.
De minister onthulde een spandoek van Kuifje aan
de ingang van onze ambassade
%%%FOTO1%%% --> de foto wordt onder dit bericht toegevoegd, geen idee waarom...
Kunstdistrict ze hadden echt hele mooie
schilderijen, alle soorten, maten en stijlen!
Kunstdistrict
Kunstdistrict
Kunstdistrict
Kunstdistrict
Deze
week was iets minder leuk: het ene
afscheid na het andere. Maandag was afscheidsetentje met onze Chinese docentes.
We hadden een dvd gemaakt voor hen. Ze moesten zo huilen Het was triestig!
Woensdag was de diploma-uitreiking van de vierdejaars, daarna dus afscheid.
Donderdag was afscheidsetentje met het Foreign Exchange Center en de leiding
van de school (daar loop ik dan weer iets minder emotioneel van) en vanavond,
vrijdag, afscheidsetentje met de buitenlandse docenten. Vooral van Fons en
Stefanie (en Sponge en Cake) is wel wat moeilijk afscheid nemen. Als wij terug
zijn uit Binnen-Mongolië zijn er al veel weg. Het afscheid is dus echt
begonnen
Genoeg getreurd, ik moet gaan slapen,
want morgen vroeg op richting Binnen-Mongolië!
Mijn waarschijnlijk voorlaatste berichtje (al zou het me
niet verbazen als het mijn laatste bericht wordt).
Morgen
vertrek ik met Sarah voor 10 dagen naar Binnen-Mongolië. Ik ben benieuwd! Als
we tegen Chinezen zeggen dat we alleen gaan, zonder reisgezelschap, kijken ze
ons maar heel raar aan. Het is ook heel moeilijk om op internet informatie en
zo te vinden. Hopelijk komt dat dus goed! We zijn nu ook in een fase waarin we
eigenlijk liefst zoveel mogelijk geld sparen omdat het bijna op is. Dus voor de
heenreis hebben we een hard bed (dat is ok), maar voor de terugreis hebben we
een zitje Een hard zitje Nu moet je weten dat het een reis van 28uren is. Dat
wordt de hel. Maar het is goedkoop Ik begin echt al als een Nederlander te
klinken. Het heeft er ook wel mee te maken dat we eigenlijk uiterlijk 2 juli
moeten thuis zijn omdat we op 3 juli een afscheidsfeestje hebben. Er waren
bedden beschikbaar vanaf 2 juli. Jammer, maar helaas! We zullen het wel
overleven.
Ik
moet waarschijnlijk al niet meer vertellen waarom het zo lang duurde voor ik
nog eens iets op mijn blog schreef? Inderdaad, druk druk druk. Nu is er dus de
eindeschooljaarsdrukte met ook nog eens wat voorbereidingen voor volgend jaar
en alle voorbereidingen voor de reis naar huis.
Laat ik dan maar beginnen met waar ik vorige keer ben opgehouden: IKEA!
Onze docentes wouden graag iets met ons
samen doen en we geraakten er niet echt uit. Zeker omdat normaal de school
betaalt, maar nu niet omdat we met alle buitenlanders samen een uitstap zouden
doen die ze al betalen (zie later). We wouden in principe wel naar een pretpark
of zo, leek ons wel leuk in groep, maar Song zag dat precies niet zo goed
zitten en ging toch weer best duur worden, dus maar niet. Toen bleek dat Wang
nog niet wist dat er een IKEA in Tianjin was, zij gaat steeds naar die in
Beijing. Ze was super enthousiast en kon ook Song overtuigen. Het zou dus weer
een uitstapje IKEA worden Maar toen het werd besproken, waren Fons en Martin
er niet bij, dus we dachten dat zij daar wel geen zin in zouden hebben. Wang
was zo enthousiast dat ze zei: we zeggen het niet aan de jongens!
Het uitstapje was wel leuk. Alles wat er
een klein beetje interessant uitzag, kocht Wang en Song liep haar zo maar een
beetje achterna. We gingen ook samen eten: Zweedse balletjes natuurlijk!
Nadien namen ze ons nog mee naar Tanggu,
een stadje hier wat verderop aan de zee. Was wel leuk, we zaten voor een heel
kort ritje in een speedbootje, deden een wandeling, liepen wat winkeltjes af
en gingen terug naar huis. Was wel een leuk dagje!
Tanggu - Bootje varen
Tanggu bootje varen
Tanggu met docenten
Het weekend van 12 mei nam de school ons mee naar de Heilige berg
Taishan, in de provincie Shandong. Er zijn vijf heilige bergen in China en
hoewel Taishan niet de hoogste is, wordt hij toch als de belangrijkste
beschouwd.
Maar goed, het begin: we vertrokken op
zaterdagochtend om 5u30. We waren in totaal met 14, waaronder 9 buitenlandse
docenten. Onze Chinese leerkracht Wang was ook mee. Het was echt precies een
uitstapje met de school vroeger Onderweg stopten we af en toe en dan was het
al: niet te ver lopen, voorzichtig, Plezant, hoor
5 uur later waren we in Qufu, de
geboorteplaats van Confucius. Confucius leefde ongeveer 500 jaar voor Christus
en was een filosoof, leraar, schrijver, politieker, Noem maar op. Hij is best
belangrijk voor China. Veel van zijn waarden en ideeën zijn nog steeds
belangrijk.
Eerst gingen we naar het Confuciusbos.
Dit bleek inderdaad een bos te zijn, maar vol met graven. Het was een kerkhof
dus. Heel zijn familie ligt daar begraven en het hoogtepunt was natuurlijk het
graf van Confucius zelf (al zou hijzelf er niet inleggen, enkel zijn kleren of
zoiets). Daarna gingen we nog naar zijn ouderlijk huis en naar de tempel. Er
was ook een mooie tuin. Het was eigenlijk best wel interessant, maar het was
met een gids die enkel Chinees sprak en velen begrepen er dan ook niet veel van
(niet alle buitenlanders studeren Chinees) en voor hen was het dan behoorlijk
saai. Sommigen lieten dat ook duidelijk merken
Daarna gingen we eten, typische Shandong
gerechten. Niet slecht, maar het was gewoon net hetzelfde als het middagmaal.
Daarna richting hotel.
Iedereen kreeg een kamer die hij/zij met
1 persoon moest delen. Had niet verwacht eigenlijk, dacht dat we een slaapzaal
of zo zouden hebben. Ik sliep met Sarah.
We mochten s avonds dus niet alleen weg,
er moest begeleiding mee (ik zei het toch dat het een uitstap zoals het
middelbaar was). De Australiërs wouden graag gaan drinken, maar had daar geen
zin in. Ik was eigenlijk al best moe en de dag erna moesten we een berg
beklimmen. We konden niemand bereiken, dus zijn we er toch maar met ons twee
vanonder gemuisd (met Sarah), we gingen ergens een kleine pizza eten en een
reuze-ijsje in de vorm van een boot Onze Chinese leerkracht was heel bezorgd,
maar we gingen tijdig naar huis, dus viel wel mee.
s Ochtends werd pas duidelijk in wie ze
bezorgd moesten zijn De begeleiding was eigenlijk heel moe, dus dan hebben ze
de anderen toch maar alleen gelaten in de bar na een tijdje. Bleek niet zon
goed idee te zijn. s Ochtends komt Zac aan de ontbijttafel zitten met een
dikke zonnebril op en een gezicht tot op de grond. Martin ziet er ook al niet
al te vrolijk uit, de helft komt te laat voor het ontbijt. Ze hadden veel te
veel gedronken, Zac had een reuzekater, hij was dan ook nog eens zijn
kamersleutel verloren en wou niet betalen. Martin en de Australiërs hadden
ruzie gehad die nacht (tot op de dag van vandaag, meer dan een maand later,
praten ze dus nog niet). Jaja, plezant hé!
Na veel gezever konden we dan eindelijk
richting berg vertrekken, maar veel te laat om nog zelf te klimmen of zo. Met
de kabelbaan dan maar. Op het einde bleef maar een klein stukje meer over dat
we zelf konden beklimmen. Het was er wel mooi, alles stond in bloei en zo, maar
het had de dag ervoor heel hard geregend en de wolken hingen nog rond de berg,
zo ver kon je dus niet zien. Het was ook superdruk.
s Middags gingen we in Mc Donalds eten
omdat enkele mensen hadden geklaagd dat het Shandong eten steeds hetzelfde is
Na een lekkere McFlurry dus weer 5u op de
bus! (maar niet voor we nog een stop hadden gemaakt bij het hotel omdat Zac de
oplader van zijn gsm vergeten was; klein kind)
Qufu de geboortestad van Confucius
Qufu het graf van Confucius
Taishan berg
Taishan je kan zo een lintje knopen en
dan hang je dit eraan terwijl je eens wens maakt. Sarah en ik hebben er ook elk
eentje aangehangen
Sarah kocht twee hoedjes: eentje voor
haar en eentje voor haar zus, maar ze wou er vervolgens niet de hele tijd mee
moeten rondlopen. Zo heeft ze het opgelost
Het weekend was trouwens wel heel goed
begonnen, normaal zou de uitslag van mijn Chinees examen pas na het weekend
bekend gemaakt worden, maar hij werd de dag ervoor al gepubliceerd. En ik ben
geslaagd! Het was eigenlijk echt een verrassing, want had al een datum gepland
om het opnieuw te doen, maar was dus heel blij en opgelucht!
Ben dan met Martin mijn diploma gaan
halen in de stad en ondertussen eens naar een winkelcentrum gegaan waar ze
Burger King hebben (toch zoveel beter dan McDonalds) en de lekkerste ijsjes
van heel China. We gingen wel geen ijsje eten, want dat kon er jammer genoeg
niet meer bij na Burger King. Er is ook een grote westerse supermarkt waar je
vanalles kan proeven (en nee, pa, niet alleen slechte dingen, ook veel fruit).
Daar dan ook nog maar eens gestopt. Soms heeft een mens dat eens verdiend
24 mei was dan het afscheidsfeestje van
de vierdejaars. In de namiddag hadden hun bachelorproef moeten verdedigingen.
Sommige studenten waren zo triestig. Heeft iemand een bachelorproef over Kafka
geschreven, weet ze amper wie het is Kan ze niets uitleggen, niets zeggen,
begrijpt ze niets. Echt triestig. Het erge is dat ze dat nog grappig vinden. Je
merkte bij sommigen gewoon dat ze die thesis niet zelf hebben geschreven. En ze
kunnen geen woord Duits. Maar gisteren kregen ze wel allemaal hun diploma Zo
werkt het hier jammer genoeg. Mama en papa betalen heel veel geld voor deze
school en of je studeert of niet, je krijgt je diploma. Je moet weten dat dit
een privéschool is, dus het is echt heel veel geld. Ik denk ook niet dat hier
echt veel mensen zitten, die hier willen zitten. Maar op het einde van het
middelbaar hebben ze een heel belangrijk examen en aan de hand van hun score
kunnen ze naar bepaalde universiteiten of net niet naar bepaalde
universiteiten Hier zitten vooral studenten die geen goede score haalden en
dan maar heel veel geld betalen om hier te kunnen komen. Jammer, maar zo is het
nu eenmaal.
Het etentje s avonds was weer heel
Chinees: we hadden de bovenverdieping van een restaurant. Die Chinezen maken
zoveel lawaai dat je na 5 minuten barstende hoofdpijn hebt, de studenten
drinken zich te pletter. Ik denk dat na een half uur iedereen zat was. Ze
vullen dus een glas (glaasje), deze keer was het gelukkig bier en geen Baijiu
(soort jenever) en dan toasten ze dus met iemand en drinken ze het in een keer
uit. Volgende glas vullen, toasten, drinken. En zo gaat het snel. Je zit dan
ook nog eens in een ruimte waar het om te stikken is. Het eten was wel lekker
Naarmate de studenten zatter worden,
worden ze ook emotioneler en dus zat al snel de halve zaal te huilen Het was
wel een beetje triestig. Om 21u werd het Sarah en mij toch een beetje te veel
en gingen we door.
Op zaterdag was er een dansvoorstelling
van een Afrikaanse dansgroep. Ik ging alleen omdat Sarah naar Beijing was om
haar vader te entertainen. Het viel nog wel mee, maar na een kwartiertje was ik
het eigenlijk een beetje moe. Tussendoor kwamen wat Chinezen playbacken en
zo. Een van onze Chineze leerkracht ging
er ook naartoe met haar zoontje van 2, na een kwartier moesten ze weg, want het
ventje had schrik van de zwarte mensen
Ik zat naast een leerkracht uit het
Franse departement en toen de Afrikanen begonnen te roepen, vroeg ze mij wat ze
zeiden. Ik zei dus dat ik geen Afrikaans spreek, maar na een kwartier vroeg ze
weer: wat zeggen ze, wat zeggen ze? Heb er gewoon even mee gelachen, ze had
wel door dat ik nog steeds geen Afrikaans kon.
Het weekend erna ging ik naar Tianjin
omdat Sarah er dan ook met haar vader zou zijn. We maakten een boottochtje door
de stad. Tianjin is eigenlijk best wel een mooie stad! Helemaal anders dan
Beijing, maar toch mooi! We gingen ook nog naar het Tianjin Museum, echt de
moeite!
Ik had wel een beetje medelijden met
Sarah. Haar vader liep wat ziek en had zo weinig interesse. Hij zei ook dat hij
niet meer wou terugkomen naar China. Zou het wel heel jammer gevonden hebben,
moesten mijn ouders zo gereageerd hebben. Want ja, China heeft nog wel enkele
problemen, maar het blijft een mooi land!
Tianjin boottocht
Tianjin boottocht
Tianjin museum: Tianjin bestond vroeger
uit heel veel concessies, rechts zie je het deeltje dat van de Belgen was. Ik
heb wel gehoord dat dat deel eigenlijk meer op een getto leek en zo De eerste
tram die hier reed, was wel door de Belgen gebouwd!
Boeddha in het midden van de straat
Begin juni hebben we dan ook nog een
barbecue gedaan bij ons thuis, om onze docenten te bedanken. Was heel lang
zoeken naar een dag die voor iedereen lukte, maar het is ons dan toch gelukt.
We hadden veel te veel eten omdat we schrik hadden dat ze misschien niet alles
zouden lusten. Song heeft namelijk nogal schrik van Westerse gerechten, ze zegt
dat wij altijd koude dingen eten Maar het eten viel in de smaak, we hadden de
avond ervoor het vlees gemarineerd, we hadden een aardappelsalade, appeltaart,
fruitsalade, Op ons dakterras = genieten! Een van de docentes schreef
vervolgens een hele mooie tekst over deze avond op haar blog. Echt leuk!
En telkens opnieuw slaag ik erin om mijn
record te breken: deze keer een goede twee maanden niets op mijn blog
geschreven
En
opnieuw heb ik niet echt een uitvlucht, behalve dan dat er veel te doen was
Half april had ik een test waar bijna al mijn tijd naartoe ging. Die test ging
trouwens niet echt zoals gehoopt, maar goed. De voorbije week waren er dan
zoveel dingen die ik door dat examen niet had kunnen doen en zoveel mensen die
ik had verwaarloosd. Daardoor vond ik vorige week ook niet echt tijd. Maar nu
is het eindelijk zover: een update!
Mijn
vliegtuigticket is geboekt! 15 juli ben ik terug in het land. Zal zo blij zijn
Het aftellen is toch wel begonnen!
LEZING TIANJIN
Begin
maart kwam een Belgische professor een lezing geven aan de Universiteit van
Tianjin. Het ging over de verspreiding van Westerse architectuur in China. De
lezing was heel interessant, maar het is niet zo interessant om er over uit te
weiden.
ASSEPOESTER
Begin
maart kreeg ik ook de vraag om het toneelstuk Assepoester nog eens opnieuw te
doen, maar deze keer in de grote stad. De studenten van het eerste en het
tweede hadden Assepoester op het kerstfeestje gespeeld. Ik was heel blij voor
de studenten dat ze deze kans kregen, maar het betekende natuurlijk ook wel best
veel extra werk. 24 maart was het dan zover: de school had een bus voor ons
geregeld. We vertrokken s middags waardoor ze nog even tijd had om in de stad
rond te lopen en ergens iets te gaan eten (lijkt wel een uitstap zoals bij ons
in het middelbaar, waarbij studenten enthousiast zijn over vrije tijd). Ik
moet wel zeggen, ze deden het geweldig s avonds. Het was een feestje in een
omgebouwd kerkje. De zaal zat vol Duitsers. Maakte wel een indruk op de
studenten! En ze kregen heel veel leuke complimenten. Ik was best trots op hen!
Ik kreeg ook een heel mooi boeket bloemen!
Mooi op een rijtje
De studenten kregen een roosje
Assepoester en de boze stiefzus
Groepsfoto
ETEN
Tussendoor
waren er natuurlijk naar goede Chinese gewoonte vele etentjes : studenten
kwamen bij ons thuis koken omdat ze naar Duitsland willen als au pair en ze
moesten fotos doorsturen terwijl ze aan het koken zijn (het kan inderdaad ook
een reden zijn); ouders van studenten kwamen die studente bezoeken en wouden
ons per se mee uit eten nemen Natuurlijk in een van de chicste restaurant van
Dagang en omstreken en natuurlijk hadden ze ook een cadeau voor ons mee en
natuurlijk werden we uitgevraagd over de dochter en natuurlijk werden we
honderd keer bedankt voor alles wat we toch betekenen voor hun dochter. O ja,
en we moeten vast en zeker eens op bezoek komen bij hen thuis. Verder ga ik nog
elke vrijdag met een studente eten omdat ze wat Duits wil oefenen en elke zaterdag
geef ik bijles aan twee studenten die volgend jaar in Duitsland willen
studeren. Young was jarig, dus dan gaan we gezellig eten Een hele avond lang
Veel eten dus!
UITSTAP TIANJIN
We
besloten een uitstapje naar de grote stad, Tianjin, te maken. We kennen
eigenlijk de stad nog niet zo goed. Vooral omdat het toch best een lange reis
is: 1,5 à 2 uur met de bus. Het grootste deel van de dag brachten we door in
het Westerse restaurant van onze hoofdcampus Je ziet dan de kaart met alle
vertrouwde dingen op en dan kan je niet kiezen. Dan gebeurt het wel eens dat je
ogen veel groter zijn dan je maag. Maar het is ook zo zonde om eten te laten
staan. Denk dat we zon 3 hoofdgerechten hadden en 2 desserts. Het was de
moeite Ook nog een museum bezocht, was wel de indrukwekkend: de buitenkant van
het huis bestaat helemaal uit borden, potjes en vazen. De binnenkant was iets
meer ontgoochelend. Na veel eten en weinig cultuur konden we dus de lange reis
terug naar huis beginnen!
PAASZOEKTOCHT
In China kennen ze Pasen niet zo goed,
het wordt zeker niet gevierd. Sarah organiseert dit semester de Duitse avond,
dus ze wou voor Pasen een activiteit doen. Het werd een paaszoektocht!
Jammer genoeg kon ik niet zo veel helpen met de voorbereidingen door een examen
de dag ervoor.
Ze kregen een foto van een plaats op de campus, die plaats moesten ze zoeken en
daar lagen eieren met opdrachten op en dan ook de volgende foto. Het was wel
leuk! Zeker omdat ze helemaal niet vertrouwd zijn met zulke taalspelletjes
(rebus, raadseltjes, letters van het alfabet weergeven met cijfers, enz.). Het
was wel leuk! En voor de studenten best leerrijk. Wie op het einde alle
antwoorden had gevonden en aan de hand van die antwoorden het woord had
gevonden, kreeg paaseitjes. Die had Sarah uit het verre Nederland laten
overkomen.
Voor het woord op het einde kregen ze een
tip: wie verstopt de paaseieren? Het antwoord was natuurlijk de Paashaas,
maar er had een groep geschreven: BUITENLANDERS! Hilarisch
Eitjes met opdrachten
Studenten met eitjes
Blije studenten
Nog blijere studenten aan de eindmeet
Eitjes!
BOMEN PLANTEN
Ja ja, je leest het goed: bomen planten.
Op woensdag kwam een vrouw vragen of we de volgende dag aan deze activiteit
wouden deelnemen. Het was enkel in de voormiddag en het betekende geen Chinese
les. Dus we zeiden ja, al wisten we niet goed wat de bedoeling was en zo. Het
was wel om 7u40 vertrekken, want we zouden eerst nog samen ontbijten.
De volgende ochtend stond het minibusje
op ons te wachten hier beneden, maar daarin de vrouw met zakjes van de McDonalds
Ons ontbijt! Ik begrijp niet zo goed waarom, maar die zijn er hier zo van
overtuigd dat ze ons een plezier doen met McDonalds.
Blijkbaar was het dus een activiteit voor
buitenlanders. De bomen worden geplant als symbool voor de samenwerking tussen
China en het buitenland.
Alle autos verzamelden hier ergens in
Dagang (ik wist niet dat er zoveel buitenlanders hier in de omgeving waren) en
gezamenlijk reden we naar het bos voor buitenlandse talenten. Was wel leuk om
te zien: alle autos moesten mooi op een rijtje rijden. Blijkbaar is het elk
jaar wel een grote en belangrijke bedoening.
Daar aangekomen was er eerst een hele
bizarre ceremonie. Een Chinees die waarschijnlijk was gedwongen om zijn uitleg
in het Engels te geven, vertelde zulke bizarre dingen:
hij heeft ons o.a. uitgelegd hoe we de spider
moeten vasthouden. Hij bedoelde natuurlijk onze spade.Klein verschil. Hij vertelde ook dat er iets was
gebouwd voor in geval van nood. Hij bedoelde voor als we naar het toilet zouden
moeten. Er was een apart deel voor meisjes en jongens en er was ook een
bodyguard voor de veiligheid, maar de meisjes zouden beter niet met de
bodyguard praten, want dat kan wel eens gevaarlijk zijn. Dat was zijn uitleg
Het was wel een beetje grappig, ja.
En dan moesten we dus bomen planten. Veel heb ik er niet geplant, want ik moest
een interview voor de tv doen. Die man die me met Nieuwjaar had geïnterviewd
was er weer en hij zag me. Het was een beetje tegen mijn zin omdat ik dus pas
net het hele opzet van die vertoning doorhad en dan moest ik in het Chinees
gaan zeggen wat ik er van vond. Er kwam alleen zever uit, maar goed, ze waren
tevreden, want ze hebben het toch uitgezonden. Ik zou het filmpje hier online
kunnen zetten, maar heeft niet zo veel zin denk ik. Er werd ook nog een
groepsfoto voor de krant gemaakt! Die kan ik hier wel even posten denk ik.
Daarna
gingen we nog eten met onze groep. Was wel lekker. Mat (een nieuwe docent
Engels) had van iets geproefd en hij zei: Hé, deze kip is echt lekker. En toen
keken de Chinezen raar naar hem en zeiden droogweg: het is kikker. Ik zag Mat
geen kip meer nemen. Denk niet dat er anders nog heel veel rare dingen op
tafel kwamen.
De vlag mag natuurlijk niet ontbreken
Als je daar zo staat, voelt het best stom
Foto uit de krant
Tv
Nog maar een soort groepsfoto
Alles mooi in bloei
KERK
Eigenlijk wouden Sarah en ik voor Pasen
eens naar de kerk, maar door mijn examen en de paasactiviteit lukte het dan
niet.
Een week later gingen we dan toch. Ik
vond het een beetje vreemd. Het was een protestantse kerk. Die viering was in
een gewone zaal. Deze zaal zat helemaal vol! Vond ik wel verbazend. We moesten
er zeker een half uur op voorhand zitten, anders zouden we niet meer kunnen
zitten (we gingen mee met twee studentes). Toen we aankwamen, was iedereen aan
het zingen en teksten uit de bijbel luidop aan het lezen. Het bleek dat ze aan
het oefenen waren! Alle liedjes werden minstens drie keer herhaald en vooraan
stond een vrouw die zei waar ze luider of stiller zouden moeten zingen, waar er
vals gezongen wordt, enz. Bizar!
Toen begon dus de echte viering. Twee
vrouwen kwamen op een soort podium en na elke zin die ze zeiden riep iedereen
heel luid AMEN! En steeds luider. Zon 5 minuten lang. Ik zat te wachten op een
kruisteken, maar daar doen ze dus niet aan mee.
Toen werd er een tekst uit de bijbel
voorgelezen. Het is te zeggen: een van de vrouwen las een zin en dan de hele
kerk een zin.
Daarna las de vrouw alleen uit de bijbel
en na elk vers: AMEN!
En toen kwam het ergste Blijkbaar is het
in een protestantse kerk de gewoonte dat de viering een grote lange preek is.
Een van die vrouwen begon dus En het bleef maar duren! Een preek van meer dan
een uur. En die Chinezen maar schrijven
Voor Sarah was het allemaal heel gewoon
(zij is protestants), maar ik vond het best vreemd. Toch raar dat er zoveel
verschillen zijn!
Wat ook raar was, was dat er om de 2
minuten iemand opstond (ik vermoed om naar het toilet te gaan) of een gsm
afging. Dat was volgens Sarah niet normaal
Het gebouw ziet er van de buitenkant uit
als een moderne kerk. Het heeft fluo-oranje kruisen op het dak!
EXAMEN
Mijn
studenten uit het vierde jaar hadden vorige week examen. Ik vond mijn examen
echt niet zo moeilijk. Ik gaf zelfs enkele cadeaus. En dan merk je gewoon dat
niemand zich echt heeft voorbereid. Van de 50 studenten zijn 30 studenten
gebuisd Ik was zo ontgoocheld. En eigenlijk kan je dat hier ook niet zo goed
maken. Ik heb de puntenverdeling aangepast en nu zijn er nog 10 te veel.
Daarover zal de school waarschijnlijk nog zagen, maar heb gedaan wat ik kon. Ze
verwachten dat je iedereen gewoon een voldoende geeft, maar dat kan ik niet
Zal wel zien hoe ze reageren. Ik probeer het me alvast niet te hard aan te
trekken.
De studenten trokken fotos. Een foto van
alle leerkrachten dan maar
BARBECUE
Vorige week zondag hadden we een barbecue
op het dakterras. Ja, inderdaad, het is hier al zo goed als zomer. Enkel de
wind gooit af en toe wat roet in het eten. Een halve dag boodschappen doen dus en heel
veel voorbereiden. Maar het is het echt waard. Echt vlees, een salade,
fruitsalade, aardappelsalade. Jammie jammie! Het enige slechte idee dat we
hadden was om het kippenvlees te marineren in saus voor Pekingeend. Dat was
eigenlijk niet te eten Maar het was gezellig. Er zijn wel enorm veel insecten.
Die waren ook wel spelbrekers, maar goed. Zac had muziek en zelfgemaakte pizzas
meegebracht, er was zon, er was eten... Wat moet een mens nog meer hebben? O
ja, na het eten ging John nog ijsjes halen Perfect!
(Jammer
voor de opkuis achteraf, ons huis was een puinhoop door de hele tijd van binnen
naar buiten te lopen)
IKEA
O,
wat was dit leuk! Het is eigenlijk echt stom, maar ik zoek de bekende dingen zon
beetje op tegenwoordig. En dan kan ik daar zo enthousiast over zijn Er werd in februari een Ikea geopend hier in
Tianjin. We wouden er eigenlijk al lang eens heen. Maar we hadden ook wel wat
schrik voor de massa Chinezen. Dat bleek heel goed mee te vallen. Er was amper
volk!
Het was een reis van 2,5uur op de bus naar Ikea, dus eigenlijk helemaal niet om
enthousiast over te zijn, maar ik had het er zo voor over. Ik ging samen met
Sarah. We kwamen aan, liepen door de toonzalen en belandden in het restaurant
(ja ja, weeral eten, ik hoor het mijn vader tot hier denken)
Ik at de befaamde Zweedse vleesballetjes,
tiramisu en een ontbijtkoek. Lekker!
Achter de kassas heb je nog een Zweedse winkel en dan een plaats waar je ijs
en hotdogs kunt kopen. De ijsjes waren 1 yuan (10 cent)! De hotdogs maar 30!
Dus ja, we gingen twee keer langs.
In de winkel kochten we lasagne en Sarah nog wat brood. En dan weer 2,5uur terug op de bus.
Het weer was die dag wel heel slecht. Het regende hier een hele namiddag.
Volgens mij zijn ze dat hier niet zo gewoon, dus alle straten lagen helemaal
onder water. Op sommige plaatsen kon je waarschijnlijk al zwemmend de straat
oversteken Toen we eindelijk thuiswaren was ik kleddernat tot aan mijn knieën.
Maar nog steeds: het was het waard.
We
kochten niet zoveel, hoor (het geld was op na het eten): ik kocht een geurkaars
en wat cadeautjes voor studenten die nog iets te goed hadden.
IKEA
Het gerucht is wel een beetje waar:
Chinezen liggen werkelijk te slapen in de zetels
Ik weet niet waarom ik deze foto hierop
zet, maar het was lekker
Goedkoop!
Ik weet niet of dit ook bij ons hangt?
Chinezen zijn het alvast niet gewoon om zelf hun tafel te moeten opruimen. In
McDonalds bijvoorbeeld ruim ik wel mijn eigen tafel op en dan zie ik alle
Chinezen heel erg raar kijken
%%%FOTO21%%%
SPONGE & CAKE
Nu
was ik bijna Sponge en Cake vergeten. Fons was jarig in maart en om een
bepaalde reden, maar die een beetje te lang is om hier uit te leggen, kocht ik
hem met Martin twee kleine schildpadjes: Sponge en Cake. Sarah ging ze kopen,
want ik durfde niet zo (de weg van waar je ze moet kopen naar huis is best
lang). Ze stonden nog 4 dagen hier. Was wel leuk. Ondertussen zijn ze een goede
maand bij Fons en ze stellen het goed! Ze eten heel graag kattenvoer. Bizarre
wezens
Vandaag
zaterdag had ik les in de voormiddag. Normaal deze avond ook tot 19u30,
maar die viel gelukkig weg. We hebben vakantie voor 1 mei, dus dat betekent
werken in het weekend. Zon stomme Chinese regel. Geen sprake dus van vakantie,
maar zij vinden van wel.
Maar morgen mag ik uitslapen!
Ik
zou willen beloven dat het nu niet meer zo lang zal duren voor ik iets zal
schrijven, maar dat doe ik beter niet Al kan ik volgens mij niet meer zo lang
wachten, want dan ben ik THUIS!
Laat ik maar wijselijk afronden met de woorden: tot de volgende!
Home sweet home !
Zo voelt het toch echt wel. Ik heb in het eerste semester deze plek soms
vervloekt en ik was zo blij dat ik hier weg kon begin januari, maar 5 weken
rondtrekken later ben je echt wel blij om thuis te komen!
Ik ga even terug tot de laatste dagen voor ik hier vertrok.
Ik dacht dat ik even niets ging kunnen doen, maar dat lukte toch niet echt. Ik
weet niet of ik het al vermeldde, maar de secretaresse van ons Duits
departement nam heel plots ontslag en omdat ze toch een vriendin was geworden,
deed ik de laatste dagen nog redelijk wat met haar. Eerst veel gepraat in haar
bureau, dan gaan eten, dan maakte zij eten voor mij met de restjes in haar
koelkast, helpen dozen inpakken,
De allerlaatste dag voor ik vertrok, waren Martin en ik uitgenodigd bij mijn
lerares Chinees. Ze zou eten voor ons maken. Het was eigenlijk wel heel
gezellig, haar man was er dan ook eens het eten klaar was, maar na het eten
viel het gesprek zo precies een beetje stil en het was nog te vroeg om naar
huis te gaan Dus ik vroeg maar wat dat ding onder de tafel was (al wist ik
maar al te goed wat het was: iets om je voeten mee te masseren). Meteen begon
ze te vragen of ik van massages houd en zo. Ik zei maar ja. En toen riep ze
dolenthousiast: laten we naar een spa gaan! Ik zei nog neen en te duur en zo
(Martin zag het al meteen helemaal zitten), maar ze zei dat haar man genoeg
verdient en hij zou betalen en dat ze het zo graag wou Voor ik het wist zaten
we dus in zon sauna-/massagecenter, in een luxezetel met thee en appelsienen
en elk kreeg een masseuse. Eerst een volledige lichaamsmassage (trouwens met
kleren aan en heel erg hard) en dan nog eens een voetbehandeling. Het was
zalig Ook wel een beetje vreemd, want je ligt naast je docent die dan plots
begint te lachen omdat het kietelt of zo. In elke kamer hing een tv en haar man
was aan het kijken. Er was een of ander voetbalgala bezig en mijn docente begon
te zeggen wie ze knap vindt en wie niet en vroeg wie mijn type dan is en zo.
Bizar, maar het was fijn!
Deel 1: Beijing
De volgende ochtend vertrok ik met Martin richting Beijing!
Ik zou daar nog een dag of 2 met een vriendin doorbrengen die in Xian
studeerde het eerste semester. Eerste dag wat door Beijing gelopen met hen,
tweede dag met Martin ergens een ijsje gaan eten en dan naar een Belgian bar
gezocht, maar niet gevonden. Wel een bar waar ze veel Belgisch bier verkochten,
dus Martin was ook blij. s Avonds zijn we naar een Chinees barbecue restaurant
gaan eten met een Chinese vriendin; was ook wel leuk (en lekker) en de volgende
dag moest ik naar de luchthaven om mijn ouders op te halen. Tijd voor deel 2
van de reis
Ik was veel te vroeg in de luchthaven (hoe kan het ook
anders). Als ik zeg veel te vroeg, dan bedoel ik ook wel véél te vroeg: zon 4
uur om precies te zijn. Alsof een vliegtuig vroeger zou landen dan gepland
Maar goed, ik was op tijd. Ik dacht dat het niet zo eenvoudig zou zijn om hen
te vinden, maar dat viel uiteindelijk wel allemaal nog goed mee. Ik kon op
internet zien wanneer ze geland waren en mijn vader kon zijn gsm hier
gebruiken, dus het ging wel vlot.
We zijn meteen doorgereisd naar Xian, dus ze moesten meteen door de volgende
security check en het volgende vliegtuig op. Jammer genoeg zijn we aangekomen met 3 uur
vertraging. Xian: mistig en best koud
Bij aankomst natuurlijk niet veel meer gedaan, want iedereen was doodop van de
lange reis (mijn ouders hadden twee vrienden meegebracht: Caroline en Patrick).
De tweede dag enkele dingen in Xian bezocht en s avonds had ik afgesproken
met Emily (mijn vriendin van Antwerpen). Ze nam ons mee naar de Belgian bar
waar ik een heerlijke warme chocomelk dronk met echt Belgische chocolade
Tweede dag had twee hoogtepunten moeten hebben: warmwaterbronnen en terracottaleger,
maar de warmwaterbronnen vielen heel hard tegen. Niet alleen was er heel veel
mist, de helft van het park was ook nog eens onder constructie. Je moest wel de
volle pot betalen
Maar goed, terracottaleger bleef dan nog over. Dat is natuurlijk wel de moeite,
maar ik vind dat je toch steeds in het achterhoofd moet houden, wat het precies
allemaal is, anders vind ik het al snel saai worden en wordt het snel een hoop
kapotte beelden
We verbleven trouwens in een hotel waar in de inkomhal een bordje ging: Dit
hotel is goedgekeurd om buitenlandse toeristen te ontvangen. Wat een
geruststelling Bleek wel dat ze nog nooit een visakaart in hun handen hadden
gehad, want wij moesten hen zeggen wat ze ermee moesten doen. Veel Engels kwam
er ook niet uit. We hadden ontbijt in het hotel, maar het was op zijn Chinees:
noedels en rijst en zo. Denk dat mijn ouders heel erg blij waren dat ze daarna
eens een iets meer westers ontbijt hadden. De eerste avond gingen we ook nog
ergens snel eten. Het was wel grappig om hen met de stokjes te zien. De man van
het restaurant heeft uiteindelijk maar zelf het eten verdeeld over hun
borden...
XiAn eerste avondmaal
XiAn museum
XiAn
XiAn pagode van de wilde gans
XiAn fontein pagode van de wilde gans
XiAn tuin pagode van de wilde gans
XiAn
XiAn trommeltoren
XiAn verkeer
XiAn met Emily
XiAn moslimwijk
XiAn moslimwijk
XiAn terracottaleger
De volgende dag namen we een hogesnelheidstrein richting
Luoyang. Luoyang: enorm mistig en sneeuw. Doordat het sneeuwde en zo mistig
was, viel ook hier een hoogtepunt weg: het Shaolin klooster. Bleef wel nog
over: de boeddhistische grotten: de reden waarom ik naar Luoyang wou komen. Je
hebt een rivier en langs beide zijden van de rivier heb je grotten met
boeddhistische beelden. Het was heel jammer dat je de andere kant van de rivier
niet kon zien door de te dikke mistbanken, denk dat het anders wel heel mooi
is. De beelden waren wel heel zeker de moeite waard. Ik zag vorig jaar ook
zulke boeddhistisch grotten in Datong en ik vind het echt moeilijk om te zeggen
welke ik verkies. Misschien toch maar deze in Luoyang door de locatie?
O ja, in Luoyang verbleven we in een jeugdherberg. Aan het treinstation hadden
we een taxi genomen en toen die zei dat we waren aangekomen, hoopte ik zo dat
hij maar een grapje maakte Het zag er zo erg uit! Gelukkig viel het binnen
veel beter mee. De kamers waren wel in orde en zo. Normaal kan je in een
jeugdherberg ook gezellig iets drinken en zo, maar in deze was dat jammer
genoeg wel niet het geval. Er was geen verwarming en ze lieten de deuren altijd
openstaan. Het was er om te bevriezen! Voor de rest was het personeel wel heel
vriendelijk. Bij onze aankomst hebben ze o.a. ruzie staan maken met de
taxichauffeur omdat hij te veel geld had gevraagd
De tweede dag in Luoyang was meteen ook mijn verjaardag. In
de voormiddag bezochten we nog een bekende tempel: de tempel van het witte
paard. Tegen de middag moesten we terug
naar de luchthaven voor een vlucht naar Shanghai. We hadden al een vermoeden
dat onze vlucht vertraging zou hebben omdat er zoveel mist was, maar wat we
niet gedacht hadden, was dat onze vlucht zo geannuleerd worden. Net als andere
vluchten trouwens Het probleem was dat we in een kleine luchthaven zaten.
Niemand sprak Engels, er is niets van service
voor als zoiets voorvalt. Ze riepen om dat de vlucht geannuleerd was en
dat je een bewijs mocht komen afhalen Ik vroeg wat we nu moeten doen en ze
haalden eens hun schouders op Niemand was bereid te helpen! Ik heb dan maar
tussen de reizigers iemand gezocht die eruit zag alsof hij Engels praatte. Die
man moest toevallig ook naar Shanghai. Hij raadde aan om een taxi naar de
hoofdstad van de provincie te nemen en daar opnieuw te proberen. Voor redelijk
wat geld kregen we een mooie (grote) taxi waar we met ons vijven in konden. Een
dikke 2 uur later waren we in de hoofdstad en we konden nog een avondvlucht
boeken naar Shanghai, maar dubbel zo duur als ons oorspronkelijk ticket
(normaal zou onze maatschappij het oorspronkelijke ticket wel terugbetalen).
Rond 1u waren we eindelijk in ons hotel (na nog eens te worden afgezet door een
taxichauffeur; ik was zo kwaad en ontgoocheld!) en toen was mijn verjaardag dus
voorbij
Maar ik kreeg wel heel veel kaartjes en geschenkjes van familie en vrienden;
was echt een hele leuke verrassing en zorgde wel voor een verjaardagsgevoel!
Dank je wel, allemaal!
Luoyang treinstation: mistig
Luoyang Longmen grotten: mistig
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten
Luoyang Longmen grotten tempel
%%%FOTO21%%%
Luoyang Longmen grotten tempel
%%%FOTO22%%%
Luoyang zich proberen verwarmen in de jeugdherberg (de
tafel is eigenlijk een vuurtje)
%%%FOTO23%%%
