Na 2 maand terug op Belgische bodem vertoeven, is het misschien eens het moment om een evaluatie te maken.  Is de terugkeer vlot verlopen? Als ik eerlijk moet zijn valt dit wel mee.  Behalve dat ons kleintje het een beetje moeilijk heeft gehad met de aanpassing aan tijd en taal en zich dat uit in voor de mama zeer vermoeiende slaapstoornissen, dat we de papa toch wel véél te lang hebben moeten missen door het last-minute vinden van een geschikte opvolger, mogen we nog niet te veel klagen. Natuurlijk zijn er al dingen die we missen, zoals de shop-till-you-drop-gekte, de super-snelle bediening in restaurants, de overvloed aan pompoen, spinnen, spoken en andere griezelige gadgets in de zotte halloween sfeer, de rode en gele herfsttaferelen in het landelijke Wisconsin… De ruimte om je auto te parkeren….-hoe kon het anders dat Kristof zijn auto ginder in exact dezelfde staat kon verkopen als we hem hadden gekocht? Geen openslaande deuren van andere auto’s tegen de carrosserie, geen zogenaamde ‘borduurkes’ die sporen nalaten op de velgen… Of zou de reden eerder zijn, dat IK bijna NIET met Kristof zijn auto heb gereden? Onze straat met ons alleenstaand huis in een doodlopende Circle.  Zodat je de huilende babies van de buren niet hoort. Geen omheiningen om de tuinen van de huizen, deze lopen gewoon zachtjes in elkaar over. We hebben het geluk gehad dat we geen ik-rijd-het-gras-maar-af-tot-hier-ruzies hebben gehad met de buren! De winter zullen we waarschijnlijk iets minder missen, tenzij het in België weer maar eens een week aan een stuk regent, dan zullen de witte plaatjes met bar-koude temperaturen misschien toch weer aanlokkelijk lijken.  Kortom het is en zal altijd een onvergetelijke tijd blijven waar we met een mijmerende glimlach naar terug zullen kijken… Maar niets kan natuurlijk tippen aan het THUIS zijn, dicht bij vrienden en familie –oma’s, opa’s, tantes, nonkels en neefjes voor Nand die natuurlijk stuk voor stuk in de rij staan om te mogen babysitten, wat kunnen wij ons nog meer wensen???

24-10-2011, 16:00 Geschreven door Sofie  

Het is niet te geloven, maar al onze op-Amerikaanse-bodem-bevindende-bezittingen passen in een doos.  Niet 1 doos, maar veeeele dozen.  Zo een internationale verhuis is niet direct een zuinig gebeuren.  Alles wat je hebt wordt, nadat het met meerdere vellen papier is omwikkeld, in een doos gestopt of met bubbelkarton omwikkeld.  Van het kleinste lepeltje en bordje tot al ons 7 fietsen, zetels en reuze Amerikaanse barbecue stellen! 2 volle dagen inpakken, gelukkig zag ook Bekaert dat dit niet direct een taak is om alleen te doen. Neen, we kregen hulp van 2 handige vrouwen en 4 giants (fors gespierde en duidelijk regelmatige fitnessbezoekers) die wel van aanpakken wisten.  2 dagen deden ze erover, terwijl wij nauwlettend coördinerend en controlerend inspecteerden.  Kristof keek streng toe, toen het de beurt was aan zijn grote trots, zijn blinkende race bikes en wacht nu met een bang hartje af, hoe deze er binnen een 6 tot 8 weken zullen uitzien aan de andere kant van de Oceaan. Het minder aangename maar onvermijdelijke werk achteraf: de opkuis, was echter wel voor ons rekening, hoewel we daar toch een beetje hulp kregen uit een onverwachte hoek!  Toen de 10-tonner met zijn reuze container aankwam, dachten we ’t is op z’n Amerikaans hoor, groot, groter, grootst. Maar we moeten eerlijk toegeven, blijkbaar hebben we al iets van die Amerikaanse gewoontes overgenomen in ons shopping-gedrag (alles minstens 6 maand geleden, natuurlijk!!), want die container zat toch wel voor ¾ vol….  Nand is zich van geen kwaad bewust, in tegendeel hij vindt die grote lege ruimtes wel zeer interessant om rond te huppelen!! Nu hebben we onze intrek genomen in een bescheiden hotelletje in het idyllische Spring Green, hier zullen we nu nog een weekje logeren alvorens de grote oversteek te maken. 

See you soon!!

26-08-2011, 20:48 Geschreven door Sofie  

Hoe komt het toch dat de dingen altijd leuker lijken, wanneer ze onbereikbaar worden?  Met nog 1 week voor de boeg en nog een lange waslijst aan activiteiten….komen we tijd te kort….  Neen we hebben de Niagara Waterfalls niet gezien, hoewel ze hier maar op een Amerikaanse boogscheut vandaan liggen, een 10-tal uur rijden, zijn we er niet geraakt.  We hadden wel het geluk om de live reactie van familie te horen, die wel de tijd gevonden had om er eventjes naar toe te rijden.  Ook het aller grootste shopping mall van de wereld, hier vlakbij in Minneapolis, een luttele 5h hiervandaan, hebben we  niet van buiten noch vanbinnen kunnen aanschouwen.  Misschien niet het ergste wat onze bankrekening al heeft meegemaakt!!  Ook de top-vakantie bestemming van menig Amerikaan, is aan ons voorbij gegaan. We zijn niet in bikini op roller blades langs Miami Beach kunnen voorbij zoeven… The Big Apple stond ook niet op ons bezoeklijstje, gelukkig waren we daar een aantal jaar geleden al eens gaan shoppen, ik bedoel, city-trippen! Maar belangrijker dan al deze gaten, zijn wat we WEL hebben gezien in de laatste 3 jaar.  De fantastische baai van San Francisco, de natuur in Yosemite NP, de ontastbare vergezichten van Grand Canyon NP, de grillige rotsformaties van Bryce Canyon NP, the one and only Casino-paradijs Las Vegas, Los Angeles met zijn mondaine Beverly Hills en lichtjes overroepen  Hollywood, Washington DC, de bruisende hoofdstad van het bescheiden Amerika (toch nog steeds onze favoriete stad in de VS!), Boston de intellectuele hoofdstad, zo kunnen we het misschien wel stellen. Chicago, de lichtstad aan de oevers van Michigan Lake, een zalige stad om gewoonweg rond te hangen!!  De zwavel bronnen van Yellow stone NP, Teton NP, de glasheldere meren van Glacier NP, de onberispelijke oevers van Olympia NP, the needle van Seattle, Victoria (CA), Museum of modern art ontworpen door Calatrava in de iets mindere lichtstad maar nog steeds aan de oevers van Michigan Lake Milwaukee, the light houses of Door County, de uitgestrekte en back to nature Apostle Islands. De originele Trek-fietsen fabriek, het museum van Harley Davidson, de lokale farmers market, het prachtige Capitol van Madison, House on the Rock in Spring Green, American players theatre opnieuw in Spring Green (met toneelstukken van Shakespeare in het authentieke oude Engels (verstaan wie verstaan kan!), State Street, het hart van het uitgaansleven in Madison WI!!  Memorial terrace, het hart van de zonnende en genietende Madison bevolking aan de oevers van Lake Mendota .  De uitgestrekt natuur, met de authentieke rode boerderijen en hun typische ‘Barns’.  De kraamafdeling van het lokale Meriter hospitaal, waar we toch ook een korte maar intense 2-daagse hebben doorgebracht!  We zijn ons ook eventjes buiten de grenzen van de States gewaagd en bezochten de historische sites in Mexico en genoten van de natuur en wild life in Costa Rica.  Kortom, het was verdorie de moeite en het doet een klein beetje pijn dit alles achter te laten...

25-08-2011, 00:00 Geschreven door Sofie  

Nog 2 weken en 3 dagen, zo stond het gisteren op onze overeenkomst met Hertz.

Ontnuchterend…. Want ons huisje begint er stilaan anders uit te zien.  Er komt iets meer organiserend vermogen aan te pas om elke dag een warme maaltijd op tafel te toveren. De provisie kast en de diepvries moeten binnen de week leeg geraken en dat zonder al te veel te moeten weggooien. 2 weken geleden was de pot mayonaise reeds leeg en dan stelt zich natuurlijk het onoverkomelijk dilemma of het nog de moeite is om een nieuwe te kopen?  Zuinig als we zijn opgevoed, kozen we er natuurlijk voor, om dan maar de andere dressings die al lange tijd onaangeroerd in de frigo vertoeven aan te spreken, niet altijd met evenveel zin natuurlijk!  Gelukkig hebben we deze knoop nog niet moeten doorhakken voor de pot Choco!! Met de nodige vooruitziendheid, komen we daar gerust nog een weekje mee door!! Verder zijn we al een goede klant op Craig’s List, de Amerikaanse tegenhanger van Kapaza, waar we al menig inboedel te koop hebben aangeboden en als we eerlijk zijn, ook wel al gekocht hebben.  Na de Jeep en de moto verkocht te hebben deze zomer, zijn we nu volledige gemotoriseerde-voertuigen-arm, want ook de grasmachine en ja ons trouw werkpaard de Audi Allroad hebben een nieuwe eigenaar gevonden.  Het is altijd even bang afwachten of je de aangeboden goederen wel tijdig kwijtgeraakt.  Maar ondanks de negatieve persberichten over de Amerikaanse economie, lijkt de Amerikaanse 2-dehands-markt daar niet echt onder te lijden! Onze grasmachine is dezelfde dag nog van het adverteren, verkocht, betaald en opgehaald. De auto, die ook wel een veelvoud van de grasmachine kostte, deed er iets langer over, met zo 1,5 weken.  Ook al onze kleine electronica vliegt de deur uit, TV, broodbakmachine, mixer, koffiezet, smoothie-blender, alarmklok, tooster, enkel de stofzuiger en het strijkijzer mogen ons nog enkele diensten bewijzen. Tussen het verkopen of weggeven door, is er gelukkig natuurlijk ook tijd om zelf nog eens te gaan shoppen en te genieten van de Amerikaanse consumptie maatschappij, waarbij je 24 op 24 je geld kan spenderen!!

16-08-2011, 23:37 Geschreven door Sofie  

Onze droomvakantie in Costa Rica zit erop. 2 weken rondtrekken, genieten van jungle en kust, van papegaaien, luiaards, apen en muggen, van zonneschijn en regen, van zwembaden en zee, met andere woorden, afwisseling ten top.  En ook de terugkeer was er eentje voor de geschiedenisboeken. Ook in Costa Rica hebben ze de boodschap van de Amerikaanse overheid goed begrepen!  Veiligheid is top-prioriteit, er mag tenslotte niemand met minder goede bedoelingen Amerikaanse bodem betreden of erger nog op een vliegtuig zitten!  Maar hoe herken je mensen met slechte bedoelingen,  het kan iedereen zijn, een oude meneer, een jonge mevrouw, een zakenman, een toerist, een student, een vader of een kind…!!??  Maar Costa Ricanen zijn ook maar mensen, ze kunnen natuurlijk niet iedereen grondig fouilleren, dus  voeren ze de zogenaamde spot-checks in!!  Willekeurig worden er mensen uitgekozen en onderworpen aan een grondig onderzoek.  Zo worden ze volledig met een handmatige metaal detector onderzocht, worden de handen en broekzakken getest of verdachte producten, zoals drugs of explosieven.  En ja u raadt het wel, wie werd daarvoor uitgekozen uit een volledig vliegtuig met terugkerende Amerikaanse toeristen??? Ons Nandje!! Geef toe hij heeft die verdachte blik in zijn ogen en gedroeg zich misschien wel een beetje nerveus!  Hij moest stil staan met armen en benen gespreid zodat ze met de metaal detector over zijn lichaam konden gaan.  Daarna werd met een klein wit doekje over zijn handjes gegaan, langs zijn broekzakken en werd het doekje getest!  Gelukkig alles negatief, hij had geen verboden producten meegesmokkeld. Stel je voor dat ze hem moesten ondervragen…welke tolk zouden ze daarvoor moeten meebrengen??? Om de terugreis helemaal onvergetelijk te maken, hebben we nog 8h in de luchthaven van Dallas doorgebracht alvorens verder te kunnen reizen naar Madison.  Home sweet home, maar niet voor lang meer!

Groetjes,

05-08-2011, 15:55 Geschreven door Sofie  

08-07-2011, 19:02 Geschreven door Sofie  

Ons kleintje wordt groot! En dat in alle opzichten. Hij groeit, je merkt het niet en dan opeens worden kleertjes te klein en is hij een aantal cm groter dan vriendjes uit de crèche. Hij verstaat meer en meer in het Engels. En ja hoor, soms staan we perplex, hij weet heel goed: how to switch on the light, to throw tissues in the trash, to give kisses, to put on his shoes, to play outside,… En het is niet alleen eenzijdige communicatie, soms komt er van de andere kant ook wel al eens wat initiatief. Want in bad vraagt hij ‘the boat’? Op straat ziet hij veel ‘cars’, in de tuin vliegen ‘birds’, om naar buiten te kunnen moeten hij de ‘door’ openen, als alles op is het ‘all done’! En voor het slapen gaan poetsen we zijn ‘teeth’.

Dus we dachten als hij toch al zo GROOT is, wordt het dan niet tijd om die papfles af te bouwen? Volgens onze kinderarts hier, zijn babies vanaf 14-15 maanden te oud voor een ‘bottle’! Wie ons klein aapje een beetje kent, weet dat hij nogal gehecht is aan die bewust papfles. Hij kruipt in zijn maxi-cosi, neemt de fles met 1 handje vast, de andere hand in het haar en zuigen maar! Die fles is in geen tijd leeg en het is niet uitzonderlijk als hij om een 2^de vraagt. Maar als brave patienten, proberen we de raad van de kinderarts op te volgen. In plaats van een papfles, een ‘zip cup’, dat zou beter zijn voor die tandjes. Maar dat was niet echt een groot succes! Wenen, roepen, zip cup weggooien en vooral volhouden!!! Dat die kleine weet wat hij wil, wisten we al, maar dit was nog een stapje verder! Groot verdriet! Het deed pijn om hem zo te zien en te weten dat een papfles al dat verdriet doet vergeten. Nand ging in staking, geen papfles is geen melk meer drinken! Dus ’s morgens geen melk, de ganse ochtend hield hij koppig vol, ’s avonds met moeite een halve ‘cup’. De mama begint zich natuurlijk zorgen te maken: krijgt hij wel voldoende melk binnen (maar als je hem ziet, twijfel je daar niet echt aan!). Na toch wel een volle week, van weinig melk, kwaad zijn en verdriet, lijken we in ons opzet geslaagd. Hij duwt de ‘zip cup’ niet langer van zich af, hij wijst er naar als hij melk wil en ja hoor hij drinkt een volledige cup leeg zonder assistentie op geheel gekende en eigen wijze!

Groetjes,

De melk brigade

06-07-2011, 20:51 Geschreven door Sofie  

Om de festival gekte in België niet helemaal te moeten missen en om onze lokale ‘red necks’ eens in eigen milieu te kunnen bewonderen, trokken we naar Richland Center voor het Jaarlijkse Country Festival: Star spangled celebration.  Op de website stond: bring your own  seating…. Dus geladen met vouwstoelen en ons strandkarretje trokken we de weide op.  Wat een orde en discipline op een festivalweide….  In wit krijt waren lijnen getrokken waartussen we onze stoeltjes konden plaatsen en iedereen zat mooi neer. Indien je de artisten van iets dichterbij wou bewonderen kon je via een zijweg naar het podium, opnieuw, iedereen mooi in de rij om dan 10seconden vooraan te kunnen staan.  Stel je dit tafereel eens voor op Rock Werchter tijdens ‘the Chemical brothers’….   De weide was ook netjes in 2 verdeeld, in het ene deel kon je bier kopen en in het andere niet. Zodat de bier-kopers, de andere alcoholvrije feesters niet tot overlast zouden zijn.  Inderdaad, je kon je hier perfect veilig voelen, vooral omdat aan de ingang van de weide de boodschap: NO GUNS ALLOWED was medegedeeld.  Moest je thuis je pistool in je broekzak vergeten zijn, werd je er hier toch nog eens netjes aan herinnerd om het toch maar beter ergens anders achter te laten!

Voor wie een staaltje Johnny Cash kan smaken, was het wel de moeite om het eens te zien. Voor de anderen, waren er de lokale schoonheden kort gerokt met cowboy laarzen en bijhorende hoed en een spektakel aan tatoeages, volgens mijn vertrouwelijke bron ook wel eens de moeite om te zien!!

Bye bye

06-07-2011, 20:49 Geschreven door Sofie  

Een weekje later dan in België, maar ook wij mochten zondag 19 juni eindelijk de vader van het gezin eens in de bloemetjes zetten.  Het feest begon al in de vroege ochtenduurtjes, toen Nand de papa (en de mama) aangenaam verraste door een VOLLEDIG uur langer te slapen dan normaal! Dus ook wij konden rustig soezen tot 7h.  Daarna, was het de mama haar beurt om de papa zijn rust te gunnen en Nand stilletjes bezig te houden beneden, terwijl Kristof zijn schoonheidsslaapje verder kon zetten!  Tegen 11h moesten we het huis uit, want dan kwam een “realtor” met een potentiële kandidaat-koper ons huis bezichtigen.  Dat moeten we er nu natuurlijk bijnemen, aangezien ons vertrek nadert, heeft de eigenaar van ons huis beslist, het terug op de markt te gooien en moeten wij af en toe eens plaats maken voor een rondleiding.  We maakten van de gelegenheid gebruik om de papa eens op een stevige Amerikaanse maaltijd te trakteren en daarna de calorieën te verbranden met een wandeling langs het meer.  Na een middagdutje (voor Nand, neen de papa had al genoeg geprofiteerd), zijn we de plaatselijke zoo onveilig gaan maken.  Het is me nog steeds niet duidelijk, of dit nu voor vaderdag of eerder voor Nand was??  Maar beiden leken er erg van te genieten. Hoewel Nand de vrij rond vliegende vogels even interessant vond als de tijgers, leeuwen en giraffen, want die kon hij tenminste nog achtervolgen, plannen we om zeker nog eens terug te komen.

21-06-2011, 19:35 Geschreven door Sofie  

We hebben onszelf nog maar eens flink verwend en brachten een paar dagen in Boston door.  Boston is één van de oudste steden van Amerika, wat dus eigenlijk wil zeggen, één van de weinige steden waar een beetje geschiedenis aan vast hangt.  Inderdaad hier kan je tussen de skyscrapers al eens een gebouw vinden van de 18^de of 19^de eeuw. Het heeft ook een beetje een Europese tint, aangezien de ‘oude’ historische gebouwen veelal in baksteen zijn en verschillende straten bestaan uit cobble stones (een ideaal fietsparcours dus)! Vlak naast Boston ligt de allom bekende Universiteit “Harvard”, één van de meeste prestigieuze universiteiten ter wereld.  Bij wijze van Nand zijn toekomst te verzilveren, hebben we daar een geleide wandeling gevolgd en waanden we ons even een knappe nobelprijs winnaar of zelfs Obama.

Een city trip is natuurlijk niet zo evident voor een ukje van 1,5jaar… Dutjes overdag, beperkten zich dan ook tot hier en daar een kwartiertje in de buggy, maar ons vrolijk ventje had daar blijkbaar geen problemen mee. S’ morgens om 6h vond hij nog steeds dat het tijd was dat mama en papa maar eens uit hun nest kwamen en ’s avonds vond hij 9h best haalbaar!  Zijn tafelmanieren moeten we wel nog een beetje bijschaven.  Hij weet nog niet dat je niet zomaar iets uitspuwt als je het niet lust, dat je met bestek beter niet op tafel trommelt en dat waterglazen tenzij je ze leeg drinkt, best vol blijven!  Maar verder mogen we niet klagen. We konden genieten van mooi zonnig weertje, een stukje Amerikaanse burgeroorlog geschiedenis en lekkere vis!

Tot later,

14-06-2011, 00:00 Geschreven door Sofie