Mensen die mij goed kennen, zullen het kunnen beamen: ik ben een Eurosong-fan.
Helaas presteert België meestal maar weinig op het songfestival. Desondanks blijf ik hopen dat ik ooit eens de gelegenheid zal krijgen om het spektakel eens live te kunnen bijwonen in Brussel.
Maar daar gaat dit artikel helemaal niet over.
Iemand die het enkele jaren geleden wel heel goed deed voor België op het songfestival was Loïc Nottet. Laatst vroeg ik me af hoe het met Loïc zou gaan en ik zocht hem eens op in mijn Genius-app. Hij heeft een album uit. Leuk.
Maar ook daar gaat dit artikel niet over.
Waarover het dan wel gaat? Mud Blood.
'Mud Blood' was een titel van één van zijn nieuwe liedjes die bij mij in het oog sprong en dus ging ik eens luisteren en de lyrics bekijken.
Dat doe ik altijd als ik een nummer goed vind. En of ik het goed vind!
Ik vind het 'pijnlijk raak'.
Omdat ik niet de minste intentie heb om het copy right te schenden, ga ik de songtekst niet citeren, maar vertalen.
Dit artikel gaat over hoe ik de tekst interpreteer en waarom ik deze tekst 'pijnlijk raak' vind.
De meesten onder ons zullen de term 'Mud Blood' wel kennen uit de reeks 'Harry Potter'. In deze reeks wordt Mud Blood of Modderbloedje gebruikt als scheldwoord voor een heks of tovenaar die niet van zuiver bloed is. Ik denk dat Loïc evenmin zin had om een schending van het copy right op zijn geweten te hebben en dat zijn 'Mud Blood' dan ook niets te maken heeft met heksen en tovenaars uit 'Harry Potter'.
De modder waar het over gaat in dit lied, is volgens mij een soort van vervuiling, bezoedeling van zowel lichaam en geest van de moderne Westerse mens. Wat volgt is mijn eigen interpretatie en analyse van de tekst.
'We gaan verliezen omdat we kiezen', zeggen de twee eerste regels van de eerste strofe. Hier zit het al meteen raak. We hebben de illusie dat we vrij zijn omdat we keuzes kunnen maken. Dat vertellen we onszelf elke dag. We zijn vrij om te kiezen, maar de bittere waarheid is vaak dat we keuzes moeten maken die we liever niet zouden moeten maken. Elke keuze houdt automatisch een beperking in. Kies je voor optie 1, dan is optie 2 vaak meteen uitgesloten. Elke keer dat we een keuze maken, verliezen we andere mogelijkheden. Tot zover de illusie dat keuze gelijk staat aan vrijheid. Keuzes houden beperkingen in. Zo simpel is het. Wie weloverwogen keuzes maakt, weet vaak zeer goed wat hij/zij laat liggen en waarom, maar we kunnen nooit alle gevolgen van onze keuzes van te voren inschatten. Vrijheid om te kiezen? Vergeet het maar. Elke keer je kiest, verlies je iets. En kiezen moeten we allemaal. Vroeg of laat. En meestal komt dat moment waarop we moeten kiezen veel te vroeg. Na amper twee regels zijn we al een illusie armer. Auw!
'Te zeggen dat wij de beste zijn, maar we zien er net zo uit als de rest' zijn de volgende twee regels. Hier raken we een ander pijnpunt: ego. We vinden onszelf heel wat, tegenwoordig. Dagelijks word je geconfronteerd met de zelfingenomenheid van anderen. Dagelijks hoor je verhalen van anderen die vertellen hoe fantastisch ze wel niet zijn in dit en hoe goed ze dat hebben opgelost. Vaardigheden worden overschat en kennis wordt uit proportie geblazen. Als je dat iedere dag hoort, dan is het haast onmogelijk om er niet zelf aan mee te gaan doen. We meten onszelf een gigantisch ego aan. We zijn het beste in van alles en nog wat. Niemand is beter dan we zelf zijn. Deze leugen maken we onszelf wijs en we zoeken en vinden logische argumenten om te bewijzen dat we nog gelijk hebben ook! Zodoende blazen we ons eigen ego kilometers de lucht in en de schade die we daarbij aanrichten, verliezen we uit het oog. Die is toch al lang niet meer te overzien. Waarom zouden we nog proberen? Dat een groot ego grote schade aanricht, moet niet in vraag gesteld worden, want wie houdt er nu van een egotripper? Niemand! Waar het ego hoogtij viert, is geen plaats meer voor liefde en vroeg of laat vallen we door de mand. Want de waarheid is dat niemand beter is dan iemand anders. Het ego werd gevoed met een leugen en krijgt een grote deuk wanneer de leugen instort. Het ego blijven voeden met deze leugen, is een gok en de inzet is onze eigenwaarde en ons zelfvertrouwen. Eenmaal het ego enkele deuken gekregen heeft, zijn we de inzet kwijt. Wat overblijft is schijn of schaamte. Een betere visie om hiernaar te kijken, is de volgende: ieder mens is uniek en heeft talent(en), maar dat maakt niet dat iemand beter is dan een ander. Dit maakt net dat we van elkaar kunnen leren, zo lang we maar enige nederigheid weten te bewaren. We zijn dus net zoals iedereen. AUW!
'We willen die kroon en we willen hem nu zodat we de egoïstische koningen kunnen zijn van een waardeloos koninkrijk'. Het kan nauwelijks nog beschamender worden dan dit, jongens! We lopen niet alleen te beweren dat we beter zijn dan anderen, we willen er nog erkenning voor krijgen, ook! De kroning is wat iemand erkenning geeft als koning. De kroon staat dus symbool voor erkenning in mijn interpretatie en die erkenning, die willen we wel nu meteen! Natuurlijk zal niemand erkennen dat jij de beste van al bent. De enige die daar erkenning voor zal hebben, dat ben je zelf. Zodanig kroon je jezelf tot de egoïstische koning van een waardeloos koninkrijk. Een koninkrijk van één is uiteraard compleet waardeloos. Wie de kroon past, zette hem op, of toch niet? AUW! Weer raak!
'Daarom zijn we krankzinnig. We nemen modder om te ontsnappen want het leven is hard.' Ja, het lijkt me logisch dat alleen een krankzinnige koning wilt zijn over een koninkrijk van één persoon. Dus we zijn wel degelijk compleet krankzinnig geworden met z'n allen. Dat het leven hard is, weten we allemaal en dat we daar soms aan willen ontsnappen, is nog niet onbegrijpelijk, maar de figuurlijke modder die we tot ons nemen om daartoe te komen, is ronduit walgelijk. De modder in mijn interpretatie is vuiligheid. Junkfood, drank, drugs, tabak, consumeren, social media, tv, radio, gokken, shoppen, computerspelletjes en ander nutteloos tijdverdrijf. We stoppen niet alleen ons lichaam vol vuiligheid om aan het harde leven te ontkomen, maar ook onze geest.
Nu ga ik er even de intro bijhalen die ik in eerste instantie heb overgeslagen. 'We hebben demonen, demonen die vastzitten in ons bloed, ja, we hebben drugs binnen in ons hart, ja, we eten de modder om vrij te zijn.' Als bloed staat voor ons lichaam, als hart staat voor geest en emoties, als drugs staat voor verslaving in het algemeen en als modder staat voor vuiligheid, wat krijg je dan? Demonen, plaaggeesten, klopgeesten of kortom alle miserie van ons harde leven die langs alle kanten op ons afkomt, kruipen niet in je kleren. Ze tasten onze gezondheid en ons welzijn aan en we trachten daaraan te ontsnappen door onszelf vol te stoppen met vuiligheid en allerlei verslavingen te ontwikkelen: junk food, drugs, drank, tabak, koffie, shoppen, hersenloos zappen op tv, scrollen op facebook of twitter zonder echt te zien wat er staat, spelletjes te spelen op diezelfde social media, gadgets verzamelen, kopen, kopen, kopen en nog eens kopen. Ieder heeft wel zo zijn eigen pet peeves, kleine eigenaardige, lichtjes irritante gewoontes, die eigenlijk een zwakte inhouden. Alleen zijn het niet langer kleine, irritante gewoontes, we zijn erin geslaagd om ons er helemaal door in beslag te laten nemen. We zijn bezoedeld en vervuild met spreekwoordelijke modder, omdat we het echte leven niet meer aankunnen of aan willen kunnen.
Dan maar naar het refrein, misschien is er hoop... 'Dus, in onze aderen stroomt modderbloed. We nemen allerlei soorten drugs. Dat is onze manier om te doen alsof dat we genieten van het leven dat we hebben.' Niet dus, geen hoop. Alleen maar vuiligheid. We hebben onszelf bezoedeld met verslavingen en rotzooi en we hebben het zo ver laten komen dat het in ons lichaam ingebakken is. Het is onze manier om te doen alsof we van het leven genieten. We hebben onszelf wijsgemaakt dat van het leven genieten niets meer of minder is dan ons bezighouden met te vluchten van het echte leven. De social media vervangen werkelijk menselijk contact. Goedkoop entertainment moet onze geest weghouden van ellende, maar het houdt ons ook weg van wat echt en werkelijk goed is in het leven: liefde en vriendschappen, echte banden met anderen. Kopen en consumeren omdat het ons wordt voorgehouden dat we daar gelukkig van worden, dat is toch genieten van het leven? Nee! Genieten van het leven, is leven in het moment, hier en nu, en niet met ons hoofd voor een scherm plakken of onze huizen vol waardeloze voorwerpen stouwen. Genieten is om je heen kijken en de wereld ervaren, de mensen rondom je ervaren.
AUW! AUW! AUW! RAAK!
Wacht, er is nog een stukje refrein over! 'Soms doet het pijn om te bidden tot God en andere heiligen. We hebben modderbloed.' Tja... Als we onszelf zo hoog de lucht in geprezen hebben en onszelf tot koning gekroond hebben van een eenmansrijk, dan doet het pijn om nederig te zijn. Om te bidden tot God of een hoger wezen, moeten we onszelf nederig opstellen, maar dat kunnen we niet meer omdat ons ego ons dan parten gaat spelen. Je hoeft het zelfs niet in de letterlijke zin van het woord 'bidden' te bekijken. Gewoon nederig zijn is, doet pijn omdat we zo vervuild zijn door ons eigen opgeblazen ego! AUW! Die is toch wel 'pijnlijk raak', niet?
Uiteindelijk volgt de tweede strofe. Misschien kondigt die een betere wereld aan? Zou je willen! 'Alles draait om hoe we eruit zien. We praten over onszelf ook al klinken we dan geobsedeerd. Dat een ander zich uit(drukt), daar zouden we ons niet minder van aan kunnen trekken. We willen je uitschakelen als in een spelletje schaak.' Dat zowat alles in deze moderne wereld draait om looks, schijn en oppervlakkigheden, dat is wat ik noem een open deur intrappen. Als het maar lijkt dat we gelukkig zijn en van het leven genieten. Eigenlijk impliceert dit onrechtstreeks dat we het ook nog proberen te verstoppen, al die vuiligheid die we nodig hebben om onze dag door te komen: pillen, drank, drugs, junk food, shoppen, consumeren, hersenloos tijdverdrijf, social media om echte menselijke interactie te vervangen. Wie van ons heeft niet iets waarvan we denken dat we het echt nodig hebben? Niemand, als je het mij vraagt, maar omdat we de schijn moeten hoog houden, zit er niets anders op dan het lekker in het geniep te doen. 'Als anderen weten dat ik niet zonder dit of dat kan, dan zullen ze me nooit erkennen als de beste, en ik wil toch wel de beste zijn, dus daarom houd ik het geheim.' Herkenbaar, misschien. Dit zorgt ervoor dat we genoodzaakt zijn om constant met niets anders bezig te zijn dan met onszelf. Daarom hebben we nauwelijks nog tijd of aandacht voor wat anderen zeggen of doen, ook niet als iemand zijn diepste gevoelens of angsten aan ons zou kenbaar maken. Het is ons probleem niet en we hebben zelf al genoeg problemen. Je kunt de ander maar beter uitschakelen, want dat is beter voor jou. Ieder ander wordt een vijand die je moet uitschakelen. Om dat te kunnen doen, gaan we strategisch te werk. We wikken en wegen wat we tegen wie zeggen en wat we achterhouden. We zetten anderen tegen elkaar op, zodat we zelf ontzien worden. We leven het leven alsof we schaak spelen en de rest van de wereld is onze tegenstander. AUWIE!
'We zijn moddereters. We hebben modderbloed en we nemen allerlei soorten drugs.' Eten kunnen we hier beter zien als gebruiken, consumeren. We consumeren en gebruiken rotzooi, vuiligheid, modder, het slijk der aarde. We hebben onszelf bezoedeld en vervuild. We zijn compleet verhangen allerlei verslavingen. Wat mij uiteindelijk brengt tot het inzicht achter deze songtekst: the opposite of addiction is connection. Dit lijkt vergezocht op het eerste zicht, maar het vertelt ons eigenlijk alles wat we moeten weten om het tij te keren. Wanneer we onze moderne verslavingen aan technologie, dom entertainment, valse banden over de social media, ongezond eten, drugs, materialisme en verrot koopgedrag laten varen en opnieuw verbinding zoeken met de echte wereld en de mensen om ons heen, dan verandert alles.
Wie gaat ervoor? Wie is dapper genoeg om zich zo kwetsbaar op te stellen en zich te laten raken door het echte leven? Wat is het echte leven? Volgens mij is het dit: de geur van de lucht, de zang van de vogels, de aanraking van een geliefde, de steun van een vriend, een luisterend oor, een schouderklopje, een glimlach, het zien van de natuur, het leven in het moment, hier en nu, want nu is het enige dat telt en het komt nooit meer terug. Laten we het aan ons voorbij gaan met onze neus aan een scherm gekleefd of met een hamburger tussen de tanden, of nemen we het ervan, zoals het komt? De keuze is aan jou. Ja, als je die keuze maakt, verlies je weer wat anders, maar misschien is dat wel het verliezen waard? Only time will tell.
Ik ben een Hindoe. Dit ben ik altijd al geweest. Sinds mijn 11 jaar althans. Daarvoor was ik ook gelovig. Zonder God kon er geen wereld zijn die door Hem gemaakt was. Ik bezocht de kerk. Ik verveelde mij in de kerk, begreep niet waar het over ging. Ik volgde catechese in de Hanswijk parochie in Mechelen. Fijne man en een goede leraar, de priester daar. Ik mocht hem wel.
Ik ben een Hindoe. Later volgde ik godsdienst op school. Wat moest je anders volgen als je gelovig was? Alleen klikte het niet zo met die leerkracht. Ik vond haar maar wat van de toren blazen en ze noemde mij een leugenaar. Niet met zoveel woorden, maar jong als ik was, ik zag de beschuldiging in haar ogen, terwijl ze zei dat ze me niet geloofde. Ik had met stift gekleurd in mijn schrift en niet met potlood en dat was de regel. Stiften mochten niet, potloden wel. Het was een potlood, juffrouw, zo vertelde ik. Ik liet haar zelfs het potlood zien. Een dik fluo-geel kleurtje dat veel weg had van een markeerstift wanneer de kleur op het papier kwam. Ze durfde mij niet te straffen, maar ik vermoed dat ze dat graag wilde.
Ik ben een Hindoe. Ik ging zedenleer volgen, want wat moest je anders volgen als de leerkracht godsdienst de pest aan je had? Ik wilde mijn plechtige communie doen, want ik was nog steeds gelovig, maar daarvoor moet je catechese volgen gedurende twee jaar. Waarom niet net zoals met mijn eerste communie naar de parochie gaan? De priester in Haacht weigerde mij omdat ik zedenleer volgde op school. Voor het eerst voelde ik mij niet meer welkom in de kerk. Was ik verbannen, een verschoppeling, omwille van een leerkracht? Het was niet God zelf die me afgewezen had, het waren de mensen, de parochie, de priester, de kerk. Mijn eerste confrontatie met het instituut kerk.
Ik ben een Hindoe. Nog wat later kwam ik terecht in een groepering, geen sekte, maar een soort van gebedsgroep van Hindoes. Devotees van een Indische guru. Hun viering was een echte viering, een feest met muziek en zang. Ik keerde het instituut kerk de rug toe en keek God weer in het aangezicht. Geen vooroordelen meer, geen veroordelen meer. Gewoon uitleven in het geloof. Wekelijks kwamen we eenmaal samen. Iedereen welkom. Geen entreegeld, geen stoeltjesgeld, geen offerande, alleen een doosje met een gleuf voor een vrije gift, indien men daar behoefte aan had. Geen verplichtingen, men mocht komen, men moest niks. Nee, geen sekte, gewoon een groep mensen die komen en gaan als zij dat zelf willen.
Ik ben een Hindoe. Ik bid tot Vishnu, Brahma, Krishna, Rama, Lakshmi, Saraswati, Radha, Sita, Ganesha, Subramanyam, Parvathi en vooral tot Shiva, de vernietiger. Ik heb respect voor elk ander geloof. Bidden voor mij houdt in zingen: Bhajans, mantra's en chanten van Gods namen, van mahamantra's. De Vedas zijn mijn Bijbel. Mijn kerk is een tempel, mijn klooster heet ashram. Mijn priester is een guru. Vanuit mijn geloof wordt mij geleerd om tolerant te zijn voor iedereen en met iedereen liefdevol om te gaan. Soms draag ik een hoofddoek. Niet omdat het moet maar omdat het mag. Mijn paternoster is een mala met 108 kralen, elke kraal 1 mantra, 16 keer rond per dag. In mijn huis branden wierook en kaarsen en hangen afbeeldingen van mijn Deva's en Devi's (Goden en Godinnen). Ik spendeer mijn avonden niet voor de tv, maar met meditatie. Ga me nu niet anders bekijken. Ik ben altijd al hindoe geweest. Dit staat zo aangegeven op mijn profiel vanaf dag 1 dat ik het aangemaakt heb. Ik zal niet sterven voor mijn Goden, maar ik zal mijn leven aan hen weiden. Ik zal geen haat uitdragen in hun naam, maar liefde. Een hindoe leeft naar vijf waarden: prema (liefde), shanti (vrede), sathya (waarheid), dharma (juist gedrag/right conduct: dekt de lading beter dan het Nederlands) en ananda (gelukzaligheid) wat voortvloeit uit de eerste vier. De hindoes zien elk levend wezen als goddelijk, een deel van god met een goddelijke vonk vanbinnen: de ziel, die zij in eenieder aanbidden. Allen zijn we deel van de Goden en zij zijn deel van ons, samen zijn we één en deel van alles en alles is een deel van ons, alles onderling verbonden.
De vrouwonvriendelijke en onderdrukkende boerkini en aanverwante onzin
Aaaaah, het hoofddoekendebat laait weer op, aangewakkerd door de beruchte boerkini.
Wat is dat nu eigenlijk, zo'n boerkini? Eigenlijk is dat een gewoon badpak in badstof met lange mouwen en lange broekspijpen, met een kapje eraan vast. Het lijkt dus enorm veel op een badpak uit de jaren vijftig. Het enige verschil is dat we toen onze badmuts los ervan op ons hoofd zetten terwijl bij de boerkini het kapje eraan vastzit.
Nu ja, niemand draagt dat tegenwoordig nog, zo'n badpak uit de jaren vijftig. Ik ga mij ook niet belachelijk maken aan het strand of in het zwembad in zo'n rood-wit gestreept apenpakje, nee, maar die boerkini's lijken me wel wat. Leuke kleuren, leuke tekeningen ofwel helemaal zwart, wat toch altijd optisch afslankt. Ja, ik zie mezelf wel zwemmen in zo'n ding. Ook handig als je een keer geen zin hebt om overal overtollig haar weg te halen. In een boerkini is er geen kat die het kan zien dat je je bikinilijn niet gewaxt of geschoren hebt.
Als je even een opzoeking doet op internet dan merk je al gauw dat de boerkini een redelijk nieuw ding is. Ontworpen in Australië en maar moeilijk te vinden in Europa. Het vindt zijn oorsprong niet in moslimlanden, zoals wel vaker gedacht wordt. En toch kan men het niet laten van hier hetzelfde drama over te maken als over de hoofddoek. Er zijn al zwembaden die het kledingstuk gewoon verbieden om zogenaamd hygiënische redenen. Onzin natuurlijk, want de stof is dezelfde als die van elk badpak. Veiligheid zou ook een rol spelen. Nog meer onzin want deze badstof sluit even nauw aan op het lichaam als die van een gewone bikini. Wat is dan eigenlijk het probleem?
Sommigen zijn van mening dat dit soort allesverhullende kleding vrouwonvriendelijk is en bijdraagt tot de onderdrukking van de moslimvrouw. Sta mij toe u te vertellen wat volgens mij vrouwonvriendelijk is en waarom het niks, maar dan ook niks met onderdrukking te maken heeft.
In onze westerse cultuur zijn wij eraan gewend geraakt om ons lichaam te tonen. De rokjes werden korter, de décoletés dieper, outfits gewaagder. Wij gebruiken het vrouwelijk lichaam hoe langer hoe vaker ook voor verkoopsdoeleinden. Denk maar aan de schaarsgeklede meisjes om auto's en moto's aan de man te brengen, om maar één voorbeeld te geven. Hiermee reduceren we de vrouw bijna tot een voorwerp, maar daar staat niemand bij stil. We gaan zelfs zover dat we jonge tieners, kinderen eigenlijk nog, toelaten om strings te dragen of zulke korte rokjes dat ze bijna met hun billen bloot lopen. Welke zichzelf respecterende vrouw vertoont zich in het openbaar in doorkijkkledij of in een stukje stof niet groter dan een zakdoek, vraag ik u. Het zal de eerste noch de laatste zijn die op straat een oneerbaar voorstel krijgt van een wildvreemde man. Dat dit soort kledij niet bepaald vrouwvriendelijk is, daar denkt niemand aan. Een vrouw mag toch dragen wat ze wil, zeker? Natuurlijk, zoiets moet kunnen.
Mannen verkondigen op facebook dat de hoofddoek of de boerkini opgelegd wordt aan de moslimvrouw door de mannen. Dat mannen op die manier hun vrouwen onderdrukken. Hoewel tegenwoordig zowat elke moslima stellig verkondigt dat ze zelf de keuze heeft of ze wel of geen hoofddoek wilt dragen, lijkt niemand dit te willen geloven. Ze zouden ertoe verplicht worden. Vreemd dan toch dat geen enkele van die vrouwen de vod van haar hoofd rukt en zegt: "Niet meer met mij!"
Onderdrukking is de beperking van de eigen vrije wil. Iemand verbieden een bepaald kledingstuk te dragen is eveneens een beperking van de vrije wil. Wanneer wij moslimvrouwen verbieden om een hoofddoek te dragen onderdrukken wij hen. Wanneer wij moslimvrouwen verbieden een boerkini te dragen, zeggen wij eigenlijk dat we liever niet willen dat ze komen zwemmen in zwemkledij waar zij zich goed in voelen. Daar gaat het toch om? Dat men zich goed kan voelen in zijn kledij.
Kledij is vaak een vorm van zelfexpressie. Vele voorbeelden hiervan doorweven onze eigen cultuur en dan vooral onder onze jongeren. Kledij werd en wordt noch steeds gebruikt om ons als individu te identificeren met of net te onderscheiden van een bepaalde groep, of deze nu een geloofsovertuiging aanhangt of niet.
Ik ben voorstander van ieder de vrije keuze te laten zo lang men maar een minimum aan zedelijkheid hanteert en herkenbaar blijft in het straatbeeld. Ooit, het lijkt wel een vorig leven, was ik getrouwd met een Belg met Duitse roots, een westerling zoals ik. Droeg ik een rok tot net onder de knie, dan was ik in zijn ogen een hoer en stond hij erop niet met me buiten te komen totdat ik andere kleren aantrok. Dat is onderdrukking. Vanzelfsprekend gaf ik geen enkel gehoor aan zijn geklaag. Hij kon kiezen: of zo de deur uit met mij of ik ging alleen de deur uit. Zo'n huwelijk is uiteraard geen lang leven beschoren en ik denk niet dat het bij de moslims erg anders zal gaan. Bij een bezoek aan een moskee werd mij ooit uitgelegd waarom de vrouwen meestal volledig bedekt gekleed gaan. Deze man stelde dat wanneer de moskee vol zit met mooie dames, de mannen veel te snel afgeleid zijn. Ze kunnen zich niet meer richten op het geloof, maar kijken alleen nog naar de vrouwen. Ze stellen eigenlijk dat ze als man zeer zwak zijn en dat de vrouwen de zedelijkheid van de mannen beschermen door zichzelf te verhullen in lange gewaden en hoofddoeken, maar nergens kan het geëist worden door de echtgenoot. Nergens in de koran staat dit geschreven dat de man het van zijn vrouw kan eisen.
Bovendien kan ik u uit de eerste hand vertellen dat het niet erg aangenaam is om gediscrimineerd te worden op basis van zoiets banaals als een kledingstuk. Als hindoe draag ik af en toe in mijn vrije tijd als ik daar zin in heb een hoofddoek. Het houdt je haar uit je gezicht en je hoofd warm en je haar proper. Ook als ik ging poetsen, wat doen mijn job was, kwam het van pas als ik stof van plafonds moest verwijderen. Er valt dan tenminste geen viezigheid in je haar. Dat ik het droeg vanuit geloofsovertuiging of niet, kwam nooit ter sprake bij de klanten en al helemaal niet dat mijn man een moslim zou zijn die me hiertoe verplicht had. Toch werd ik als geboren en getogen Belgische gediscrimineerd voor een extra stukje stof.
Ik stond in de wachtrij aan te schuiven aan het onthaal van de supermarkt. De rij was erg lang en ik stond daar al zeker een half uur voor een antwoord op een heel kleine vraag. Toen het eindelijk aan mij was, liet de vrouw achter de balie de man achter me gewoon voorgaan. Ik merkte beleefd op dat het aan mij was en dat meneer achter mij was. De dame in kwestie negeerde me. Ik vroeg haar of ze me achteruit schoof omdat ik een hoofddoek droeg en wees haar erop dat ik geboren en getogen Belgische was en dat ik het niet netjes vond van haar om te gaan discrimineren op basis van een kledingstuk. De vrouw achter de balie begon zich duidelijk te schamen, maar snauwde me desondanks heel onbeleefd af dat het toch altijd hetzelfde liedje was met dat gespuis. Toen ik eindelijk de kans kreeg om mijn vraag te stellen waarvoor ik in de eerste plaats in de rij stond, weigerde ze pertinent om ook maar enige moeite te ondernemen om een degelijk antwoord te geven. Ik beloofde haar dat als ze nog een keer zoiets zou proberen, dat ik wel eens met haar baas zou gaan praten.
Thuis aangekomen, liet ik mijn man de winkel opbellen om dezelfde vraag opnieuw te stellen in de hoop dat hij wel een degelijk antwoord zou krijgen. Hij kreeg dezelfde onthaaldame aan de lijn als dewelke die mij had afgesnauwd. Ze zwoer aan mijn man dat ze echt geen racist was en dat haar schoondochter moslima was en dat ze geen problemen had met vreemdelingen en ze smeekte mijn man of hij mij wilde ompraten zodat ik niet met mijn klacht naar de baas zou stappen. Tot op de dag van vandaag geloof ik er nog steeds geen snars van dat ze zich niet schuldig probeerde te maken aan discriminatie. Als ik nadien nog een keer langs het onthaal van de winkel moest en zag dat dezelfde vrouw daar aan het werken was, wendde ik mij doodleuk tot haar collega. Ze herkende mij meteen en begreep de boodschap. Met het schaamrood op de wangen keerde ze haar rug. Ik kan alleen maar hopen dat ze nadien nooit meer zo'n lelijke streek heeft uitgehaald.
Ik had natuurlijk de keuze om de hoofddoek af te doen, want ik voelde mij even goed met als zonder. Ik denk dat het daar bij de moslimvrouwen wel iets anders ligt. Ik vermoed dat hun hoofddoek voor hun net zo essentieel bij hen kledij hoort als voor ons, onze onderbroek. Zonder voel je je gewoon onzeker, ongemakkelijk.
De boerkini is in dat opzicht niet heel erg anders. Deze vrouwen zijn het gewend zichzelf te verbergen onder lange gewaden en doeken. Zwemmen doen zij even bedekt als elke andere activiteit. Door de boerkini te weren, weren we de moslimvrouw uit onze zwembaden, terwijl we klagen dat ze te weinig deelnemen aan het openbare leven. De boerkini is juist bevorderlijk voor hun integratie in het sociale leven. Mogen deze vrouwen zich niet goed en zelfzeker voelen in het zwembad? Velen dragen onder hun lange lappen stof vaak net zulke moderne kledij, juwelen en zelfs make-up als wij. Dit doen ze voor zichzelf. Laat ze doen waar ze zich goed bij voelen en laat ons geen aanstoot meer nemen aan een stukje stof meer, maar aan een stukje stof te weinig. Dat stukje stof te weinig berokkent meer schade dan dat stukje te veel. Dat stukje stof te weinig is juist erg vrouwonvriendelijk en denigrerend. Het pleegt afbreuk aan de persoon en focust alle aandacht enkel maar op het lichaam, wat leidt tot verplichte scheer- en waxbeurten, een hoop starende en geneerde blikken, fluitende bouwvakkers en oneerbare voorstellen van wildvreemde mannen, waar geen enkele vrouw mee gediend is.
Wanneer je ruzie maakt met je partner omdat hij per ongeluk vlees voor een halve week laat ontdooien (dat je vervolgens eigenlijk niet meer opnieuw mag invriezen) of je de tijd meer dan een halve eeuw moet terugdraaien als het op sommige gewoontes aankomt, dan weet je dat je de armoede in het gezicht staart. Als je vervolgens beseft dat je het je echt niet kan permitteren om dat vlees in de vuilbak te gooien waar het voor ieders veiligheid zou thuishoren omdat je gewoon geen geld meer over hebt om nieuw te kopen of wanneer je tot de conclusie komt dat je voor 570,82 euro aan rekeningen te betalen hebt, terwijl één van beide in het rood staat en de ander op nul, dan ben je zeker: wij zijn arm.
Dus, je slikt twee keer, stopt het ontdooide vlees weer in de vriezer, vergezeld van een schietgebedje dat je er niet ziek van zult worden, je bekijkt je spaarrekening, merkt dat je gelukkig nog een beetje reserve hebt en betaalt de elektriciteit, de gas, de tv en het internet en je bidt opnieuw dat de politie je de komende week niet van de baan plukt met een verlopen autoverzekering, wat hoogst onwaarschijnlijk is tijdens de BOB-campagnes, maar je leeft op hoop tegen beter weten in.
Je vraagt je af of je niet bij de voedselbank terecht zou kunnen. Je doet wat opzoekwerk op internet, maar het enige waar je info over vindt, is hoe je kunt doneren aan de voedselbank. Armen hebben geen internet? De drempelvrees om een mail te sturen met de vraag of je een voedselpakket kan krijgen, blijkt nog net iets te groot.
Je overweegt of je toch niet beter dat abonnement voor kabel-tv kan opzeggen. Want laten we wel wezen: tv heb je niet nodig om te leven. Voedsel wel.
Ja, je gaat echt een halve eeuw terug in de tijd. Je kookt op de stoof, want die moet toch sowieso branden met dit barkoude weer. Je warmt er ook een pot water mee op, die je vervolgens in een teil giet. Je neemt een washandje, een blok zeep en een handdoek en je wast je op die manier. Een halve eeuw geleden deed men dat ook. Dat overleef je wel.
Je neemt alles aan wat je kan krijgen. In het begin sla je nog af uit beleefdheid, je wilt immers geen schooier lijken, maar al snel zet je je trots opzij, je zegt: geef maar mee, pakt aan en zorgt ervoor dat je ermee verdwijnt voor men zich bedenkt.
Dat gebeurt er onder andere met een mens wanneer hij de armoede in het gezicht staart. Het zijn maar enkele kleine voorbeelden. Het gaat nog veel verder.
Oh ja, mensen, voor alle duidelijkheid: ik zit hier geen verhaaltje te verzinnen, dit gaat over mezelf, maar dat had de slimmerik onder u vast al wel begrepen ;-)
Toen ik nog op school zat en over politieke strekkingen leerde, werd mij altijd verteld dat recht conservatief was en links progressief. Ik had dan ook nooit verwacht dat ik ooit de woorden 'rechts' en 'progressief' in dezelfde zin zou zien staan zonder het woord 'niet' ertussen.
Na dagen van heftige discussies op facebook, verplaats ik deze kwestie nu naar mijn blog.
Beste Vlaming,
33% van u heeft gestemd op N-VA. Weet u ook waar u voor gekozen hebt?
Even uitleggen wat het concrete beleid van N-VA inhoudt: Voor deze partij bent u een cijfer, geen volgnummer, maar een cijfer. Het cijfer is wat u bijdraagt aan deze maatschappij in geld. Hoe hoger uw cijfer, hoe beter af dat u bent, maar als uw cijfer te laag ligt, of negatief uitvalt, dan bent u de pineut.
Bent u gepensioneerd, chronisch ziek, invalide of werkloos? Dan is uw cijfer negatief, want uw inkomsten worden betaald door de staat. U draagt niets bij, u kost alleen maar geld. Ook al heeft u er een zeer gevulde carrièrre opzitten, op dit moment kost u geld aan de staat. Geld dat er volgens onze nieuwe progressieve regering niet is. Dus u zult moeten inboeten. Ik weet dat u niks heeft dat de staat van u kan afnemen, maar dat schijnen ze zelf niet te beseffen, want u zult moeten betalen.
Bent u werkende?
Proficiat! U draagt bij aan de staat. Maar werkt u wel zo veel mogelijk als u zou kunnen? Zou u bijvoorbeeld in plaats van 40 uur per week ook 90 uur per week kunnen werken. Natuurlijk kunt u dat, technisch gezien, maar u doet dat niet. Natuurlijk, niet, hoor ik u zeggen, want dan heb ik geen leven meer. Ik werk om te leven en ik leef niet om te werken. 40 uur per week is toch wel mooi, niet? Ik geef u gelijk, maar onze nieuwe progressieve rechtse regering denkt er weer net iets anders over. U kunt meer werken en dus meer bijdragen. U kunt best een tweede job nemen en om dat aan uw verstand te brengen, zal de staat ervoor zorgen dat uw loon niet stijgt, terwijl het leven onmogelijk duur wordt. U zal gedwongen worden om nog meer te werken als u uw levenstandaard op hetzelfde niveau wenst te houden. Uw arbeid is vandaag al minder waard als gisteren.
U werkt deeltijds, zegt u?
Oh jee, dan zit u in de puree! Stop daarmee, luiwannes dat je bent en neem een full time! Vuile profiteur! Nee, ik vind niet dat u een profiteur bent. Ik werk zelf ook maar deeltijds. Ik ben fysiek tot niet meer in staat wegens een chronische ziekte. Ik laat deze niet bewust niet diagnosticeren, maar het staat wel vast dat ik aan fibro lijd, maar als ik dit op papier laat zetten, ben ik bang dat ik niet meer mag werken en dat wil ik ook niet. U werkt deeltijds omdat u alleenstaande ouder bent en geen andere optie heeft als u alles nog wilt rondkrijgen met uw kinderen? U bent dezelfde profiteur als ik. Om u allen deeltijds werkenden te straffen omdat u niet zo veel werkt als u zou kunnen, pakken wij uw miniscule deeltijdse uitkering gewoon af. Ja, u hoort het goed, uw uitkering verdwijnt, want u draagt niet genoeg bij.
U werkt zich dood?
Minstens 18 uur per dag 7 dagen op 7? U zal nog wel even verder kunnen, ondanks wat u zal moeten afgeven aan de staat in de komende jaren?
U bent stinkend rijk en werkt niet, maar u belegt uw geld in aandelen van rijke bedrijven en verdient uw geld terwijl u in uw sofa zit? Dan bent u bij de gelukkigen. U zal nergens moeten inboeten en ook niet moeten vrezen dat uw inkomen krimpt in de komende jaren, maar ik betwijfel dat u bij deze laatste categorie hoort. Indien dat wel het geval is, prijs u dan gelukkig en weet dat ik het u gun.
De indexsprong stelt niets voor, hoor ik bij de voorstanders. Als ik vraag om mij dat uit te leggen krijg ik het volgende te horen: ja, akkoord, uw loon zal niet stijgen, maar de aftrek van uw beroepskosten verhoogt, dus u krijgt het verlies ruimschoots terug.
Mooi mooi, niks aan de hand dus. Of toch? Even de cijfers van de regering ernaast leggen, zoals ze vermeld werden in het debat van woensdag 16 oktober 2014. De indexsprong zal een besparing betekenen van 2,6 miljard. Dit moet de economie weer aanwakkeren en doen opleven. Om het verlies goed te maken, zetten wij hier een verhoogde aftrek van de beroepskosten tegenover. Daarvoor trekken wij 127 miljoen uit.
Vreemde wiskunde die de politici hanteren, toch? 2,6 miljard - 127 miljoen = 0, want de indexsprong stelt niks voor, toch? Ik heb op school toch andere wiskunde gekregen.
En dan nog een kleine opmerking: u krijgt een pensioen, een uitkering, een ziekte uitkering, een leefloon? Of welke vorm dan ook van vervangingsinkomsten omdat u niet kunt werken? Dan kunt u naar uw deel van die 127 miljoen fluiten, want u heeft geen beroepskosten.
Wie betaalt de prijs voor deze fictieve vooropgestelde economische groei? Juist ja, de zwaksten der zwakken in deze maatschappij! Invaliden, gepensioneerden, deeltijds werkenden, chronisch zieken. Daarna worden de gezinnen een - en tweeverdieners verder uitgeperst als citroenen. De kleine zelfstandige zal er ook niet goed van zijn en delen in de klappen.
Waarom doet de regering dit?
Sociale zekerheid is onbetaalbaar, claimen ze. België is niet concurrentieel tegenover het buitenland en de grote vermogens trekken hier weg om elders te investeren, klinkt het. Wat ik vreemd vind, want België is nog één van de weinige landen zonder vermogensbelasting. We moeten deze vermogens opnieuw aantrekken om te kunnen investeren in onze economie. Klinkt logisch en aannemelijk toch?
Maar wat doen bedrijven met investeringen? Ze pompen dat in R&D, in de ontwikkeling van nieuwe producten en/of diensten. Duimpje omhoog daarvoor, want dat doet de economie draaien, maar nu komt het addertje onder het gras: u heeft wel uw afzetmarkt vernietigd door de mensen van hun koopkracht te beroven. Wie gaat uw nieuwe dienst/product nu nog kopen? Waar zit uw winst? Uw return on investment? Daar wringt het schoentje, want jan met de pet is Jan in de kartonnen doos in de goot op straat geworden en het kan Jan geen bal meer schelen met welk leuk gadget u nu weer op de proppen komt, want Jan kan het toch niet betalen.
Daar stopt de economische groei. Daar komen we in het Duitse model terecht gecreëerd door de wereldwijd gehuldigde A. Merkel. Een model waar mensen twee en zelfs drie jobs doen, voor soms drie, vier euro per uur en nog niet rondkomen.
De vakbonden moeten verdwijnen.
Ja, deze progressieve rechtse regering is tegen de vakbonden. U bent al redelijk, euh, genomen, zeg maar,... en de enige organisatie die het nog voor u kan en mag opnemen, was uw vakbond, maar die bestaat nu ook niet meer, als de regering dit erdoor geduwd krijgt. Let wel, uw werkgever heeft nog wel het recht op vereniging binnen een vakverbond, want werkgeversorganisaties die ik niet bij naam wens te noemen, blijven buiten schot. Sociaal overleg tussen sociale partners zal dus neerkomen op een werkgeversorganisatie die aan de regering laat weten hoe ze het graag willen zien.
Gaan we dan 200 jaar terug in de tijd?
Toen werkte iedereen voor dezelfde patroon, aan een hongerloon. Men had geen recht op staken, protesteren of vakverbonden aan te gaan. Men moest werken aan een hongerloon. Vrouwen en kinderen inbegrepen. Wanneer de patroon uw smoel niet graag zag, kon hij u buiten gooien. Totale en complete willekeur was het. Als de vakbonden moeten verdwijnen, staan we daar niet ver meer vanaf.
Daar word ik toch wel even bang van.
Wat er ook van zij: de trend voor de komende jaren is ingezet. U heeft er (misschien niet) voor gekozen, maar het is wat het is.
Vandaag
was een echte zondedag.
Het begon vanmiddag al met dat wafeltje.
Na mijn les vanochtend besloot ik om even langs de Bio-planet te
gaan om te kijken of ze er geen noten en zonnebloempitten hadden aan een
schappelijke prijs. Tegenwoordig worden er toch wel vreselijk hoge bedragen
gevraagd voor een bakje met 150g nootjes. Ik vond hazelnoten en
zonnebloempitten die goedkoper waren dan in Carrefour, waar ik gewoonlijk
boodschappen doe. De rest was allemaal duurder, maar ik begaf mij dus naar de
kassa met een halve kilo van beide voor nog geen 10 euro.
Aan de kassa liep het even mis...
Komt daar een winkelbediende aan met een grote kom wafeltjes om te proeven en
plant die neer op een tafeltje aan de kassa waar ik sta te wachten. Zonder ook
maar even te twijfelen, nam ik er één. Ik had al bijna een tweede in mijn hand,
toen ik mij bedacht dat ik niet zoveel koolhydraten moest eten.
Eenmaal thuis gekomen, was het tijd voor het middageten en ik heb
een volledig broodje verorberd. Dat heb ik mij al snel beklaagd, want een half
uur later zat ik te knikkebollen achter mijn computer met de muis nog in mijn
hand. Dan ben ik maar eventjes in bed gekropen.
Vanavond uiteindelijk dan mosselen gegeten met frietjes en als
dessert maar liefst 36g Galler chocolade naar binnengewerkt en daar nog een
half glas ice tea achter aan.
Eindresultaat: zo'n 900 calorieën meer naar binnen gespeeld dan de
bedoeling was. Ai ai. En me de hele dag futloos, suf en slaperig gevoeld.
Koolhydraten, de energieleverancier voor het lichaam. Wat een
onzin! Koolhydraten kosten energie. Ik word er moe van en krijg te maken met de
oh zo bekende, maar gevreesde middagdip. De gevolgen zijn dan ook
desastreus. Eerst en vooral heb ik te veel koolhydraten gegeten waarna ik
vervolgens te moe ben om iets te doen. Het gevolg is dat ik rust nodig heb en
dus krijgt mijn lichaam de tijd om de koolhydraten om te zetten in lichaamsvet.
De succesformule om dik te worden. Terwijl eiwitten een perfecte
energieleverancier zijn en bovendien de bouwstenen vormen voor spiermassa op
voorwaarde dat je spieropbouwende oefeningen doet. Meer spiermassa verbruikt
ook meer energie, ook in rust.
Zeer belangrijk is ook om voldoende vetten te nuttigen. Vetten
verminderen de productie van insuline. Het lichaam hoeft geen voorraad vet op
te slaan omdat het al voldoende aangebracht wordt vanuit de voeding. De
verminderde productie van insuline zorgt ervoor dat de suikers langer
beschikbaar blijven in de bloedbaan en dus ook beter opgebruikt worden.
Tegenwoordig hoor ik heel veel mensen die willen afvallen of op
hun gezondheid letten zeggen dat ze de vetten proberen te vermijden, maar dit
is zo fout dat het geen naam meer heeft. Ze gebruiken light en zero, maar
denken hierbij niet aan de extra toegevoegde suikers in light en de lege
calorieën in zero, want laten we wel wezen, als er geen suikers aan toegevoegd
worden, smaakt light nergens naar.
Ik verkies liever echte producten, niet geraffineerd, geen onnodig
toegevoegde suikers en vol goede vetten, want die heb je nodig en ze maken je
niet dik, daar zorgen die verdomde koolhydraten wel voor.
Ook een heel trieste stelling die ik alsmaar vaker hoor, is dat je
fruit moet vermijden als je wilt afvallen, want fruit zit boordevol
vruchtensuiker. Als mensen dat zeggen, dan weet ik meteen dat ze toch al
begrijpen dat de koolhydraten de werkelijke boosdoeners zijn, maar dat ze nog
niet het verschil kennen tussen de natuurlijke en de geraffineerde suikers.
Vruchtensuikers zijn natuurlijk en het menselijk lichaam is zeer goed in staat
hier energie uit te halen en ze te verwerken zonder ze op te moeten slaan, wat
niet geldt voor koolhydraten uit pasta, rijst, brood of aardappelen, laat staan
voor de toegevoegde kunstmatige suikers die in lightproducten zitten. Ook niet
onbelangrijk zijn de vele vitaminen en vezels aanwezig in fruit die je misloopt
als je het gaat mijden.
Alles
draait hierbij om de juiste verhoudingen tussen de macronutriënten (eiwitten,
koolhydraten en vetten). Zelf streef ik naar een verhouding van 40% eiwitten,
30% koolhydraten en 30% vetten, maar zoals je merkt is dat niet evident, want
vandaag is die verhouding ver zoek geweest.
Besluit: wie gezond wil afvallen of gewoon een gezond gewicht wilt
bekomen/behouden eet best voldoende eiwitten en vetten, aangevuld met
koolhydraten uit groenten en fruit, die meteen voor een goede dosis vitaminen
en vezels zorgen. De eiwitten helpen bij spieropbouw, die ervoor zullen zorgen
dat je energieverbruik verhoogt en de vetten verhinderen het omzetten van
koolhydraten in lichaamsvet, waardoor de suikers beter en langduriger aangewend
kunnen worden.
Nieuwsgierig of het werkt? Probeer het eens en misschien zul je
nog versteld staan.
Ok, ok, de akte is nog niet verleden, maar die kerel van het immokantoor had het me wel beloofd, dat ik hem zou krijgen van zodra ik een brandverzekering nam.
Die brandverzekering is al meer dan een maand in orde ondertussen, maar nog steeds geen sleutel.
De verkoper moet daar toestemming voor geven...
De papieren voor de meterovername zijn nog niet in orde...
Elk excuus heb ik gehoord.
Totdat ik het opgegeven heb om nog te bellen.
Ik had geen behoefte om nog een excuus te horen.
Zeg dan gewoon dat je geen tijd hebt, of maak geen beloftes.
Dat is nog zoiets wat tegenwoordig vaak fout loopt.
Veel mensen houden zich niet meer aan hun beloftes.
Ze zeggen wel dat ze dit en dat voor je zullen doen, totdat het zo ver is.
Ofwel moet je het dan maar zelf doen ofwel kun je het op je buik schrijven.
Wel, daar heb ik mijn buik van vol.
Maar nu heb ik vandaag toch nog maar eens een smsje gestuurd.
Maandag heeft hij een afspraak met de verkoper om alles in orde te brengen.
Zou ik dan eindelijk mijn sleutel krijgen.
Ik had natuurlijk al een sleutel kunnen hebben.
Ik ben samen met zijn stagiaire het huis gaan opmeten.
De sleutels staken op de binnenkant van de deuren.
Ik had hem maar te pakken terwijl het meisje niet keek.
En die kans heb ik gehad, hoor.
Maar toch maar niet gedaan.
Komt gedonder van.
Maar je zou voor minder.
Als een ander je vanalles beloofd en er vervolgens zijn gat aan veegt, dan heb je soms zin om alle morele regels ook je gat te vegen en lekker te doen waar je zin in hebt.
Als je iets beloofd, dan heb je je aan je belofte te houden.
Beloof het anders niet.
Als je een belofte breekt, moet je er niet stom van staan dat mensen je niet vertrouwen en immorele stoten uithalen om hun zin te krijgen.
De grappigste statement van gisteren: "Cola is gezonder dan fruitsap"
Gisterenmiddag, we zitten met z'n allen tafel en zoals gewoonlijk ben ik het gesprek niet echt aan het volgen.
Ik probeer zo onzichtbaar mogelijk te zijn, als ik opeens iemand hoor zeggen dat mensen die willen afvallen vaak cola vervangen door fruitsap terwijl het evenveel calorieën bevat.
Nu weet ik wel heel zeker dat fruitsap meer calorieën bevat als cola, MAAR...
Dus ik zeg: "Meer zelfs," iedereen kijkt me stomverbaasd aan, "fruitsap bevat meer calorieën als cola," maak ik mijn zin af.
Die statement wordt als snel gevolgd door: "Zie je nu wel! En dan denken ze dat fruitsap gezonder is, dat ze goed bezig zijn."
Ik zwijg maar weer want ik weet dat ze me toch niet geloven als ik zou zeggen wat ik had moeten zeggen.
Het is niet omdat er minder calorieën in cola zitten, dat het gezonder is.
Eerst en vooral: ja, in sinaasappels zit veel suiker, natuurlijke vruchtensuiker. Deze suiker kan door het lichaam goed verwerkt en aangewend worden waardoor er maar zeer weinig tot niets van omgezet wordt in lichaamsvet.
De suiker in cola is een ander paar mouwen: dat is kunstmatig geraffineerde suiker. Daar heeft ons lichaam het wat lastiger mee en een groot deel ervan zal dus niet gebruikt worden, maar opgeslagen worden als lichaamsvet...
Het was nota bene mijn leraar boekhouden die deze theorie in onze les aanbracht...
Wat weet een boekhouder over voeding? Van de gemiddelde boekhouder zou ik het niet weten, maar ik weet wel heel zeker dat onze leerkracht het bij het rechte eind had.
Dus wie wil afvallen hoeft het fruit niet te vermijden omwille van de vruchtensuiker, maar al de kunstmatige suikers.
Ik kon het niet laten om bij mezelf nog te denken: "Nu ja, dat jij graag een drankje naar binnen giet dat in staat is om roest van ijzer te verwijderen, motoren te ontvetten en talrijke insecten te doden, moet jij weten. Het is jouw lijf en jouw leven."
Wat mezelf betreft: ik vertrouw geen drankjes die hiertoe in staat zijn. Dat cola roest verwijdert van ijzer is geen fabeltje. Dat heb ik zelf al geprobeerd en het werkt echt fantastisch!
Calorieën tellen is ok wat mij betreft, maar je moet die calorieën nog wel uit GEZONDE voeding halen.
Besluit: frisdrank of fruitsap, het is eigenlijk geen van beide echt gezond. ??? zeg je. Als we het hebben over geconcentreerd sap tenminste. Als je verse vruchten perst of in een smoothie verwerkt, dan kun je niet gezonder hebben. Tenzij je diabetes hebt, hoef je je van de suiker in het fruit niet te veel aan te trekken, je zult er niet dik van worden. Integendeel, je krijgt een hoop vitamines binnen en een flinke dosis energie om al je dagelijkse activiteiten te doen.
Wel nog even vermelden dat ik geen diëtiste ben of wat dan ook. Wat ik over voeding weet, weet ik uit ervaring en ondervinding en dat vind ik toch de moeite om te delen met anderen.
