Mensen aan het thuisfront, op een dikke 2000 km afstand, gegroet!
Sofie beschreef het al in haar vorig verslag: de Erasmusperiode loopt hier ten einde... Zo hard ten einde zelfs dat Sofie zelf het schrijven overdraagt aan menig enthousiast toerist: ikzelf dus, Freya, die haar teerbeminde vriendin met véél plezier kwam opzoeken om haar de nieuwtjes van thuis te vertellen (zoals o.a. de sneeuw, die alweer viel deze winter, van het afgelopen weekend of de nieuwe alt bij Lirica) en ondertussen een Thessalonikitrip mee te pikken.
Ik ben gisterenavond vlotjes op Saloniki Airport aangekomen en vriendelijk verwelkomd door zowel Sofie als een bijzonder scherpe snijdende koude, een koude de Grieken zelden moeten ondergaan. Maar lap seh, ik die hoopte op een warme winterse avond (met 10° zou ik al zo blij geweest zijn!) werd daarop niet mee verrast.
Gelukkig was vandaag - woensdag - anders. We werden wakker met een helder blauwe lucht en stralende zon, goed voor zo'n 5°. Ideaal weer voor een wandeling langs de kustlijn en bezoek aan de 'witte toren' en andere bezienswaarsdigheden. Dat alles met ook Sofia, de Grieks-Belgische vriendin (die al eerder ter sprake kwam op deze blog), die ons rondleidde en moeiteloos alles vertaalde. Verder gingen we aan het haventje gezellig aan het water een (verwarmd) terrasje doen. We hebben er 3 a 4 uur gezeten met onze 'kaffee frappé' (koude koffie dus, maar zeer straf), genietend van het uitzicht waarop de avond viel: de baai eerst in stralende zon, daarna met lichtjes om de donkere avond op te helderen. Terug in het studentenhuis heb ik alvast één Erasmusvriendin van Sofie leren kennen, één van de weinigen die er nog is... Want een groot deel is jammer genoeg al naar huis.
Zo, hopend op morgen nog even mooi weer! Tot de volgende x
Het is ondertussen al weer een tijdje geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn blog (maar daar is natuurlijk een goed excuus voor!), dus hier doe ik weer mijn best om jullie wat leesvoer te verschaffen.
De laatste paar dagen in Thessaloniki voor ik terug naar België zou vliegen om Kertsmis te vieren zijn omgevlogen! De laatste lessen op de universiteit, examen Nieuw-Grieks en daarna uit eten met de hele klas, afscheidsfeestjes voor Erasmussers die al definitief terug naar huis vertrekken,... en de allerlaatste avond: uitvoering van de Messiah met het universiteitskoor. Het voelde een beetje vreemd om te vertrekken, want na 3 maanden had ik hier toch stilaan een "thuisgevoel" gekregen, maar eigenlijk keek ik er enorm naar uit om nog eens échte Belgische frieten te eten, kerstverlichting te zien hangen in de straten en het ondertussen koud te hebben, het kerstconcert van Lirica mee te zingen,... Al die typische kerstvakantie-dingen.
Op 19 december kwam ik dus terug in België, en nadat ik het temperatuurverschil wat gewoon was geworden (van 10 graden in Griekenland tot -10 in België!) stond mijn agenda zoals gewoonlijk helemaal volgeboekt. Sneeuwpret op de Melberg met de Wolfkes, naar Leuven voor een afspraak met mijn bachelorpaper-promotor, kerstconcerten en -feesten, nieuwjaar, ook nog wat studeren... Die 3 weken op vakantie in België waren zo om.
Ondertussen ben ik al een dikke week terug in Thessaloniki, en eigenlijk valt er over die week niet zoveel te vertellen hoor. Iedereen begint hier op kot stilaan terug binnen te druppelen, en we hebben het allemaal druk met studeren natuurlijk. Mijn examenrooster is ook bijna volledig. Griekse proffen schijnen heel flexibel te zijn: voor de meeste vakken mag ik zelf kiezen wanneer ik examen kom afleggen (ik mag als erasmusser natuurlijk mondeling examen gaan afleggen in het engels, terwijl de gewone Griekse studenten een schriftelijk examen moeten afleggen), elke dag past voor hun. 't Is te zeggen, dat beweren ze toch. Wanneer ik dan een datum voorstel, blijkt dat ze dan tóch niet kunnen, en dan begint de puzzel natuurlijk... Ik ben in ieder geval zeker dat ik de 19de en de 26ste een examen heb. De datum voor mijn twee overige examens valt nog af te wachten. Over één ding ben ik wel zeker: na 2 februari zal ik geen examens meer hebben. Eigenlijk vertrek ik pas op 6 februari definitief terug naar huis, maar daarvoor komt Freya nog even op bezoek hier. Als afscheid van Thessaloniki zal ik dus nog eens langs alle toeristische plekjes passeren en overal nog wat foto's trekken. Ik kijk er al naar uit!
Het leuke aan Erasmus en het leren kennen van mensen uit alle hoeken van de wereld is het besef dat dingen die wij heel normaal vinden in België dat niet overal zijn. Neem nu Sinterklaas. Na een korte rondvraag hier in het gebouw ben ik tot de conclusie gekomen dat de Sint ook snoepjes brengt aan alle brave Hollandse, Poolse, Roemeense en Hongaarse kindjes. In Frankrijk, Italië en Duitsland kennen ze Sinterklaas wel, maar wordt hij niet echt gevierd. In Turkije en Australië hebben ze natuurlijk nog nooit van hem gehoord. Het leek ons daarom een goed idee om deze leuke Belgische traditie naar Griekenland te importeren. Alle huisbewoners hebben deze nacht hun schoen op de gang gezet. De bedoeling was om 's nachts stiekem wat snoepgoed in de schoen van degene wiens naamkaartje ge had getrokken te steken, zonder betrapt te worden. Als ge iemand kon betrappen met snoepgoed in zijn handen moest deze verplicht één keer voor u koken!
Dag 65-68 (vrijdag 27 november-maandag 30 november):
In het middelbaar zat ik in samen in de klas met Sofia Zaproudi, een rasechte Griekse die sinds haar 6de in België woonde. Ondertussen is ze terug verhuisd naar Griekenland, studeert ze in Thessaloniki, maar woont ze in Athene samen met haar man Alexandros. We waren al een paar weken naar een datum aan het zoeken om nog eens af te spreken, maar omdat ze een redelijk drukke agenda heeft heb ik impulsief besloten om dan zelf maar naar Athene af te zakken. Met de trein duurt het bijna 6 uur om van Thessaloniki naar Athene te reizen. Dat klinkt lang, maar uiteindelijk valt het nog wel mee. Vrijdagavond om 18u kwam ik dus aan op het Larissa-treinstation in Athene, waar Sofia me op het perron stond op te wachten. Ze is helemaal niets veranderd (alleen misschien een klein beetje afgevallen) dus ik herkende haar meteen. Sinds ze terug in Griekenland woont, ondertussen al bijna drie jaar dus, heeft ze alleen maar Grieks gesproken, en toch was haar Nederlands nog steeds vlekkeloos! We hebben de hele avond zitten bijbabbelen en zeveren in haar appartementje in een van de buitenwijken van Athene. Vol trots heeft ze me haar trouwkleed en alle foto's van hun trouwdag laten zien (ze zijn nog maar pas getrouwd van deze zomer, dus dat zat allemaal nog vers in het geheugen).
Op zaterdag hebben we met ons tweetjes de metro genomen naar Athene centrum. Ookal ben ik er al ooit eens geweest, toch vond ik dat ik niet als toerist naar Athene kon gaan zonder het Syntagmaplein en de Akropolis gezien te hebben. Het weer was, alweer, schitterend. Zo schitterend zelfs, dat ik in t-shirt boven op de Akropolis heb gestaan zonder het koud te hebben! En dat terwijl het bijna december is en de Griekse "winter" al goed is gevorderd! Op het terras van het nieuwe museum hebben we een kaasschotel gegeten, begeleid met een glaasje wijn. Zalig, puur genieten in het zonneke!
Zondagochtend ben ik met Sofia en Alexandros meegegaan naar hun evangelistische kerk, een hele ervaring! Hun kerk is een gewone zaal, zonder hoog plafond, schilderijen, lusters of andere versiering. Er zitten heel veel jonge mensen en iedereen is zeer betrokken bij wat de priester allemaal zegt, ze bidden hardop en krijgen bij de communie ook een klein glaasje wijn,... Enfin, totaal verschillend met wat wij gewoon zijn en zeer interessant om eens mee te maken. 's Namiddags zijn we met ons drie een koffie gaan drinken in het café Terra Petra van waar we een prachtig zicht hadden over Athene-stad.
Maandagochtend vroeg heb ik dan weer de trein genomen naar Thessaloniki, en om 16u zat ik braafjes weer in de les
Ondertussen ben ik al een week van de koorts af, maar mijn hoest is nog altijd niet verdwenen. Ook het virus dat mij eerder te pakken had is nog niet weg uit het gebouw... Na Paolo, Shahin en Beatriz heeft nu Juliette het zitten.
Ergens tussen de week dat mama en papa hier waren en de week dat ik ziek was is er een mentaliteitsverandering gebeurd... Het is alsof het eindelijk is doorgedrongen dat we ook hier zijn om te studeren minder erasmus-activiteiten, en minder om over te schrijven dus.
Vorige woensdag ben ik in de flat van enkele Franse erasmussers mee gaan kijken naar de kwalificatiematch tegen Ierland. Efa, mijn Ierse huisgenote, ging ook mee, ambiance verzekerd dus. Aanvankelijk wouden we op locatie gaan kijken, maar omdat er die avond ook een Griekse match was hebben we geen enkel café gevonden waar ze onze match uitzonden! We zijn dus maar naar het appartement van Goutier en Yohan gegaan, en na even zoeken kwamen we terecht op een internetsite waar we, onder begeleiding van Chinese commentaar, de match konden kijken. Gezellig!
Ik vroeg me al af wanneer ik hier mijn eerste tegenslag zou krijgen. Sinds dinsdagmiddag lig ik namelijk in bed met koorts, keelpijn, hoesten, spierpijn,... Goed ziek dus! Deze morgen ben ik dan maar naar de studentendokter gegaan, en het verdict luidt: de griep! Welke? Dat wist hij niet, daarvoor zou ik naar het ziekenhuis moeten gaan voor verdere testen. Maar als ik goed eet, veel drink en op tijd ga slapen zou ik maandag weer aan de beterhand moeten zijn.
Dus terwijl mijn andere huisgenoten dit weekend weer op stap gaan (de meesten gaan naar Meteora, sommigen doen een weekendje Athene) zal ik binnen moeten blijven.
Vandaag zijn we weer eens op uitstap geweest met de meisjes. Lucille had een boodschap op onze facebook-pagina geplaatst, en bij toeval (?) waren we met precies dezelfde groep als bij onze vorige uitstap. Onze bestemming was Kilkis, een stadje op ongeveer een half uur treinen ten Noorden van Thessaloniki. Qua centrum stelde het niet zoveel voor, maar op een half uurtje wandelen ligt er een grot die open is voor bezoekers. We geraakten aan de praat met de "bewaker" van de grot, omdat we 10 minuten moesten wachten totdat de verlichting in de grot helemaal aan was. Hij liet ons heel trots zijn verzameling fossielen zien en vertelde dat hij in augustus samen met enkele stundenten van de universiteit een congress over archeologische opgravingen mag bijwonen in Parijs. Uiteindelijk gaf hij mij persoonlijk de sleutels van de grote ijzeren deur van de grot in handen met de boodschap: "Ik kom niet mee de grot in, maar ga jullie gang, ge kunt niet verloren lopen! En laat de sleutels maar op de buitenkant steken!" Even schoot ons toch het doemscenario door het hoofd dat hij ons daar wel eens zou kunnen opsluiten... Wat hij ook probeerde te doen bij Lucille en Juliette, die een beetje achterop waren geraakt en als laatste uit de grot kwamen (als grapje natuurlijk!). Toen we hem vroegen of er nog iets anders te zien was in de stad heeft hij ons alle 6 in zijn jeep een lift gegeven naar het archeologisch museum (ik moest in de koffer gaan zitten omdat ik de kleinste ben). Daarna zijn we iets gaan eten in een plaatselijk restaurantje. In de kleinere restaurantjes is het normaal dat je niets van de kaart bestelt, maar gewoon in de keuken mag gaan kijken wat ze in de aanbieding hebben: moussaka, gevulde paprika's, lasagna,... Leker! Uiteindelijk zijn we tegen 19u terug in Thessaloniki geraakt met de bus.
Dag 38 tot 44 (zondag 1 november - vrijdag 6 november):
Bezoek van Raf, mama, papa, nonke Peter en tante Sandrina! Ah ja, want in België is het nu herstvakantie. Voor mij dus een hele drukke week: 's morgens vroeg op om naar de les te gaan, en tussen de lessen door museum in museum uit, restaurant in restaurant uit,... Toeristen aan een stevig tempo!
Vandaag hadden we een lange rit voor de boeg om via de Olympus terug thuis in Thessaloniki te geraken, maar gelukkig konden we deze keer een groot stuk autostrade doen. De Olympus kent iedereen wel als de berg waar de oude Griekse goden op woonden. Nu is het een natuurgebied, gereserveerd voor wandelaars. En jawel, ook op de flank van deze berg staat er een klooster!
Helemaal op de top zijn we niet geraakt. Er gaat geen verharde weg naar boven, en de enige manier om er te geraken is via een wandeltocht van 6 uur naar een berghut. Zoveel tijd hadden we niet, dus we hebben de auto dan maar geparkeerd en een korte wandeling gemaakt. Onderweg werden we even vergezeld door enkele gezadelde paarden (zonder begeleider...).
Uiteindelijk zijn we tegen 19u 's avonds terug aangekomen hier in Kassandrou. Onze vrienden waren ondertussen ook al teruggekeerd uit Athene/Istanbul, dus als afsluiter zijn we samen gaan eten bij Goody's (de Griekse versie van de McDonalds)!
We begonnen onze dag met een ritje naar de top van de Pantokrator, de hoogste top van Korfou (917 m) van waarop je een prachtig zicht hebt over het eiland. En ja hoor, ook op die top staat er een klooster! Daarna zijn we verder gereden naar Korfou-stad, en nadat we eindelijk een parkeerplaats hadden gevonden (da's natuurlijk het nadeel van met de auto reizen in Griekenland...) hebben we een bezoekje gebracht aan het grote fort dat uitkijkt over de stad. Omdat de meeste culturele bezienswaardigheden sluiten om 15u zijn we aansluitend direct doorgegaan naar het stadspaleis, dat was ingericht als Oosters museum.
Nadat we krachten hadden opgedaan in een gezellig Grieks restaurantje hebben we de rest van de namiddag al kuierend door de straatjes van het oude centrum doorgebracht. Typische toeristenwinkeltjes met oorbellen, postkaartjes, kleedjes,... I love it! Rond zonsondergang hebben we de ferry terug naar het vasteland genomen en zijn we teruggereden naar Ioaninna, waar we in hetzelfde hotel als de eerste avond hadden een kamer hadden gereserveerd.
Ik ben Pecinovsky Sofie
Ik ben een vrouw en woon in Genk (België) en mijn beroep is Student aan de K.U.Leuven.
Ik ben geboren op 25/04/1989 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lirica, festria, cello, scouts.
