Ontwaak, gij die slaapt tot vreugde, vrijheid en vrede!
19-09-2008
Het Mysterie
Kijk en het kan niet gezien worden. Luister en het kan niet gehoord worden. Graai en het kan niet gegrepen worden. Het Mysterie kan niet gevonden worden en toch is het alom aanwezig.
Het Mysterie van de Weg is geen gevoel dat men kan afsmeken. Het is geen raadsel dat men intellectueel kan oplossen. Het is geen concept of een idee dat men filosofisch of wetenschappelijk kan verklaren. Het is geen dogma dat men theologisch kan verordenen. Het Mysterie van de Weg is niet iets dat zich schuilhoudt in de diepte van onze geest. En toch is het van dit alles iets. Alle dingen komen immers uit het Mysterie voort en alle dingen keren er naar terug.
Het Mysterie van de Weg is er om geleefd te worden, je beleeft het of niet.
De Soefi leeft in het Mysterie en toch ook weer niet.
Niets is onmogelijk voor de Soefi, hij heeft zich van alles verlost. Hij kan nu ieders steun en toeverlaat zijn zoals een moeder dat is voor haar kind.
De Soefi bezit de verdraagzaamheid van iemand die weet dat zijn denkbeelden niet belangrijker zijn dan iemands welzijn. Hij heeft het geduld van iemand die weet dat zijn inzichten beperkt zijn en voortdurend veranderen. Hij heeft de nederigheid van iemand die beseft dat wat er werkelijk toe doet niet te vangen is in taal of in gedachten.
Onenigheid creëren om daarmee zijn eigen visies en ideeën te verdedigen is absurd. De Soefi gelooft dat eensgezindheid de essentie is van een betekenisvol leven. Daarom kiest de Soefi geen partij in de gangbare debatten en bekeert hij zich niet tot een of ander geloof of politieke partij en weigert hij te sterven voor zijn land.
De Soefi is een echte strijder. Hij heeft immers zichzelf overwonnen en kan daarom niet voor de kar van iemand anders gespannen worden.
De Soefi bekijkt de delen met aandacht, zo begrijpt hij het geheel. Hij oefent zich voortdurend in nederigheid. Hij schittert niet als een juweel, maar laat zich vormen door de Weg, ruw en gewoon als steen.
De Soefi vermijdt compititie, die voedt immers het ego, kweekt brutaliteit en rechtvaardigt vernedering. Voor de Soefi zijn gevoelens van superioriteit, hebzucht, status, bezit, uiterlijk voorkomen, intelligentie en prestatie een teken van geestelijke armoede.
De visie van de Soefi is onverdeeld, zij is gebaseerd op éénheid. De Soefi leeft in harmonie met zijn eigen inzicht en dit op de meest eenvoudige manier en in het leven van alledag.
De Soefi is ongevoelig voor het verschil in aanzien tussen de mensen, hij wordt niet bewogen door trots, ijdelheid of hebzucht.
Een oprecht man kijkt in de diepte en niet enkel naar hetgeen er zich aan de oppervlakte bevindt. Hij kijkt naar de vrucht en niet naar de bloem. Hij heeft geen ego dat hij moet voeden. Hij dompelt zich onder in de realiteit en laat al zijn illusies varen.
De Soefi wordt aanzien als iemand die geen enkele godsdienst aanhangt. Rituelen hebben voor hem weinig betekenis.
Gebed is volgens de Soefi niet vragen naar Gods gunsten. Gebed betekent voor de Soefi verlost worden van het ego en stil worden. De Soefi heeft ervaren dat de waarachtigste openbaring voortkomt uit stilte en rust.
Velen zijn opgewonden, alsof ze naar een parade gaan. Ik maal er niet om, ik ben uitdrukkingsloos, als een kind voordat het kon lachen.
De Soefi lijkt ongewoon en onthecht. Hij wordt geleid door zijn gevoel. Hij weet dat zijn eigen meningen, gevoelens, gedachten, concepten en oordelen slechts golfjes zijn aan de oppervlakte van zijn geest, wisselvallig en steeds weer onderhevig aan verandering. Hij weet dat de geest het gevoel van medeleven kan weerspiegelen wanneer hij zich bevrijd heeft van het komen en gaan van gedachten en gevoelens.
Gelukkig zijn is voor de Soefi niet afhankelijk van zijn emotionele staat, zijn affiniteit of afkeer van iets of iemand, van wat hij gelooft of van welke gedachten ook die zijn geest onrustig zouden kunnen maken.
In een wereld van wisselvalligheden en illusies is het medeleven en begrip van de Soefi standvastig en oprecht.
Wanneer je de wereld wil bedwingen en beheersen, zul je daarin niet slagen. De wereld willen onderwerpen is wanorde scheppen. De wereld in evenwicht willen brengen, leidt tot haar ondergang.
De Soefi gelooft in de deugd van niet-beïnvloeden en niet-inmengen, in het intomen van zijn ego en in het bewaren van de stilte. Hij handelt wanneer het gevoel hem dat opdraagt. Hierdoor is zijn handelen onvoorbereid en spontaan. Wat hij doet, doet hij goed. Hij maakt af waaraan hij begonnen is en trekt zich dan terug, zonder zich hierbij vast te houden aan hetgeen hij bereikt heeft. De Soefi houdt niet vast aan verantwoordelijkheid of sociale positie. Hij is nooit bezitterig.
De Soefi stuurt het leven van anderen niet. Hij tracht de invloed die hij op anderen zou kunnen hebben in te perken. Vrijheid betekent voor de Soefi het steeds weer vernietigen van elke vorm van bemoeienis, sturing of beïnvloeding. Wanneer succesvol zijn betekent dat men zich moet moeien met de levens en lotsbestemmingen van anderen dan wil de Soefi liever als een nietsnut aanzien worden.
De Soefi is eerlijk in zijn vriendschappen. Hij is geen vleier. Hij behandelt de ouderen op dezelfde wijze als de jongeren. De Soefi is puur, oprecht en een beetje anarchistisch. Hij is meester over zichzelf en wil niet aan de voortdurende dwingende verwachtingen van anderen beantwoorden.
Wat de ijverige, steeds maar hoger klimmende strevers niet kunnen begrijpen van de Soefi, is zijn gebrek aan ambitie. De Soefi vermijdt een leven waarin het bereiken van steeds weer nieuwe doelen en het onderhouden van netwerken de overhand nemen op wat werkelijk belangrijk is. Hij weet immers dat het steeds weer najagen van doelstellingen en het vervullen van ambities geen extra zin geven aan het leven. Meer zelfs, het zorgt ervoor dat men de noden en bekommernissen van anderen uit het oog verliest. De Soefi weigert te hollen. Hij beweegt langzaam met zijn ogen open, zich bewust van de mensen om hem heen. De Soefi heeft tijd om werkelijk onder de mensen te zijn. Tijd om waarlijk lief te hebben.
Andere mensen zijn schrander, ik ben onverlicht. Andere mensen zijn rad van tong, ik ben eerder sloom. Andere mensen hebben een doel, ik ben de enige die niet weet waarheen. Ik ben een stuk drijfhout op de golven van de zee, ik storm zo doelloos over de aarde als de wind.
De Soefi wordt vaak niet ernstig genomen door hen die zich 'mannen van de wereld' noemen. Iemand die te weinig om materieel bezit geeft, kan volgens hen enkel aanzien worden als minderwaardig en dwaas, daar de wereld bedwelmd wordt door de jacht op materiële welstand. Iemand die onvatbaar lijkt voor de hunker naar macht en aanzien kan volgens hen alleen maar een mislukkeling zijn in dit 'tijdperk van managers', een tijdperk waarin men iemands successen afmeet aan zijn vermogen om mensen te sturen en te domineren. Iemand die zo eerlijk en open is als een kind, kan volgens de mannen van de wereld alleen maar een zwakzinnige zijn in een wereld die geobsedeerd wordt door slinksheid en machtsspelletjes.
De Soefi neemt enkel op zijn schouders wat hij dragen kan. Hij weet dat te druk bezig zijn tot mentale uitputting en verlies van levenslust kan leiden.
De Soefi gaat niet mee in de valse zelfverzekerdheid van zij die kost wat kost de maatschappelijke ladder willen opklauteren. Hij is volkomen eerlijk over zijn eigen twijfels en tekortkomingen. De Soefi denkt niet in termen van rangorde, status of positie. Hij weigert zijn vrienden te kiezen op basis van hun mogelijke bruikbaarheid. De Soefi is voor iedereen vriendelijk, ook voor hen op wie de leidinggevenden en hun lakeien neerkijken.
In een samenleving die schreeuwt om aanzien en roem, blijft de Soefi liever volkomen uit het zicht. In een pretentieuze wereld van zelfverheerlijking en vol statussymbolen wil de Soefi liever onopgemerkt blijven.
Hij die één is met de Weg, is als een pasgeboren kind.
De Soefi handelt instinctief, intuïtief en spontaan. Zoals een kind is hij zich niet bewust van zijn onschuld en deugd. Zijn mededogen is voor hem zo natuurlijk als ademhalen.
De Soefi weet zich nauw verbonden met zijn innerlijke natuur. De onwetenheid over zijn eigen onschuld is zijn meest innemende kwaliteit in een wereld die verzadigd wordt door pretentie en zwaarwichtigheid.
Onderwijzen zonder woorden, uitvoeren zonder handelen, dat is de weg van de Soefi.
De Soefi begrijpt dat het zinloos is te redetwisten over wat niet zeker is. Hij beseft dat onze denkbeelden over God, gebrekkige creaties van onze eigen geest zijn. Hij weet dat we het onbevattelijke niet kunnen begrijpen en het onbewijsbare niet kunnen bewijzen. De Soefi aanvaardt dat we gedeeltelijk blind zijn, meer bepaald voor de innerlijke en spirituele dimensies van het leven. Erover palaveren belet de mens om de dingen met een heldere blik te aanschouwen.
De Soefi heeft lak aan de bekeringsijver van jonge potentaten. Zelf is hij eerder schuw, wantrouwig en is hij uiterst behoedzaam in het meedelen van zijn inzichten. Hij verwoordt zijn diepzinnige zienswijzen zelden of nooit omdat hij begrijpt dat begrip, inzicht en diepzinnigheid uit de directe ervaring voortkomen en slechts per uitzondering uit de tweede hand of van horen zeggen verkregen kunnen worden.
Inzicht is volgens de Soefi onoverdraagbaar. Het is niet iets wat je iemand zomaar cadeau kunt doen. Ieder mens moet tot zijn eigen begrip komen, op zijn eigen tijd, op zijn eigen manier en volgens zijn eigen ervaringen.
De Soefi kent de beperkingen van de taal. Taal is bruikbaar, soms zelfs noodzakelijk, om concepten te verwoorden die de enkeling dichter tot het inzicht kunnen brengen. De toehoorder moet op dat moment echter wel op het punt van ontwikkeling aanbeland zijn van waar hij positief kan reageren op de denkbeelden die hem aangereikt worden. De Soefi weet dat het meedelen van denkbeelden aan hen die er nog niet klaar voor zijn, verloren moeite is en eerder averchts werkt.
Fijngevoeligheid voor de noden en gemoedstoestanden van anderen maakt onmiskenbaar deel uit van de communicatieve vaardigheden van de Soefi. De Soefi is een goede luisteraar en hij beheerst de kunst te weten wanneer er gesproken moet worden. Zich bewust van de gevaren en de beperkingen van taal, zal de Soefi enkel spreken wanneer het echt nodig is. Hij doet dit uiterst omzichtig, welsprekend en bekwaam. Maar zijn natuurlijke staat is er één van stilte.
De eeuwige honger naar kennis doet nog meer naar weten dorsten. Eenieder die de Weg van de onpeilbare gaat wordt met de dag nederiger.
De Soefi is niet geïnteresseerd in kennis als een vorm van macht. Hij wil geen discussies winnen. Hij weet immers dat een mens daar niet beter van wordt. De Soefi wil niet redetwisten, hij zwijgt liever.
De Soefi weet dat kennis onvermijdelijk tot rivaliteit leidt. Kennis moet daarom met de nodige eerbied benaderd worden. De Soefi zal daarom wedijver trachten te vermijden, hij zal zijn kennis aan de jaloerse blikken van anderen proberen te onttrekken.
De Soefi gelooft niet in de bevrijdende kracht van kennis. Kennis is voor hem immers een andere vorm van gebonden zijn, een product waarmee iemand zijn superioriteit wil tentoonspreiden. Het is een ander middel om controle en invloed te verwerven. Op die manier is het een machtsvorm die niets te maken heeft mert de zegen die men ervaart wanneer men in harmonie met de Weg leeft. Een Soefi zit liever in de schaduw van een mooie boom dan zijn tijd te verliezen aan het hectisch najagen van kennis, wat toch alleen maar leidt tot een grotere gebondenheid aan erkenning en applaus.
De Soefi verdoet zijn tijd niet aan het verwerven van wijsheid. Hij weet dat wijsheid steeds weer door de machtigen en de verdorvenen wordt vervormd tot een middel om te manipuleren en te vernietigen. Zo weet hij ook dat de boeken vol wijsheid, zeker de boeken die getuigen van een godheid, door de heersers misbruikt worden om aan te zetten tot kwaadaardigheid en tot het rechtvaardigen vanh slechte bedoelen.
De Soefi jaagt de deugdzaamheid niet na. Hij weet dat de deugd die nagestreefd wordt onvermijdelijk verdampt, tot ijdelheid en de hunker naar roem leidt. In hun verlangen naar roem verpletteren mensen elkaar waardoor mededogen wreedheid wordt.
Voor de Soefi zijn kennis, wijsheid en deugd instrumenten van de machthebbers geworden en daardoor een bron van het kwade. De Soefi weet instinctmatig dat hij verstandig, wijs en deugdzaam kan worden door deze drie kwaliteiten niet tot zijn ultieme doel te maken.
Verwerp heiligheid en wijsheid en mensen zullen honderd keer gelukkiger zijn. Verwerp moraliteit en gerechtigheid en mensen zullen het juiste doen.
De Soefi ergert zich niet aan regels en wetten, hij vergeet ze gewoon. Hij vraagt zich niet eerst af of iets sociaal aanvaardbaar is of niet. Hij leidt een spontaan leven. Hij volgt gewoonweg zijn natuurlijke neigingen. Deze neigingen zijn zo virtuoos, zo in harmonie met de Weg dat de Soefi een leven leidt van de hoogste morele en ethische orde.
De Soefi zal onvermijdelijk regels breken en wetten overtreden wanneer zij tussen hem en zijn gevoel komen te staan. Hoe onrechtvaardiger de maatschappij waarin hij leeft, hoe meer hij in conflict zal komen met haar wetten die het algemeen fatsoen met de voeten treden.
Gewone mensen verafschuwen de eenzaamheid, de Soefi echter maakt er gebruik van. Het alleen-zijn ervaart hij als een één-zijn met de Schepping.
De Soefi is soms een éénzaat. Hij mijdt onnodige contacten met mensen. Hij voelt zich niet op zijn gemak wanneer er over koetjes en kalfjes gekletst wordt. Hij gruwelt van geroddel en teveel gepraat. De meeste mensen zouden zijn gezelschap saai vinden. Niet dat het hem iets kan schelen. De Soefi is onverschillig voor elke vorm van aandacht rond zijn persoon.
De Soefi leeft buiten het bereik van collectieve zienswijzen, van ideologieën en de dwingelandij van de samenleving. Hij lijkt immuun voor alle vormen van druk en beïnvloeding.
De Soefi reist doorheen de samenleving zonder er zich tenvolle in onder te dompelen. Hij neemt afstand van gangbare opvattingen. Hij neemt geen nota van de sociaal aanvaardbare vooroordelen. Hij weigert zich te mengen in eender welk sociaal, politiek of intellectueel debat.
De Soefi leeft buiten het dictatoriale bereik van de groepsgeest. Hij probeert zo onopvallend mogelijk te leven aan de rand van de menselijke dwaasheid. Enkel wanneer hem geen andere keuze rest, zal hij zich openlijk verzetten tegen de overheersende waandenkbeelden van zijn tijd.
Heb je het geduld om te wachten totdat de modder in jou naar de bodem gezonken is en het water terug helder wordt? Kun je onbeweeglijk zijn totdat de juiste actie zichzelf aandient?
De Soefi weet dat de daad de man niet maakt. Hij laat zich niet vangen door de misvatting dat het fruit goed is omdat het voortkomt van een goede boom. Hij beseft dat je eerst bij jezelf moet beginnen. Wat je bent, maakt je daden goed of slecht. De Soefi weet dat deugdzaamheid gemakkelijk verandert in verwaandheid. Daarom wil hij liever een man zonder invloed zijn en er op toezien dat hij zelfzucht vermijdt en veeleer zijn natuurlijke, spontane neigingen gehoorzaamt die uit een zuiver gevoel voortkomen.
Om die reden zal de Soefi geen liefdadigheid tentoonspreiden. Hij begrijpt dat elke vorm van publieke erkenning of toejuiching elk positief spiritueel effect doet afnemen. Meer zelfs, het kan daardoor ontaarden en deugd in pronkzucht doen veranderen.
Wanneer nodig en onvermijdelijk, zal de Soefi zich onder de mensen begeven, op zo'n manier echter dat het lijkt alsof hij op dun ijs loopt, zich bewust van het feit dat publiciteit de spirituele voordelen voor alle betrokkenen tenietdoet.
De Soefi juicht de anonieme gift toe. Hij weet immers dat dit de mensheid voortwaarts beweegt. De verborgen daad van barmhartigheid is er één van puur en oprecht medeleven en is een levend bewijs van een ruimdenkende samenleving.
Er is geen grotere illusie dan angst, geen groter kwaad dan jezelf te bewapenen voor de strijd, geen groter ongeluk dan een vijand te hebben.
Iemand die door de angst heen kan zien, is steeds veilig.
De Soefi is een man van vrede maar vindt in zichzelf ook de kwaliteiten van een krijger. Hij verafschuwt wapens. Hij walgt van oorlog. Een groot krijger is, volgens hem, degene die de strijd vermeden heeft en nooit een wapen heeft moeten gebruiken.
De Soefi heeft de moed van iemand die zichzelf overwonnen heeft. Hij klampt zich niet vast aan het leven, noch wordt hij gedreven door zijn passies. Hij wordt niet geïntimideerd door de dood en is in staat om zijn ergste vijanden en het onoverkomelijke met gratie en moed tegemoet te treden.
De Soefi is geen pacifist. Wanneer er geen andere oplossingen zijn, zal hij bekwaam en hard de strijd aangaan. Hij zal zich echter niet verheugen op de overwinning. De Soefi vreest de nederlaag niet, iemand met een heel klein ego kan immers niet verwond worden door een beet van schaamte.
Kalmte in de overwinning. Rust in de nederlaag. Sereniteit in de onontkoombaarheid van het lijden. De Soefi verlaat zich niet op anderen om hem van de nodige innerlijke kracht te voorzien. Hij weet dat afhankelijk zijn van uiterlijke factoren als status, rijkdom, populariteit, genotzucht, succes, kennis en relaties, de reden is waarom de moderne mens zo gemakkelijk ineenkrimpt wanneer hij geconfronteerd wordt met mislukking, verslagenheid en verlies.
De Soefi is onverschillig voor winst of verlies. Hij begrijpt dat een leven dat gedreven wordt door zelfzuchtige ambities nooit ten volle zin heeft, ongeacht hoe succesvol men ook mag lijken.
Het leven krijgt zin wanneer je je geestelijke noden kunt vervullen door een gelukkig leven te leiden dat in overeenstemming is met de Weg.
De Soefi weet dat hij ooit eens zal sterven en ontdoet zich van alles waaraan hij zich angstvallig zou kunnen vasthouden. Hij geeft zich over aan wat het moment hem brengen zal.
De Soefi, in harmonie met zijn innerlijke natuur, leeft een zorgeloios leven. Hij doet dat zo ongedwongen mogelijk. Hij leeft in het volle besef dat geluk niet zomaar gekocht, gewonnen of vervuld kan worden. Geluk is geen prijs, geen product, geen doel of plaats. Eigenlijk wil de Soefi zelfs niet eens overwegen om geluk te verwerven. Hij weet dat denken aan eten de vreugde van het eten zelf niet kan vervangen. In plaats van te veel te denken aan of praten over gelukkig zijn, leeft de Soefi op een tevreden en blije manier.
De Soefi leeft een beheerst en bescheiden leven in vergelijking met de wereldse norm van materialistisch gewin en pronkzucht. Hij stelt zich tevreden met kleine verlangens en koestert lierver geen al te grote verwachtingen. Mocht rijkdom toch zijn pad kruisen dan zou hij haar schroomvol aannemen doch zonder er zich al te veel aan te hechten. Indien nodig en onvermijdelijk zou hij zonder jammeren al zijn bezittingen opgeven en wegschenken.
De Soefi proeft van elk gelukkig moment en lijdt zonder morren wanneer de onvermijdelijke fase van tegenslag zich aandient.
Zoals de rivier in de zee uitmondt, komen alle dingen samen in de weg.
De Soefi leeft in nauw contact met de natuur en op het ritme van het leven. Zijn vriendschap met de natuur is zowel lichamelijk als geestelijk. Het is een ongedwongen en vrij samenzijn. Zelfs in de drukte van de stad houdt de Soefi contact met zijn natuurlijk instinct. Zijn aangeboren goedheid leidt hem naar de Weg opdat hij nooit deel zou gaan uitmaken van de maatschappelijke dwang om steeds maar weer te streven naar aanzien, macht en prestige.
De Soefi voelt zich vrij in de natuur, in de grootsheid van de bossen of bovenop de mistige bergtoppen. Ver weg van de intriges en het kunstmatige voelt hij zich het meest thuis.
Wanneer hij zich in al teveel bedrijvigheid en drukte moet begeven, blijft de Soefi trouw aan zijn natuurlijke impulsen. Hoewel hij zich niet thuisvoelt in een omgeving van afgunst en hebzucht, laat het hem onberoerd, hij blijft op een veilige afstand van de destructieve, negatieve invloeden rondom hem.
Stap langzaam en ontspannen en je zult niet struikelen.
Een Soefi is een vat vol tegenstrijdigheden: - Hij is meelevend maar onthecht - Hij geniet van het leven maar klampt er zich niet aan vast - Hij is een perfectionist maar blijft onverschillig voor succes of mislukking - Hij is een man/vrouw van eer maar vermijdt de eerzucht - Hij negeert dwaze regels en principes maar leeft volgens de hoogste deugdzaamheid - Hij streeft niet maar bereikt - Hij kent de antwoorden maar verkiest te zwijgen - Hij heeft de onschuldigheid van een kind maar bezit ook een sterke innerlijke kracht.
Zoals de natuur uit veel contradicties is opgebouwd, zo is het ook met de Soefi. Je kunt hem daarom niet in één of ander hokje plaatsen.
De Soefi beschikt over een aantal kenmerken die door anderen veelal als zwakheden beschouwd worden. Niets is minder waar. Wat voor de ene een zwakheid is, is voor de andere net een bron van kracht en omgekeerd. Een aantal van deze kenmerken komen in de volgende berichten aan bod.
Je komt tegenwoordig maar heel zelden een echt mens tegen, iemand die boven zijn eigen oppervlakkigheid is uitgestegen en leeft vanuit zijn kern. Iemand die het onderscheid kan maken tussen bijkomstigheden en dat wat essentiëel is. Iemand die voorbij de conditioneringen durft te kijken en in vraag stelt wat voor anderen vanzelfsprekend lijkt. Veel mensen bezitten daarentegen de eigenschappen van een toneelspeler: ze dreunen de regels op die ze voorgelegd krijgen en handelen ernaar alsof ze het werkelijk menen. Een Soefi is iemand die dit 'mechanisch' handelen tracht te doorbreken. Hij doet dat door aandachtig te zijn voor wat er in hem leeft en door te handelen naar de waarheid die hij na lang zwoegen in zichzelf ontdekt.
