Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Sociaal werk in Vilnius
Internationalisation @ Home
13-04-2008
Day 7
Goddeg (Goededag in het Deens)
Eeeeindelijk een rustigere dag in de drukte van Vilnius. Onze aanwezigheid werd alleen in de ochtend gevraagd, en een ochtendje op unief is goed uit te houden. Vreemd genoeg was het daar voor een zaterdag verrassend druk. Weekend is hier niet gewoon uitslapen en zat worden...
Op de unief is een bibliotheek/informaticalokaal die eigenlijk zelfs een verdieping te noemen is. Het is daar heel sjiek ingericht, met duur meubulair en een moderne infrastructuur. Eigenlijk een gek contrast: ze steken meer geld in hun school dan wij, terwijl het in feite een redelijk arm land is. Een betere besteding van de staatskas is misschien een goed voorstel?
Wat de school wel beter doet dan bij ons, is de toegankelijkheid voor rolstoelen. Ze hebben speciale liftjes naast de trappen, speciaal voor 'people with disabilities'. Rolstoelgebruikers kunnen dus overal naartoe in de unief, terwijl dat bij ons absoluut niet te zeggen is. Probeer als sociaal werk student maar eens met een rolstoel op de tweede verdieping te geraken - sociaal werk in actie...Bij de IP'ers zit toevallig een vrouw met een rolstoel en die kan haar weg door de goede faciliteiten uitstekend vinden. In de school dan toch! In de buitenwijken (waar ons hotel zo strategisch gelegen is) is het een ander verhaal. Stoepranden van een halve meter hoog zijn niet bepaald bevorderend...
Onze lunch hebben we genoten in de eetzaal van het studentenhuis van de unief. Het was een eenvoudige maaltijd, waarover niet unaniem te zeggen was dat het smaakte.
Na de lunch kwamen we met een briljant idee op de proppen: we gingen op zoek naar de commune van de Hara Krishna in Vilnius. We hebben ze al dansend en zingend door de straat zien hobbelen, met vlaggen, tamboerijnen en wazige blikken in hun ogen. Ze zijn vrij populair in de oostbloklanden, toch houden ze hun hoofdkwartier een goed bewaard geheim. Als je ernaar vraagt, weet niemand waar hun commune ligt. Mysterieus, zou je kunnen zeggen. Jammer genoeg hebben we ze daardoor ook niet kunnen vinden; we waren echt benieuwd.
Wat we wel vonden was een Belgisch mirakel: een Belgian restaurant middenin Vilnius! Dat konden we niet zomaar aan onze smaakpapillen voorbij laten gaan. Toen we binnenkwamen, was het wel even schrikken. Hun beeld van Belgie is niet helemaal wat we verwacht hadden. In hun ogen ligt Belgie misschien dicht in de buurt van Egypte; dat zou de beeltenissen van farao's kunnen verklaren. We hebben er heerlijke pannekoeken opgeslorpt en troebel Belgisch bier gedronken (een tapcursus zou geen slecht idee zijn...). Onze Belgische harten smachtten naar biefstuk met frieten, maar dat stond helaas niet op de kaart. Voor stoofvlees was er ook geen plaats, voor Oostendse waterzooi en mosselen dan weer wel. De kok was volgens de ober een rasechte Belg, maar toevallig was die op het moment dat wij er waren naar betere oorden gevlucht: hij was op vakantie in Belgie.
Na onze avonturen en relatieve mislukkingen keerden we terug naar onze veilige haven. Daar waren de tafels al kleurrijk gedekt voor het gezamenlijke avondeten. Het eten was (wederom niet unaniem besloten) wel OK, maar de Litouwers hebben een vreemd beeld van desserten. We kregen een suikersiroop aangelengd met water, met daarin rode vruchten uit blik. Zo rood waren ze echter niet: de aarbeien leken op kleine stukjes biefstuk en de kersen op olijfjes. Heerlijk! Dat bleek ook duidelijk uit het feit dat iedereen het heeft laten staan...
Toen begon het echte fiestje van het IP! De Litouwse chicas dompelden ons onder in de surreele wereld van het Vilniaanse nachtleven. Het is te zeggen: een zwembadcomplex met in de kelderverdieping een soort bar met allemaal TV-schermen, waar het silhouet van een erotisch dansend meisje op te zien was. We betaalden 15 litas voor de inkom. Een halve liter bier koste er 6 litas! Met ons multicultureel groepje trokken we de hele keet in gang. Toen we op het verhoogde podium gingen paaldansen, brak de hel los (foto van Pieter volgt)! Zat een taxi pakken bleek toch tegen te vallen: een groepje werd zwaar in het zak gezet.
Dit was het dan voor gisteren! Het front is in ieder geval goed tot leven gekomen!
Tot de volgende keer, vanuit trench 34, uw trouwe verslaggever, Sjonny
