Hierbij wil ik enkele teksten die ik al enige tijd geleden geschreven heb, hierop plaatsen. Het gaat over allerhande gevoelens... Liefde, haat, geluk, verdriet...
Je had me hemel en aarde beloofd, ik was zo gelukkig. Maar, 3 jaar later begon je mij te beliegen en te bedriegn. Eerst kon ik het niet geloven, ik was blind en naëf, want jij was m'n hartendief! Bij nader inzien moest ik het wel geloven, want ik had het gezien met m'n eigen ogen... Toen heb ik van m'n hart een steen gemaakt, en je laten gaan, naar jouw ander bestaan.
Soms wil ik verdwijnen, ver weg van alles en iedereen om me heen. Verdwijnen van alle zorgen... Een stil leven, zo ver mogelijk weg, waar niemand me vinden kan. Even m'n hoofd volledig leeg maken, zorgen vrij. Eenzame momenten, die me goed zouden doen, zonder te hoeven nadenken... Zo'n leven lijkt me fijn, ook al zou het maar voor even zijn.
Een lachend gezicht, een lieve knipoog, een schouderklopje, hier en daar... Wat is er allemaal van waar? Is het echt, of is het schijn? Het moet 1 van beide zijn. Gevoel kan je niet zien, want schijn is niet zoals zonneschijn. Schijn kan bedriegen, evenveel als liegen.
Ik voel me gebroken, alles is kapot, niets hoeft er nog voor mij, het wordt me allemaal teveel. Komt er ooit een dag, dat ik niet gebroken, maar gelukkig zal zijn? Ik blijf hopen en dromen, terwijl ik wacht op die mooie dag!
Diep vanbinnen voel ik me leeg, zo leeg dat het pijn doet! Er is maar 1 iemand die de leegte kan vullen, maar die persoon is uit m'n leven... Toch blijf ik hopen, hopen dat die persoon terug die leegte, dat ellendig gevoel, kan vullen!
Regen hier, regen daar, regen overal waar ik ga of sta. Het regent tranen van geluk, het regent tranen van verdriet... Bij mij regent het tranen van verdriet, omdat die ene persoon mij in de steek liet!
Hier zit ik dan, eenzaam en alleen, treurend om iemand, iemand waarvan ik hou, starend naar die mooie foto, denkend aan die lieve stem, hopend dat ik die nog lang horen mag! Wetend dat het een moeijlijke tijd wordt, staar ik door het raam, kijk naar de mensen op straat, mensen die lachen... Zal ik ooit weer kunnen lachen?
