Na eigenlijk niets geslapen te hebben vertrokken we dan om 6 uur s'morgens naar Brussel waar we de Thalys naar Charles de Gaule, Paris namen. Vandaar konden we al meteen inchecken aan het vliegtuig. Met veel schrik zag ik het grote gevaarte op mij afkomen, een groot, ijzeren ding met veel te kleine raampjes die volgens de wetenschap in de lucht op 10.000 m hoogte moet blijven hangen. Aan het opstijgen heeft Maarten nog een paar blauwe plekken over gehouden denk ik, ik had zijn arm dan ook stevig vast en liet niet los tot we toch eindelijk recht vlogen. Daar zat ik dan, compleet opgesloten voor 8 uur en 45 min. De stoelen in het vliegtuig hadden een klein tv-schermpje aan de achterkant met touchschreen waar we uit verschillende spelletjes, films, muziek, enz... konden kiezen. Het eten was ook verrassend lekker aan boord. Na een lange vlucht kwamen we dan eindelijk aan in st. Martin. De warmte kwam ons al meteen tegemoet, het was hier immers net half 2 geworden en 30 graden. De Taxi stond al te wachten om ons naar het hotel te brengen. Hier aangekomen zagen we natuurlijk eerst het zwembad en de bar. Daar gingen we dus al zeker een beetje afkoeling zoeken. De receptionniste reed ons en onze baggage met een golgkarretje naar ons huisje. Het huisje is eigenlijk in 3 opgesplitst, elk met een eigen keukentje, een eigen badkamer, terras, tv en zeer goede airconditionning (waarvoor wij zeer dankbaar zijn). Nadat de koffers een beetje uitgepakt waren trokken we meteen onze bikini/zwemroek aan, bliezen onze eentjes en zwembandjes op en gingen meteen richting bar. Daar kregen we een welkomsdrankje met rum, appelsap en fruitsap. Het water van het zwembad was zeer aangenaam, alleen een beetje zout. Anke en Bernard gingen direct eerst de zee eens gaan verkennen die 5 minuten wandelen van het hotel ligt. Na ons plonsbadje besloten Maarten en ik om ook eens goeiendag te zeggen aan de golven. Voor mij was deze ene keer ook de laatste keer geloof ik. Een dag hier en al bijna verdronken, voorlopig houd ik het bij mijn voetjes in het water steken. Daar de grote zandgolven aan het strand geloof ik dat we in onze kamer een strand voor onszelf konden maken. Het zand zat werkelijk overal. Toen ik dacht een lekker douche te nemen was mijn ontgoogeling groot, er kwam geen water uit de kraan. In de grootste kamer gelukkig wel (ook niet zoveel water maar het was toch iets). Het eten was daarentegen echt overheerlijk. Verrassende combinaties, iets groen waar ik totaal niet van weet wat het was maar toch lekker, veel vis op de kaart, kreeft, krab, tilapia,... Echt overheerlijk, als ik trug kom ga ik een maand op dieet, anders ga je mij mogen rollen. Ondertussen was ik toch wel al bijna 48 uur wakker (de 2 uurtjes slaap op het vliegtuig niet meegeteld) dus mijn oogleden begonnen toch een beetje te zakken. Om 9 uur zijn we allemaal in ons bedje gekropen om eens lekker lang uit te slapen.
Jaja, nog 3 uurtjes voor ik moet klaarstaan met pak en zak om te vertrekken naar de andere kant van de wereld. Slapen zal er dus niet meer bij zijn, veel te veel zenuwen daarvoor. Iedereen heeft ondertussen al de nodige grapjes gemaakt over slangen en krokodillen die ik daar zou moeten tegenkomen, insecten ter groote van een stofzuiger, of ik wel zalf heb voor de paarsebollekesplaag die daar momenteel rondwaard. Zelf begin ik mij al helemaal in te leven in de serie "Lost". Ondertussen ken ik al alle trucjes om te overleven als mijn vliegtuig neerstort op een volkomen onbekent onbewoond eiland. Hopelijk zitten er dan op mijn vliegtuig ook zo knappe ventjes die alles kunnen.
