Ik kan het niet geloven, nog tien dagen en dan vertrek mijn zus naar Finland voor twee jaar. Ze praat er al heel lang over. Ze gaat daar bij een gezin gaan werken als au pair. In het begin maakte ik er mij geen zorgen in, het was nog zo ver weg tegen dat ze ging vertrekken. Maar nu begin ik het te beseffen. Ze gaat er niet meer zijn. Ik kan niet meer gewoon eens langs gaan op haar werk. Nu moet ik vliegtuig nemen om bij haar te kunnen zijn. Weet je, mijn zus en ik hebben een goeie band, we vertellen elkaar alles. Ze is vijf jaar jonger dan mij, maar dat merk je niet. Ik ben blij voor haar. Ze gaat een leuke ervaring op doen. Maar waarom naar Finland, zo een koud land. Ik haat sneeuw, ijs, de kou. Voor haar te zien , trotseer ik de koude wel. Morgen boek ik mijn vlucht. Zodat het vast ligt. Dan kan ik beginnen af tellen, naar wanneer ik haar terug zie. Damn ik ga haar missen. Ik wil niet gaan slapen , want dan gaat de tijd sneller voorbij. Ik lijk wel een klein kind, i know, maar ze is mijn zusje, weet je.
Ik snap het allemaal niet goed. Kun je niet duidelijk zijn? Wij zijn zogezegd vrienden en toch als je weg bent, ben ik totaal verloren.
Je geeft al die hints, je komt constant langs, je vraagt constant aandacht, waarom? je zegt altijd dat ik je standpunt ken, dat ik niet mag hopen, dat er niks is tussen ons.
Vandaag kom je langs, je doet alles er aan om mijn aandacht te krijgen. Ik ben even achteraan bezig met de was, en wat doe je?
Je belt mijn gsm. Gewoon omdat je weet dat ik ga kijken naar mijn telefoon om te zien wie het is.
Je bent gewoon weg met mijn voeten aan het spelen. Je spreekt af, we gaan naar de cinema en waarom eigenlijk?
Ik hoor je tijdens de week, vroeger zagen we elkaar heel af en toe.
Je weet hoe mijn gevoelens zijn, en toch blijf je er mee spelen.
Jij zette weer de eerste stap om in mijn leven te zijn. Ik doe zo mijn best om niet in je buurt te zijn.
Ik kan me niet altijd inhouden, ik kan niet blijven negeren en doen alsof je niet bestaat.
Ik snap het niet meer, het is simpel.
Als we vrienden zijn, dan verander je gedrag, je gaat niet constant mijn aandacht zoeken en mij bij jou willen.
ik wil verder, ik zou ook graag iemand leren kennen, waar ik iets kan mee opbouwen.
Je zegt dan doodleuk, het is om jou te testen.
Waarom? Waaraan heb ik dat verdiend?
Ik test jou toch ook niet? Wat test je?
Waarom ben je zo?
Al die vragen, ze spoken zo door mijn hoofd, waarom kun je gewoon niet eerlijk zijn?
Jij schermt je zo af van gevoelens, jij zet telkens een stap achteruit.
Ik ben je hints beu, neem toch gewoon eens iniatief.
Je gaat echt niet op je bek gaan bij mij, ik hou zo enorm veel van je.
Vind jij dat grappig om iemand te kwetsen? Streelt dat je ego?
Komaan kerel, ik wil graag weten waar ik sta.
Je woorden zeggen 1 ding, maar je daden en acties zeggen iets anders.
Ik ben echt niet de enige die dat vindt.
Al ons vrienden zeggen hetzelfde, jij bent tegen iedereen aan het liegen, en het ergste is, je liegt tegen jezelf
Ik ga je geen kansen blijven geven. Voglende keer dat je me weer zoiets lapt, dan is het gedaan, je doet het je zelf aan en ik sta niet meer in voor de gevolgen.
Weet je wat ik als raad krijgt van je broer? Pak het vast en draait hem binnen.
Hij gaat het dan misschien beseffen, hij gaat zodanig verschieten dat hij niet weten wat hij moet doen.
Jij bent echt te ver aan het gaan, je kwetst mij er niet alleen mee, maar ook je broer, je vrienden enz.
Je bent echt hun vertrouwen in jou aan het verliezen, als je zo verder doet, waar ga je dan eindigen?
Ik meen het, de volgende keer dat je weer met mijn voeten speelt, dan is het gedaan, ik zal je terug hebben.
04 juni 2010
ik weet het echt allemaal niet meer, ik ben echt verloren deze keer. ik ben op, moe, leeggezogen. ik heb geen emoties meer, niks kan mij schelen. ik wil er gewoon van af. die pijn moet weg, maar hoe? wat is mijn oplossing?
nu sluit ik me op. ik reageer niet meer op mensen. het kan me allemaal gestolen worden.
ik heb zelfs geen tranen meer. ik ben leeg
fuck it all, do want to be a part of this shithole. everything is a big stinking mess. why should i be a part of it? can anyone give a good reason? my friends tell me i have to hold on, but fuck what do they know
