Regelmatig verschijnt er al eens een artikel in één of ander vrouwenblad of op een typische vrouwensite over schoonouders...er bestaat op goedgevoel zelfs een test "welk type schoonmoeder heb jij?".
Het klikte vrijwel direct met de vader van mijn toekomstige man (hierna mister x genoemd), zijn moeder dat lag iets anders omdat ze afstandelijker overkwam maar ik had geen enkel probleem met haar. Zijn ouders vertelden me hoe blij ze waren dat ik in hun leven gekomen was, dat ze nooit iets hadden moeten hebben van zijn ex omdat die twee gezichten had, dat ze mij bij iedereen ophemelden etc... in begin nam ik het nog op als een compliment, maar op den duur werd hun lof eerder een last. Ze gaven mij het gevoel dat ze heel veel van mij verwachtten, dat ik niets fout mocht doen want dan zou hun ideaalbeeld kapot springen... op een moment heb ik hen dan ook gezegd "ik ben niet perfect" en ze leken te begrijpen wat ik hen duidelijk wilde maken.
Met de plannen in het vooruitzicht om hier te komen wonen, zou ik mijn trein in Wezemaal nemen. Kwam de vraag: "Hoe ga jij van hieruit naar het station?". Met de fiets alleen klein detail; ik had geen fiets. Mister x zou uitkijken naar een 2de hands fiets omdat ik niet zoveel aan een fiets wilde spenderen. Op een dag belde mister x mij op: "Ge weet dat mijn ouders u heel graag hebben en dat ik u ook heel graag zie, daarom willen wij voor u een nieuwe fiets kopen." Een andere vrouw zou misschien een gat in de lucht gesprongen hebben, maar ik had zoiets "nee bedankt, het is heel lief maar als ik een fiets koop zal het een goedkope zijn en betaal ik hem zelf." Ik dacht dat ik duidelijk genoeg was, tot ik op een vrijdagavond door zijn pa geroepen werd: "Hier heb je een boek, kies maar een fiets." Ik herhaalde nog eens dat ik dat niet wilde. Zijn pa: "Wij willen dat voor u doen! Of wacht ... laten we het anders doen...welk bedrag had jij in uw gedachten dat je aan een fiets wilde spenderen?" Ik durfde niet de 50 euro zeggen waaraan ik dacht, dus zei ik "100 euro". Kreeg ik als reactie: "Ok, dan leg jij zelf 100 euro bij" Ik voelde mij in een hoekje gedrukt en zei "ok, maar dan draai ik het om en betalen jullie 100 euro en ik pas de rest bij." De middag erop gingen mister x en ik naar de fietsenwinkel voor de juiste afmetingen en ik sloot af met "ik laat jullie nog weten of ik die fiets neem". Uit gebrek aan assertiviteit keerden we 's namiddags terug om de fiets te bestellen waarop de dame van de winkel lachend vroeg: "Moet ik hem dan 2 keer bestellen want uw ouders (op mister x dan) hebben al gebeld dat het in orde is! Ik wist niet wat ik hoorde!
Een ander 'probleem' was een kleerkast. Er was geen plaats voor mijn kleren en hoewel mister x zo lief was om plaats te maken en ondanks dat ik geen uitpuilende kleerkast heb, was er onvoldoende plaats voor mijn kleren. Dus gingen mister x en ik zaterdag (van dat zelfde fietsgedoeweekend) naar de meubelzaak waar zijn bed, nachtkastje en lage kleerkast vandaan kwamen om daar een grote kleerkast te kopen. Ik had zoiets "ik betaal deze kleerkast en een 2de nachtkastje, dan heeft ieder van ons zijn deel in de slaapkamer bijgedragen". Zondag was ik een dagje naar Maasmechelen geweest met een vriendin, toen we daarvan terug kwamen en bij mijn schoonouders buiten aan de tuintafel zaten, kwam mijn schoonmoeder in de deuropening staan: "Ons vader heeft gezegd dat die kleerkast er nu staat en daar blijft staan maar dat we jullie wel een nieuwe zullen betalen als jullie hier vertrekken." Ik was kwaad! Was me dat een weekendje van "wij zullen even uw zelfstandigheid afnemen". Ik had echt zoiets van "godverdomme, IK heb dat betaald en die kleerkast verhuist mee!"
Op een gegeven moment vloog dat eruit tegen mister x en hij had zijn ouders gebeld om uit te leggen hoe ik mij voelde. Ik vond dat nu niet nodig, maar bon hij had gebeld. Zij begrepen het niet zo goed want 'het was om goed te doen'.
Toen veranderde de sfeer al wat...
Dan het zoontje van mister x, toen ik bij hen inwoonde was hij 5 en een jong kind heeft gezond eten nodig en moet alles leren eten. Ik ben gewoon uit mijn opvoeding dat er bij het eten water gedronken wordt en er op zijn minst van eten geproefd wordt. Daar botste ik tegen een mentaliteit "wat je niet lust, moet je niet opeten en we maken wel iets anders voor u klaar". Mijn schoonvader drinkt limonade dus dat is niet evident om aan een kind van 5 uit te leggen dat hij wél water moet drinken... het nodige bokken van een kind als hij iets niet lust dus op een keer had zijn zoontje zijn kuren dus ik telde tot 3. Ondertussen was die bomma (woont naast mijn schoonouders en eet zo goed als altijd mee) tegen hem bezig "manneke, als ge dat niet lust moet ge dat niet opeten". Ik dacht dat ik het ging krijgen dus ik "niets van, hij heeft gezonde voeding nodig!". Op 3 heb ik hem heel kalm opgepakt en onderaan de trap gezet. Tijdens dat gebeuren en zonder dat ik het hoorde, was mijn schoonmoeder blijkbaar uitgevallen "DAN WIL IK HIER GEEN EEN HALFVOL GLAS SPUITWATER MEER ZIEN STAAN OOK!". Halleluja zeg!
Mijn schoonouders zijn mensen die schrik hebben om te leven, ze blijven altijd binnen en doen nooit eens een activiteit op af en toe een rommelmarkt na. Hun huis is een museum waarin niet geleefd mag worden en alles zijn plaats heeft en waar er niets ligt dat er niet moet liggen. Ik ga graag een terrasje doen of een andere leuke activiteit m.a.w. ik kom wel graag buiten & voor mij mag er in een huis wel geleefd worden dus ook daar werd al de nodige commentaar op gegeven via mister x nooit in mijn gezicht. In begin was er ons gezegd dat 'den boven' ons woongedeelte was (badkamer & keuken waren wel gemeenschappelijk gebruik) en zij er nooit zouden komen tenzij ze bij de ketel moesten zijn. Ik verzeker u dat mijn schoonmoeder dagelijks boven kwam! ;-) Mij niet gelaten maar kom er dan ook voor uit en doe zo schijnheilig niet!
Als er een discussie was, reden ze altijd naar de zus van mister x en zijn schoonbroer om daar hun beklag te doen dus heel toevallig kregen we kort daarna altijd een telefoontje om eens af te spreken...viel niet op hoor. ;-)
De aankondiging van ons huwelijk..."ah, allé vooruit ... ja ... euh ... proficiat zeker..." droog droger droogst!!! En dan de vragen: "Wie gaat dat betalen?", "Hoe zien jullie het feest?", "Dat volk komt dan vooral van uw kant zeker (aan mij gericht)", "Ok wij komen niet overeen met de familie dus dan willen we onze vrienden uitnodigen" en als ik even weg was (omdat al deze vragen mijn nood aan een sigaret opriepen) "Wie betaalt haar kleed?" ... enkele dagen nadien hadden we boeken bij van bij de traiteur (wil ik even vermelden dat we niet gevraagd hadden om bij te leggen!) toen we 's avonds thuiskwamen van 't werk hadden zijn ouders al zitten uitrekenen hoeveel hapjes de man, hoeveel het zou moeten kosten. Toen zijn moeder mijn gezicht zag, zei ze: "We willen ons niet moeien he, jullie beslissen" en toen moest ik lachen. Werd me niet in dank afgenomen... :-p Toen begon zijn pa: "Wij willen ook ons steentje bijdragen en we hebben het financieel niet breed en nu hebben we net van mister Y (de schoonbroer van mister x) gehoord dat zij bij hun trouw, rekening hebben gehouden met onze financiële situatie en dat pakt mij" Ik dacht "hoe mooi, not! slijmbal van een mister y nog een beetje stoken".
Op een keer toonde ik op vraag van mijn toekomstige schoonzus een foto van mijn trouwkleed waarop ik als reactie van mijn schoonmoeder kreeg "ik dacht dat je het bescheiden ging houden?" EN IK DACHT DAT GIJ NU WEL EENS EEN COMPLIMENT KON GEVEN, TRUT!".
De eerste kennismaking met mijn moeder en hen was op de trouwlocatie. Op weg naar daar trok mijn schoonmoeder een scheef bakkes, ter plaatse heeft ze geen 2 woorden gezegd, ze was bot en toen mijn moeder tegen haar zei "Als je met iets niet akkoord bent, zeg maar he". Reactie van de trut: "Ik heb geen keus zeker". Niemand die wist waar haar gedoe vandaan kwam. Ik was superpissed en heb haar voor de rest van't weekend genegeerd. Op een avond was't mij teveel en ben ik in de zetel begonnen met te vragen waarom ze zo had gedaan. Het was mijn schoonvader die het woord voerde: "Ik vind het heel jammer hoe het die dag gelopen is GIJ MOET HET NIET JAMMER VINDEN GODVERDOMME, ZIJ DAAR JA" maar ik kan de klok niet terugdraaien en laten we het vergeten. Waarop ik zei "nee, ik laat dat niet zo". Bleek dat ze zo deed omdat mister x de avond ervoor had gezegd "doe eens normaal". Ik geloofde er niets van, wat een belachelijke reden, KIND dacht ik!". Sindsdien is er geen sfeer meer, het gaat van kwaad naar erger...de pesterijen langs haar kant stapelen zich op maar die som ik nog wel eens op in een ander blogbericht...
Ik leerde hem kennen op een "upperdare party". Ik was daar via de (ondertussen ex) vriendin van mijn oudste broer en hij was meegekomen met zijn collega en stiefvader van mijn broers ex-vriendin.
De mannen gingen buiten wat petanquen & de vrouwen luisterden binnen ietwat verlegen naar de ADHD-achtige upperdare vrouw die wild heen en weer schudde met haar paardenstaart telkens ze een speeltje voorstelde... Soit, daarover ga ik niet teveel uitweiden. ;-)
Doorheen de avond hadden we nog niet met elkaar kunnen babbelen maar toen ik naar buiten ging om een sigaretje te roken kwam hij achter mij aan.
Daar stond hij tegen de auto, ik vroeg hem waar hij woonde en hoe hij hier terecht gekomen was. Hij begon direct te vertellen dat hij 8 maanden geleden met zijn ex gebroken had en een zoontje van 4,5 jaar had die hij week om week zag. Dat hij omwille van omstandigheden terug bij zijn ouders inwoonde en weldra als zelfstandige loodgieter in bijberoep zou beginnen.
Het werd later op de avond en de meeste gingen naar huis, maar hij bleef zitten want hij was voor zijn vervoer afhankelijk van die stiefvader (zijn nieuwe auto was besteld, maar nog niet binnen). Aan tafel kwam hij naast mij zitten en ik moest enorm lachen om zijn verhaaltjes/mopjes. Ik denk dat het bijna 2 uur was en ik vroeg aan mijn broer of hij hem niet wilde afzetten. (vraag me niet meer waarom ik dat vroeg :-p) Toen ik in mijn bed lag stuurde ik mijn broer een berichtje dat hij hem moest zeggen dat ik hem een sympathieke man vond. Iets later stuurde mijn broer terug: "Sorry, lees nu pas uw bericht en ben al op terugweg." Ik dacht "jammer, maar niet aan te doen".
De ochtend erop stond ik op met een gevoel: "Bestaat liefde op het eerste gezicht?" Ik had er iets van laten vallen & die stiefvader had hem stiekem een berichtje gestuurd dat er iemand geïnteresseerd was. Ik was eerst boos omdat ik zoiets had "Ik wil dat dat spontaan gebeurt en geen koppelgedoe!" maar mijn hart ging tekeer toen ik wist dat hij elk moment zou arriveren want hij was op dat berichtje ingegaan.
Ik vond het jammer dat hij al snel door moest om zijn zoontje op te halen.
Ik ben teveel in detail aan't treden he?
Om het kort te maken, het was ons gelukt om af te spreken. Die eerste date begon met de auto van zijn vader die in panne gevallen was (nieuwe auto was er nog steeds niet), ik die nieuwe maar te kleine schoenen aanhad & te voet tot het afspreek punt moest gaan in een stad die me vreemd was nl Leuven, zijn gsm die uitgevallen was waardoor hij me niet kon bereiken, hij die zijn sim-kaart in gsm vriend had gestoken om mij te bellen dat depanneur onderweg was en om te wachten aan quick waar hij me nadien zou oppikken, om dan samen met hem naar die vriend te rijden om daar een offerte binnen te steken, om dan uiteindelijk slechts 1 uurtje iets te hebben kunnen drinken en de auto die het opnieuw begeeft op het moment dat hij mij naar mijn laatste trein wilde brengen, om mij dan mee de auto in gang te laten duwen en mij dan alleen achter te laten zodat ik aan vreemde mensen heb moeten vragen waar ik nog ergens een taxi kon vinden om dan in't station vast te stellen dat mijn trein een halfuur vertraging had! Heb op trein toch enkele traantjes weggepinkt van teleurstelling... Mijn vriendinnen verklaarden me zot dat ik hem nog een 2de kans wilde geven en mijn oudste broer waarschuwde mij: "Je weet toch dat hij smoort?" Dat had ik inderdaad al willen merken, ik kon er ook niet naast want het was om het uur maar ik was al verkocht...
De daaropvolgende dates verliepen leuk...ik stelde "het 4 letterwoord" enkele dates uit omdat ik wilde weten dat het hem niet enkel daarom te doen was.
Gaandeweg de dates vertelde hij me ook dat hij terug bij zijn ouders woonden omdat hij schulden had gemaakt, zij die voor hem afgelost hadden, hij die nu terug betaalde en daarom niet alleen kon gaan wonen. Zijn ex kwam in vele gesprekken ook terug en niet in positieve zin (volgens hem was het haar schuld omdat zij de rekeningen had verstopt, ik had moeite om te geloven dat hij zoiets niet door kon hebben gehad maar ik ging er niet op in), het was duidelijk dat hij nog wel wat te verwerken had...het smoren ging ook verder...maar we hadden veel plezier samen en ik bood hem een luisterend oor. Met zijn zoontje klikte het ook heel goed al was daar heel wat werk aan de winkel want hij was over verwend.
Ik bleef bij hem slapen, leerde zijn ouders en zoontje beter kennen. Voor zijn ouders was ik een geschenk uit de hemel, iemand deftig die hem op het rechte pad zou brengen. Zij hadden al verwoede pogingen gedaan om hem te helpen stoppen met smoren...ook wat zijn zoontje betrof vonden zij dat ik hem goed 'opvoedde' dat ik een goede invloed had.
Ik pendelde tussen Gent & Leuven, eind september zou mijn huurcontract in Gent aflopen met een vriendin waarmee ik 8 jaar had samengewoond & liefde en leed gedeeld had. Alles behalve de lakens zoals we vaak de vraag kregen.
Ik besefte dat ik moest kiezen: "In Gent blijven wonen en pendelen of dichter bij hem wonen". Ik begon op zoek te gaan naar studio's en appartementen maar die prijzen waren niet mis. Ik had zoiets "Als hij mettertijd bij mij komt inwonen moet ik iets zoeken met 2 slaapkamers voor als zijn zoontje bij ons woont maar wat als ik dan zoiets huur en het tussen ons misloopt dan betaal ik daar wel voor niets de prijs van een 2de slaapkamer...iets met 1 slaapkamer dan, zit hij misschien die ene week bij mij en betaal ik alles alleen terwijl ermee van 'profiteert' omdat hij financieel niet anders kan." Tot zijn ouders met het voorstel afkwamen om bij hen mee in te wonen voor een maandelijkse bijdrage. Ik heb lang getwijfeld en tegen alle advies in, ben ik op 1 oktober bij hen ingetrokken."
Mijn leven bestond maandenlang uit "in het teken staan van de opvoeding van zijn zoontje", "het proberen invullen van de verwachtingen van zijn ouders", "mij houden aan hun regels" ... ik vond geen tijd meer voor mezelf en sprak ik af met een vriendin keken die ouders raar op want zij kenden zoiets niet, had ik ruzie met hem omdat hij geen sociaal leven heeft omdat hij gebroken had met slechte vrienden en ik hem alleen liet bij ouders van wie hij alleen kritiek kreeg...ik heb veel gehuild om mijn vrijgezelle jaren, mijn vorige leven zonder zorgen nu hield ik mij bezig met "thuis" komen, eten, afwas, was, strijk, zoeken naar opvoeding voor zijn zoontje, mijn lief opvangen omdat hij even in een zware dip zat, ondertussen in de weekends naar Antwerpen om mijn familie te bezoeken...dan had ik een afscheidsreis met die vriendin waar hij me per sms gestalkt heeft dat hij me miste en zich slecht voelde...zijn smoren moest ook aangepakt worden dus heeft hij het geprobeerd op karakter, via een forum en hoewel hij al veel geminderd is, is hij nog steeds niet gestopt... De kilo's zijn er bij mij afgevlogen... Er is dan ruzie gekomen met zijn ouders, we zijn beginnen zoeken om iets te huren, maar er kwam niets uit de bus, toen kreeg ik problemen met mijn ex-huisbazin waardoor ik zoiets had "Huren? van zijn leven niet meer!" We zijn ons gaan informeren bij een notaris om een huis te kopen en daar werden we eigenlijk ten huwelijk gevraagd want om ons het beste in te dekken met een kind in't spel was dat de meest waterdichte 'oplossing'. Mijn ouders waren enthousiast, zijn ouders daarentegen helemaal niet en tot op vandaag de dag weet ik nog steeds niet waarom...vrienden waren verrast "Jij trouwen? Dat kan niet! Jij ging dat van je hele leven niet doen" Een huwelijk brengt een heel geregel met zich mee, de nodige stress en als je dan inwoont bij schoonouders die ertegen zijn...een pretje is anders! De zoektocht naar een huis verloopt ook niet van een leie dakje maar daarvan bespaar ik u zeker de details! Ondertussen probeer je nog eens af te spreken met vrienden & familie, maar je geraakt op... Onderling krijg je ook strubbelingen en zeker naarmate de grote dag dichterbij komt, stel je veel vraagtekens waarover volgende keer meer...
Bedankt om het al tot hier vol te hebben gehouden! AMEN!
In de liefde was ik een laatbloeier, pas toen ik op mijn 18de van mijn ouders op kot mocht in Gent leerde ik wat verliefdheid & liefdesverdriet was. Ik beleefde vele flirts, genoot van het leven en was niet op zoek naar een vaste relatie.
2 jaar had ik een (knipperlicht)relatie met een collega en al voelde ik pas liefdesverdriet (of noem het eerder een gekwetst ego) toen hij na onze breuk al snel een vaste relatie had met wie hij trouwde en een kindje kreeg, verder dan enkele kortstondige relaties (eigenlijk mag ik het zo niet noemen) kwam ik niet...
Met de liefde op zich was ik wel voortdurend bezig: "Hoe zal de ware er uitzien?", "Zal ik nog ooit iemand tegenkomen met wie het klikt op alle vlakken?", "Waar ga ik die dan tegenkomen?" ... ik leerde verschillende mannen kennen en dan wenste ik mezelf iemand die van elk van die mannen het beste zou hebben. Of als ik hoorde van vriendinnen hoe het er in hun relatie soms aan toe ging, had ik zoiets "Dat wil ik later niet!", "Dat zal mij niet overkomen!" In mijn vrienden- & familiekring had zo goed als iedereen een relatie en ik kreeg dan weleens de vraag "En wanneer ga jij eens iemand mee naar huis nemen?". Naarmate ik ouder werd en in het serieuzere (werk)leven kwam, begon ik wel te verlangen naar een vaste relatie... ik beleefde nog wel plezier als vrijgezel, maar had op bepaalde (typische kerst)momenten toch wel zoiets "Hij mag eens gaan komen..." , "Waarom hebben anderen altijd een lief en ik niet?" ik kreeg ook vaker te horen "Jij bent veel te kieskeurig" waarop mijn reactie dan was (gepikt van een vriendin): "Nee, ik zal zoals u de eerste de beste pakken!"
Tegen alle verwachtingen in en zoals de meeste gekoppelde zeiden en wat ik nochtans zo haatte: "Je komt hem tegen als je het niet verwacht" kwam ik 11 maanden geleden de liefde van mijn leven tegen & 9 maart dit jaar trouwen we. Klinkt het als een sprookje? Lees dan zeker mijn volgende blogbericht "Wat vooraf ging..." ;-)
Dit is de eerste keer dat ik blog dus het is allemaal nog een beetje zoeken naar hoe het hier in zijn werk gaat.
Eén van de redenen dat ik ben beginnen bloggen is omdat ik mijn gevoelens en gedachten graag neerpen, maar dit vaak zolang duurt dat ik er 'pijn' van krijg in mijn pols. Kortom: typen gaat vlotter! ;-)
Een andere reden is dat ik mijn naasten de afgelopen maanden al zo belast heb met mijn hersenspinsels (zij proberen mij te begrijpen & te volgen in wat ik vertel/voel) dat ik een andere uitlaatklep zoek...
Voilà, hiermee is mijn eerste blogbericht afgerond.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
