Zich aan iets ergeren, 4 kleine woordjes, die jammerlijk genoeg dezer dagen vaak terug te vinden zijn in mijn gemoedssteltenis. Ik keek zojuist naar het nieuws op de VRT, en zag daar vol ontzag een massa van 150.000 man samenhokken om een glimp van de paus in Lourdes te vangen. Zouden deze mensen voor de kick eventjes zitten verkleumen in de koude om een oude man ,die in een oude langvervlogen taal dingen staat te verkondigen, te luisteren? Gaan ze voor de sfeer van extase die zo'n massa teweeg brengt? Of moeten ze nu éénmaal meegaan als 3jarige omdat hun ouders dit wel het perfecte weekendje uit vinden? Ik heb altijd al problemen gehad met 'religie'. Niet met de cultuur van de religie, wel eerder met het geloof erin. Vandaag anno 2008 zijn er nog altijd mensen die hun zondige leven het liefst zo snel mogelijk voorbij zien gaan , leven dat in het teken staat als dienaar van God, om zo aan de poorten van de hemel een rijstpapje te ontvangen met het befaamde gouden lepeltje. Religie, of beter gezegd de mensen die ze belijden, stellen de mens centraal van alles, en dit in een tijd waar wetenschap hoogtij viert. Rationaliteit en religie gaan gewoon niet samen. Je kan moeilijk zeggen dat je een overtuigd Christen bent en eveneens een aanhanger van het Darwinisme. Maar wat is er een 'echtere" waarheid dan een wetenschappelijke waarheid, die methodologisch is onderbouwd en al vele malen is getoetst? Ik weet het, ik ben een meisje met veel vragen, veel dingen die ik niet snap hoe de 'volwassenen' naar de wereld kijken. Ik zet volwassenen tussen aanhalingstekens want wat zijn eigenlijk volwassenen? Voor onze Belgische Grondwet ben je volwassen als je de leeftijd van 18 jaar hebt bereikt, deze leeftijd heb ik al bijna 2 jaar overschreden dus ben ik wel volwassen grondwettelijk gezien. Andere mensen, de zuurpruimen van deze maatschappij noem ik ze meestal, zien mij en leeftijdgenoten nog altijd de jeugd (liefst nog met de afgezaagde woorden 'van tegenoordig' er nog eens bij) kunnen het niet laten om ons niet als verantwoordelijk te zien (want ach meneer, wij waren toch anders) laat staan volwassen. Nu heb ik een vraag (jaja, daar is er nog ééntje) voor deze volwassen modale burgers:" Ben ik minder volwassen op 19 jarige leeftijd dan mijn moeder op 19 jarige leeftijd omdat ik nog studeer en mijn moeder al een jaar ambtenaar aan de staat was? Ben ik niet volwassen ook al ben ik politiek geëngageerd, moet elke week garant staan voor 80 7 tot 10 jarigen (weliswaar niet alleen natuurlijk), en rij ik met de auto rond om mijn oma naar het ziekenhuis te voeren, mijn broer af te zetten bij zijn sporttrainingen, mijn nonkel te helpen in tijden van nood of zoveel andere dingen waar mensen mijn hulp kunnen gebruiken?' Maar soit, ik ben heel erg aan het afdwalen, maar als ik over iets begin, kan ik gepassioneerd blijven doorgaan. Een gevolg van de vele vragen en ergernissen die tot mijn dagelijks leven behoren. Om terug te komen op religie, kan ik heel kort zijn. Ik heb er niets mee en moet er niets van hebben ook. Ze veroorzaken ellende en pijn, onderdrukken het voetvolk zodat de hypocriete en op-geld-beluste machthebbers nog meer kunnen profiteren, en worden gebruikt als gemakkelijk middel om fouten te verbergen. Hoe gevaarlijk is het als een kandidaat vice-president zegt dat het een missie van God was om Irak aan te vallen (voor welke vernietigingswapens nu weer). Om even de belachelijkheid ervan aan te tonen: stel dat ik morgen afkom dat ik geloof in de geest van aliebjiok, en dat deze mij op missie heeft gestuurd om alle mensen met een sproet op hun achterwerk om te brengen en dan maar blijven roepen voor iedereen dat het de wil van aliebjiok was. Kom zeg, binnen de kortste keren zou ik in een psychiatrische instelling zitten en zware verdovende middelen toegkregen krijgen. Ik ben voor een volledige scheiding van kerk en staat, ik krijg de rillingen als ik voor de zoveelste keer door de leiders van het meest vrije land van de wereld vol trots hoor zeggen 'God Save America'. Vrijheid, waar is de vrijheid van de Atheïsten? En zelfs hier in België ; waar scheiding van kerk en staat in het grondwet staat, wordt het er niet te nauw opgenomen. Onze Crembo heeft onze troepen gezellig een weekendje Lourdes kado gedaan, tof tof! Is dat geen enorme politieke blunder? Religie is eng. Eng in alle mogelijke betekenissen van het woord. Eng omdat het niet echt een vebreedde kijk op het leven geeft, het zijn oogkleppen die de mens niet in staat stellen dan verder te kijken dan hun neus lang is. Eng, in de wijze van 'creepy', omdat aanhangers van verschillende elkaars bloed kunnen drinken. Allemaal denken ze de waarheid in pacht te hebben, en enkel zij zelf zijn de goeden. Om het op z'n mooi Gents te zeggen 'tschijt zoude der van krijge'. Religies vredelievend, haha , laat me niet lachen. Dat ze het allemaal uitoefenen in hun eigen woonkamer, maar dat ze er mij met gerust laten. Ik weet wat De Waarheid is, bij de mens zelf, en niet in één of ander oud stom boek. Ik wil en zal genieten van mijn leven, en hopelijk sterven zonder te denken dat ik dingen eigenlijk liever wel zou gedaan hebben. Eigenlijk heb ik medelijden met gelovigen, ze zijn gevangen in hun eigen hoofd, want geloof, dat zit in je eigen kop, je wilt er in geloven, je moet niet... Tot zover mijn ergernis aan alles wat niets te maken heeft met rationaliteit. Wat een journaalverslag al niet te weeg brengt in een mens. Ik ga nu maar eens slapen, hoe later op de avond, hoe fanatieker ik word in mijn ergeren, en dat wil ik jullie, in mijn eerste blog echt nog niet aan doen. Tot de volgende, misschien morgen, misschien ben ik het morgen wel al beu om dingen mee te delen op het wereld wijde web :) Slaapzacht!
