Jamaica staat sinds lange tijd bekend om zijn ganja, de marihuana van internationale topkwaliteit. Inderdaad is Jamaica een land dat al vele generaties lang een traditioneel cannabisgebruik kent. Dit traditionele gebruik kreeg in de loop van de jaren zeventig mythische proporties, niet in de laatste plaats door Bob Marley. Deze reggaezanger uit de getto's van Jamaica's hoofdstad Kingston was de eerste Derde Wereld-artiest die wereldwijde bekendheid kreeg. De westerse hippie-beweging omhelsde Bob Marley en vele andere rastazangers. Behalve peace & love in hun reggae songs te prediken, riepen veel Jamaicaanse artiesten in hun reggaenummers op tot de legalisering van cannabis. Natuurlijk zongen zij er niet alleen over, veel van deze artiesten waren ook ganja-rokers. Reggae-artiesten (maar ook weer niet allemaal) willen tussen de sessies in de studio door nogal eens een spliff opsteken. Reggaemuziek, de boodschap van de teksten die vaak niet los was te zien van het rastageloof, en daarbij het gebruik van cannabis..... Jamaica, reggae, rasta en ganja, het geheel sprak tot de verbeelding en bepaalde in zekere mate de beeldvorming over Jamaica.

Uiteraard liggen de zaken niet zo eenvoudig. De Jamaicaanse bevolking bestaat niet alleen uit rasta's -zij vormen naar schatting 5% van de bevolking- en niet alle rasta's roken ganja. Daar staat tegenover dat ganjagebruik ook onder niet-rasta's een wijdverbreid genotmiddel

zo nu weet je hopelijk al een beetje meer over jamaica