Net als de meeste dieren moeten slangen eerst paren, voordat er jongen kunnen komen.
Op de foto zie je twee parende slangen.
Van sommige soorten slangen draagt het wijfje de bevruchte eieren in haar lichaam totdat de eieren uitkomen. Dan legt ze de eieren en bijna tegelijk komen de slangen uit het ei.
Andere soorten leggen hun eieren nadat ze gepaard hebben. De meeste soorten begraven hun eieren in losse grond of tussen rottende plantendelen. Het moet wel wat vochtig blijven, anders drogen de eieren uit. De zonnewarmte moet dan voor het uitbroeden zorgen.
Op de foto zie je de eieren van een ringslang.
Als een wijfjesslang haar eieren heeft gelegd, is haar taak voor het nageslacht volbracht.
Een uitzondering op deze regel, vormen de Pythons. De wijfjes van deze soort broeden zelf de eieren uit. Zij winden zich om de eieren heen en verdedigen deze fel tegen eventuele eirovers.
Meestal legt een slang 10 tot 15 eieren. Maar de grootte van het wijfje speelt ook een rol in de hoeveelheid van de eieren. Een uitgegroeide Netpython van zeven à acht meter kan wel 100 eieren per keer leggen!!! De eieren zijn langgerekt van vorm en hebben een leerachtige schaal. De jongen moeten zelf hun eischaal opensnijden, net als de meeste andere dieren die uit een ei komen. De doen ze met behulp van een eitand, een scherp uitsteeksel voor op de neus. Kort na de geboorte valt de eitand af.
De broedtijd van de eieren loopt uiteen van twee tot drie maanden. Dit is ook afhankelijk van de temperatuur van de omgeving. Hoe warmer, hoe sneller de eieren uitkomen.
Jonge slangen zijn natuurlijk vaak een makkelijke prooi voor andere dieren. Daarom leggen sommige slangen erg veel eieren, zodat er nog slangen overleven en volwassen worden.
Wurgslangen zijn slangen die niet giftig zijn maar wel gevaarlijk. Tenminste als ze groot zijn. Als een wurgslang zijn prooi te pakken heeft, wurgt hij zijn prooi tot de prooi dood is. Daarna pakt de slang de prooi met zijn bek en eet hij de prooi op.
Wurgslangen zijn meestal langer dan andere slangen maar de rattenslang is een uitzondering omdat die maar 150 tot 180 centimeter lang is en daarmee zijn ze de kleinste wurgslangen ter wereld.
Een van de grootste wurgslangen is de python. En de allergrootste slang ter wereld is de anaconda. Die kan wel ruim 9 meter worden. Ergens in een museum ligt een slangenskelet van wel 11 meter. Grotere slangen hebben we nog nooit levend gezien.
Van de drieduizend soorten slangen zijn er ongeveer driehonderd giftig. Veel giftige slangen hebben een driehoekige kop. Hoe weet je hoe een slang giftig is? Soms kun je dat zien aan de kleuren. Een slang met gele, rode en zwarte banden is giftig als geel aan rood grenst. Bij slangen die niet giftig zijn is de kleurvolgorde anders. Als je een slang niet herkent aan de kleur, zou je hem eigenlijk in de bek moeten kijken. Als de mondholten helder van kleur is, is hij giftig. In die mondholte staan voorin of achterin giftanden. Adders, ratelslangen, mamba's, cobra's, taipans en zeeslangen behoren tot de gifslangen.
Een giftand is een hol buisje. Door het buisje spuit een slang gif in zijn prooi. Je kunt een giftand vergelijken met een injectienaald, alleen is een injectienaald smaller. Bij adders zijn de giftanden zo groot dat deze met behulp van scharnieren ingeklapt moeten worden voordat de adders hun bek dicht kunnen doen. De Afrikaanse gabonpofadder heeft de grootste giftanden. Deze tanden zijn 5 centimeter lang.
Het is voor slangen natuurlijk heel gewoon dat ze gif hebben om hun prooi te verlammen of te doden. Ze gaan die prooi daarna opeten. Hun gif zit dan wel in de prooi. Ze hebben zelf geen last van dat gif. Dat zou anders wel raar zijn.
Voor mensen is dat slangengif natuurlijk wel gevaarlijk. Als je een slangenliefhebber bent en je wil graag een gifslang houden, dan kan dat niet zomaar. Er zijn regels en je moet natuurlijk vreselijk voorzichtig zijn. Lees er meer over op de pagina over het houden van slangen.
