Ik sta er zelf van te kijken dat het al een jaar geleden is dat ik nog wat geplaatst heb. Het is ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij gaat in een mensenleven. Als je een kind bent verlang je om je 1 ste communie, als puber de eerstef fuif , eerste lief. .. Een keer dat je al in het stadium zit van kinderen van jezelf vindt ik dat de weken voorbij vliegen. Bij mij is het niet anders. Als ik op het voorbije jaar terugkijk mag ik tevreden zin van mezelf. 'k heb maar een paar zware opstoten gehad en heb de rest kunnen opvangen met wat verlof te nemen. Op het werk weten er nog velen niet dat ik het piepende beestje heb. Nu de personeelsparking weggevallen is en dat we moeten parkeren langs de weg of een eindje verder kijken er wel veel dat ik mijn parkeerkaart leg. Ik hoor nog vaak: sommige kunnen goed komedie spelen. 'k ga ook een aanvragen. Ze moesten eens weten hoeveel keer ik in het geniep een pijnstiller moet slikken of de dagen dat ik me gewoonweg vooruitmoet slepen. Op den duur kun je het wel wat verstoppen hoe je je voelt. De keren dat ik 's avonds thuis kom en het zetelploffen of bedlegemmen mijn enigste bezigheid is ... Soms ben ik wel wat jaloers als ik de collega's bezig hoor: het is weer eens goed uit de hand gelopen het drankje achter het werk. Vaak heb je wel het gevoel dat je wat mist. maar als je dan een keer de teugels kunt lossen is het zo veel intenser.
Nu ja, ik laat je nu maar want mijn vingers hebben gelijk niet veel zin. Ik zal proberen wat eerder wat op het blogje te sturen.
