Ik ben een 37 jarige mama van een flinke 6-jarige dochter.
Een heel lief en flink kind overdag, behalve 's nachts.
Dan is het een ware hel.
Eigenlijk begon het al op het moment dat zij werd geboren.
Toen zij in haar maxi-cosi zat schrok zij soms heel erg wakker terwijl we niet goed wisten wat er was.
Tevens 's nachts werd zij heel veel wakker. Telkens weende zij en merkte ik als mama dat er echt iets mis was. Dat het geen aandacht zoeken was.
Dus dan begon de trip naar de dokters.
Conclusie was verborgen reflux. Ik vond dit heel bizar daar zij goed at en heel blij was als zij wakker was maar goed.
Je gelooft de dokters en doet er alles aan om het beter te maken.
Bedje werd omhoog geplaatst, speciaal kussen waardoor zij hoger sliep. Alles werd aangepast aan de verborgen reflux.
(Waarschijnlijk heel erg herkenbaar door sommigen onder jullie).
Echter zonder resultaat. Zo ging ik van de ene dokter naar de andere.
Tot eindelijk een kinderarts me zei dat ze heel erg grote amandelen had en deze verwees me dan ook door naar de neus/keel/oorspecialist.
Eenmaal daar aangekomen mochten we onmiddellijk een echografie laten nemen van haar neus en keel.
Het kon niet duidelijker. Haar neus zat dicht van de poliepen en zelfs als ze rechtzat had ze maar een heel nauwe opening om te ademen in haar keel. Maw als het kind neer ging liggen vielen de amandelen in haar keeltje en kon ze niet meer ademen. Slaapapneu heet dit.
OK, eindelijk een antwoord op het probleem dat al jaren aansleept (ze was ondertussen al 2,5 jaar oud).
Eindelijk geloofde mijn man me ook dat er daadwerkelijk een probleem was.
Geloof me, deze slapeloze nachten woog door op onze relatie. Ik liep prikkelbaar, hij begreep me niet en geloofde haar niet.
Amandelen en poliepen werden eruit gehaald voor zij naar de peuterklas ging en YES, probleem leek opgelost te zijn.
Tot drie weken terug alles weer herbegon.
Ik kreeg echt een serieuze deja vu.
Daar wij net waren verhuist en ook het eerste leerjaar voor de deur stond, dacht ik dat het daar aan lag.
Maar niets was minder waar, helaas.
Toen ik ze een nachtje bij me legde om te slapen zag ik terug dat ze stopte met ademen, schrok en onmiddellijk voelde of ik naast haar lag. Dan sliep ze verder.
Maw als ze in haar eigen bedje lag voelde ze niemand, werd ze bang, en riep ze me bij haar.
Zo wou ze ook niet meer slapen zolang ik niet bij haar was.
Terug die druk op de relatie want mijn man beweerde dat het niet kon: amandelen groeien niet terug.
Toch deed ik mijn zin. Ik ging met haar naar de dokter en verwees me door naar de neus/keel/oorarts.
En resultaat: oh ja, poliepen terug aangegroeid en ontstoken.
Hij was niet zo te vinden voor onmiddellijke operatie (en ik ook niet ) dus probeerden we eerst met druppels in de neus tegen de ontstekingen.
Echter is het nu een combinatie van de twee: lichte slaapapneu en de gewoonte van me s nachts roepen
Het is een echt probleem om dit op te lossen.
Alles heb ik geprobeerd: kalenders (met straf en beloningen), straffen met hobby's of haar dieren niet mogen nemen, getracht te praten opdat zij zelf ene oplossing zou geven of hoe zij het ziet, dormeasan van dr vogel, massages s avonds zodat ze ontspant, ... allllleessss... en toch slaapt ze niet door.
Meestal is het rond 1u30 - 2u dat ze me roept.
Ik raak er ook onderdoor natuurlijk. En terug die grote druk op onze relatie.
Vanaf nu deel ik elke dag mijn ervaringen met jullie.
Ik tracht altijd nieuwe dingen uit en hou jullie ook op de hoogte, misschien help ik wel iemand.
Morgenavond ga ik met de kinderarts praten.
Ook ben ik op zoek om kinderyoga te doen daar het een soort onbewuste angst is dat ze heeft ontwikkeld.
) dus probeerden we eerst met druppels in de neus tegen de ontstekingen.
