Het is alweer een tijdje geleden maar onze voorbije dagen zijn super druk geweest... Donderdag zijn we naar de kindergevangenis Kampiringisa gegaan. Wat we daar aantroffen is moeilijk in woorden te beschrijven. De kinderen worden daar verdeeld in 3 groepen: the black house (de nieuwe kinderen die daar half naakt moeten rondlopen), de kinderen die er al wat langer zitten en de nomadenkinderen (de camarajongs). We hebben ons daar nuttig gemaak door een veldhospitaaltje op te zetten en de wonden te verzorgen. Tijdens de verzorging kwamen heel veel afschuwelijke verhalen naar boven. De meeste wonden waren duidelijk het gevolg van zweepslagen of brandwonden. De kindjes zagen er ook verwaarloosd uit, ze roken naar de urine en hadden duidelijk nood aan wat affectie! We werden er allemaal een beetje stil van... Het is moeilijk om het allemaal in je op te nemen en te beseffen wat daar allemaal gebeurt. De Belgische organisatie die ons daar naar toe heeft gebracht, Foodstep, heeft daar gelukkig al heel wat kunnen verbeteren in de laatste 5 jaar. `s Avonds zijn we opnieuw naar het ziekenhuis afgezakt. In tegenstelling tot de avond ervoor, hadden we dit keer wel iets te doen... Plots werd het super druk en hadden we allemaal iets te doen. Het begon met een vaginaal toucher voor elk van ons en eindigde met een bevalling van een HIV positieve mama voor Julie. Dit keer stond iedereen op de eerste rij! Het werd alweer een meisje!
Vrijdag zijn we met de lokale naaister, Mary, naar Kampala getrokken. Zij wou ons de beste plekjes voor stofjes en souvenirtjes tonen. Het voordeel voor ons was dat ze ons een idee kon geven over de correcte prijzen en ons kon bijstaan bij het afdingen. Het voordeel voor haar was dan weer dat we haar getrakteerd hebben op een heerlijke maaltijd (chips and chicken). Laten we zeggen dat de dag zeer productief is verlopen ;) `s Avonds hebben we opnieuw met Walter (van de boda boda tours) afgesproken om in Kampala uit te gaan. Hij nam ons eerst mee naar zijn lievelingsplek: de reggae bar. Een klein donker kot, waar de geur van `special chicken` domineerde... We wouden daar dus al vlug weg! Dan heeft hij ons meegenomen naar Bubbles, waar Kelly (Bridget Jones/Adele) ons opwachtte met enkele van haar vrienden. In tegenstelling tot de clubs in Mukono is Bubbles een echte `musungo town`! Again it was the second most best time of our lives!
Zaterdag zijn we met Sanne naar het weeshuis in Namataba gegaan. Daar hebben we samen afscheid genomen van de 5 kindjes. De maatschappelijke werkster vertelde ons hoe de kinderen daar terecht zijn gekomen. Sommigen zijn te vondeling gelegd, anderen werden mishandeld en van 1 meisje kon de moeder niet voor haar zorgen omdat ze al een verlamde dochter had en zelf HIV positief was... Daarna zijn we verder gereden naar Jinja om een groter weeshuis te gaan bezoeken en daar kleren af te geven. De reis was een hele onderneming: de matatu begaf het halverwege en in 1ste versnelling reden we verder tot in Jinja. Wat een half uur moest duren, nam uiteindelijk 1.5u in beslag! We konden niet uitstappen want we hadden al betaald... Slim van ons!
Gisteren zijn we opnieuw naar Jinja gegaan, deze keer om de toerist uit te hangen... We zijn 6u gaan raften op de Nijl! We hebben alle 8 rapids met glans doorstaan... Niet 1 keer zijn we omgekanteld! De beentjes zijn echter wel mooi verbrand en onze spiertjes doen een beetje (heel veel) pijn ;) Maar de activiteit was eens een leuke afwisseling en een mooie afsluiter van onze reis!
Voila, de valiezen zijn gepakt, John kookt ons lievelingseten als laatste avondmaal en wij zijn klaar om terug naar ons Belgenlandje te komen! We kijken er al naar uit om jullie terug te zien! See you musungo!!!!!
