Vandaag is een bijzondere dag geworden! Julie en Maud hebben vanmorgen op de materniteit gestaan. Eerst was er in de verste verte geen zwangere te bespeuren, maar tegen half 11 werd het plots een circus! Maxime en Marine waren heel vroeg klaar bij de vaccinaties en zijn hen dus komen vervoegen... Het begon met een vrouw die met de ambulance was binnengebracht en een keizersnede moest hebben. De reden daarvoor was op dat moment nog niet geweten... We wouden alle 4 wel eens een keizersnede zien maar ze hadden slechts 2 operatiepakjes over dus zijn Maud en Marine gaan kijken, terwijl Julie en Maxime terug naar de materniteit zijn gegaan. De vrouw was al 3 dagen in arbeid en had een chorioamnionitis (ontsteking van de vliezen). Het kindje is levenloos ter wereld gekomen en zag er helemaal niet goed uit maar is er daarna toch doorgekomen. Hoe het precies afgelopen is met het kindje en de moeder weten we jammer genoeg niet. Op de materniteit kwam ondertussen een vrouw binnen die moest bevallen. Het bleek een stuitligging te zijn en Julie vroeg daarom aan de vroedvrouw of dit ook een keizersnede zou worden maar hier in Afrika is dit blijkbaar geen indicatie voor een sectio. Het duurde heel lang om de beentjes eruit te krijgen, waardoor het hoofdje lang in het geboortekanaal heeft vastgezeten. Ook dit kindje kwam er levenloos uit en de 2 vroedvrouwen zijn dus onmiddellijk met de reanimatie begonnen. Het kindje had meconium (vervuild vruchtwater) binnengekregen in de longen en was niet aan het ademen. Na een tiental minuten is het kindje dan toch beginnen wenen, wat een pak van ons hart was! `God, you have mercy, thank you` riep 1 van de vroedvrouwen... Iets later kwamen Maud en Marine terug van hun keizersnede en lag er alweer een vrouw klaar om te bevallen. Maud trok haar witte t-shirt aan en dit zagen ze als een teken dat ze de bevalling zelf wou doen! Dit heeft ze dan ook gedaan! Wel onder begeleiding natuurlijk... Het was een eerste bevalling en het ging redelijk vlot omdat het een klein kindje van maar 2kg was. Het is een jongetje geworden!
Sarah en Inge hebben dit helaas allemaal gemist en waren braaf consultaties aan het meevolgen. Sarah heeft daarna nog 1 circumcisie meegepikt en vond dit heel saai en niet voor herhaling vatbaar... We waren allemaal een beetje jaloers op Maud maar geen zorgen: vanavond mogen we terugkeren en omdat er dan maar 1 vroedvrouw aanwezig is en de meeste vrouwen `s avonds bevallen, hopen we dat we vanavond elk een bevalling mogen doen! Dat hebben ze ons toch beloofd! Fingers crossed!
Gisteren vertrokken we terug vol goede moed met z`n zessen naar Mukono Health Center. Sarah en Julie hebben de materniteit terug onveilig gemaakt. Ze keken zo hard uit naar hun eerste bevalling, maar de goden waren hen nog altijd niet goed gezind. De vrouw die moest bevallen werd naar het operatiekwartier gebracht voor een keizersnede :( We waren allemaal een beetje ziekjes (darmproblemen) na de safari en plots voelde Sarah zich onwel; er was nochtans niets te zien :p Julie ging een druivensuiker halen maar alle hulp kwam te laat. Gevolg: De ogen draaiden weg, er kwam geen reactie meer, dus hop die benen in de lucht! Na een frisse cola en wat rust ging het terug stukken beter met haar! Alle verpleegkundigen waren super ongerust en Sarah moest al naar het labo om haar bloed op malaria te laten testen... `You have to go to a real doctor` werd haar aangeraden :p Vreemd toch in een ziekenhuis... Maud heeft de circumcisies bijgewoond. Inge heeft tot 2 maal toe een poging ondernomen maar dan toch maar besloten om buiten op een stoeltje te wachten... Het was echt wel ons dagje! Ten slotte zijn we alle 4 op de prenatale consultaties terecht gekomen waar we onder begeleiding volledig zelfstandig de zwangere vrouwen mochten onderzoeken en hun dossiertjes aanvullen.
Die middag zijn we onze kledingstukken bij de naaister in onze straat gaan ophalen. De broeken zijn 3/4 ipv 4/4 en jammer genoeg heeft de naaister zich vergist en de stof voor Maud haar kleedje omgewisseld met de stof voor Julie haar broek. Al bij al zijn we blij dat we er in kunnen! Dat weerhield Maud er niet van om nog 3 stofjes te kopen... :p
Die avond probeerde Sarah haar gsm te herstellen. Als laatste redmiddel gooide ze hem een paar keer op de grond... Niets ernstigs, gewoon een paar krasjes erbij! Hij was toch kapot... Tot Marine op het miraculeuze idee kwam om hem eens te proberen opladen! Tadaaaaaaaaaa! Hij werkt weer ;)
Vandaag gingen Julie en Sarah met de moed in hun schoenen nog eens naar de materniteit... Na 2.5u kregen ze EINDELIJK een bevalling te zien! Mission accomplished! Inge en Maud hebben consultaties meegevolgd bij een Keniaanse dokteres. Heel gevarieerde pathologieen van balanitis over herpes zoster tot het wijdverspreide malaria...
Donderdagavond zijn we vertrokken richting Kampala naar Red Chilli Hideaway (een hostel). Alles was zogezegd geregeld maar toen we daar aankwamen moesten ze toch nog bedden voor ons zoeken. We sliepen uiteindelijk in een dorm, Maxime en Marine kregen een luxekamer (een kamer met eigen badkamer). We lieten hen rustig doen, ondertussen genoten wij van onze eerste Oegandese pizza! Verder was het heel bijzonder om opeens terug tussen allemaal musungo`s te zitten.
Na een korte nacht vertrokken we op onze trip naar Murchison Falls. In ons busje zat nog een Canadees meisje, Courtney, die hier 4 maand gewerkt en gereisd heeft en die vandaag terug naar huis vertrekt. Na een lange, hobbelige rit kwamen we eindelijk aan bij de watervallen! De `hike` naar boven was echt niet zo zwaar als we verwacht hadden, die wandelschoenen waren dus wat overbodig... De falls zelf waren prachtig (zie foto`s). We kregen er zelfs een echte douche bovenop, zeer welkom bij deze zwoele temperaturen! Toen reden we verder naar Red Chilli Rest Camp, waar ze niet wisten dat we in banda`s zouden slapen. Weer op zoek naar een oplossing! Uiteindelijk heeft Sarah zich opgeofferd en is ze in een tent gaan slapen. Dit heeft ze zich achteraf beklaagd, toen er plots een nijlpaard naast haar tent stond! Ze heeft er zowaar haar gsm van doodgeknepen :p (Sorry Jonas, voorlopig hebben we hem nog niet kunnen herstellen) Jammer dat we er geen foto`s van konden nemen: nijlpaarden worden namelijk heel agressief als ze een flits in hun ogen krijgen!
De volgende dag: SAFARI! De ochtend was zeer vruchtbaar: waterbucks, giraffen, hartebeesten, everzwijnen, een enkele olifant, 3 vrouwtjes leeuwen met een mannetjes leeuw, kraanvogels, buffels, nijlpaarden, bavianen,... passeerden allemaal de revue. In de namiddag namen we de boot naar de watervallen. Het krioelde van de nijlpaarden, we vaarden voorbij de crocodile pool met als eindbestemming de watervallen langs een andere invalshoek. Het was een zalige (toeristische) dag! Daarbovenop eindigde de dag met een lekkere Westerse maaltijd: moussaka voor de meesten, Maud deed verder met haar inburgeringscursus en nam Zanzibar Chicken: allebei heerlijk genieten! Die nacht werden we overvallen door een gigantisch onweer, ook het nijlpaard kwam opnieuw op bezoek... De banda daverde op zijn grondvesten, Maxime en Marine dachten dat de banda van Julie en Sanne ingestort was door de bliksem :p Geen zorgen, we hebben het overleefd! Moe, maar klaar voor de bush breakfast, begonnen we een nieuwe dag... Maud en Inge willen duidelijk een Afrikaanse poep kweken want ze namen een ontbijt voor 3. Vol verwachting begonnen we aan een nieuwe trip door het park, maar deze keer kwamen alleen de everzwijnen, bavianen en herten ons begroeten... Op de terugweg stopten we nog even bij Koruma Falls, waar we opnieuw van het uitzicht konden genieten!
Tijdens ons weekend hebben we naast onze nieuwe Canadese vriendin, een Nederlands meisje leren kennen, Judith. Zij is vrijwilliger in Kampala en ze zet zich in voor de straatkinderen die hier zonder reden van straat worden geplukt en in de kindergevangenis terecht komen (onder de slogan: Keep Kampala Clean). Hiervoor worden zelfs beloningen uitgereikt, een echte schande! Ze heeft ons tal van shockerende verhalen verteld: zo worden de kinderen eerst in een isoleercel opgesloten gedurende 2 weken alvorens ze bij de rest van de kinderen mogen. Ze mogen geen kleren aanhouden en krijgen slechts 2 maal per week eten. Zieke en gewonde kinderen worden niet verzorgd en totaal aan hun lot overgelaten. Haar verhaal was zo aangrijpend dat we ons onmiddellijk geroepen voelden om een kijkje te gaan nemen en die kinderen te helpen. De Belgische organisatie waar Judith vrijwilliger bij is, doet er alles aan om die kinderen terug uit de gevangenis te krijgen en hen opnieuw te integreren in de maatschappij. Dit blijkt een heel moeilijke opdracht te zijn. Voorlopig hebben ze al 34 van de 500 kinderen vrij gekregen. Er komen jammer genoeg elke dag kinderen bij... Er is maar 1 dag per week bezoekersrecht, namelijk op donderdag, dus hopen we dat Judith ons donderdag mee binnen kan krijgen...
De buffalo`s
Murchison Falls
Zoek de leeuw
Zoek de nijlpaarden :p
Boottrip op de Nijl
