Zijne laatste zucht

Galbekers vergoten met zijn bloed…

Zijn leven bestoken tot vorming van roet…

Gevreesde volgelingen verdwijnen en krijsen zijne vloek…

Het verijzen leidt tot het vallen van hun doek…

Heidenen gestorven…

Maar Christus bedorven…

Gerivaliseerd en geterroriseerd…

 Slaagt gij op de vlucht

maar onderweg hebt gij hunne dood geboetseerd…

16-06-2007 om 09:32 geschreven door SjerS  

mijlpaal

Toen ik je arriveren  zag

        (Het cliché begon zijn vers)

vertrok mijn intieme schatterlach

         (neen ik was niet onder invloed van het gers)

rees mijn vinger horizontaal

        (niet de kakvinger, pervers)

en jij botste tegen de mijlpaal

een erectie van jouw huid

een opzwelling van jouw bloed

en dan dat geluid

net een neerkomende koevoet

man, wat een mijlpaal

op je voorhoofd

zo egaal

zo verloofd

( een mijlpaal in de geschiedenis

schaamblossen waren zijn erfenis)

jij schreef het

en ik was getuigen

met die mijlpaal op ons buikvet

ja bedankt

dat je toen zo hard hebt gejankt

niet egoïstisch was

maar je verslikte in je wijnglas

(wijn is te drinken

maar glas leid tot verminken)

een kleine wijziging

is zo gebeurt

net zo als een testament scheurt

en ik jou naam verving

toen ik je heengaan zag

     ( een eindzin bedenken voor mijn vers)

was het een “trieste” groene lach

    ( makkelijker als jouw doden gers)

want gedichten bevatten al een  moraal

     ( toch dat vers van die ene pervers)

maar  jij liep gewoon tegen een mijlpaal

05-06-2007 om 22:23 geschreven door SjerS  

Doolhof

Blauw, een traan…

Doolhof ,ja, verloren gegaan…

Blauw, een traan…

Rood, een warmte gloed…

Doolhof, ja,hem ontmoet…

Rood, een warmte gloed…

Blauw, een kille lach…

Doolhof, ja, gevonden glimlach…

Blauw, een kille lach…

Rood, veranderde in roos…

Doolhof, ja, het is hij die ik koos…

Rood, veranderde in roos…

Blauw en rood…

Doolhof, ja, gezonken in zijn nood…

Blauw en rood mijn ideale echtgenoot…

04-06-2007 om 21:45 geschreven door SjerS  

De complexiteit van eenvoud

Een beschrijving van eenvoud

de herleidbaarheid tot afwezigheid van praal

of gewoon een speling van Nederlandse  taal

de simpliciteit van eenvoud toevertrouwt

een beschrijving van eenvoud

één plus één is de definitie

want één plus één is 2, gekend uit intuïtie

dus eenvoud plus eenvoud vormt het meervoud

een stomme vraag geboren

want eenvoud zag het licht

maar wat als het eenvoud complexiteit betekent

is er dan ook een stom antwoord te horen?

de taal is toch mooi in evenwicht

03-06-2007 om 10:16 geschreven door SjerS  

Het apocalyptisch uur

Wanneer vuur laait

En de wind zijn adem in het heelal zaait

En aarde opstuift

En water de woestheid opsnuift

Moet de mensheid knielen voor moeder der elementen

Ogen werpen hun blik op de laatste gruzelementen

Het in vlees omklede vuur gedoofd

Menselijke wind word onthoofd

De rode rivier zijn laatste druppel gegeven

De wereld zijn aarde had opgegeven

Verlies van natuur

het apocalyptisch uur

01-06-2007 om 17:24 geschreven door SjerS  

levensdoem

Vorst op de graven…

Deze overgevlogen door de raven…

Hun scherp geluid ontstond…

Gestorvenen rezen uit de grond…

Geboren was zijne doem…

En gestorven was zijne roem…

Gedreven woede ontstond…

Hun vaardagen geteld…

Belette vreugde sloot met de dood een verbond…

Hun laatste levenswoorden vermeld…

Geboren was zijne doem…

En Gestoven was zijne roem…

Op Verboden geweten word ge zwaar afgestraft…

Tot zij die ons de dood verschaft…

Verezenen ontlenen ons het leven…

De kans op zijne gevroren hart te laten overleven…

Ge misgrijpt hem…

Maar zij ongevangen in jullie klem…

Gestorven was zijne doem…

En geborenen leer zijne roem…

Hun leven omvatte…

De wraak van Zijne Ratte…

Zwart sijpelde langs de wanden langs hunne levensgange…

Het legde steeds meer beslag op hunne gewetensrange…

Ja, gevroren zijd gij…

Ja, gevangen zijd gij…

Ja, gevangen zijd gij…

Het hartenrat viert zijne glorie…

De dood rees en kraaide victorie…

Geborenen was zijne doem…

En gestorven viert hunne roem…

31-05-2007 om 22:06 geschreven door SjerS  

Haar Jaloezie

Je kleed ontworpen door mij.

Je schoenen door mij.

Maar Dat strikje in je haar

Waarom heb ik het nooit gezien?

Draag je dat ook in het openbaar ?

Jij vervloekte eigenwijzetrien

31-05-2007 om 22:03 geschreven door SjerS  

de traan van liefde

verdwaald in haar ontsnapte traan

gravend in een blik van verdriet

ze gaf de glimlach geen bestaan

een citaat van een liefdeslied

30-05-2007 om 21:12 geschreven door SjerS  

Wanneer wangen blozen                                  

Vormen de twee uiterste het dal

En ogen begaan uiterlijke metamorfose

Lippen zwijgen, weerstaan aan spraakwaterval

Het droombeeld van der waanzin

Steekt op. Een droom opent

De klank van de eerste slagzin

De rode kleur heeft reeds je wangen verkent

Wanneer glunder opsteekt

Word je overladen met het compliment van talent

En een glimp van schaam oversteekt

De stilte die je schendt

De dagdroom wekken

Door je nachtelijk gezang zijn ogen opentrekken

Gezichten stomverbaasd

Terwijl rood zich naar je wangen haast

Het spel van glunder

Je onwetendheid van verborgen talent

Uitgesloten van al het blunder

Het glunderspel heeft het zijn blossen vertelt

30-05-2007 om 19:22 geschreven door SjerS  

Het kielzog van Carlijn

Een laatste blik

Geworpen op haar slipje van satijn

Maar die verdomde laatste

Blik.

Ze speelde vals

Ik toonde mijn –hik - laatste troef

Ze kuste me godverdomme in mijn hals

- hik – ik vroeg haar om die ene blaasproef

oneerlijk was het net zoals

toen die nacht – hik -  toen ik jouw kat begroef

Waarom is onze liefde een kaartenspel ?

Waarom loopt jouw sluwheid parallel

Met de fouten van mijn spel ?

Toch dat druppeltje –hik – geluk

In die kut fles van jouw

Een beetje affectie was het enig wat ik wou

-         hik – zie me nauw zitten

-         hik – op de drempel van het café

in die snijdende kou

die harte troef in je hand –verdomme-

die klote vent van een Luk

30-05-2007 om 15:40 geschreven door SjerS