Ik moet stoppen met het spelen van de spiegel of klokkenluider.
Ook al heb ik het beste met alles en iedereen voor, wanneer je iemand op fouten
wijst, dan komt de frustratie van die persoon hoofdzakelijk bij jou terecht. Is
het niet expliciet door een directe reactie, dan is het impliciet door de
houding die de ander tegenover me in neemt. Hoe dan ook, ik ondervind het aan
de lijve en het is net dat wat ik in de eerste plaats wil veranderen.
Want als ik dat doe, ben ik uiteindelijk de persoon die van
iets een probleem maak of de fouten en problemen van een ander nog eens
bevestig. Het is logisch dat ik die frustraties en soms scheldtirades dan
opvang. Waarmee ik niet wil zeggen dat het rechtvaardig is, maar het is wel
logisch en voor een stuk voorspelbaar. Als ik de spiegel wil zijn voor een
ander, dan moet ik ook die klappen kunnen vangen. En als ik de klappen niet wil
vangen, moet ik gewoon minder de spiegel zijn
Nu is het niet zo dat ik echt bewust kies om een spiegel
of klokkenluider te zijn. Ik die dit vooral omdat ik een grote allergie heb
aan onrechtvaardigheid en machtsmisbruik. Ik ben in mijn werksituatie al meer
dan 1 keer in aanraking gekomen met mensen die hun eigen fouten maar al te
graag weg steken achter leugens of, erger nog, in de schoenen van anderen
schuiven om zo hun eigen vel te redden. En net daar gaat mijn haar van recht
staan en confronteer ik de mensen te vaak met zichzelf.
Nu, als je even stil staat bij de vraag waarom mensen liegen
en zich weg steken, kom je vaak uit bij onzekerheid. In die zin dat ze niet
zelfzeker genoeg zijn om fouten te kunnen toegeven en dat liever toedekken om
hun persoon te redden dan voor een oplossing te zoeken voor het probleem op
zich. Als ik het even zo mag stellen: hun eigenbelang komt voor het algemeen
belang. Als je die mensen dan nog eens ondermijnt door hun eigen persoon te
confronteren met de fouten die ze net willen wegsteken, loopt het gegarandeerd
fout.
Conclusie van dit bericht: hoe kan ik mijn gevoel voor het
algemeen belang toch voldoende ontplooien, zonder te veel van het eigenbelang
van een ander weg te nemen Dus hoe kan ik mijn eigen principes toch voldoende
realiseren in een omgeving waar dit eigenlijk niet geapprecieerd wordt. Want ik
vind het toch belangrijk om mezelf en mijn visie niet volledig te verloochenen
in een omgeving die voor mij zo naar aanvoelt Thats something to think about
Een blog, een dagboek, een uitlaatklep, een denkschrift,...
Een blog, een dagboek, een uitlaatklep, een denkschrift,... Ik heb me voorgenomen om regelmatig eens mijn gedachten op "papier" te zetten. Het geeft me kans om eens stil te staan bij alles rondom me, maar ook om het allemaal wat te relativeren, eens anders te bekijken...
Want 1 van mijn grootste problemen is dat ik "de dingen" niet genoeg van me kan afzetten. Ik trek me veel zaken te hard aan, neem ze in gedachten overal mee, kan te weinig mijn hoofd eens leeg maken. En daar gaat veel energie naartoe, te veel om goed te zijn. Door het eens van mij af te schrijven hoop ik dat ik wat meer energie heb voor positieve dingen. Dat is mijn uitdaging en daar wil ik het in hoofdzaak met jullie over hebben.
En wie weet zijn jullie gelijkgezinden, met een gelijkaardig probleem en kunnen we elkaar een stapje in de goeie richting helpen.
Voor mij is het alvast nu al de moeite waard om hier af en toe eens langs te komen!
