Je hebt wel eens van die dagen, dat je een onderbuik gevoel hebt. Alsof je weet dat er iets gaat gebeuren, alsof je voelt dat je instincten worden ingeschakeld. Meestal negeer je zo een gevoel, en gaat logica voor instinct. Een voorbeeld. Je ziet iets liggen en je weet dat je het mee moet nemen, je weet niet waarom, maar iets in je zegt van wel. Ik heb geleerd het dan ook mee te nemen, vaak blijkt dan dat ik het toch nodig moest hebben, maar niet op een manier dat je dat zelf had kunnen voorspellen. Wow dit klinkt echt heel erg vaag :p . In ieder geval. Mijn vriend was op vakantie in Spanje en ging daar snorkelen in een koraal. Die ochtend had ik al zo een zwaar gevoel in mijn maag, een raar gevoel, een soort spanning. Ik negeerde het en ging een stuk fietsen. Toen ik terug kwam had hij me gesmst dat er iets verkeerd was gegaan, betreffende hij. Hij vertelde me dat hij onderkoelt was geraakt op zee. Hij praatte er zo luchtig over, maar ik weet hoe die dingen gaan. Hij wist hoe die dingen gaan. Je lichaam stelt altijd prioriteiten als het aankomt op overleven, als je lichaam onderkoelt raakt wordt alle warmte vast gehouden in je vitale organen, in je romp en je hersenen. Het eerste wat word uitgeschakeld zijn je tenen en vingers, dat loopt door naar je handen/voeten vervolgens je benen/armen. Het ligt aan je onderkoeling tot hoe ver je lichaam gaat de warmte te bewaren, maar als die delen worden uitgeschakeld in water heb je een probleem. De meeste verdrinkingsdode komen ook door onderkoeling omdat ledematen worden uitgeschakeld en je dus niet meer kunt bewegen, met de dood als gevolg. Heel dramatisch allemaal. Maar hij heeft het gelukkig overleefd. En het klinkt misschien als bullshit, maar dat gevoel, ik weet zeker dat het dat was. Op school had ik het ook. Ik vroeg aan mijn vriendin wanneer er eens een brandoefening zou komen, want ik voelde me raar en ik had gedroomd over vuur. Twee uur later brak er brand uit bij de w.c's , weliswaar aangestoken, maar toch... De vriendin waaraan ik het twee uur eerder vroeg was in shock geraakt, want zij had een brand fobie. raar hoe zoiets loopt, hoe het menselijk instinct zo vaak wordt onderdrukt omdat we ervan zijn overtuigd dat logica beter is dan gevoel. Soms is dat zo, maar het is ook wijs om eens naar je gevoel te luisteren, er kunnen dingen mee worden voorkomen.
Het is weer eens zo een dag dat je dingetjes moet doen en af moet krijgen. Ik zat te denken, wat als we eens niet die verplichtingen hadden, die anderen ons meestal opleggen, hoe zou mijn leven er dan uit zien? mijn eigen indeling... Het zou ook saai zijn in zekere zin. Maar soms snap ik niet waar mensen het ooit vandaan hebben gehaald andere mensen iets te verplichten.Het zal uit zekere zin ook wel zijn gekomen uit verveling, of het zit gewoon in onze aard. Misschien heeft het iets te maken met leiderschap, het gevoel dat je de macht hebt een andere iets te laten doen, al doen ze het liever niet. Zelf probeer ik zo min mogelijk een ander iets te verplichten, omdat het gewoon verkeerd voelt. Ja ik zit er vandaag niet echt in, maandag weer school en dan moet je nog een werkstuk in elkaar zetten over iets waar je helemaal niks afweet. Gelukkig is er internet en is het allemaal zo gevonden. Het lijkt me dat het vroeger echt heel erg lastig moet zijn geweest met al die boeken...
Als je dan iets afhebt is het wel altijd een fijn gevoel van voldoening. Dan heb je weer tijd voor andere dingen, uitgaan met je vriendinnen/vrienden en een leuke date hier en daar. Ontspannen. Want daarom zijn we hier, naar mijn mening tenminste. Zijn we een evolutie van miljoenen jaren doorgaan om ons leven zuur te maken met verplichtingen die we onszelf uiteindelijk aan doen? nee. Leven is een paradijs, en ja ik geef toe, er zijn ook dingen die moeten gebeuren op zijn tijd, maar er moet ook ruimte zijn voor genieten. En soms denk ik dat de mensheid beter af zou zijn geweest als we zouden leven op onze instincten, we zouden technologie en luxe niet missen omdat we het nooit zouden hebben gekend. Gewoon leven op basis en op het nodige. En soms ben je blij dat je een overgeevolueerd ras bent, anders zouden we geen mobieltjes hebben :p. Of verwarming.
Ik weet dat deze blog niet gelezen wordt, door wie dan ook. Maar het is een fijne wijze om toch alles eraf te schrijven. Iedereen heeft zijn problemen, maar aangezien niemand dit leest, maakt het ook niet uit als ik ze opschrijf. Ik heb een vriendin, ze is flink naar de klote, psychisch, ik wil alles voor haar. Ik speel de psychiater, maar dat ben ik niet, ik weet niet of ik nu alles verkloot of alles beter maak. Ik weet niet wat er in haar hoofd omgaat om niet te eten, is het voor aandacht? of is het echt zo dat ze in de knoop zit met haar uiterlijk? Ik ben er voor haar, ik loop niet weg, zoals vele hebben gedaan, maar ik heb werkelijk geen idee hoe ik het moet aanpakken. Het is raar. Alsof je een gebroken beeld wilt voorkomen te laten vallen, je weet dat het geen zin heeft maar je gaat constant na waar het fout heeft kunnen gaan. Ik weet niet, op een hele rare manier gezegd, hoe ik mogelijk de lijm kan zijn. Moet ik streng zijn? Moet ik een steun zijn? of gewoon weg een vriendin die vrijdag avond naar een kleffe film gaat kijken met haar. Ze is radeloos, ik ben radeloos.Haar lichaam eet haar van binnen naar buiten op, iedereen om haar heen kan enkel toe kijken. Komt ook nog eens bij dat ze verliefd is, maar te verlegen om stappen te zetten. Hij werkt bij een pizzeria, ze durft alleen naar hem te kijken. Hij, een jongen die pizza's bezorgd, kan haar redding zijn, hij kan haar meer zelfvertrouwen geven. Hij kan haar weer laten eten.
Een nieuw jaar, ook al zie ik de verschillen niet tussen de dagen. Of tussen de nacht en de dag. Water blijft gewoon water, grond gewoon grond en de bomen blijven waar ze eerst waren. Een nieuw jaar, een uitvinding van de mens om een nieuwe start te kunnen maken, in welke vorm dan ook. Dan besef je je ineens dat tijd iets relatiefs is, iets wat je niet kunt vast pakken, iets dat je alleen kunt vastleggen en bederft binnen een seconde. Een houvast voor besef, een idee waar we in leven. Aarde kent geen tijd, iets is er of iets is er niet. Er zijn geen dagen, er zijn dag en nacht. Gedurende de dagen leef je, kijk je, voel je en beleef je. In de nacht rust je en denk je na over wat je hebt meegemaakt. Dat is leven, tijd is geen leven, tijd is een verslaving. Een verplichting. Want voor dat je het weet is het voorbij. Leef dus zo veel als je kunt, geniet van de dagen en belevingen. Voor je het weet is er weer een jaar voorbij...
