Hallo

Ik zal mijn naam niet zeggen, ik blijf een anonieme gebruiker. Maar ik wil mijn verhaal vertellen.

Ik ben van 9 november 2009-26 oktober 2010 opgenomen geweest in het sint jozefskliniek in pittem, west-Vlaanderen in België.

Ik moest van mijn leerkrachten in school opgenomen worden om aan een laag zelfbeeld te werken, (ik haat mezelf) MAAR!!! toen ik wegging de laatste dag, haatte ik mezelf nog erger dan toen ik binnen ging.

Ik ben daar echt mentaal en psychisch mishandeld geweest.

Lees de volgende punten maar heel goed:

-        Ik heb een enorm laag zelfbeeld. Daarom moest ik van leerkrachten opgenomen worden, maar …Veerle, mijn persoonlijke begeleidster had me verboden ooit nog over mijn haatgedachten te praten

-          Als ik me ergens niet goed over voelde en ik daarover sprak, dan werd ik krachtig de mond gesnoerd

-          Ze bevestigden elke dag dat ik slecht ben

-          Janne Ryngaert, was een psychologe uit Roeselare, mijn vorige psychologe (2012-2017) heeft me geleerd, als ik iets verkeerds deed, van hoe dat komt dat het verkeerd deed en dat ik dat niet meer doe. Maar pittem??? Als ik iets verkeerds deed, waren ze ENORM kwaad op me!!!

-          Ze geloofden ook niets wat ik zei

-         Over AM (automutilatie): ik gaf brieven af van: “ik wil snijden, ik wil een mes”. In het weekend mochten we naar huis, maar als ik nog zo’n brieven ging geven, of erover praten, dan moest ik daar blijven in het weekend.

-          Een leerkracht heb ik onbewust gestalkt. (veel bellen achter elkaar). Ben haar kwijtgeraakt. Ik voelde me enorm schuldig. Maar als ik daarover sprak, dan bleven ze erop hameren dat het inderdaad mijn schuld was.

-          Door mijn ziekte (borderline) heb ik hechtingsgevoelens. Ik ben van nov 2012-sep 2017 naar een goede psychologe geweest. (Janne Ryngaert). En Janne heeft onbewust iets gedaan aan die hechtingsgevoelens. Waardoor dat minder geworden is. Maar in pittem??? Waren ze daar enorm kwaad voor dat ik die hechtingsgevoelens had bij een psychologe (Delphine deschamps). En in plaats dat ze me ermee hielpen zoals Janne, waren ze daar enorm kwaad voor. Normaal mochten we één keer per week naar een psychologe. MAAR!!! Omdat zij kwaad waren door die hechtingsgevoelens mocht ik maar om de 2 weken gaan.

-          Ik was bang van jongens. Ik voelde me niet goed bij jongens. Mijn persoonlijke begeleidster (Veerle Dereere) is in zwangerschapsverlof geweest. EN!!! Ik heb een man als vervanger gekregen.

-          Ze vroegen in het begin wat ik nam van medicatie. Dat was toen xanax-druppels. (om rustig te worden) en epsipam. Mijn xanaxdruppels hebben ze afgenomen en mijn epsipam heb ik blijven krijgen.

-          Vroeger was ik helemaal in mezelf gekeerd. Durfde ik tegen niemand praten. En Janne Ryngaert heeft me daarbij geholpen. Maar pittem? Heeft daar niets tegen gedaan!!!

-          Ik heb een lichamelijke handicap. Dat is het enige dat ik aanvaard aan mezelf, maar in pittem? Geloofden ze dat niet en waren ze kwaad omdat ik het zogezegd niet aanvaarde.

-          Ik moest positieve gedachtenlijstjes invullen. Maar hoe kon ik dat doen als ik alleen maar negatieve dingen hoorde????

       EN!!!! Veerle Dereere was de ergste van allemaal!

      

      Dus mensen ... Als jullie naar een instelling moeten, of een vriend/vriendin, familielid, kennis,...

      Ga zeker niet naar het sint-jozefskliniek in pittem, want ... daar wordt je mentaal en psychisch mishandeld!!!

E