Met een hart vol verdriet meld ik u het trieste verscheiden van Mrs F. Ook al is het een magere troost, haar heengaan gebeurde op dezelfde wijze als zij haar ganse korte bestaan doorbracht: avontuurlijk! In het kort zijn dit de laatste dagen uit haar leven, wat meteen ook een verklaring zal geven voor de stilte op deze blog: vorige week is zij uit België gevlucht. Ja je leest het goed, letterlijk gevlucht om te ontsnappen aan het aanhoudende stalkende gemail van een naar zelfverheerlijking neigende fan die geen nee wou horen ("nee is nee", was nog een kleine wink om deze wanhoopsdaad te kunnen verijdelen, maar blijkbaar was de hint net iets te subtiel (ja ik had het moeten weten, vrouwen willen het altijd te beschaafd aanpakken om gekwetsten te vermijden, maar het is en blijft een vent, die kunnen blijkbaar niet tussen de regels door lezen)). Met haar oude aftandse mobiletteke bereikte zij na drie pannes (een vuile bougie, een lekke band en ja, ook één keer zonder naft gevallen (een vrouw en een benzinemeter *zucht*)) ongedeerd maar duidelijk overstressed de luchthaven in Zaventem, alwaar zij het eerste allerbeste vliegtuig nam met een exotische bestemming (tja, haar verslaving aan zuiderse types kennende verbaast dat ons niet) : Paraguay. Bagage inchecken hoefde niet, want in haar haast had zij slechts een rugzakje met enkele hoogstnoodzakelijke spulletjes meegenomen: 24 condooms, tandpoetsgerief, 2 tangaatjes en een drie liter pot vaseline. Deze laatste moest zij natuurlijk aan de controle afgeven, want vloeistoffen mogen niet langer mee in de handbagage. Weer een tegenslag! Maar een half uur later al ging zij voor een laatste keer van de grond, met het vliegtuig wel te verstaan. Eenmaal in Paraguay aangekomen wou zij naar de standplaats voor taxi's stappen die haar naar Asuncion city kon brengen, toen zij daar toch wel niet ongelukkig ten val kwam door met haar naaldhak te blijven haperen aan de leiband van de straathond van een Paraguyese straatzanger die er net een ballade zat te zingen om geld bijeen te verzamelen voor zijn penisverkleining. Ze kwam met haar volle gewicht recht op die arme 'baylrarlabamba' zingende kerel terecht, die twee minuten later met loeiende sirenes moest afgevoerd worden naar het dichtsbijzijnde hospitaal. Groothartig als ze is, heeft Mrs F die stumperd zijn hond, zijn 2.5 dollarcenten en zijn kapotte gitaar bijeengeraapt en is zij hem gaan opzoeken in het hospitaal. Zoals meestal bij deze toevallige ontmoetingen gebeurt, bloeide er iets moois tussen die twee. Ook al had zij zijn beide benen gebroken en had de stakker zijn stembanden gescheurd door de kapotte tanden die hij door de inslag inslikte, Pablo (ja, want zo heette hij) zijn hart zwol van liefde voor Mrs F, en dat was niet het enige die overmatig groeide... Verdere details zal ik jullie besparen, 't is niet voor gevoelige lezers, maar ik geef wel nog mee dat die pot vaseline die haar in Zaventem afgenomen werd had kunnen voorkomen dat die arme meid doodbloedde... We overwegen nog een klacht wegens onopzettelijke doodslag tegen de belgische overheid, maar dat lezen jullie verder wel in de krant... De fan in kwestie die de oorzaak is van al dit leed zullen we maar met rust laten, anders krijgt hij misschien nog ruzie met zijn vrouw als ze zijn onrespectloze door eigenbelang geïnspireerde uitlatingen te weten komt, begrijpelijk, wij wilden deze ook niet horen. In naam van onze principes... women united!
Vaarwel Mrs F, waar je ook bent, we miss you!!! <snotter>
Een week of twee voor ik naar Athene vertrok leerde ik Mr C kennen (verdorie zeg, we beginnen af te zwakken hé, het is allemaal zo snel gegaan dat Mrs F en ik zelfs nog geen toepasselijke nickname hebben kunnen bedenken!). Het selectiecomité- aka Mrs F- had 'm afgekeurd, met reden, maar daar was het mij eigenlijk niet om te doen. Het mooiste bewijs hiervan is dat ik hem zelfs niet vermeld heb op deze blog. Twee keertjes afgesproken met elkaar en het was gewoon heel plezant en relaxed. Gewoon een leuke kerel waar ik goe mee kon lachen, en waar ik dacht misschien wel een goeie vriend aan over te houden. Je weet wel, je bent allebei single, je schiet goed op met elkaar, je maakt plezier, ideaal om elkaar gezelschap te houden in dode momenten, terrasjes te doen, uitstapjes, ne keer naar de film. Maar we weten allemaal hoe mannen in elkaar zitten, dus had ik 'm van bij 't begin gewoon de waarheid gezegd, dat ik totaal niet op zoek ben naar een relatie. Ja ok, misschien een klein leugentje om bestwil... Alhoewel, ik weet eigenlijk niet goed waar ik aan toe ben voor 't moment, maar moest ik echt op zoek zijn, dan zou ik nu op dit eigenste moment ook niet thuis zitten en toch wel een klein beeteke meer een 'efforeke' doen om andere mensen te leren kennen. One way or the other, hij was gewoon mijn type niet, geen vonken, gewoon good old plain fun, en ik heb er zelfs eigenlijk nooit echt bij stilgestaan of het wel iets zou kunnen worden of niet. En weet je, dat maakte het nu net zo leuk met hem, want hij zei dat hij er net hetzelfde over dacht. Dus geen verplichtingen, geen verwachtingen, alles 'safe' en gewoon een lekker ongedwongen sfeertje! Tot ik in Athene zat en de bekentenis binnen kwam via sms. Nu ik zo ver zat had hij geen schrik om mij te laten weten dat hij héél vaak aan mij dacht en geen blijf wist met zichzelf. Lap het hem hé zeg! Toemme toch! Ik wist totaal taken by surprise en wist niet wat te reageren, dus ik heb gewoon terug gesms'd dat het heel laat was (zitten vergaderen tot één uur 's nachts) dat ik dus heel moe was en ging gaan slapen. Vijf minuten later terug een sms dat hij toch nog graag héééél nog even mijn stem wou horen. Jeeeeeezes!!!! Ik was moe, ik had geen zin om te bellen, en nog minder om dure telefoontjes te plegen vanuit het buitenland naar iemand die voor mij niets meer is dan gewoon maar een vriend maar die duidelijk van zijn kant wel meer wou... Maar uit beleefdheid heb ik via e-mail toch maar nog geantwoord, toen ondertussen bijna twee uur, dat ik doodmoe was, niet lang kon slapen maar die paar uurtjes toch broodnodig had en dat ik hem wel eens ging proberen bellen overdag vanuit kantoor, als daar de tijd voor was. Dat leek mij ook wel een aangewezen idee om te doen, om duidelijk nog eens de puntjes op de i te zetten. Na amper vier uurtjes slaap werd ik gewekt door zijn onnozele sms "jeeeeeeiiii, weet je van wie ik een mailtje kreeg, van mijn griekse godin". Normaalgezien heb ik geen last van ochtendhumeur, maar op dat moment kon ik hem wel schieten! Alsof ik zelf niet weet dat ik hem een mailtje geschreven heb! Is dat een goeie reden om mij na een paar uurtjes slaap om 5.30u wakker te sms'en als je een loodzware dag voor de boeg hebt en echt zit te snakken naar elke minuut slaap die je kan meepikken? Ja op dat moment ben ik totaal maar dan ook totaaaaal afgeknapt. Ik heb hem ook niet meer gebeld, maar van zijn kant wel CONSTANT van die onnozele sms'en gekregen zonder ook maar enige inhoud of nieuws. Gewoon "good morning Mrs Greece" of "slaap zacht griekse schoonheid" en andere betekenisloze onzin die gewoon de moeite niet is om op te reageren. Te veel is te veel. Awoe voor het cliché dat vrouwen eigenlijk ja willen bedoelen als ze nee zeggen. Neenee... Nee betekent ook echt Nee! Wij zijn daarin heus niet verschillend van mannen, vrouwen houden er net zo min van als iemand zich opdringt. "Ik heb geen tijd" is géén vertaling van "blijf mij aub lastig vallen". En dit gaat niet alleen op voor Mr C tussen haakjes (yes you got my wink?). We zitten heus niet te wachten op een wanhopige frustréé, die zit te snakken naar een beetje aandacht en denkt interessant te doen, en meer nog, iemand die eenzaamheid en/of verveling verwart met verliefdheid (wat is het anders als je elkaar amper twee keer een paar uurtjes hebt gezien en elkaar van toeten noch blazen kent?). Gelieve zich te wenden tot het lokale rusthuis, de plaatselijke kaartersclub of websites such as RDV. Ja ik ben echt pissed! En meer of een klein beetje teleurgesteld. Zelfs in die mate dat ik er geen zin in heb om er grappig over te doen. Valt het op?
Wel, onze Mrs T zit toch wel op heeeeel goeie gronden dezer dagen. Kon ik maar wisselen met haar, maar niet om te gaan werken, des te meer om het Griekse volk te gaan keuren. Mijn Hellas-reisje zit er deze keer niet in. Ik had gehoopt van grond te mogen gaan (vliegen hé, niet iets anders) binnen 2 weken, maar blijkbaar gaat mijn zakenreisje niet door, dus mijn trouwfeestje ginder heb ik ook moeten afgelasten. Snif snif... Maar, in the meanwhile zijn er nog ont-en verwikkelingen voorgevallen... na zaterdag mijne vieze ex van mij te hebben afgeduwd (hij wilde me kussen, maar zag er ZO erbarmerlijk slecht uit, dat ik gal dacht te proeven), ben ik bij een vriendin binnengesprongen om mijn walging daar te gaan uitdrukken. Na veel beuuuhh en baahhh, gingen we een practical joke uithalen met de Braziliaan, die ik op dat moment al 4 dagen niet gehoord had. Mijn vriendin heeft hem met haar nummer gebeld en een boodschap ingesproken, met natuurlijk als reactie van hem dat hij haar niet kent en niet zou terugbellen. Na veel heen en weer gesms, heeft ze hem verteld dat hij beter MIJ eens kan bellen. Dus, terug veel heen en weer gesms, met veel scheldwoorden, dan weer lieve woorden, dan weer bekentenissen (blijkt dat hij een regelrechte angsthaas is met bindingsangst nog voor hij iemand heeft leren kennen). Het was dus geen hersenspinsel van één van mijn schizo-ex-vriendjes. Want na een paar keren diep te hebben in-en uitgeademend heeft hij toch zijn moed verzameld en stond gisteren voor mijn deur. En weliswaar was het een Braziliaan, zelfde als op de foto, even verlegen als aan de telefoon en even lief als in zijn smsjes. Stond ik daar even perplex, want tot de laatste minuut was ik in volle overtuiging dat ik aan't het deelnemen was in een vlaamse versie van 'Punked'. Algoed dat ik uit alle zekerheid mijn haren gestyled had, mijn lippen geglossed en mijn bikini lijn gewaxed. Oef!!! Ik heb hem eens eerst en vooral tegoei de les gespeld, boos bekeken, beetje genegeerd (want het was net Prison Break op tv) en hij probeerde steeds mijn aandacht te trekken door mijn handen vast te pakken, mijn haren te strelen en met zijn hoofd tegen mijn schouder te leunen. Het was in ieder geval SUPERschattig en ongelofelijk onweerstaanbaar. Rrrrrrrrr....Mijn zwak voor exotische types met gespierde lijven speelde weer op en na de gebruikelijke social talk en geknuffel, ben ik hem - zoals een 35-jarige zonder sexleven acht te doen - aangevlogen! Nu ja, hij is me zelf eerst beginnen masseren, kneden, kussen, strelen...mmmmm...als ik het terug voor de geest haal, dan kan ik haast niet wachten om hem terug te zien. Et voila, we pinnen nu 'Brazilie' mee op onze wereldkaart...bye Europe, hello Latin America!
Oef! Eindelijk even op mijn gemakske! Dit zijn de eerste tien minuten rust die ik heb sedert ik drie dagen geleden te horen kreeg dat ik naar Griekenland moest op business trip. Mijn werk af krijgen, alles voorbereid krijgen, wassen, strijken, poetsen, kattenopvang regelen, valies maken, en nu zitten we hier, op de luchthaven te wachten op mijn vluchtje. De dag is al niet zonder slag of stoot verlopen Vanmorgen wou ik nog snel een afwasje doen, en je zult het natuurlijk altijd geweten hebben, mijn eigen vinger er bijna afgesneden met een gebroken glas. Zo een half uur voor je moet vertrekken is niet bepaald een goed moment om te zitten bloeden als een rund. Maar kom, de spirit zit er desondanks toch al goed in en mijn mind is al completely set on the 24° degrees die ik in Athene mag verwachten. Ik heb er mij dan vanzelfsprekend ook naar gekleed: topje, rokje zonder nylons onder, open schoentjes met een hieltje Compleet het tegenovergestelde van de koltrui en hoge laarzen waarmee ik gisteren nog rondliep. Ik mag het ook geweten hebben, ik ben al bibberend hier op de luchthaven geraakt en loop hoog risico om in Athene toe te komen met een longontsteking.
Mijn verslagje even gestaakt voor een belletje met Mrs F. Tjah, voor ons is vijf dagen niet kunnen bellen met elkaar pure ontwennig, dus moesten we er nog effe van profiteren voor ik het land uit was. Ondertussen is de vlucht (gepresst tussen twee 170-kilo-achtigen van wie 75% van hun vetpercentage op mijn stoel te vinden was, ja, uitgerekend ik moet het weer voor hebben) achter de rug, heb ik een uur of 4 sightseeing gedaan en lig ik hier op een Atheens (hard) bed met op elk van mijn voeten resp. 7 en 9 blaren. Ik heb zes kilo toiletgerief mee, maar compete zit er natuurlijk niet tussen. Ik heb het gevoel dat ik al elk steegje van Plaka (the old town) heb gezien en Athene voor mij geen geheimen meer heeft... Het verbaast mij ook hoe gemakkelijk ik hier aangesproken word. Nu ja, het feit dat ik met zon enorm kanon rond mijn nek rondloop heeft er vast wel één en ander mee te maken. Blijkbaar wekt dat de indruk dat ik n beroeps ben, want mensen die samen op de foto willen voor de Acropolis klampen allemaal uitgerekend mij aan, terwijl het hier zwart loopt van het volk. Maar mijn talenten liggen jammer genoeg voor hen toch duidelijk elders! En terwijl dit plekje voor Mrs F wellicht de hemel op aarde zou zijn (exotisch en zuiders), is dit toch niet mijn type volk.
Ja mensen, dit keer dus geen blogje over sex of erotiek, maar hier geniet ik minstens evenveel van. Het is hier zooo prachtig! t Mooie weer, de terrasjes, de uitgelaten sfeer, de romantische gezellige steegjes, de zoete geur van de seringen... ik ben echt in mijn nopjes! Ook al kan ik er maar één dagje van profiteren en wordt het de komende dagen keihard werken, dit voelt toch echt aan als vakantie!
Vooraleerst....wat ik als vrouw graag kado zou krijgen, dat zou een mooi setje lingerie zijn, van een kwaliteitsmerk, zoals La Perla of Marie Jo. Of een nachtje in een romantisch hotel, waarbij zeker in de kamer een groot bad of jacuzzi is, daar massa's rozenblaadjes in, overal kaarsjes, champagne met aardbeien. Je kan het ook combineren en haar de lingerie op dat moment kado doen. Of een mooi juweeltje, als ze dat graag ziet... Het is bij mij zo lang geleden dat iemand nog eens romantisch geweest is, of me een mooi kado gegeven heeft, dat ik al blij zou zijn met een bloempot en daar een sanseveria in. Mijn eisen liggen al heel lang niet meer hoog. Eigenlijk zeer laag tegenwoordig, in deze tijden van schaarste (yep, de schaarste en droogte is alweer aangebroken, de moessonregens zijn uitgebleven, dus de oogst zal zeker mislukken dit jaar ) Ondanks de klimaatveranderingen, heb ik gisteren een meer dan toffe avond gehad, die onverwachts tot in de heeeel late uurtjes in uitgelopen. Tijdens het stappen kwam mijn vriendin een aantal vrienden tegen, waaronder een ex van haar, die ons vergezeld hebben naar een club, die op donderdag niet alleen heel toffe muziek draait, maar ook lekkere exemplaren van het mannelijk geslacht heeft rondlopen. Zodoende ook gisteren. Terwijl mijn vriendin heel uitvoerig aan het aanpappen was met de ex (bijna op punt te trouwen en bijna vader ), vond zijn vriend het blijkbaar noodzakelijk om een paringsdans rond mij uit te voeren. De jongen (want ja, weer 7 jaar jonger) heeft uitgebreid mijn voor-en achterkant keer op keer bewonderd en nam geen kans onbenut om mijn voor-en achterkant 'per ongeluk' eens goed vast te nemen en zo vast te stellen dat ik wel in zijn smaak viel. Door deze kleefband heel de avond aan mij te hebben gehad, heb ik mijn kans mislopen met een pracht van een kerel die me een hele avond gade sloeg. Mijn reeds op hol geslagen hormonen sloegen nog erger op hol bij het zijn van zijn groene ogen, donker half lang haar, stoppelbaardje en sexy glimlachje. Uiteraard is green eyes na een paar uren met zijn kameraden doorgegaan, terwijl ik vasthing in de kleffe handen van een overdronken kerel met een biertje in de éne hand en mij in de andere hand. Nu zie ik me genoodzaakt binnen een 2-tal weken terug te gaan en alsnog die ongelofelijk lekkere kerel hopen tegen te komen, het eerste half uur in zijn ogen verdrinkend, om nadien mijzelf tegen zijn lichaam aan te drukken en te voelen hoe ik warmer en warmer word, terwijl hij in mijn oor fluistert dat we niet langer daar kunnen blijven....
Wel idd. Embrio, zoals ik zelf al vermoed had en zeker was dat het weer ging gebeuren : inderdaad, geen Braziliaan te bespeuren. Godzijdank had ik gisteren een hele dag niks gehoord en dusdanig al zeker was dat hij niets meer zou laten horen. Ik stond dus gelukkig nergens, volledig uitgedost en geparfumeerd, te blinken terwijl ergens achter een hoekje 5 kerels geniepig stonden te gniffelen over die 'domme kip' die bij de neus genomen is. Dat zoiets 3 keren kan voorvallen met één of andere moeder die op sterven ligt, of een auto die in elkaar wordt gereden, dat gelooft geen kat. Laat staan een mens. De conclusie die ik getrokken heb, is dat er hier ergens een persoon rondloopt die een grondige hekel moet hebben aan mij om zoiets te flikken. Ik heb in mijn hoofd een rij ex-liefjes laten passeren die wel eens de 'dader' zouden kunnen zijn, maar zie niemand echt zo gestoord om zich 3 weken bezig te houden met smsen, bellen, mailen en chatten. OF!!! Het zou wel eens een vrouw kunnen zijn! Want geen enkel wezen zo geslepen, gemeen en doordacht als een vrouw! Dan zou ik natuurlijk een hele hoop 'kandidaten' kunnen hebben, die denken van mij eens een peer te stoven. Maar goed, ik heb er niet slechter van geslapen en ga er de komende nachten ook geen half uur minder van slapen. Morgen staat een avondje uit gepland, met vrienden die echt bestaan, die wel steeds komen opdagen, dus dan is plezier altijd gegarandeerd. Wat betreft de fotoshoot...dat was het eerste wat mijn lieverd F gisteren zei : 'jeeeeeeeej! ik mag vrijdag naaktfoto's komen nemen!!!' Maar uiteraard vraag ik me af of het wel zo wijs is, want wie het ook moge zijn, onze 'Braziliaan', die gaat niet denken 'Dju, gemiste kans', maar 'Oh...my...god, wat een hopeloze'... We gaan het dus voorlopig achterwege laten, om onze eer hoog te houden en geen kans te geven aan een groepje perverts die nu nog aan het nalachen zijn van hun ongelofelijk 'fantastische' grap die ze wel niet uitgehaald hebben. Maarrrrrr....we denken wel dat de practical joker een foutje gemaakt heeft...want gisteren hebben we met een nieuw gsm nummer, net gekocht, gebelt naar onze 'Braziliaan', die niet opnam, en na een half uur kregen we telefoon van een totaal ander nummer op dit nieuw gsm nummer. Aha!!! Bleek dit een 'Lesley' te zijn die vroeg haar/zijn nummer te wissen, want dat het foutief was. De zaak *Brazilie/Belgie* wordt dus nog niet geseponeerd en verder onderzocht binnen een aantal dagen... beware zou ik dus zo zeggen.
Seg, jullie hebben nix te doen zekers op jullie werk, Embrio en Mrs T? Enfin...ik ook ni zo veel vandaag. Ja, we maken allemaal wel eens iet mee hé. Hoewel het de laatste tijd toch wel bitter saai is. Denk dat de Braziliaan officieel terug geexporteerd is naar Rio, want geen enkel teken van leven. Ik heb mijn homo-vriend F gevraagd om dit weekend van mij wat shockerende foto's te nemen en een beetje angstig vroeg hij of ik toch wel mijn slip zou aanhouden. Heb hem gerustgesteld dat ik dat zou doen. Maar een heeeel klein slipje dan... En wie is er gisteren terug ten tonele verschenen? De fransman! Ja ja, mijn talen gaan er alleen maar op vooruit met al dit internationaal gezelschap. Nog even en ik kan als polyglot bestempeld worden. De fransman vroeg weinig verhullend of hij me gisterenavond zou kunnen zien. Ik heb dat bericht uiteraard laat op de avond gelezen en aangezien ik perplex en in total shock was door zijn durf en onbeschaamdheid, heb ik nog niet geantwoord. Ik ben aan't twijfelen om hem ofwel te negeren, ofwel belachelijk te maken. Moest hij 2 maanden geleden niet hebben verteld dat hij een lief had, dan had ik waarschijnlijk wel toegehapt. Maar de ballen hebben om te zeggen 'ik heb een vriendin' om vlak daarna te zeggen 'maar jij bent beter, dus mag ik langskomen?', dat heeft me echt wel de doodsteek gegeven. Bah!! Vannacht heb ik dan liggen terugdenken aan de on-voor-stel-baar goeie sex die ik met deze onverlaat had...is tot op heden nog niet geevenaard geweest. Waar leren ze het toch hé, die jonge snotapen, om zo vakkundig en tot in de puntjes afgewerkt een vrouw te kunnen behagen...
Bericht van Embrio, één van onze fans ;-) - getiteld: Afknapper
Omdat ik niet alleen de indruk wil wekken dat ik enkel lees. Hier ook een verhaaltje langs mijn kant, vorige week gebeurd op een overvolle trein in de ochtendspits.
Toevallig ben ik tussen een vast gezelschap geraakt, waarvan ik 1 iemand ken vanop de sportclub. Ik lees zoals elke ochtend, rustig in mezelf gekeerd, de krant. Komt daar plots als allerslaatste nog een mooi vrouwelijk exemplaar bij.
Ik bekijk haar eventjes, zoals een echte detective, vluchtig vanachter mijn krant. Netjes, verzorgd, stijlvol gekleed, mooi ook, vooral mooi dus.
Dan gaat haar mond open... Begint die me daar direct, en plein public, over knappe mannenlijven en grote lidmaatschappen, waar ze geen neen tegen zou zeggen. Een al wat rijpere vrouw, antwoordt dat dat er toch allemaal niet ingaat, enz... Enfin de sfeer zat er duidelijk direct in.
Plots kom ik op een pagina waar een foto opstaat van een ferme decolté, vastgepakt door 2 mannenhanden. Ze ziet me er net iets te lang naar kijken en zegt direct: "dat zou je ook graag eens doen hé". Gevolgd door een cliché opmerking over mannen en dat ze toch allemaal hetzelfde zijn.
Wie is daar dus eigenlijk in godsnaam over begonnen, over dat onderwerp? Op het eind van de rit ging het zelfs al over geschoren ballen en bikinilijnen... Ik kan me voorstellen dat de andere mensen in onze coupé, die ochtend hun krant net iets minder aandachtig hebben gelezen. ;-)
Embrio
Dit zou vast ook allemaal door mijn koppie gaan, een vrouw fantaseert nu eenmaal ook graag... Maar luidop? Nee hoor! Ik zou daar maar gewoon een beetje mooi zitten wezen, en schijnbaar 'verlegen' naar de tippen van mijn schoenen zitten staren, om terloops eens slonks en met half opgeslagen wulpse oogleden naar de knappe exemplaren in de coupé te zitten lonken, om dan bij een terugblik fel geschrokken en 'n beetje betrapt met de lange wimpers te knipperen en meteen weer naar mijn schoenen te staren, met een blos op de wangen... inwendig denkend "katjing!!! touche!". Vrouwen blijven lepe wezens, maar 't is de manier waarop je het brengt hé
Mrs T, ik wist ni dat ge een Porsche gekocht hebt? Woooow, zo'n snelheid, kan alleen maar een peperdure racewagen zijn Ik heb mezelf maar onthouden van racewagens, met het gedacht dat de rijen mannen toch aan mijn deur zouden staan. Not!!! Een volle werkdag verder en nog geen sign of life van de Braziliaan. Ik ben al een hele avond de ergste straffen voor hem aan't bedenken, van verkrachting door mijn vriend F tot een regelrechte Brazilian bikini wax. Bij hem weliswaar! Grrrrr... Ik heb net aan Mrs T de beste straf verteld die ik hem ga opleggen...als hij me laat stikken overmorgen - wat ik ergens aan mijn neusharen denk te voelen - dan wordt hij getrakteerd op een total nude foto van mijnentwege, netjes gedropt in zijn mailbox. Even kijken of hij dan nog zo eigenwijs en dom is om MIJ te dumpen! Hmpf... Tja, de reactie kan natuurlijk ook zijn 'oef...algoed dat ik met DAT niet afgesproken heb!!!' Maar kom, we zorgen voor wat gedimd licht, de juiste pose en hup, geen mens die ziet dat er hier en daar een vetrand hangt! Dan wachten we maar zielig en eenzaam op ons tubetje prikkelcreme, denkend aan waar ik alsnog een racewagen kan aanschaffen....
Hiroshima climax binnen 2 weken, the countdown begins!
Om Embrio's verlangen te sussen, hier is het dan, het verslag van onze vibrioze upperdare sensatie! Een echte meidenavond op en top! En ik heb mijn ogen uitgekeken. Niet alleen van wat er allemaal aan te bieden was, maar ook de reacties van de girls. Een allegaartje van thirtysome en twentysome, allemaal goe in form en wippend op de zetel van spanning en contentement (en geheelonthouding?(kuch)). En potjandorie die jonge chicks, begin twintig, vrijgezel, maar het schoonste bewijs van emancipatie in combinatie met de teloorgang van het uitstervend ras 'ideale man'. Die meiden die weten echt alles van de speeltjes die er aangeboden werden, uit ervaring! Eerlijk gezegd ben ik persoonlijk altijd uitsluitend prat gegaan op mijn tien kleine vriendjes, en ik dacht dat ik daar geen uitzondering in ging zijn, but boooy was I wrong! Zonder schroom gingen ze ook elk om beurt naar het toilet om één of andere vaginale crème uit te testen, die afwisselend warme en koude geneugten door de flamoes laat zinderen. En dat dit wonderlijke zalfje perfect zijn werk deed was duidelijk te merken aan de plotse "ooooohs" en "aaaaahhs" die hun gekwebbel eensklaps deed onderbreken, gevolgd door proestend gegiechel met blozende wangetjes (en niet bepaald van schaamte!). Ook werd de kont gewillig achteruit gestoken om een flinke portie billenklets met een lederen zweepje in ontvangst te nemen. Jaja, alles MOEST uitgebreid getest worden. Ocharme de presentatrice, het zal haar een fortuin kosten aan nieuwe batterijen! Maar haar opbrengst zal dan ook navenant geweest zijn. Die meiden hebben me daar een voorraad ingeslagen voor 't geval dat gans België platgelegd zou worden door 'n atoombom, als ze al zelf geen natuurramp veroorzaken door hun gezamelijke gevibreer. Ik denk dat de schaal van Richter in dat geval niet echt meer toereikend zou zijn! Wat zeg ik, Hiroshima zou er potverdikke nog bij verbleken! Zelf draag ik natuurlijk ook graag mijn steentje bij: zijn pook van 24 op 4 ligt goed in de hand en is gemakkelijk schakelbaar, geruisloos 700 toeren per minuut en met zijn knappe sportieve gestroomlijnde look accelereert hij in krap 9,5 seconden naar een ongekende overdrive! Nog twee weekjes wachten en dan... rrrRRrRRrrr... gas geven!!!