Gisterenavond was er in de 4ad een langverwacht (en uitverkocht) optreden van Sophia. Het was niet de eerste keer dat ik naar een optreden van hen ging, maar dit beloofde iets speciaals te worden. Robin Proper-Sheppard (frontman en songschrijver van Sophia) kwam helemaal alleen. Met enkel zijn stem en zijn gitaar zou hij proberen de volledige (zittende) zaal te overweldigen met zijn muziek. Maar zou dit wel genoeg zijn. De cd’s van Sophia zitten volgepakt met violen en andere strijkers. Zou dit niet een beetje te leeg klinken?

Neen. Leeg klonk het zeker niet. Integendeel. Het werd een prachtige, meeslepende, gevoelige avond. De songs kwamen volledig tot zijn recht in deze minimale setting. Zonder alle tierlantijntjes kon je horen wat deze man zo speciaal maakt. Prachtige gitaarstukjes en teksten die hele verhalen vertellen. Bijna alle goeie nummers werden gebracht. Enkel The River wou hij niet spelen, omdat dit niet mogelijk is in deze bezetten. Maar voor het overige werd iedereen getrakteerd op wat hij wou. De verzoekjes die mensen voor het optreden via zijn forum werden ingediend, werden gespeeld. Een greep uit het aanbod: The Sea, Swept back, Lost, I left you, If a change is gonna come,… En niet alleen zijn nummer beroerden. Ook zijn bindteksten waren interessant en volledig in de man zijn eigen stijl.

Dit was voor mij een heel geslaagde avond. Prachtige muziek, gespeeld door een fantastische muziekant. Wat kan een mens nog meer verwachten?

9/10

10-05-2010 om 20:03 geschreven door MuGseY  

01-05-2010 om 00:00 geschreven door MuGseY  

Na een leuk optreden in de Zwerver, tijdens Leffinge Leuren leek het mij wel een leuk idee om deze jonge kerel eens een “echt” optreden te zien geven. Daarom vertrok ik, zoals gewoonlijk helemaal alleen, naar de Botanique. In een goedgevulde Rotonde gaf deze jongen het beste van zichzelf. Ondanks zijn 5 cd’s die hij al onder de gordel heeft, blijft hij een nobele onbekende in Europa. Hoe het met zijn carrière gesteld is in de US of A is mij echter onbekend. Hopelijk voor hem wordt zijn talent daar wel erkend.

Het optreden ging voor mij 15 minuten te laat van start. Enkele organisatorische problemen (verkeerd adres, geen parking, ticket in wagen vergeten) waren de oorzaak hiervoor. Dus over de start van het optreden zal je bij iemand anders moeten zijn.

Toen ik binnenkwam bestond de bezetting uit 2 personen: William zelf, bijgestaan door een drummer. Na enkele nummer verdween de drummer en speelde hij in zijn meest originele bezetting: één man en zijn gitaar. Zowel zonder, als met drummer slaagde William erin het publiek mee te voeren. Met nummers over de liefde, maar ook over een kleine, ambetante Sheriff vertelde hij korte verhalen, die mateloos konden boeien. Een beetje country (mede dankzij een banjonummer), een flinke scheut oude deltablues, een geutje Tom Waits. Allemaal mooi geshaket tot een prachtig geheel. Leuk om nog eens een frisse wind te voelen waaien door één van de oudste genres in de muziek. Het ene nummer raakt je tot in het diepste van je ziel. Andere laten je meestampen met je voeten, zonder dat je het zelf door hebt. Het publiek was ook zeer stil en toonde zeer veel respect voor hem. Hij sprong ook even van het podium om enkele mensen een hand te schudden en nam ook dankbaar een pintje van één uit het publiek in ontvangst. Nochtans had hij net daarvoor kenbaar gemaakt dat hij tijdens zijn tournee al iets te veel bier had genuttigd.

Jammergenoeg zijn er geen hits te horen in deze muziek. Daarvoor is de stijl niet populair genoeg. Maar tot een grote cultfiguur zie ik hem wel uitgroeien.

Zeker in de gaten houden, deze kerel en aan iedereen aan te raden. Hij kan met een gerust hart terugkeren naar Amerika, want dit was zijn laatste optreden voor deze tour. Mijn hart heeft hij alleszins veroverd.

8/10

03-10-2009 om 21:34 geschreven door MuGseY