Dit is de bespreking die ik en 2 klasgenoten gemaakt hebben over het boek 'Speelbal' van Stephen Fry. Zoals al eerder in mijn blog te lezen staat kan je afleiden dat ik het een aangename leeservaring vond, dus vind ik persoonlijk dat we vrij veel uit het boek hebben kunnen halen, maar dat is enkel mijn mening natuurlijk.
Bespreking: Speelbal, Stephen Fry
Eén van de aspecten die aan bod komen in Speelbal is die van de karakterevolutie van Ned. Met elke nieuwe identiteit die hij aanneemt doorheen het verhaal (Ned Maddstone, Thomas, Karl Freytag, Simon Cotter) vertoont hij nieuwe elementen in zijn karakter. Doorheen het verhaal ontpopt Ned zich van een onwetende nietsnut tot een gemeen en wreed individu, dat alle emoties van zich heeft afgeschud. Hij kent geen angst, maar ook geen vertrouwen, liefde en zelfs geen schuldgevoel.
De evolutie van Ned is die van een jongen die alles in de schoot geworpen krijgt tot een man, dirigent van zijn eigen lot, die hiervoor over lijken gaat. Maar het gaat mis, deze rol kan hij niet volhouden. Wanneer hij opnieuw geconfronteerd wordt met zijn jeugdliefde Portia stuikt alles in elkaar en bevindt hij zich opnieuw op het punt waarmee alles begon.
I.De valstrik
Aan het begin van dit verhaal zien we Ned als een zorgeloze, rijke jongen.Als zoon van een Brits parlementslid krijgt hij zijn hele leven al alles in de schoot geworpen. Hij heeft een haast perfect leventje: hij is slim en populair en geniet van alle voordelen die zijn vaders functie hem biedt.
Alsof dit alles nog niet genoeg is, heeft hij ook nog eens een vriending, Portia, die tot over haar oren verliefd is op hem. Zo zwaar verliefd zelfs dat ze hem als het ware verafgoodt. Desondanks beschouwt Ned dit alles als normaal, zo blijkt uit de brief van Portia die het boek opent: Ik heb een hele lijst opgesteld van alles wat heerlijk en fantastisch aan je is en op een dag als we voor altijd bij elkaar zijn laat ik je het misschien wel lezen en dan besterf je het weer [1]. Ned besterft het bij Portias romantische ideeën, hij lacht er enkel eens mee. Ned heeft dus een sterke persoonlijkheid, zo lijkt het.
Maar misschien is dit enkel een façade. Neds karakter wordt vrij vaag uitgewerkt, en er is ruimte voor speculaties. Misschien gedraagt Ned zich enkel op deze manier omdat dit hem voorgespiegeld wordt? Omdat er van hem verwacht wordt dat hij zich als zoon van gedraagt?
II.De arrestatie
In deel II stuikt Neds perfecte wereld in elkaar, alle illusies die rond hem opgebouwd zijn vallen in duigen. De sterke, slimme Ned van weleer is nu een kwetsbaar, gebroken persoon. En die breuk is niet enkel mentaal merkbaar, ook fysiek wordt hij gebroken, dit zien we ineen ander citaat: Het gewricht schoot met een krak uit de kom.[2]. Neds mentale front is even gebroken als zijn schoudergewricht.
Daarenboven wordt hij weggerukt uit zijn vertrouwde omgeving, het karakter van Ned wordt gereduceerd tot dat van een lammetje. Hij is aangewezen op het volgen en vertrouwen van anderen, van vreemde mensen.
III.Het eiland
In het derde deel van het verhaal, kunnen we de titel zien als een metafoor voor Neds toestand: hij is volledig geïsoleerd. De ruime wereld van weleer beperkt zich nu tot een eigen wereldje, Neds eiland.
Ned is op het einde van deel II een volgzaam persoon geworden, vooral omdat hij niet anders kan: alle communicatie met de buitenwereld is hem ontnomen. Deze verandering wordt geïllustreerd door zijn nieuwe naam; Thomas. Met deze nieuwe naam neemt Ned afscheid van zijn verleden op aanraden van dokter Mallo en begint hij met een schone lei. Het lijkt alsof hij enkel nog anderen wil plezieren, wil doen wat er van hem verwacht wordt. hij zegt dit ook zelf: Ik moet mijn pen neerleggen, mijn papieren netjes op tafel ordenen en rechtop gaan zitten. Dokter Mallo mag niet te horen krijgen dat ik verhit of ongedisciplineerd ben geweest[3]. Op die manier wordt hij een beetje karakterloos, hij wil gaan bouwen aan nieuwe eigenschappen.
Daarnaast ontmoet hij ook Babe, een oudere patiënt die hem op sleeptouw neemt. Babe vervult de rol van de herder, tot Ned/Thomas op eigen benen kan staan. Hij geeft hem een opleiding: van Zweedse grammatica tot theoriën over het schaakspel. De evolutie van Neds karakter loopt parallel met dit onderricht, hoe meer hij bijleert, hoe meer wilskracht en zelfvertrouwen hij opnieuw opbouwt. Deze ontwikkeling verloopt echter niet van een leien dakje; Ned mag immers niet evolueren tot een sterk individu, want dan wordt hij onhandelbaar voor dokter Mallo en zijn staff.
Het derde hoofdstuk is het kantelpunt; Ned weet zich te bevrijden. Letterlijk en figuurlijk.
Na de dood van Babe ontsnapt hij uit het ziekenhuis en staat hij op eigen benen. Er volgt een derde identiteit: die van Karl Freytag. Hij verandert opnieuw van naam om niet opgepakt te kunnen worden, maar dit is ook een nieuwe periode in Neds leven. En wanneer hij zijn identiteitspapieren verkrijgt van Cosimas vader, heet hij Paul Kretschmer. Met deze dubbelidentiteit wordt hij de gangster-versie van Ned Maddstone, die er niet verlegen is om gestolen morfine te verhandelen.
Hij is niet langer bang, hoewel hij dat hier misschien wel zou moeten zijn, in een vorig leven dan toch. Hij realiseert zich dat ook: Bang. Ned besefte opeens dat hij, gezien alles wat hij in de laatste vierentwintig uur had gedaan, en het vreemde universum waarin hij na achttien jaar was opgedoken, eigenlijk wel degelijk bang zou moeten zijn. ( ) Maar hij wist dat hij iemand was geworden die nooit meer angst zou kennen.[4]
IV.Duchtig doordacht
Bevrijd van alle angst stap Ned als Simon Cotter het vierde deel van dit boek in. Hij heeft zichzelf getransformeerd tot een informaticagigant en is klaar om af te rekenen met zijn verleden als Ned Maddstone. Alle figuren die indertijd betrokken waren bij zijn mysterieuze verdwijning verschijnen opnieuw ten tonele. Eén voor één worden ze afgerekend door hun eigen ijdelheid en ondergaan ze hun grootste nachtmerrie. Simon Cotter blijkt met elk van hen wel iets te maken te hebben Deze versie van Ned Maddstone heeft een hoop mensenkennis, is wreed en volledig bevrijd van angst.
Ned (in dit geval Simon Cotter) is niet langer onderhevig aan het lot, hij dirigeert het reilen en zeilen rondom hem. Hij voelt zich de koning te rijk; hij is oppermachtig en onschendbaar.
V.Coda
In het vijfde en laatste deel wordt de bel rond Simon Cotter doorprikt, deze nieuwe, emotieloze wereld waarin Simon Cotter heer en meester is, wordt van tafel geveegd. Misschien omdat hij met al zijn demonen uit het verleden heeft afgerekend, iedereen die hem indertijd geflikt heeft, is namelijk om het leven gebracht.
Hij keert terug naar zijn verleden en neemt ook zijn naam Ned weer aan, voor het eerst in een positieve zin. De afgelopen paginas heeft hij zijn naam enkel gebruikt in de laatste seconden van het leven van zijn vrienden van weleer. Nu maakt hij zich echter ook kenbaar zonder dat er doden moeten vallen: Portia? Ben je daar? Portia, ik ben het, Ned.[5] Wanneer hij Portia niet vindt ze is in alle haast vertrokken met Gordon breekt er iets in Ned.
Hij vindt enkel de oude brieven, er is zelfs geen nieuwe boodschap. In een eerste reactie voelt hij wraakgevoelens: hij zal haar vinden, hij zal ... , hij zal maar vlak daarna komt het besef: wat zal hij doen? Het is te laat Ned weet nu dat het tijd is om naar huis te gaan, alles is volbracht. Hij keert terug naar zijn Zweeds eiland en laat Portias leven zoals het is.
Met de woorden van Portia, die het verhaal openen, sluit hij het ook weer af. Ned is niet de sterke Simon Cotter, die hij beweerde te zijn, Ned is Ned. De jongen die altijd een leider voor zich nodig heeft
[1] Uit: FRY, S., Speelbal, Thomas Rap, Amsterdam, 2001, p. 9
[2] Uit: FRY, S., Speelbal, Thomas Rap, Amsterdam, 2001, p. 132
[3] Uit: FRY, S., Speelbal, Thomas Rap, Amsterdam, 2001, p. 142
[4] Uit: FRY, S., Speelbal, Thomas Rap, Amsterdam, 2001, p. 220 221
[5] FRY, S., Speelbal, Thomas Rap, Amsterdam, 2001, p. 349
Dit boekje ben ik woensdag in de bibliotheek tegen gekomen, op zoek naar het andere werk van Kundera, namelijk 'De ondraaglijke lichtheid van het bestaan'. Het laatstgenoemde werk zal waarschijnlijk in de week die gaat komen uitgelezen worden, maar dit boekje ( ik zeg boekje omdat het slechts 192 gram weegt en 137 pagina's telt) was een aangenaam tussendoortje.
Ik heb het in één ruk in de saaie momenten die het communiefeest van een 8 jarig neefje kan bevatten uitgelezen, en ik moet zeggen, het was het waard. De schrijfstijl van Kundera is niet altijd even eenvoudig, ik heb enkele keren een zin meer als een keer moeten lezen, maar hij heeft mij aangenaam verrast op gebied van stijl.
Zijn mooi omschrijvingen van begrippen zoals de traagheid zelf zette me aan het denken, en hij is ook heel verhelderend in diezelfde omschrijvingen. Soms zijn eerder filosofische omschrijvingen een grote warboel, vergelijkbaar met de verlengkabels hier thuis, waar het begin nog het einde in terug te vinden is, maar dat was in dit boekje niet het geval. Het was niet eenvoudig, maar toch heeft het ook geen grote inspanning gekost om zijn beschrijvingen te volgen.
Het verhaal is echter een ander paar mouwen. Als ik mijn commentaar in een woord zou moeten samenvatten zou ik droog 'raar' zeggen. Hij schrijft namelijk over het feit dat hij en zijn vrouw op reis zijn en logeren in een klein Frans kasteeltje. Daar nemen we een kijkje in de gedachten van Kundera himself, en ik heb voor mijzelf geconcludeerd dat hij zijn laatste roman in zijn hoofd aan het schrijven is. Verrassend zijn wel de kleine deeltjes waarin duidelijk wordt dat zijn gedachten op zijn vrouw overgebracht worden, aangezien deze over zijn verhaallijn droomt. Nu om tot de kern van het boekje te komen, ik heb 3 kleinere verhaallijnen uit het boekje gehaald, namelijk de reis van Kundera en zijn vrouw, het verhaal Vivant Denon, namelijk de chevalier die een wilde nacht beleeft met Madame de T, en het verhaaltje over het congres van entmologen en de clash tussen Pontevin en Berck. Waarom deze 3 verhaaltjes in elkaar verweven zijn is mij niet helemaal duidelijk, met uitzondering van de ontmoeting van de Chevalier met Vincent, die samen ongeveer dezelfde ervaring hebben opgedaan
Wel komt het motief van de traagheid mooi terug op het einde, namelijk Kundera die in zijn auto nog even de Chevalier nakijkt, hoewel zijn vrouw met aandrang vraagt om te vertrekken, omdat hij nog even van zijn traagheid wilt genieten. In het begin van het boek heeft de schrijver namelijk uitgelegd dat traagheid iets is dat in deze wereld steeds maar meer begint te ontbreken, en dat dat een groot verlies is. waar zijn ze immers gebleven, de flaneurs van weleer? Waar zijn ze gebleven, de lanterfantende helden van het populaire lied, de landlopers die van de ene molen naar de andere slenteren en onder de blote hemel slapen?
De 365 pagina tellende politieroman is uitgelezen. Eindelijk. En het is niet moeiteloos gegaan, maar, om eerlijk te zijn, het heeft wel de moeite geloond. Het is niet bepaald een pageturner, die je in een ruk uitleest, je ogen flitsend over de regels en je lichaam steeds dichter naar het puntje van je stoel schuivend, maar het heeft me wel kunnen smaken.
Het boek begint met een soort veredeld krantenartikel, waarin de dood van kunstexpert en restaurateur Pieter Torfs in bekend gemaakt wordt. Dé vraag die door het hoofd van de lezer gedurende een groot deel van het boek zal spoken, is met dit artikel gesteld, namelijk wie heeft Pieter Torfs vermoord. Dan begint het echte verhaal. We zien hoe het er aan toegaat in het atelier van Pieter Torfs, maken kennis met zijn assistente, met wie hij een soort van lichamelijke verhouding blijkt te hebben, en leren enkele dingen bij over het werken in de restauratiewereld.
Dan is er een wending, een bijzondere gebeurtenis, die meer dan welkom is na het ietwat drogere hoofdstuk over Torfs werkzaamheden. Een vrouw komt de vakkennis van Pieter Torfs vragen om een schilderij te onderzoeken, een Schonghauer. Dit is blijkbaar een beroemd schilder, mij niet van naam bekend, en ik las dit deel door in de hoop terug naar de moordzaak te kunnen geraken, wat mij persoonlijk iets meer interesseert.
Met een klein tussenstukje, waarin Christina Jonkheere, de vrouw met het schilderij, haar minnaar bezoekt en de lezer een klein erotische passage voorgeschoteld krijgt, komen we een stapje dichter bij de moordzaak. Nu wordt het verhaal immers vanuit de ogen van Thomas Berg, een rechercheur en vrijgezel die nog maar kort in Leuven aan de slag is, beschreven, en mijn interesse vergrootte iets meer.
Wegens gebrek aan Torfs, hij is immers vermoord, en gebrek aan Christina Jonkheere, aangezien zij gevlucht is na de moord, blijven we door de ogen van Thomas de zaken bekijken, die zich steeds dieper in de zaak inwerkt. Dit stukje vond ik persoonlijk het leukst, aangezien je als lezer als het ware in de zaak meegesleurd wordt, en stap voor stap de ontwikkelingen over de schouder van Thomas Berg mee bekijkt. Berg is een beetje een vreemde eet in de leuvense politiebijt, aangezien hij vanuit Brussel overgeplaatst is. Dit in combinatie met zijn eigenzinnige manier van speuren, doet de spanning soms wat opdrijven, aangezien hij er niet voor terugschrikt zelf op onderzoek uit te gaan.
Het verhaal naar het onderzoek wordt leuk vermengd met een romance van Thomas Berg, aangezien hij een meisje heeft ontmoet in de zaak waar hij zijn dagelijkse espresso drinkt. Dit kleine zijspoor maakt de zaak zelf wat luchtiger om te lezen. Natuurlijk lost Thomas Berg de zaak op, niet zonder trekken of stoten, maar uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht. Case closed.
Het was dus een goed boek, al moet ik eerlijk toegeven, dat een politieroman annex thriller bij mij veel moet doen om niet gesmaakt te worden. Wel moet ik zeggen dat er delen waren waarin de details over het schilderij soms iets te lang werden beschreven, terwijl ik in zo'n hoofdstuk wat suspense miste, maar ik heb het graag gelezen.
Onze landgenoot Erwin Mortier wint de AKO Literatuurprijs 2009. Dat is vanavond bekendgemaakt in Haarlem. Mortier ontvangt de bekroning voor zijn boek Godenslaap.
De AKO Literatuurprijs is een van de belangrijkste literaire prijzen van Nederland en wordt uitgereikt sinds 1987. De schrijver van het winnende boek ontvangt een bedrag van 50.000 euro en een sculptuur van Eugène Peters.
De jury onder voorzitterschap van de Belgische ex-premier Guy Verhofstadt had uit een aanbod van 390 Nederlandstalige boeken in het genre "literair proza voor volwassenen" eerst een selectie gemaakt van 25 titels voor de tiplijst. Daarvan verschenen zes boeken uiteindelijk op de toplijst.
Erwin Mortier was de enige Vlaming in het lijstje van genomineerden. Andere kanshebbers waren Joris van Casteren (Lelystad), Joke van Leeuwen (Alles nieuw), Carolina Trujillo (De terugkeer van Lupe García), Christiaan Weijts (Via Cappello 23) en Tommy Wieringa (Caesarion).
Bron: Het Neuwsblad 10/11/2009
Ik was vorige maandagavond aan het kijken naar het nieuws van zeven uur op Een, tot er plots een bericht mijn aandacht trok. Een Belg, namelijk Erwin Mortier, had een belangrijke prijs gekregen voor zijn boek Godenslaap. Dit literair nieuwtje leek me ideaal om op mijn literaire blog te posten. Ik heb er dan een artikel over gezocht in een krant, en mijn post begon vorm te krijgen.
Het is goed dat literaire werken via prijsuitreikingen mediabelangstelling krijgen, aangezien het beroep van schrijver, zoals door Lortier zelf vermeld in het interview dat op de prijsuitreiking volgde, een hard beroep is, waarvoor algemeen weinig appreciatie bij de bevolking leeft. Hijzelf heeft immers vijf jaar aan het boek geschreven, en al die tijd op een klein flatje geleefd, onder weinig comfortabele omstandigheden, om toch maar zijn boek te kunnen schrijven.
Ik vind het artikel, dat ik bij dit blogbericht gevoegd heb, wel niet zo goed. Het is immers nogal kort en, aangezien ik zelf nog wat andere informatie over de prijs heb opgezocht, weinig omvattend. Over het boek zelf wordt immers niets geschreven, net zoals het feit dat de vorige Vlaamse winnaar dateert uit 1989. Mischien zou de reactie van minister van cultuur, Joke Schauviege het artikel ook een beetje kunnen vervolledigen.
Maar goed, het is positief dat de media aandacht besteedt aan iets dat in Vlaanderen toch als belagrijk mag beschouwd worden, namelijk de appreciatie van een professionele jury voor een literair werk.
Drie weken geleden, op een woensdagnamiddag om preciezer te zijn, kreeg ik een kleine inval. Als ik nu eens naar de bibliotheek ging, een boek uitleende voor mijn leesportfolio, dat boek las enzoverder, dan zou ik tijdig klaar zijn met een van die opgegeven taken en zou ik op voorhand gewerkt hebben. Nu het toeval wilde deze gang van zaken liever anders doen verlopen, wat ik ook merkte toen de 3 boeken die ik had gekozen uitgeleend bleken te zijn. Gelukkig zag ik een ander interessant boek staan, vlak naast het plaatsje dat normaal opgevuld werd door het boek waarvoor ik in eerste instantie gekomen was, maar nu door een onwillekeurige persoon uitgeleend was. Het boek was 'Speelbal' van Stephen Fry.
Het boek kwam terecht op mijn nachtkastje, en bleef daar zo'n 2 weken onaangeroerd liggen. Het was niet zozeer gebrek aan interesse, maar eerder een 'onbekend is toch een beetje onbemind' gevoel, de aandrang om het open te slaan was nog niet in me opgekomen. Nu werd die aandrang een handje toegestoken door de vriendelijke mensen van de bibliotheek, die me enkele dagen geleden mailden dat ze hun boek rond de tijd dat ik deze post schrijf verkozen terug te hebben, om weer aan andere lezers te kunnen uitlenen enzoverder.
Gestimuleerd door de attente mail van de bib, heb ik het boek opengeslagen, en het verhaal nestelde zich algauw in mijn brein. Twee nachten lezen tot de vermoeidheid mijn ogen dichttrok later waren de 351 pagina's verslonden, en ik moet toegeven, het heeft me geboeid.
Het is een opbouwend boek, het verhaal begint zo zorgeloos, dat je als lezer met je ogen over de zinnen vol banaliteit racet in de hoop de verandering die de zorgeloze Ned Maddstone te wachten staat tegen te komen. Het hele schrijven voorspelt dat er iets staat te gebeuren. Ned wordt door zijn vrienden, die niet echt vrienden zijn maar eerder zielige, ziekelijk jaloerse schooljongens, verlinkt bij de narcoticabrigeda en opgepakt. En opeens dringt het bij de lezer door dat dit het is, de omwenteling waarop al heel het verhaal wordt gebroed, en toch heeft ze mij verrast. De gevolgen va ndeze omwentelijng, lezen we later in het boek, zijn niet te schatten. Prtia trouwt met Gordon, Ned kwijnt weg in een instelling en zijn vader sterft aan de emoties. Nu komt zowat mijn favoriete deel uit het hele boek, namelijk Neds behandeling in Zweden door artsen en hulpverleners ie hun uiterste best doen zijn geheugen uit te wissen en hem zichzelf gek doen wanen. Maar daar steekt Babe, een andere inwoner van het hospitaal, handig een stokje voor. Deze evolutie, van een gecrashte Ned die zichzelf Thomas begint te noemen, naar een leergierige Ned die kennis, door Babe overgebracht gretig absorbeert. De schakel tussen het contact van Ned en Babe is het schaakbord, en de evolutie die Ned maakt op het bord, loopt parallel met de evolutie in zijn geestelijke gezondheid. Maar als hij genezen is van de onzin die het hospitaal jarenjang in zijn verstand heeft geboord, gebeurt er een verandering in dit verstand. De vredelievende Ned van in het begn van het boek wordt een op wraak gezinde Ned, en niet zomaar op wraak gezind, hij raakt geobsedeerd door wraakgevoelens. Deze obsessie is zo sterk dat de oude Ned verdwijnt, en, wat later ook door Portia bevestigd wordt, een nieuwe Ned opstaat. Wat Ned in zijn nieuwe alter ego 'Simon Cotter' allemaal uitspookt, is zeer verrassend aangezien het beeld van goede aardige Ned nog in het geheugen van de lezer hangt. Hij voert zijn wraakplannen uit, verwerft roem en rijkdom door een succesonderneming op te starten, maar Portia terugwinnen is hem niet gelukt, een feit dat aan hem blijft knagen.
Vandaag ben ik het boek gaan binnendoen in de bibliotheek, en het lot was me deze keer gunstiger gezind, zodat 'De Zaak Torfs' nu op mijn nachtkastje ligt, wachtend om gelezen te worden. Hmm het zal voor deze avond zijn, hoewel een beetje nieuwsgierigheid zich meester aan het maken is van het topje van mijn neus, we zullen wel zien.
Michael Young twijfelt niet: nu hij zijn briljante proefschrift heeft afgerond, kan de titel van doctor in de geschiedenis hem niet meer ontgaan. Ook zijn benoeming aan de universiteit en het contract met een respectabele wetenschappelijke uitgever zijn nog slechts een kwestie van tijd. De eeuwigdurende trouw van zijn vriendin Jane is verzekerd. Juist een historicus zou moeten weten dat de toekomst zich niet laat voorspellen. Leo Zuckermann is natuurkundige op leeftijd. Hij is geobsedeerd door de zwartste periode in de geschiedenis van de mensheid en wordt voortgedreven door zijn haat jegens één man. Een kinderachtige wraakactie van een geliefde en de kapotte sluiting van een tas leiden tot een ontmoeting in een wervelwind van ronddwarrelende pagina's. Pagina's geschiedenis. Als ze samenkomen zal niets - verleden, heden of toekomst - ooit nog hetzelfde zijn.
Boek 2: De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, M. Kundera
Tomas, de lichtheid. Terezan, de zwaarte. Sabina, het verraad. Franz, de droom. Vier personages, vier manieren om in de wereld te staan, en het verhaal van hun botsing. Tomas ontmoet Tereza en trouwt met haar, maar kan zijn hang naar losse relaties niet opgeven. Sabina is zijn favoriete minnares: ook zij wil zich niet binden. Wanneer Franz, haar nieuwe geliefde, zijn vrouw voor haar in de steek wil laten, verdwijnt ze dan ook uit zijn leven. Hij zet zijn Grote Mars voort, terwijl Tereza en Tomas alsnog beleven wat onmogelijk leek: een idylle. Kundera bouwt dit verhaal uiterst geraffineerd op, in een spel vol variaties, dromen en bespiegelingen. Als geen ander is hij er in dit boek in geslagd ernst en lichtheid te verenigen. Met dit inmiddels klassiek meesterwerk - dat bovendien verfilmd werd - brak Kundera door bij het grote publiek.
De Leuvense kunstexpert Pieter Torfs wordt benaderd door een bloedmooie vrouw, Christina Jonckheere. Zij wil Torfs inhuren om een expertise uit te voeren op een onbekend werk van de laatmiddeleeuwse schilder Martin Schongauer. Torfs, die een passionele maar bizarre verhouding heeft met zijn assistente, vermoedt dat er iets niet pluis is met het schilderij. Toch aanvaardt hij de opdracht als blijkt dat Christina Jonckheere in meer geïnteresseerd is dan in een louter zakelijke relatie. Na een degelijk wetenschappelijk onderzoek schrijft Torfs een echtheidscertificaat uit en wordt het werk voor een fortuin verkocht. Twee weken later bengelt hij aan een koord in zijn huis. Zelfmoord op het eerste gezicht. Hoofdinspecteur Thomas Berg bijt zich vast in het onderzoek en ontdekt dat er van zelfmoord geen sprake is. Als enkele dagen later een tweede slachtoffer valt, zit de anders zo rustige universiteitsstad plots opgezadeld met een dubbele moord.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
