Heej blogvolgertjes !!

Een nieuwe week , tijd om een nieuwe blog online te zetten en jullie te laten weten  wat ik de afgelopen week zoal heb uitgestoken !!

Het huisje naast ons zijn ze aan het renoveren, dit wil zeggen veel lawaai en alles wat daarbij hoort. Ook het dak was aan vernieuwing toe dus dit werd er ook afgehaald. Maandag begon het plots zeer hevig te regenen. Doordat het dak van het huisje was kwam het water op het terras terecht. Een terras in Afrika is nu eenmaal niet recht gemaakt waardoor het water een weg vond naar onze deur, en in 1 van de slaapkamer ( die niet gebruikt wordt momenteel )binnen kwam ! de hele kamer stond onder water waardoor we moesten zien dat we het zo snel mogelijk zouden buiten krijgen of het zou naar de andere kamers lopen. Gelukkig had Edisa ( de vrouw die het huisje kuist en voor ons kookt ) dit ook net op tijd opgemerkt zodat ze me kon helpen met het opkuisen van het water.  De andere meisjes hadden op dat moment geen benul van wat er aan de hand was , waardoor ik en Edisa daar stonden te werken in een plas water. Na een 3 kwartier poetsen was alles  dan toch opgeruimd. 2 dagen later lag het nieuwe dak er ook terug waardoor de regen niet meer op het terras kon komen.

Dinsdag had ik beloofd aan Quenie dak ik naar de zangles zou komen en haar Belgische chocolade zou geven. Ook wilde ze graag een foto zien van Jochem. En wat doet Silvie dan,  ze laat de Rwandese bevolking kennis maken met ECHTE  Belgische chocolade ( ik vond toch dat ze dat 1 keer in hun leven geproefd moesten hebben ) en laat Quenie een foto van mij en Jochem zien. Ik kon niet geloven hoe blij ze was toen ze de chocolade kreeg van mij. Ook had ik nog een paar halskettingen bij me en handtassen die ik aan de vrouwen van de zangles gaf.  Allen waren ze ontzettend blij wanneer ze dit kregen. Wanneer ik en Maaike wilden terug gaan, kwam de zangleraar me nog achterna. Hij wilde me bedanken omdat ik dit allemaal aan hun had gegeven en vroeg of ik aan de mensen wilden vertellen wie ik eigenlijk was en wat ik in Rwanda kwam doen. De mensen wilden  weten van wie ze de halskettingen hadden gekregen. Bij gevolg mocht Silvie een speech gaan geven voor de hele zangles. Ik kan jullie verzekeren dat het pure afgang was, maar nu weten de mensen toch wie ik ben , haha :D

Woensdag ben ik nog een keertje mee op CBR trip geweest naar Matimba. Spijtig genoeg hebben we daar niet veel patiënten gezien. Wel heb ik weer een vreemde Christelijke opvatting gezien. in de kerk hing een poster op met een oog daarop. De oogarts vertelde me dat dit het oog van de buur was. De ene buur moet de andere buur in het oog houden en wanneer hij iets opmerkt dat de buur verkeerd heeft gedaan moet hij dit aan de bisschop gaan melden. WANT  : het oog van de buur heeft altijd gelijk !! ja ja ja … denk ik dan in mezelf !

Van het weekend zijn we naar het regenwoud gegaan. Een rit van 5 uurtjes in de auto voor we er waren en dan kon het avontuur beginnen. ’s morgens om 5 uur opstaan om de chimpansees te kunnen gaan bekijken. Nu ja bekijken het was een ware zoektocht naar de chimpansees. Omdat deze continu onderweg zijn moesten we ze eerst zoeken en daarna volgen. Maar amai !! lawaai da die beesten kunnen maken !! uiteindelijk bleek dat het een goeie tocht was geweest en dat we veel chimpansees gezien hadden. het was zijn geld waart dus.
In de namiddag hebben we nog een tocht gemaakt naar een prachtige waterval. Dit vond ik echt de moeite , we kregen de kans om voldoende mooie foto’s te nemen en te genieten van de prachtige uitzichten. Eenmaal we bij de waterval waren aangekomen was het echt genieten. De spettertjes van  de waterval vielen allemaal op mij waardoor het net was of het regende :D het stromende water van de waterval was op bepaalde plaatsen net een flesje cola dat je open deed ( Zo vertelde de gids toch ) .  2 zeer geslaagde tochten dus !!

Zo hier ga ik het bij laten voor deze keer, kwestie van het niet te lang te maken hé ! ;)

Groetjes en tot de volgende blog !!
Silvie XXX

19-03-2012 om 18:20 geschreven door Silvie  

Heej blog - volgertjes !!

Nu wat is er deze week allemaal gebeurt , spannend, spannend ,spannend !!
Dinsdag nacht werd ik plots wakker van lawaai , het lawaai kwam van uit onze living. Heel wat gestommel en geroffel . Omdat ik te bang was om te gaan kijken men ik gewoon in mijn bed blijven liggen. Toen ik de volgende morgen wakker werd en van de slaapkamer naar de living ging zag ik dat het werkelijkheid was , wat ik vermoede. Die nacht hadden ze ingebroken in ons klein kabouterhuisje. Via het raam in de living . hiervan hadden ze een klein ruitje uitgenomen waardoor ze de raam konden opendoen. Gelukkig zonden er een soort tralies voor de raam waardoor de dieven niet volledig binnen konden. Het enige wat ze hebben kunnen meenemen is een oude gitaar die op het kastje naast het raam stond. Van onze persoonlijke spullen is er gelukkig niest weg. Onze buurvrouw heeft voor de komende nachten dan maar een nachtwaken in gezegd om er voor te zorgen dat de dieven niet nog een keer zouden terug komen.  Weer een avontuur erbij denk ik dan maar , al was ik er het eerste moment toch niet goed van …

Donderdag hebben we een hele dag en avond zonder elektriciteit gezeten. De reden hiervoor was dat ze beneden aan de berg aan de elektriciteit aan het werken waren en deze dus hadden afgezet. Wat ze enkel vergeten waren was de elektriciteit terug op te zetten… het gevolg was dat we een hele avond met de olielamp hebben doorgebracht en ons maar een glaasje wijn hadden ingeschonken. Dat alles leidde tot grappige gesprekken !! :D

In het weekend zijn we naar het Kivu meer geweest. Eens een gezellig weekendje der op uit. Om half 5 opstaan en om 6 uur de bus op ! om 6 uur leeft hier werkelijk alles al ! mensen die snoepjes en drankjes willen verkopen aan de busjes, iedereen is al in de weer en het is zelfs nog geen licht.  Na een busrit van ongeveer 3 uur waren we aangekomen aan het meer. Na wat zoeken hadden we een bootje gevonden dat met ons op het meer wilde varen en ons enkele eilanden wilden laten zien.  Onder een stralende zon konden we genieten van een prachtig uitzicht. In de verte zagen we het begin van Kongo en aan de andere kant was Rwanda. Toen de mens die de boot bestuurde plots zei dat er in de verte koeien in het water zaten kon ik dit niet geloven! Tot we even later dichter waren en ik wel degelijk zag dat het koeien waren! De koeien in het water en de kalfjes op de boot. Echt een grappig zicht !! De reden waarom dat ze in het water aan het zwemmen waren was omdat ze van eiland gingen verhuizen. Niet veel later kwamen we aan , aan het eerst eiland. Het Napoleon eiland ! De man zei dat er wel meer als 500 “ birds “ waren. Dus wij dachten dat we veel vogels zouden zien en heel veel soorten. Tot we op het eiland aankwamen en de mens plots in zijn handen klapten en er honderden vleermuizen uit de bomen kwamen. De man bedoelde dus niet birds maar : bad. Toen ik naar boven aan het kijken was dacht ik nog , stel u voor dat er hier nu 1 eventjes zen behoefte doet … ik was nog niet volledige klaar met denken of ik voelde het al , plats !! mja lekker … kheb mij daarna dan maar even afgespoeld int kivu meer. Even later vaarden we verder naar een ander eilandje waar 3 koeien op leefde die de weg versperde en 1 aapje hellemaal op zen eentje. Hier hebben we iets kunnen eten met een prachtig uitzicht , eventjes in het kivu meer kunnen zwemmen en heerlijk kunnen zonnen !!  toen we terug aan wal waren hebben we nog genoten van een paar glaasjes lekkere wijn met een kaas en salami schotel erbij en uitzicht op het kivu meer . Vakantie gevoel kwam dus onmiddellijk naar boven ! Een man die op het meer aan het varen was met zijn bootje zorgde voor het nodige spektakel door een liedje te zingen en op het einde van het liedje een heel grappig geluidje te maken. Doordat ik dit na deed speelde de man hier op in door het liedje te blijven zingen. Wat dus enorm grappig was ( filmpjes volgen !! )

Om kort samen te vatten was het een meer dan geslaagd weekend !!

Tot de volgende blog !!
Silvie XXX  

11-03-2012 om 18:48 geschreven door Silvie  

Heej allemaal !!

Omdat ik weet dat er mensen wekelijks mijn blog lezen wil ik deze niet teleurstellen door er deze week niets op te zetten.
Heel veel bijzonders is er deze week echter niet gebeurt. Een was een kleine afkick – week nadat de mammie , pappie en broertjes terug naar huis zijn gegaan. Even terug wennen aan het dagelijkse leven hier en de routine terug opnemen door terug stage te gaan doen en te werken aan de stageverslagen en aan men eindwerk. Goed nieuws ook over men eindwerk : ik ben deze week eindelijk kunnen beginnen met het beschrijven van men volgcliënt voor men eindwerk. Het heeft een maand geduurd voor deze cliënt aankwam in het ziekenhuis in Gahini ( typisch Afrika zal ik dan maar denken ).

Woensdag hebben ik en Maaike besloten om eens een keertje te gaan lopen. Een beetje aan de conditie werken want die is momenteel wel minimaal !  Toen we vertrokken was het school juist uit er  was dus veel volk op de weg waardoor we veel bekijks hadden : 2 muzungu’s die nog wel aan het lopen zijn. vele kinderen waren aan het lachen met dit beeld en ik kan ze geen ongelijk geven het was best wel grappig om te zien ook denk ik. De berg aflopen was gemakkelijk en ging redelijk vlot. De berg oplopen daarin tegen was een ander verhaal !! Het gevolg was dat ik de dag nadien toch een beetje stijf was in men beentjes !

Vrijdag heb ik me dan gewaagd aan een Afrikaanse pedicure ! het was dringend nodig dat mijn voetjes eens onder handen werden genomen ! Van altijd op slippers en rode ondergrond te lopen worden je voeten niet proper dat kan ik je verzekeren. 2 uur hebben we in het salon gezeten, eerst moesten we nog wachten omdat de mevrouw nog met een andere klant bezig was , daarna waren ik  en Maaike aan de beurt, Spannend !!
Ze maakte eerst onze nagels proper en wreef onze voet in met een bepaalde bodylotion ( om ze lekker zacht te maken ) hierna mochten we met onze voeten in een lekker warm voetbadje met een heerlijke badschuim en lichtjes in het water !! De stoel waarop ik mocht gaan zitten was gewoon weg  ZALIG  !! Een heerlijke massagestoel waar mijn rug ook eens onder handen werd genomen , echt zalig !!  het resultaat van de pedicure is dat men voetjes nu mooi zijn en men nagels mooi gelakt ! ik ben enkel eens benieuw hoelang ze mooi blijven !! op het einde zag de vrouw men slippers die er natuurlijk door de rode ondergrond ook niet meer zo proper uitzagen ! De vrouw begon ze dan ook maar te kuisen ! wat ik zeer lief van haar vond , maar ook wel best grappig !! ik wilde haar nog helpen met het kuisen hiervan maar ik mocht dit absoluut niet doen !!

De maand maart is ook begonnen , nog een maandje en dan zit het er alweer op ! ik kijk er best wel naar uit om iedereen terug te zien en te horen wat zij gedurende deze periode hebben meegemaakt !

Tot de volgende blog !!
Silvie XXX

06-03-2012 om 19:44 geschreven door Silvie  

Heej  allemaal ,

De week die gepasseerd is , is voorbij gevlogen!! En dat heeft wel een heel speciale reden. Het was namelijk krokusvakantie ook voor ons hier in Rwanda ! Maar daar bovenop zijn de mammie , pappie en men 2 broertjes me komen bezoeken !  Samen hebben we gedurende de hele week het land ongeveer rond gereisd om van alles te gaan bekijken en te ontdekken.  Ik zal proberen ( ik zeg dus wel proberen ) een goed , zo kort mogelijk overzicht te geven van wat we deze week hebben gedaan en hebben meegemaakt. Ik zeg zo kort mogelijk omdat mijn blog volgens men broertjes lang en moeilijk te lezen is ! :p

Zaterdag avond zijn ze aangekomen. Omdat de mammie en pappie veel valiezen met zich mee hadden ( heel veel spullen om uit te delen) duurde het enorm lang voor de tot bij mij konden komen! En ik kan jullie verzekeren op dat moment duren de minuten lang !  Toen ze er dan eindelijk waren en we aangekomen waren aan het hotel was het tijd voor pakjes !! Silvie volledig in haar nopjes natuurlijk.  Van de schoonmama kreeg ik lekkere snoepjes en wat dvd’tjes om te bekijken. Van men aller liefste schatteke  kreeg ik een kussen om op te slapen waar er 3 X in het groot “ I love you “ op stond !  Een kussen zo enorm mooi , schattig , zacht en fluffy , ik was dus echt enorm blij !! Van de mammie en pappie kreeg ik alle andere dingen nog die ik nog nodig had en ook lekkere dinges om te snoepen.

Zondag hebben we een stadsbezoek gedaan aan de hoofdstad van Rwanda. Zo konden ze een keertje zien waar we wekelijks onze inkopen deden  en waar we leven in het weekend.  Hiervoor waren we eerst het genocide museum gaan bezoeken. Echt de moeite om zo een keertje het hele verhaal te horen en hier beelden en materialen bij te zien. We kregen een hoortelefoontje mee om telkens de uitleg te kunnen beluisteren bij elke stop.

Maandag zijn we naar Gahini gegaan. Dit is het dorpje waar we door de week verblijven en ook onze stage doen.  Ons huisje waar we door de week leven hebben we kunnen tonen aan onze ouders. De mammie en pappie schrokken nogal toen ze dit zagen. Ook onze stageplaats hebben we bezocht. Hier waren de moeders en kinderen zeer blij met de kleding die we al konden geven. Deze kleren waren geschonken  door de vereniging “ landelijke gilde “ en moest dus ook nog een foto van gemaakt worden als bewijs dat de mensen deze kleren echt ontvangen hadden. De moeders gingen met plezier mee op de foto en bedankte me daarna uitvoerig omdat we deze kleren aan hun hadden gegeven. ’s Middags zijn we tilapia ( vis ) gaan eten beneden aan de berg van Gahini, MET onze handen !! Plezant dat da was , en smaken  !! Das toch altijd iets anders als ge u eten met u handen kunt opeten hé ! Er voor en erna kom een mevrouwtje met een gietertje , wat zeep en een badje om onze handen te wassen.  Echt een komiek zicht ! :D  Wanneer dit allemaal achter de rug was zijn we verder gereden naar het Akagera park waar we gingen overnachten om de volgende dag vroeg op te staan om te beginnen aan een safari waar we verschillende dieren zouden te zien krijgen. 

De safari in het Akagera park  was echt de moeite ! Het was precies de leeuwenkoning maar dan int echt !! Bavianen ( de wijze aan van de leeuwenkoning met z’n rode poep ) en ja in het echt hebben ze ook een rode poep, haha !  verschillende andere soorten aapjes, een wild vrattenzwijn ( poemba dus :D , Timon hebbeb jammer genoeg niet gezien ). Ook waren er vele verschillende soorten vogels die we konden zien. Verder waren er ook nog nijlpaarden  in het water , buffels in de verte ,empalas  , topie’s en zebra’s. Spijtig genoeg hebben we geen olifanten en giraffen gezien. Voor de rest was het  echt wel de moeite om dit een keertje te doen.

Woensdag hebben we dan de Koninklijke hutten gaan bezoeken en het nationaal museum van Rwanda. Het was wel eens een keertje leuk om te zien hoe de mensen hier vroeger leefden en wat de verschillende betekenissen waren van de dingen die in de Koninklijke hutten aanwezig waren. Van een gids kregen we een goede uitleg over alle spulletjes en hoe alles in zen werk ging. In het nationaal museum  kregen we een beeld van oude werkmaterialen die ze vroeger en soms nu nog gebruiken, klimaat en dergelijke van Rwanda. Hierna zijn we verder gereden naar onze slaapplaats aan het kivu – meer. Het was al donker toen we aankwamen en  daarbij kwam nog dat onze chauffeurs een verkeerde weg hadden genomen op het einde. Bijgevolg moesten we een stukje terug over onverharde hobbel – de – bobbel weg. Toen we eindelijk aan het hotel aankwamen moest iedereen in een boekje zijn gegevens schrijven zodat het hotel wist wie er allemaal op bezoek kwam.  Hierna moesten we natuurlijk nog eten. Nadat we 2 uur op ons eten gewacht hadden , kregen we het dan uiteindelijk toch nog.

Donderdag was een doorreisdag. We zijn langs een klein hobbel –de bobbel weggetje gereden waar we 3 uur over gedaan hebben , maar wel ongelofelijk prachtige uitzichten hebben gezien , met kilometers theeplantages, diepe dalen en hoge bergtoppen.  Toen we nog een half uurtje moesten rijden begon het plots te onweren , een hevige stortbui kwam op onze auto neer waardoor er een ganse modderpoel onderons ontstond. Wel eens grappig om mee te maken. In een mega mooi hotel hebben we die middag gegeten met uitzicht op het Kivu meer. Echt prachtig om te zien , alleen spijtig dat het wat bewolkt was en de zon dus niet scheen. Toch waagde de pappie en de 2 broertjes zich aan een duikje in het meer. Papa : “ Da kan toch ni iedereen zegge dat dem in het Kivu meer gezwommen heeft hé ! “ En daar heeft hem gelijk in hé! Ik ben er met men voeten ingegaan en de mammie was getuige van alles , haha :D

Vrijdag was dan de grote gorilla dag !! iedereen keek er enorm naar uit om de gorilla’s te ontmoeten en ze van dichtbij te bekijken. Om 5 uur op staan , om 7 paraat staan aan de voet van de gorilla berg. Hier werden we onthaald met een traditionele dans van Rwanda en een goede uitleg van onze 2 gidsen die met ons mee gingen.  Hierna moesten we nog een halfuurtje met de auto naar de berg rijden om van daaruit aan de beklimming van de berg te beginnen. we werden met een enorm hoogte verschil op korte tijd geconfronteerd waardoor het moeilijk was om de berg te beklimmen. Elke 100 meter die we wandelde , gingen we ook 100 meter omhoog. Na een uurtje wandelen kwamen we aan het begin van het oerwoud dat was afgesloten met een smal stenen steegje waar we door moesten. Eenmaal we in het oerwoud waren vond ik het geweldig. Het was net Tarzan in het echt. Alles wat ik vroeger in de film had gezien zag ik nu in het echt ! De mammie moest heel te tijd aan de film “ king kong “ denken.  Uiteindelijk was het moment dan aangebroken dat we de gorilla’s zouden zien ! Echt een enorm leuk moment. Het was meer dan de moeite geweest om de berg te beklimmen en de gorilla’s te zien. Vooraf had de gids nog een paar geluiden aangeleerd die we moesten maken wanneer we bij de gorilla’s aankwamen.  Best wel grappig want ik dacht eerst dat de mens ermee aan het lachen was , totdat hij deze geluiden echt begon te maken en de gorilla’s hier ook op antwoorden. Spijtig genoeg mochten we maar een uurtje bij de gorilla’s blijven en dat uurtje was zo om !  Toen we terug naar beneden moesten begon het plots te regenen , allemaal snel de regenjasjes aan en maar wandelen. Dat was ook wel een avontuur , in het oerwoud wandelen met regen en maar hopen dat we niet zouden uitschuiven. Dat is natuurlijk niet bij iedereen goed gelukt , haha :D

Zaterdag was dan onze laatste dag samen die we hebben ingevuld door al wat souvenirs voor de familie te kopen en gezellig samen nog iets aan het zwembad te drinken. Het was snel 6 uur om te vertrekken om de mammie en pappie en broertjes  terug af te zetten aan de luchthaven. Het was een heel erg leuke week geweest , en ik ben enorm blij dat ze me zijn komen bezoeken !!  Nog eventjes en dan ben ik al terug in België !!

Het is me blijkbaar toch niet gelukt om de week kort te beschrijven , en ik ben waarschijnlijk ook heel erg veel vergeten te vertellen maar ik denk wel dat het belangrijkste er instaat !

Groetjes en tot de volgende blog !!
Silvie XXX

26-02-2012 om 09:53 geschreven door Silvie  

Heej allemaal !

Zondag avond en maandag avond werkte het stromen water plots niet meer. Bijgevolg werd het dus terug een kattenwas. Op zich vond ik dit niet erg want ik ben het ondertussen als wel gewoon geworden. Plots viel de elektriciteit ook uit, daar stond ik dan … Het is dan maar een kattenwas met kaarslicht geworden. Best nog wel eens gezellig eigenlijk . ik moest wel oppassen dat men handdoek niet door de kaars zou gaan , maar voor te rest is de kattenwas vlot verlopen hoor !

Dinsdag ben ik nog een keer gaan wandelen met Maaike naar het meer en terug naar boven. Toen we de zangles nog een keer passeerden konden we het niet laten om nog een keer een kijkje te gaan nemen. Wanneer hun liedje gedaan was werd het plots heel stil. Er werden 2 stoelen vrij gemaakt waar ik en Maaike op mochten gaan zitten. Wat volgde was een helle uitleg in het Kinyarwanda waar ik niets van verstond. Quenie die ik eerder had leren kennen vertelde me dat het nog niet gedaan was en dat we nog niet mochten weg gaan. We bleven dus maar mooi op ons stoeltje zitten. Even later werd het pas echt stil en keek iedereen plots naar de grond , wat ze aan het doen waren , ik weet het nog steeds niet ( waarschijnlijk aan het bidden of zo iets ) We moesten in ieder geval mee doen ! Dus kop naar beneden en proberen niet te lachen. Wanneer we dit gedaan hadden ging iedereen plots naar buiten , het was dus toch gedaan. Toen we mee naar buiten ging en vroegen er 2 mannen ons os we hun misschien Engels talige liedjes wilden aanleren. Dit zagen we met 2 wel zitten. Tegen dinsdag moeten we een paar liedjes uitzoeken die we de mensen willen aanleren , maar het mocht niet over God gaan ! Best wel grappig want 5 minuten daarvoor waren ze nog aan het bidden.

Woensdag mocht ik dan mee op pad met het CBR team. Deze mensen gaan naar verschillende dorpjes om daar mensen te onderzoeken en ze eventueel door te verwijzen naar het ziekenhuis in Gahini. Na een rit van 1 uur op een verharde weg volgde er nog een rit op een onverharde weg, ik werd hellemaal door elkaar geschud en die mannen in de auto maar lachen met mij omdat wij in België zulke wegen niet hebben.  Het was net of we in de middle of nowhere waren beland , en dan plots duikt daar dan toch nog een dorpje op met een school en zelf een klein “ ziekenhuisje “ . een beetje verder moesten we zijn. een klein lokaaltje dat normaal een winkeltje was werd omgetoverd tot onderzoeksruimte. In een kamer van 3 op 5 werden de patiënten 1 voor 1 onderzocht. Aan de ene kant konden de patiënten hun ogen laten controleren , aan de andere kant van de kamer werden de mensen met fysieke letsels “ onderzocht” . dit onderzoek bestond meer uit een vraaggesprek en een paar bewegingen die de patiënten moesten uitvoeren. Alles werd in een blauwe boek genoteerd en de volgende patiënt mocht komen. Toen we terug gingen vertrekken kwam er een oudere man aan onze auto naar geld vragen. Ik merkte duidelijk dat deze man psychische problemen had en ik probeerde hem dan ook niet al te veel aandacht te geven. De man sprak Engels , Frans en Kinyarwanda door elkaar, ik verstond er dus helemaal niets van. De man is uiteindelijk weg gelokt met een muntstuk van 100 FRW. Wanneer hij dit te pakken had , marcheerde hij zoals een echte soldaat verder. Wanneer ik even later vroeg aan de dokter die in ons gezelschap was, wat er met de man aan de hand was , vertelde hij mij dat de man een soldaat was geweest in de genocide en dus zeer veel mensen had vermoord. Het was een straf van God dat de man nu zo was geworden. Ik heb zeker wel 2 keer na gevraagd of hij echt geloofde dat God dit werkelijk had gedaan, maar de man was er heilig van overtuigd dat God dit had gedaan.  

Hierna zijn we nog even een stukje verder gereden. Ze wilden mij nog een speciale berg laten zien. De trommelberg !! het was de top van de berg die volledig in steen was. 1 plekje was speciaal  wanneer je hierop klopte met een steen hoorde je een hol geluid een halve meter verder was het dan niet meer hol , heel raar !  de geschiedenis van de berg was dat er vroeger mensen op deze berg kwamen dansen en kwamen trommelen op trommels.  Het was dus een meer dan geslaagde dag !!

Donderdag zijn we een keer naar de andere kant van de berg gaan wandelen, kwestie van die kant van de berg ook te verkennen ! we kwamen uit aan een klein smal padje dat we konden afdalen. Hellemaal onderaan de berg was nog een klein meer. Best wel prachtig om te zien. Onderweg kwamen we huisjes tegen waarvan we niet konden geloven dat hier mensen in zouden wonen…  Toen we de berg terug wilden beklimmen zat er een boer met zijn koeien achter ons ! we hebben er dan maar de pas ingezet omdat die koeien achter ons zaten. Even later waren we beide moe van de beklimming dat we even aan de kant zijn gegaan en de koeien hun eigen weg konden gaan.

Vrijdag 10 Februari is een speciale dag voor mij !!  Ik ben precies 1 jaar samen met het liefste vriendje van de hele wereld !! Via deze weg wil ik hem nog een keer laten weten dat ik hem ongelofelijk graag zie en dat ik het spijtig vind dat ik op een dag als vandaag niet bij hem kan zijn !

Groetjes en tot volgende week !!

Silvie XXX

10-02-2012 om 18:25 geschreven door Silvie  

Heej allemaal ,

Het is een zeer gebroken week geweest deze week. Zondag namiddag zijn we terug vertrokken naar ons huisje in Gahini.  Tijdens de rit werden we op de hoogte gehouden wie er aan het winnen was bij de mannen finale van de tennis. Toen we toekwamen in ons huisje merkte we dat Berta ( buurvrouw) het huisje heel mooi had willen maken voor het nieuw bezoek dat er aan kwam. Een Iers getrouwd koppel komt hier namelijk 2 weken kijken hoe het hier in zijn werk gaat met als mogelijke beslissing aan het einde van de 2 weken om ooit op missie te komen naar Afrika. Berta had een tafelkleedje op onze tafel gelegd , de bedden mooi opgemaakt , de gordijntjes netjes dicht gedaan , …  Ze wilde blijkbaar indruk maken. Het is haar blijkbaar dan toch niet gelukt , want het koppel heeft besloten om gedurende 2 weken in het huis van Berta zelf te logeren. Al die moeite voor niks !!  Maar ze heeft ons toch maar laten zien hoe het toilet hier werkt ! Een simpele draai aan de hendel en het toilet spoelt door !! Geweldig gewoon ! nu hoeven we niet meer  water in het toilet te gieten om er voor te zorgen dat alles verder spoelt.

Dinsdag in de namiddag mochten we dan al terug vertrekken naar Kigali. Dit kwam omdat Maaike dinsdag avond aankwam en het woensdag hier een feestdag was. Dag van de helden  !! Dinsdag avond zijn ik en Valerie , Maaike dan mee mogen gaan ophalen in de luchthaven , wat ook nog een hele belevenis was ! blijkbaar moeten er een paar nonnen aan boord hebben gezet waardoor er plot een hele brigade nonnen op de luchthaven stond. Echter leken de nonnen meer op zeerovers dan op nonnen , wat voor komische gesprekken zorgde.

Woensdag hebben we dan een dagje vrij genomen , even ontspannen in het midden van de week. Nog wat inkomen doen en Maaike al een klein deeltje van de stad laten zien.

Donderdag voormiddag zijn we dan terug naar onze stageplaats gereden. Waar we in de namiddag dan terug begonnen zijn met stage doen. ’s avonds heb ik Maaike de verschillende weggetjes naar het meer getoond. Het was nog lekker aangenaam warm waardoor we een tijdje blijven zitten zijn aan het meer met onze voetjes in het water.  Blijkbaar kunnen we het regelen om met een bootje om het meer te varen. Dat staat dus bijgevolg op de TO Do lijst ! Maandag avond gaan we terug naar het meer om te vragen of we in het bootje mogen varen , zo hebben we het meer ook van een ander kant gezien hé ! Toen we terug naar ons huisje aan het wandelen waren , waren en kinderen die aan het voetballen waren. Maaike en ik voelden het kriebelen om mee te doen. Toen ik de daad bij het woord voegde en met de kinderen begon te voetballen wisten ze precies niet wat ze zagen en stopten ze plots allemaal. De kinderen die er rond stonden waar den weer meer geïnteresseerd in ons fototoestel. Ze willen dan allemaal leren hoe ze een foto moeten maken en dan nog liefst een foto met een blanke op. Wanneer je dan een foto probeert te maken waar de kinderen zelf bij opstaan vinden ze dit toch spannend en lachen ze altijd heel ondeugend !!

Vrijdag avond zijn we nog eens een keertje uitgeweest. Het was best wel een plezante avond geweest. Ik heb men dansmoves nog een keertje kunnen oefenen. Heel grappig wanneer ik mijn kleine dans move doe ( soort waggelen met men benen , De meeste mensen weten wel hoe dit eruit ziet ;) ) willen alle Rwandese dit ook kunnen en vragen ze aan mij om het hen voor te doen . Even later beginnen ze ook zo te dansen , best wel grappig. Zo heb ik de mensen hier dan toch ook al iets geleerd.

Zaterdag ben ik met Maaike een bezoekje gaan brengen aan Njamata. Het is een klein dorpje waar tijdens de Genocide zeer veel mensen om het leven zijn gekomen. Toen we in het bus station aankwamen en ik vroeg welke bus we moesten nemen om er heen te gaan werd er heel geheimzinnig gedaan. Ik durfde het woord Genocide niet goed gebruiken , omdat ik wist dat dit  gevoelig ligt bij de mensen hier. De man moet het door gehad hebben en heeft me heel stil in de deuropening gevraagd of we de Genocideplaats wilden bezoeken. Wel 3 keer heb ik moeten vragen of hij het nog een keer kon herhalen , zo stil en onduidelijk was hij aan het praten. Toen we aankwamen in Njamata stond ons nog een wandeling van ongeveer 3 km. te wachten. In volle zon was dat bakken !!  Wanneer we dan aankwamen aan de gedenkplaats werd ik er hellemaal stil van.  In de kerk stond een soort rek met allemaal schedels en beenderen , van voor in de kerk een 20 tal kisten met hierin ook slachtoffers. Tegen de muren hingen de kleren die de slachtoffers droegen op het moment dat ze waren om gekomen. De persoonlijke spullen die ze bij zich hadden ook een plaats gekregen in de kerk.  In het schooltje dat er naast stond , werden baby’s tegen de muur dood geslagen , je zag nog goed  de donkere kleur van het bloed tegen de muur hangen. Ernaast was een keuken waar een gezin leefde. Hier was een matras in brand gestoken terwijl er een vrouw lag op te slapen.  Manu vertelde ons dat er achter nog veel massagraven waren waar nog veel meer slachtoffers waren opgeborgen. De vrouw die onze gids een beetje was zei echter dat er niets anders was om te bekijken. Ondanks dat ik dit niet gezien heb , heeft de rest van het bezoek me toch aangegrepen en een diepe indruk op me gemaakt. De vrouw vertelde ons zo goed mogelijk de verhalen en raakte zonder er bij na te denken de schedels aan.

Zondag vertrekken we terug naar Gahini , klaar om nieuwe avonturen te beleven

Groetjes & Dikke kus !! xxx

04-02-2012 om 19:07 geschreven door Silvie  

Heej allemaal !!

Zondag na middag zijn we terug vertrokken naar ons huisje in Gahinni. De rit is vlotter verlopen dan vorige week. We reden terug met een mini busje maar zaten toch iets minder gepropt dan vorige week. In plaats van 5 personen zaten er nu 4 personen op onze rij.  Toen we aankwamen in ons huisje , was een dierlijke vriend ons al voor.  Toen ik mijn handen ging wassen zag ik plots dat er een kikker in de douche zat !!  We hebben deze dan maar buiten gezet.  Met een papieren zak en een kommetje heeft Valerie hem gevangen en buiten gelaten.
Op stage gaat alles goed, we hebben een nieuw week schema geïntroduceerd om zo toch een beetje structuur te bieden en een beetje een dagplanning te hebben.  De sjoelbak en het blikken werpen zijn in ieder geval al goed ontvangen door de kinderen. Iedereen wacht geduldig zijn buurt af, en support mee voor de andere kinderen. Wanneer sommige kinderen niet in staat zijn om de activiteit uit te voeren zoals het moet , proberen we deze zo aan te passen zodat ze toch kunnen meedoen. Ook deze aanpassingen worden aanvaard door de andere kinderen. Volgende week willen we een kalender introduceren , zodat de kinderen toch een idee hebben welke dag het is , en welke datum die dag heeft. Zo willen we toch een beetje structuur bieden voor de kinderen. De moeders van de patiëntjes blijven grappig. Het is alsof zo nooit echt een kinder – of jeugdtijd hebben gehad , en gebruiken nu elk vrij moment om plezier te maken. Zo vonden ze het super leuk om met een balletje naar elkaar te gooien terwijl iemand in het midden staat , die het balletje niet mag raken. Laatste vrijdag gaven we aan elke mama een ballon. Het was niet te geloven hoe blij ze waren met 1 stomme ballon. Net een klein kindjes die pakjes hadden gekregen  van Sinterklaas. De moeders willen ons ook van alle nieuwe woordjes aanleren in het Kiniarwanda. Wanneer Annette er niet is om te vertalen zorgt dit soms voor hilarische toestanden.  De manier waarop ze hun kinderen op hun rug dragen was voor ons heel vreemd. Door te vragen of we deze manier ook een keertje mochten testen , werd er onmiddellijk een baby voor me uitgekozen. Een klein schattig baby’tje dat in het revalidatiecentrum verblijft omdat haar broertje een beperking heeft werd op mij rug gebonden met 1 doek. De mama toonde me hoe ze de doek omdeden, en hoe de baby zo een hele dag op de rug van de moeder  “ hangt” . Voor alle zekerheid heb ik steeds mijn handen onder de baby gehouden om te voorkomen dat hij zeker niet zou vallen.  Je kan het een beetje vergelijken met een rugzak die je op je rug draagt.  Best wel leuk om zo eens een keertje een baby op men rug te hebben !!

Toen we maandag avond terug kwamen van onze stage was er een zwerm bijen die kennis gemaakt hadden met ons huisje. De remedie : insectenspray in het huisje, deur dicht en 20 minuutjes wachten en de bijen vallen als vliegen. Ze zijn uiteindelijk allemaal gestorven aan het venster. Waarschijnlijk dachten de bijen dat dit hun uitweg was voor de giftige spray ( moest er geen raam in staan ).

Onze buurvrouw Bertha is een trainer van een soort voetbalploeg ( of iets in die aard , iets met ene bal ) voor blinden en slechtzienden. Maandag avond was het hun 1^ste training van het seizoen. Heel grappig om te zien hoe ze trainen. Ze doen alles op de manier waarop het hen wordt verteld.  Juist nu ik dit aan het typen ben ( Dinsdag avond) krijgen we weer bezoek van onze vriend de kikker. We hebben hem maar terug gevangen en buiten gelaten. Laten we hopen dat hij niet terug komt ! Ondertussen hebben we hem ook al maar een naam gegeven : Kermit de kikker !!

Donderdag voormiddag zijn we aanwezig mogen zijn bij enkele operaties in het ziekenhuis. 4 patiënten werden geopereerd. Toen ik de operatiezaal binnen kwam wist ik niet wat ik zag , het was net of er was een bom ontploft , overal lag wel iets , het leek wel of bijna niets steriel was en de operatie tafel was een geïmproviseerde stoel met een bijzet tafeltje bij. De dingen die nodig waren om te opereren waren gelukkig wel steriel, het was alleen 1 grote chaos daarbinnen. De alcoholgel en ontsmettingsmiddel werd in bussen van wc detergent gedaan. Harpic power + !  Wanneer bij ons in België de bus leeg is wordt ze weg gesmeten , hier werd ze hergebruikt in een operatiezaal !  Tijdens de operaties zelf ook totale choas ! De deur die de operatiezaal scheidt van de kamer ervoor gaat een paar keer open en dicht tijdens de operatie. De anesthesist die er voor zorgt dat de patiënt in slaap blijft en dergelijke neemt zijn gsm gewoon doodleuk op wanneer hij rinkelt en de operatie aan de gang is.
Er waren 2 patiënten die een hernia hadden aan hun buikzijde, een ander kindje had een  6^de teentje dat geamputeerd moest worden , en een oude man had een tumor ter hoogte van zijn sleutelbeen. De tumor was enorm groot vond ik , zeker 10 cm lang en 2cm dik !  Het kindje dat zijn 6^de teentje moest laten amputeren vond ik wel het ergste om te zien, niet omdat het bloederig was ofzo, gewoon omdat hij iets dat van zichzelf was zou verliezen. De operatie moest wel worden uitgevoerd want het kindje had last van het 6^de teentje , maar toch …

Al bij al toch een leuke ervaring om meegemaakt te hebben ! om tot een besluit te komen : Als ik ooit geopereerd moet worden , hoop ik dat dit in België is , waar alles netjes op zen plaats ligt , alles zeker steriel is , een anesthesist zijn gsm niet opneemt , de deur van de operatiekamer niet open en dicht gaat en waar alles veel gestructureerder is als hier !

Donderdag avond ben ik met Alexandra nog een keertje gaan wandelen. Deze keer probeerde we een nieuwe weg. In het begin leek het niet echt op een weg maar naarmate we verder gingen werd het meer en meer een pad. We kwamen terecht op een klein weggetje dat alleen door lokale mensen gebruikt wordt om naar het veld of het meer te gaan. onderweg kwamen we terug een heleboel kinderen tegen die net terug naar huis gingen van school. De kinderen wilden graag mee op de foto en volgden ons nadien alsof we hun moeders waren die ze moesten volgen.  Plots kreeg ik het idee om gaan te zingen.  “ In the jungle the lion jungle , the lion sleeps tonight , aah ooeeeeeeeee , … “ De kinderen kenden dit liedje en zongen uit volle borst mee. Heel erg leuk ! we leken net een zingende parade !! de volwassen mensen die we op ons pad tegen kwamen moesten er om lachen. Het volgende liedje , de waka waka song van Shakira zongen de kinderen ook vlotjes mee , een heel erg leuke belevenis, zoiets maakt je dag goed !!  Toen de kinderen een andere weg opmoesten zwaaide ze allemaal heftig wat ook zeer mooie foto’s heeft opgeleverd. Kortom het was een leuke wandeling !! 

Goed nieuw , we hebben warm stromend water in ons huisje , we kunnen dus warm douche !! zijn is wel een Afrika straal , grote druppels die niet gelijk uit de douche komen , maar hej ! we kunnen ons wel douche héé !!

Volgende week dinsdagavond komt Maaike aan. Ons klein ergoteampje zal dan compleet zijn, ik kijk al uit naar haar komst !!

Reacties of leuke verhalen vanuit België zijn altijd welkom , Het is leuk om te lezen waar iedereen met bezig is of wat er gebeurt in België

Groetjes Silvie xxx

27-01-2012 om 14:52 geschreven door Silvie  

Heej  allemaal ,

Het is alsof ik het Afrikaans leven al gewoon wordt. Normaal gezien worden we vorige week stromend water hebben, het stromend water is er pas deze week gekomen. Het enige probleem was dat het koud was ! Zo dus ook een koude douche. Het blijft dus een kattenwas tot nu toe.  We hebben ook iets nieuw geleerd : water recycleren : je gaat in een grote kom staan , je wast jezelf en de kom waarin je staat vangt het water op. Dat water gebruik je dan om het toilet met door te spoelen .

Verder zijn de wandelingen ’s avonds ook altijd heel leuk.  Zo laten we sommige kinderen schrikken die ons volgen, of we hebben een ontmoeting  met koeien !! Wat ook heel grappig is , is dat iedereen wel 2 woordjes Engels spreekt : Good Morning ! Wanneer ze een blanke zien durven ze dit wel eens zeggen om vriendelijk te willen zijn. Het probleem is een beetje dat ze dit op elk moment van de dag zeggen, ook in ’s avonds , heel grappig als je dan Good morning  terug zegt !!

Gisteren zijn we voor de eerste keer op stap geweest in Kigali. Enorm fijn !! Samen met andere Waalse studenten en een helleboel andere Rwandese mensen. En Ja  !! Die kunnen dansen , amai !! De moto taxi die we ’s nachts moesten terug nemen , was toch een beetje fris, maar dat zorgde voor afkoeling , dus eigenlijk toch nog niet zo heel slecht !

Dat was het voor deze keer , een korter berichtje , maar dat mag ook wel eens ;)

Silvie XXX

21-01-2012 om 10:24 geschreven door Silvie  

Heej allemaal !!

Maandag stond een inburgeringscursus op het programma. Het was bij een zekere Nathalie thuis. We waren met 4, er waren nog 2 andere Waalse studenten. Het was een zeer interessante cursus ! Het ging om de gebruiken en de manieren van omgaan in Rwanda. Maar ook het thema cultuurshock kwam aan bod , en het omgaan met gemis en wat je hiertegen kunt doen om je beter te voelen. Dat laatste deel was voor mij persoonlijk zeer interessant om nog een keer te horen. Nadat de cursus gedaan was moesten we snel snel de bus nemen zodat we nog voor het donker werd in ons huisje zouden zijn. In het minibusje heb ik ongeveer 2 uur in een ongemakkelijke positie gezeten. Ik voelde me net een sardientje in een blik! De rijstijl van de chauffeur viel nog wel best goed mee. Enkel de radio die aan stond , stond veel te luid. De box hing juist boven mijn hoofd dus ik hoorde alles LUID en “ duidelijk”. Echt duidelijk was het niet , soms een herkenbaar liedje , maar het meeste van de tijd kraakte de radio of was de presentator iets in het Kyniarwanda aan het zeggen. Toen we eindelijk waren aangekomen namen we een mototaxi om de berg te beklimmen waar ons huisje bovenop staat. Wanneer we toekwamen in ons huisje zagen we dat er iemand nieuw was bij gekomen. Ik was heel nieuwsgierig wie het zou zijn , en hoe lang ze al in het huisje was. Even later kwam onze buurvrouw binnen met het meisje. “ Alexandra”, een heel aardig en sociaal Engels meisje, plots was het niet meer stil in huis. En voor mij is het ook een goede oefening om mijn Engels wat bij te schaven.
Dinsdag avond ben ik samen met Alexandra een wandeling gaan maken. De berg af en terug op ! aan de voet van de berg is er een erg groot meer , wat een prachtig uitzicht gaf !! we zijn tot aan het water gegaan waar ik overdonderd werd door het uitzicht , zo prachtig !! Manu en Rita hebben ons verteld dat het veilig is om in het meer te zwemmen , maar daar waag ik me voorlopig toch niet aan, je weet nooit wat er in dat water zit !!

Toen we vandaag ( woensdag ) foto’s begonnen te trekken in onze stageplaats wilde iedereen met ons op de foto. Het gevolg daarvan is dat ik heel veel overbodige foto’s heb !! 1 kindje wou ook leren hoe hij foto’s kon nemen , dus hij vroeg me iedere keer of hij een foto mocht nemen van mij, heel grappig. De manier waarop sommige mensen hier denken , bleef ik vreemd vinden. Er is één kindje op men stageplaats dat allemaal kleine brandwondjes heeft op zijn buikje. Wanneer we vroegen aan Annette hoe dit gekomen was schrok ik best wel van het verhaal. Het kindje komt uit een zeer “ gelovige “ familie, deze familie gelooft nog in geesten en heksen. Bij het kindje kwam een raar geluid uit zijn buik en de familie dacht dat het kindje behekst was. Dus verdrijven ze de heksenrijen met vuur op het buikje van het kindje. Het gevolg daarvan is dat het kindje nu 14 verbrande streepjes heeft op zijn buik.
Heel raar !! Alexandra is 3 dagen bij ons , dus we spreken als 3 dagen , de hele dag Engels. Door alles te moeten vertalen is men brein er al gewoon aan geworden denk ik. Gister maakte ik een sudoku en normaal denk ik : één , twee , drie, vier.  Maar gistere ging het zo : One , two , three . Toen dacht ik bij mezelf : Silvie wat ben je aan het doen ?? !!!

Toen ik vandaag nog een keertje ging wandelen met Alexandra , was het plaatselijk schooltje net uit. Overal waren er kindjes . ze wisten niet wat ze zagen , 2 witte meisjes !!  we voelden ons net beroemde mensen waar iedereen naar aan het kijken was. Toen ik op de foto wou met een groepje kindjes en ik naar hen ging ,liepen ze eerst allemaal weg , omdat ze niet wisten wat ik ging doen. wanneer ik ze probeerde duidelijk te maken dat ik op de foto wou met hun lukte het toch om er een paar te pakken te krijgen, toch bleven ze op een veilige afstand van mij. Best wel grappig !!

Wanneer we terug naar gingen naar het huisje hoorde we dat er paar mensen aan het zingen waren, we waren nieuwsgierig dus we gingen kijken vanwaar het geluid kwam. Wat ik en Alexandra vonden was een 15 tal mensen die aan het zingen waren. Ik denk dat het hun zangles was. Ik heb er een paar filmpjes van gemaakt , heel mooi om naar te luisteren !!

Zo dat was het weer voor deze keer , Tot de volgende blog !!
Silvie XXX

18-01-2012 om 19:17 geschreven door Silvie  

Het weekend hebben we terug opnieuw doorgebracht bij  Manu en Rita. Vrijdag hebben ze me een beetje proberen op te beuren. We hebben rumicub gespeeld en een ijsje gegeten. Hierna ging het al veel beter. Zaterdag is er iemand lang geweest voor ons eindwerk. Deze meneer wist ons meer informatie te geven of het thema van ons eindwerk.  Verder hebben ik en Valerie geprobeerd om een planning te maken van onze week krokusvakantie. De mammie , pappie en broertjes komen dan ook op bezoek en we gaan het land rond trekken om van alles te bekijken. Normaal staat het ongeveer op punt, we moeten enkel nog hotels vinden en auto’s om de afstanden af te leggen. Vandaag ( zondag  15/1 ) hadden we gepland om gaan te zwemmen. De zon scheen al mooi toen ik wakker werd en het zou een warme dag worden. We hadden gepland om te gaan zwemmen naar hotel “ des Milles collines” , HET Hotel Rwanda ( naar de film). Toen we hier aankwamen was het nog lekker warm en scheen de zon hoog aan de hemel.  Het was ideaal om een beetje bruin te worden , en misschien een beetje minder hard nagekeken te worden door de mensen hier. Ongeveer een uurtje hebben we kunnen genieten van de zon , toen er plots wolken kwamen.  Eerst dacht ik nog dat het maar voor even zou zijn ,  tot er een donkere wolk boven ons kwam hangen. Het duurde niet lang of het begon te regenen, het regenseizoen is dus nog niet volledig gedaan. Daar ging onze zwem namiddag. Het heeft ongeveer een half uurtje goed geregend , maar de zon kwam er nadien , jammer genoeg niet meer door. We hebben toen maar besloten om terug naar Manu en Rita te gaan. Voor we dat deden moesten we  eerst nog een oplaadkaart voor onze gsm en internet gaan halen. De jongens met hun gele T- shirt zagen ons aankomen en liepen naar ons, om toch maar iets te kunnen verkopen. We stonden er nog maar net , of er kwamen al 2 kinderen rond ons staan om geld te vragen. Ik moet dan van men hart een steen maken en ze even negeren om hen zo duidelijk te maken dat ik hen geen geld zal geven.  Toen ik op de mototaxi zat, kon de moto elk moment stil vallen. Het wijzertje dat aangaf hoeveel benzine de kerel nog had stond al uren in het rood , en toch bleef hij door rijden. Ik was dus blij dat ik het laatste stuk niet te voet moest doen !!

Morgen weer een nieuwe week. Maandag moeten we naar Nathalie , waar we een inburgeringcursus zullen volgen. Maandag rond 4 uur zullen we dan terug naar ons huisje  in Gahini rijden  zodat we voor de donkere hier nog aankomen en dinsdag terug aan onze stage kunnen beginnen.

Tot de volgende blog !!
Silvie Xxx

15-01-2012 om 15:29 geschreven door Silvie