Longtime ago maar hier ben ik weer...

Zaterdagavond, 21 uur, eindelijk! Tijd om gepakt en gezakt naar het station te vertrekken. Aan het station vond ik mijn train cabin mates en een klein uurtje later stapten we aan boord van onze trein met bestemming Rovaniemi. Jihaa!

Zondagochtend omstreeks tien voor 10(?) konden we eindelijk onze voeten voor het eerst op echte Lapse bodem zetten. En lap, zoals verwacht na een tweetal warmere weken.... Er lag niet echt overtuigend veel sneeuw. Alvorens onze weg naar Korvala verder te zetten, passeerden we eerst nog een supermarkt in het centrum van Rovaniemi. Kwestie van wat brood, beleg en natuurlijk ook wat biertjes te hebben voor de komende dagen.

Rond een uur of één kwamen we aan in Korvala. Het is wel degelijk een dorpsnaam maar echt een dorp kun je het niet noemen. Er zijn in de buurt van de straat wel een aantal huizen te vinden maar verder is er niets. Maahaar geen erg, dat niets is juist wat Lapland zo uniek maakt. Om er even wat wikipedia cijfermateriaal bij te halen: er wonen in het Finse Lapland zo'n 186.433 mensen op 93.004 km². Na wat uitleg van de gastvrouw van het verblijf konden we onszelf installeren in onze cottages. Geweldige dingen, die cottages! Vreet gezellig!!

Ondanks waarschuwingen van de gastvrouw viel menig erasmusstudent eens goed op zijn zak op de gladde ondergrond.  Er was gisteren namelijk een laagje regen op de sneeuw gevallen en vandaag was het koud genoeg om erover te kunnen schaatsen. Ondertussen hadden we onszelf in onze skipakken gedonseld en was het tijd voor wat actie. Hiervoor zorgde eerst en vooral de rendierman. Hij nam ons mee naar een weide aan de overkant van de straat en daar stonden drie rendieren op ons te wachten. Éen voor één konden we plaatsnemen in de met rendiervel bedekte sleeën voor een ritje door de schnee. Het witte rendier, Snowy genaamd, was vandaag wel wat eigenzinnig. In plaats van één toereke rond de weide te doen, sloeg het dier op een gegeven moment even op hol voor nog een extra ritje. Al goed was de rendierman bij de pinken en kon hij op tijd op de slee springen om het rendier eerst nog wat op te jutten en nadien tot stilstand te brengen. Ohja ondertussen was het trouwens ook al pikdonker... En het was niet veel later dan een uur of twee in de namiddag.

Na het rendiergebeuren was het tijd voor een huskierit. Hiervoor moesten we ons een weg banen door een klein stukje pikdonker bos van het verblijf. Bon swat, na wat vallen en opstaan kwamen we aan op de bestemming en konden we een voor een plaatsnemen in de slee. Er zaten nogal wilde brassen tussen die huskies. Ze stonden letterlijk te springen om te mogen vertrekken. Het was de bedoeling per twee in de slee te gaan zitten. Het was mijn beurt, ik nam plaats, iemand anders wou ook nog aan boord springen maar onze huskievrienden dachten er duidelijk anders over. Nog voor de tweede passagier de kans kreeg om plaats te nemen, waren de huskies al vertrokken en de chauffeur had dus niet de kracht om de slee tegen te houden. Een kort maar geweldig ritje was het!

s' Avonds mochten we gezellig tafelen in het restaurant van het verblijf. Seppo, gastheer en kok, had een heerlijk potje klaargemaakt. Elke dag stond er een driegangen menu op ons te wachten. Slaatje, hoofdgerecht en telkenmale dessert. Het eten was echt bangelijk goed.

Alright, dat wordt hier een lange blog. Over naar maandag. Onze dag startte om 9 uur met een lekker ontbijt in het restaurant. Tegen een uur of tien was het licht en begonnen we aan de activiteiten. Persoonlijk heb ik eerst een mooie wandeling in de omgeving van Korvala gemaakt. Nadien op het meer wat rondgedalkt en geijsvist. In tegenstelling tot Jan heb ik geen viske gevangen. Hij ving een klein stekelbaarsje en sloeg het morsdood met zijn pierenpotje.

In de namiddag stond de snow mobile safari op het programma. Ik nam plaats op de mobiel, samen met Sina. Zij nam de eerste 15 km het stuur in handen. In het begin waren de sneeuwcondities heel slecht, wat het rijden best wel moeilijk maakte. Op sommige plaatsen lag er gewoonweg niet genoeg sneeuw en op andere plaatsen was het ijs niet dik genoeg waardoor we erdoor zakten en in het slijk terecht kwamen. Wij zijn bijvoorbeeld één keer volledig gekanteld en een aantal keren konden we het kantelen maar net voorkomen. Na een moeilijk begin kwamen we echter al snel terecht in een gebied met meer sneeuw. Hoe dichter we bovendien bij de heuvel (eindbestemming) kwamen, hoe overtuigender de sneeuwlaag. Daar had het dezelfde dag nog gesneeuwd, aan de bomen te zien. Op de top van de heuvel zouden we normaal gezien een geweldig zicht moeten hebben maar de mist liet het ons die dag niet toe.

Dinsdag trokken we naar Pyha. Een skiresort, zo'n 50 km meer noordelijk. Hier beleefde ik een mooie dag vol skipret. Er was helaas maar 1 piste geopend maar desalniettemin was het dolle pret. Bijna de hele dag sneeuwde het lichtjes wat maakte dat we met een natte broek naar huis moesten.

's Avonds was het tijd voor een overheelijke typisch Finse maaltijd. Het hoofdgerecht bestond uit rendier. Het nagerecht uit een soort kaas, gemaakt van de eerste melk van een koe, besmeurd met cloudberryconfituur. Wederom heerlijk!

Woensdag, de laatste dag, was er veel te snel. We hebben nog ontbeten in Korvala, onze valiezen gemaakt, nog een kleine wandeling uit onze schoenen geschud en nadien trokken we met de bus naar Rovaniemi en meerbepaald naar de Santa Claus Village. Hier hadden we de tijd om wat postkaarten te schrijven, van de ene kant van de Arctic circle naar de andere te springen en uiteraard was er ook de tijd om de Kerstman te ontmoeten. Veel wist hij niet te vertellen. De luie oude man lachtte maar wat dwaas op z'n hohoho's en ik denk dat zijn baard vals was. Teleurstelling alom dus.

In de namiddag bracht de bus ons naar het treinstation van Rovaniemi. We hadden nog een tweetal uren om naar het centrum zelf te wandelen maar aangezien we niet echt wisten wat daar te bezoeken, besloten we om de MacDonalds te bezoeken. Dat bleek de moeite. Daar kwamen we namelijk te weten dat we onze heerlijke chicken mc nuggets aten in de meest noordelijke MacDonalds van de wereld. Geweldig toch?

Laat het duidelijk zijn: Lapland is geweldig.

Gegroet!


PS: voor de foto's verwijs ik u deze keer door naar feestboek.