Hey,
ik loop al een hele tijd rond met het gevoel dat ik in een droom zit, dat wat er allemaal gebeurd niet echt is, want waarom gebeurt dit nu?
Ik had eigenlijk alles en had overal heel hard voor gewerkt: mijn diploma van leerkracht, mijn droomjob, eigen appartement en een nieuwe auto. Ineens, zonder voorbereiding moest ik letterlijk alles opgeven, zelfs mijn prive!
Ik wist dat ik van dansen hield, maar nu voel ik hoe hard ik het mis, ook de leerlingen, hun verhalen, hen iets bijleren,je job met hart en ziel elke dag graag doen,... Ik ben het allemaal kwijt, maar die passie blijft zitten en telkens ik muziek hoor weet ik waarvoor ik het zou gebruiken. Ampetant zennr!!!
In het begin had ik veel vechtlust,net zoals mijn omgeving, maar stilaan neemt dat af, dat voel je. En dat is mss het ergste, je omgeving die zich erbij neerlegt terwijl je dat zelf nog niet helemaal doet.
Ik weet absoluut niet waartegen ik vecht niemand weet dat! En dat maakt het enkel moeilijker. Je zet ook vaak een masker op omdat je net wil dat anderen opgescheetp zitten met je voortdurende miserie, je wil jezelf gelukkig voelen,...
In dit hele proces zijn er mensen die me verrast hebben, zowel positief als negatief! Een verrassing komt uit een kleine hoek zeggen ze dan :)
xxxx
|
