Maandag heb ik niet zoveel gedaan. Ik ben voormiddag naar de bibliotheek gegaan voor de gratis internet. In de namiddag ben ik gaan rondwandelen in de winkelstraat en heb ik wat zitten neuzen in de winkels en ik ben Albert Park nog eens gaan bezoeken. Als laatste ben ik vroeg in slaap gevallen.
Dinsdag, in de voormiddag ben ik weer in de bibliotheek gaan zitten.
Namiddag ben ik er op uit getrokken. Eerst ben ik richting Auckland domain gegaan en ben ik in dat park gaan rondwandelen. Daar kwam ik opeens uit op het grote museum dat in dat park lag. Ik heb het van de buitenkant bekeken, maar ik ben niet binnen geweest. Hierna ben ik richting Parnell gegaan. Dat is een hele mooie buurt in Auckland. Het is een eindje wandelen, maar het was de moeite. Het volgende dat ik wilde zien, was de rozentuin. Deze lag nog veel verder. Ook weer heel mooi, maar de rozen zijn bijna uitgebloeid. Als laatste en verste punt bezocht ik een baai. Daar heb ik even zitten genieten van het uitzicht. Vanaf die baai kon je ook enkele vulkanen zien van Auckland.
Rond 5 uur ben ik dan maar terug richting de stad gaan wandelen, maar geen haast. Ik nam de weg terug kort bij de haven. Deze is vrij vlak. De weg richting Parnell en de rozentuin was vrij heuvelachtig.
Na het eten ben ik nog gaan wandelen in de stad. Auckland by Night. Heel mooi weer. Ik ben richting de haven gegaan.
Woensdag heb ik weer niet veel gedaan. Door de dag ben ik even gaan wandelen tot aan de supermarkt (is een eindje wandelen). J En s avonds ben ik dan ook nog eens gaan wandelen tot aan de haven. Nu lag er een groot cruiseschip. Voor de rest heb ik deze dag nog mijn was gedaan, de valiezen herpakt en enkele kleren in een plastieken zak gedaan. Ik breng die de volgende dag naar een winkel voor de armen.
Donderdag heb ik nog enkele zaken op orde zitten brengen voor ik terug naar Australië vlieg. Blog afwerken, busticket kopen richting luchthaven, vliegtickets afprinten, laatste souveniers kopen, enkele kledingsstukken naar een winkel voor armen brengen, Voor de rest heb ik nog wat zitten rondwandelen, een gratis museum bezocht en s avonds nog een laatste avondwandeling in Auckland.
Morgen om 4 uur s morgens moet ik uit mijn bed en uitchecken uit het hostel. Morgenvroeg ben ik dus al terug in Sydney. Morgennamiddag vlieg ik richting Tasmanië. Vanaf zondag ga ik daar op een 6-dagen tour doorheen heel Tassie.
Zondag 9/01/2011 (Laatste dag van de tour Wellington - Auckland)
We waren nog met vier die terug naar Auckland gingen. Daar we niet veel gestopt hadden en Ricky (onze tourguide) vrij goed doorreed, waren we al rond drie uur in Auckland. Veel heb ik die dag dus niet meer gedaan. s Avonds ben ik wel nog ene gaan drinken met Ricky.
Ik was als enigste van de groep die richting Auckland ging. Voor we Christchurch verlieten, pikten we nog drie nieuwe leden op. Deze begonnen hun tour op het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Voor we Kaikoura naderden gingen we nog eens naar de zeehonden (eigenlijk zeeleeuwen) kijken. Heel toevallig zagen we ook op dat moment enkele dolfijnen voorbij zwemmen en springen. We hadden geluk. Ze zwommen vrij kort bij de kust. Na Kaikoura hebben we nog een zeehonden kolonie gezien. Er waren enorm veel zeehonden en ook heel klein babytjes. In Picton had ik nog even tijd om het stadje te bezoeken en dan was het tijd voor mij om op de boot te stappen. Nog vlug afscheid nemen van Mike (buschauffeur) en dan op de ferry stappen. Deze keer reisde ik alleen terug naar Wellington. In Wellington was er een andere buschauffeur die me opwachtte en me naar mijn accommodatie in de stad bracht. Na mijn bagage in de kamer te hebben gedropt en een lichte maaltijd te hebben benuttigd, maakte ik nog vlug gebruik van het daglicht om de stad te verkennen. Het is een vrij mooie stad. Interessanter dan Auckland. Toch blijf ik Christchurch veel mooier vinden en vind het dus jammer dat we geen tijd hebben gehad om deze stad te verkennen.
Vrijdag 7/01/2011 (Otago region Otago Rail Trail - Christchurch)
s Morgens kregen we ontbijt in het hotel, maar ook dit stelde niet echt iets voor. En zo gingen we dan maar op weg naar een camping in Ranfurly waar onze mountain bikes klaarstonden. Van daaruit gingen we op weg naar Hyde. Ons eindbestemming. Via de Rail Trail track fietsten we door een prachtig landschap. Ik moet zeggen dat dit één van de mooiste plaatsen van Nieuw Zeeland was. Ik heb echt genoten van de tocht. Ook was de weg vrij vlak en was het dus niet zwaar. Onderweg hebben we prachtig weer gehad, maar op een gegeven moment begon het te hagelen en dan was het weer zon. Ze spreken wel van dat Nieuw Zeeland vier seizoenen in één dag kan hebben. Ongelooflijk, hartje zomer en het hagelt. 34 km was het in totaal. Ook zijn we door een tunnel gefietst, maar het was zo donker dat je geen steek zag en dus geen idee had wie er in de tunnel was. Maar goed dat de mensen in de tunnel aan het praten waren, anders was ik totaal op hen ingereden. In Hyde lieten we onze fietsen achter en gingen we op weg naar Christchurch. Onderweg zijn we nog naar een strand gegaan met speciaal gevormde stenen. Het waren net eieren. Één van hen leek zelfs op de achterkant van een schildpad. In Christchurch namen we afscheid van elkaar en iederwerd afgezet bij zijn eigen verblijf. Anett en ik zijn nog gaan uiteten s avonds. Een chic restaurant en natuurlijk ook niet goedkoop. Maar toch lekker. Voor de rest hebben we nog wat rondgewandeld in de stad en dan was het ook tijd voor ons om afscheid te nemen. Zij reist binnen twee dagen richting Hawaii. Gelukzak.
We werden wakker en het was aan het regenen. Na een heerlijk uitgebreid ontbijt konden we weer genieten van het uitzicht. Spijtig dat het weer dit keer niet zo goed was, maar het gaf toch nog een speciaal zicht. De omgeving is eigenlijk ook wel mooi met de wolken die zo laag tussen de bergen hangen. Ook omdat het aan het regenen was, waren er meer watervallen. Op een gegeven moment, moest iedereen 5 minuten stil zijn, zodat we konden luisteren naar de natuur. Het was zo stil, met enkel het geluid van de regen en de watervallen.
Rond 10 uur moesten we van de boot op de bus stappen en van de bus op een volgende boot stappen, die ons zo terug naar Manapouri bracht. Daar wachtte Mike ons op. Oh ja, ik ben ook nog uitgenodigd geweest door twee Australiërs om bij hun te komen dineren. Deze mensen had ik dus ontmoet de vorige dag bij het dinner. Ze wonen in Melbourne. Leuk hé. J
Van Manapouri gingen we terug richting Queenstown en daar bezochten we het kleine dorpje Arrowtown. Gezellig dorpje. Van hieruit gingen we richting Otago region. Daar gingen we normaal curling doen, maar er was binnenkort een competitie en dus waren ze de banen daarvoor aan het voorbereiden. We konden wel een kijkje nemen. Toch spijtig dat we het niet konden spelen, het zou lachen geweest zijn. En zo kwamen we dan aan in ons verblijf. In een oud mijndorpje. Dit was de slechtste accommodatie die we ooit gehad hebben op deze trip. Heel oud. Ook het eten was vreselijk. En weeral te pikant voor mij. Toch hebben we met ons vieren (Emma, Jen, Anett en ik) nog veel plezier gehad. De kamer was zo vreselijk dat we plat lagen van het lachen. J
Woensdag 5/01/2011 (Queenstown Fiordland National Park Manapouri - Doubtful sound)
s Morgens vertrokken we richting Doubtful sound dat ligt in het Fiordland National Park.
We hadden voor vandaag een kleine rugzak moeten inpakken met juist kleren voor in dag. Zwemgerief, warme kleren en je toiletgerief. De grote valiezen en rugzakken bleven in de trailer van de bus. Mike bleef ook achter. Hij slaapt niet goed op een boot en is dan niet wakker genoeg voor de lange ritten terug richting Christchurch. Nu in Manapouri stapten we op een kleine ferry die ons over het meer bracht tot aan een bepaalde plaats waar we in bussen moesten stappen. Deze brachten ons dan over land naar onze Cruise. Daar aangekomen moesten we wachten in de eetzaal voor de uitleg en de verdeling van de kamers. En zo gingen we op weg. Aan boord kregen we een vieruurtje, soep en dinner (buffet). Maar voor het dinner konden we gaan kajakken. Dit was heel leuk en ontspannend. Ook gingen we zwemmen. Het was vreselijk koud, maar we hadden het record van het seizoen verbroken. De meeste passagiers die durfden te gaan zwemmen in het ijskoude water. De reacties van de mensen die in het water sprongen was hilarisch. Na dit kregen we een heerlijke warme soep en dan gingen we richting de open zee. Daar was ik heel gelukkig mee. Ik werd weer misselijk, maar dit keer niet zo erg. En zo was het tijd voor de avondmaaltijd. Een heerlijk uitgebreid buffet en daarna een uitgebreide keuze in dessert. Als laatste activiteit van de dag was er een foto presentatie over de natuur van Fiordland National Park. s Avonds gingen de mensen vrij vroeg slapen en ook de crew ging vroeg naar bed. Onze groep (de meiden) waren nog de enigste op. Dus ik zette de kaasschotel op onze tafel (deze stond nog op één van de tafels) en we hebben nog gezellig zitten babbelen.
Vandaag was het een rustige dag. Het was ook een prachtige, zonnige dag. In de voormiddag heb ik me door mijn mails gewerkt en wat op de blog gezet en rond de middag ben ik dan naar het stadje gegaan. Daar heb ik wat zitten rondkijken in de winkelstraten en de haven. Later had ik afgesproken met Annett om te gaan lunchen. Voor de rest zijn we nog verder gaan winkelen en dan terug op weg naar onze lodge. Ik ben nog vlug naar de supermarkt gegaan om wat fruit en brood te kopen. s Avonds heb ik verder gewerkt aan de blog. Ik heb namelijk internet gekocht voor de hele dag. Deze avond moet ik ook mijn valies weer pakken. Pfff.
Oh ja, telkens wanneer er in Queenstown brand is, dan gaat hier een alarm af dat hetzelfde geluid heeft als wanneer in de oorlog de bommen gelost werden over de stad. Akelig. Later hoor je dan de brandweer vertrekken.
De grote, langverwachte dag. BUNGYJUMPING. s Morgens was het vroeg opstaan, klaarmaken voor de uitstap en dan op weg gaan naar het centrum. In het kantoor van de Bungy werd ik gewogen (ik wilde het resultaat niet weten) en je kreeg hierna een nummer. Dan was het wachten tot de bus er was. Ik heb tijdens het wachten contact gemaakt met twee Amerikanen. Zij gingen de kleine Bungy doen. Het was een stukje rijden tot aan de eerste bungy. Daar zetten we de mensen af die deze jump gingen doen en wij gingen dan verder landinwaarts. Op een gegeven moment moesten we overstappen in een kleine bus. Deze bracht ons naar de Bungy Nevis. Kortbij lag de Bungy Arc (swing). Ik geloof dat deze de grootste swing in de wereld was. In het centrum op de heuvel moesten we onze harnassen aandoen en dan werden we opnieuw gewogen. Leuk. In het groot werd je gewicht op je hand geschreven. Eerst kregen we uitleg en daarna werden we met een gondel naar het midden van de ravijn gebracht. We stapten daar in een cabine deze hing aan dikke koorden over de ravijn. Hier moesten we wachten tot het onze beurt was. Omdat ik een hele tijd moest wachten, kon ik wat gewoon worden aan de hoogte. Toen het mijn beurt was, was ik al helemaal niet meer zenuwachtig en keek ik echt uit naar mijn sprong. Ik treuzelde dan ook niet en sprong onmiddellijk van het platform. Echt waar, this was AMAZING!!!! Ik wilde het onmiddellijk nog een keer doen. Je raakt bij deze sprong het water niet en na een aantal keer op en af gegaan te hebben, trok ik aan het koord zodat mijn voeten loskwamen ik ik rechtop zat. Zo had ik een comfortabele reis terug naar boven. Ze trekken je dus terug op in de cabine. Aangezien dit de derde hoogste is in de wereld ga ik nu op zoek naar de andere twee. Ik ben niet tevreden met één die lager is. ;-p
Nadat ik mijn fotos heb gekregen, brachten ze je terug naar de stad.
Namiddag heb ik mijne was gedaan en voor de rest was het een rustige namiddag.
s Avonds zijn we weer gaan uiteten. Maar dit keer niet met de hele groep. Het was weer eens een leuke avond.
We vertrokken deze dag met regen, maar na een tijdje werd het weer beter en kwam de zon piepen tussen de wolken. Onderweg richting Queenstown hebben we enkele korte haltes genomen om van het uitzicht te genieten en ook hebben we de grote meren van Nieuw-Zeeland kunnen bewonderen. Lake Wanaka en Lake Hawea. In het dorpje Wanaka hebben we een wandeling gemaakt. We hebben een heuvel beklommen en op de top konden we dan genieten van het prachtig uitzicht over het dorp en de meren.
Voor we Queenstown binnen reden zijn we gaan kijken naar de plaats waar de eerst opgerichte Bungyjump in de wereld bevind. Het was prachtig. Deze hoogte was 43m. Ik heb daar onmiddellijk mijn bungyjump geboekt. Maar, niet deze kleine. Ik ga voor de derde grootste bungyjump in de wereld. 134m hoog. Spannend.
In Queenstown hebben we een rondleiding gekregen door de stad en zo gingen we naar onze lodge. s Avonds zijn we gaan uit eten. We hebben pizza gegeten. Annett en ik hebben ieder een verschillende pizza gekozen en daarna hebben we ze verdeeld. Na het eten zijn we nog iets gaan drinken.
Van Franz Josef gingen we richting Makarora. Onderweg hebben we een korte halte gehouden op een meer (Lake Matheson) en met uitzicht over Mount Cook. Daarna zijn we gestopt bij een strand en de Abel Tasman sea. In Haast hebben we een kleine museum bezocht. Onderweg zijn we nog gestopt voor enkele fotos van de omgeving en Mount Cook. Hierna zagen we nog een waterval. Als je enkele minuten in de waterval keek en daarna kijkt naar de bomen, dan begonnen de bomen zeer snel te groeien. Echt grappig en bizar. De volgende halte was de Blue Pools. Het was een 5 minuten wandeling tot ginder. Daarna nog over twee wiebelende bruggen en zo zag je dan de Blue Pools. Het water was heel helder dat je zelfs zeer duidelijk de rotsen onder water zag. Na deze wandeling gingen we dan weer verder en zo kwamen we dan in Makarora. Daar hadden we een verblijf in leuke huisjes. We kregen ook een avondmaal. Als laatste activiteit van deze dag was de karaoke.