|
Einde januari kreeg onze compagnie de eer om in navo-verband een bewakingsopdracht uit te voeren bij de Amerikanen
in Büren, voor één maand. Dat betekende een grote verhuis met pak en zak. Het klonk heel avontuurlijk en dan nog bij de
Amerikanen, in die tijd keken we daar nog naar op.
Büren leek heel wat verder dan het was, door de winterse toestanden in 1965.
Barre koude en een pak sneeuw, daar was na enkele dagen niets meer avontuurlijks aan. Dag en nacht rondjes lopen in een dépot of opslagplaats, wacht kloppen noemde men dat.
Wat we juist bewaakten wisten wij niet, maar na enkele dagen begrepen we van Jack, Jim, Steve of Billy dat het om
kernwapens ging en dat Oost - Duitsland niet zo veraf was ...
Na de "werkuren " zaten we af en toe bij de amis in "the canteen " Duits bier te drinken wat onze woordenschat al snel
uitbreidde met ' Yes and no , great, big and nice en cheers. Leuke gasten die amis.
Eén volle maand was lang, maar aangezien positief en negatief niet nooit veraf zijn, was Büren voor mij al na anderhalve
week afgelopen wegens spoedverlof.
De terugkeer in Siegen was als een thuiskomst, met nog drie maanden voor de boeg.
Vanaf dan begon bij velen het schaar en lintmetergevoel.
|
