en dan begint de reis naar het verre oosten. Eriks langverwachte droom gaat eindelijk in vervulling, het beleven van de transiberie/transmongolie treinreis ! Als men 50 geworden is, mag men wel een extra cadeau krijgen. Morgenvroeg om 5 uur staan we dan op de luchthaven in Ancona paraat voor de vlucht Ancona- Muenchen. Hier vliegen we dan verder naar Frankfurt. Om dan vervolgens het vliegtuig te nemen naar Moskou, waar we dan tegen 21 uur plaatselijke tijd landen.
We nemen geen I-pod, geen I-pad, geen I-phone mee, die bezitten we niet eens. Maar we hopen jullie via deze weg jullie op de hoogte te houden van onze belevenissen tijdens onze reis. De internetcafés op onze route zullen dan ook regelmatig door ons bezocht worden. De foto's zullen we er dan achteraf opzetten.
In Moskou blijven we 2 dagen overnachten om dan de trein te nemen tot Irkutsk en het Baikalmeer. Dit betekent 4 dagen achterelkaar sporen ! In Irkutsk verlaten we voor het eerst de trein en logeren er 3 nachten. De trein brengt ons dan verder naar Mongolie, meer bepaald Ulan Baator, de hoofdstad van het land. 70km buiten de stad verblijven we dan 2 nachten in een ger of yurt tent bij de nomaden in de steppe. In de hoofdstad zelf blijven we ook een nacht slapen om dan verder te sporen naar Peking. 4 dagen lang kunnen we de Chinese hoofdstad bezoeken om dan terug te vliegen via Moskou naar Rome.
We zitten nu in Moskou, in een van de zeldzame internetcafes......tja hier is het tegenwoordig ook allemaal WIFI, dus volgende reis maar ook via I-pad of iets dergelijks internetten. Gisteren stonden we heel vroeg op om via Ancona en 2 Duitse vlieghavens Moskou te bereiken. Normaal gezien zijn we Ryan air vluchten gewend, nu was het even aanpassen aan lijnvluchten, muziekje aan boord, drank en gebakjes, meer beenruimte voor Eriks lange benen. Doch alles verloopt trager, want iedereen heeft vaste plaatsen en voordat iedereen zit !!! In Muenchen was de eerste winkel die we tegenkwamen in de taxfreezone warempel een grote Fabriano winkel, allerlei soorten Fabriano papier !!!! In Frankfurt kun je beter niet op de laatste minuut komen, een gewoon reuasachtig labyrint als vliegveld. Wel mooie Lufthansa service centers met gratis kranten en thee en koffie. Eventjes ruzie tussen 2 passagiers waarvan de ene de andere beschuldigde van voorkruipen, maar gelukkig ging het net niet over tot een gevecht. Uiteindelijk konden we dan plaatsnemen in het vliegtuig naar Moskou, een bijna vol vliegtuig. We kregen onderweg te eten, keuze tussen pasta en kip. Doch bij ons aangekomen, was de kip al op, dan toch maar pasta genomen. 2.40 duurde de vlucht, doch we konden er nog 3 uur aanplakken en kwamen we dus al bij donker toe: om 19.30. Daar we maar met heel weinig buitenlanders waren, verliep de visakontrole heel snel, onze bagage rolde net over het tapijt toen we er aankwamen...dus na amper 30 minuten waren we aan de ingang. Alexej onze chauffeur stond al op ons te wachten, verder dan hello kwam hij niet in het Engels. Hij had ook merkelijk geen zin in een praatje, dus genoten we dan maar van de rit door Moskou. Hier rijden ze dus net zoals in Italie, wild en snel, maar onze chauffeur was een zeer goede ! Moskou blijkt echt een zeer grote stad te zijn, 40 minuten duurde de rit. Hotel Kosmos stond ons al met veel glitter op te wachten, een soort kerstverlichting en met veel knipperlichten.... We namen afscheid van Alexej en betraden het reusachtig complex. Nog tijdens sowjet tijd gebouwd voor de Olymp. spelen van 1980 met meer dan 1000 kamers. Veel controle, metaaldetectoren en je kamer bereik je pas na het tonen van je kamerdocument. We kregen een kamer op het 19de verdiep, kamer nr. 1939.. Met mooi uitzicht op de skyline. Dan nog beneden in een van de tavernes iets gegeten en dan naar bed.
Vanmorgen de wekker gezet, of anders waren we waarschijnlijk veel te laat wakker geworden, want we leven toch nog wat op Italiaanse tijd. Het ontbijt was zeer goed, voor elk wat wils, maar de koolsalade en ketchup lieten we maar staan. De eerste wens van Erik ging in vervulling, de Moskouse metro ! Ingepakt als 2 eskimo`s, het is zonnig en 5 graden maar met de wind lijkt het ons eerder diepvries. We vallen dan ook op want voor de Moskovieten is het nog duidelijk herfst, turnschoenen, korte rokken met pantys...alleen de kinderen zijn al extra ingepakt. de moskouse metro kost 28 roebel, ca. 70 cent en hiermee kan je als het ware de hele dag onder de grond blijven, Zolang je niet boven de grond gaat, blijft je kaart geldig. Zo reden we gedurende een hele tijd van station tot station met 1 biljet. Prachtige stations, rijkelijk versierd, de moeite waard ! wel moet je het cyrillisch alfabet kennen, want het gewone alfabet zie je hier niet ! Alles enorm proper, want er lopen konstant schoonmakers rond, ellenlange trappen, want de metro is op sommige plekken 60 m. diep. Bij elk roltrap een streng kijkende madam die naargelang het aantal passagiers beslist hoeveel roltrappen in functie gaan. Na bijna 3 uren sporen, gingen we toch weer boven de grond, waar de koude ons overviel, maar de zon bleef schijnen. Op naar het rode plein en het Kremlin, prachtig gewoon, mooie gebouwen en heel veel volk. Vooral huwelijksparen, overal bruidjes en bruidegommen met cameraploegen en....vooral luxueuze hummer limousines, nog nooit zoveel lange, extra lange en zelfs dubbeldekker limousines gezien !!! Ik zal nu eindigen want mijn internet tijd is bijna om. Misschien morgen weer bloggen want morgenavond stappen we dan de transsiberie trein op.
na een wandeling bereikten we de heilige redder kerk, die ooit voor de 2de wereldoorlog was vernietigd en in 2000 terug opgebouwd was. Iedereen ging naar binnen, wij ook. Opnieuw langs een metaaldetector en Erik werd vriendelijk verzocht om zijn muts af te nemen. Geen stoelen of banken in zo'n kerk, nee iedereen staat. Het interieur louter pracht en praal, het goud schitterde je tegemoet. Zo'n eredienst is niet bepaald saai te noemen. Er gebeurde van alles ! Misschien was het ook een bijzondere gelegenheid. Er was een hoofdpope met een vergulden muts op, dan 2 andere popes met een gewone zwarte hoofddeksel en dan nog enkele leken , of stagiairs , die de liturgie uitvoerden. Een van hen had de specifieke taak om te sleuren met de microfoon, die werd dan ook voordurend voor een andere spreker gezet. Ook verdwenen ze telkens achter een deur om weer langs een andere deur te voorschijn te komen. Maar het mooiste moest nog komen, de lichten gingen allemaal aan, een van de popes verhief zijn prachtige Russische bariton stem aan en hierop antwoordde het koor dat tot nu toe stilletjes bovenaan had gezeten. Dat was echt een mooi moment. Nu werd het gezang telkens afgewisseld met gepreek . Ook verscheen er plotseling een gouden boek, om hiervoor uit te lezen moest de hoofdpope zelfs zijn gouden muts afzetten. Opvallend ook het veelvuldig buigen en het slaan van kruistekens van de gelovigen. De dienst eindigde met het een voor een naar voren komen van de gelovigen bij de hoofdpope, waarvan ze een kruisje op hun voorhoofd kregen met een kwastje . Hierbij kuste de gelovige de hand van de pope. Interessant om mee te maken. Ondertusen was de zon ondergegaan en de temperatuur ook voelbaar gedaald. In de Arbat gingen we dan in het Russische eethuisje Moe-Moe eten. Hier ontmoetten we de eerste Russische persoon die spontaan kon lachen. Ik wilde kippensoep, zij vroeg Kitchen ? Ze bedoelde natuurlijk chicken, en toen ze haar fout opmerkte moest ze lachen. Ik ook en ik vroeg haar hoe je kip in het Russisch zei, dat antwoord ben ik ondertussen al vergeten ! Na ons avondmaal liepen we terug naar een metrostation. Hierbij passeerden we een ex-sovjet supermarkt dat nu omgebouwd was tot patisserie. Hier kochten we dan in ons beste Russisch , gebakjes als dessert voor in het hotel. Via de metro kwamen we dan in ons hotel, waar het heerlijk warm was. Moskou by night is voor morgen..
vanmorgen was het beduidend kouder en vielen we inderdaad niet meer zo op in ons eskimo outfit. Langzamerhand verschijnen nu de mutsen en ook de bontjassen op straat. Alhoewel sommige jonge vrouwen toch nog in pantys en rokjes en hooggehakte schoenen rondlopen.....het moet in je genen zitten. vandaag stond het Kremlin op ons programma, de metro was geen probleem meer voor ons en binnen een half uur stonden we dan aan de ingang van het Kremlin. Beduidend minder volk dan gisteren , moesten we tenminste niet aanschuiven. In deze kou niet bepaald een pretje. Gisteravond liepen we zelfs voor een museum waar de mensen in een zeer lange rij stonden. De Caravaggio tentoonstelling ging net open, een bekende Italiaanse schilder die Rembrandt nog beinvloedde. Russen zijn niet bepaald cultuurbarbaren als ze in de vrieskou staan aan te schuiven. Wij kochten een ticket voor de kathedralen, eenmaal binnen het Kremlin mocht je alleen op de brede voetpaden lopen, wie op de weg liep, werd meteen teruggefloten. De weg moest altijd vrij blijven voor de president of andere politici. De orthodoxe kathedralen waren allemaal de moeite, we konden ze ook van binnen bezichtigen, mooie fresco's, speciale vloeren en ook o.a. de kerk met de graven van verschillende tsaren.. Daarna verlieten we het Kremlin, ondertussen had ik ook mijn handschoenen aan en kon ik net zoals de kosmonauten oefenen te fotograferen met dikke handschoenen ! Gegeten hebben we in een andere Russsich eethuisje, deze keer geproefd van de borjst of rode bietensoep. Smaakte echt lekker. Ook bezochten we het Gum winkelcentrum , nog nooit zoveel dure merken bij elkaar gezien. Toevallig bereikten we een kleine supermarkt waar we proviand insloegen voor onze treinreis. Vanavond om 22 uur komt Alexej ons weer ophalen om ons naar het station te brengen. Tegen middernacht vertrekt de transsiberie dus en zullen we waarschijnlijk pas weer vrijdag , als we in Irkutsk aankomen terug in cyberspace zijn !
daswiedanja.
enkele foto's op: https://picasaweb.google.com/girandolaster/Kremlin
Nee we hebben onze trein niet gemist, maar we hebben ons gewoon van dag vergist ! Erik dacht dat we al 7 november waren en ik dacht dat we 's morgens vroeg 7 november vertrokken. Bij het zappen op de tv in onze kamer bemerkte Erik zijn vergissing, dus konden we weer alles uitpakken en nog een dagje extra Moskou doen. Dat werd dan het bezoeken van het metro museum. Maandag werkdag ook in Rusland ! Om een metrokaartje te kopen was het vandaag dan ook aanschuiven geblazen. Ik zette me in de rij, in de verkeerde zoals zou blijken, want de rij eindigde niet aan een kassa. Doch de Russen voor mij kropen in een soort ritssysteem voor, wat ik dan ook maar deed. Voordat de persoon van de andere rij aan de beurt was, snel het geld al in het schuifje leggen en het gewenste aantal tikckets brullen. Dat laatste kon ik niet, maar gebarentaal werkt ook. De metrostations vandaag overvol ! goed dat we tijdens het weekend de foto's hadden genomen, vandaag zou het onmogelijk zijn geweest. Alle roltrappen functioneerden dan ook en het was full speed ! Het metromuseum bevond zich volgens een beschrijving dicht bij een bepaald metrostation, maar niet te vinden. Dus in mijn beste Russisch Gdie museum metro gevraagd. De jonge bediende heel vriendelijk, gaf ons een uitleg waarbij we verstonden dat we aan een andere uitgang moesten zijn maar ze wilde ons wel vergezellen binnnedoor . Doch dat was buiten haar oudere sowjetcollega gerekend, die begon daar te roepen en te schelden dat dat niet kon enz...de jonge bediende maakte zich dan ook snel uit de voeten en wij hoorden de scheldkanonnade maar gelaten aan. De andere uitgang maar via buiten gezocht, gevonden maar geen museum ! weer vragen, deze keer weer begeleiding, via de kleedkamers van het perosneel ,moesten we een smalle trap naar boven tot de 2de verdieping en daar achter een deur bevond zich een piepklein museum. De enthousiaste suppooste maakte ons duidelijk dat we alles konden bekijken. We waren niet de enige bezoekers, ook een middelbare klas was er. Wat een discipline heerste er nog in die klassen, want er werd goed gezwegen en geluisterd. Er kwam nog een lagere schoolklas binnen en een jonge gast, een metrofreak zou blijken. die perfect Engels sprak en hij bevorderde zichzelf tot onze privetolk. Zo konden we tenmisnte de uitleg verstaan, elke dag verwerkt de metro in Moskou een 9 miljoen aantal klanten ! Bijna heel de Belgische bevolking. We namen afscheid en gingen dan eten in een gezellig eethuis in de buurt, 1927 heette het en was ook zo ingericht. De menukaart louter in het Russisch en na wat ontcijferen, lazen we bruschetta, spaghetti en farfalle. Nee dat wilden we niet, gelukig hadden ze ook borsjt en kartoffel.
enkele foto's: https://picasaweb.google.com/girandolaster/Moscow2
tegen 22 uur kwam onze chauffeur alexej ons weer afhalen. Deze keer volgde zijn vriend hem want die moest ook een trio Finnen aan het station afzetten. Dit trio zou ook in onze wagon zitten en hetzelfde parcours afleggen. In Peking zou een persoon hen verlaten en het koppel zou dan gedurende 1 jaar verder reizen in Azie. We werden afgezet aan het perron met kilometer 0. Even later kwam onze trein aan en mochten we plaatsnemen in tot onze grote verbazing, een supernieuwe en supermoderne wagon. Elke wagon heeft 2 provodnik(a), opzichters die verantwoordelijk zijn voor hun wagon. Wij hadden een vriendelijke vrouw en een norse man, die laatste stofzuigde wel iedere dag ijverig onze wagon, het tapijtje in de gang en iedere coupes. Dus elke dag even met de voeten omhoog. Een supernieuwe wagon, dus aan beide zijden de binnentemperatuur en de buitentemperatuur aangekondigd, tv in elke coupe, wel moest je hiervoor de afstandsbediening huren, wat we niet deden, ook koptelefoons kon je huren, opbergvakjes achter de hoofdsteunen en ruime wc.s met ruime lavabo's. De buitentemperatuur zou tijdens de reis varieren van -4 tot -11 graden. Binnen was het bijna altijd 32 graden. iedereen zou al gauw in t-shirt en sloffen rondlopen en naar buiten betekende altijd een verkleedpartij in Michelin man of vrouw. Wij kregen een russissche medepassagier die een habitue bleek. In no time had hij zich een pyama aangetrokken, alles netjes opgeborgen, het gekregen beddengoed ook klaargemaakt en meteen in bed gekropen. Wat we ook maar deden, want ondertussen was het toch middernacht. Middernacht Moskoutijd, de hele rit zou in de trein en ook op alle stations de moskoutijd aangekondigd worden. De passagiers moesten dan maar zelf de lokale tijd bij houden. Wij deden dat aan de hand van het supergoede boek, handbook for transsiberian travellers. Hier werd gedetailleerd beschreven wat we onderweg te zien zouden krijgen en de verschillende tijdzones. Doch zolang we in de trein zaten zouden we geen idee meer hebben van de werkelijke tijd. Want voordat je het wist was het weer donker en voor je gevoel was het nog middag !
Op het einde stapten opeens 2 mensen binnen in ons coupe waarvan we de taal wel verstonden: nederlands !!! na al die russische medepassagiers die geen Engels konden en wij geen Russisch was dat wel even plezant.Een Nederlands koppel dat wel al bijna heel de wereld had gezien en dat na Peking nog 3 maanden zou rondtrekken zelfs naar Noord korea.We waren blij om weer wat te kunnen vertellen en zo verliep de reis helemaal snel om.
Enkele foto's: https://picasaweb.google.com/girandolaster/InDeRussischeTreinNaarSiberie?authkey=Gv1sRgCJLb6pf6zveBLw
Een Vlaams woord of Is het een Russisch woord of toch Vlaams ?
We hadden wat proviand ingekocht in een supermarkt in Moskou, maar onderweg moesten we het wel aanvullen. Hiervoor dienden dan de halteplaatsen. In onze trein mooi op een schem aangeduid met steeds het aantal minuten dat we daar zouden blijven staan. Maar toch moest men oppassen want als de trein vertrok werd er nooit gefloten en menig reiziger heeft dan zijn trein dan ook zo zien wegrijden. Bij zo'n langere stop kon je je proviand aanvullen of bij kioskjes, in kleine wagens of in superkleine supermarktjes op het perron of bij de baboesjka's de grootmoeders die zelfgemaakte pannekoeken of dergelijke thuis bakten en die dan verkochten. Naarmate we meer oostwaarts reden verkochten ze ook meer en meer gerookte vis. Het had iets spookachtigs 's avonds laat zo'n station naderen, bedekt met sneeuw en een keer zelfs was er geen stroom , dus stonden ze daar bij kaarslicht hun waar te verkopen. En dat bij -10 graden, want ondertussen werd het ook steeds kouder, niet dat we dat binnen de trein iets van merkten, dat was eerder sauna. Dus zo kochten we dan wat pannenkoeken e.d. de provodniks profiteerden ervan om tegen de assen van de treinen te kloppen met bijlen en hamers, het ijs moest ervan af. In elke wagon werd er nieuwe steenkool aangevoerd, want zo werkte de verwarming, en overal werd ook de post af en aan geladen en nog andere goederen vervoerd. Want de transsiberie lijn volgde eigenlijk de oude route van de postkoetsen. Sommige verkopers reisden dan ook mee en ze verkochten, juwelen, kroonluchters, grote knuffelbesten en podski's. dat hoorde we van verre al afroepen, podski's ?? En ja hoor zelfgebreide mutsen, wij meteen aan het Vlaamse woord potske gedacht, wie was eerst poski of potske ???
's morgens tegen 6 uur allemaal opgestaan want we zouden uitstappen in Irkutsk.Onze Nederlandse medereiziger die minder goed kon slapen, had nog een stukje van de nacht in de gang doorgebracht met een aangeschoten Rus die een beetje Engels kon. Wij besloten Alexander het leesboek te geven die een eerdere Russiche medereiziger bij ons had achtergelaten. In de hoop dat het om een bestseller ging en niet het Russische alcoholprobleem aankaartte. De man was zo geroerd dat hij meteen een Russische cd schonk met 200 liederen ! Hij nam afscheid van ons, de vrouwen onder ons kregen natuurlijk een handkus ! we stopten met een half uur vertraging in Irkustsk. Hier namen we dan afscheid van de Nederlanders. Samen met de Finnen mochten we plaats nemen in een busje met gids Vera en chauffeur. We kregen meteen een plan van Listvjanka de plaats aan het Bajkalmeer waar we zouden overnachten. Een mooie rit volgde door de Russische Taiga en het meer bood een prachtig zicht, het is net zo lang als Belgie volgens ons nog langer, 600km groot. Ons hotel bleek een typisch blokhut hotel, met veel sfeer. De Finnen logeerden ergens anders. De wind waaide ,dus het voelde wel koud aan. Ontbijt namen we in een kafe waar ze ook al de typische Italiaanse koffies serveerden of thee. en lekkere koffiekoeken !!! De plaats is echt een toeristische plek 's zomers voor vissen, duiken, wandelen en boottochtjes. In de winter om te skien, sneeuwscooteren, sleehonden tochten enz...Doch wij waren duidelijk in het tussenseizoen. Weinig sneeuw nog. We wandelden dan van de ene naar de andere kant van het plaatsje, naar het Bajkalmuseum. Niet gemakkelijk om te vinden. een oudbollig museum, maar ze planden zo te lezen wel een hypermodern iets. Wanneer er geld zou zijn. Een bankautomat vonden we dan in een ex-sowjethotel, van die reusachtige gebouwen zonder enige sfeer. Middageten deden we dan bij de markt. De school liep uit, de zon scheen en de kinderen trokken allemaal hun jassen uit, voor ons wat te optimistisch ! het was ook trouwdag want de ene receptie na de andere kwamen we tegen, allemaal buiten, het was immers een zonnige dag ! het werd snel donker, dus ook kouder en we besloten om te eten in ons hotel. Een zeer goede keus, hier louter balkajgerechten, geen spaghetti of zo. We proefden dan ook van de Omul vis, de typische vis uit het meer die daar alleen voorkomt. zeer lekker. dan gaan slapen want om 11 uur zou Vera ons oppikken.
enkele foto's: https://picasaweb.google.com/girandolaster/BajkalmeerEnIrkutsk
Vanmorgen de wekker gezet, of anders waren we waarschijnlijk veel te laat wakker geworden, want we leven toch nog wat op Italiaanse tijd. Het ontbijt was zeer goed, voor elk wat wils, maar de koolsalade en ketchup lieten we maar staan.
na een wandeling bereikten we de heilige redder kerk, die ooit voor de 2de wereldoorlog was vernietigd en in 2000 terug opgebouwd was. Iedereen ging naar binnen, wij ook. Opnieuw langs een metaaldetector en Erik werd vriendelijk verzocht om zijn muts af te nemen. Geen stoelen of banken in zo'n kerk, nee iedereen staat. Het interieur louter pracht en praal, het goud schitterde je tegemoet. Zo'n eredienst is niet bepaald saai te noemen. Er gebeurde van alles ! Misschien was het ook een bijzondere gelegenheid. Er was een hoofdpope met een vergulden muts op, dan 2 andere popes met een gewone zwarte hoofddeksel en dan nog enkele leken , of stagiairs , die de liturgie uitvoerden. Een van hen had de specifieke taak om te sleuren met de microfoon, die werd dan ook voordurend voor een andere spreker gezet. Ook verdwenen ze telkens achter een deur om weer langs een andere deur te voorschijn te komen. Maar het mooiste moest nog komen, de lichten gingen allemaal aan, een van de popes verhief zijn prachtige Russische bariton stem aan en hierop antwoordde het koor dat tot nu toe stilletjes bovenaan had gezeten. Dat was echt een mooi moment. Nu werd het gezang telkens afgewisseld met gepreek . Ook verscheen er plotseling een gouden boek, om hiervoor uit te lezen moest de hoofdpope zelfs zijn gouden muts afzetten. Opvallend ook het veelvuldig buigen en het slaan van kruistekens van de gelovigen. De dienst eindigde met het een voor een naar voren komen van de gelovigen bij de hoofdpope, waarvan ze een kruisje op hun voorhoofd kregen met een kwastje . Hierbij kuste de gelovige de hand van de pope.
vanmorgen was het beduidend kouder en vielen we inderdaad niet meer zo op in ons eskimo outfit. Langzamerhand verschijnen nu de mutsen en ook de bontjassen op straat. Alhoewel sommige jonge vrouwen toch nog in pantys en rokjes en hooggehakte schoenen rondlopen.....het moet in je genen zitten.
Nee we hebben onze trein niet gemist, maar we hebben ons gewoon van dag vergist ! Erik dacht dat we al 7 november waren en ik dacht dat we 's morgens vroeg 7 november vertrokken. Bij het zappen op de tv in onze kamer bemerkte Erik zijn vergissing, dus konden we weer alles uitpakken en nog een dagje extra Moskou doen. Dat werd dan het bezoeken van het metro museum. Maandag werkdag ook in Rusland ! Om een metrokaartje te kopen was het vandaag dan ook aanschuiven geblazen. Ik zette me in de rij, in de verkeerde zoals zou blijken, want de rij eindigde niet aan een kassa. Doch de Russen voor mij kropen in een soort ritssysteem voor, wat ik dan ook maar deed. Voordat de persoon van de andere rij aan de beurt was, snel het geld al in het schuifje leggen en het gewenste aantal tikckets brullen. Dat laatste kon ik niet, maar gebarentaal werkt ook. De metrostations vandaag overvol ! goed dat we tijdens het weekend de foto's hadden genomen, vandaag zou het onmogelijk zijn geweest. Alle roltrappen functioneerden dan ook en het was full speed !
tegen 22 uur kwam onze chauffeur alexej ons weer afhalen. Deze keer volgde zijn vriend hem want die moest ook een trio Finnen aan het station afzetten. Dit trio zou ook in onze wagon zitten en hetzelfde parcours afleggen. In Peking zou een persoon hen verlaten en het koppel zou dan gedurende 1 jaar verder reizen in Azie.
We hadden wat proviand ingekocht in een supermarkt in Moskou, maar onderweg moesten we het wel aanvullen. Hiervoor dienden dan de halteplaatsen. In onze trein mooi op een schem aangeduid met steeds het aantal minuten dat we daar zouden blijven staan. Maar toch moest men oppassen want als de trein vertrok werd er nooit gefloten en menig reiziger heeft dan zijn trein dan ook zo zien wegrijden. Bij zo'n langere stop kon je je proviand aanvullen of bij kioskjes, in kleine wagens of in superkleine supermarktjes op het perron of bij de baboesjka's de grootmoeders die zelfgemaakte pannekoeken of dergelijke thuis bakten en die dan verkochten. Naarmate we meer oostwaarts reden verkochten ze ook meer en meer gerookte vis. Het had iets spookachtigs 's avonds laat zo'n station naderen, bedekt met sneeuw en een keer zelfs was er geen stroom , dus stonden ze daar bij kaarslicht hun waar te verkopen. En dat bij -10 graden, want ondertussen werd het ook steeds kouder, niet dat we dat binnen de trein iets van merkten, dat was eerder sauna.
's morgens tegen 6 uur allemaal opgestaan want we zouden uitstappen in Irkutsk.Onze Nederlandse medereiziger die minder goed kon slapen, had nog een stukje van de nacht in de gang doorgebracht met een aangeschoten Rus die een beetje Engels kon. Wij besloten Alexander het leesboek te geven die een eerdere Russiche medereiziger bij ons had achtergelaten. In de hoop dat het om een bestseller ging en niet het Russische alcoholprobleem aankaartte. De man was zo geroerd dat hij meteen een Russische cd schonk met 200 liederen ! Hij nam afscheid van ons, de vrouwen onder ons kregen natuurlijk een handkus !
