'& show me the world.' Ik mis je aan mn zijde met je lieve lach.
& je stralende ogen.
Die zeggen dat alles even mag.
Nu ben je bij me weg en ik verdrink hier in mn tranen.
Elke dag is weer een gevecht zonder jou in mn levensbanen.
Je was alles dat ik lief had, echt alles in mn leven.
Dat heb ik echt verkloot, Maar zou je
me voor één keer iets nog kunnen geven?
Een laatste kans op liefde,
die ieder ander ook verdiend.
Want ik weet niet wat je denkt of wat je voelt.
Nee sorry schatje ik ben niet helderziend.
Elke dag die tranen weer, ja mn ogen die staan dof.
Maar ik heb het wel begrepen,
Lieve schat, onze liefde dat was love.
22-01-2011
Er zijn elke dag opnieuw van dat soort mensen die aan je hoofd zeuren,
die altijd wel iets van je moeten.
zo heb ik dat gezeik dus elke dag..
door het eten.
ik zal mezelf even voorstellen, voordat ik echt begin met mijn blog.
Ik houd mijn naam anoniem, maar ik ben een meisje van 16 jaar, op mijn dertiende ben ik 'getroffen' door een 'ziekte'.
Mensen noemen het een ziekte, maar ik een leefstijl.
Ik heb een eetstoornis schijnt het.
Al boeit mij het vrij weinig wat de speciale termen ervoor zijn.
ik houd van het lege gevoel in mijn maag en het niet eten.
maar elke dag opnieuw, als het niet elk eetuur is, heb ik gezeik aan mijn hoofd..
ik heb voor nu nog zeker een goed en gezond gewicht, dus vind het geen reden om te gaan eisen en zeuren.
dit is mijn leven en vandaar dat ik dus ga bloggen.
Dit is mijn leefstijl en zo zou het altijd blijven.
