Dat heb ik héél letterlijk genomen. Ik heb wiskunde oefeningetjes gemaakt (tegen vrijdag, man ik streef er niet naast) en muziek gedownload. Illegaal gedownload. Is het wel slim omdat te bekennen op 'n blog? Als ze nu m'n IP-adres zoeken en me proberen te vinden? Haha! Snodaards! Ik ben jullie té slim en té snel af. Ik download namelijk op m'n papa zijn pc. Zodat de virussen de weg niet naar hier vinden, want wat een vuiligheid zit er op limewire, zeg!
Oké, ik heb m'n dagelijk zever tien minuutjes zever ook al gehad. Ik ben een kei goede zeveraar, maar dat hadden jullie al wel door, zeker? Ik kan tijdens saaie lessen tegen het slachtoffer naast mij zeveren en van de hak op de tak springen tot ze onder de bank zouden willen kruipen. Maar dan zal de leerkracht hoogstwaarschijnlijk zeggen: kom eens van onder die bank uit, jij! En dat willen ze dan ook weer niet riskeren. Zie je? Ik ben al weer vertrokken op zeverronde.
Morgen slaap ik uit. Ik sta om tien na acht op, denk ik. Ja, dat is uitslapen tijdens het school, want normaal sta ik tussen twintig voor zeven en zeven uur op (hangt er vanaf of ik een douche neem 's morgens of niet). En dan spring ik daarna m'n velo'tje op om naar het kasteeltje van Horst te gaan. En daar krijg ik dan een rondleiding met mensen die ik eigenlijk niet af kan, want het is met de andere economie klas. De economie-wiskunde-kinderen & hun ego's. Ja, dezelfde kinderen waar we lo mee hebben. Dezelfde kinderen die zogenaamd enorm veel last hebben van hun regels en dus niet mee kunnen lopen. De kinderen die altijd wel iets hebben om onder de stomme dingen onderuit te komen. De kinderen die ik niet kan hebben. Ik heb in het tweede middelbaar tegen de leidster van de populaire clan gezegd dat ik haar niet fijn vond. Ze vroeg mij of ik haar eigenlijk wel kon hebben en ik heb geantwoord dat ik haar eigenlijk niet fijn vond omdat ze zo'n dikke nek had. En weet je wat? Wonder bij wonder, als ze me passeert, ze gunt me geen blik, maar ze knalt niet tegen me zoals ze tegen andere doen. Op één of andere manier denk ik dat er een soort wederzijds respect is. Ik haat haar, zij haat mij, maar toch. Omdat we weten datde haat wederzijds is en we niet weten wie de grootste bitch kan zijn, gaan we elkaar gewoon uit de weg. Ik vind het prima zo. Ik vind het fijn om anoniem te zijn. Oké, ik droom even. Ik vrees dat m'n naam in hun kliekje gekend is, té gekend.
Ach ja, het is nu zo. Ik overleef het wel, hoor. Zij hopelijk ook ;-).
Zaterdagavond..... en er is geen zak op tv. Geweldig, hé? Ik zit hier met m'n hoofdtelefoon (waar 'one in a million' door klinkt) achter m'n laptop een greep uit mijn leven te schrijven naar iedereen die het lezen wil. Wat een inleidend tekstje, als je na de inleiding nog steeds wil verder lezen, heb ik chance. We gaan nu naar het middenstuk, beter gekend als het zaagstuk:
Te bespreken punt 1: Herfstrock Herfstrock was chill. Ik heb me geamuseerd, een paar kriekjes gedronken (maar toch niet overdreven gerebelleerd tegen het ouderlijk gezag). Ik heb vele ex-klasgenoten tegen gekomen en sommige herkende me beter als andere. Sommige zagen me graag komen, sommige dachten eerder van fuck weg hier. But I don't give a shit. Jh (soort afkorting), een oud-klasgenoot en persoontje dat zich gehuisvest heeft achter m'n oma&opa was er ook. Samen met Jm, m'n beste vriend in de lagere school, good old times. Jm was zo zat dat hij me niet herkende, gelukkig, want hij is er echt niet op vooruit gegaan. Vroeger was hij 'n schattig ventje, nu lijkt hij eerder een beetje op 'n aap. Excuseer, maar ik moet m'n mening ergens kunnen geven. Back to Jh, hij en een vriend (St, bleek later) waren hopeloos op zoek achter een vriendin. Maar vrouwen waren toch zo moeilijk. Man, ik heb me doodgegierd. Ze beweren niets te snappen van vrouwelijke logica en iedereen weet toch ook dat er zo goed als géén vrouwelijke logica bestaat. Zo hebben we nog een tijdje verder gepraat. Daarna kwam zijn type. Hij was snel content, hij wou eentje uit de middenklasse. Eentje dat niet té lelijk is, maar niet té mooi. Een 'krijgbaar' exemplaar bedoelde hij dus. En ik snap hem wel. Ach ja, Jan stond er ook bij en ik schrok van hem. Hij stak nooit onder stoelen of banken dat hij me wel als vriendin wou, maar nu, nu waren we gewone vrienden. Hij heeft het door en ik vond het geweldig met hem om te kunnen gaan als gewone vrienden.
Te bespreken punt 2: vrije dagen (maandag en dinsdag) Maandag gaan we naar het kasteel Van Horst (met de velo!!!!!). Het kasteel van horst is twee kilomter aan de andere kant van m'n school. Gelukkig heb ik toestemming gekregen om rechtstreeks naar daar te fietsen, zodat ik geen tien kilometer omweg hoef te doen. We gaan daar een hele dag overzaagd worden over de Middeleeuwse ridders (hetzelfde thema als we nu behandelen bij Nederlands). Dinsdag hebben we groepsbevorderende dag, omdat we nog twee jaar met dezelfde klasgroep opgescheept zitten, willen ze een hechte groep creëren. Het lijkt me wel fijn, behalve dan dat we om acht uur op school moeten zijn en pas om zes uur opnieuw op school arriveren. Dat is dus half zeven als ik thuis kom en dan moet ik nog eten enz. Leuk is anders, hé. Gelukkig is woensdag zo'n chille dag.
Ik stop ermee voor vandaag. Ik ga nog een beetje op msn en met 'n half oog mee tv kijken, ook al is er geen bal op. See you later, dudes! By the way, Blackout is nu door de hoofdtelefoon aan het dreunen!
Hello there! Seffens gaan we naar Herfstrock, de aftrapper van ons jaarlijkse herfstfeest. Het herfstfeest is zo eigenlijk hét weekend dat onze school moet sponseren. Twee jaar geleden hebben ze met de opbrengst onder andere een nieuw labo gemaakt op het derde verdiep en dit jaar zal een grote hap naar de brandtrap en de verbouwingen van de wiskundeblok gaan. Ze zijn nu pas klaar en ze zijn begonnen in mei (denk ik) vorig schooljaar. Trage werkers, ja! Onze school was net een mini-festivalweide. Een podium, een stukje met houten vloer voor het podium, witte tentjes over onze speelplaats verspreid, tientallen frigo's, tapinstallaties voor de wiskunde gebouwen (hoe ironisch kan het zijn? Wiskunde & bier?). Half het zesde jaar zien sleuren met stoelen en banken uit de refter, klaslokalen die omgetoverd worden als keukens, het heeft wel iets, hoor. Onze school is net een restaurant. Ik hoop maar dat mama niet beslist om daar morgen gaan te eten, want zaterdagavond is rustavond en ik heb geen zin om dan te douchen en me toonbaar te maken, want op school, wie weet wie kom je tegen?
Vandaag nog eens m'n laat busje genomen. Weet je wat ik vind? Die regel van De Lijn, van vooraan op te stappen? Die is belachelijk. Er zijn niet meer chauffeurs als anders die hun deuren vanvoor open doen. Bijna de helft doet ze achteraan nog open. Bullshit, als je 't mij vraagt. In 't stad hebben we nog een beetje zitten tetteren. Onze wat we gaan aandoen op Herfstrock. Ik zou het begot niet weten. Ik wil absoluut geen jas aandoen, dus ik ga voor laagjes. Ik denk aan een T-shirt, m'n V-hals pulletje (dat ik stiekem nog niet in de was heb gedaan) en m'n dikke wintertrui. En er is nog altijd een optie om m'n wit pulletje van donderdag erbij aan te doen. Jaja, ik ben er serieus over nagedacht. Daarnet vroeg iemand me of ik me ging schminken. Weet je wat ik dacht? Ik vroeg me af of ze met me aan het lachen was. Schminken. Yeah right. Niet dus. Ik hou van naturel zijn, dus dan doe ik dat toch ook lekker. Ik ben echt. Helemaal. Oké, nee. Niet helemaal. Ik moet iets bekennen. Ik draag lenzen. Voilà, jullie weten het.
En weet je wat? Ik heb tot in het derde een bril gedragen en ik kan nu als geen ander vergelijken. Mensen met een bril worden braver ingeschat. Ik werd vroeger altijd onmiddellijk als braafje bekenen en omschreven en nu? Fuck, ze, 't is echt 'n pak minder. Nu bekijken ze je als je even lacht al direct van: "wat een stout meisje zit daar in de hoek?" Vroeger keken ze van: "Oei, dat brave meisje in de hoek wordt geïrriteerd door haar buurmeisje. Ik geef die buur even een opmerking." M.a.w. Buiten het feit dat ik er nu beter uitzie (damn, ego), heeft het geen voordelen. Buiten dan dat het makkelijk is, leuk is, super is en dat ik nu niet meer buiten kom zonder m'n rubbertjes op m'n ogen. Kijk eens aan, ik heb jullie net een geheim vertelt. Iedereen die me nog maar recent kent, weet het niet. M'n klas weet het, m'n vrienden weten het, nieuwe mensen weten het lekker niet. Niemand hoeft te weten dat ik een brilsmurfje ben.
Hey. 't Word een korte blog. Morgen is het Herfstrock en m'n ouders hebben een NO gegeven voor te blijven slapen bij m'n beste vriendin. M'n beste vriendin waarmee ik weer eens ruzie had. Weet je waarom? Omdat ik huil om m'n zieke vriendin. Omdat ik bang heb voor de dood. Voor haar dood. Geweldig hé?
De 3de oktober is er een grote fuif in Putte. Dichtbij een andere klasgenoot, die ons aangeboden heeft bij haar te blijven maffen. Als m'n ouders me die fuif gaan verbieden, is het beeld zonder klank. Dan ga je razernij zien zoals je van mij niet zou verwachten. Ik ben godverdomme de braafste dochter die je jezelf kan bedenken. Ik heb nog nooit één reet fout gedaan, gewoon omdat ik weet dat ik zwaar zal gestraft worden. Maar nu gaan ze 't al verkloten zonder dat ik iets deed? No fucking way, José!
En die fuif volgende weekend, daar zal ik ook al vroeg van kunnen naar huis draven. Ik ben echt 'n kalm type, als zeg ik het zelf. Maar behandel me niet oneerlijk, want dan wordt ik een koppige tijger die zal vechten voor vrijheid en hetgene waar ik recht op heb. Mijn uitgangsleven! Mijn sociaal uitgangsleven! De muziek! De dudes! Mijn jongheid. Mijn puberteit. Mijn, mijn eigen leven. Ouders van me, onthoudt het. Keep it in your minds. Keep it in your fucking minds!
Ik denk dat dit volstaat voor vandaag. O ja, m'n zieke vriendin heeft gisteren aan het zuurstofmasker gelegen en een hartmassage ontvangen. Yeah, ik ben vrolijk vandaag. Het is echt m'n dagje.
Ik ben moe. Oké, wat een geweldige inleiding. Maar ik ben moe. Ik ben om twaalf uur vannacht in slaap gevallen en om vijf uur werd ik opnieuw wakker. Twee uur. Twéé ùùr heb ik wakker gelegen. Tot zeven uur en toen ging m'n wekker af. En dan zetten ze me 's morgens twee uur in de Nederlandse les, die kei saai is en wordt gegeven zoals in het hoger onderwijs. Hij vertelt, lelt, doet alles uit de doeken en wij zitten, hangen, liggen op onze stoel en proberen te volgen. Jep, we doen effectief nog een poging om iets op te pikken van de oversaaie lessen van hem.
Daarna, deux heures l.o. Running. Bah. Ik haat het. Maar voor het lopen hebben we nog een relaxt-testding gedaan. Ik vond het echt geweldig. Beeld je in dat je een berg bent. Een berg? Jup, een berg. Ik was een plat liggende berg. Want je mocht zitten of liggen en ik lag. Dus, ik was een platte berg, was ook cool, ze. Back to running. 5.5 kilometer voor iemand met mijn conditie is een hel. Ik heb er 39 minuten over gedaan en ik heb twee keer gestapt. Ik zag er tussen kilometer 2 en 2.5 zo slecht uit dat m'n lo-leerkracht kwam informeren of ik niet ging flauwvallen. Neen, ik ging niet flauwvallen. Maar de volgende keer ga ik wel eten voor ik ga lopen, maar wat ga ik eten? Mijn vreetzuchtige friends vreten een gans worstenbroodje en gaan dan lekker lopen. Als ik dat doe, kan ik lekker lopen kotsen. 't Is en blijft lopen, maar wel een minder aangenaam lopen. Maar ja, daar sta je dan. Sexy, op de rand van de Demer, in je wit T-shirt en je zwarte kniebroek, haren in de wind, speldje in je zak voor als je begint, dat je je haar kan wegspelden en dat het niet heel de tijd in je gezicht zwiept, iPod in de oortjes en door de oortjes van het dingetje weerklonk de eerste van de drie mixen die m'n zieke vriendin (dat kind ziet toch af met mij, hé? Ik noem haar altijd maar ziek, moet fijn zijn) heeft gemaakt. Ze zijn nice. Je loopt met fuifnummerokes in je ears. Ik heb iets met Engelse woordje vandaag. Misschien omdat ik tegen vrijdag acht hoofdstukken moet leren en nog geen zak gedaan heb en ik ben niet van plan vandaag nog te beginnen. Back to running. Die verdomse steken, hé. Ik heb er dus ongelooflijk veel last van en ik weet dat ik door m'n neus moet inademen en door m'n mond moet uitademen en tussen het in-en uitademen zouden er vier tellen moete zitten, ik weet het. Maar het lukt me gewoonweg niet om zo kei chill te blijven ademen. Ach ja, deze namiddag heb ik "Code 37" gekeken en de twee David's die ik gemist had. Ja, het lijkt me wel 'n leuk programma'tje en die David. Hij is zoooooo schattig!
Nu ga ik stoppen. Seffens ga ik vroeg m'n bedje in, hopelijk wat slaap inhalen. Au revoir, mes copains!
Ponsjoer! Ik kwam daarnet thuis van m'n nieuwe kast te bestellen (we waren direct na school doorgereden) en het eerste wat ik zag, was .....mezelf. In m'n nieuwe spiegel. En wat heb ik toen gedaan? Hetzelfde als waarschijnlijk elk meisje zou doen. Ik heb mezelf staan keuren dat het geen naam meer had. Ik had m'n blauw/paars V-hals trui'tje van de L&L aan, m'n grijs met zwarte bolletjes topje van H&M (en ja, het past bij het trui'tje) en m'n zwarte only pants. Yeah. M'n haar lag verrassend goed. Ik was dus, mezelf aan het keuren en de bevindingen waren: dat het erger kon. Nee, ik ben zeker en vast niet mooi. Maar lelijk zou ik ook niet durven zeggen. Lelijk is net overdreven. Er zijn trouwens amper lelijke mensen. Vind ik toch persoonlijk. Nu kom ik waarschijnlijk over als een trut die zichzelf het einde vind. Nééé, ik vind mezelf totàààl niet het einde. Ik ben gewoon eindelijk zover dat ik kan zeggen: het kon erger. Natuurlijk kon het ook veel beter. Ik wil altijd wel 'n beetje groter, beetje 'n mooiere huid hebben, een beetje meer van vanalles en 'n beetje minder van sommige andere dingen. Maar ik heb mezelf niet gemaakt. Zeer spijtig, anders was ik volmaakt geweest! Dus conclusie van de dag: het kon erger.
Wat heb ik voor de rest uitgevreten today? Ik ben om twintig VOOR zeven (onmenselijk vroeg uur) uit m'n bed gevallen en rechtstreek de douche ingekropen. Een halfuur laten zat ik aan de keukentafel 'n bo'ke met choco te eten. Om tien na acht (een half uur te laat) was mijn bus eindelijk aan m'n halte. Het eerste uur had ik wiskunde. En ik snapte er niks van. Echt niks. Lichtelijke paniek. Daarna Nederlands, Godsdienst (was saai) en Economie (was ook saai, want het gaat over stomme berekeningen en ik heb liever denk economie, if you know what I mean). Daarna, eindelijk, middagje. Boterhammetje eten in 't reftertje. En "stiekem" sms'en, want die blonde toezichthoudster stond zoals elke dag diep in haar krant gedoken. Na de middag, als vertering van m'n lekker, door m'n mamie geprepareerd, voer: Engels en Frans. Twee super relaxte uurtjes. Mini groepjeswerkje bij Engels en daarna ook bij Frans. Twee keer met 'n andere partner. Ik ben niet monogaam, jongens! Laatste uur, weer economie. Fucking saai. Té saai. Ik hoop dat we snel andere dingen gaan doen.
Nu ga ik een beetje msn'en en ondertussen met 'n half oog Thuis volgen. Morgen moet ik weer die demerloop doen. Ik heb er geen reet zin in. En shit, ik moet mn iPod nog opladen, anders ben ik -net zoals last week-
een muziekloos, conditieloos, karakterloos scheetje in onze maatschappij. Yeah!
Koekoek! M'n dagje was ça va. Hij is wel slecht begonnen. Ik viel doodmoe uit m'n bed en dan kreeg ik te horen dat het echt slecht ging met m'n zieke vriendin. Nu hebben we net een uurtje gebeld en gelachen dat we hebben. Man, echt lang geleden dat ik nog zo gegierd heb. Natuurlijk hebben we eerst een beetje depri geweest en 'n traantje weggepinkt. Maar de volgende drie kwartiers waren geweldig. Ze waren fantastisch. Echt de beste momenten van de afgelopen week.
Wat heb je vandaag op school gedaan, kindje? Een wiskunde overhoring gemaakt en veel saaie dingen gezien. Napoleon. Karel ende Elegast. Kunststoffen. Prijselasticiteit tegenover de vraag. Veeltermen. Dat zijn zo wat de kernwoorden, verdeeld over verschillende vakken. Het was boring, dus. Ik ben daarna nog met m'n busvriendjes naar 't stad geweest om daar op het busje te wachten. We hadden geen zin om ons vroeg busje te nemen en zo vroeger thuis te zijn. Morgen ga ik dat wel doen, want dan ga ik in de kwantum m'n nieuwe kast bestellen. Joepie jee! Morgen gaan we spreken over ons Frans project. Yeah. Project. I don't like it.
En zonet, heb ik een reactie gelezen van iemand die mij beter kent als wie dan ook. Iemand die ik beter kan als wie dan ook. Het is raar om elkaar zo "te zien". Maar ik vind het raar. Ik weet dat ze weet dat ik haar bedoel. E'tje. Ik zal er voor je zijn!
ik weet effe geen betere welkomswoorden als die. Ik heb het fucking rotgevoel dat het voor elke dag kan zijn. M'n zieke vriendin, hé. Ik vrees dat ik me mag voor bereiden op een begrafenis waar iedereen al van mij gehoord heeft, maar niemand me kent. Niemand een gezicht kan plakken op mij. Ik ben bekend bij haar vrienden, maar ze hebben me nog nooit gezien. Ook niet verwonderlijk als je vrij ver uit elkaar woont. Zie je me daar al staan? Oog in oog met haar ouders, haar zus, haar klasgenoten, de mensen waar ik zoveel over weet. De mensen waar we uren over verteld hebben. Ik weet eigenlijk alles van hen. Van wanneer hun haar geknipt is, tot welke schoenen ze dragen (even extreem doen). En zij weten niet super veel over mij. Ik ken haar familie, de goeie en de slechte dingen. Ik kan die mensen introduceren in hoe haar leven was. Hoe het écht was. En niet hoe ze denken dat het was. Ik wil haar niet kwijt! Fuck, ik overdrijf. Ik moet gewoon kalm blijven. Niet panikeren. Ik moet niet hopeloos gaan denken dat alles verkeerd loopt. Het komt allemaal wel goed. Ja, ze blijft leven en we doen gewoon verder. We vertellen ons leven aan elkaar en zo gaan we door tot in de eeuwigheid. Please, laat het zo zijn.
Okeeeej, ik ben weer volledig in orde. Ik moet m'n frustraties er gewoon eens kunnen uitgooien en waar beter als hier? Ik dacht het ook, nergens beter als hier. Vandaag heb ik Frans gedaan, een voorbereiding op een grote taak, wiskunde geleerd (ik moet nog veel ophalen, remember) en natuurkunde overgeschreven van de verbetersleutel. Die domme koe zegt tegen ons: "maak je oefeningen en verbeter ze dan met elov". Ja, dat is zoveel als zeggen: "schrijf de oefeningen over van elov, dan heb je het al eens gezien". Ik ga nu m'n Franse opzoekingen afdrukken en straks ga ik naar de zaak Alzheimer kijken. De mini-serie wordt uitgezonden op één en ik hou wel van zo'n echte Vlaamse producties. Want nu Dossier K is opgenomen, zou ik graag kunnen volgen moest ik hem gaan kijken. Ik heb nog cinematickets liggen. Oké, sorry. Ik dacht ineens aan de tickets die hier nog lagen. Ik moet seffens eens gaan kijken tot wanneer ze geldig zijn.
Morgen is het maandag. Een nieuwe schoolweek mét ons nieuw lessenrooster. Het sucks. En hard. Morgen beginnen met Frans en twee uur wiskunde hebben we ook nog. Jaja, we gaan er direct serieus invliegen. Té serieus en té direct.
Vandaag was chill. Zeer chill. Wat heb ik gedaan? Opgeruimd en gedacht over m'n nieuwe inrichting van m'n room. Ik heb rommeltjes van vier jaar (en langer) geleden terug opgediept en dan ineens beseft dat ik er niets meer mee kan doen. Weggooid dat ik heb, niet normaal. De vuilkar zal hier volgende keer even kunnen kamperen met alles mee te nemen wat ik uit m'n kamer en af de zolder heb gesleurd.
Ik heb ook -leuk, leuk- wiskunde oefeningetjes gemaakt en gedacht over een uitwerking van de Engelse vocabulary organiser. Een zeer leuk boekje met 100 hoofdstukken dat we in het vijfde en zesde helemaal moeten geleerd hebben. Vijftig hoofdstukken per jaar, dus. Maar in het boekje staan de woorden los door elkaar, in het midden van een soort oefening, die door het boek zelf al gemaakt is, vind je zomaar woorden. Dus we moeten zelf lijsten maken. En ik ga echt niet in m'n eentje vijftig lijsten maken van meer als één pagina per lijst. Ik heb dus, zeer goed gezien van mij, een lijst-team gemaakt. We gaan die lijsten maken met vier. Normaal met zes, maar die twee andere vonden het nodig al wat lijsten te dealen met andere zodat ze lekker niets zouden moete doen, maar zo gaat de kar niet op. Echt niet. Het is vrij gemeen, want het zijn vriendinnen, I know. Maar ik heb ze gewoon buitenspel gezet. Ze mogen hun lijsten maken met die mensen die niet te vertrouwen zijn. Dan maken wij lekker onze eigen lijsten met mensen die wel te vertrouwen zijn. Voilà, ik vind dat als je zo'n dingen afspreekt, je zelf het werk doet en geen halve lijsten gaat geven omdat je ze gekregen hebt van mensen die begonnen zijn, maar het ook erg snel beu waren.
Man, kijk wat ik nu geschreven heb over iets stoms. Over het oplijsten voor een boekje vol woordenschat. Hoor me geven, hoor me gaan. Joepie! M'n voorverkoopkaart voor de fuif de 3de oktober is besteld. Morgen ga ik m'n puppy-oogjes nog eens proberen te gebruiken in de hoop dat ik toch nog bij m'n vriendin mag blijven slapen na Herfstrock, volgende weekend. Het zou moeten werken, denk ik. Ik heb vandaag nog een beetje vertelt over andere mensen tegen m'n mamie, hoeveel zij wel niet mogen en hoe ze er dan nog eens misbruik van maken. En dat ik zo'n braafje ben (wat ik ook echt ben). Ik ga ervoor gaan. Het zou goed zijn als ik er kon blijven slapen. Dan zijn we nog eens alleen, kunnen we proberen het eens over onze vriendschapsrelatieproblemen te praten en misschien iets op te lossen en/of uit te klaren, want het gaat al beter, hoor. We komen er wel door. We komen er àllemaal wel door.
Frans. Je le déteste! Nu moeten we tegen midden oktober een een typisch Frans gerecht komen voorstellen vooraan in de klas. Hoe spreek je in godsnaam tien minuten met twee personen over een Frans gerecht? What the fuck vertel je zolang? En weet er iemand een gerecht dat simpel is om zelf at home te prépareren? Ik zie eigenlijk niet onmiddellijk een gerecht, hoor. Ik ben inspiratieloos. Echt erg.
En ik ben ambetant op m'n ouders. Volgende week vrijdag is het Herfstrock. Dat betekent optredens en daarna een fuif in de fietsenkelder van onze school. M'n beste vriendin had me uitgenodigd om te blijven slapen en m'n ouders zeggen nu dat ik naar huis moeten komen OMDAT "ze hun meer op hun gemak voelen als ik thuis ben". Mijn idee daarover? Dikke, dikke bullshit. De vorige keren mocht ik wel ergens blijven slapen en nu gaan ze ineens moeilijk doen om moeilijk te kunnen doen. Daar word ik ambetant van, mààr ik heb het verstandig aangepakt. Ik heb braaf stilletjes gebleven en door me niet dik te maken hou ik alle kansen open om toch nog te mogen blijven slapen. Zeer slim van mij, I know.
Oké, nu zal ik de titel expliceren. Nee, ik heb niet in m'n broek gepist, was het dat maar. Ik heb gebeld met m'n alom gekende zieke vriendin. En nee, we hebben ons niet geamuseerd. We hebben onze eigen poging gedaan om het wereldrecord huilen aan de telefoon te verbreken. En in het midden van mijn geweldige huilbui was het enige wat ik vond om m'n tranen mee te drogen, m'n pyjama blouse, dus ja. Ik heb mezelf gered met de middelen die ik had. Ze is weer niet naar school geweest, want ze was nog wakker om vijf uur vannacht. Met veel pijn kan je niet slapen, natuurlijk. Ik voelde -en nog steeds voel eigenlijk- me zo stom en lomp. Ik lig aan mijn kant te wenen, zo hard dat ze me vraagt of het gaat. Zij vraagt mij of het gaat? Ze was meer als half dood en het enige waar ze aan denkt is hoe ik me voel? Dat heb ik haar dan ook gezegd. Dat we in de omgekeerde wereld leven, dat ik dat normaal aan haar moest vragen. Ik huil niet. Ik ben geen ween-type. Ik huil echt zelden. M'n beste vriendin (en dat is ze ondertussen al drie jaar) heeft me nog maar één keertje weten huilen. En dat was om m'n zieke vriendin. Dus zij heeft me al twee keer doen huilen op ongeveer zo'n twee jaar?
Jep, ik ben een harde. Maar soms net niet hard genoeg.
Wat kan ik over vandaag vertellen? Euhm. O ja, m'n Frans dialoogje, ik mocht als allereerste samen met Stefanie m'n dinkie komen opvoeren. Eerst dacht ik van: "Fuck, als eerste? Eerste dialoogje van het nieuwe jaar, geen enkel idee wat de rest gaat doen en hoe ze het aangepakt hebben." En toen ik terug op m'n plaats ging zitten nà het dialoogje was ik dolblij dat ik als eerste mocht. Normaal gezien krijg ik stress als ik andere bezig zie en nu was ik nog kalm omdat ik als eerste moest. M'n vriendin bibberde toen ik met haar de rekening overliep, zo hard zelfs dat ik het blaadje heb losgelaten omdat m'n hele hand meebibberde. Dus ik was rustig en de enige opmerking die ze had was dat we wat harder mochten spreken, maar we kunnen toch moeilijk gaan brullen? We spraken op 'n gewone toon tegen elkaar, maar dat was net niet luid genoeg blijkbaar.
We gaan onze module doen over incest. Yeah, wat 'n thema. We gaan een eigen Jambers-filmpje maken, die als inleiding moet dienen en daarna gaan we ons boek "Mijn broer en ik" en "Ik was pas twaalf.." linken met de actualiteit. De actualiteit is de zaak Fritzl in Oostenrijk en een gelijkwaardige zaak uit australië. Het zou zelfs kunnen dat we er nog een film bijsleuren ook. Ja, we zien het groots en we gaan het groots doen ook.
M'n zieke vriendin is weer slecht. Vannacht heeft ze zolang opgezeten met pijn dat ze vanochtend zo'n wrak was dat ze niet naar school kon en moest. Het kan zo toch niet verder blijven gaan? Ik denk dat ik seffens nog even een kwartiertje bel, haar even horen, het haar echt horen zeggen hoe erg het gesteld is. Pf, ik wou soms dat ik een beetje pijn kon overnemen. Ik ben veel kalmer als zij. En net dat heeft ze nodig, kalmte en rust.
Halverwege de schoolweek! Yes! Eigenlijk al half gepasseerd, nog beter. Vandaag was erg. Een Oudnederlandse tekst van acht! bladzijde moeten vertalen naar hedendaags Nederlands. Extreem boring. En daarna twee uurtjes lo, Demerloop. Vandaag moesten we drie kilometer en half doen, maar ik had half weg zon last van steken dat ik vijf minuten moest wandelen. Ik kon echt geen poot meer vooruit, maar na het wandelen ging het lopen echt opmerkelijk beter. Ik was trots op mezelf.
Nu ben ik net terug van de Ikea in Sterrebeek. Ik heb een grote spiegel (160cm op 40cm) gekocht voor mezelf in de staan beloeren en een stoel voor mensen op te zetten en kleertjes op te droppen. De kast gaan we in de Kwamtum bestellen, want de kasten uit de Ikea (degene die eventueel goed zouden zijn) zijn allemaal twee meter hoog en ik ben maar een meter zeventig, dus ik zal altijd op mn nieuw stoeltje moeten gaan staan om aan het bovenste leggertje te kunnen, dus dat gaan we lekker niet doen. We zoeken een kastje dat wat lager is voor mij.
Ik heb deze namiddag weer code 37 gekeken. Ik vind het echt n goeie serie en ik had sneller als de flikken door wie het geweest was. Mn mamie die maadag rechtstreeks had gekeken- was zelfs onder de indruk dat ik zo snel in de juiste richting zat. Het plaatje klopte gewoon. De rest van de namiddag heb ik me kalm gehouden. Nog wat nagerust van het lopen, mn boekentasje gemaakt, pottimarronpurree (een soort pompoen) gemaakt met mn mamaatje en mn dialoogje van Frans Au restaurant n beetje bekeken, ik zal het wel kunnen, je pense.
En anders is het improvisatie, dat zal dan wel n minder leuk aspectje worden, maar ik heb het al het eerste uur, dus duim voor me!
Dinsdag, ooh Tuesday, ooh Tuesday... Nee, ik ga geen liedje zingen. Ik kan niet zingen. Ik ben slecht bezig. Een 1/10 voor wiskunde. EEN 1! Man, ik kreeg alle kleuren van de regenboog en nog iets erger. Dat was dus een serieuze streep door m'n rekening, maar!!!!! Ik ben al helemaal bezig met eventule ophaalbewegingen! Ik heb m'n oefeningen gemaakt en normaal laat ik het rekenmachientje helpen met het tekenen van functies en de berekeningen van de domeinen (jep, herhaling van vorig jaar), maar nu heb ik alles zelf gedaan. De ganse berekening, het zoeken van de eis en die dan uitrekenen. En ik had het gevoel dat alles best wel ging. Dus maandag is m'n eerste kans om te beginnen met de miserie op te halen en de meubels te redden. Echt 'n ramp die overhoring, ik geef toe dat ik ze onderschat had. Ik dacht: herhaling van vorig jaar, dat moet nog wel lukken. Ja, daag. Het was helemaal geen herhaling, er zat al 'n hoop nieuwe leerstof in. Nu ben ik op msn een dialoogje Frans aan het afmaken en na dat ga ik bellen met m'n zieke vriendin. Dat zijn m'n plannen voor de nabije toekomst.
Morgen heb ik twee uur Nederlands en twee uur l.o. Lopen, demerloop. Godverdomme. Ik zie het echt niet zitten, ik moet drie kilometer gaan lopen of zo, I hate it. O ja, nu ik eraan denk, ik moet m'n loopschoenen nog gaan halen beneden. Ik ga blij zijn als we morgenmiddag gepasseerd zijn. Dan kan ik m'n dialoogje wat gaan oefenen en daarna naar de ikea, hé.
Man, het is echt herfst buiten, hé. Ik zit binnen met 'n T-shirt en 'n lange joggingbroek en over m'n T-shirt ben ik al 'n trui moeten aantrekken. Ik ga al van maandag met 'n jas naar school en m'n koude handen zijn ook al terug. Vooral m'n hand waarmee ik de computermuis vasthou, heeft het frisjes. Koud zelfs.
Hebben jullie het gehoord van die jongen op z'n brommer die dood gereden is? Zijn school ligt naast de mijne. Ik ken veel mensen die hem kende, maar zelf ken ik hem niet. Ik vind het toch maar een raar idee dat zomaar ineens, een vriend of vriendin weg is.
Normaal gezien was ik er nu niet. Ik ging normaal gezien joggen, maar het weer was spelbreker. Het werd ineens fris, bijna kil en er hangt hier nog steeds een dreigende regenbui. Dus ik heb samen met m'n papa een plan gesmeed om m'n kamer te herinrichten. Er staat momenteel een grote én een kleine kleerkast. De kleine is van mij en de grote is half van mij, half van m'n ouders. En al jaren (echt jaren), zaag ik over het feit dat ik dat deel ook voor mij wil, maar het komt er nooit van. En vandaag, zei m'n papie: "we doen die kleerkast weg en we kopen een nieuwe, een kleintje voor u en we zetten die groter ergens beneden. "Hij was zo gemotiveerd dat we zelfs bijna naar de Ikea gereden waren, maar mama heeft gezegd: "we gaan dat echt niet kopen op een loopje, hé?" En toen kwam papa tot bedaren.We gaan woensdag achter een kleerkast, een stoel en een spiegel. Jaja, een spiegel. Voor mij, de ijdeltuit. Zodat ik mezelf kan bewonderen in een spiegel van één meter zestig en zeventig centimeter breed.
Ik ben eigenlijk helemaal niet ijdel. Ik zoek gewoon een spiegel om m'n hele outfit in te kunnen zien en met m'n klein mini spiegeltje dat er nu hangt, zal dat niet marcheren. M'n bed ga ik ook verplaatsen, net zoals m'n boekenrek.M'n boekenrek komt naast m'n nieuwe kleerkast te staan, waardoor m'n andere bureau'tje op de plek van het boekenrek komt te staan. M'n bed ga ik dan negentig graden draaien en dan heb ik dus een groot leeg plekje als ik m'n deur open. Op dat plekje kan ik dan staan shaken, vriendinnen te slapen leggen, gewoon staan staan, mezelf staan keuren in de spiegel, me omkleden, kortom het wordt mijn multifunctioneel plekje. Ik zie het eigenlijk echt zitten. M'n kamer kreunde altijd al onder die beer van een kleerkast van mij en m'n ouders en nu, nu gaat die weg. En dat zelfs op korte termijn. Ja, ik kan er niet over stoppen. Ik vind het echt geweldig dat ze eindelijk weg gaat. Yes!
Over school heb ik niet veel te melden. M'n beide overhoringen (wiskunde en Nederlands) vielen serieus tegen. Van wiskunde kon ik echt niets en Nederlands was ineens véél moeilijker dan in de tweede graad. Ik voel het in de toppen van m'n tenen: ik ga serieus mogen leren dit jaar. Verdorie toch.
Goeieavond vriendjes. Vandaag was sporty. Vanochtend stond m'n papa om tien uur aan m'n deur: "opstaan, fitnesstime." Ik m'n nest uit en op exact een 52 minuten was ik klaar. Ik had me aangekleed (en ik moest m'n outfit zelfs nog helemaal kiezen, het werd een sportieve kniebroek en m'n T-shirt van de week die klaar was voor de was), gegeten, gedronken en de nina gelezen en m'n haar gedaan met droogshampoo. Ja, het was vettig en aangezien ik me pas 's avonds ging wassen heb ik m'n vriend de droogshampoo gebruikt. Kennen jullie hem? Ik stel hem even voor. Hij is een leuke spuitbus met een wit goedje in. Je schud de bus goed door elkaar en dan spuit je het witte spul op je haar en wrijft je het er allemaal uit met een handdoek en nadien is je haar lekker door elkaar. En terug droog. Ja, het lijkt een wondermiddel, maar na een paar uur (als je sport anderhalf uur) is het effect helemaal weg. En na de middag gingen we wandelen. Gezellig, hoor. Maar ik had geluk vandaag, we hebben maar zeven kilometertjes afgemaald. Daarna zijn we naar huis gevlogen met onze vliegende auto en op de autostrade hebben we andere auto's liggen keuren en er een spelletje van gemaakt om alle auto's die zo'n speciale functie hebben die piept als je te dicht bij iets komt vanachter, te onderscheiden van de andere. Beetje gefreakt, I know.
Na het wandelen ben ik begonnen met m'n Nederlands zeer leuk schematisch samen te vatten. Ik heb op de achterkant van het vorige blad alles in een leuk schema gezet. Ik weet nu dat het Oudnederlands is ontstaan in 800 en het Middelnederlands in 1150 de fakkel heeft overgenomen. Het Nieuwnederlands is van euhm. Shit, dat ben ik vergeten. Met andere woorden, ik zal straks terug m'n boek kunnen zoeken en het opnieuw bekijken. De andere dingen kan ik echt wel. Morgen heb ik dus overhoring Nederlands en wiskunde. Joepie.
Ik kijk echt enorm uit naar een nieuwe schoolweek. Vooral naar vrijdag, dan is het weer weekend.
Goeiemorgen! Ja, het is avond, maar ik zeg liever goeiemorgen. Er zijn hier weer mensjes in mijn huisje. En diertjes. Ze hebben hun labrador pup bij en onze grote lompe loebas vindt dat kleine beestje best wel vermoeiend. Ze zijn nu allebei binnen en de pup is vol energie m'n zus aan het vermaken terwijl onze grote kerel ergens in een hoekje ligt te hijgen. Ik hoor hem zelfs hijgen als ik hier zo zit. Ja, leuk, hé. Wij hebben een eigen hijger in huis, altijd leuk om eens naar mensen te bellen of zo. Ik vermaak me wel op m'n eentje.
Wat ik vandaag gedaan heb hoor ik jullie vragen? Wiskunde. Leren en veel oefeningen maken. Ik heb ook een beetje Nederlands samengevat want het is een doorlopende tekst en ik kan echt niet leren uit een doorlopende tekst. Ik heb in die les de hele fucking tijd zitten fluoriseren, zodat ik toch enkele hoofdzaakjes heb gevonden en daarstraks al drie vierde samengevat. We hebben morgen twee uur wiskunde en twee uur economie. Fijn, hé. Een leuk, bomvol dagje schoolwerk, I like it. Not.
M'n beste vriendin en ik gaan in een zelfontwikkelende therapie. We gaan alle thema's waar we over willen praten opschrijven en dan gaan we daar gewoon een ganse namiddag over praten. En we gaan een blad maken met alle positieve dingen aan elkaar en met alle negatieve dingen die we bij elkaar hebben opgemerkt. We gaan zo onze vriendschap proberen te redden door er aan te werken. Allebei en te samen. Het kan goed zijn dat het totaal niks word en dat we na een tijdje zeggen dat we het beter dood laten gaan. Maar we gaan op z'n minst vechten en ons verzetten tegen een nakend einde. Ik hoop dat we sterk genoeg zijn. Ik hoop het eigenlijk echt, want het zal raar zijn. We blijven sowieso vriendinnen, maar misschien geen beste niet meer. Het zou echt een raar gevoel zijn om haar te bekijken als gewone vriendin, maar ik heb gewoonweg geen zin in een vriendin die zich soms eerder gedraagt als een vijand. Een echte frenemy. Ja, dat heb ik ooit eens ergens gelezen, het woord legt zichzelf uit, denk ik.
Ik ga nu lekker genieten van m'n cocktailtje (voordeel aan bezoek!!) en seffens met 'n chipsje voor de buis. Dit is mijn zielige zaterdagavond.
Bonjour! Vrijdag gehad! Eindelijk weekend. Ik ga m'n blog is even gebruiken om 'n paar dingetjes te overlopen en daarna depressief te worden.
List: 1. Wiskunde moet geleerd worden + er moeten kei veel oefeningen gemaakt worden. 2. Nederlands moet geleerd worden (en het is droge, saaie leerstof over het ontstaan van onze taal!) 3. Er is een fuif, twee dorpjes verder en ik wist van niks, reden tot depressie. 4. Morgen komen er mensjes met een hondje dat dan met ons hondje gaat spelen. 5. Papa gaat willen gaan wandelen dit weekend en we gaan waarschijnlijk allemaal mee mogen (moeten)! 6. Ik ga véél slapen dit weekend, daar kan je van aan.
Ik ga geen nummer zeven verzinnen, met zes zullen jullie vast en zeker al heel tevreden zijn. Ik hoorde net van papa dat hij 'n weekendje centerparcs heeft geboekt voor december en nu ik toch over vakantie bezig ben, m'n zogenaamde Londenreis is veranderd van bestemming. Ik ga naar Parijs. Dé lichtstad, dé stad van de romantiek, dé stad die ik met m'n vriendinnen ga verkennen en onveilig maken. Paris, be prepared!
De persoon die ik beste vriendin noem (ja ik zei noem) heeft me vandaag mateloos geïrriteerd. Maar echt serieus geïrriteerd. Het was zelfs zo erg dat ik tijdens het wachten op m'n busmaatjes gewoon ergens anders ben gaan staan, zodat ik niet opnieuw naar haar belachelijk, ronduit kinderachtig, egocentrisch gezeik moest luisteren. Man, zo'n egoïst. Ik heb het nu echt wel gehad. Ja, ik ben het inderdaad ferm beu. Ze mag m'n rug op. Ze kan m'n achterwerk kussen. Ze kan eraan hangen. Ik heb het nu echt wel even gehad. En eigenlijk, vind ik het nu niet eens zo erg. Ik zal me er maandag eens goed op kwaad maken en dan komt dat weer in orde. Dan let ze er weer op. Voor een kleine week en dan beginnen we gewoon opnieuw. Ja, dit is een echte haat-liefde vriendschap.
Ik was vandaag echt raar. Goed gezind en vrij grappig al zeg ik het zelf. Ik ben zo'n sarcastisch iemand, die het moet hebben van de droge opmerkingen en belachelijke waanideeën. Ik steek het op m'n ziek vriendinnetje, die me er door doet lachen.
Jep, er zijn nog mensen die ik oprecht graag zie en graag heb!
Hello darlings! Ik heb daarnet iemand van het leven beroofd. Ik ben een professionele vliegenkiller! En ik heb het vrij sadistisch gedaan! Na twee keer slagen was het arme beestje nog niet dood en dan heb ik met de platte kant van een mes er eens op geduwd, en dood was het. Onmiddellijk zelfs. Tijdens het doden van het levend wezentje, heb ik met m'n allerliefst op aarde-zetster (m'n mamaatje) een geweldige Engelse conversatie gevoerd. Het ging ongeveer zo: "The fly isn't flyable anymore. But he's still alive." "Ocharme!" "So. He isn't flyable anymore aaaaaand he's a little bit dead, I guess." Even voor de duidelijkheid: dat was voor te zwanzen! We hebben het echt zo gezegd. Allez, ik heb het gezegd en m'n mamie zei ocharme, maar het was niet serieus bedoeld, via de pc kan je niet altijd zo goed sarcasme uitleggen, misschien zou ik er elke keer tussen haakjes "sarcasme" moeten bijzetten, maar daar ga ik me niet mee amuseren.
Genoeg daarover. Ik heb gisteren nog eens een half uur met m'n zieke vriendin gebeld. Maar ze is echt in orde, maar door haar m'n zieke vriendin te noemen, kent iedereen haar. We hebben een rare vriendschap. Oké, voor mij is het niet raar, maar gewoon anders. Ze woont in Oost-Vlaanderen, redelijk ver van mij. We hebben dus een lange afstandsvriendschap. Onze contacten gaan via msn en telefoon en eigenlijk kan ik het iedereen aanraden. Zo'n vriendin op afstand, het is echt wel leuk. Je hoeft haar niet elke dag te zien, je ergert je amper aan dingen die ze in het echt doet, ze is anders als de andere. De momenten dat we bellen zijn echt intens. Ze kan me een ongelooflijke rotdag doen vergeten op zeven en 'n halve minuut. M'n beste vriendin, die ik elke schooldag zie, zou daar in een ganse dag nog niet in slagen. En damn, ik hou van dat taaltje! Ze bedoelde platte, maar ze zei 'plattn', zo die n die onmiddellijk achter de klinker word geplakt. Wij, in Vlaams-Brabant, wij zeggen die e en laten eventuele N'en zo goed als altjd wegvallen, maar ginder doen ze dat zo heerlijk anders. Nochtans droomde ik altijd van een Limburgse bel vriend(in) omdat ik Limburgs een nog geweldiger dialect vind.
Ik heb m'n tv-programma gevonden! In plaats van boer zkt. vrouw, schoolgaand meisje zk. Limburgse belmaat. Yeah.
Misschien moet ik vandaag nog eens proberen een iets langer blogje te schrijven, want ik heb net opgemerkt dat de twee vorige niet zo denderend lang waren en jullie hebben zeker en vast een grote nood aan wat gezever uit mijn leven.
School was fucking boring! Twee uur Nederlands, achter elkaar en dan nog een zielig thema. Het Nederlands door de eeuwen heen. Hoe het Nederlands is ontstaan is, in welke eeuwen het ontstaan is en uit welke talen het verder kwam. Na Nederlands was het tijd voor lo. Lopen. Met dit weer? Ja, met dit weer als een hond zonder adem naast de Demer lopen. Ja, onze school grenst tegen de Demer (voor de niet-kennes, een rivier in Vlaams-Brabant) en ze maken er een sport van om ons te laten lopen op zijn oevers. Super. Ik heb heel de namiddag hoofdpijn gehad (de aspirine liep geen reet) en ik heb dus enkel m'n nodige wiskunde oefeningen gemaakt en ik ben dan beginnen kijken naar "Code 37", die ik opgenomen had omdat ik op dat uur op de pc zit te chatten en ik kan geen twee dingen super geconcentreerd te samen. Ik vind het eigenlijk wel een goeie serie. Veel bloot, goed speurwerk, leuke acteurs, ja ik vind het goed. Het kan tippen aan Flikken en Zone stad, het leuke eraan is dat er niet altijd iemand dood hoeft te gaan. In Witse en De Cock, zijn het àltijd moordzaken en ik zie liever ook eens iets anders. Oké, nu zijn het altijd zedenzaken, maar de ene keer valt er een dooie, de andere keer gaat het over exibitionisme, altijd iets anders.
Hoor mij bezig, als een volleerd tv-specialist zeiken over tv-programma's. Ik lijk wel m'n oma, zij slaagt erin familie en thuis te volgen, elke mini-reeks te bekijken, de canvascrack tussen door te volgen en m'n opa wil dan nog alle champions league wedstrijden zien. Die mensen zijn echte specialisten in het plannen van hun tv-programma's en de dingen die worden opgenomen. Voor mama zijn die twee weken dat ze op vakantie zijn, dan ook echte horror, want dan staat zij in voor alle opnames van àlle series. En jep, ze gaan in volle tv-periode, niet in de tv-dode zomer. Ik vind dat elk jaar opnieuw een grote ramp, dat de zomer zo doods is op televisie. Net dan, als de halve wereld op vakantie is, heb ik nood om op een dooie, niet zo super warme avond tv te kijken en dan is er niets op. Of jawel, de herhaling van de herhaling van de heruitzending van de kampioenen. Maar die ken ik al vanbuiten, maar voor de rest is er echt niks, nada, nothing op televisie.
Ik ga ooit is een geweldig zomerprogramma maken, eentje waar de mensen voor thuisblijven. Boek dus al maar een vakantie in de paas-of kerstvakantie!
Hallooooooooooooooooooooooooooooooooooo! Ik ben super goed gezind, echt niet te doen. Gisteren had ik dus een dipje, maar ik heb net voor ik ging slapen zeven en halve minuut gebeld met m'n "zieke" vriendin. Ik noem haar zo, maar ze is echt aan de beterhand. En op zeven en halve minuut was ik opgeklaard, terug inorde, opnieuw super vrolijk! Ik heb dus een fantastische dag gehad en ons gesprek van gisteren avond nog twintig keer gehoord in m'n hoofd.
Toen ik haar net leerde kennen, had ik nooit verwacht dat zij iemand zou kunnen zijn die me zo kon opvrolijken. Ik dacht: goed een nieuwe vriendin, waarom niet? Maar nu, de kaarten zijn geschud en de liefde is toegenomen. Ja, ik noem het liefde. Ik vind dat je bij vriendschap elkaar ook graag moet zien. En als je spreekt over graag zien, spreek je over liefde. Alle mensen die je vrienden noemt, zou je graag moeten zien. Anders is er toch iets mis? Ja toch? Bij ons is het normaal dat je elkaar onder vriendinnen kunt zeggen dat je elkaar graag ziet. Elkaar graag hebt. Van elkaar houdt, zoals we zijn. En zoals niemand ons veranderd wil zien.
Normaal ga ik dood tijdens een spreekoefening, maar de troostende, steunende woorden van de vorige avond zaten nog in m'n hoofd. Ik was doodkalm. Geen bibber, geen bonkend hart, kalme stem. Damn, ik was zoals ik ooit hoopte te zijn. Wat kunnen zeven en een halve minuut doen? Super veel in mijn geval. Ik was vandaag een ander mens. Ik was gewoonweg ongenaakbaar.
De afspraak met Jan is verzet naar donderdag omdat vandaag niet zo goed uitkwam. We Het wordt niks en zo is het maar goed ook. Ik voel me helemaal niet verliefd, dus dan is het beter zo. Hij is gewoon een toffe vriend van me, daar ben ik helemaal uit. Ik heb echt geen behoefte aan 'n lief.
Dudes, ik ga er weer eens mee stoppen! Vrolijke groetjes van mij!
