Koekoek! Hier ben ik weer. Ja, donderdagavond is een rare dag, maar ja. Het is gedichtendag vandaag! Gedichtendag! En ik heb uit ons bib-boekje een leuk gedichtje uitgezocht:
Dit gedicht betekent niets, Ga toch de zin niet zoeken, Er zit niets achter en niets voor, Geen gejuich, geen vloeken
Geen doom en geen herinnering, Geen lettertje dat wil beklijven, Alleen: ik had enorm veel zin Om zomaar wat te schrijven.
Ik vond het wel leuk omdat het ging over schrijven en omdat wij, bloggers, toch ook een soort schrijvers zijn, niet? Wij schrijven ons leven, onze bedenkingen op het net. Anoniem, sommige toch. Andere, al iets bekender voor sommige tot de bloggers die met foto en al op hun blog staan. Ieder kan hier zijn ding doen, zijn gevoelens uiten, zichzelf zijn. Misschien is bloggen.be een geweldige uitvinding. Een online dagboek. Mooi, toch?
Het vorige blog was schandelig kort en ik heb hem vandaag pas erop gezwiert, ook al is hij getypt de 24ste. Maar ja, doesn't matter.
Vandaag bij lo blonken ik en St. weer uit in badmintonnen. Wat een sport trouwens. Onze lo-leerkracht, mevrouw scheeltje, heeft na een kleine analyse van ons spel, zelfs een andere tegenstander gezocht zodat we onze tactiek en onze kunsten volop konden benutten. Ik ga even de dikke nek uithangen maar het was gewoon zo. We hadden als twee tegenstanders het leven zuurgemaakt. We spelen voor elkaar, vrij aanvallend. Veel lange slagen (omdat we beide veel fors hebben) en op hét moment dat de eerste de kans krijgt een genadeloze slag richting grond of richting lichaam te slagen, doén! En ondertussen lachen we ons rot als we één van onze andere vriendinnen zien rondspringen omdat ze bekogeld worden met een shuttle. Het is toch een shuttle, hé? Ik dacht van wel.
O jee, ik moet tegen maandag voor Nederlands een alinea schrijven (met alle nodige regels die een alinea schrijven inhoud natuurlijk) over een BLOGSPOT! Ik moet drie kenmerken vinden dat een blog onderscheid van een gewone webpagina. Aan iedereen die dit leest is dit een warme oproep om mij te helpen met een origneel verschil!
Ik heb zonet 250 Franse woordjes geleerd uit onze voc 2000 boek. Zéér interessant allemaal. Het gaat over "plaire, déplaire, aimer et détester" en "L'argent". Ik ken ze nu allemaal, behalve negen, domme, debiele, arrogante woordjes die ik stilaan begin te vervloeken. Die willen niet in m'n kopje, maar wat zijn negen woordjes op 250? Niks. Nada. Nothing. Rien! Dus, waarom nog inspanningen doen? Vind ik er ook van, se.
Morgen hebben we onze nieuwe module. Joepiedepoepie! Van een rust module naar een werkmodule. Dàt wordt afkicken. Dat wordt de hel. Zie je trouwens niks aan m'n blog? Ik let op dt. Of nee, ik probeer te letten op dt. Noem het de goede invloed van m'n zieke vriendin, noem het zot worden. Ik noem het: ouder worden.
Genoeg gezaagd voor één dag. Ik ga eten. Smakelijk!
Ik werd vanochtend wakker en het eerste wat ik hoorde was dé vogel met hét zomerochtendgeluid bij uitstek. Zo'n oehoeh-achtig geluidje. Het is onbeschrijfbaar, maar ik word er elke zomerdag mee wakker en de laatste dagen blijf ik speciaal in bed liggen tot ik m'n vogeltje gehoord heb. Nee, ik ben niet gek aan het worden. Dat ben ik al lang.
Amai, dat is even lang geleden. Ik heb net gezien dat het ene volledig week geleden is dat ik nog geblogt heb. Een eeuwigheid.
Wat is er ondertussen gebeurd in mijn leven? Gho, vorige week donderdag hadden we onze presentatie van module. 't Viel echt wel goed mee, behalve dan dat ik een dia te vroeg begon dus begon ik tegelijk met degene die die dia ging presenteren. De leerkrachten glimlachten even breed, dus ik denk niet dat ze het zo erg vonden die van Duits en die van Frans (die samen mijn titularissen zijn en samen die module geven) hebben me alleszins graag. Vrijdag was er niets benoemenswaardig, denk ik.
Zaterdag ben ik gaan shoppen. Ik heb drie pullekes gekocht, een super mooi gilet-achtig iets een only broek van 15 euro (goed gekocht, vind 'k dat) en nice shoes! Black and Pink. Lovely.
Zondag dan. Op de middag ben ik gaan fitnessen en na de middag heb ik leuk leuk gestudeerd, maar niet genoeg.
Maandag had ik een toets van wat ik zondag moest studeren, maar om eerlijk te zijn was het een kleine ramp. Ik maak nog steeds ruzie met Li., ongeveer elke dag, op elk moment van de dag. Ze probeert me dan ook zoveel mogelijk te nekken en te kloten. Ja, dit geldt dus voor alle dagen van de week.
Dinsdag. Gisteren dus. Heb ik het mailadres van m'n Waalse vriendin gekregen. We doen een uitwisseling (van één dag hier, één dag ginder) met een Waals college. Ergens begin maart komen zij naar onze school, midden maart gaan wij terug naar hun school. Hopelijk is tegen dan m'n Frans verstaanbaar zodat ik toch iéts kan zeggen tegen dat kind.
En dan vandaag. We hadden een Engels toneel. Een toneel waar je in moet meedoen. Ze halen willekeurig mensen uit de zaal en zetten ze vooraan en dan zeggen ze kort wat van je verwacht word. Natuurlijk zijn er de trukken van de foor, voor mensen als ik. Mensen die misselijk worden als ze denken aan het staan voor een groep, dus gingen we in het midden van een rij zitten, maar Li. eiste ineens dat zij het allermiddenste punt was en we per twee langs haar zouden zitten. Met andere woorden, zij zat goed en wij niet. Ik heb haar even zeer vriendelijk verkondigt dat dat toch in haar dromen zal zijn. En dat we wel een rij achter haar gingen zitten. Ze zong direct een toontje lager en Sa. en Le. stonden met open mond naar mij te kijken. De emmer is ooit vol, hé. Bij iedereen. Voor we binnen mochten, kwamen de twee Britten (het zijn echte Britten, die géén woord Nederlands verstaan) naar buiten om vragen te stellen en ik stond net vooraan. Maar zo'n Brit die je vragen stelt, als alleen je vriendinnen of fake-vriendinnen staan te kijken, doet je natuurlijk niets. Hoewel ik wel moet zeggen dat ze opvallend stil waren en zeker geen moeite deden om het praten over te nemen van mij. Dat was toch net een stapje te ver, denk ik. Maar soit, toen we wel binnen konden, besloot mevrouw Li. toch op dezelfde rij te komen zitten als wij en daar heeft ze geen spijt van gehad. De mensen op haar oorspronkelijke plaats zijn vooraan een schaap mogen gaan spelen.
Diep vanbinnen is ze me dankbaar. Maar het mag héél diep vanbinnen blijven zitten, want als ze mij de kans geeft, maak ik haar met de grond gelijk. In iedereen schuilt een bitch en de mijne komt boven.
