|
Eindelijk, de SE-week is voorbij en ik kan zeggen het ging beter dan verwacht maar ik heb ook maar drie cijfers terug. Dat ik schrijf betekent dat ik weer gefrustreerd ben over iets. Alles lijkt zo snel te gaan tegenwoordig. Het is uit met mijn moslim vriendje, het heeft een maand geduurd ook al wil ik het niet toegeven ik vond het behoorlijk bang en een domme beslissing in mijn leven. Ik heb een hele maand verspilt. Sinds het uit is achtervolgen bedriegende gedachtes mij. Voor het eerst heb ik het gevoel dat mensen me beginnen te waarderen en me te beginnen te kennen. Natuurlijk is het allemaal schijn want ik heb het gevoel dat de buiten wereld mij al heel lang probeert te connecten met andere mensen maar dat negeerde ik altijd. Het begon allemaal bij een klasgenoot van mij, hij was nieuw, hij kwam van een Gymnasium school maar had al snel vrienden op mijn school. Op een normale dag hadden we een gesprek en we zijn werkelijk dezelfde types, ik vind het leuk om met hem om te gaan. Door die switch heb ik me meer opengesteld voor andere mensen en die mensen weer voor mij. Nu ga ik voornamelijk met jongens om die veel gamen en het liefst de hele tijd lachen om zweetschoenen. Ja, hun behoren nu bij mijn nieuwe vrienden en ik vind het geweldig. Ze hebben een goede invloed op me, ze helpen me en lachen me niet uit als ik iets niet snap.
Daarnaast ben ik achter een wat minder leuke ontdekking gekomen. De jongen die een paar jaar geleden in mijn leven kwam heb ik nu gezien. Maar dan wel op de computer. Hij is op facebook en ik heb het nooit geweten. Hij heeft mijn vriendin wel toegevoegd maar mij niet wat ik ergens ook wel kan begrijpen want ik zou liever ook geen contact meer met hem willen want dat loopt sowieso verkeerd. Ik wil niet heel arrogant doen, absoluut niet. Maar, hij was heel verliefd op mij, toen het uit ging had hij het over zelfmoord en ik ben daar niet leuk mee omgegaan. Natuurlijk wou ik niet dat hij zichzelf wat zou aan doen, maar ik was jong weet ik veel want ik van dat soort dingen moet vinden. Het was allemaal heel verwarrend maar hij heeft mij wel mijn eerste ervaringen gegeven en die kan niemand mij ontnemen.
Afgezien van dat nieuws voel ik me een nieuw mens. Herboren en vol met energie, ik heb zin om wat van dit laatste jaar te maken. Ik wil mijn nieuwe ik uiten en mezelf gelukkig maken. Ik heb niemand nodig om gelukkig te zijn ik heb mezelf en dat zou genoeg moeten zijn. Ik wil na mijn school meteen uit huis, dan ga ik samenwonen met een vriendin en begin aan mijn SPH opleiding. Na mijn SPH ga ik jongeren helpen die met dezelfde dingen zat als ik. Dan zou ik ze tegen houden voordat ze de slechte kant op gingen. Na die jaren ga ik als psychiater werken en uiteindelijk in het ziekenhuis in de verpleegkunde. Als ik tegen mijn pensioen aan zit ga ik een debuut maken in het theater als bejaarde vrouw. Ja, dat zo een mooie toekomst zijn maar het waarmaken is bijna onmogelijk toch ga ik een poging doen.
-Sincément
|
