Nu Leo zijn She Twins verkocht is, zijn we niet meer gebonden aan Albufeira. En er zijn zoveel mooie plaatsen binnen Musbereik om te verkennen. 

Maar we worden naar de Algarve gezogen. Na zes winters zijn we ons hier thuis gaan voelen en we willen eens ondervinden of we hier ook zonder boot zouden kunnen leven. 

Dat we meteen zo vlug naar de haven van Albufeira trokken, komt doordat de She nog steeds in de haven ligt. Nik is even naar huis, maar zou tegen Kerstmis terug naar zijn boot komen. Dan willen we hem nog eens ontmoeten en horen wat de plannen zijn. 

Onderweg hier naartoe hebben we ook al wat mensen onmoet. Om te beginnen in Normandië. Johny, buurman en jeugdmaat van Leo, is met vrouw, kind en hond in Viessoix gaan wonen om meer ruimte te hebben. Het voelde goed om eens te kunnen babbelen over zo’n ingrijpende keuze die je leven helemaal verandert. En dan reden we ook nog langs Le Teich bij Bassin d'Arcachon, omdat Christiane daar stond met haar mobilhome. Mooie wandeling gemaakt en daarna oesters gegeten in haar rijdend huis. In de buurt zijn er nog meer mooie camperplaatsen en de oesters zijn er lekker en goedkooop, maar Leo wilde er toch niet blijven hangen. 

We kibbelden nog wat over maneuvers die Leo met ons Mus deed in het donker… Christiane zei dat we moesten blij zijn te kunnen kibbelen. Haar man is al jaren overleden en zij rijdt dapper op haar eentje, zonder kibbelen.

Deze keer deden we dus, over onze trek naar het zuiden, wat meer kilometers en ook een nachtje meer. Maar zaterdagavond waren we weer bij de haven. We werden welkom geheten door Fred. Samen aan een tafeltje bij de Paragraf leek het of we hier nooit weg waren geweest. Maar dan moesten we op zoek naar een plekje om te overnachten. Slapen in een voertuig mag in Portugal alleen nog maar op camperplaatsen. En ik wil de vrijheid om de deur open te laten, de lichten aan ‘s avonds, en niet voortdurend bedacht te moeten zijn op de GNR. Daarom trokken we naar SulPark in Ferreiras. In de lente was daar plaats zat maar nu stond het vol. Aan de omheiningen en terrasjes te zien bijna allemaal mensen die daar blijven wonen. Leo maneuvreerde ons Mus ‘in het donker’ toch nog op een klein plaatsje. Maar zondag trokken we naar de camping van Albufeira. Ik wilde eens comfortabel sanitair. We gingen ook onbeperkt internet kopen in Guia en Leo ging langs bij een kapster die net geen klanten had. Ik bekeek het door het raam en vond dat ze goed met elkaar opschoten, babbelen, lachen… Ze had er verstand van en de krullen van Leo vielen op de grond, maar ze bleef maar knippen, en het bleef maar duren. En ze bleven lachen. Leo vertelde achteraf dat ze Frans sprak. Het wassen en knippen kostte 12 euro. Ze vroeg Leo hoeveel de kapper in België kost. Waarop Leo antwoordde dat hij al jaren niet meer in België bij een kapper geweest is. 

Eén ding staat al vast wat onze overwintering in het zuiden betreft. Vanaf morgen hebben we, voor een maand, een chalet gehuurd hier op de camping. Er was er nog eentje beschikbaar en we kregen halve prijs. Of het ons bevalt? Dat hoor je volgende keer.