op mijn allerlaatste avond hier in Kaapstad ben ik aan jullie aan het denken... als dat niet lief is.
Omdat het slapen toch niet echt zal lukken en het uitgaan niet echt leuk is als je maar gewoon met twee bent zijn we wat aan het prutsen op de pc. En je raadt het misschien al, maar het internet is mij blijkbaar vanavond goed gezind. Ik had dan wel een hele week gratis internet hier, maar de verbinding viel niet mee. Of mijn pc wou niet meewerken, wie zal het zeggen. Maar ik kon er dus niet meer op tot nu...
En ik vond dit de ideale moment om mijn dagverhaaltjes van de afgelopen drie weken online te zetten. Jullie zien dan maar wat jullie er van lezen enzo. Maar ik moet er achteraf niet meer aan denken en iedereen die geïnteresseerd en nieuwsgierig is kan zich volledig laten gaan.
Morgenavond om 19u zal ik normaal opstijgen van Zuid-Afrikaanse bodem om zaterdagmorgen eerst een tussenstop te maken in Londen om daarna richting Brussel te vliegen en terug te keren naar het Belgenlandje. Foto's en live verhalen zijn dan beschikbaar
Tot binnenkort allemaal
PS: als je iets leest of je wil nog iets meedelen mag je dat nog steeds doen via reacties enzo. Is altijd leuk om te lezen, zelfs al ben ik terug in België!!
Deze morgen met raar gevoel wakker geworden. Onze laatste echte vakantiedag. De laatste dag in Zuid-Afrika. Morgen wordt dan pakken, naar luchthaven, wachten en reizen. Niet echt vakantie dus.
Na het ontbijt zijn we eerst nog eens naar het waterfront gegaan, want zelfs na al die uren kraampjes zien gisteren hebben we nog niet alle souvenirs en kadoos die we willen. Rond de middag dan terug hierheen gekomen om onze boterhammetjes op te eten en daarna nog even de auto uitlaten. We zijn richting Stellenbosh gereden. We waren namelijk uitgenodigd door mensen die familie van Noëmi kent en die hier zijn om te zien om een huis te kopen. Het is echter niet eenvoudig om van hieruit af te spreken met iemand zoals later blijkt. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in dit stadje. Het vinden van parkeerplaats in een stad is echter nooit eenvoudig zo bleek ook nu weer. Na wat rondrijden (en frustratie langs mijn kant) vonden we toch parking waar we heel de dag konden staan.
We stuurden een smsje naar die mensen en ondertussen zouden we de winkeltjes en kraampjes hier even bekijken. Dit was echter al sneller allemaal gebeurd dan gedacht. Want heel veel valt er hier niet te zien of te beleven. We hoorden ook niks van die mensen dus wisten niet goed wat te doen. We besloten dan maar om misschien wel voor een laatste keer dit jaar een terrasje te doen en ik vond dit de ideale gelegenheid om een pannenkoekje te eten. Nogmaals een smsje gestuurd met onze locatie maar geen reactie. Noëmi besloot dan maar om na het terrasje eens te proberen bellen. Er was verbinding maar ze hoorden elkaar niet. Even later kreeg ik bericht dat ze niet konden terugbellen wegens problemen met het nummer en nog even later belde Noëmi dan opnieuw. Haar belwaarde was echter snel op waardoor er nog steeds niks was afgesproken. Omdat we geen contact meer konden opnemen en niet wisten wat te doen besloten we maar terug te keren richting Kaapstad. We moeten echter net een smsje gemist hebben want toen we hier aankwamen keek ik op mijn gsm en die Kaat had smsje gestuurd dat ze op de plaats was waar wij iets hadden gedronken. Jammer maar helaas dus. Het moet zijn dat het lot het anders wou en we elkaar hier in Zuid-Afrika niet mochten ontmoeten.
Hier aan de guesthouse dan maar een theetje gedronken en gestart met onze zak pakken. Morgen willen we nog een laatste keer aant waterfront gaan kijken om ervoor te zorgen dat alle onze randen opgebruikt zijn en we moeten ook naar de car wash en gaan tanken en dan nog lunchen enzo. We willen zeker om 15u vertrekken zodat we zonder verkeersproblemen en zonder stress op de luchthaven kunnen raken. Om 19u zouden we dan normaal de lucht in gaan. En ik heb geluk want al mijn bagage is in mijn rugzak geraakt. Zelfs veel beter dan ik ooit had kunnen denken. Alleen opnieuw hopen voor het gewicht maar dat zien we morgen wel zeker.
Voor het laatste avondmaal zijn we opnieuw richting Camps bay beach gereden in hetzelfde restaurantje als de vorige keer. We hadden hier namelijk op de menukaart struisvogel in amarulasaus zien staan. Twee typische zaken van hier in één gerecht vonden we een mooie afsluiter. Als starter hebben we een minipizza gedeeld met kip en banaan. En ik moet zeggen dat banaan en pizza echt nog goed samengaan hoe raar het ook klinkt. Als hoofdgerecht dus de struisvogel en als dessert heb ik nog eens iets typisch geprobeerd namelijk malva pudding. Dit is een soort sponsige cake die overgoten wordt met caramel. Deze caramel wordt dan opgeslorpt door de cake terwijl deze wordt gebakken. Dit alles werd overgoten met chocoladesaus en een bolletje ijs bij. En vanaf volgende week zal dan de riem moeten worden toegesnoerd want ik denk dat er misschien wel een paar kilootjes zijn bijgekomen de laatste weken .
Nu dus voor de laatste maal op Zuid-Afrikaanse bodem mijn reisverhaal schrijven en hierna proberen slapen. Hopelijk lukt dit een beetje want er zijn toch wel wat kriebeltjes voor morgen en vooral voor het terugzien zaterdag .
Vandaag zouden we het wat rustig aandoen. Deze morgen alweer vroeg wakker door het heen en weer geloop op de gang maar ik zou toch nog even proberen om te slapen met oordoppen in. En wonder boven wonder, ik viel in slaap en heb nog goed geslapen. Rond kwart na 9 dan wakker geworden en opgestaan. Opt gemak gaan ontbijten en dan beetje rondhangen hier in de guesthouse. Internet ging wel weer niet meer op mijn pc maar geen nood, ik kon mij goed genoeg bezighouden. Daarna vrij vroeg geluncht en vertrokken naar het centrum van Kaapstad. We zouden daar even rondslenteren. De green market square gaan opzoeken = kraampjes!!! En ook even zien voor het Zuid-Afrika museum. We geraken namelijk niet meer tot aan rotsschilderingen en die zouden daar ook te zien zijn. Wel niet in het echt of het wild dan, maar toch
Rond half twee waren we in het centrum gekomen en zagen we de eerste kraampjes verschijnen. Wat ook wil zeggen de eerste verleidingen en het starten van afdingen. Al heel snel had ik voor een heel goeie prijs een prachtige giraffendoek kunnen bemachtigen. Alleen hopen dat hij in de bagage past. En natuurlijk moest ik mezelf eraan herinneren dat ik moet denken aan kadootjes want zou gewoon alles voor mezelf kopen. Heb mij heel vaak moeten inhouden, maar moet mijn budget echt in het oog houden. De eerste gang die we deden van kraampjes op green market zat er ook iemand tussen die vlechtjes legt. Noëmi heeft haar haar zo laten vlechten en dat heeft toch een klein uurtje geduurd. Daarna hebben we nog tot rond half 5 denk ik (dus toch een heel tijdje) daar op de markt doorgebracht. Daarna zijn we Long Street gaan verkennen. Daar nog een binnenmarktje gedaan en daarna op twee Belgen gebotst die we in la Plume ook al hadden ontmoet. Met hen even gepraat en daarna cocktailke gaan drinken. Ik koos voor een cocktail met aardbei en witte chocolade. Wou dit wel eens proberen en twas echt lekker!
Rond 19u (half uurtje vroeger dan gereserveerd maar wat moet een mens anders nog lopen doen) naar de Mama Afrika. Een typisch Afrikaans Restaurant die door heel veel mensen en reisgidsen wordt aangeraden. Ik koos voor krokodil als voorgerecht. Had dit nog nooit gegeten en was best lekker. Alhoewel ik moet bekennen dat er eigenlijk niet super veel smaak in zit. Het heeft ook een beetje de structuur vond ik van een scampi. Als hoofdgerecht nam ik Hunters game potjie. Dit is een soort stoofpotje (beetje stoverij-achtig van smaak) met kudu en springbok en groentjes. Dit werd geserveerd met rijst. Was zeer lekker maar wel vrij pikant. De rekening was hier natuurlijk wel een stuk prijziger dan anders. We moesten 288ZAR betalen (ok dat is nog steeds goedkoop maar voor hier is dat al aan de dure kant). We gaven 300, maar blijkbaar was dat te weinig fooi want onze dienster kwam vragen of we misschien niet content waren van de service omdat de gewoonte is van 10% fooi bij te geven. Hebben er dan dus maar beetje bij gedaan. Ben toch blij dat dit in België al in de prijs is inbegrepen hoor. Dat maakt alles toch stukken makkelijker. Omdat Henry van het guesthouse ons had aangeraden een taxi te nemen omdat te voet toch een beetje te gevaarlijk is vanaf Long Street deden we dit ook maar. We lieten de manager van de Mama Afrika bellen (was beetje belwaarde van ons gespaard) en nog geen 5min later stond onze chauffeur er al die ons voor 30ZAR mooi aan de voordeur van onze guesthouse afzette.
Zo niet echt heel veel belangrijkst gebeurd dus vandaag. Een typische vakantiedag waarop vrouwen hun ding doen bij de souvenirkraampjes ;-) en zelfs in die mate dat we het plan voor het museum hebben moeten laten varen want daar zijn we nooit geraakt
Deze morgen trokken we de gordijnen open en zagen we een blauwe hemel met een paar wolkjes. Ideaal om de Tafelberg te gaan opzoeken dachten we. Snel eten en naar het waterfront waar we even later op de sightseeing bus stapten die ons een uurtje later aan de Tafelberg zou afzetten. Ondertussen konden we genieten van een eerste echte indruk van Kaapstad centrum zelf en tevens van wat extra informatie die de gids ons meegaf. Omdat het weer echter aan het veranderen was wat ik niet echt meer overtuigd van de berg op te gaan. Hij lag nog steeds uit de wolken, maar het was vreselijk grijs en begon zelfs wat te druppelen. Noëmi wou echt heel graag de berg op dus deden we dat maar. Oorspronkelijk hadden we in gedachten om omhoog te wandelen en naar beneden met de kabellift, maar door het weer en omdat het wandelen toch wel een kleine 3u in beslag neemt besloten we een retourkaartje met de lift te nemen. Ik had geluk dat ik mijn studentenkaart meehad want ik betaalde 98ZAR en Noëmi 145ZAR, dus dat was toch weer mooi 5euro uitgespaard.
Eenmaal boven had ik het onmiddellijk véél te kou. Weet niet hoe warm het daar precies was, maar met een ¾ broek, sandalen en één truitje was het er echt veel te kou. Het uitzicht was mooi maar ik kon er echt niet van genieten met zon temperatuur. Had gevoel dat mijn tenen er gingen afvriezen. Ik heb dan ook maar een klein toertje gedaan zodat ik het uitzicht van alle kanten even zag, maar heb niet verder gewandeld op de Tafelberg zelf. Hij is normaal 3km lang, maar dat heb ik dus niet uitgetest. Ben int caféke daar boven binnengegaan om een warme choco te drinken terwijl Noëmi nog even de kou trotseerde. Daarna terug naar beneden en terug op de bus. Leuke was wel dat de cabine van de kabellift terwijl je stijgt en daalt ook ronddraait waardoor je het beeld volledig ziet (360°).
Met de bus de toer vervolledigt tot we terug aan het waterfront waren. Daar afgestapt en eerst onze picknick opgegeten op een bankje. Aangezien het weer nog steeds te kou was naar mijn zin en we door het nemen van die bus een kortingsbon hadden gekregen besloten we een bezoekje te brengen aan het 2 ocean aquarium. Heel vergelijkbaar met aquatopia en de moeite waard. Heel veel mooie kleurrijke vissen. Kunnen genieten van hoe ze reageerden als ze te eten kregen. Ook het voederen van de pinguïns hebben we gezien. Allemaal best wel boeiend en mooi.
Hierna nog even rondgelopen in het grootste shoppingcenter van het waterfront om daarna in de Pick & Pay supermarkt een flesje wijn te kopen en terug te keren naar het guesthouse voor een aperitiefje. We werden door Henry van het guesthouse aangeraden om eens naar de Cubana te gaan eten. Een Cubaans restaurant/bar hier iets verderop en dat was zeker de moeite. Ik ben voor een slaatje gegaan met gehaktballetjes die gegarneerd werden met tzatziki. Het was echt heel lekker. Daarna nog een dessertje. En daar koos ik voor een chocoladecake. De omschrijving op de menukaart was iets in de aard van de droom van iedere chocoladeliefhebber dus dat kon ik toch niet weigeren. Als afsluiter nog een cocktailke. Er waren zoveel soorten (volgens de ober 160) waardoor het kiezen echt vreselijk was. Ik koos voor de Cuba hoover en Noëmi voor de Double D. Toen we onze prachtige cocktail kregen en we even van elkaars cocktail proefden vonden we die van de ander beter waardoor we besloten om te wisselen. De Cuba hoover was vrij bitter (iets voor Noëmi die ook zo graag citroenen eet) en de Double D was zeer zoet en als zoetebek is dat dus meer iets voor mij.
Daarna moesten we dus nog zon 10min terugwandelen en konden we in ons bedje kruipen. Mijn dagboekje nog invullen en naar dromenland.
Vandaag was het tijd voor een georganiseerde toeristenrondrit. De tour zou ons meenemen naar Cape Point en ons langs een paar leuke stadjes en baaien voeren. Deze middag zouden we dan op de wijntoer meegaan. Dus opnieuw vroeg uit de veren, maar dat is hier geen probleem aangezien we tussen de ontbijtkamer en de keuken slapen en rond half 8 beginnen ze het ontbijt klaar te zetten en dan hoor je hen steeds heen en weer lopen langs onze kamer.
Zelf dus snel gaan ontbijten want tussen 8u30 en 8u45 zouden we worden opgehaald. Maar na mijn kom cornflakes en een toast met confituur kreeg ik opnieuw hevige krampen. Mijn darmen zijn dus echt nog niet in orde. Naar toilet gelopen, pilletje genomen en erna niet veel tijd meer over om nog op mijn positieve te komen want we moesten vertrekken. Op het moment dat wij buitenkwamen kwam ons busje met gids ook net toe. Zo te zien zouden we deze morgen vergezeld worden door een koppel uit de US en ook nog een 29jarige avonturierster uit de US. En weg waren we. Met een heel vriendelijke gids die onderweg voldoende uitleg gaf over van alles en nog wat. De sfeer zat goed! Eerste halte waren de pinguïns bij Simons town. Aangezien wij al pinguïns hadden gezien en het te stom vonden om nog eens te betalen voor deze beestjes besloten we om gewoon even naar de kraampjes te kijken terwijl de anderen wel het reservaat binnengingen. Nu ja gewoon kijken naar de kraampjes Ik had al eens prachtige boeksteunen met giraf gezien en nu stonden er in een soort steen die echt mooi is van kleur. Ik vroeg de prijs en al snel begon ik af te dingen waardoor ik de steunen mee heb voor de helft van de startprijs. Ik voelde mij direct stukken beter, want had nog steeds wat last van darmen en had er nog wat wagenmisselijkheid bij gekregen dus ja.
We vervolgden onze weg in de richting van Cape point. De gids liet ons weten dat als we geluk hadden we in het reservaat misschien ook enkele dieren zouden zien. En blijkbaar hadden we veel geluk want we zagen wilde struisvogels met hun kleintjes, twee bontebokken en op de terugweg nog een hele groep baboons. Maar goed, aan Kaap de goede hoop even uitgestapt voor wat fotos om daarna naar Cape Point zelf te rijden waar we even wat meer tijd kregen. Je kon naar boven gaan met een kabellift, wat natuurlijk weer geld kost, of je kon te voet. De gids liet ons weten dat te voet omhoog ongeveer 15min duurt, naar beneden 10min en we kregen in totaal zon 30min. Noëmi en ik keken naar elkaar en we besloten om toch alles te voet te proberen om zo weer geld uit te sparen. En weg waren we. In snel tempo en helemaal buiten ademen even genoten van het zicht. Paar fotos genomen en terug naar beneden. De gids was zelfs onder de indruk van de tijd die we maar hadden nodig gehad om naar boven te geraken. Blijkbaar is mijn conditie dan toch nog niet zooooooo achteruit gegaan, alhoewel ik toch flink buiten adem was.
Na dit was het terug richting het Waterfront waar we lunch konden nemen om dan iets voor 2 terug af te spreken voor de wijnroute. Wij hadden onze picknick mee en de anderen gingen iets uiteten. Toen we hen dan net voor de afspraak terug zagen stak het Amerikaanse koppel ons 100ZAR toe. We wisten eerst niet goed wat er gebeurde. Maar zij vervolgden de toer niet meer s middags omdat ze naar Robbeneiland gingen en wilden ons dat geld toch geven om nog iets leuks mee te doen ofzo. Ze zeiden dat ze weten hoe het is als student, dat ze zelf twee zonen op college hebben en we mochten echt niet weigeren. Beetje onder de indruk namen we het geld aan. Vanavond hebben we dan ook zo goed als voor niks kunnen gaan eten
Maar eerst werd onze weg dus vervolgd in de richting van Paarl en Stellenbosch waar we naar twee wijnboerderijen zouden gaan om wijn te proeven. Op de eerste kregen we naast wijn ook kaas. De wijn (zowel wit als rood) viel niet zo in mijn smaak. De kaas daarentegen was echt lekker. Er loopt zelfs een actie waarbij je de brie en camambert kunt kopen voor slechts 10ZAR, dat is nog geen euro voor twee grote stukken kaas. Dit kochten we dan ook waardoor we voor onze laatste dagen toch nog eens iets lekker hebben bij de lunch. We reden verder naar Stellenbosch. Even een rondritje in deze stad zelf en daarna naar een volgende wijnboerderij. Hier verliep alles precies wat stijver vond ik. We konden 3 wijnen kiezen die we konden proeven. Noëmi en ik besloten elk 3 verschillende te nemen zodat we er in totaal 6 konden proeven en we kozen er de 5 witte en de rosé uit. Er was er eentje bij die ik echt wel lekker vond! Misschien dat ik maar eens in België op zoek moet gaan. Ik kocht ook een klein flesje dessertwijn. Niet zon goedkoop flesje als je het vergelijkt met de andere, maar heel zoet en lekker. Een cadeautje voor mijn schat en ik denk dat we dit flesje heel goed kunnen gebruiken om het terugzien te vieren.
(tussen haakjes: wat ik geleerd heb is waarom mensen bij het wijnproeven wijn weggieten. Ik vond het zo zonde om niet alles op te drinken en weg te gieten. Maar het proeven verloopt zo snel op elkaar waardoor je wel niet anders kan. Tenzij je natuurlijk na het proeven van 3 wijnen het al in je hoofd wil voelen. En natuurlijk is het ook zo dat er wijnen bij zijn die helemaal niet in uw smaak vallen en je dus makkelijker kan weggieten.)
Na dit wijnproeven terug richting Kaapstad zelf. Rond 18u werden we mooi terug afgezet aan onze guesthouse en konden we afscheid nemen van onze gids. Een geslaagde dag dus!
Net iets klein (een gevulde pannenkoek met bobotie) gaan eten aan het Waterfront. Het was echter de eerste maal dat ik spijt had van mijn keuze. Ik vond het echt niet zo lekker Maar ja, dat kan ook gebeuren en na 20 dagen op restaurant kan 1x een foute keuze niet zoveel kwaad.
Wat er morgen op het programma staat zal dus afhangen van het weer natuurlijk .
Deze morgen vroeg de wekker gezet want we hadden graag table mountain beklommen. Er was namelijk gezegd dat het ook vandaag nog een mooie dag ging zijn en na gisteren hadden we natuurlijk niks anders verwacht. Toen ik deze morgen echter de gordijnen opentrok wist ik direct dat we table mountain niet zouden halen vandaag. Het zag er grijs en bewolkt uit. Maar goed, we waren nu toch op dus konden we maar evengoed gaan ontbijten.
Gisteren had de man van de receptie ons ook wat schrik aangejaagd voor wat Robben eiland betreft. Het is namelijk zo dat hij vorige week voor een koppel had gebeld voor kaartjes en ze hadden hem laten weten dat er voor de komende 2 weken niks meer vrij was. Ik wou echt zo graag hiernaartoe gaan waardoor ik deze morgen toch wat zenuwachtig was. Iets na 8u heeft hij al voor ons gebeld maar de ticketdienst ging pas om 9u open. Het vrouwtje aan de lijn had ons echter hoop gegeven en gezegd dat ze dacht dat er dinsdag nog plaatsen zijn. Goed, nog even wachten dus en om 9u nog eens proberen. Groot was onze teleurstelling echter toen we te horen kregen dat er helemaal geen plaatsen meer vrij zijn. En als er annulaties zijn is het zo dat diegene die eerst in de rij stond te wachten de kaartjes kreeg. Maar om nu van s morgen daar te gaan wachten is ook niet echt de bedoeling. Ik had de hoop dus helemaal opgegeven.
Geen Tafelberg vandaag, geen robbeneiland algemeen ik zag Kaapstad al een beetje in het water vallen. Gisteren hadden Noëmi en ik wel een dagtrip uitgezet die we graag zouden doen. Een trip naar de Stellenbosch waar we onder andere wijn gaan proeven en een trip naar cape point. We kunnen dit natuurlijk ook met de auto doen, maar dan kan ik al geen wijn proeven en ja naar cape point, als je zelf rijdt kan je al niet zo van de uitzichten genieten enzo. Nu deze morgen toch nog andere foldertje gevonden met zo tours in en een maatschappij die praktisch dezelfde tour aanbiedt (volgens de man van receptie zelfs nog beter) voor 110ZAR minder! Dit zouden we dan zeker boeken. En inderdaad, morgen is het zover en doen we deze dagtrip!
Maar verder over vandaag. Ons dus opt gemak dan maar klaargemaakt en naar het Waterfront. We zouden daar dan maar wat rondlopen en zien wat er te beleven valt. Er zijn daar heel veel winkeltjes en dergelijke en ook een groot binnen aquarium zo dus dat was misschien ook nog een optie. Wat rondgelopen in paar winkeltjes en toch hadden we gevoel dat we zelf nog eens naar de ticketshop van Robbeneiland moesten gaan. Rond 10u25 kwamen we toe en vroegen we aan de vrouw achter de balie wanneer de eerst volgende vrije plaatsen zijn. Met een glimlach tot achter haar oren zei ze At 11 oclock. Wij konden onze oren niet geloven. Onmiddellijk verscheen er een glimlach op ons gezegd. Betaald. Nog snel even naar toilet en het was al tijd om in te checken. Volledig onverwacht konden we vandaag dan toch nog dit beruchte eiland en tevens stukje wereld erfgoed gaan bewonderen. Wel kreeg ik even schrik want we moesten door een controlepost waar rugzakken enzo werden gescreend en ik heb hier mijn zakmes op zak voor als we brood moeten snijden enzo wanneer we picknicken. Gelukkig hebben ze er helemaal niet naar gekeken en konden we met een goed gevoel de boot opstappen.
Het eiland zelf was best naar mijn gevoel echt interessant en indrukwekkend. Op de boot zaten we eerst op het bovendek, buiten, maar omdat het toch nog vrij betrokken was hadden we al snel kou en gingen we toch maar binnen zitten. En maar best ook want binnen was er een video te zien met een inleiding en geschiedenis over het eiland. Eenmaal op het eiland toegekomen werd de groep opgesplitst. Wij mochten eerst de gevangenis gaan bezoeken. We kregen als gids een man die zelf 7 jaar in de gevangenis heeft doorgebracht. We kregen de cellen te zien (waaronder natuurlijk die van Nelson Mandela), de verschillende blokken en heel veel interessante uitleg. Zo had je een deel voor de criminelen zeg maar en een deel voor de politieke gevangen (apartheidsstrijders). Zo werd er ons ook verteld dat er binnen de gevangen een onderscheid werd gemaakt naar ras (kleurlingen/Indiërs zwarten) en dit op basis van eten. De zwarten kregen zo veel minder te eten dan de anderen. Wat ook opmerkelijk was is dat de individuele cellen over niks van sanitair beschikken waardoor je s nachts niet meer naar het toilet kon gaan. Dit zou een ramp zijn voor mij. Verder schrok ik van de grote van het eiland. Er is daar een volledig dorp waar vroeger de bewakers en dergelijke woonden met hun familie en nu wonen er nog steeds gezinnen maar ditmaal van de mensen die werken voor het museum. Ook had ik gedacht dat de gevangenis zo uit een verdiep zou bestaan, maar was gewoon maar één verdiep (heb misschien teveel films gezien ;-)).
Na de rondleiding in gevangenis zelf kregen we een rondrit op het eiland met een bus. Ook daar kregen we weer interessante informatie voorgeschoteld. Na deze tocht waren we nog een half uurtje vrij waar we eerst even tot aan een soort monument zijn gegaan voor één of andere Joodse leider die op het eiland is gestorven nadat hij er naartoe was gebracht. En daarna nog even de souvenirs winkeltjes.
Tijd om terug de boot op te stappen en alsof het geluk helemaal aan onze kant zat zag ik nog een dolfijn langs de boot springen ook. Terug aangekomen op het waterfront vonden we het tijd om onszelf te trakteren op een ijsje. Eerst even naar het toilet en toen we op het toilet zaten hoorden we de meededeling door het gebouw galmen dat er geen tickets meer weer, geen annulaties en dat de eerst volgende beschikbare plaatsen pas op 18november zijn. Dit bewijst dus nog maar eens hoeveel geluk we hebben gehad. Daarna hebben we het waterfront gewoon verder verkend. Beetje gewinkeld en uitgekeken voor wat cadeautjes. Ook zijn we naar het infokantoor gegaan waar we navraag hebben gedaan voor de bushmanpaintings en als we de tijd hebben gaan we proberen om die toch ook nog te gaan bekijken. Zijn hier zon goei uur vandaan dus ja
Eenmaal terug hier nog wat gepraat met de man van de receptie en daarna douchke nemen en tijd om iets te gaan eten. We hebben ditmaal de auto genomen richting Camps bay beach. Een strook waar je aan het strand kan liggen maar waar aan de weg rechtover de zee ook een heleboel leuke restaurantjes zijn. En inderdaad, mooi plaatsje gevonden en daar lekkere vis gegeten met puree patatjes en kunnen genieten van een live bandje die stond op te treden.
Morgen dus opnieuw vroeg uit de veren voor onze dagtrip!
Aangezien het gisteren toch weer iets later is geworden dan verwacht zal ik vandaag dus opnieuw twee dagen moeten uittypen.
16 oktober
Toen ik wakker werd hoorde ik het vreselijk regen. Ik zag onze hele dag alweer in het water vallen. Net nu we weer moeten verder reizen en daarbij de tuinroute doen. Maar goed, niks aan te doen zeker. Gaan ontbijten en deze keer kon ik er gelukkig wel van genieten. En daarna onze tocht inzetten in de richting van Oudshoorn. In het begin was het echt niet plezant. Weer veel regen en mist en als je dan in de bergen zit is dit echt jammer. Niet zo leuk om er te rijden en je ziet niks van de prachtige uitzichten. Maar we moesten die weg afleggen dus namen we hem maar zoals die kwam. Na een kleine 3 uurtjes rijden waren we aangekomen bij onze eerste bestemming. De Cango caves. Volgens de reisgids zouden dit heel mooie grotten zijn maar ik was niet zo onder de indruk. Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat we nog geen twee weken geleden al eens grotten hebben gedaan en een stalagmiet voor mij gewoon een stalagmiet is. Was mooi, maar was dus zeker niet overdonderd. Na de grotten moesten we een stuk terugrijden en op die weg kwamen we de Cango Wildlife Ranch tegen. We hadden hier al een foldertje van gezien en wilden toch even de prijs enzo weten. We stopten en eerst was het tijd om te picknicken, opnieuw in de auto. Het weer begon gelukkig wel stilaan open te trekken. We gingen vragen hoeveel de ingangsprijs bedroeg en deze viel beter mee dan dat we dachten dus besloten we maar om dit ook mee te pakken. Het gaat hier over een soort zoo waar verschillende dieren zitten. Ook kon je voor dezelfde prijs genieten van een rondleiding wat wij dan ook deden. Zo kwamen we nog een aantal interessante zaken te weten over de dieren. We zagen allerlei exotische vissen, vogels, krokodillen, slangen, schildpadden, hippos, stokstaartjes, varanen, bevers en dan ook cheetaland, waar er kleine cheetas zaten, twee volwassen exemplaren, leeuwen, Siberische (witte) tijgers en gewone tijgers. Met de tijgers en de cheetas kon je ook op de foto en hen aaien enzo, maar dan moest je natuurlijk weer extra gaan betalen.
Aangezien we hier veel langer hadden rondgelopen dan gedacht waren we te laat om nog de struisvogelboerderij te doen. Toch even langs daar rondgereden om te zien wanneer deze open gaat en hoeveel de entree bedraagt. En daarna richting La Plume. En ik bestempel dit als het meest smaakvolle en chique guesthouse tot nu toe. Heel mooi gebouw, heel mooi terrein, super verzorgde kamers, echt tot in de puntjes in orde. Een warm onthaal met een glaasje wijn. Gelukkig was ondertussen het weer opengetrokken en konden we dit welkomstdrankje op de veranda vooraan nemen en we hadden daar echt een prachtig uitzicht. Ook werd ons gevraagd of we daar zouden blijven dineren of niet. En dat was een moeilijke beslissing die we moesten maken. Het eten klonk echt lekker en het was struisvogel, iets wat we al langs eens wouden uittesten, maar de prijs was er natuurlijk ook naar gericht. Na wat wikken en wegen toch gezegd dat we ons eens zouden laten gaan en daar zouden blijven. Anders moesten we weer de auto nemen en een 20min rijden naar het stadje zelf dus dit was toch het eenvoudigste.
Jammer dat het niet echt warm was, want het zwembad en de bijhorende ligweide sprak ons wel enorm aan. Maar goed, dan maar een warm douchke in de plaats daarvan en ons klaarmaken voor het diner.
Het eten was super chique. Heel verzorgd en echt chique. Ik zal even het menu die ik heb gegeten hieronder neerschrijven:
·Voorgerecht: carpaccio van springbok (smaakt naar gandaham) vergezeld van een Grieks slaatje
·Hoofdgericht: struisvogelfillet aangevuld met een buffet van gebakken aardappeltjes, warme groentjes en koude groentjes
·Dessert: buffet, waarvan ik koos voor een stukje kaastaart, een brownie en een caramel muffin.
·Bij dit alles namen we een flesje semi-sweet white wine (genaamd De krans)
Het was dan wel 195ZAR (wat voor Zuid-Afrikaanse normen veel is), maar het was super lekker. En ik ben echt helemaal weg van struisvogel! Was echt heel lekker en mals vlees. Na het hoofdgerecht aan de praat geslaan met het Nederlandse koppel die het tafeltje naast ons zat en zijn blijven babbelen tot iets na 23u.
17 oktober
Vreselijke nacht achter de rug. Had echt krampen. Weet nu niet of het met de heerlijke menu van gisteren heeft te maken of niet, maar ik had echt last van mijn darmen. Vandaag heb ik er nog steeds last van en heb nu dus uiteindelijk toch nog gebruik moeten maken van heel mijn apotheekuitzet. Hopelijk is het morgen helemaal over, want plezant is dit niet echt als je moet rondreizen. Maar goed, rond half 8 gaan ontbijten en dit was al even verzorgd als het diner gisterenavond. Ik kan hier echter geen 10/10 geven want er was geen choco. Helaas. Na het ontbijt opnieuw gepakt en alles in de auto gestopt en vertrokken. De Route 62 stond op het programma. Deze wordt vergeleken met de Route 66 uit de VS. En ditmaal hadden we wel geluk met het weer. Mooie blauwe hemel met hier en daar wat schaapwolkjes.
Vooraleer we deze tocht zouden aanvatten reden we terug naar de struisvogelboerderij. Omdat Oudshoorn toch DE streek van deze grootste vogels in de wereld is vonden we dat we dit zeker toch even moesten gaan bezoeken. Het was nog wel interessant en zijn paar nuttige dingen te weten gekomen. We hebben ook bovenop een struisvogelei gestaan en Noëmi heeft zelfs op de rug van een struisvogel gezeten. Ik twijfelde even, maar voelde mij niet echt super door de darmproblematiek waardoor ik ook de zin er niet voor had.
Na dit was het tijd voor onze Route 62. Eerste stuk was vlak, zoals we de route hadden voorgesteld. Maar niet veel later kwamen we dan toch in de bergen terecht. Ik wist echt niet dat Zuid-Afrika zoveel bergen had. We hebben hier toch wel al veel moeten klimmen en dalen met de auto. Maar ook hier kregen we prachtige omgevingen te zien. De natuur is in dit land echt op zoveel plaatsen verschillend. Onderweg zouden we warmwaterbronnen tegenkomen en een duik daarin sprak ons beide heel hard aan. Dus wij maar zoeken naar de warmwaterbronnen. Rond de middag kwamen we dan eindelijk een bord tegen die ze aanwees. Hup de hoofdweg af en via een zandweg naar boven. Maar oei oei, wat een teleurstelling. De bron die wij ons echt hadden voorgesteld als iets midden in de natuur, als een soort ja rivier of put ofzo, was gewoon een zwembad waar blijkbaar warm water werd in gepompt en daarnaast lag er een gewoon zwembad. Echt niks spectaculair en de moeite niet om ons hier voor te omkleden en nat te maken. We besloten wel om daar boven in het gras te picknicken en daarna gewoon verder te rijden.Een klein uurtje later kwamen we aan hier in de Old Mill. Ook hier weer een beetje teleurstelling. We hadden stiekem zitten hopen op een groot zwembad hier, maar helaas, er is helemaal geen zwembad. Dan te voet naar het centrum, maar ook dat werd ons afgewezen wegens te ver. Dan maar de auto opnieuw genomen, maar ook het centrum stelde helemaal niks voor, waardoor we na een rondje rijden en 15min later al terugstonden. Toch maar even een handdoek genomen en hier op een grasperkje even van de zon gaan genieten. En nu dus verhaaltje aan het typen. Deze avond gaan we naar de Italiaan hier rechtover gaan eten. Pizza of pasta kan er altijd in en we zijn de menukaart al even gaan bekijken en de prijzen vallen heel goed mee waardoor ons budget niet teveel wordt aangetast.
Noëmi heeft trouwens bij het uitstappen uit de auto per toeval een klavertje vier gevonden en laat ons hopen dat het werkt! Want morgen hebben we wat geluk nodig aangezien we dan naar Hermanus rijden waar we normaal eindelijk walvissen zouden moeten te zien krijgen.
En bij deze is onze laatste week ook ingegaan. Het is nu 17u wat wil zeggen dat ik volgende week op dit uur al rondhang op de luchthaven om het mooie Zuid-Afrika achter te laten voor het koude België. Maar toch, het België waar mijn hart ligt en waar ik zo blij zal zijn om bepaalde mensen terug te zien ;-)
Vandaag zouden we Addo verlaten voor een vrij lange tocht waar we al een groot stuk gisteren hadden van voor-verkend. Onderweg hadden we een heleboel plaatsen uitgestippeld waar we zouden stoppen en een kijkje nemen. Ontbeten terwijl we in het oog werden gehouden door de twee keukendames. Het ontbijt was voor ons alleen, er waren geen andere gasten en aangezien we geen eieren ofzo nodig hadden, hadden deze dames ook niks extra te doen. Aangezien we gisteren toch al wat kilometers hadden afgelegd en we dus zeker zouden moesten tanken keken we eerst even hoe de tank bij deze auto opengaat. Aangezien er een hendeltje aan de chauffeurskant zit dachten we dat dit wel nodig zou zijn om het te openen. Maar eraan trekken, duwen niks ging. Ook vonden we geen handleiding bij deze auto waar de uitleg te vinden zou zijn. Even dachten we dat er een probleem zou zijn en dat we terug langs de luchthaven zouden moeten. Maar toen probeerde Noëmi toch nog eens op de manier zoals de vorige auto, gewoon op het klepje duwen en het sprong open. We rijden dus met een chique auto met veel opties waaronder zelfs een hendeltje zonder enig nut. Maar goed, dan toch nog op tijd vertrokken en dus eerste 200km was niet echt veel nieuws meer. We besloten van de autostrade te gaan om een kijkje te nemen in St Francis Bay. Een kuststadje waar volgens mijn reisgids de beste surfgolven te vinden zijn. We reden even rond in het stadje en amai. Wat een villawijk. Bijna ieder huis ligt aan het water waar ze met een privé bootje zo naar de zee kunnen varen. Echt zalig. De zee zelf hebben we niet echt gezien en dus ook geen golven of surfers. Maar aangezien het weer echt niet goed was, denken we niet dat er veel surfers zouden zitten, zeker ook omdat het midden in de week is. We reden verder via de parallelweg. We kregen steeds slechter en slechter weer. Regen, mist. De auto begon op een bepaald moment aan te dampen en we kregen dat maar niet weg. Vreselijke auto als hij begint aan te dampen aan de binnenkant en eigenlijk wel gevaarlijk. Dit hebben we op de rit nog een aantal keer meegemaakt.
Maar goed gewoon verder rijden en ondertussen uitkijken naar de hoogste brug in de wereld van waarop ze bungyjumpen. Maar eerst kwamen we aan het Tsitsikama national park. Een natuurreservaat waar je naart schijnt prachtige wandelingen in het bos kan maken. We hadden graag een ongeveer één uur durende wandeling gedaan die loopt naar een heel grote hangbrug, maar met zon weer zou daar echt niks leuk aan zijn. En om het reservaat in te rijden moesten we 40ZAR per persoon betalen. Om daar gewoon een rondje te rijden vonden we dit toch niet echt de moeite. In dit park ligt ook de stormsrivier en we dachten dat daar misschien die bungy brug zou liggen. We hadden de hoop dus al een klein beetje opgegeven om de brug nog te vinden tot we toch een bord zagen langs de kant van de weg. Slecht weer of niet, we wilden toch maar even een kijkje nemen. En goed ook want amai wat een brug. Maar het weer was vreselijk. Koud, regen en heel lage wolken waardoor de brug bijna helemaal in de mist lag. We hebben één iemand zien springen maar niet echt heel goed. Als het nu echt mooi weer zou geweest zijn had ik heel misschien ook wel even getwijfeld om dit te doen. Voor 590ZAR kon je de sprong wagen en dit is misschien toch wel een unieke gelegenheid zo van de hoogste brug. Maar ja, met dit weer vond ik het zelfs de twijfel niet waard. Het was ondertussen al rond half 3 denk ik en we begonnen stilaan honger te krijgen. Omdat het nog steeds aan het regenen was en we niet echt een plaatsje hadden om droog te picknicken besloten we dit maar in de auto te doen. We hadden een paar confituurtjes mee van tijdens het ontbijt en met een lepeltje als mes kon ik zo toch eens iets anders eten dan boterhammen met kaas. Ook hadden we biltong gekocht van kudu. Biltong is gedroogd vlees, iets typisch hier in Zuid-Afrika en je hebt dit van alle soorten dieren, waaronder dus kudu. En ik moet zeggen dat dit nog best lekker is. Het ziet er misschien niet uit, maar vond het nog lekker.
Na ons maagje te hebben gevuld ging de tocht nog steeds verder in het slechte weer. We lieten Plettenberg bay links liggen omdat we dit normaal morgen zouden gaan doen en reden door tot Knysna (Neisna uitgesproken). Hier zitten we in een klein hotteletje zowat midden in de stad. We droegen onze bagage naar de kamer en besloten nog een wandelingske te maken door de stad. Shoppingscentra en leuke winkeltjes zijn er hier genoeg. Aangezien het echter al bijna 18u was begonnen ze overal al op te ruimen en te sluiten. Maar onze tocht had ons toch al een geschikt restaurantje voor het dinner opgeleverd hier vlak naast het hotel. Terug naar de kamer, douchke nemen en hapje gaan eten. Ik denk dat het toch wel het gezelligste restaurantje was die we tot nu toe al hadden gedaan. Daardoor besloten we ook om voor de eerste keer een driegangenmenu te nemen ipv twee. We namen eerst een dagsoepje en daarna ging ik voor de thai chicken. Het was echt heel lekker. Als dessert had ik de Angels dream. Een meringue gebakje met vanille ijs en aardbeitjes. Heel lekker. Toen we de rekening betaalden kregen we nog een bonnetje om in de bar ernaast een slaapmutsje te gaan drinken. Ja een gratis amarula kunnen we niet afslaan dus sprongen we daar nog even binnen. We waren helemaal alleen in de bar maar dat kon ons niks schelen. Goed, we dronken onze amarula en raakten aan de praat met de barman. We besloten om er nog eentje te drinken en ja al snel bleven we plakken. We dronken nog een Savannah, een Zuid-Afrikaanse cider die bij mij niet zo echt in de smaak viel. Rond 11u betaalden we onze rekening. Omdat de barman niet gepast kon weergeven zeiden we dat het goed was en hij de rest als fooi kon houden. Dat is hier in Zuid-Afrika toch beetje de gewoonte. Je moet in principe altijd 10% extra geven. Blijkbaar is dit niet het geval voor gewoon een bar want hij zei dat hij zich nu wat onwennig voelde en hij gaf ons nog een cider die we konden drinken. Hij vroeg ons ook of we geen zin hadden om nog eens mee te gaan naar een andere bar hier int stadje die tot rond 2u openblijft. Omdat we wel zin hadden om eens het nachtleven te verkennen hier en anders al altijd vroeg in ons bed waren gekropen stemden we toe. Hij zou er voor zorgen dat we veilig terug aan het hotel werden afgezet. Het viel ons direct op dat hij helemaal niet is zoals de andere Zuid-Afrikanen, maar veel spraakzamer en toen we hem dan ook vroegen of hij Zuid-Afrikaans was zei hij al snel van niet. Hij komt van Zimbabwe. Dus het is toch wel opvallend hoe snel wij hier de zwarten kunnen plaatsen. Maar goed, wij dus mee naar die bar. Werden voorgesteld aan zijn vrienden en we hadden een gezellige babbel. Opnieuw een paar nieuwe inzichten opgedaan. Zeker ook omdat we hier eens met mensen te maken kregen die zichzelf als kleurlingen bestempelen.De gesprekken waren echt nog wel interessant en van een hoog niveau. Zo ging het op een bepaald moment over een voorval die we eerder op de avond hadden meegemaakt. Toen we in het restaurant zaten liep de bazin plots naar buiten en riep de security (die hier op alle pleinen en parkings te vinden zijn) om een jongen weg te sturen die eten in de vuilbak aan het zoeken was. Wij vonden dit natuurlijk op dat moment vreselijk want wij zaten daar te genieten van onze 3 gangen. Maar Sonja (die trouwens zelf een zwarte is) zei dat we het ook eens van een andere kant moeten bekijken. Misschien is dit gewoon echt een jongen die te lui is om zijn gat op te heffen bij manier van spreken en geen werk wil zoeken en door in de vuilbak vlak voor zon restaurant te gaan snollen lok je medelijden bij de mensen en toeristen en krijg je zo misschien geld toegestopt. Dus zo zie je maar, de gespreksonderwerpen waren nog wel van een vrij hoog niveau. Rond 2u sloot deze bar ook en werden we naar huis gebracht. Alhoewel, het was één van de jongens zijn verjaardag en hij vroeg of we niet eerst nog een glas wijn bij hem kwamen mee drinken. Dus eerst nog naar daar en amai die twee glazen die ik daar heb gedronken waren er toch wel teveel aan. Zoveel wijn op zon korte tijd kan niet goed zijn. We werden dan toch teruggebracht en ik denk dat we tot rond 3u op de kamer waren. Allebei toch wel tipsy. Vrij snel in slaap gevallen maar rond 6u wakker geworden en niet meer geslapen. Hier vlak achter het hotel zijn ze bezig met grote werken en ze waren al vroeg in actie geschoten. Ik kon geen oog meer dichtdoen en was zooo moe. Maar goed, we hadden laten weten dat we tussen 8 en half 9 zouden ontbijten dus stonden we maar op. In het begin ging alles goed, maar van zodra ik begon rond te lopen. Pfffffffffff was lang geleden dak mij zo slecht had gevoeld. Ik was helemaal aan het trillen, had warm en kou tegelijk en voelde mij echt ongemakkelijk. Echt ontbeten heb ik dan niet ook gedaan deze morgen en ben terug op mijn bed komen liggen. Normaal zou de barman ons vandaag meenemen op sleeptouw naar Plettenberg en naar het waterfront hier in Knysna. We hadden even getwijfeld om een walvissentocht te doen, maar dat is 500ZAR, je hebt geen garantie en het weer is niet ideaal. Daarbij hebben ze ons laten weten dat we in Hermanus (vlak voor Kaapstad) zeker walvissen kunnen zien gewoon vanop de baai. Dus goed, ik terug in mijn bed en nog een twee uurtjes geslapen. Toen ik wakker werd was het al veel beter, dus ik vermoed dat het ook wel met vermoeidheid had te maken en niet enkel met het drankgebruik van gisteren ;-) Iets gegeten en ons klaargemaakt. Om half 12 stonden we te wachten op de parking maar niemand te zien. We hebben gewacht tot 12u en besloten dan maar onze eigen gang te gaan om toch nog iets te zien van Knysna. Eerst naar de spar om brood en choco. En zalig, ze hadden hier vers gebakken brood met veel zaadjes!!! Terug aan het hotel kregen we te horen van de vrouw hier dat de jongens toch waren geweest om ons op te halen. Ze hadden telefoonnummer achtergelaten. Even gebeld en gezegd dat wij zouden vertrekken naar het waterfront. Ik zei al snel tegen Noëmi dat ze moest melden dat we te voet zouden gaan want ik kon toch nog wel wat frisse lucht gebruiken. Ze zouden ook afkomen naar daar. We hebben uiteindelijk van heel de dag niemand meer gezien of gehoord en zijn gewoon onze eigen gang gegaan. Naar het waterfront, rondgelopen in het stadje, wat gewinkeld, pannenkoekje gegeten, terug naar de kamer. We voelden ons allebei toch niet zo goed in ons vel en legden ons even op bed. Tv aangezet en de laatste Harry Potter begon net. Daarnaar gekeken en tegen dat die gedaan was, was het al bijna 7u. Tijd dus om nog even buiten te komen en iets te gaan eten. Beiden voelden we dat onze maag het best iets lichts kon gebruiken. We gingen naar het waterfront en zochten daar een restaurantje uit. Ik koos voor een visschoteltje met rijst. Best lekker. Daarna terug naar hier, douchke nemen en verhaaltje typen. Normaal zouden we vanavond met de mensen van gisterenavond naar de Zanzibar gaan, een cocktailbar, maar ik denk dat we nog teveel moeten recupereren van gisteren en we houden het dan ook maar bij die ene avond van gisteren.We zullen nog wel eens een stapje in de wereld zetten als we in Kaapstad zijn en we eens goed kunnen uitslapen ;-)
Hopelijk valt het weer morgen beetje mee want dan reizen we weer verder en staan toch ook weer een aantal zaken op het programma.
Vandaag is de dag van de vlucht. Toch wat gespannen sta ik op. Hoop echt dat alles goed verloopt want een vliegtuig nemen blijft toch altijd beetje spannend. Ook de auto moet binnen dus daar moet ook alles vlot verlopen. We kunnen op tijd vertrekken maar het is vrij druk op de autostrade. Ik voel wat stress opkomen maar we moeten rustig blijven. We vinden de luchthaven maar eerst moet er nog getankt worden. De auto moet met volle tank worden teruggegeven en dat was ons iets te laat ingevallen. We hebben geluk want aan de luchthaven is er een tankstation en gelukkig kunnen we van daar makkelijk naar het autobedrijf. Alles gaat heel vlot en ik denk dat we zelfs iets minder hebben moeten betalen dan we op voorhand dachten.
Nog tijd genoeg voordat ons vliegtuig opstijgt. Hier in de luchthaven hebben we mogelijkheid natuurlijk om geld te wisselen en aangezien ik toch wel wat euros had meegenomen lijkt dit ons nu het gepaste moment. Ik hoop echt dat ik nu toe kom tot aan het einde van ons verblijf. Er zijn wel nog een aantal activiteiten die we willen doen die wat geld zullen kosten en natuurlijk souvenirs en cadeautjes maar we zien wel. Gaan inchecken. Gewone bagage geen probleem, maar handbagage moest ik ook wegen. Mijn hart ging iets sneller slaan want er mocht slechts 7kg mee en met mijn laptop is dit zeker meer. Het mevrouwtje zei dan ook dat hij te zwaar was, maar al snel vroeg ze of er een laptop inzat en daardoor werd het toch zonder probleem toegelaten.
We hadden nog een groot uur te gaan. Door de bewaking, handbagage goedkeuren en wachten tot we op het vliegtuig konden stappen. Omdat wachten toch even kan duren gingen we nog ietske drinken. Om kwart voor 1 konden we dan op het vliegtuig en na een uurtje en een half waren we in Port Elizabeth. We gingen onze bagage halen en onze nieuwe auto. En inderdaad, nieuw is de auto wel. Precies één of andere chique voiture, past helemaal niet bij ons. Leren zetels met alles erop en eraan. Echt een lange auto, maar gelukkig met achteruitrijsensoren. En nog geen 3000km op de teller. Het merk is Cap ofzoietske en type Chery. Nog nooit van gehoord, maar amai. De vrouw van het verhuurbedrijf vroeg waar we heen moesten en legde uit hoe we op de goeie weg kwamen vanuit de luchthaven.
Helemaal onder de indruk van de auto (waar de pinkers trouwens aan de andere kant staan dus ik weer regelmatig mijn ruitenwissers aansteek) en de uitleg van die vrouw vertrokken we. Zonder nog even op onze kaart zelf te kijken. En dat was heel dom van ons. Volgens de routebeschrijving zouden we na 85km aan moeten komen. Maar toen we bijna aan 100km zaten hadden we nog steeds niet de juiste afslag gevonden. Na ongeveer 120km toch geprobeerd om ergens aan de kant te kunnen staan en de kaart erbij gehaald. En wat bleek, we waren helemaal de verkeerde kant uitgereden. Dus we moesten de 120 terug en dan nog eens extra 85km doen. VRESELIJK!! We kwamen dus pas laat toe op onze lodge die heel afgelegen lag. Het was zo goed als donker en ik had vreselijke honger omdat ik s middags niet echt had gegeten door de vlucht. Het meisje van de lodge zei ons hoe we aan een restaurantje konden geraken en wij dan maar weg. In de donker, helemaal afgelegen maar het gelukkig toch gevonden. En nog vrij lekker gegeten. Terug naar de lodge en ons bedje in.
Wist je trouwens dat:
-vliegtuigen hier in Zuid-Afrika ook LINKS opstijgen
-vliegtuigen van het witte product je even veilig naar bestemming brengen