Intussen ben ik alweer een tijdje terug. Maar in gedachten ben ik nog vaak in Cusco... Wie graag wil meegenieten, mag altijd komen kijken naar de foto's en luisteren naar de reisverhalen. Of wie intussen ook zin gekregen heeft om naar Peru te gaan, altijd welkom!
Groetjes, Shalini
P.S. Bij mijn foto's vind je nog een album Peru - Boliva. Hier staan nog wat foto's voor wie graag meer wil zien.
Intussen kreeg ik telefoon van de luchthaven: mijn koffer is terecht en wordt morgen voormiddag gebracht. Oef! Geen staart meer... En dan ga ik terug naar Hasselt, naar huis! Nog even genieten van de vakantie in belgenland want volgende week moet ik helaas al naar school...
Intussen ben ik veilig en wel terug in belgenland. De reis heeft echter nog een staartje gekregen. Al de koffers uit Lima, besloten nog wat langer op vakantie te gaan en bleven achter (denken we) in Madrid. Ik ben dus terug, zonder mijn bagage. Hopelijk komt deze nog na. Aangezien er zeker 40 mensen zonder koffer zijn, denk ik dat ze nog wel zal komen. Ik hoop het... Maar voor de rest is alles ok. Ik mis Cusco wel, maar ik heb mooie herinneringen en ik denk ook wel mooie foto's. Als ik terug in Hasselt ben, kan ik ze op internet zetten.
De allerlaatste dag... Nu al... Wat ging de tijd toch snel... Maar het was een zalige tijd, een tijd om nooit meer te vergeten...
Vandaag en morgen mogen wel heel snel gaan. Het zijn dagen van laatste dingen regelen, hopen dat alles goed gaat tijdens de reis, dat er geen vertragingen zijn of problemen met de bagage enz. Kortom, de minder plezante dingen van reizen. Misschien moet ik dan toch maar hier blijven...
Nee, ik zal nog maar terug komen. Dit was dan ook het laatste bericht vanuit Cusco, Perú. Volgende keer, vanuit belgenland. Alvast bedankt voor het meelezen, voor de talrijke reacties, op welke manier dan ook! Het is altijd fijn om te weten dat mensen meevolgen.
Intussen zit mijn vrijwilligerswerk er al op. Die 4 weken zijn voorbij gevlogen. Het afscheid gisteren in het kindertehuis was best wel emotioneel. Na 4 weken had ik echt wel een fijne band met de kinderen. Ook met de 3 lkrn die bijna elke dag kwamen voor de huiswerkbegeleiding. Helaas niet met de verantwoordelijke want zij was enkel geinteresseerd in geld. Gisteren hadden de lkrn de kinderen allemaal bij elkaar geroepen. Ik heb hen uitgelegd dat het mijn laatste dag was en dat ik daarom een klein presentje gekocht had. Toen ik hen een pakje kleurpotloden liet zien (met slijper), gingen ze helemaal uit de bol. Waauw, eigen kleurpotloden met slijper, wat een geschenk! Ik wrd uitgebreid gekust en geknuffeld. Toch fijn dat ze zo blij zijn met iets wat voor ons zo normaal is. Nadien gaven de lkrn me een geschenk, een mooie portemonee, typisch peruaans. Ik wist echt niet wat zeggen, het was een complete verrassing! Ze zeiden dat ze echt blij waren dat ik geweest was en dat ze het zo fijn vonden dat er eens iemand was die de kinderen echt hielp. Wel, ik ben blij dat ik hen heb kunnen helpen en ik heb echt genoten van mijn tijd in het kindertehuis. Als ik terug ben, stuur ik hen nog wt extra werkbladen door, dat heb ik beloofd en ga ik ook doen, zo kan ik nog een steentje bijdragen, ook al is het niet financieel.
Zondagavond is mijn 'afscheidsavond' want vanaf maandag kan niet iedereen. De profesora komt ook en ze staat erop dat ze me dinsdag komt uitzwaaien als ik naar huis vertrek. Ze is zo lief. We gaan proberen in contact te blijven, zo kan ik mijn Spaans nog wat oefenen. Ze heeft een klein woordenboekje van mij gehad, want ze wil Nederlands leren en op bezoek komen. We zullen zien wat ervan komt.
Maandagmiddag moet ik in mijn familie gaan eten, als afscheid. Ook zij staan erop. Ze waren zelfs al eens aan de deur van mijn app geweest omdat ze dachten dat ik zou vertrekken en ze zilden me absoluut zien. Lief hé!
Ik heb hier zoveel lieve mensen ontmoet en zo'n mooie tijd gehad, maar de tijd van afscheid nemen is stilaan gekomen... Pfff... Maar eerst geniet ik nog met volle teugen van mijn laatste dagen hier. Mijn hoesten is over, enkel nog een snotneus, dus ik kan er nog tegenaan voor de laatste dagen.
Intussen ben ik al enkele dagen verkouden. Snotneus, enkele dagen koortsig geweest en het meest vervelende: hoesten. Vooral 's nachts. En dan 's morgens doodmoe zijn natuurlijk. Ik heb al van die zuigtabletjes gehaald, maar die helpen niet echt, dus ga ik dadelijk maar eens wat anders halen bij de apotheker. Hopelijk helpt dat, of ze laten me dinsdag niet naar huis vliegen. Hmmm, da's misschien interessant... Dan kan ik nog wat blijven... Maarja, ik wil liever van mijn hoest af en nog wat genieten van mijn laatste dagen, dat lukt me toch net iets beter zonder hoesten. We zullen zien. Als het niet helpt, zal ik nog eens naar het ziekenhuis moeten, maar liever niet.
Voor de rest is alles goed. Ik geniet nog steeds elke dag. De tijd gaat veel te vlug. Morgen mijn laatste dag in het kindertehuis. Ik zal ze missen, de schatjes. Ik heb overlegd met de profesoras wat ik het best kan kopen voor de kinderen als afscheid, want ik wil iets functioneels geven en geen snoepjes zoals de twee vorige vrijwilligers. Het worden kleurpotloden, wnt niet elk kind heeft er. Erg eigenlijk. En ik stuur werkblaadjes door naar de profesoras, zodat ze weer wat extra materiaal hebben om de kinderen te helpen. Ze zijn dolblij en ik ook.
Wat is het leven toch mooi, zelfs als je je bijna kapot hoest.
Intussen ben ik weer veilig en wel terug van mijn spiritueel uitstapje. Het was de moeite! We gingen naar een prachtige plaats. Beneden stroomde de Urubambarivier, langs het huis een waterval en er waren prachtige bloemen. het was een paradijs! Het is ook interessant wat de sjamaan allemaal doet. Alles wer grondig uitgelegd. De cocareading was ook wel interessant, maar de details zijn natuurlijk niet voor een blogsite bestemd. Hihi. ik zal wel zien wat ervan uitkomt...maar (natuurlijk) was het positief. We zullen zien wat ervan uitkomt...
Nog 1 weekje te gaan... de tijd gaat veeel te snel... Maar helaas voor jullie: IK KOM TERUG!!!!
Na de ceremonie, staat er nog wat spirtueels op het programma, nl: cocabladen lezen, cleaning, healing en gesprek met sjamanen. Nu hoor ik sommigen al zeggen: Aiaiai, wat is ze daar toch allemaal aan het doen? Tja, het interesseert me allemaal en Peru is nu eenmaal een land waar de mensen enorm bezig zijn met het spirituele, net zoals in India. Er is dus duidelijk een link tussen deze landen. Maar geen nood voor wat ik ga doen. Ik heb me goed laten inlichten door betrouwbare personen en er wordt niks met me uitgespookt waarbij ik geen controle heb over wat ik doe en wat anderen met me doen. Geloof me, je kan hier ook ceremonies volgen waarbij je of de san pedro plant drinkt ( sap van een cactus) of de aywashca ( mix van 2 jungleplanten). Hierbij geraak je in trance en kan je volledig aangepakt worden. Je wordt begeleid door sjamanen. De san pedro is minder straf, maar ik pas toch voor beiden. Ik zit tenslotte in een vreemd land met vreemde mensen die vreemde dingen met me kunnen doen. Allemaal vreemd dus. Aywachca is zelfs een drug en werd oorspronkelijk enkel door sjamanem gebruikt. Enkel met goede begeleiding is het ook voor leken ok. Dus, ik speel op veilig en dit op zaterdag. Hoe het was, kan je later lezen.
Gisteren hebben we weer een leuke plek ontdekt waar livemuziek is. Prachtig! Die mensen weten me telkens weer te raken... Later kwam de zanger bij ons zitten en raakten we aan de praat ( Engels, Spaans en Quechua, de taal van de indianen). Het was boeiend. De man was muziektherapeut. Alle liedjes die avond waren ogedragen aan la luna, de maan aangezien het volle maan was. Nu trouwens ook. Het is zo fijn om mensen te ontmoeten en met hen te praten over vanalles en nog wat.Vanavond gaan we terug, want het meisje van in de week treedt er terug op. Weer een leuke avond dus. Door de dag is het ook altijd fijn. In de voormiddag altijd op het gamak opstaan, eten, wat babbelen met de lokale bevolking, genieten van de zon en de cocathee... Wat wil een mens nog meer?
Na de offerceremonie ben ik weer veilig teruggekeerd. Het was de moeite! Normaal zouden we naar de grote ceremonie gaan, maar de taxichauffeur bracht ons naar een kleindere en lokale ceremonie. Die wqs niet zo toeristisch, dus veel interessanter. Het is zo prachtig hoe die mensen de natuur eren en aanbidden. We ( 2 andere meisjes en ik) werden uitgenodigd om mee te doen. Het wqs echt de moeite waard! Nadien hadden we nog een gesprek en maaltijd bij een peruaanse familie. Het leek wel picknick in het veld. Puur natuur...
Het concert vrijdag was ook prachtig! Wonderpooie peruaanse muziek met randanimatie: peruanen die cocablaren kauwden, rookten en dronken. Wij kregen ook cocablaren om op te kauwen, bah! Gisteren gingen we eten en daar was ook prachtige livemuziek. Echt prachtig om zo te kunnen kennismaken met de cultuur hier.
