Al vele jaren hou ik me bezig met Thailand en in kleinere mate zijn buurlanden, want het blijft mijn passie, waar ik kan van blijven genieten. Alhoewel Thailand naar een moderne staat evolueerde, blijft dit prachtige land mij verbazen met zijn onbeschrijfelijke schoonheid en unieke flora en fauna. Ook de vriendelijkheid van zijn bewoners en de gezelligheid van het dagelijkse leven maakt een blijvende en diepe indruk op ons.
Een van de oudste beschavingen van de wereld, maar ook een van de meest vreedzame.
Thailand , vroeger Siam heeft geen gewelddadige geschiedenis, er waren invallen van buurland Birma maar de moderne oorlogen zijn aan Thailand voorbij gegaan, deels door de slimme Thaise diplomatiek, vriendelijkheid, begrip een luisterend vermogen en in staat om zonder geweld zaken tot een goed einde te brengen.
De Thai zijn beschaafder dan de Europeanen, die beschaving zit in de mensen, en dat al vele duizenden jaren.
Thailand vindt moeiteloos de aansluiting bij de moderne tijd maar weet heel knap de oude culturele waarden overeind te houden.
Dit jaar vertrek ik op 29/10/2012 . Wij vliegen met Jet Airways (via Mumbay) . Heeft u vragen of wil U graag info, stel ze gerust op rudje2@qmail.com ik antwoord u zeker terug.
Thailand en buurlanden is een informatieve blog van Rudi Somers, die tot doel heeft over Thailand te informeren. Graag geef ik u op deze site raad over reizen, vakantie, verblijf in Thailand . Heeft u vragen,dan geef ik u graag antwoord.
21-11-2009
Pattaya
Hey,
Eindelijk terug even de tijd om mijn blogje wat bij te werken. De laatste update was vanuit Koh Chang, maar intussen zoals gepland aangekomen in Pattaya. Onze vrienden Fabienne en Ronny zijn goed aangekomen (maar intussen ook al aan het aftellen), want woensdag vertrekken ze (waarschijnlijk met pijn in het hart) terug richting Belgie. Maar goed, zoals gepland hebben we elkaar dinsdag ontmoet in Chantaburi waar we samen een toffe dag hebben doorgemaakt samen met de dolfijnen. Eerst kregen we een dolfijnenshow te zien die niet echt veel voorstelde. Na de show konden we ons omkleden om met de dolfijnen te gaan zwemmen. Voor wie het nog nooit heeft gedaan echt een ware sensatie en een ervaring om nooit te vergeten! Na het zwemmen was het tijd voor de lunch. Aan het eind van de middag zijn we dan allemaal naar ons hotel ( Arecalodge) gereden waar het weer een blij weerzien was met sommige personeelsleden. De vorige dagen hebben we meestal lekker aan het zwembad gelegen, gewandeld en natuurlijk ook al wat (Thaise) massages. Morgen gaan we naar de Big Boedha, samen met Ronny en Fabienne, waar we de gunsten van Boedha gaan oproepen om een goede terugreis voor ons allen. Verder de groeten van iedereen en waarschijnlijk tot in het koude Belgie.
Intussen aangekomen in Koh Chang. Een van de vele eilanden die Thailand rijk is en ligt op een afstand van +/- 330 km van Bangkok. Gisterenmiddag zijn we hier gearriveerd na een tocht van ongeveer 300 km per minibus door Cambodja. Gelukkig voor de inzittenden zijn de wegen sinds mijn eerste bezoek aan dit land, fel verbeterd. Aan de grens van Cambodja hebben we de nodige formailiteiten volbracht en nadien nog is overgedaan aan de Thaise grens. Vervolgens nog een ritje van 60 km op de veel betere wegen van Thailand en nadien een oversteek van 30 minuten per ferry naar het eiland. Mensen die beweren dat vrijdag de 13e een ongeluksdag is.....wel vrienden bij ons was ghet omkeerd. Gezien onze deluxe kamers waren volgeboekt, kregen we allemaal een upgrade naar een luxe villa met eigen zwembad. Het is dus echt genieten hier. Vandaag ook nog een beetje het eiland verkent met de bromfiets, en na deze mededeling nog een plons in het water. Gezien mijn beperkte inlog in het hotel, hou ik het hierbij en uiteraard, weer tot binnen enkele dagen.
Vandaag onze laatste dag in Phom Pen en rustig wat rondgeslenterd in deze hoofdstad..Alleen onze vriend Pelske is al twee dagen out....Zoals reeds gezegd heeft hij waarschijnlijk een flinke zonneslag opgelopen tijdens onze reis met de boot. Maar goed dit komt hij wel weer te boven.
Zoals gisteren reeds gemeld is Phnom Penh een stad met een rijk, maar zeker niet altijd rooskleurig verleden. Maar momenteel is het een gezelligeen drukke stad waar u veel kunt zien en beleven.
We bezochten eerst de Wath Phnom, de heiligste tempel in de hoofdstad. Deze tempel is in 1373 gebouwd op een aangelegde heuvel van 27 meter hoog om 4 Boeddhas te huisvesten die via de Mekong aan zouden zijn gespoeld. Inde omgeving van de tempel waren dan ook vele spirituele mensen als waarzeggers, gebedsgenezers en monniken aanweig.
Verder zagen we door het geslenter in de stad heel veel gebouwen in Franse koloniale stijl
Phnom Penh, werd namelijk in de Franse koloniale periode (1886-1953) wel het Parijs van het Oosten genoemd. Het werd gezien als één van de mooiste steden in Azië. Het communistische rode Khmer regime dat onder leiding van Pol Pot in de periode tussen 1975 en 1978 een vijfde van de Cambodjaanse bevolking afslachtte, heeft een schaduw geworpen over het verleden van Cambodja en met name over de hoofdstad Phnom Penh. Maar Phnom Penh heeft meer kanten. De stad heeft een lang en rijk verleden, er zijn dan ook genoeg gebouwen, paleizen en tempels die deze geschiedenis weerspiegelen.De boulevard langs de Tonlé Sap of de Mekong is vooral s avonds een bruisende plek waar mensen flaneren, gezellig eten in het park of langs de rivier, een terrasje pakken of een restaurant bezoeken voor heerlijke Cambodjaanse specialiteiten. Tijdens een bezoek aan één van de vele markten die we bezochten proefden we uiteraard het echte Cambodjaanse leven. Hier wordt werkelijk van alles verkocht, etenswaren, kunst, kitsch en heel veel kleding.
Na deze toffe maar vermoeiende dag hebben we eerst een terrasje meegepikt om vervolgens een frisse duik te nemen in het zwembad van ons hotel.
Morgen vertrekken we naar Sihanoukville. Deze badplaats ligt tegen de grens van Thailand enverblijven daar een nacht alvorens we de grens oversteken naar het eiland Koh Chang.
Hoe het daar is afgelopen leest U weldra op deze blog.
Helo-i (Cambodjaans voor Hello), Zoals gisteren reeds vermeld, zijn we vandaag op uitstap geweest naar de beruchte Klilling Fields (de plek van de gelijknamige film).Nadien met een plaatselijke took took naar het kamp S21gereden.Tijdens deze oorlog (onder het Pol Potregime) werd het S21 gebruikt als gevangenis. Alles hebben ze precies achtergelaten zoals het toentertijd was. En daarbij zijn ook de bloedspetters op de muren inbegrepen... 20.000 mensen hebben er in deze gevangenis vastgezeten en 7 hebben het overleefd. In het museum zijn veel foto's te zien van de mensen die er vast hebben gezeten en je de angst in hun ogen zien. Op de meest gruwelijke wijze werden ze gemarteld om daarna op de Killing Fields alsnog vermoord te worden. Je kunt het bijna niet geloven dat een mens in staat is tot zoveel gruweldaden. De manier waarop de mensen hier aan hun einde zijn gekomen kan je je niet inbeelden. Deze morgen zijn we zoals reeds gezegd naar de Killing Fields gereden. De Killing Fields (of Choeung Ek Genocide centrum) reflecteren de meest barbaarse acties van het Ultra Communistische Khmer Rouge Regime gedurende de periode 1975-1979. De Khmer Rouge (of het Rode Leger) onder leiding van Pol Pot, implementeerde één van de meest verschrikkelijke revoluties die de mensheid ooit heeft meegemaakt. Gedurende vier jaar werden honderdduizenden Cambodjanen uit de steden verdreven naar het platteland, waar ze werden doodgemarteld of geëxecuteerd. Duizenden hoger opgeleiden of mensen die een buitenlandse taal spraken, werden bestempeld als parasieten en systematisch uitgeroeid. Als direct resultaat van het gevoerde beleid van het rode leger, stierven bijna twee miljoen mensen (eenvierde van de bevolking) in een periode van vier jaar. In Choeung Ek zijn ongeveer 20.000 mensen geëxecuteerd en vermoord. 129 massagraven en 8000 menselijke schedels geven een beeld van deze horrorperiode in Cambodja. Om kogels te besparen werd er met stokken op de slachtoffers ingeslagen en daarna bovenop alle andere slachtoffers in een van de graven gegooid. Je kan er dus vanuit gaan dat een heleboel mensen zwaargewond maar levend zijn begraven. Ook hier hebben ze alles gelaten zoals het was en dat betekend dat je nog overal kleren in de aarde ziet liggen. De lichamen zijn allemaal opgegraven en in het midden van het terrein is een groot herdenkingsmonument gebouwd. Binnenin dit momument zijn veel van de gevonden resten verzameld. Het is een grote glazen toren met daarin duizenden (echte) schedels. Het rare is dat het nu een mooi groen en vredig gebied is waar kinderen buiten de hekken spelen. Het geheel roept veel vragen op, maar weinig antwoorden.Na al deze gruwelijkheden aangehoord, gelezen en gezien te hebben moesten we er even van bijkomen, want Cambodja is echt een geweldig land , maar met een ontzettend treurige geschiedenis, om kippenvel van te krijgen.
Morgen onze laatste (vrije dag) in Phnom Pen. Donderdag is het tijd om richting Sihanoukville te gaan. Hiervan natuurlijk ook een verslagje nadien.
Vandaag reeds onze tweede dag in Phnom Phen, de hoofdstad van Cambodja. Maar uiteraard begin ik met het vervolg na onze prachtige tocht door de jungle van Siem Riep. Op 7 november (onze laatste dag in Siem Riep) zijn we eerst per minibus over de weg naar het Tonle sap meer gereden. Ongelofelijk hoe de wegen er hier nog bij liggen, echt hele diepe kuilen. Maar goed, je moet dit zelf toch wel eens "ervaren".. Toch merk ik dat de wegen sterk verbeterd zijn tegenover 7 jaar geleden, bij mijn eerste bezoek aan dit land. Aangekomen na deze helse tocht stapten we de boot op met als eindbestemming een plaatselijk visserdorp en mangroven. Het vissersdorp is volledig gebouwd op hoge palen (minstens 6 meter hoog) en een groot deel van het jaarstaat dit helemaal onder water. De lokale bevolking doet hier alles, met en in het water. Ze houden natuurlijk visser maar ook varkens zitten hier in kooien op het water. Verder ontdekten we, samen in een lokaal bootje van de plaatselijke bevolking, de prachtige mangroven. Kortom,weer een prachtige dag.Gisteren, zijn we dus toegekomen in de Capitol van Cambodja.Smorgens heel vroeg uit de veren want om 7.00 uur vertrekt de boot van siem Riep naar Phom Pen. Het Cabodjaans uur is nog erger dan het Mechels uur want enkele minuten na acht zijn we pas vertrokken. Via het Tonle Sap meer en de gelijknamige rivier zijn we per draagvleugelboot naar Phnom Pehn gevaren.. De reis duurde zo'n 5 uur en is veel sneller dan over de weg. Binnen in de boot is het lekker fris en werkt de airco op volle toeren. De meesten zitten of staan echter op het dek waar je alles beter zien. Theo en vooral Pelske hielden er geen rekening mee dat je door de reflectie van het water hier heel snel verbrandt. Resultaat, bij Theo zie je nu goed de witte rimpeltjes in contrast met de bruin gebakken huid. Pelske is er iets erger aan toeal laat hij het niet merken) en ziet zo rood als een heel rijpe tomaat. Maar goed, we hebben dus het grootste meer van Cambodja overgestoken. Het meer is zo breed dat het soms lijkt of je op zee zit. Het meer mondt uit in een rivier. Langs de oever van de rivier liggen de woonboten van de lokale vissers. Je ziet ze aan het werk, de kinderen aan het spelen en de vrouwen aan het wassen of koken.Na aankomst in Phnom Penh werden we door een lokale gids naar ons hotel gebracht. Het is een hotel vlak tegen de rivier met ruime aircokamers en prettig personeel. Om te gaan eten hebben we een overvloed aan keuze in een van de vele restaurants aan de oever van het water. Phnom Pen is verder een sfeervolle stad met veel oude koloniale gebouwen.Veel wegen zijn nog niet geasfalteerd, waardoor het er soms een beetje uitziet als een uit de kluiten gewassen dorp. Het is ook helemaal niet te vergelijken met Bangkok waar al die torenhoge buildings de stad overheersen. Morgen brengen we een bezoek aan de beruchte Killing Fields.Zo'n 30 jaar geleden was er een man die Pol Pot werd genoemd en die Cambodja terug wilde brengen naar het jaar 0. Hiermee bedoel ik dat hij back to basic wilde en dat er geen onderscheid meer was tussen positie of beroep. Iedereen weer terug naar het boerenbestaan en alle Westerse invloeden moesten worden uitgebannen. Geld, onderwijs, godsdienst en privebezit werden afgeschaft. Monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren, militairen, intellectuelen en iedereen die ook maar een beetje tegenwerkte of met deze mensen te maken had werd geexecuteerd. Het komt erop neer dat er tussen 1975 en 1979 zo'n 2 miljoen Cambodjanen (op een populatie van 7 miljoen) door de Khmer Rouge (aanhangers van Pol Pot) zijn omgebracht. Hier kan je dus niet spreken van een prachtige excursie, maar wel dat iedereen kan zien wat een man met zulke invloed aanrichten met de mensheid, mag mijn inziens zeker niet vergeten worden. Maar goed, ik sluit hier af met mijn verhaal en hou jullie uiteraard verder op de hoogte.
Intussen zijn we reeds twee dagen in Cambodja. Bij aankomst op het vliegveld van Siem Reap stond onze chauffeur netjes te wachten..Het is hier momenteel snikheet. Verder onze eerste indrukken...... je wordt hier veel meer aangeklampt dan inThailand. Overal hoor je hier ook bij het opengaan van de deur : Wanna Tuk tuk? Where you wanna go? En bij het uitstappen wordt je echt van alle kanten aangeklamp door bedelaarst.
Maar we hebben dan ook direct gemerkt dat er hier nog meer armoede is dan in Thailand. Meer bedelaars, kindjes op straat en gehandicapten.
Een deel van de verklaring zit hem in de tijd van de Rode Khmer waarbij de interlectuelen zijn vermoord en veel scholen zijn vernield. Cambodja is daarmee `terug in de middeleeuwen gegooid`.
Gelukkig hebben we al vervoer en ontsnappen we de `meute`. Het Resort Sonalong waar we verblijven is top. Mooie kamer, goede locatie. Heerlijk. Het stadje Siem Reap is een pareltje. Leuke tentjes, gezellige drukte en netjes. Jammer dat we hier maar zo kort blijven. Vandaag zijn we naar de tempels van Angkor geweest. Een enorm complex wat nog grotendeels onder de jungle verscholen ligt. Op het hoogtepunt (zo`n 1000 jaar geleden) woonden hier naar schatting een miljoen mensen. Enorm voor die tijd.
De tempels die we bezoeken (Angor Wat, Ankhor Thom en Ta Phrom) zijn de belangrijkste. Maar dan hebben we nog maar een fractie gezien.
Angkor Wat De grootste en hét symbool van Cambodja. Wat een overweldigend complex (zo`n 10 vierkante km). Dit staat in ons geheugen gegrifd. Gelukkig want dit is niet op foto en video vast te leggen.
Angkor Thom Deze tempels stralen een rust uit die voelbaar is. De honderden (waaronder forse) glimlachende Buddha gezichten kijken uit over de 4 windrichtingen en de stad om haar heen. Schitterend!
Ta Phrom Het decor voor één van de Tombraider films... En dat snappen we want de samensmelting van de deze ruines en de kapokbomen doet sprookjesachtig en mysterieus aan. Het lijkt bijna nep.
We zijn een hele dag daar geweest en zijn onder de indruk. Dit maakte het uitstapje naar Cambodja zeker waard.
Morgen gaan we naar een vissersdorp. Hierover natuurlijk later.
Intussen al een weekje (rustige vakantie) in Thailand. De wereldwijde crisis is hier overal te merken en van hoogseizoen is hier in Hua Hin zeker geen sprake. Gisteren zijn we een brommertje gaan huren en 30 km verder naar het strand van Cha-Am gereden. Ik had ergens gelezen dat dit een mooi strand zou zijn, maar eigenlijk viel dit wel tegen. Maar geen probleem, het goede weer en de vrijheid van de bromfiets geven zowiewo een heerlijk tof gevoel. Het werd dus een rustige dag met strandwandeling, en vervolgens eten en drinken in een eetstalletje waar we voor minder dan 2 euro ons buikje hebben gevuld. Savonds zijn we tot op het strand van Hua Hin geweest waar we met de plaatselijke inwoners en enkele schamele toeristen het Loy Kraton feest hebben gevierd. Vandaag onze eerste dag slecht weer.....veel wind, bewolkt en miezerige regen. Maar goed een dagje om allereli zaken te doen die je anders maar uitsteld (zoals ook) wat computeren. Deze morgen na het ontbijt ben ik samen met Theo, Ronny en Corneel naar de stad gereden om al wat dollars te gaan wisselen die we in Cambodja nodig zullen hebben. Geloof het of niet, we hebben zeker 10 banken afgelopen om aan deze dollars te geraken..... Blijkbaar wisselen ze liever hun eigen geld uit en houden ze de dollars ( die momenteel een lage koerswaarde hebben) liever bij. Maar Bon na ongeveer 3 uur zijn we er toch in geslaagd om de nodige dollars bijeen te krijgen. Wij blij dus, maar niet voor lang...... Bij het verlaten van de laatste bank werden we na een paar honderden meter tegengehouden door de politie... Niemand van ons had immers zijn helm op en dit is sinds enkele jaren ook in Thailand een must geworden. We moesten van de bromfiets en onze paspoorten afgeven. Eerst was onze vriend Theo aan de beurt..... hij gaf echter zijn brandweerpas af en maakte die mannen wijs dat hij van de Belgische politie was : Na wat gelach en over en weer gepraat besloten de drie politieagenten om ons dan maar toch te laten gaan (en zonder boete), een politieagent die een andere politieagent opschrijft.....neen dat doen ze dus liever niet. Dus hier zijn we ook weer zonder kosten (5 Euro) of kleerscheuren doorgeraakt. Mercie Theo. Om dit te vieren en om van deze regenactige dag toch een deugd te maken zijn we dan maar een heerlijke massage gaan nemen. Intussen is het nu 18.00 uur plaatselijke tijd (al donker) en wordt het stilaan tijd voor een lekkere douche en dan weer op stap op zoek naar een lekker restaurantje
Morgen beginnen we aan onze reis naar Bangkok van waaruit we het vliegtuig naar Cambodja nemen. Indien geen problemen met het internet, zal ik uiteraard ons doen en laten een van de dagen neertypen op dit blog.
Dit was het even snel voor nu, mensen hou jullie kloek in ons kouwe Belgie en tot snel,
Eindelijk, na vele pogingen en veel gevloek ben ik toch op mijn blog geraakt. Inderdaad het heeft veel zweet maar zonder tranen gekost om in te loggen op Thailand en buurlanden... oorzaak onbekend, maar goed ik kan nu eindelijk mijn frustratie kwijt ;-) Intussen zijn ze al in Hua Hin aangekomen, maar ik zal even beginnen van bij ons vertrek.
Na een dubbele vlucht (Brussel Abu Dhabi Bangkok), kwamen we aan te Bangkok rond 7.30 uur (plaatselijke tijd) en werden we zoals steeds opgewacht door onze chauffeur met minibus. Na een rit van ongeveer 1, 15 uur kwamen we aan in het Prince Palace Hotel. Na de eerste verkenningsronde in en rond het hotel ben ik samen met Theo en Cornel maar het Thaise Telenet geweest. Mijn bestaande kaart was immers (om onbekende reden) vervallen en gezien ik uiteraard aan iedereen ;ijn nummer had gegeven wilde ik natuurlijk dit nummer terug in omloop brengen. Na enig aandringen ben ik er dus prima in gelukt en kan iedereen die me wil bereiken terug bellen.
Voor Pelske (een van onze nieuwe companen) de eerste confrontatie met het o zo drukke verkeer...
Verkeersregels bestaan hier echt niet... ge doet maar met andere woorden. Het is hier een wirwar van straten dus dat was ook efkes wennen voor onze nieuweling.
Tegen 18.00 uur vertrokkennaar het hoogste hotel van Thailand het Bayoke sky hotel. Op het dak van het gebouw is een restaurant en een uitzichtpunt van waar je een prachtig beeld hebt op de stad. In dit hotel nuttigden wij een heerlijke en overdadig diner.
De meesten konden eigenlijk hun ogen niet geloven maar het was echt een gigantisch aanbod van de Europese, Thaise, Japanse en Chinese keuken. Als sluitstuk de desserts. Ook in velerlei soorten: van Chinese waterkastanjes en lotuszaad in warme siroop tot Franse crêpes suzette, chocolademousse en diverse iijsvarianten. De tweede dag zijn we (zoals we het intussen al gewoon zijn) gaan fietsen. Deze keer een tour in de buurt van de vlottende markt. Ook Cornel was van de partij en Denise kwam ons achterna met de bezemwagen. Eergisteren zijn we dan vertrokken naar Ratchaburi waar iedereen vol ongeloof kon zien hoeveel miljoenen vleermuizen exact om 18.20 uur hun grot verlieten. Echt een ongelofelijk schouwspel. Vandaag dus zoal reeds gezegd aangekomen in Hua HIn waarvan we gewoon een relaxte dagje hebben gemaakt. Ziezo, onze vakantie is dus goed van start gegaan en uiteraard hou ik julie de volgende dagen op de hoogte van het vervolg (indien er geen problemen zijn met inloggen tenminste.
Omdat Thailand mij blijft fascineren besloot ik om in 2006 al mijn kennis en ervaringen van Thailand op deze blog te verzamelen. Onze reisverhalen, nieuwsfeiten, reportages enz., kortom alle wetenswaardigheden over Thailand komen hier allemaal aan bod. Hierdoor kunnen uiteraard alle berichten niet op deze voorpagina staan. Daarom ben ik bezig (nog in opbouw) om geleidelijk aan in de linker kolom alles een beetje te groeperen. Op die manier hoef je enkel de bewuste button aan te klikken zodat je direct op de juiste pagina terecht komt.
Wilt U bovendien regelmatig op de hoogte worden gehouden van de nieuwtjes en wetenswaardigheden die op deze blog verschijnen, meld dit dan in het gastenboek, zodat ik je per nieuwsbrief op de hoogte kan houden van de nieuwe artikels die verschenen zijn.
