11 juli 2008

Toch vroeg uit te veren geraakt! We ontbijten terwijl we al onderweg zijn : gebakken eitjes. Het weer ziet er goed uit, behalve een paar verloren gedreven wolkjes een staalblauwe hemel.

We merken algauw dat we te warm aangekleed zijn, en kunnen met genoegen de fleezen achterwege laten. Dit is de eerste keer!

In de verte kunnen we ze al zien : in al hun glorie : de Lofoten! Een lange keten van hoge bergen met scherpe punten die naar de hemel reiken in de richting waar ze het het zwaarst te verduren gekregen hebben door wind en weer de voorbije eeuwen. Het is nog een zachtgrijze hobbelige lijn aan de einder met eronder het blauwe water en erboven de nog feller blauwe hemel. We hebben geluk met het weer want op die manier hebben we een prachtig zicht.

We zijn op weg naar Skrova, een eilandengroepje dat bestaat uit een 6 tal rotsen die met mekaar in verbinding staan door middel van kleine bruggen. Het zou één van de hoogste eilandengroep zijn van de Lofoten die bewoond is, met als hoogste punt 258 meter. Jaren terug was dit ook de grootste vissershaven van de Lofoten.

Volop genietend van het zicht, varen we met momenten op een oliegladde zee, omdat de wind volledig weggevallen is.

Rond 15u naderen we Skrova. We kunnen er maar langs 2 kanten binnenvaren omwille van de brugjes. Het is uitkijken, maar wat we te zien krijgen is adembenemend. We laveren van de ene rots naar de andere met een wakend oog naar de diepgang. Hoe mooi en grillig ze ook zijn, we raken ze liever niet!

Op de rotsen zijn inderdaad huizen gebouwd! De donkerrode alom herkenbare kleur hier in Noorwegen is de voorkeur geweest van vele eigenaars hier. Waar de rotsen het water ingaan, lijkt het wel of er paalwoningen rond zijn gebouwd. Het geeft onmiddellijk een gezellige, gemoedelijke maar vooral aangename indruk.

Ik had gelezen dat er hier een café was, hetgeen toch uitzonderlijk is, en ik merk hem op wanneer we onze plaats aan het zoeken zijn. Dat blijkt inderdaad een probleem : één steiger maar waar gasten kunnen gaan liggen en die ligt vol (2 grote boten en 2 kleine motorbootjes).

We willen hier toch blijven dus dan maar aan een groot houten staketsel gaan liggen vlak achter de gastensteiger in de hoop dat er iemand zou wegvaren.

We moeten een eind omhoog klimmen langs een ijzeren ladder om aan wal te gaan, maar kom het is te doen. Je moet er wat voor over hebben.

We gaan meteen naar het café en bestellen ons een cappuchino en appeltaart met ijs! Zo’n café hadden we hier niet verwacht! Heel verzorgd, héél gezellig en met een terras waar je beschut kon zitten tegen de wind. Het is warm, zelfs heel warm en de zon toont haar van haar beste kant. Dit is hoogzomer hier, de Noorse vrouwen lopen er zéér licht gekleed bij.

Na onze korte kennismaking met het plaatselijke café, dat ook een restaurantje én een pub blijkt te zijn, gaan we wandelen.

Hier zijn we terecht gekomen op één van de parels van de Lofoten! Doordat het een opeenvolging is van rotsen staan alle huizen op verschillende niveaus. Kleine straatjes lopen ofwel stijl naar boven ofwel onmiddellijk schuin naar beneden. De houten huizen zijn hier ook in verschillende kleuren geverfd en overal zijn er kleine tuintjes met massa’s bloemen. Bijna voor elk huisje is er een trap en op elke trede staan er bloempotten met fleurige bloeiers. Dit is oergezellig! Na drie straatjes te zijn ingelopen, moeten we plots stijl naar omhoog langs een zanderig wegje dat overgaat in niets dan rotsen. Plots merken we helemaal links van ons een pracht van een huis, bijna helemaal op de top, waar de bewoners in ontbloot bovenlijf (de mannen althans) op hun terras van de zon en het zicht aan het genieten waren.

We konden nog wat verder maar hoger was verboden. Wat we vanaf dat punt konden zien, is niet te schatten. Ik kan het gewoon niet omschrijven, zo supermooi was het! We werden er allebei stil van en stonden daar maar te kijken en konden niets zeggen. Dit zicht was onwerkelijk mooi, zeker in deze weersomstandigheden. Géén enkele foto kan dit vastleggen, en ik heb er veel genomen. Ik noemde het zelfs het kiekjes-eiland.

We blijven maar rondwandelen en kunnen er niet genoeg van krijgen, maar Serge wil toch even checken of de boot goed ligt. We zijn nog maar tien minuten terug of één van de bezoekers vertrekt en we kunnen ons onmiddellijk verleggen, nu hoeven we niet meer te klimmen om aan wal te gaan en we liggen hier veel rustiger.

We besluiten om in het café-restaurant te gaan eten, en kiezen voor een plaatselijke specialiteit : walvissteak. Voor mij was het de eerste keer dat ik het mocht proeven, en ik moet zeggen dat het heerlijk was. Ze kennen daar goed hun stiel en het is een aanrader voor iedereen die er ooit langskomt (vaart).

Morgen vertrekken we weer vroeg. We willen Nussfjord nog eens zien! Herinneringen….

Als de wind aanhoudt zoals hij nu bezig is, en hij blijft in de zelfde richting, hebben we ruime wind en gaan we naar Nussford vliegen! Maar morgen is morgen en dan kan het er helemaal anders uitzien, we kennen dat. We hebben vandaag toch een schitterende zomerdag gehad en één van die vele immens mooie plekjes mogen ontdekken!

12-07-2008, 21:33 geschreven door passion  

10 juli 2008

Vroeg wakker van het lawaai in de haven, maar geen nood, we willen hier eigenlijk zo snel mogelijk weg. We willen vandaag Lodingen bereiken en dit is toch een eindje, dus we vertrekken van zodra we kunnen. Het is bewolkt, maar opgehouden met regenen en de wind is compleet weg. Het is zacht, we kunnen niet klagen. Serge weet me te vertellen dat er nu een heel mooi stuk komt, omdat we binnendoor varen. En hij heeft gelijk. Onze stemming verbetert er iedere minuut door. We varen wel door een tamelijk breed vaarwater, dat geflankeerd wordt door voornamelijk bultrotsen die door moeder Natuur rijkelijk bedeeld zijn geweest met groen. Het water neemt automatisch een diepgroene kleur aan. De verschillende soorten groen zijn niet te tellen en zijn zo overheersend aanwezig dat je niet op het water waant  Het herinnert mij aan onze reis en de tocht die we naar Sundall gemaakt hebben met de Taboo en de Rivendale.

Het is puur genieten, zeker als de wind wat opsteekt en de wolken uit elkaar gedreven worden, zodat de zon ons nog wat meer lichtspel geeft op het water.

We versterken ons onderweg met een pannekoekje met appeltjes en een kop koffie, want we hebben nog een paar uur te gaan.

Om half zeven lopen we Lodingen aan. Je hebt een grote haven en ten westen ervan een beetje verder ligt een kleinere jachthaven. We kiezen voor de kleinere die volgens de kaart Melbukta heet. ’t Is wel tricky om binnen te varen maar Serge merkt op dat hij hier met Patric ook binnengevaren is, dus dat het diep genoeg is.

Diep genoeg wel, maar de gastenboxen zijn maar 3 meter 80 breed en daar kunnen wij (incluis onze fenders) niet tussen. Er zit niets anders op dan maar naast een grote nogal nieuwuitziende Bavaria te gaan liggen, waar niemand aan boord is.

We kunnen aan wal gaan douchen en maken daar gretig gebruik van! Nu hoeven we eens niet zuinig te zijn met het water (aan boord wel!).

We plannen om morgen vroeg te vertrekken omdat we nu aan het begin van de Lofoten zijn, en onze eerste stop Skrova wordt. Van daaruit is het nog 30 mijl naar Nusfjord, waar we zeker nog eens terug naar toe willen.

Dus vroeg naar bed, alhoewel…. we zijn beiden met een goed boek bezig en ik moet om 01u30 aandringen bij Serge om te gaan slapen.

12-07-2008, 21:32 geschreven door passion  

09 juli 2008

Harstad valt tegen. Het is grijs en druilerig maar bij aanvang nog vrij zacht. We hebben maar een tochtje van drie uur voor de boeg dus we vertrekken pas rond de middag. Bij het verlaten van Lundenes, na een half uurtje varen, vangen we elk nog een flinke kabeljauw!

Het zicht is wel mooi niettegenstaande het altijd maar grijzer en donkerder wordt. De wind wakkert aan en het wordt er koud bij. We zetten de motor een tandje bij het lijkt wel of we door teerzwart water varen. De weerkaatsing van de lucht samen met het donkergrijs en groen van de rotsen waar we langsvaren verandert steeds de kleur van het water. We hebben het koud en verlangen al naar een goed café in Harstad waar we iets lekkers naar binnen kunnen werken en ons wat kunnen opwarmen!

De aanloop van Harstad is gewoon een triestige bedoening. Een heel brede vaargeul waar je onmiddellijk de vrachtschepen ziet die volop aan het laden en lossen zijn. De fabrieken staan netjes op een rij onderbroken door af en toe een groep silo’s. Het geeft ons geen goed gevoel. We moeten helemaal tot op het eind en na een halfuur varen komen we inderdaad in een zeer grote jachthaven. De haven ligt nokvol maar we vinden toch nog plaats voor onze Passion. Het is ondertussen beginnen te regenen, alsof de wolken willen delen in onze depri-mood.

We hopen dat het iets beter is net buiten de haven, maar onze hoop slaat aan diggelen als wij merken dat op één fraaie bootswinkel na, er enkel leegstaande gebouwen, een metaalconstructiebedrijf en een dierenkliniek de directe omgeving vullen, met een drukke autoweg waar er heel druk verkeer is.

We gaan terug aan boord, aperitieven en Serge bereidt een superlekkere bouillabaise zoals we ze gegeten hebben bij Carla en Nora (sorry Ivo en Roland) met de vis die we gevangen hebben. We hebben alle ingrediënten meegebracht vanuit België voor de zekerheid (Pernod, venkel, safraan,…) en natuurlijk een verse rouille gemaakt aan boord met Frans brood getoast in de oven!

We waren lichtjes aangeschoten, en met het gekletter van de regen op de achtergrond was het nog een gezellige avond.

12-07-2008, 21:31 geschreven door passion  

7 en 8 juli 2008

We slapen wat langer en rond half twaalf zetten we koers naar Lundenes. Ook een plekje waar we vorig jaar graag verbleven, en op onze weg naar Lodingen.

Vandaag is het bewolkt maar de temperatuur valt mee. Serge wil eerst wat vissen, van zodra we voorbij de rotsen de haven zijn uitgevaren. Met volle moed begint hij eraan, maar het is niet simpel want onze boot laat zich gewillig meevoeren over de golven die nog altijd van de partij zijn. Hij houdt het maar 20 minuten uit, en heeft geen beet. Dus geen vis vanavond op het menu. Dit hebben we nog niet meegemaakt : vissen en geen beet boven halen! Hebben we vorig jaar dan zoveel geluk gehad?

Met een ruime wind beslist mijn ventje om de rolfok uit te draaien. De Passion laat zich dan ook gewillig door de golven meevoeren en het is toch wat comfortabeler dan op motor. We lopen gemakkelijk 6,5 tot 7 knopen en kunnen een paar uur dezelfde koers aanhouden. De wind wakkert met momenten wel aan en de zee vertoont serieuze golven. Het blijft grijs en bewolkt en in de verte zien we een dikke streep witte wolken hangen net boven het water. Dat zal toch geen mist zijn zeker? We moeten die richting uit en we vrezen er wel een beetje voor. Maar hoe dichter we naderen, hoe fijner en doorzichtiger de witte streep wordt en het duurt een beetje voor we ons realiseren dat we er midden in zitten. Het is dus geen mist, want de zichtbaarheid is vrij goed, het is net of alles een beetje wazig is.

Ik heb de indruk dat we naar het goede weer opzeilen, want in de verte kan je al grote blauwe slierten ontwaren aan de hemel.

Een klein uurtje voor we Lundenes bereiken moeten we van koers veranderen en zeilen we scherp aan de wind. Ik hou daar niet zo van en Serge die dat weet vraagt heel bezorgd of ik niet te moe ben en een beetje wil gaan liggen. Ik snap het onmiddellijk en vermoed dat hij eens alles uit de kast wil halen. Ik ben nog niet goed gaan liggen, of ik hoor hem al sleuren aan de winches en de boot ligt onmiddellijk op haar kant! Hij is zijn hartje aan het ophalen en geniet met volle teugen van de 8 knopen die hij kan halen. Ik vraag me af of hij de fok niet wat zal inrollen, om het wat rustiger te maken, maar neen, daar denkt hij niet aan!

Gelukkig duurt het geen eeuwigheid, en aan die snelheid zijn we na drie kwartier bijna op onze bestemming en valt de wind volledig weg doordat we volledig achter een immense berg moeten varen om Lundenes aan te lopen. De kalmte is weergekeerd! Fenders uithangen en landvasten klaarleggen en heel zachtjes het ons bekende kleine haventje binnenlopen.

We kunnen weer aan het eind van een steiger liggen en het is hier windstil. We zullen kunnen slapen vannacht. Het doet goed om hier weer te zijn en bij ons binnenlopen komen we verschillende kleine bootjes tegen met gezinnetjes die hier hun avondmaal vers uit het water komen plukken. Serge glundert, want hier zal hij het toch nog een keer proberen hoor!

Wanneer we gegeten hebben, beslissen we meteen om hier morgen een dagje te blijven liggen. Het is hier zalig en het beloofd een mooie dag te worden morgen, dus we gaan even genieten, en met de bijboot gaan vissen.

Het was inderdaad een schitterende dag vandaag. Een felblauwe hemel die aangaf dat hij vandaag geen wolken ging dulden! Na het ontbijt zijn we dan ook meteen in de bijboot gesprongen en wat verderop in de baai met volle verwachting gaan vissen. We hebben een uurtje gevist en ikzelf heb geen enkele vis bovengehaald. Serge daarentegen haalde de ene na de andere kanjer boven! We zijn met 5 grote kabeljauws, 1 gewone koolvis en 1 brasem terug naar de haven gevaren! De vissen schoongemaakt en natuurlijk volop gefantaseerd over hoe we ze gingen klaarmaken . Uiteindelijk hebben we heel lekker gebakken kabeljauw gegeten met verse aardappeltjes die we hier nog gaan kopen zijn in een plaatselijk klein kruidenierszaakje (3,5 euro voor 1,5 kg nieuw patatjes!). Ja nog goed dat we de vis niet moeten kopen want de groenten en de aardappelen zijn hier ongelooflijk duur. Voor 2 ajuinen heb ik hier vandaag zomaar 3 euro betaald!

De zon schijnt nu nog volop maar ik verwacht voor morgen toch niet hetzelfde weer. Hier en daar duiken wat wolken op en het zou wel eens kunnen dat we één van de mooiste dagen gehad hebben hier. We hebben nog een avondwandeling gemaakt en gaan onze avond nog afronden met een goed boek een glas wijn! Hopelijk geraken we op tijd in bed, want met de klaarte valt dat toch wel tegen; je blijft maar wakker!

Morgen een klein tripje naar Harstad, het schijnt een groter stadje te zijn en er zijn een aantal voorzieningen. We willen onze watertanks vullen en electriciteit om de batterijen op te laden. Misschien een stadswandeling? Het is eens iets anders…..

08-07-2008, 23:30 geschreven door passion  

6 juli 2008

We slapen niet zo lang, maar beslissen om toch maar niet de ganse dag hier te blijven liggen. Vorig jaar was Hamn I Senja dé plek bij uitstek om te vissen, en ik voel aan Serge zijn uitlatingen dat hij toch wel graag daar naartoe wil varen. Het ligt op de weg, dus waarom niet, maar het is toch een heel eind.

De wind is nog altijd krachtig en we hopen dat de zee iets minder woelig is dan gisteren. Het is droog en de zon is er helemaal omringd door een blauwe hemel met geen wolkje in de omtrek. Dat beloofd!

Maar het ziet er weer beter uit dan het in werkelijkheid is. Misschien dachten we dat de zee iets minder woelig ging zijn, misschien hoopten we dat, maar we hadden het mis! We hadden zelfs het gevoel dat het nog erger was, niettegenstaande er precies toch minder wind was.

We krijgen de wind pal van achter en we klotsen letterlijk van de ene kant naar de andere. Ik word zelfs ziek!! Het is duidelijk dat ik er nog moet aan wennen. Dan maar efkens plat gaan liggen en de schipper aan zijn lot overlaten. Ik neem Fien mee die dit gebaar blijkbaar kan appreciëren want ze slaapt onmiddellijk in.

Rond 18u30 bereiken we dan uiteindelijk Hamn I Senja. We zijn hier vorig jaar ook geweest en waren hier helemaal alleen op de wereld tot de Bor uit Nederland ons gezelschap kwam houden. Toen waren ze hier volop bezig met het opbouwen van een vakantieoord met een hotel en verschillende vakantiehuizen (29). Ik wou ook wel eens weten hoe ver ze stonden en volgens de planning had ik gelezen op internet dat het project in 2008 moest klaar zijn.

Inderdaad toen wij na een slalom tussen de rotsen Hamn aanliepen, en wij helemaal achter de laatste grotere rots de inham van de baar bereikten, zagen wij onmiddellijk het grote houten witgelakt hotel met een groot terras ervoor. Aan de toeristen konden we zien dat de zaak wel degelijk open was, maar het was meteen ook duidelijk dat nog niet alle huizen afgewerkt waren. Het was zondag en de Noren komen daar waarschijnlijk met hun motorbootjes naartoe om in het hotel te eten en te drinken.

Aanleggen in Hamn is een plezier! Praktische ponton, maar geen water en geen electriciteit want zeilboten verwachten ze daar niet, alleen motorboten.

We gaan onmiddellijk aan wal en willen natuurlijk een lekkere cappuchino gaan drinken! Blijkbaar staat dit niet op de kaart want ik krijg het antwoord dat ze enkel ‘ordinary coffee’ hebben. Na zo’n toch weer niet echt ontspannende dag op het water is dit ook welkom, en zeker met ons smoeleke in het zonnetje op een terraske met zicht op onze Passion die in al zijn glorie ligt te glunderen aan het ponton.

Vanavond eten we biefstuk met gebakken aardappeltjes en gestoofde venkel. Dat zal smaken. We verlangen wel naar een stukje vis, maar dat zal misschien voor morgen zijn.

08-07-2008, 23:28 geschreven door passion  

5 juli (vervolg)

We zijn nog rond middernacht een avondwandeling gaan maken in Sommaroy. Warm ingeduffeld en met de laarzen aan, zijn we erop uit getrokken. Wat is dit een magisch mooi plekje! Net achter de aanlegsteiger liggen er kleine duinen waar moderne vakantiehuisjes in het hout zijn opgetrokken. Ieder heeft zijn terasje en de houten tuinmeubeltjes en de bbq zijn al uitgestald tegen dat er betere weertijden komen. Het ziet er pittoresk uit.

De duinen lopen uit in een hagelwit strandje dat op zijn beurt de golfjes opvangt van het stukje fjord dat hier zijn weg naartoe gevonden heeft. Hopen lege schelpjes die er gebroken bijliggen vormen een waar festijn voor ons Fientje, die blij en uitgelaten is dat ze de benen (poten) kan strekken. Wij ook trouwens, want het was een lastige dag vandaag.

Een beetje verder zien we een aantal houten gebouwtjes staan die verhuurd worden aan vissers. Dat slaat natuurlijk aan bij Serge want hij denkt dat hij hier dé plek ontdekt heeft. Aan de wagens die wat verderop geparkeerd staan, zien we dat de Duitse toeristen (vissers) dit visparadijs al ontdekt hebben. Ze verhuren hier ook kleine vissersboten met alle toebehoren (vislijnen e.d.) en mijn ventje gaat op inspectie om te zien met wat ze vissen. In één van de boten ligt een overzicht met alle coördinaten van plaatsen waar de vissen zich concentreren. Dat interesseert Serge en hij neemt er een foto van met de digitale camera….dat heeft hij nu ook al….alleen nog geen vis gevangen!

We gaan dus laat slapen en hebben weer een rusteloze nacht door de sterke wind.

08-07-2008, 23:20 geschreven door passion