Passion
Foto


Foto

mail ons

Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


Foto

Archief per week
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Gastenboek
  • LZM
  • een goede mascotte

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Noorwegen 2008
    23-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    21 juli 2008

    Vandaag vroeg uit de veren want we hebben een eind te gaan. Beter uitgerust vertrekken we om 07 uur weerom onder een stralende zon. We groeten Engenes en zeker “tot weerziens!” We vermoeden dat het weer warm zal worden want op dit vroege uur heb je met een t-shirt meer dan voldoende aan.

    We varen inderdaad onder een stralende zon eerst naar Djupvagen 68°09’76 N en 18°06’71 en komen al rond 11u15 toe. Klein, super klein maar wel een degelijke steiger waar we makkelijk aankunnen. Een paar bootjes maar toch ook 2 zeilboten liggen hier te kijk.

    Fientje wil al van boord, dus ik rep mij om met haar de directe omgeving te verkennen en van haar sporen te voorzien. Ook hier is het ongewoon stil en staan er maar enkele huizen. Het valt mij op dat ze vrij groot zijn. Aan elke balk waar men een nagel kan inslaan, heeft men een bloempot hangen. Alle formaten, in ieder hoekje, aan iedere venster minstens 3, zelfs op elke trede van de trap naar de ingang. Gelukkig heeft men gekozen voor fleurige bloemen die allemaal in hetzelfde kleurassortiment zijn als de wel honderd lupines die de voortuin lila, roze en paars kleuren. Lupines zijn trouwens bloemen die we hier overal in overvloed in de tuinen kan vinden.

    Ik kom voorbij een houten bord op 2 palen waar net geteld 13 brievenbussen aan vastgemaakt zijn. Ook dit is hier een vertrouwd beeld en geeft aan dat dit een manier is om het de postbodes was makkelijker te maken en veel tijd uit te sparen. Iedereen komt hier gewoon zelf zijn post ophalen want de huizen liggen te ver van mekaar verwijderd.

    Rond 15u trekken we verder en tot ons groot genoegen is de wind komen opsteken. Het zit echter niet mee want we krijgen hem pal op kop, dus van zeilen is er absoluut geen sprake.

    Een uur of 3 verder wakkert de wind aan tot 25 knopen en het lijkt wel of we zitten op de Westerschelde. De zon is op slag weg en de wolken zakken zienderogen lager en lager zodat we nog enkel de oevers duidelijk kunnen zien. Het lijkt wel of we in de mist opbonken tegen de golfslag!

    Normaal gezien zouden we rond 20.00u een kleine haven moeten bereiken waar we gepland hebben te overnachten. Serge merkt op dat hij blij zal zijn als we er zijn, want dat hij eigenlijk verlangt naar een rustige avond als afsluiter. Ik trouwens ook en we zijn al op weg van 07.00u deze morgen, dus het mag wel.

    Wanneer we de haven (die we trouwens in de Norske Los teruggevonden hebben) bereiken, lijkt het een klein beetje op te klaren, althans die indruk krijgen we.

    We maken ons klaar om aan te leggen en ons Fientje heeft het al onmiddellijk in de gaten, en laat weten dat het niet te lang moet duren.

    Waarom de Norske Los dit een haven noemt, is ons een raadsel. Er ligt inderdaad een pier, opgebouwd uit grote rotsstenen en aangezien wij niets zien, vermoeden we dat we nog wat verder achter de pier binnen kunnen varen. De dieptemeter begint heel snel te dalen en we zien onmiddellijk dat er niets achter die pier is. Voor de pier ligt er inderdaad een heel klein aanlegsteigertje (2m) die de gjestekai moet voorstellen. Dit is niks en wordt niks!

    We maken rechtsomkeer tot groot ongenoegen van Fien…en van Serge!

    Normaal gezien is er een B-plan voor zulke gevallen, maar uitzonderlijk in deze fjorden hier zijn er bitter weinig aanlegplaatsen, laat staan jachthavens of zelfs vissershavens.

    Op het ogenblik dat we beseffen dat het niks wordt hier, beseffen we ook dat we nu nog een lang eind te gaan hebben.

    Daar gaat onze afsluiter!

    We beslissen om maar meteen koers te zetten naar Tromso, onze thuishaven, en rekenen uit dat we daar rond middernacht kunnen toekomen. Dat valt nog mee, want voor dat uur zitten we gewoonlijk toch niet in bed.

    We krijgen ruime wind (20 knopen) en draaien onmiddellijk de rolfok uit. We glijden door het water en lopen een dikke 6 knopen. In de hoop dat dit nog lang blijft duren, zitten we allebei te genieten omdat we niet langer het geronk van de motor moeten aanhoren.

    Maar ons geluk is van korte duur. Net geteld 20 minuten kunnen we zeilen en dan plots valt de wind van de ene seconde op de andere weg. Het zeil hangt te flapperen en we zijn genoodzaakt om de motor weer op te starten. Verdorie toch!

    We krijgen nog vrij helder weer, maar voelen duidelijk dat de temperatuur toch afneemt hoe meer je naar het noorden gaat. We trekken de fleezen aan, en zetten binnen zelfs de verwarming op, en dat is toch al een tijdje geleden dat we dat moeten doen hebben.

    Om 23u45 lopen we Skatora binnen en leggen we aan. We zijn moe want hebben vandaag toch wel weer een 14u gevaren.

    Morgen slapen we uit, gegarandeerd! Daarna met Fientje naar de dierenarts om haar inenting tegen rabbies (ze is dan net 3 maanden) en dat is verplicht.

    Dan hebben we nog 1 dag om onze boot schoon te maken zodat we Réné, Carina en hun dochter Vicky kunnen ontvangen die hier letterlijk en figuurlijk binnen een paar dagen het roer gaan overnemen en met de Passion gaan rondtoeren.

    23-07-2008, 22:56 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    20 juli 2008

    We slapen ongeveer tot 10u30 en ik ga onmiddellijk aan wal met Fientje. We krijgen een blauwe hemel en het is verdorie heel warm! Buiten de aanlegplaats is het even rommelig als in de haven. Ik moet bij wijze van spreken mijn weg zoeken door het struikgewas om aan de smalle rijweg te komen. Er staan enkele huizen waar alles heel stil lijkt en verder is er niets, gewoon niets. Als je richting water kijkt daarentegen krijg je het gevoel of je aan de Azurenkust zit. Het water is door de felle zon in combinatie met de overvloedig groene bergen turquoise van kleur. Het doet me denken aan die keer in het Lysefjord een paar jaar geleden.

    We vertrekken daar zo snel mogelijk want moeten nog een heel eind. We willen eerst naar Engenes hier een 25 mijl verder, dan wat rusten en daarna toch nog een paar uur varen.

    We vertrekken om 14u in de blakende zon, zonder een zuchtje wind, én met de stroming mee. Rond 17u 30 liggen we al vast in een kleine heel mooie baai met een fraai klein haventje. Alles is er heel netjes en we liggen aan een degelijke steiger. Engenes stond op het verlanglijstje vorig jaar maar lag toen te ver uit de richting die we gingen, nu komen we er praktisch langs, dus we moeten ervan profiteren.

    We hebben er geen spijt van want na het avondeten beslissen we om hier toch te overnachten en morgen heel vroeg te vertrekken. We zijn nog moe van vorige nacht en hebben allebei zin in een goede nachtrust.

    Om 23u gaan we nog een avondwandeling maken in de omgeving en we krijgen er op de koop toe een schitterende bijna-zonsondergang bij. De kleine haven ligt net op een punt waar verschillende fjorden bij elkaar samenkomen, waardoor een hele grote vlakte net voor de haven ingenomen is door het water. Het lijkt of al de bergen er in een halve cirkel rond liggen en de toppen worden door de speling van de zonnestralen als het ware verlicht. Mooi echt waar!

    23-07-2008, 22:54 geschreven door passion  


    20-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    19 juli 2008

    Ons plan om ons de volgende dag met de kabelstoeltjes naar boven te laten brengen, lijkt in het water te vallen wanneer we ontwaken. De blauwe hemel van gisteren is omgetoverd op een paar uur tijd in dikke grijze pakken wolken die zoals gewoonlijk heel laag hangen, en die het gewicht niet meer kunnen dragen. Resultaat : regen en nog eens regen…

    Geen nood, er is hier een wasmachine en ik ga toch een paar spullen een paar rondjes laten draaien. We hebben genoeg kleren bij, maar zoals gewoonlijk grijpen we altijd naar dezelfde meest comfortabel zittende spullen, en dan kunnen we die weer aan.

    Serge begint zijn kuip in te smeren met polish en even later zie ik hem als een bezetene het boeltje opwrijven. Goed bezig, denk ik bij mezelf, laat hem maar gerust…

    Maar de Duitser naast ons trekt zijn aandacht en al gauw loopt hij met de zeekaart bij onze buur om te informeren naar stroomgegevens. Twee zeilers in een kuip met een zeekaart én de reeds veel beleefde zeeavonturen tijdens hun zeilcarrière, dit kan niet anders resulteren in een babbel die wat uitloopt…..wie zegt dat vrouwen kletsmajoren zijn???

    Er blijken toch wat opklaringen te komen naargelang de uren verstrijken en rond 15u blijkt het dat alle wolken weggedreven zijn. Na het eten beslissen we om toch nog naar boven te gaan en pas later deze avond te vertrekken. We moeten rekening houden met de sterke stroming in de pas die we willen nemen om een heel eind af te snijden en kunnen daardoor maar ten vroegste om 19u weg.

    Dus we vangen de stevige wandeling van een half uur aan. Stevige, inderdaad want het is een halfuur klimmen. Onze fysiek blijkt ondermaats, en we troosten ons met het idee dat we ook geen 20 meer zijn…

    Volledig bezweet (het is echt wel warm nu) komen we aan de kabellift. Er is niet veel volk en we kunnen meteen mee naar boven.

    Ja, en daar staan we dan…Van hierboven is het zicht magnifiek! Helemaal beneden kan je aan de ene zijde de stad Narvik zien liggen. Het is net een blokkenpuzzel die netjes opgebouwd is rond een grote grillige plas. We kunnen zelfs bij dit heldere weer duidelijk de jachthaven zien liggen. Aan een andere ronding bijna aan de overzijde zien we de ijzerertshaven van Narvik waar mastodonten van schepen aangeven dat het voor hen geen vakantie is.

    De felle zon verblindt ons en maakt het moeilijk om foto’s te maken, maar ik doe het toch met bijna de zekerheid dat ze overbelicht zullen zijn.

    We blijven toch een halfuur boven om te genieten van dit uitzonderlijk panorama vooraleer we terug de kabellift naar beneden nemen. Ons Fientje geniet mee en zit op de eerste rij.

    Het is al snel 20u 30 als we terug aan boord zijn, en we gooien onmiddellijk los voor ons nachtelijk tochtje.

    Zoals de wind het laat afweten, geeft de zon weer het allerbeste van zichzelf!

    Het is een 4 uur varen naar de ingang van de smalle doorgang. Rond middernacht zien we de zon achter de bergen verdwijnen maar niet zonder een schitterende gele gloed achter te laten die de contouren van de bergen verlichten. Aan de schaduwzijde zorgt de weerkaatsing voor een totaal ander palet van kleuren die door de wolkensliertjes gretig opgenomen worden. We krijgen roze, lichtblauwe en paarse kleurschakeringen.

    Rond 01.00 zijn we aan de ingang die eerst nog vrij breed is. Serge is vol aandacht want dit is een gevaarlijk stuk dat we door moeten met heel veel betonning en veel ondieptes. Aan de wal zien we een aantal oude grijze oorlogschepen liggen die al vrij veel roestvlekken vertonen en schril afsteken tegen de mooie natuur. We zijn bij de brug waar we net onder kunnen na 1 uur varen, rekening houdend met de sterke stroming!

    En dan krijgen we pas spektakel! Een beetje verder wordt het vaarwater getransformeerd in een rimpelloos en spiegelglad wateroppervlak dat plots heel erg breed wordt. De zon, die al weer haar opgang maakt geeft voldoende licht in dit stuk dus we kunnen makkelijk kiekjes maken.

    We hebben ogen tekort want we krijgen alles dubbel te zien. Het lijkt wel of we zijn in een spiegelpaleis : alles wordt haarscherp weerspiegeld in het water. Zelfs de wolken kan ik fotograferen met de camera op het water gericht. Het lijkt net een aquarel!

    Ik amuseer mij met mijn fototoestel terwijl Serge evenveel op zijn automatische piloot moet drukken om telkens binnen de bebakening te blijven.

    De zon die nu toch heel fel wordt, verblindt ons want we krijgen ze recht voor ons.

    Het wordt nog even doorzetten, niettegenstaande de vaakluizen toch hun kop opsteken.

    Om 05u10 lopen we Tovik binnen, een kleine oude rommelige haven, waar we wel een steiger hebben met water en elektriciteit! De zon schijnt volop en het is raar om nu te gaan slapen, maar we zijn toch moe.

    Na een glas wijn voor mij en een druppelke voor het ventje rollen we ons in ons bed voor een paar uurtjes welverdiende rust!

    20-07-2008, 13:04 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    18 juli 2008

    Wanneer we wakker worden, is de hemel grijs en hangen de wolken laag waardoor de de top van die grote berg achter ons verscholen zit. Dit is duidelijk, het lijkt erop of het wordt een grijze miezerige dag. Ik maak een ochtendwandeling met Fientje en merk dat het ondertussen hoogwater is. Het vennetje is bijna volledig ondergelopen en de dikke groef met zeewier is omgetoverd in een kronkelen piepklein beekje. Weer helemaal anders.

    Er staat geen wind maar het is zeer zacht en best aangenaam.

    Wanneer we aan het ontbijt ziet, begint het te gieten! Pech, maar we hebben al zo veel geluk gehad met het weer dat we niet echt klagen, en een regendagje erbij willen nemen.

    Met het regenjasje aan maken we los en zetten we onze weg verder naar het noorden. We hebben vandaag geen duidelijk plan en mijn schipperke laat heel subtiel eens horen dat we maar een 50 mijl van Narvik zitten. Het is wel volledig uit onze route, maar hij kan er niet over zwijgen en ik heb algauw begrepen dat hij graag nog eens zou “passeren”.

    Hoe laat is het nu?

    We zijn pas om 14u30 vertrokken omdat we nog een wandeling wilden maken en een snelle rekensom geeft ons aan dat het wel eens laat zou kunnen worden vanavond.

    Dus koers naar Narvik!

    Van zodra de koers uitgezet is, en we op open water zitten, klaart de hemel uit. Vrij snel krijgen we achter ons de bewolking te zien, terwijl wij onder een blauwe hemel varen met af en toe wat verloren gedreven witte wolkjes. Het is merkwaardig hoe het weer hier op een halfuur volledig kan omslaan.

    Algauw zit Serge in zijn bloot bovenlijf en wordt de regenkledij omgeruild voor een topje. Het is zalig varen op het gemakske, geen kat in de omtrek en een prachtig uitzicht van de bergen die ons langs beide zijden flankeren. De weinige afgedreven witte wolken hopen zich samen boven de bergtoppen en lijken net proppen watten.

    Terwijl we verder varen nemen we elk om beurt een douche. Het is zo rustig dat het net is of we aan de wal liggen.

    Rond een uur of acht krijgen we honger en we ruilen onze taken om : schipper wordt kok en ik neem de honeurs waar bovendeks met mijn rug lekker in de zon. Behalve één of twee motorjachten die mij gelijktijdig langs beide zijden voorbijsnoeven, valt er niets te bespeuren.

    De geur die uit de keuken naar boven mijn reukorgaan bereikt, doet mij watertanden en mijn maag gromt nog harder!

    Om kwart over negen exact wordt het diner boven in de kuip geserveerd : gebakken kippefilet in reepjes met gekookte basmatirijst in een overheerlijk sausje van kokosmelk vermengd met groene curry in het gezelschap van gele en groene blokjes paprika’s. Een glaasje witte wijn brengt verkoeling want onze beste vriendin de zon zorgt nog voor een meer dan aangename 19° in ons kuipke! Van een uitzonderlijke zomeravond gesproken!

    Zo kunnen we nog uren doorvaren, en stilletjes aan komt Narvik dichterbij.

    Rond 23u varen we de haven binnen. Het is er rustig en er liggen maar twee jachten (dan nog naast elkaar) aan de gjestebrygge (gastensteiger).

    Het is laag water en als we vast liggen, krijgen we nog net 0 te zien op onze dieptemeter. We zullen wel merken als het nog zakt, maar we maken ons niet ongerust.

    Na een avondwandeling kruipen we onder de wol na een schitterende, ontspannende en heel leuke dag.

    20-07-2008, 12:40 geschreven door passion  


    19-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    17 juli 2008

    We staan vroeg op omdat we naar het oude vissersmuseum willen gaan. Het is een eind wandelen want het ligt volledig buiten de dorpskom. Langs een smalle weg lopen we langs heel verzorgde huizen met vol fleurige bloemen. Het is bewolkt maar heel zacht, zodat we door het wandelen al snel te warm hebben.

    Het museum ligt inderdaad afgelegen en bijna helemaal alleen. Een aantal aparte rode houten gebouwtjes staan in een U-vorm op een heuvelachtig stuk grond dat begroeid is met netjes afgemaaid gras. Een houten tafel met banken geeft je de mogelijkheid om even van de rust en de stilte te genieten.

    We gaan eerst in het gedeelte waar je kan zien hoe de mensen vroeger leefden. Het huis is ingericht en we vermoeden aan het meubilair dat hier toch wel heel rijke mensen woonden. Het is leuk om te zien maar je bent snel rond. Er is wel een apart kamertje ingericht waar alle oude spullen tentoongesteld zijn van de familie Lind, een fotograaf, die zich hier vestigde in 1895. De zaak werd steeds overgenomen van vader op zoon en hield stand tot in 1998.

    Heel oud fotomateriaal en een hele reeks zwart-wit foto’s laten het werk van de fotograaf zien.

    Het eerste bijgebouwtje is dan het vissersmuseumpje. Het is ook klein, maar heel fraai opgezet. Het is jammer dat de teksten in het Noors zijn, maar veel uitleg wordt er niet gegeven. Veel foto’s geven het beeld van het leven van de vissers mee. Alle soorten gebruikte haken, van klein tot reuzegroot, hangen heel decoratief tegen de witgelakte muren en geven een aparte sfeer. Het is er gezellig vertoeven, zeker als je daar helemaal alleen kan rondsnuffelen.

    Het laatste kleinste en ik vermoed oudste gebouwtje staat vol met oude dieselmotoren. Van zodra je binnenkomt hoor je ook het geluid van de motoren op de achtergrond. Mij zegt dit totaal niets, maar Serge vindt er zijn gading.

    Van zodra we terug zijn, gooien we los en vertrekken we, want we willen naar het Trollenfjord, op een uurtje of drie varen hier vandaan.

    We varen heel dicht bij de bruine bovenstekende bultrotsen en moeten echt wel uitkijken want er zit veel stroming. Het zicht is prachtig, het weer aangenaam en ik kijk rond met de verrekijker.

    Er vliegen meeuwen aan en af en plots ontdek ik iets dat net te groot lijkt voor een meeuw. Ik doe teken aan Serge en zeg dat ik vermoed dat er een zeearend in de buurt is. Hij vertraagt omdat het daar nogal tricky is, zodat hij ook kan kijken. Inderdaad!

    Met mijn fototoestel in aanslag (hoewel het veraf is) druk ik toch enkele keren af. De zeearend is gaan zitten op een top van een niet te hoge berg, en ik wacht tot hij terug opvliegt om hem dan te pakken te krijgen. Ik zal met photoshop wel wat kunnen vergroten, en ook al is het dan niet zo scherp niet meer, je ziet hem toch wat beter.

    Het is niet de eerste die we op deze reis zien, maar wel de eerste die we kunnen fotograferen.

    Het Trollenfjord komt dichterbij en we zijn vol verwachting. Met een aantal andere fjorden in onze herinnering zijn die verwachtingen hoog.

    Wanneer Serge me aangeeft dat de ingang van de fjord net voor ons ligt, weet ik al hoe laat het is. Op een half uurtje zijn we heen en terug door een piepklein fjordje, dat wel fraai is, maar eigenlijk het spreken niet waard. De route die we net achter de rug hebben om er naartoe te varen, is veel mooier. Ja, we beseffen dat wij veel gewoon zijn en al veel gezien hebben.

    Omdat het weer meevalt, er geen regen is en de temperatuur heel zacht is, beslissen we om van hieruit over te steken naar Nordland en de Lofoten achter ons te laten. Het is nog een eindje maar de zee is gemoedelijk. Er is weinig of geen wind dus we kunnen niet zeilen.

    We zoeken een plekje in de Norske Los waar we eventueel kunnen overnachten.

    Buvagen (uitspraak : bewogen) lijkt geschikt en we zetten de koers uit.

    De aanloop is weer een wirwar van ondieptes met uitstekende rotsen. Hoe dichter we komen, hoe meer we twijfelen of we diepgang genoeg zullen hebben.

    Op onze kousevoeten lopen we de ligplaats, want van een haventje kan je niet spreken, binnen. Ik sta vooraan op dek en merk dat ik heel duidelijk de bodem kan zien door het heldere water. Een beetje te duidelijk naar mijn zin. Ik geef het door aan de schipper, maar die geeft aan dat hij het weet, en dat we nog 1,5m onder ons hebben.

    Maar we zijn nog niet aan het gammele, heel smalle en korte aanlegsteigertje…

    Omdat we zo traag gaan en Serge in het diepste gedeelte blijft, komen we voor mijn korte benen net iets te ver van het onnozel steigertje om gemakkelijk van de boot te springen.

    Maar ik heb geen keuze en moet wel. Ik kom gelukkig wel terecht op het ponton, maar door mijn sprong begint dat ding daar te wiebelen van je welste. Omdat het heel smal is, vinden mijn voeten niet veel plaats om mijn evenwicht te behouden, en ik moet naar de boot grijpen om niet in het water terecht te komen! Verdorie dat scheelde niet veel…

    Wanneer we vastliggen geeft de dieptemeter 1,5 aan. Het is laagwater maar we weten niet of het nog zal zakken, dus meter in de gaten houden. Het zakt nog 0,5 meter dus juist gepast!

    Wanneer we aan wal gaan, zien we dat we terechtgekomen zijn in een verlaten stukje onherbergzame natuur. De zee maakt nog een kleine inham achter de aanlegplaats die nu door het laagwater volledig is leeggelopen. Wat nu zichtbaar is, is een veenachtig geheel met af en toe heel platte grote lichtgrijze ronde rotsen, begroeid met mos op de plaatsen waar het water maar af en toe bijkomt, en met aan de rand een ondiepe groef die vanaf de zee tot aan het midden loopt en die volgepropt zit met zeewier. Grassen en bloeiend onkruid vullen het geheel aan.

    We nemen plaats op een grote steen en genieten van dit weer eens anders stukje natuur.

    19-07-2008, 11:40 geschreven door passion  


    17-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    15 en 16 juli

    We zijn de hele dag bezig met de boot aan de kant te doen en hem schoon te maken. Het is zwaar bewolkt en af en toe regent het, maar het is niet koud. Reine is een aangenaam plaatsje om te vertoeven. We maken een ferme wandeling en genieten van het uitzicht. Er staan hier massa’s houten rekken waar men in de winter de vis aan hangt te drogen. Nu staan ze er als verlaten klimrekken bij. Hier en daar hangt er nog een dode meeuw aan vastgemaakt, om de anderen af te schrikken.

    Reine ligt in een baai en is als het ware omgeven door groengrijze spitsige rotsen. We liggen op een goede plaats en hebben zicht op de ingang van de baai. Het is er wel heel ondiep en het was puzzelen om tot aan het ponton te geraken, want overal zijn er onder water rotsmassa’s.

    Men voorspelt niet veel goeds voor vanavond, horen we van een andere schipper : de wind gaat aanwakkeren en zal zeer hevig worden. Maar we liggen goed als we horen uit welke richting hij verwacht wordt. We zijn er gerust in…

    ’s Avonds regent het vollen bak, uren aan een stuk en we gaan slapen rond middernacht met het gekletter als slaapmuziekje. We willen morgen om 6 uur opstaan en heel vroeg vertrekken naar Kabelvaag, zo’n 35 mijl hier vandaan. We willen er vroeg aankomen omdat we het oude vissersmuseum willen gaan bezoeken, dat nogal befaamd is. Stamsund, zoals eerder gepland zal voor een volgende keer zijn, maar er zijn nog zoveel plekjes die voor de volgende keren zullen zijn…

    Om 1u30 ’s nacht worden we letterlijk wakkergeschud! Het is net of we midden op zee zitten. De boot schudt van de ene kant naar de andere, terwijl het water met een oorverdovend lawaai tegen de boot gesmakt wordt, dit onder een hels geloei en gehuil van de wind. We beseffen niet goed wat er gaande is, en ik spring uit mijn bed om toch eens te gaan kijken, want dit is niet meer normaal! Serge is nog niet goed wakker en mompelt enkel dat hij morgen wat langer gaat blijven liggen, want dat we toch niet zullen kunnen vertrekken. Ik snap niet goed dat hij ook niet uit bed springt, maar ‘niet panikeren’ is zijn motto!

    Wanneer ik boven kom zie ik terzelfdertijd alle schippers uit hun boot komen. Er is algemene bedrijvigheid in de haven. Halfaangeklede mannen en er zijn er zelfs op blote voeten haasten zich om hun schip met extra landvasten te beveiligen.

    Plots komt mijn ventje in zijn blootje ook eens zijn kop boven steken. “Ja, wat is me dat!”

    De wind zwelt altijd maar aan en aan, en ik ben echt niet op mijn gemak want onze boot ligt onder helling, niet te geloven! De wind komt uit de tegengestelde richting dan die die werd voorspeld, en maakt dat we letterlijk met volle kracht tegen het ponton gesmakt worden. De kracht is zo hevig dat hij er voor zorgt dat we onder helling liggen!

    In de baai zijn er overal schuimkoppen op het water en de hemel ziet er zwart en onheilspellend uit. We voelen echt dat we telkens tegen het ponton geduwd worden en het verbetert er niet op. Extra fenders? OK, maar die krijgen we er nooit tussen, want we kunnen de boot niet afduwen van de wind. Onze overbuur steekt een handje toe en het lukt toch op het moment dat de wind iets afneemt om dan weer met volle kracht aan te zwellen.

    Ons bijbootje dat achteraan onze boot is vastgemaakt wordt ook telkens tegen het ponton gesmakt. Gelukkig vangt een van de roeispanen telkens de klap op, want beter een roeispaan stuk dan het rubber van de bijboot.

    De storm houdt het bijna een vol uur uit vooraleer het wat kalmer wordt. Kalmer in die zin dat de windkracht iets is afgenomen, en dat we niet meer onder helling liggen.

    We zijn natuurlijk klaar wakker en met het klotsen van het water en de aanhoudende wind lukt het niet om onmiddellijk terug in te slapen.

    Morgen om 6 uur op, dat mogen we vergeten, als de wind zo blijft aanhouden en uit dezelfde richting geraken we gewoon niet weg van dit ponton.

    Om half negen worden we spontaan wakker. Slecht en te weinig geslapen. En de wind? Het is nog goed aan het blazen maar de wind is 180° gedraaid. Nu worden we weggeduwd van het ponton, dus als we het zien zitten, kunnen we zeker weg.

    We ontbijten en kijken een beetje de kat uit de boom, maar uiteindelijk beslissen we toch van te vertrekken.

    Er staat inderdaad heel veel wind, maar voor ons is hij achterlijk tot ruim, dus van zodra we de haven uit zijn, draaien we de rolfok open en gaat de motor uit.

    De storm heeft zijn sporen achtergelaten op de zee, want er zijn serieuze golven die onze boot telkens een stuk meesleuren om ons uiteindelijk van links naar rechts en omgekeerd te laten tollen. Comfortabel is anders! Maar we lopen 6 knopen, dus het gaat wel vooruit!

    In de verte zien we de hemel opklaren en het is net of we vlak voor de donkere wolken zeilen die boven Reine hangen. Ze achtervolgen ons en het wordt een race tegen de regen. Exact 5 minuutjes regen krijgen we en hoe langer we zeilen hoe duidelijker het wordt dat het slechte weer achter ons blijft.

    We kunnen 4 uur aan een stuk zeilen, maar dan vermindert de wind teveel en moeten we motor bijgeven. Het is prachtig weer en omdat we nu heel dicht bij de kust varen kunnen we de verschillende haventjes die we voorbijvaren goed zien. Ze liggen half verscholen achter lager gelegen rotsen waar het telkens puzzelen is om de havens aan te lopen. Het is leuk niettegenstaande de deining er nog altijd inzit, maar het zicht maakt echt veel goed.

    Om 16u30 lopen we onder een stralende blauwe hemel Kabelvaag aan. Het is een kleine havenkom met weer maar 1 ponton die al volledig bezet is. Ook de Bor uit Nederland is weer van de partij. We leggen ons naast een Sun Odysee 42 voet (ferme machine) en we zijn tevreden dat we er zijn. Het was een “bewogen” dag!

    We doen wat inkopen (voor het eerst een grote supermarkt) en maken een spaghetti zoals thuis klaar. Vanavond staat er niet veel meer op het programma, maar morgen om 9uur opent het museum en daar willen we eerst naar toe. Daarna willen we nog vertrekken naar het Trollenfjord hier niet zodanig ver van, en van daaruit weten we het nog niet, misschien Risvaer, maar dat zal afhangen van de omstandigheden, want wat de weergoden in petto hebben, dat weet je nooit en uiteindelijk ben je daar een groot deel afhankelijk van met een zeilboot.

    17-07-2008, 00:00 geschreven door passion  


    15-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    14 juli 2008

    We worden wakker en wanneer ik buiten kijk, vermoed ik dat er een dikke mist hangt. Ik ga eerst een wandeling maken met Fientje en eens gaan zien of het inderdaad zo erg is als het eruit ziet. Waarschijnlijk was ik nog niet goed wakker, want als ik buiten kom zie ik geen mist. Het is wel grijs, zelfs donkergrijs, maar superzacht van temperatuur en als ik over de kaaimuur kijk zie ik een olieglad uitgestrekt wateroppervlak! De verschillende tinten grijs van de wolken die weerspiegeld worden in het gladde water geven een wazige sfeer en alles lijkt zo kalm en rustig. Ik wil zo snel mogelijk op het water zijn, en stel voor aan Serge dat wij onderweg gaan ontbijten. We drinken snel een kop koffie en vertrekken, want Serge vindt dit ook zalig.

    Zacht weer, plat water, geen wind, geen regen én net buiten de haven een paar rotsjes : de ideale stek en omstandigheden om onze hengels boven te halen.

    We zoeken de goede diepte en kunnen eraan beginnen. We genieten want de omgeving is prachtig, we zijn hier moederziel alleen en we kunnen vissen.

    Het is om ter eerst en we halen de ene kabeljauw na de andere boven. Het zijn mooie exemplaren en we moeten eigenlijk ophouden want anders gaan we teveel vis hebben.

    Terwijl we verder varen, begin ik de vis te fileren (6!), omdat ik hem wil wegbergen in de ijskast. Nog geen uur later komen we in een gebied waar een aantal kleine boten liggen te vissen (huurboten). Serge begint weer te kwijlen en wil nog een keer vissen, want hier moet er zeker vis zitten (precies of we hadden er nog geen).

    OK, zo gezegd, zo gedaan. Algauw had hij beet en voor één keer geen kabeljauw maar een mooie koolvis. Ook lekker en eens iets anders. De tweede poging was al snel weer beet, maar zijn uitdrukking liet mij vermoeden dat er iets niet juist was. Ofwel hing hij vast aan iets, ofwel had hij een kanjer beet! Het was het tweede!

    Op dat moment had ik eigenlijk 3 paar handen moeten hebben want ik moest én de vangnet, én de haak, én een foto nemen! Meneer was een beetje over zijn toeren, want zo’n beest had hij nog nooit gevangen! Gelukkig ben ik erin geslaagd om mijn drie opdrachten in de goede volgorde nog wel uit te voeren. Ik bespaar jullie wat ik voor de rest van de dag nog moeten horen heb, maar ik kan jullie verzekeren dat mijn ventje op wolken liep!

    Uren later, zijn we dan het mooie Reine binnengelopen. Ook meer toeristisch maar omdat het groter is en uitgestrekter valt het niet zo op, en stoort het niet.

    Af en toe krijgen we wat regen, maar het valt best mee. We zijn moe en kruipen vroeg onder de wol. Morgen blijven we hier een dagje liggen : water vullen, mazout tanken en de boot eens een beurt geven, want na al dat visgedoe is dit wel hoognodig.

    Normaal gaan we van hier naar Stamsund, maar dat is nog niet zeker, we zullen zien.

    15-07-2008, 19:42 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    13 juli 2008

    We vertrekken vrij vroeg omdat we naar Vaeroy willen, één van de laatste eilanden van de Lofoten, helemaal in het zuiden. Het is lichtjes bewolkt maar heel zacht, en weer weinig wind.

    Onze tocht gaat verder met als enige toeschouwer de keten Lofoten die alsmaar lager worden en het lijkt erop alsof ook smaller.

    In de verte zien we duidelijk de laatste eilanden netjes op een rij liggen. De ketting van de aaneengeschakelde rotsenmassa’s verbreekt op het einde bij de Lofotodden en wat er daarna volgt lijkt op een aantal kruimels van eilanden die er nog wel bijhoorden, maar die door de breuk afgebrokkeld zijn en in het spoor van de Lofoten achtergebleven zijn. Eerst krijg je Mosken (niet bewoond), daarna Vaeroy, vrij groot eigenlijk én bewoond, en dan een 15 mijl verder nog Rost, dat wel bewoond is, maar zeer klein blijkt.

    We krijgen prachtige plaatjes omdat de wolken zich weer wentelen om de toppen van de eilanden. Ze veranderen constant van vorm en je kan er gewoon blijven naar kijken.

    We lopen Vaeroy aan in de late namiddag en op Vaeroy schijnt de zon en is het warm! We zijn weer in het hol van Pluto, zo verlaten lijkt het wel. Het is zondag en er is helemaal geen bedrijvigheid. Het eiland is heel rotsachtig en er is weinig groen te bespeuren. Helemaal aan de overkant hebben we zicht op een schitterend fenomeen : net over de rand van de bergtoppen lijkt het of de wolken aan het overlopen zijn, zoals het water overkookt over de rand van de pot! We hebben ongeveer hetzelfde gezien in Sommaroy maar niet zo uitgesproken.

    We maken een wandeling van ongeveer 2 uur waar we op zoek gaan naar een winkel omdat we dringend wat proviand nodig hebben. Men wijst ons de weg maar het blijkt een gewone kiosk te zijn waar ze enkel snoep, drank en ijsjes verkopen. Het ijsje is meegenomen want we zweten ons een bult!

    ’s Avonds wanneer we aan boord zijn, begint het zachtjes te regenen, maar het duurt maar een kwartier, daarna is de zon er weer.

    We plannen van vroeg te vertrekken morgen, want het is hier een beetje te stil en te verlaten.

    15-07-2008, 19:40 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ons wondermooi plekje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zonder commentaar!

    15-07-2008, 19:38 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    12 juli 2008

    Na een ochtendwandeling met Fien vertrekken om 9u00. We hadden gehoopt op wind, maar daar kunnen we niet op rekenen, een zuchtje hier en daar en dan nog pal van achter, dus we zijn nogmaals aangewezen op de motor. Het lijkt erop dat we nog een zomerdag cadeau krijgen want de hemel is weer stralend blauw en er is geen wolk te bespeuren! Een spiegelgladde zee en de zon steekt! Wat krijgen we nu, we kunnen zelfs een topje aandoen…

    We varen ongeveer 3 mijl ten westen van een aaneengesloten bergketen in bruin-grijze tinten, weinig begroeid, met puntige uitsteeksels die niet zo’n spectaculaire hoogte bereiken. Het is grappig om te zien, want de punten reiken naar de lucht alsof ze naar lucht happen. Zij zullen de komende uren onze enige metgezel zijn, want er is geen kat te bespeuren in de omtrek!

    Nog geen uur later komt de wind opzetten en we kunnen de rolfok uitdraaien. Het duurt niet lang maar het is nog aangenamer omdat je dan enkel het geluid van het water hoort waar de Passion doorglijdt. Dit is puur genieten.

    We zijn op weg naar Nusfjord, naar een kleine vissershaven, Brattholmen genoemd waar we in 2002 ook geweest zijn, samen met Patric en Carine. Daar moeten we terug naartoe, want dat wàs het!

    Wanneer we Nusfjord naderen en Serge me aanwijst waar het zou moeten zijn volgens de kaart, klinkt mij dat bekend in de oren. De vorige keer werd net dezelfde opmerking gemaakt door Patric bij het aanlopen van de haven, simpelweg omdat je niks anders kon zien dan rotsen en bergen waar geen doorkomen, laat staan een aanloop van een haven, te bekennen viel. Maar we waren dit keer voorbereid en wisten dat het puur op kaart varen ging zijn.

    Eindelijk zien we een piepkleine opening waarachter een aantal okergele gekleurde paalwoningen tevoorschijn komen. Ja, we herkennen het!

    Met de herinneringen in onze gedachten, varen we heel traagjes het haventje binnen. We weten dat we onmiddellijk naar links moeten en we hopen aan de steiger van toen te kunnen aanmeren. Maar het valt ons op dat er precies veel volk is in de haven. Straks hebben we hier nog geen plaats! Het is natuurlijk weekend én vakantie ook in Noorwegen!

    We moeten helemaal (dat is maar 50 meter) in de kom varen, om een plek te zoeken. We hebben daar een kanjer van een mast zien uitsteken, dus er moet daar nog een zeilschip liggen. En ja, dan nog de grootste Amel, en dan nog Nederlanders! Gelukkig zien we dat ze al aanstalten maken om onze landvasten aan te nemen, dus een teken dat we nog naast hen kunnen liggen.

    Het is druk in Nusfjord, en dat is een beetje wennen. Een grote tegenstelling tot de vorige keer, want toen waren we hier op 1 boot na helemaal alleen. De kleine rode huisjes die op palen gebouwd zijn, die op hun beurt vastgeankerd zijn op de rotsen, staan nu niet leeg zoals indertijd. Ze zijn omgebouwd tot vakantiehuisjes en zijn blijkbaar in trek, want alle huisjes zijn bezet.

    Ja andere toeristen hebben ook hun weg gevonden naar dit sprookjesachtig vissershaventje! Maar sla een vakantiebrochure of een infogids over Noorwegen open, en gegarandeerd wordt deze plek vernoemd mét als toemaatje een luchtfoto. Dit kan dus niet anders dan een trekpleister zijn!

    Niettegenstaande de drukte, gaan we natuurlijk onmiddellijk van boord om te kijken wat er allemaal veranderd is, en om te gaan zoeken naar het toevallig ontdekte stukje aards paradijs dat ons in 2002 allemaal met stomheid geslagen heeft.

    We genieten van het prachtig uitzicht, zeker als we wat hogerop geraakt zijn. We zien onze Passion liggen alhoewel hij naast die Amel maar een klein zeilbootje lijkt! Zij is precies het bijbootje van de Amel…grappig om te zien.

    We wandelen langs de aangelegde wandelpaden tussen de rotsen die dankzij het zonlicht toch wat begroeid zijn, maar het groen is schaars in Nusfjord. Het zicht daarentegen is zo authentiek en zo eigen aan deze oude vissershaven, dat je dit plekje moet gezien hebben!

    De batterijen van het fototoestel opgeladen en een lege kaart erin, en ik kan mijn hartje ophalen. De zon zorgt ervoor dat er schitterende schaduwplekken op de rotsen afgetekend worden, hetgeen weer leuke plaatjes oplevert.

    We kunnen niet vinden wat we zoeken, en beginnen te twijfelen of het hier wel was. Het is bijna niet mogelijk, want er zijn hier alleen maar rotsen. We bellen Patric om beroep te doen op zijn geheugen, maar ons twijfelen doet hem ook twijfelen en hij zal het opzoeken en ons laten weten.

    We keren terug naar de boot en zorgen voor een avondmaal, want onze maag begint zo stilletjes aan te rammelen.

    We worden eraan herinnerd dat we havengeld moeten betalen. Was dat de vorige keer ook zo? We betalen 150 Noorse kronen, in tegenstelling tot de 75 die we sporadisch al moeten betalen hebben in één haven. (Lodingen).

    Serge maakt een praatje met de havenmeester en vraagt naar ons plekje. De havenmeester is verwonderd dat Serge op de hoogte is van dat plekje en wijst hem waar we het kunnen vinden.

    Onmiddellijk na het eten, zijn we paraat om er naartoe te gaan, hoewel Serge nog altijd niet zeker is.

    We moeten een asfaltbaantje volgen en kunnen ons niet voorstellen dat dit de juiste weg is…

    De weg eindigt met een houten brugje waaronder inderdaad water stroomt, met een watervalletje, maar het brugje leidt naar een privéwoning. Daar kan het niet zijn!

    Serge loopt toch tot aan het begin van het brugje en plots hoor ik hem roepen : Yes!

    Inderdaad, wanneer je vlak voor het brugje staat en je kijkt naar links, kan je je ogen niet geloven! Een oase van lentegroen te midden van de bruingrijze tinten die je de laatste dagen al zo bekend voorkomen.

    We zoeken de toegang tot het vennetje via een weinig belopen aardespoor dat net 2 voetstappen breed is, tussen rotsstenen en klauteren verder tot we voor de buitenwereld onzichtbaar geworden zijn.

    Daar staan we dan, net alsof we op het aards paradijs beland zijn. Volstrekte stilte rondom ons, alsof we plots doof geworden zijn…en vlak voor ons een klein meertje, dat nog kleiner lijkt omdat het volledig omzoomd is door grassprieten die in het water groeien en allemaal op gelijke hoogte naar het midden toe hun weg zoeken, en nog maar een klein gedeelte van het wateroppervlak onbemoeid laten. Omringd door de statige rotsen, die ook hier en daar een groene vlek prijsgeven en die ervoor zorgen dat dit plekje beschermd wordt tegen de hardvochtige winters en de bijhorende gure winden. Groener dan groen, stiller dan stil, ondenkbaar hier waar net om de hoek de toeristen aan en af rijden, en spelende kinderen die hier met vakantie zijn, de ouderen hun middagdutje ontnemen door hun geschreeuw. Zelfs de enkele meeuwen die hier neerdalen op een rots te midden van het water durven niet te krijsen.

    Het maakt ons even stil en ademloos. We blijven er vrij lang…gewoon staan kijken …stil…en aan niets denken…je kan er bijna niet van weggaan…

    Nog altijd beduusd keren we terug aan boord om na te genieten van ons speciaal moment…

    15-07-2008, 19:35 geschreven door passion  


    12-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    11 juli 2008

     

    Toch vroeg uit te veren geraakt! We ontbijten terwijl we al onderweg zijn : gebakken eitjes. Het weer ziet er goed uit, behalve een paar verloren gedreven wolkjes een staalblauwe hemel.

    We merken algauw dat we te warm aangekleed zijn, en kunnen met genoegen de fleezen achterwege laten. Dit is de eerste keer!

    In de verte kunnen we ze al zien : in al hun glorie : de Lofoten! Een lange keten van hoge bergen met scherpe punten die naar de hemel reiken in de richting waar ze het het zwaarst te verduren gekregen hebben door wind en weer de voorbije eeuwen. Het is nog een zachtgrijze hobbelige lijn aan de einder met eronder het blauwe water en erboven de nog feller blauwe hemel. We hebben geluk met het weer want op die manier hebben we een prachtig zicht.

    We zijn op weg naar Skrova, een eilandengroepje dat bestaat uit een 6 tal rotsen die met mekaar in verbinding staan door middel van kleine bruggen. Het zou één van de hoogste eilandengroep zijn van de Lofoten die bewoond is, met als hoogste punt 258 meter. Jaren terug was dit ook de grootste vissershaven van de Lofoten.

    Volop genietend van het zicht, varen we met momenten op een oliegladde zee, omdat de wind volledig weggevallen is.

    Rond 15u naderen we Skrova. We kunnen er maar langs 2 kanten binnenvaren omwille van de brugjes. Het is uitkijken, maar wat we te zien krijgen is adembenemend. We laveren van de ene rots naar de andere met een wakend oog naar de diepgang. Hoe mooi en grillig ze ook zijn, we raken ze liever niet!

    Op de rotsen zijn inderdaad huizen gebouwd! De donkerrode alom herkenbare kleur hier in Noorwegen is de voorkeur geweest van vele eigenaars hier. Waar de rotsen het water ingaan, lijkt het wel of er paalwoningen rond zijn gebouwd. Het geeft onmiddellijk een gezellige, gemoedelijke maar vooral aangename indruk.

    Ik had gelezen dat er hier een café was, hetgeen toch uitzonderlijk is, en ik merk hem op wanneer we onze plaats aan het zoeken zijn. Dat blijkt inderdaad een probleem : één steiger maar waar gasten kunnen gaan liggen en die ligt vol (2 grote boten en 2 kleine motorbootjes).

    We willen hier toch blijven dus dan maar aan een groot houten staketsel gaan liggen vlak achter de gastensteiger in de hoop dat er iemand zou wegvaren.

    We moeten een eind omhoog klimmen langs een ijzeren ladder om aan wal te gaan, maar kom het is te doen. Je moet er wat voor over hebben.

    We gaan meteen naar het café en bestellen ons een cappuchino en appeltaart met ijs! Zo’n café hadden we hier niet verwacht! Heel verzorgd, héél gezellig en met een terras waar je beschut kon zitten tegen de wind. Het is warm, zelfs heel warm en de zon toont haar van haar beste kant. Dit is hoogzomer hier, de Noorse vrouwen lopen er zéér licht gekleed bij.

    Na onze korte kennismaking met het plaatselijke café, dat ook een restaurantje én een pub blijkt te zijn, gaan we wandelen.

    Hier zijn we terecht gekomen op één van de parels van de Lofoten! Doordat het een opeenvolging is van rotsen staan alle huizen op verschillende niveaus. Kleine straatjes lopen ofwel stijl naar boven ofwel onmiddellijk schuin naar beneden. De houten huizen zijn hier ook in verschillende kleuren geverfd en overal zijn er kleine tuintjes met massa’s bloemen. Bijna voor elk huisje is er een trap en op elke trede staan er bloempotten met fleurige bloeiers. Dit is oergezellig! Na drie straatjes te zijn ingelopen, moeten we plots stijl naar omhoog langs een zanderig wegje dat overgaat in niets dan rotsen. Plots merken we helemaal links van ons een pracht van een huis, bijna helemaal op de top, waar de bewoners in ontbloot bovenlijf (de mannen althans) op hun terras van de zon en het zicht aan het genieten waren.

    We konden nog wat verder maar hoger was verboden. Wat we vanaf dat punt konden zien, is niet te schatten. Ik kan het gewoon niet omschrijven, zo supermooi was het! We werden er allebei stil van en stonden daar maar te kijken en konden niets zeggen. Dit zicht was onwerkelijk mooi, zeker in deze weersomstandigheden. Géén enkele foto kan dit vastleggen, en ik heb er veel genomen. Ik noemde het zelfs het kiekjes-eiland.

    We blijven maar rondwandelen en kunnen er niet genoeg van krijgen, maar Serge wil toch even checken of de boot goed ligt. We zijn nog maar tien minuten terug of één van de bezoekers vertrekt en we kunnen ons onmiddellijk verleggen, nu hoeven we niet meer te klimmen om aan wal te gaan en we liggen hier veel rustiger.

    We besluiten om in het café-restaurant te gaan eten, en kiezen voor een plaatselijke specialiteit : walvissteak. Voor mij was het de eerste keer dat ik het mocht proeven, en ik moet zeggen dat het heerlijk was. Ze kennen daar goed hun stiel en het is een aanrader voor iedereen die er ooit langskomt (vaart).

    Morgen vertrekken we weer vroeg. We willen Nussfjord nog eens zien! Herinneringen….

    Als de wind aanhoudt zoals hij nu bezig is, en hij blijft in de zelfde richting, hebben we ruime wind en gaan we naar Nussford vliegen! Maar morgen is morgen en dan kan het er helemaal anders uitzien, we kennen dat. We hebben vandaag toch een schitterende zomerdag gehad en één van die vele immens mooie plekjes mogen ontdekken!

    12-07-2008, 21:33 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    10 juli 2008

     

    Vroeg wakker van het lawaai in de haven, maar geen nood, we willen hier eigenlijk zo snel mogelijk weg. We willen vandaag Lodingen bereiken en dit is toch een eindje, dus we vertrekken van zodra we kunnen. Het is bewolkt, maar opgehouden met regenen en de wind is compleet weg. Het is zacht, we kunnen niet klagen. Serge weet me te vertellen dat er nu een heel mooi stuk komt, omdat we binnendoor varen. En hij heeft gelijk. Onze stemming verbetert er iedere minuut door. We varen wel door een tamelijk breed vaarwater, dat geflankeerd wordt door voornamelijk bultrotsen die door moeder Natuur rijkelijk bedeeld zijn geweest met groen. Het water neemt automatisch een diepgroene kleur aan. De verschillende soorten groen zijn niet te tellen en zijn zo overheersend aanwezig dat je niet op het water waant  Het herinnert mij aan onze reis en de tocht die we naar Sundall gemaakt hebben met de Taboo en de Rivendale.

    Het is puur genieten, zeker als de wind wat opsteekt en de wolken uit elkaar gedreven worden, zodat de zon ons nog wat meer lichtspel geeft op het water.

    We versterken ons onderweg met een pannekoekje met appeltjes en een kop koffie, want we hebben nog een paar uur te gaan.

    Om half zeven lopen we Lodingen aan. Je hebt een grote haven en ten westen ervan een beetje verder ligt een kleinere jachthaven. We kiezen voor de kleinere die volgens de kaart Melbukta heet. ’t Is wel tricky om binnen te varen maar Serge merkt op dat hij hier met Patric ook binnengevaren is, dus dat het diep genoeg is.

    Diep genoeg wel, maar de gastenboxen zijn maar 3 meter 80 breed en daar kunnen wij (incluis onze fenders) niet tussen. Er zit niets anders op dan maar naast een grote nogal nieuwuitziende Bavaria te gaan liggen, waar niemand aan boord is.

    We kunnen aan wal gaan douchen en maken daar gretig gebruik van! Nu hoeven we eens niet zuinig te zijn met het water (aan boord wel!).

    We plannen om morgen vroeg te vertrekken omdat we nu aan het begin van de Lofoten zijn, en onze eerste stop Skrova wordt. Van daaruit is het nog 30 mijl naar Nusfjord, waar we zeker nog eens terug naar toe willen.

    Dus vroeg naar bed, alhoewel…. we zijn beiden met een goed boek bezig en ik moet om 01u30 aandringen bij Serge om te gaan slapen.

    12-07-2008, 21:32 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    09 juli 2008

     

    Harstad valt tegen. Het is grijs en druilerig maar bij aanvang nog vrij zacht. We hebben maar een tochtje van drie uur voor de boeg dus we vertrekken pas rond de middag. Bij het verlaten van Lundenes, na een half uurtje varen, vangen we elk nog een flinke kabeljauw!

    Het zicht is wel mooi niettegenstaande het altijd maar grijzer en donkerder wordt. De wind wakkert aan en het wordt er koud bij. We zetten de motor een tandje bij het lijkt wel of we door teerzwart water varen. De weerkaatsing van de lucht samen met het donkergrijs en groen van de rotsen waar we langsvaren verandert steeds de kleur van het water. We hebben het koud en verlangen al naar een goed café in Harstad waar we iets lekkers naar binnen kunnen werken en ons wat kunnen opwarmen!

    De aanloop van Harstad is gewoon een triestige bedoening. Een heel brede vaargeul waar je onmiddellijk de vrachtschepen ziet die volop aan het laden en lossen zijn. De fabrieken staan netjes op een rij onderbroken door af en toe een groep silo’s. Het geeft ons geen goed gevoel. We moeten helemaal tot op het eind en na een halfuur varen komen we inderdaad in een zeer grote jachthaven. De haven ligt nokvol maar we vinden toch nog plaats voor onze Passion. Het is ondertussen beginnen te regenen, alsof de wolken willen delen in onze depri-mood.

    We hopen dat het iets beter is net buiten de haven, maar onze hoop slaat aan diggelen als wij merken dat op één fraaie bootswinkel na, er enkel leegstaande gebouwen, een metaalconstructiebedrijf en een dierenkliniek de directe omgeving vullen, met een drukke autoweg waar er heel druk verkeer is.

    We gaan terug aan boord, aperitieven en Serge bereidt een superlekkere bouillabaise zoals we ze gegeten hebben bij Carla en Nora (sorry Ivo en Roland) met de vis die we gevangen hebben. We hebben alle ingrediënten meegebracht vanuit België voor de zekerheid (Pernod, venkel, safraan,…) en natuurlijk een verse rouille gemaakt aan boord met Frans brood getoast in de oven!

    We waren lichtjes aangeschoten, en met het gekletter van de regen op de achtergrond was het nog een gezellige avond.

    12-07-2008, 21:31 geschreven door passion  


    08-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    7 en 8 juli 2008

     

    We slapen wat langer en rond half twaalf zetten we koers naar Lundenes. Ook een plekje waar we vorig jaar graag verbleven, en op onze weg naar Lodingen.

    Vandaag is het bewolkt maar de temperatuur valt mee. Serge wil eerst wat vissen, van zodra we voorbij de rotsen de haven zijn uitgevaren. Met volle moed begint hij eraan, maar het is niet simpel want onze boot laat zich gewillig meevoeren over de golven die nog altijd van de partij zijn. Hij houdt het maar 20 minuten uit, en heeft geen beet. Dus geen vis vanavond op het menu. Dit hebben we nog niet meegemaakt : vissen en geen beet boven halen! Hebben we vorig jaar dan zoveel geluk gehad?

    Met een ruime wind beslist mijn ventje om de rolfok uit te draaien. De Passion laat zich dan ook gewillig door de golven meevoeren en het is toch wat comfortabeler dan op motor. We lopen gemakkelijk 6,5 tot 7 knopen en kunnen een paar uur dezelfde koers aanhouden. De wind wakkert met momenten wel aan en de zee vertoont serieuze golven. Het blijft grijs en bewolkt en in de verte zien we een dikke streep witte wolken hangen net boven het water. Dat zal toch geen mist zijn zeker? We moeten die richting uit en we vrezen er wel een beetje voor. Maar hoe dichter we naderen, hoe fijner en doorzichtiger de witte streep wordt en het duurt een beetje voor we ons realiseren dat we er midden in zitten. Het is dus geen mist, want de zichtbaarheid is vrij goed, het is net of alles een beetje wazig is.

    Ik heb de indruk dat we naar het goede weer opzeilen, want in de verte kan je al grote blauwe slierten ontwaren aan de hemel.

    Een klein uurtje voor we Lundenes bereiken moeten we van koers veranderen en zeilen we scherp aan de wind. Ik hou daar niet zo van en Serge die dat weet vraagt heel bezorgd of ik niet te moe ben en een beetje wil gaan liggen. Ik snap het onmiddellijk en vermoed dat hij eens alles uit de kast wil halen. Ik ben nog niet goed gaan liggen, of ik hoor hem al sleuren aan de winches en de boot ligt onmiddellijk op haar kant! Hij is zijn hartje aan het ophalen en geniet met volle teugen van de 8 knopen die hij kan halen. Ik vraag me af of hij de fok niet wat zal inrollen, om het wat rustiger te maken, maar neen, daar denkt hij niet aan!

    Gelukkig duurt het geen eeuwigheid, en aan die snelheid zijn we na drie kwartier bijna op onze bestemming en valt de wind volledig weg doordat we volledig achter een immense berg moeten varen om Lundenes aan te lopen. De kalmte is weergekeerd! Fenders uithangen en landvasten klaarleggen en heel zachtjes het ons bekende kleine haventje binnenlopen.

    We kunnen weer aan het eind van een steiger liggen en het is hier windstil. We zullen kunnen slapen vannacht. Het doet goed om hier weer te zijn en bij ons binnenlopen komen we verschillende kleine bootjes tegen met gezinnetjes die hier hun avondmaal vers uit het water komen plukken. Serge glundert, want hier zal hij het toch nog een keer proberen hoor!

    Wanneer we gegeten hebben, beslissen we meteen om hier morgen een dagje te blijven liggen. Het is hier zalig en het beloofd een mooie dag te worden morgen, dus we gaan even genieten, en met de bijboot gaan vissen.

    Het was inderdaad een schitterende dag vandaag. Een felblauwe hemel die aangaf dat hij vandaag geen wolken ging dulden! Na het ontbijt zijn we dan ook meteen in de bijboot gesprongen en wat verderop in de baai met volle verwachting gaan vissen. We hebben een uurtje gevist en ikzelf heb geen enkele vis bovengehaald. Serge daarentegen haalde de ene na de andere kanjer boven! We zijn met 5 grote kabeljauws, 1 gewone koolvis en 1 brasem terug naar de haven gevaren! De vissen schoongemaakt en natuurlijk volop gefantaseerd over hoe we ze gingen klaarmaken . Uiteindelijk hebben we heel lekker gebakken kabeljauw gegeten met verse aardappeltjes die we hier nog gaan kopen zijn in een plaatselijk klein kruidenierszaakje (3,5 euro voor 1,5 kg nieuw patatjes!). Ja nog goed dat we de vis niet moeten kopen want de groenten en de aardappelen zijn hier ongelooflijk duur. Voor 2 ajuinen heb ik hier vandaag zomaar 3 euro betaald!

    De zon schijnt nu nog volop maar ik verwacht voor morgen toch niet hetzelfde weer. Hier en daar duiken wat wolken op en het zou wel eens kunnen dat we één van de mooiste dagen gehad hebben hier. We hebben nog een avondwandeling gemaakt en gaan onze avond nog afronden met een goed boek een glas wijn! Hopelijk geraken we op tijd in bed, want met de klaarte valt dat toch wel tegen; je blijft maar wakker!

    Morgen een klein tripje naar Harstad, het schijnt een groter stadje te zijn en er zijn een aantal voorzieningen. We willen onze watertanks vullen en electriciteit om de batterijen op te laden. Misschien een stadswandeling? Het is eens iets anders…..

    08-07-2008, 23:30 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    6 juli 2008

     

    We slapen niet zo lang, maar beslissen om toch maar niet de ganse dag hier te blijven liggen. Vorig jaar was Hamn I Senja dé plek bij uitstek om te vissen, en ik voel aan Serge zijn uitlatingen dat hij toch wel graag daar naartoe wil varen. Het ligt op de weg, dus waarom niet, maar het is toch een heel eind.

    De wind is nog altijd krachtig en we hopen dat de zee iets minder woelig is dan gisteren. Het is droog en de zon is er helemaal omringd door een blauwe hemel met geen wolkje in de omtrek. Dat beloofd!

    Maar het ziet er weer beter uit dan het in werkelijkheid is. Misschien dachten we dat de zee iets minder woelig ging zijn, misschien hoopten we dat, maar we hadden het mis! We hadden zelfs het gevoel dat het nog erger was, niettegenstaande er precies toch minder wind was.

    We krijgen de wind pal van achter en we klotsen letterlijk van de ene kant naar de andere. Ik word zelfs ziek!! Het is duidelijk dat ik er nog moet aan wennen. Dan maar efkens plat gaan liggen en de schipper aan zijn lot overlaten. Ik neem Fien mee die dit gebaar blijkbaar kan appreciëren want ze slaapt onmiddellijk in.

    Rond 18u30 bereiken we dan uiteindelijk Hamn I Senja. We zijn hier vorig jaar ook geweest en waren hier helemaal alleen op de wereld tot de Bor uit Nederland ons gezelschap kwam houden. Toen waren ze hier volop bezig met het opbouwen van een vakantieoord met een hotel en verschillende vakantiehuizen (29). Ik wou ook wel eens weten hoe ver ze stonden en volgens de planning had ik gelezen op internet dat het project in 2008 moest klaar zijn.

    Inderdaad toen wij na een slalom tussen de rotsen Hamn aanliepen, en wij helemaal achter de laatste grotere rots de inham van de baar bereikten, zagen wij onmiddellijk het grote houten witgelakt hotel met een groot terras ervoor. Aan de toeristen konden we zien dat de zaak wel degelijk open was, maar het was meteen ook duidelijk dat nog niet alle huizen afgewerkt waren. Het was zondag en de Noren komen daar waarschijnlijk met hun motorbootjes naartoe om in het hotel te eten en te drinken.

    Aanleggen in Hamn is een plezier! Praktische ponton, maar geen water en geen electriciteit want zeilboten verwachten ze daar niet, alleen motorboten.

    We gaan onmiddellijk aan wal en willen natuurlijk een lekkere cappuchino gaan drinken! Blijkbaar staat dit niet op de kaart want ik krijg het antwoord dat ze enkel ‘ordinary coffee’ hebben. Na zo’n toch weer niet echt ontspannende dag op het water is dit ook welkom, en zeker met ons smoeleke in het zonnetje op een terraske met zicht op onze Passion die in al zijn glorie ligt te glunderen aan het ponton.

    Vanavond eten we biefstuk met gebakken aardappeltjes en gestoofde venkel. Dat zal smaken. We verlangen wel naar een stukje vis, maar dat zal misschien voor morgen zijn.

    08-07-2008, 23:28 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sommaroy
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    5 juli (vervolg)

     

    We zijn nog rond middernacht een avondwandeling gaan maken in Sommaroy. Warm ingeduffeld en met de laarzen aan, zijn we erop uit getrokken. Wat is dit een magisch mooi plekje! Net achter de aanlegsteiger liggen er kleine duinen waar moderne vakantiehuisjes in het hout zijn opgetrokken. Ieder heeft zijn terasje en de houten tuinmeubeltjes en de bbq zijn al uitgestald tegen dat er betere weertijden komen. Het ziet er pittoresk uit.

    De duinen lopen uit in een hagelwit strandje dat op zijn beurt de golfjes opvangt van het stukje fjord dat hier zijn weg naartoe gevonden heeft. Hopen lege schelpjes die er gebroken bijliggen vormen een waar festijn voor ons Fientje, die blij en uitgelaten is dat ze de benen (poten) kan strekken. Wij ook trouwens, want het was een lastige dag vandaag.

    Een beetje verder zien we een aantal houten gebouwtjes staan die verhuurd worden aan vissers. Dat slaat natuurlijk aan bij Serge want hij denkt dat hij hier dé plek ontdekt heeft. Aan de wagens die wat verderop geparkeerd staan, zien we dat de Duitse toeristen (vissers) dit visparadijs al ontdekt hebben. Ze verhuren hier ook kleine vissersboten met alle toebehoren (vislijnen e.d.) en mijn ventje gaat op inspectie om te zien met wat ze vissen. In één van de boten ligt een overzicht met alle coördinaten van plaatsen waar de vissen zich concentreren. Dat interesseert Serge en hij neemt er een foto van met de digitale camera….dat heeft hij nu ook al….alleen nog geen vis gevangen!

    We gaan dus laat slapen en hebben weer een rusteloze nacht door de sterke wind.

    08-07-2008, 23:20 geschreven door passion  


    05-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van Kjosen naar Sommaroy

    05-07-2008

     

    Weinig geslapen vannacht want de wind giert onophoudelijk en het water klotst constant tegen de boot. Het is een klankspel van jewelste en je wordt dan nog heen en weer gewiegd ook! Maar Serge heeft geslapen als een roos…en gesnurkt!

    Het weer ziet er weer goed uit en we hebben het gevoel dat de wind wat afgezwakt is. We gaan met de bijboot naar de kant. Dit is een gammelig, oud haventje en dringend aan vernieuwing toe, maar dit zal de Noren een zorg wezen. Van zodra we buiten het havengebied komen worden we verwend door het prachtige uitzicht! Hele mooie grote huizen, met al even mooie tuinen, met een overvloed aan bloemen. Je kan duidelijk zien dat hier veel energie gestoken wordt in het onderhouden van de tuin. We moeten een helling op en komen voorbij een compleet nieuwgebouwde kleuterschool, heel modern zelfs een design-ontwerp zou ik zeggen. Wat een tegenstelling met de jachthaven!

    Van boven is het zicht adembenemend. Je kan de volledige baai aanschouwen met het water dat donkerblauw gekleurd is en omringd wordt door hoge rotsen. We kunnen de toppen van de rotsen niet zien want een dikke partij sneeuwwitte wolken hangt er net boven en lijkt net een donsdeken die de toppen toedekt. Het is een prachtig zicht, echt waar.

    Kort na de middag vertrekken we richting Sommaroy. Ik heb er iets over gelezen en wou toch graag eens gaan zien. Voor Serge is het OK zolang het maar op de weg naar de Lofoten ligt.

    De wind is inderdaad wat afgezwakt en de zon kan wat meer van haar warmte weggeven. Dat is meegenomen, want dit is de eerste keer dat we het niet koud hebben. De temperaturen liggen zeker 10 à 15° lager dan vorig jaar. Dus we genieten terwijl we de smalle fjord terug uitvaren op weg naar Sommaroy.

    Maar het genieten is van korte duur want we moeten een stuk buitenom op open zee. De wind is er terug in volle glorie en neemt hoe langer hoe meer in kracht toe. We hadden echter niet verwacht dat het zo hevig ging zijn. De boot sloeg van de ene kant naar de andere en omdat ik er niet op voorbereid was, hoorde ik binnen toch het één en ander tegen de grond vliegen. We moesten ons echt wel goed vasthouden want het was een vieze zee. Onze puppy lag te slapen beneden in haar mandje en ik vreesde dat ik het mandje ging zien schuiven. Maar niets was minder waar, want onze Fien lag te ronken en trok zich niets aan van het gestommel en gewiebel van de boot. Gelukkig maar, en vanaf nu wordt ze omgedoopt tot "zeehond"!

    We moesten nog even volhouden aan dezelfde koers en het was jammer dat ik geen foto’s kon maken. Het was te wild en ik moest mij vasthouden, maar het zicht was ongelooflijk mooi. De zon probeerde haar best te doen om door de wolken heen te breken en slaagde daar af en toe in. Dit gaf een schitterend effect op het water omdat door de weerkaatsing de schuimkopjes nog witter leken. We waren in een gebied waar je als het ware omringd wordt door rotsenmassa’s; de één al groter dan de andere. En het was heel opvallend dat de wolken zich samenpakten en zich als het ware rond de toppen van die rotsen gingen nestelen. Alleen rond de toppen van de rotsbergen zag je een lint van wolken. Maar het bleef droog en dat was voor ons het voornaamste. Het was wel barkoud!

    De aanloop van Sommaroy was niet simpel. Ik had er weer een plekje uitgekozen! Allereerst hadden we de brug. Kunnen wij eronder? Ik gauw even de Norske Los geraadpleegd en met mijn beperkte kennis van het Noors dacht ik toch dat de brug 20m onderdoorgang had. Dus met ons 17 m masthoogte zou dat geen probleem mogen zijn. Maar hoe dichter we bij die brug kwamen, hoe meer ik begon te twijfelen aan mijn beperkte Noorse kennis. Serge vertrouwde het ook niet helemaal, maar om de haven te bereiken was dit de enige toegang…dus zéér op het gemakske altijd een beetje dichter naar de brug toe… en maar kijken naar omhoog en hopen dat we eronder konden. Het was bangelijk maar ik had er een goed oog in en toen ik een knikje van Serge kreeg en hij de motor versnelde wist ik dat het OK was. Véél was er niet over en ik vermoed dat de Noorse meters wat kleiner zijn dan de onze, want ik had wel goed gelezen: 20m!

    Maar toen begon het nog maar : het was ongelooflijk mooi, echt waar, maar ik denk dat Serge mijn keuze toch vervloekt heeft. Het was een doolhof van kleine rotsjes die net de kop boven staken en waar we moesten tussen slalommen. Super prachtige stroken met strandjes en waar hier en daar zelfs een huis op stond. Dit is hier echt wel de moeite waard om te zien. En het heeft moeite gekost om er te komen want mijn ventje moest super geconcentreerd blijven. Ik daarentegen heb ondertussen heel wat mooie foto’s kunnen nemen, ik kon er niet genoeg van krijgen.

    Versteven van de kou zijn we hier gaan aanleggen op het einde van een steiger in een lege box. De wind blies ons gewoon tegen de steiger en al goed dat we al onze fenders gebruikt hebben. Het is nu 21u30 en we hebben net gegeten. De wind giert hier en de boot beweegt constant. We hebben hem nochtans heel goed vastgemaakt omdat we wat rustiger zouden liggen vannacht maar het zal niet veel zin gehad hebben, vrees ik.

    Onze verwarming staat op maar het is hier maar 17° binnen. We krijgen het niet warmer omdat het veel te koud is.

    Misschien blijven we hier een dagje, misschien ook weer niet, maar we willen hier wel uitgebreid op verkenning gaan en Serge wil hier ook wat vissen, dus…. We zien wel.





    05-07-2008, 21:54 geschreven door passion  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van Tromso naar Kjosen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    04-07-2008

     

    We hebben schandalig lang geslapen vandaag, niettegenstaande we gepland hadden om vroeg te vertrekken. Na een uitgebreid ontbijt starten we dan uiteindelijk de motor. Het is ondertussen al 13u30!

    Het weer ziet er goed uit, ik zeg wel ziet er goed uit. De hemel is op een paar schapewolkjes felblauw en de zon laat haar zien van haar beste kant. De spelbreker is de stevige polarwind die de warme stralen van de zon in het niets doen verdwijnen. Het is verdorie heel koud en de golven geven aan dat de wind heel krachtig is.

    Maar we zijn goed gekleed en we zitten volledig uit de wind met onze nieuwe buiskap die we volledig kunnen sluiten. Dat is wel een luxe hoor!

    We zijn op weg naar een plaatsje dat Kjosen heet met coördinaten 69°41,2 N en 18°44,4 O. Een kleine baai met een kleine jachthaven waar we plannen te overnachten.

    Via de Vengsoyfjorden, langs beide zijden geflankeerd door rijkelijk begroeide rotsen varen we op het gemak in een vrij breed vaarwater. Hier en daar ontdekken we wat huizen en we vermoeden dat het vrij eenzaam wonen moet zijn. Het weer blijft de ganse namiddag zonnig, maar de noorderwind die nog aanwakkert bederft de pret. De omgeving echter maakt dat ruimschoots goed.

    Tegen een uur of acht naderen we ons einddoel. We moeten helemaal tot op het eind door een al veel smaller fjord om de jachthaven te bereiken. Er zijn inderdaad 2 aanlegsteigers waar een aantal oude vissersbootjes aanliggen en een veel kleinere waar we vermoeden dat het niet diep genoeg is voor onze boot. Dus we kiezen ervoor om helemaal aan de kop te gaan liggen omdat die steiger er nog het best uitziet. Het aanleggen gaat vrij vlot en van zodra de klus geklaard is willen we op verkenning gaan. Maar het zit tegen want het blijkt dat er geen mogelijkheid is om van de steiger te geraken. Een grote ijzeren deur in traliewerk met een kanjer van een slot aan zorgt ervoor dat we maar één kant uitkunnen en dat is terug naar de boot. Gelukkig hebben we dit jaar de bijboot mee, en stelt Serge voor om hem maar meteen op te pompen en met de bijboot naar het kleine steigertje te gaan waar we wel aan wal kunnen.

    Ik maak ondertussen het eten klaar en na lekkere bolletjes in de tomatensaus met champignons en rijst, zijn we allebei uitgeteld. We zullen dan morgenvroeg maar aan wal gaan….

    05-07-2008, 21:51 geschreven door passion  


    01-07-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    26 juni 2008

    Rond 15u30 aangekomen in Tromso zonder enige vertraging van de vluchten. De reis is goed verlopen en de puppy heeft zich ongelooflijk goed gedragen. Ik had het anders verwacht, maar neen, het was precies of dat kleine ding al jaren gewoon was van te reizen.

    Vlotjes door de douane geraakt, na een grondige check van de puppy en al de documenten.

    Toen ik de luchthaven verliet gaf Tromso een triestige, grijze en vooral zeer koude indruk.

    Het was droog maar de hemel beloofde weinig goeds.

    Ik nam een taxi en liet mij naar de jachthaven brengen, want ik wou eerst naar de boot.

    Het viel mij op dat er nog heel veel sneeuw lag op de toppen van de bergen, veel meer dan vorig jaar, maar met een temperatuur van 4° was dat wel logisch!

    Versteven van de kou aan boord gekomen en onmiddellijk de stroom aan de kade ingeschakeld. Snel de verwarming aangezet en de donsdekens uitgepakt omdat ik merkte dat de puppy het wel heel erg koud had.

    Ik had honger maar in mijn zoektocht naar iets eetbaars moest ik vaststellen dat er niets bruikbaars aan boord was.

    Na een uurtje ben ik dan met aangepaste kledij naar de moeder van Serge gegaan om ze te laten weten dat ik er was. Daar even gebeld naar mijn ventje om te weten waar hij ondertussen al was. Hij had nog een 750 km voor de boeg dus ik kon hem de volgende dag opwachten. Na een lekkere kop koffie en wat geklets heb ik wat proviand ingedaan en ben ik terug naar de boot gegaan. Verdorie wat was het koud! En zoals ik verwacht had, hadden de hemelsluizen zich geopend.

    Ik was moe en ben met 2 donsdekens op mij, volledig ingeduffeld, met de puppy vrij vroeg gaan slapen.

     

    27 juni 2008

    De ingebouwde wekker zorgt ervoor dat ik reeds om 6uur wakker ben. Het ziet er nog altijd grijs uit buiten, maar de regen is opgehouden.

    Snel water opzetten want ik snak naar een kop verse koffie. Het geeft een fijn gevoel om weer op de boot te zijn, en terwijl ik mijn koffie opdrink, geniet ik van de vertrouwde geluiden die ik zo lang niet meer gehoord heb : het klapperen van de vlagjes, het kreunen van de landvasten die door het bewegen van de boot tegen het ponton schuren, het klotsen van het water tegen de onderkant van de boot, en natuurlijk het geschreeuw van de meeuwen, die weer in grote getale van de partij zijn.

    Ik kleed me warm aan maar heb toch het gevoel dat het iets warmer is dan gisteren. Ja, het is nu 6°, dat is toch al iets beter. Ik ga een wandeling maken met de puppy, maar niet te lang want het beestje rilt van de kou. Dit zal misschien wel een probleem worden, denk ik, want ze is toch nog klein. Maar ze huppelt vrolijk rond en vindt het reuze dat ze eens de benen kan strekken.

    Terwijl ik wat verder op aan het wandelen ben, zie ik plots een welbekende wagen de haven binnenrijden. Ik kan het niet geloven, maar inderdaad, daar was Serge al! Het was nog maar 8.30u! Super!!

    Hij was doodop en na een biefstuk met boterhammen, zijn we samen terug in bed gekropen om een paar uur te slapen.

     

    28-29 juni 2008

    Lang uitgeslapen zaterdag, uitgebreid ontbijt genomen en dan de wagen leeggehaald en alles gesorteerd en in de kasten gestopt. Het is weer wat zoeken maar je bent het zo weer gewoon.

    We zijn super lui en Serge is nog niet volledig uitgerust. We gaan het rustig aan doen vandaag en plannen om de stad in te trekken. Op de markt is er vandaag iets speciaals te doen. Er zijn tientallen eetkraampjes waar je streekgerechten kan proeven uit voornamelijk Oosterse landen. Dat spreekt ons wel aan, en de geur die er hangt doet ons watertanden. We proeven van verschillende “dingen” maar het valt eigenlijk wel wat tegen : weinig gekruid, niet warm, niet speciaal, kortom de moeite niet waard.

    We gaan dan maar een terrasje doen, want inderdaad de zon is van de partij! Het is nog koud, maar veel aangenamer met de zon erbij. Trouwens, men voorspelt beter weer!

    Zondag wakker geworden met een stralende blauwe hemel en een volle zon! Het is zo’n 12 ° maar het verschil is zo groot dat wij vinden dat het al goed weer is. Alles is gesloten vandaag en we beslissen om op te lijsten wat we nog allemaal moeten doen voor we kunnen vertrekken, en om vandaag toch een wandeling te maken.

    Serge ligt momenteel te slapen want hij is nog altijd niet volledig uitgerust. Fientje slaapt ook al een tijdje, want die was doodop na de wandeling.

    Straks maken we zelf Thais, en dat zal smaken. We hebben nog afgesproken met Michel (broer Serge) en gaan daar naar de finale van het EK kijken.

    Morgen gaan we de zeilmaker aanporren omdat die nog een aanpassing moet doen aan de buiskap (aan het gedeelte waarmee we de boot volledig kunnen overkappen). We zouden dit wel graag in orde hebben omdat we vermoeden dat we ze zullen kunnen gebruiken. We vrezen dat we niet de zomer van vorig jaar zullen hebben, maar kom als het maar droog is, zijn we al blij. We gaan ook op zoek naar campinggas, want dat is hier moeilijk te vinden.

    Ik hoop dat we dinsdag kunnen vertrekken richting Lofoten, ik kijk er echt naar uit.

    Passion

    01-07-2008, 13:21 geschreven door passion  


    REAGEREN KAN DOOR OP KNOP REAGEER TE KLIKKEN ONDERAAN BERICHT

    Foto


    Foto

    Foto

    Laatste commentaren
  • dhr (daniel Dauwe)
        op
  • Ben ook aan het aftellen!!! (Mathilde)
        op
  • Spannende lectuur! (Anneke van Noëla)
        op
  • Zijt ge Fientje kwijt misshien??? (Mathilde)
        op
  • dag mama en serge (Thomas)
        op

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!