Het is kwart na 6, juist wakker en we zijn nog heel moe maar we hebben zin om te vertrekken! Sanne heeft echt twee joekels van muggebeten op haar bil, met ECHT een doorsnede van 5cm! . Sanne is ook een beetje ziek, keelpijn en hoesten, ocharme Sanne. Sanne komt er wel bovenop met de verpleegkundige hulp van Evert en Nathalie! Jeeeeeeej!
Nu gaan we ons vliegensvlug aankleden, valiezen inpakken, enkele warme pullen hier in de B&B laten (want we hebben ondervonden dat we die toch niet nodig gaan hebben, veeeeel te warm!) en vertrekken.
Djiby zal hier om kwart voor 7 zijn dus mensen see you later, alligator!
hier zijn we weer, nog steeds vanuit Bamako, en ja hoor, het is warmer dan gisteren, we gokken op zo'n 37°C.
Deze nacht hebben we weer wat langer geslapen, zo'n 10u. Helaas werkt de airco iets té goed, want we hebben koud gehad deze nacht. Nathalie lag op een gegeven moment zelfs lepeltje-lepeltje met Sanne, om wat warmer te krijgen. Nu ja, we lagen in bed en we waren te lui om op te staan om de airco minder te zetten . We waren gewoon te moe en we beginnen te veel van de Afrikaanse cultuur/luiheid over te nemen. We hebben in ieder geval al beter geslapen dan de eerste nacht. Nathalie en Sanne slapen samen in een bed. De slaapmanieren van Nathalie laten helaas een beetje aan de wensen over, op een gegeven moment lag ze diagonaal in bed. Sanne heeft gesnurkt als tegenprestatie, dus we hebben allemaal compassie met Evert. Die heeft ondertussen een beet gehad van een of ander beest, we schatten de beet op een doorsnede van 5cm maar dat kan ook wat overdreven zijn, maar toch zeker 4,5cm. Tot zover de nacht.
Het ontbijt was identiek aan gisteren. Fruitsap dat brandt in de keel alsof er een kilo pepers in zit, koffie alsof er een kilo metaal in zit, bananen waar een kilo rotheid in zit, appelsienen waar een kilo pitten in zit, bessensap waar een kilo munt in zit,... het stokbrood was lekker
Na het ontbijt hebben we onze sociale zelf een beetje in toom gehouden en hebben we wat op de computer gespeeld, peggle deluxe (een aanrader!). Evert heeft terwijl zeker 12 muggen gedood, ze moesten maar eens malaria kunnen doorgeven... Dank u Evert Iets voor de middag wilden we vertrekken naar de Sureté om ons verlengde visum te gaan ophalen. Onze Boy kwamen we al snel tegen, en hij zei dat we op het uur van onze afspraak moesten gaan (15u) en wij waren veel te vroeg. We spraken een uur met hem af wanneer we zouden vertrekken en besloten om op onszelf Bamako te verkennen. Al snel bleek dat we niet zonder onze Boy kunnen, want we verdwaalden al gauw. We hebben een dik uur rondgedwaald binnen een straal van 1km rond de B&B, best zielig.
Toen onze Boy er was zijn we vertrokken naar de Sureté, 1u30 te voet in de volle zon ! Deze keer smeerden we ons wel in met zonnecrème factor 50, we hadden onze les van gisteren wel geleerd. Zonder verdere problemen hebben we ons verlengde visum in handen gekregen. We zijn wel teruggekeerd van de Sureté naar de B&B met de taxi, omdat Sanne last kreeg van de zon.
Voor onze B&B zaten er enkele Malinezen en ene Chinees (wat die daar deed is voor ons ook nog niet duidelijk) en ze waren heel mooi Jembay (of zoiets, zo'n trommel...) aan het spelen. We werden meteen uitgenodigd in het groepje en kregen een live-concert. De gastvrijheid is hier heel groot.
Evert had zin in een lekkere, frisse watermeloen. Die zijn we dan gaan halen, we hadden er ene voor 750CF = 1,15. Alles is hier trouwens erg goedkoop voor ons. We zijn gaan eten in een hotel-restaurant in de buurt en daar betaalden we 3000CF=4,50 voor eten en drinken. En dat was (tot onze verbazing) ECHT lekker! Sanne en Nathalie spaghetti bolognese en Evert hamburger met frieten en MEGA pikante saus.
Morgen moeten we om 6u uit de veren want om kwart voor 7 komt Djiby (taxi-chauffeur) ons uithalen en hij brengt ons naar de bushalte. Daar begint een 350km lange tocht naar Koutienso. We kijken er erg naar uit om naar daar te gaan en onze handen jeuken om daar in het dispensarium te gaan helpen. Dit is dus de laatste keer dat we zomaar op internet kunnen, wanneer we de volgende keer iets kunnen posten op onze blog is dus niet zeker. Zo snel we kunnen houden we jullie allemaal op de hoogte!! hier de link voor een aantal foto's: http://picasaweb.google.com/luwel.evert/VoorbereidingenMali#
Nog warmere groetjes dan vorige keer, SEN (ps: love you Bert, Fallon en Dieche (en mams en paps))
afscheid nemen doet altijd een beetje pijn, ook nu, maar we zijn blij dat we elkaar hadden
Bij de douane begon het al meteen goed. Bij Luwel ging als enige het alarm af en een minuut later was hij zijn blackberry al kwijt. Een heel gedoe omdat hij dacht dat het nog bij de douane lag, vond hij het gewoon in zijn tas terug. typisch (mannen)!
De vlucht van Brussel naar Cassablanca verliep vlotjes. We kregen een lekkere maaltijd, wat er enkel wat uitzag als kattevoer, maar we hebben alles tot de laatste kruimel opgegeten. Voor Sanne was het de eerste keer in een vliegtuig, en voor het opstijgen begon ze telkens moppen te tappen van de zenuwen. (liggen 2 pizza's in de oven, zegt de ene tegen de andere "het is hier warm e??" waarop die andere "AAAAHHH, een sprekende pizza!!)
Aangekomen in Cassablanca merkten we meteen dat we in Afrika zaten, lekker warm, veel zwarten en weinig vrouwen. In Cassablanca hebben we niet lang moeten wachten, maar Sanne vond toch de nodige tijd om bagagekarretjes op te ruimen. Eenmaal kwart voor 9 mochtten we weer instappen. Dit duurde zeer lang want we zitten in Afrika met een Afrikaanse mentaliteit en een Afrikaans tempo. Kwart voor 9 werd al snel kwart na 9.
Eenmaal in de lucht vielen Nathalie en Sanne al snel in slaap. Evert daarentegen hield te wacht, want hij had honger, en wilde zeker niet overgeslagen worden voor het eten. Dankzij Evert hebben we dus allemaal ons buikje voor een 2e maal kunnen vullen. Dank u Evert!! De landing was andere koek. We hadden het gevoel dat we landden op een trampoline, want we stuiterden wel een paar keer terug de lucht in. Bij Sanne werd de oor-druk wat te hoog, ze bleef de rest van de dag half doof.
BAMAKO here we are! We kwamen uit het vliegtuig en stapten in de bus die ons 50meter verder afzette aan de ingang. Hadden wij even geluk! Terwijl we naar binnen gingen zagen we een man papieren uitdelen aan de deuren. Nathalie en Sanne vonden het absoluut niet nodig om dat aan te nemen, waarom zouden we ook? Nu ja, aan de douane gekomen bleek dat we dat papiertje ingevuld moesten afgeven, dus wij terug naar achter. Uiteindelijk waren we de laatste die de douane passeerden. Trouwen, raad eens wie er ook op het vliegtuig zat?? Jawel!! Hollanders! Die zitten werkelijk OVERAL!
Ons volgend obstakel was het nemen van de valies. Op zich geen moeilijke klus, maar de valiezen lieten wat op zich wachten. Evert daarentegen stond al snel met al zijn gerief klaar. Nathalie en Sanne begonnen terwijl te panikeren omdat ze dachtten dat hun valiezen gepikt waren.
Ok, gepakt en gezakt vertrokken we naar buiten, Mali in. Er stond daar een hele vriendelijke, zwarte (logisch) jongeman ons op te wachten met een papier in zijn hand waar onze namen op stonden. Eenmaal buiten, stormden een 10-tal mannen op ons af en trokken onze valiezen uit onze handen. Wij dachtten: Amai, die zijn hier behulpzaam en gastvrij. Laat ze maar doen. Nu ja, nadien moesten we dus wel een ferme fooi geven, dus we hebben meteen onze les geleerd.
Onze bagage werd verdeeld over 2 auto's. Wij zeiden tegen elkaar: we blijven samen! Dus een minuut later zat Evert in auto 1 en Nathalie en Sanne in auto 2. Auto 1: viel na enkele minuten zonder benzine. Ze zijn stilgevallen. De chauffeur, voorzien als hij is, had een bedonneke met naft en vulde daarmee een bodempje tank. Hiermee kon hij 30m verder rijden waar dan een benzinestation was. Auto 2: Sanne en Nathalie werden in de auto meteen gestreeld door een loshangend plafond. Ze begonnen aan een snelle tocht waarbij de chauffeur bijna 3 overstekende honden overreed. Daarna werd de chauffeur tegengehouden door een politiepatrouille. Die waren gewapend!! De chauffeur heeft toen een pv'tje gekregen omdat hij een kapotte "faar" (zo felle lichten, Sanne schrijft en heeft nog geen rijbewijs) had. Ze waren beter eens gaan kijken naar zijn plafond. Uiteindelijk zijn we heel in de B&B beland.
Na een korte nacht (3u15min) stonden we op omdat we zin hadden in een lekker ontbijtje. We waren weer even vergeten dat we in Afrika waren, dus we hebben daar nog wel een half uur moeten wachten op ons ontbijt wat overigens vreemde smaken bevatte. Na het ontbijt hebben we kennis gemaakt met de eigenaar van de B&B, An, en zij heeft ons goed op weg geholpen. Eerst kwam er een man naar hier, en die had Cefa's bij zodat we onze 's konden wisselen. Daarna vertrokken we te voet richting 't stad om onze visums te laten verlengen. Onderweg kwamen we een vriendelijke man tegen met een blauw kostuum en een gele bril die ons zei dat An hem gebeld had en dat hij ons moest helpen. En dat heeft hij van begin tot eind goed gedaan, dus langs deze weg, nogmaals bedankt Boy. Volgens Evert heet hij Lisan, maar we noemen hem gewoon Boy.
We kunnen onze visums morgen pas gaan halen om 15u. Dan is het te laat om nog richting Koutienso te vertrekken. Daarom vertrekken we donderdag aan onze 350km lange tocht naar het dispensarium in een typisch afrikaans "bobbel-busje". Hier zitten we nu wel op ons gemak nu, het is een mooie ruime kamer met airco wat welkom met het warme weer hier (36°C). Sanne slaapt samen met Nathalie, en Evert ligt een beetje verderop, en we worden 's nachts beschermt door een muskietennet dat heel sterk lijkt op het rose prinsessen-voileke van Nathalie. Nu gaan we eten met Boy in een hotel iets verder op. We houden jullie op de hoogte!
Hier zijn we dan voor de laatste keer vanuit België!!
Om 14 uur verzamelen we in Zaventem & om 17 uur stijgen we op richting Mali om via een overstap in Casablanca aan te komen rond 00.10 uur in Bamako ( hoofdstad Mali). We willen iedereen bedanken voor de sponsoring, we houden jullie zeker op de hoogte (tijdens ons verblijf/na ons verblijf) wat er met het geld gebeurd is en hoe de reis verloopt.
In het bijzonder willen wij ook onze familie/ouders/zussen & broers & liefjes bedanken voor de steun die we van hun gekregen hebben!!!
Bedankt allemaal en tot de volgende keer, maar dan vanuit Mali
We zijn nu volop bezig met de geldinzameling voor ons waterproject te Mali. Van de tot nu toe verkochten kaarten, hebben we voor de kleinsten onder de plaatselijke bevolking, al een aantal gadgets gekocht. De bedoeling is om deze uit te delen telkens als iemand ons dispensarium (ziekenhuisJE) bezoekt. Zuster Suzy Spaenhoven is zeer blij dat we ons zo inzetten voor een geldinzameling.
We zijn deze week ook gestart met de medicatie tegen malaria. Goed nieuws, want niemand van ons heeft bijwerkingen
Aan iedereen die ons gesponsord heeft==>>> proficiat Aan iedereen die ons nog niet gesponsord heeft==>>> steunkaarten te koop bij ons (5/stuk)
Morgen, 29/10, gaan we samen naar Protos te Gent om informatie omtrent gezondheidsvoorlichting te verkrijgen.(Zij werken aan een betere wereld voor de kansarmen, en dit op het gebied van water).
Hopelijk gaan we hiermee een heel stuk vooruit raken want we hebben nog een grote weg te gaan richting 6 december!
Vaccinaties gehad, bij de 1 al met meer nevenwerkingen dan bij de ander. Morgen visum afhalen in Brussel bij het lieve vrouwtje, hopelijk verloopt alles evenvlot als bij de aanvraag.
De grote lijnen van ons verblijf zijn uitgezet, nu kunnen we ons concentreren op de kleinere detailles zoals bv wat nemen we mee? Spijtig genoeg mogen we maar een beperkt aantal kilo's meenemen. Maar geen paniek!!! Er wordt gekeken om eventueel nog spullen in een vrachtcontainer te krijgen, zo kunnen we extra (hulp)middelen meenemen voor de plaatselijke bevolking
. Sanne is ook een beetje ziek, keelpijn en hoesten, ocharme Sanne. Sanne komt er wel bovenop met de verpleegkundige hulp van Evert en Nathalie! Jeeeeeeej!
. We waren gewoon te moe en we beginnen te veel van de Afrikaanse cultuur/luiheid over te nemen. We hebben in ieder geval al beter geslapen dan de eerste nacht. 
