afscheid nemen doet altijd een beetje pijn, ook nu, maar we zijn blij dat we elkaar hadden
Bij de douane begon het al meteen goed. Bij Luwel ging als enige het alarm af en een minuut later was hij zijn blackberry al kwijt. Een heel gedoe omdat hij dacht dat het nog bij de douane lag, vond hij het gewoon in zijn tas terug. typisch (mannen)!
De vlucht van Brussel naar Cassablanca verliep vlotjes. We kregen een lekkere maaltijd, wat er enkel wat uitzag als kattevoer, maar we hebben alles tot de laatste kruimel opgegeten. Voor Sanne was het de eerste keer in een vliegtuig, en voor het opstijgen begon ze telkens moppen te tappen van de zenuwen. (liggen 2 pizza's in de oven, zegt de ene tegen de andere "het is hier warm e??" waarop die andere "AAAAHHH, een sprekende pizza!!)
Aangekomen in Cassablanca merkten we meteen dat we in Afrika zaten, lekker warm, veel zwarten en weinig vrouwen. In Cassablanca hebben we niet lang moeten wachten, maar Sanne vond toch de nodige tijd om bagagekarretjes op te ruimen. Eenmaal kwart voor 9 mochtten we weer instappen. Dit duurde zeer lang want we zitten in Afrika met een Afrikaanse mentaliteit en een Afrikaans tempo. Kwart voor 9 werd al snel kwart na 9.
Eenmaal in de lucht vielen Nathalie en Sanne al snel in slaap. Evert daarentegen hield te wacht, want hij had honger, en wilde zeker niet overgeslagen worden voor het eten. Dankzij Evert hebben we dus allemaal ons buikje voor een 2e maal kunnen vullen. Dank u Evert!! De landing was andere koek. We hadden het gevoel dat we landden op een trampoline, want we stuiterden wel een paar keer terug de lucht in. Bij Sanne werd de oor-druk wat te hoog, ze bleef de rest van de dag half doof.
BAMAKO here we are! We kwamen uit het vliegtuig en stapten in de bus die ons 50meter verder afzette aan de ingang. Hadden wij even geluk! Terwijl we naar binnen gingen zagen we een man papieren uitdelen aan de deuren. Nathalie en Sanne vonden het absoluut niet nodig om dat aan te nemen, waarom zouden we ook? Nu ja, aan de douane gekomen bleek dat we dat papiertje ingevuld moesten afgeven, dus wij terug naar achter. Uiteindelijk waren we de laatste die de douane passeerden. Trouwen, raad eens wie er ook op het vliegtuig zat?? Jawel!! Hollanders! Die zitten werkelijk OVERAL!
Ons volgend obstakel was het nemen van de valies. Op zich geen moeilijke klus, maar de valiezen lieten wat op zich wachten. Evert daarentegen stond al snel met al zijn gerief klaar. Nathalie en Sanne begonnen terwijl te panikeren omdat ze dachtten dat hun valiezen gepikt waren.
Ok, gepakt en gezakt vertrokken we naar buiten, Mali in. Er stond daar een hele vriendelijke, zwarte (logisch) jongeman ons op te wachten met een papier in zijn hand waar onze namen op stonden. Eenmaal buiten, stormden een 10-tal mannen op ons af en trokken onze valiezen uit onze handen. Wij dachtten: Amai, die zijn hier behulpzaam en gastvrij. Laat ze maar doen. Nu ja, nadien moesten we dus wel een ferme fooi geven, dus we hebben meteen onze les geleerd.
Onze bagage werd verdeeld over 2 auto's. Wij zeiden tegen elkaar: we blijven samen! Dus een minuut later zat Evert in auto 1 en Nathalie en Sanne in auto 2. Auto 1: viel na enkele minuten zonder benzine. Ze zijn stilgevallen. De chauffeur, voorzien als hij is, had een bedonneke met naft en vulde daarmee een bodempje tank. Hiermee kon hij 30m verder rijden waar dan een benzinestation was. Auto 2: Sanne en Nathalie werden in de auto meteen gestreeld door een loshangend plafond. Ze begonnen aan een snelle tocht waarbij de chauffeur bijna 3 overstekende honden overreed. Daarna werd de chauffeur tegengehouden door een politiepatrouille. Die waren gewapend!! De chauffeur heeft toen een pv'tje gekregen omdat hij een kapotte "faar" (zo felle lichten, Sanne schrijft en heeft nog geen rijbewijs) had. Ze waren beter eens gaan kijken naar zijn plafond. Uiteindelijk zijn we heel in de B&B beland.
Na een korte nacht (3u15min) stonden we op omdat we zin hadden in een lekker ontbijtje. We waren weer even vergeten dat we in Afrika waren, dus we hebben daar nog wel een half uur moeten wachten op ons ontbijt wat overigens vreemde smaken bevatte. Na het ontbijt hebben we kennis gemaakt met de eigenaar van de B&B, An, en zij heeft ons goed op weg geholpen. Eerst kwam er een man naar hier, en die had Cefa's bij zodat we onze 's konden wisselen. Daarna vertrokken we te voet richting 't stad om onze visums te laten verlengen. Onderweg kwamen we een vriendelijke man tegen met een blauw kostuum en een gele bril die ons zei dat An hem gebeld had en dat hij ons moest helpen. En dat heeft hij van begin tot eind goed gedaan, dus langs deze weg, nogmaals bedankt Boy. Volgens Evert heet hij Lisan, maar we noemen hem gewoon Boy.
We kunnen onze visums morgen pas gaan halen om 15u. Dan is het te laat om nog richting Koutienso te vertrekken. Daarom vertrekken we donderdag aan onze 350km lange tocht naar het dispensarium in een typisch afrikaans "bobbel-busje". Hier zitten we nu wel op ons gemak nu, het is een mooie ruime kamer met airco wat welkom met het warme weer hier (36°C). Sanne slaapt samen met Nathalie, en Evert ligt een beetje verderop, en we worden 's nachts beschermt door een muskietennet dat heel sterk lijkt op het rose prinsessen-voileke van Nathalie. Nu gaan we eten met Boy in een hotel iets verder op. We houden jullie op de hoogte!
Hier zijn we dan voor de laatste keer vanuit België!!
Om 14 uur verzamelen we in Zaventem & om 17 uur stijgen we op richting Mali om via een overstap in Casablanca aan te komen rond 00.10 uur in Bamako ( hoofdstad Mali). We willen iedereen bedanken voor de sponsoring, we houden jullie zeker op de hoogte (tijdens ons verblijf/na ons verblijf) wat er met het geld gebeurd is en hoe de reis verloopt.
In het bijzonder willen wij ook onze familie/ouders/zussen & broers & liefjes bedanken voor de steun die we van hun gekregen hebben!!!
Bedankt allemaal en tot de volgende keer, maar dan vanuit Mali
We zijn nu volop bezig met de geldinzameling voor ons waterproject te Mali. Van de tot nu toe verkochten kaarten, hebben we voor de kleinsten onder de plaatselijke bevolking, al een aantal gadgets gekocht. De bedoeling is om deze uit te delen telkens als iemand ons dispensarium (ziekenhuisJE) bezoekt. Zuster Suzy Spaenhoven is zeer blij dat we ons zo inzetten voor een geldinzameling.
We zijn deze week ook gestart met de medicatie tegen malaria. Goed nieuws, want niemand van ons heeft bijwerkingen
Aan iedereen die ons gesponsord heeft==>>> proficiat Aan iedereen die ons nog niet gesponsord heeft==>>> steunkaarten te koop bij ons (5/stuk)
Morgen, 29/10, gaan we samen naar Protos te Gent om informatie omtrent gezondheidsvoorlichting te verkrijgen.(Zij werken aan een betere wereld voor de kansarmen, en dit op het gebied van water).
Hopelijk gaan we hiermee een heel stuk vooruit raken want we hebben nog een grote weg te gaan richting 6 december!
Vaccinaties gehad, bij de 1 al met meer nevenwerkingen dan bij de ander. Morgen visum afhalen in Brussel bij het lieve vrouwtje, hopelijk verloopt alles evenvlot als bij de aanvraag.
De grote lijnen van ons verblijf zijn uitgezet, nu kunnen we ons concentreren op de kleinere detailles zoals bv wat nemen we mee? Spijtig genoeg mogen we maar een beperkt aantal kilo's meenemen. Maar geen paniek!!! Er wordt gekeken om eventueel nog spullen in een vrachtcontainer te krijgen, zo kunnen we extra (hulp)middelen meenemen voor de plaatselijke bevolking
