Dinsdag ontbijtje gekregen van Mamadou en ons klaargemaakt om naar het strand te gaan.

We waren nog geen 100 meter verder of onze nieuwe 'maat' Samba maakte al een praatje met ons. We probeerden hem heel vriendelijk af te wimpelen maar Senegalezen hebben een 'bon coeur', hij moest toch die richting uit dus zou ons graag de weg wijzen. Jaja ... 

Enfin, we zagen heel wat, op dat strand. Prauwen die in en uit zee gerold worden op lege gastonnen, afgehakte vissenkoppen, madammen die vis kuisen, mannen die de netten herstellen, kinderen die garnaaltjes uit het zand filteren, kleine dunne paardjes met kar, straathonden,... veel geuren en kleuren en bedrijvigheid. Jammer genoeg ook de nodige portie afval. Proper was het er zeker niet. We liepen verder door een vissersdorpje en verkenden zo Yoff, noordelijk stukje Dakar.

We hadden het nu wel gehad met onze vriend Samba, dus gingen even terug naar de Viavia om hem kwijt te geraken. (natuurlijk vroeg hij geld voor het gidsen, dat hebben we hem dan ook maar toegestopt ... bon coeur mijn gat). Daar maakten we een praatje met Yasmina en besloten wat later het eiland Ngor te bezoeken om daar iets te eten.

En, "Allah zat er voor iets tussen", want wie komen we op de weg daar naartoe weer tegen? Jawel, de Samba. En  alweer volgde hij ons. Nu waren we wel duidelijk dat we niet weer zouden betalen, hadden geen gids nodig. Oké oké,  geld is niet belangrijk! Bon coeur, bon coeur! Goed, hij volgde ons tot op het eiland maar daar hebben we hem dan toch aan zijn verstand kunnen brengen dat we liever alleen zouden zijn, hoe stom dat ook klinkt. Zijn slotzin "nous sommes comme des mouches,  mais on pique pas!" Al chance ...

Ngor is mooi. Heel gezellige steegjes, enkele huisjes met ommuurde tuintjes, hier en daar stranden waar je kan zwemmen en verder omringd met rotsblokken. Het was er ook veel properder dan in Dakar zelf. Helder water, aangenaam briesje en aan de overkant een heel mooi zicht op de oceaan. Leuk!

Woensdag was een regenvoormiddag. Na de middag trokken we meer richting centrum. Poging 1 was met de bus (die hadden we gisteren al bijna vlekkeloos kunnen nemen), maar deze keer stonden we daar zo'n 2 uur te schilderen. Dat was wel genoeg, een vriendelijke taxichauffeur bracht ons naar la place d'independance. Daar wat rondgekuierd, iets gegeten, nog wat "mouches que ne piquent pas " van ons afgeslagen, een museum bezocht en dan stilaan weer naar de Viavia. Waaaaannnnnttttt, Somaya is in't land! 

(Foto's komen later op Facebook. Blijkbaar zijn ze te zwaar voor deze website ... grrrmbl)