Wat we vandaag nog gedaan hebben en wat er nog zal komen:
Vandaag: In de voormiddag waren het de Olympische spelen met de kinderen (Animatie), dit was op zich nog best fijn. De kinderen gingen er helemaal in op en deden heel goed mee. Dus een geslaagde activiteit. Nadien kregen ze allemaal een pakje (rugzakje, lekstok, balpen, 2 ballonnen en een drankje) en een medaille. Helemaal echt dus Na de middag waren we vrij en ben ik samen met tash naar het marktje hier in Pikine geweest en hebben we nog wat souvenirs gekocht.
Weekend: Morgen (vrijdag) om 8 uur 's morgens vertrekken we op weekend. 2 4x4's komen ons morgenvroeg hier oppikken om dan via de kust naar de woestijn te rijden. Daar overnachten we dan ook om zaterdag naar St Louis te rijden. Dat is een toeristisch stadje, dat vroeger ook de hoofdstad was van Senegal. (Bijzaaaaak ), waar we ook nog wat souvenirs kunnen kopen. (Je leest het goed, ik denk dat er veel volk een souvenir zal krijgen, want we kunnen hier veel 'winkelen' ) En zondag rijden we terug richting Pikine.
Maandag: In de voormiddag en een stuk van de namiddag, zijn we weer vrij. (dan mogen we reposeren ) We gaan dan met zen allen nog een artisanaal marktje bezoeken in Dakar om nog wat souvenirs te kopen ... Om 18 uur hebben we evaluatie met de Senegalese animatoren. Dan bespreken we de hele maand, wat er goed was, wat er beter kon, ... Kan misschien handig zijn voor de volgende groep in augustus.
Dinsdag en Woensdag: Dan gaan we nog relaxen in Toubab Dijalow. Het strandje waar we vorig weekend ook naartoe geweest zijn. Daar zullen we ook de anderen van Bouworde ontmoeten. (van de andere kampen hier in Senegal) Hier overnachten we dan tot woensdag.
En woensdag nacht rijden we nog een laatste keer naar Dakar, om naar de luchthaven te rijden ... Dan zit ons avontuur erop ... We zullen vertrekken met dubbele gevoelens ... Het was hier heel leuk, de mensen zijn super, we hebben ons hier heel goed geamuseerd, we hebben leuke mensen leren kennen (zowel de belgen als de Senegalezen), maar langs de andere kant zullen we ook blij zijn om terug in Belgie te komen. Dan kunnen we eens op ons gemak door de straten wandelen, zonder dat ze je constant handjes komen schudden, we kunnen ons eens rustig douche of eens rustig naar het toilet gaan, zonder dat ze na 2 minuten op de deur komen kloppen en vragen of je bijna klaar bent ...
Conclusie: Het was een supertoffe ervaring, een heel avontuur, met de nodige ups en downs, maar zeker zeeeeeer geslaagd. Een ervaring voor het leven!!!
PS: Dit is waarschijnlijk ons laatste berichtje op onze blog, je kon lezen dat we niet zoveel tijd meer hebben, maar donderdag zijn we thuis en dan kunnen we ALLE verhalen live komen vertellen, met de nodige foto's
Weekendje nummer 2 was niet zo straf als weekend nummer 1, maar hier toch een kort verslagje:
Zaterdag vertrokken we met het busje naar Toubab Dijalow, dit is een strandje aan de petit côte. We hadden ons nog niet geinstalleerd en er stonden al een stuk of 6 verkoopsters rond ons. (met kettingkes, armbandje, oorbellen, doeken, ...) Zij placeerden zich samen met ons daar op de grond en probeerden hun spulletjes te verkopen ... wat vrij goed gelukt is, sommige onder ons kunnen niet weerstaan aan al die juwelen !!!
Na het bezoekje aan het strand en een frisse duik, gingen we op zoek naar eten. Uiteindelijk zijn we gestopt in een winkeltje waar we brood kochten en een grote pot confituur. We hebben ons dan met zen allen voor de winkel op de grond gezet om daar onze broodjes op te eten. Maar al snel hadden we door dat ook de vliegen daar veeeeeeeeel honger hadden, dus die kwamen gezellig met ons mee-eten, wat wij natuurlijk niet zo apprecieerden. , dan maar eten in de bus, en ondertussen ook verderrijden naar onze volgende bestemming in Diourbel, hotel Keur Patrick. De buschauffeur wist dit hotel niet zijn, dus moesten we het even vragen aan de mensen in de buurt, maar dan bleek dat ook zij niet wisten waar dat hotel was. Jammer, dan maar een smsje naar kim om de telefoonnummer van het hotel te vragen, we kregen dan de nummer van kim door, en natuurlijk vond hij dat heel grappig en zei hij 'kan je mij weer niet missen?' ) Neen kim, we konden je niet missen Dan naar het hotel gebeld om te vragen hoe we er konden geraken en het dan uiteindelijk ook gevonden.
Wij waren natuurlijk heel nieuwsgierig naar de kamers, goeie bedden, badkamer, proper, ... (we stellen hier wel wa eisen ) Maar aiaiaia wat was me dat een kleine tegenvaller. De kamers waren op zich wel heel mooi, maar zoooo vuil. Het afval lag er op de grond, gemengd met wat dode en levende kakkerlakken. Dus eigenlijk niet zo goed. Maar de badkamer was wel een topper. Die was op zich wel proper en had stromend water. Dus al bij al viel het nog wel mee, als we op onze handdoek zouden slapen en niet naar de grond keken, ging het zo slecht nog niet zijn. Na het installeren op de kamer was er het eten. Spaghetti in een grote kom. Om lekker gezellig samen uit een pot te eten (maar dat zijn we ondertussen al gewoon) Tash vroeg dan tijdens het eten nog een cola, maar die was op in het hotel. Ik stelde voor om mijn cola te delen, maar die vent van daar zei direct van neen neen ik zal wel ergens ene gaan zoeken. (Ergens daar in de middle of nowhere een winkeltje gaan zoeken zeker ... ik weet het niet, maar Tash had een kwartier later haar cola , en ik heb niet moeten delen ... Na het eten lekker stromende douche genomen, ZALIG en daarna gezellig met zen allen op het dak wat gebabbeld met een glaasje wijn (voor sommigen).
Zondag zijn we de Moskee van Touba gaan bezoeken. Deze moskee mag je niet betreden zonder toepasselijke kledij, dus onze buschauffeur (die in Touba woont), nam ons mee naar zijn huis, waar we allemaal een gepaste outfit kregen om de moskee te betreden. Voor ons gewoon een leuk verkleedpartijtje Dan in klederdracht naar de moskee, waar we een rondleiding kregen in de gietende regen (en je moest je schoenen uitdoen daar, dus dat was gezellig, op blote voeten in de regen huppelen, met een rok die veeeeeeeeel te lang was, ik voelde me een echte huppeltrut (En tash beaamde dat, dus er zal wel iets van waar zijn zeker ... ) Na het bezoek aan de moskee, moesten we natuurlijk de kledij terug naar de familie van de chauffeur brengen. De chauffeur bracht ons naar een grote kamer in zijn huis en zei dat we maar even moesten gaan zitten, want ze gingen direct het eten brengen. Wij "Huh eten???" Ja idd, we kregen naast het gebruik van de kledij ook nog een lekkere maaltijd voorgeschoteld, MET COLA . Ja watte, de Senegalezen zijn toch wel extreem gastvrij hoor. Maar het was zeker gezellig, en dan moesten we zelf niet meer opzoek gaan naar eten. Na het eten reden we terug richting Pikine. We zaten een halfuurtje in de bus, en er kwam rook uit de bus, wij even in paniek, maar het bleek dan uiteindelijk gewoon een draadje van de bus dat doorgebrand was, 'ce n'est pas grave' zei de chauffeur ... Wij dachten er eerst wel anders over, maar toen de buschauffeur de draadjes aan elkaar knoopte en gewoon kon verder rijden zonder problemen was het voor ons OK. We zijn veilig in Pikine geraakt, zonder kleerscheuren. Dus zo erg zal het niet geweest zijn.
En dan heel vermoeid terug aangekomen in ons appartement, waar we nog iets gegeten hebben (spaghetti, gemaakt door tash en Najila, SUPERLEKKER, maar oh zo zwaar )
En dan lekker onder de wol ... of noem het maar onder ons muskietennet, wol hebben we hier niet nodig, veeeeeeel te warm.
Wanneer je samen op stap gaat en 24/24 bij elkaar bent, gebeurt het al eens dat er gekke dingen worden gezegd. Hieronder volgt het bewijs.
Najila: Struik struik struik, boom boom, struik struik, boom .... We zaten al ettelijke uren in de bus, de helft van de mensen sliep. De gedachten gaan de vrije loop. En je vraagt je af: wat is nu eigenlijk het verschil tussen een boom en een struik? Dan maar aanduiden en benoemen (Dat is een boom, dat is een struik,... en geloof me: hier zijn er veel!)
Tash: Erniiiee er zit een banaan in je oor Hanne: Eikes! Een banaan in m'n oor Tash: Erniiiee, er zit een ei in je oor Hanne: Wat zeg je, Beeert? Tash: Erniiiee, er zit een ei in je oor Hanne: Wat zeg je, Beeert? Ik kan je niet horen, er zit een ei in m'n oor Het resultaat van twee heel moeilijke en vermoeiende dagen (ziekenhuis, vies hotel, slechte bedden,...). Het gesprek ging nog veel langer door, maar te veel details en je zou wel eens kunnen denken dat we gek zijn...
Tash: OEI! De kraan loopt! Kei-raar! Ik probeerde de kraan open te zetten in de hoop dat er water uitkwam en groot was mijn verbazing toen bleek dat het echt zo was. Een mens is al snel gewoon aan andere dingen.
Tash: Ik probeer niet te veel na te denken... Ik zei dit toen we de vuiligheid en dergelijke zagen in ons 'hotel'. En serieus: als je nadenkt over de bende bacteriën en beesjes, dan ga je niet slapen. Dus niet nadenken is dè boodschap!
Iedereen: Zweeeejtreeeejt !! Spreekt voor zich?
Tash: Genieteeeeuuhhhh!! Euforiemoment !!!! Hanne was gaan winkelen en bracht speciaal voor mij een fles cola light lemon (en chips) mee... Was dit even genieten! Bij deze nog een dikke dankjewel voor Hanne
Lieselot: Dopje, dopje, dopje, doe maar in het sopje,... We wassen hier zelf onze kleren en om het wat fijner te maken, zegt Lieselot elke keer dit fijne versje op (het gaat nog beetje verder ).
Joris: Er zijn 3 atomen (ipv axioma's)
Najila: Ik ga m'n boekje es nemen. Mag ik uw boekje effe lenen? Ze was gewoon te lui om haar eigen boekje te gaan halen
Lieselot: We spelen waarheid, durven of doen, maar dan zonder durven of doen En wat wij toen te weten te komen zijn... Dat houden we voor ons zelf
Najila: Ge zijt een reumakieke Het was een moeilijke trap om af te gaan... (eerst een hoge, dan een lage trede,...)
Liesbet: Iemand een fruittella? Ze gooit dan fruittella's door de bus Ineke: Ik vind den oranje niet meer
Joke: Zet de verwarming eens aan Het was zowaar een beetje fris in de bus (we hadden rond gewandeld in de regen en dan in een busje gezeten met open raam... Veel wind, dus wel wat frisjes). De verwarming stond wel degelijk aan, maar je voelde er niks van Dat is dus ook zo met de kilometerteller: Je kan gemakkelijk 0 per uur rijden, maar geweldig snel gaan
Lieselot: Pas op voor de gaatjes in de auto, want we rijden door een diepe plas. De kwaliteit van de auto's is inderdaad niet om naar huis te schrijven Veel gaten en veeeeeel regen gisteren, geen goede combinatie. In België zou het rampenplan al afgekondigd zijn.
Najila: Auw, auw, mijn milt! Sewes ga ik dood. Tash: Da's niet erg, dan hebben wij meer spaghetti. Liesbet: Wie stemt er dat Najila doodgaat? (Liesbet stemt als enige, Najila lacht hier mee) Liesbet: Ja, maar mijn stem is groot. We gingen 's avonds spaghetti maken als goeie afsluiter van het weekend en geloof me, we hadden er zin in Dus een man minder zou ideaal zijn, dan hadden wij meer Het stemmen is een traditie bij de Senegalezen (debatteren, discussiëren, en dan natuurlijk stemmen over wie wat wil)
Tash: Ik heb mijn eerste vervuilingsactie gedaan! Hanne trekt grote ogen (geschokeerd) Tash: Oh nee! En gij hebt het gezien!! Ik gooide het papiertje van een fruittella (roze!) uit het raampje van de bus. In België doe ik dit NOOIT, maar er was geen vuilbak ter beschikking. Vermits iedereen het hier ook doet (blikjes, flessen,... allemaal dus veel groter)
Hanne: Tash, wilt ge cola? Tash: Nee Hanne: Zijt ge ziek?? Toch een korte uitleg: hier is gewone cola (ongeveer toch) en 'Africa cola'. Dat laatste is niet te drinken en dat werd mij aangeboden... Dusja...
Het was me nogal een weekend... Vandaar hier een uitgebreid verslagje: We vertrokken vrijdag met het 'busje' naar Ndangane. Daar zouden we vrijdagnacht slapen. Na vier uur rijden kwamen we eindelijk aan, hunkerend naar stromend water. Helaas, geen stromend water, zelfs geen water in een kom... Zware teleurstelling. Maar kom, we stonken allemaal, dan is dat zo er niet . We zijn dan maar gaan eten (biefstuk met friet, maar je moet je hier niet te veel bij voorstellen...), maar Hanne heeft niks gegeten. Het Frans toilet daarentegen was wel voldaan... Het was duidelijk dat haar buikje niet in orde was. Later zou blijken hoe erg niet in orde. Toen we gingen slapen en al een tijdje probeerden de muggen van ons weg te slaan, begon Hanne pas echt ziek te worden. Extreme buikpijn, uitdroging, koorts, geen kracht,... We besloten er een dokter bij te roepen (het was 2uur 's nachts), maar die zei dat we naar zijn praktijk moesten komen. Dus Tashje in haar geweldig mooie pyjama (Cannavaro bloesje) mee en op naar de dokter. Nuja... dokter... Hij besloot dat Hanne moest blijven, ze kreeg een baxter en een bende zakjes hier aan. Was het ene leeg, kreeg ze een ander. Het was ondertussen zo'n 3/4uur en we waren best wel moe, maar de dokter dacht er blijkbaar anders over. Ik weet nu verdacht veel over zijn leven (en nee, ik hoefde dat allemaal niet te weten...). Ook het feit dat hij lachte omdat Hanne wat schrik had van de spuit (je zou voor minder als je de hygienische toestand daar zag), was niet bepaald meelevend te noemen. Maar kom, nadat alle zakjs leeg waren en de dokter was uitgepraat, ging ie toch slapen. Wij ook. Of toch niet, want Hanne moest om de tweevoet naar toilet. En als echt vriendin hield ik haar natuurlijk gezelschap Nu hebben we geen geheimen meer voor elkaar, HAHA Veel geslapen hebben we niet (gemakkelijk gezegd: niet geslapen), zeker niet toen we iets te veel diertjes ontdekten... 8 spinnen boven mijn hoofd (JA reuzespinnen en JA heb ze laten hangen!! Ik word groot ), enkele kakkerlakken over de grond, minidiertjes (vlooien?) tegen de muur en op de koop toe een megamot. Maar die is niet meer... Na enkele keren kloppen en missen, vloog het ding in m'n broek en TOEN HAD IK ER GENOEG VAN 1 minuut stilte voor het beesje... 's Morgens ging ik dan terug naar het logement, toen Kim en Joke me aflosten. Krijg ik even later het bericht dat de dokter Hanne niet wil laten gaan. En ik ken Hanne, die ging daar niet blijven. Inderdaad, na een bericht van Kim dat hij verantwoordelijk is, mocht ze vertrekken. Ze zou wel naar een privéziekenhuis in Kaolack gaan, terwijl wij de bootjes naar Toubacouta zouden nemen. Dat is er niet ver van af en dan zou ze tegen de avond naar ons komen (we bleven in Toubacouta slapen).
Verder op de dag draaide het iets anders uit, maar nu even apart verslag. Want de zaterdag was voor ons wat verschillend.
TASH: We vertrokken naar de boot (Pyroc. Stel hier maar een grote kano bij voor met motor) en met zn allen er in. Heel tof (toen de motor besloot te starten ). We voeren op de Sine Saloum en daar zijn zo'n 300 eilandjes in. We zouden er een viertal bezoeken. Het eerste eilandje was 'Ile de Diable'. Veel schelpen, veel armoe (het artisanaal marktje bestond uit welgeteld 3 kraampjes...), nog meer krabben (die lopen hilarisch!! En Ineke loopt er hilarisch tussen, want ze had reuzeschrik ). De duivel hebben we echter niet gezien. Wel een klein 'vakantiedorpje', bestaande uit 4 hutjes MET STROMEND WATER. Opgericht door de zoon van de vorige president. Hoera!
Op naar het volgende eilandje. Djirnda genaamd. Niet veel te zien, buiten een bende kindjes die je direct komen begroeten, geld vragen, handje geven,... Heel gek wel: ze wachten je op de aan de kade, precies of je bent de prinses van t een of t ander. TUBAAB TUBAAB TUBAAB... Of hoe het voelt als je een attractie bent... Volgende eilandje: Fambine. Kade opgelopen, tafel vol met dooie vissen gezien (stinkeeeuuuhhh) en dit is ook het eiland waar de pyrocs worden gemaakt (foto's volgen ). We waren het ondertussen wel beetje beu in de boot en we wilden zo snel mogelijk naar Toubacouta (er was ons tenslotte lopend water EN een zwembad beloofd). Op naar het laatste eilandje, een onbewoond. Hmm... niet echt interessant, maar wel mooi: beetje groen, beetje zand,... En dan de laatste lijn naar het zwembad.
HANNE: Hele dag in de bus geslapen en iets gaan drinken in een restaurant met een miljoen vliegen aan je glas. Tot hier toe mijn verslag.
Aankomst in Toubacouta: Hanne wacht ons op en wat zie ik als ik een bende trapjes neem??? EEN ZWEMBAD. Dus kleren uit (had bikini onderaan hoor, niet geschokeerd zijn...), douche nemen (lopend water, manman, LUXE) en SPRINGEEUUHHHH Even echt genieten dus, zoals we het gewend (en verwend) zijn.
's Avonds begon ik me dan niet goed te voelen (als je drie keer op een halfuur naar het toilet gaat, is er iets mis, hè), dus antibiotica genomen en gaan rusten. Alhoewel ik snel terug uit bed was... De eigenaar van ons hotelletje (ook huttencomplexje) had speciaal voor ons voor een 'spectacle' gezorgd. Djembés, danseressen (voelde me even in Toast Kannibaal), vuurspuwer, 'glasligger',... Naar die laatste twee heb ik amper gekeken... Vuur in je oog, rollen in glas... Nee dankje. Blijkbaar hadden ze ook al opgetreden op Couleur Café.
De volgende dag naar het marktje gegaan, busje terug naar Pikine genomen. 7 uur rijden (rijden is hier relatief...), dus enkele keren gestopt: iets gaan eten (in een pizzeria, zonder pizza, zonder fruitsla, zonder pannenkoeken, maar MET spaghetti) en in Mbour even het strand bezocht. Dan eindelijk aangekomen bij ons 'thuis'. Nog nooit zo blij geweest ons potje met water te zien
Besluit: Tof weekend, extreem vermoeiend en alles is terug ok (ja mama, dit is tegen jou, niet ongerust zijn ) Nog een besluit: er zitten hier te veel muggen (17 beten op 1 been...), te veel vliegen, en naar mijn gevoel nog te veel ander ongedierte Maar zoals eerder vermeld: ik word groot (al kan je me soms wel horen roepen tot in België denk ik - hoe zou je zelf zijn als er een kakkerlak over je voet loopt...)
Tot het volgende verslagje!!
PS Meter: Bedankt voor de toffe berichtjes, meer van dat! En de friet komt er aan (nuja, echt friet is dat hier niet....), maar de boulet moet ik nog zoeken en andalouse hebben ze hier niet (ketchup en mayonaise wel Vooral de ketchup is een zéééér goede zaak)
Vandaag zijn we naar het slaveneiland geweest, de trip naar daar was de moeite amaai. We spraken daar 3 taxi's aan of ze ons voor 3000cefa naar de boot wilde doen. Okej, geen probleem ... We vertrokken... Rijden op de baan (als ge da baan kunt noemen ) in senegal ... een hele belevenis. Iedereen rijdt hier naar eigen goesting. De een steekt voorbij langs rechts, de ander rijdt te hard, nog ne andere rijdt kei stil, pinken doe je door je hand uit de raam te steken, want de pinkers werken vaak nie meer. (de auto's zijn heel luxueus ) Op het rond punt wist de chauffeur niet goed waarheen, dus rijden we daar maar 2 keer rond, en als we het rond punt af waren, werden we tegengehouden door de politie, oeioei ... we kregen schrik. De politie vroeg de papieren van de chauffeur, nam ze aan en reed ermee weg. Okej, wij van 'ey, wa gebeurt er hier' en dieje chauffeur antwoordt 'c'est ne pas grave' en dieje rijdt gewoon verder, zonder papieren. Waarvoor hij tegengehouden werd is ons niet duidelijk, hij deed zoveel overtredingen, dus voor welke van de 10000 hij tegengehouden is weten we niet. Achteraf zei kim dat de Senegalezen 4 of 5 rijbewijzen hebben, voor moest er een afgepakt worden, dus dieje mens kon gerust verder rijden ... (wij waren iets minder gerust)
Dan op de boot naar het slaveneiland ... rustig boottochtje.
Eens daar aangekomen werden we overrompelt door verkopers ... wat we daar allemaal gekocht hebben (met ons hele groepje), daarvoor is deze blog te klein (veel dus) Even een opsomminge van wat we er allemaal gekocht hebben: -oorbellen -oorbellen -oorbellen -oorbellen -ketting ==> Daar smeten ze mee naar onze kop, amaai!!!! -ketting -ketting -djembees -schilderijen
De verkopers zijn wel heel opdringerig, je mag hun kraampje niet verlaten zonder iets te kopen, of ze bekijken u echt vies. (maja we komen daar maar ene keer ...) Maar dingen kopen was natuurlijk ook leuk, wij maakten er een spel van om af te dingen, en uiteindelijk betaalden we meestal ongeveer 1/5 van de prijs dat zij ervoor wilden hebben. Hoe goed zijn wij. (maar ze vragen dat ook zelf, om af te dingen, dus das normaal hier)
En dan na al het gekoop zijn we met zen allen gaan eten. Eten samen met de poesjes. Er leven heel veel straatkatten op dat eiland, en die kwamen steeds onder de tafel eten zoeken, wat soms wel lachwekkende situaties met zich meebracht, telkens als we iets voelden aan onze benen, dachten we dat het een kat was en was het even verschieten. (en de mensen rondom ons zullen het geweten hebben wanneer er een kat was, want dan kwamen ze af met een zweepje, om de katten weg te jagen. )
Dan de boot terug naar huis en ook de taxi. Deze taxi verliep vlotjes, de chauffeur was ook wel redelijk agressief in het verkeer, maar dat zijn we hier nu ondertussen wel al gewoon. Een andere mentaliteit van rijden in het verkeer. (voor ons een hele aanpassing, en soms al eens met wa schrik in de auto zitten ...) Maar we zijn allemaal heelhuids terug aangekomen in ons appartement.
En dan zijn we met een paar gaan djembe spelen, wij zijn gewoon natuurtalenten. (binnenkort een djembee-groep in belgie)
Tot jullie spreekt een bangelijk groepje belgen, die momenteel verblijven in het verre Senegal.
Hier is alles tip top in orde. De mentaliteit van de Senegalezen is wel even aanpassen, want amaai ... die zijn lekker sociaal, da zijn wij niet gewend zalle Maar hier hebben we niet zoveel keus, wij moeten ook gewoon sociaal zijn, geen andere optie. Maar da lukt ons al aardig. We integreren ons goed. Al zeggen we het zelf.
Het eten is hier ook wel cava ... of mijn Afrikaans dieet hier zal werken weet ik nie ... -12kg zal er toch niet inzitten :p
Verder hebben we hier al goed gelachen, want de Senegalezen vinden het leuk om nederlands te leren, maar je kan je al inbeelden wat voor gesprekken er dan ontstaan ... heel onverstaanbaar :p Soms een beetje wolofs, dan een beetje frans en dit alles gemengd met wat nederlands ... een mooie taalcocktail !!!!
Waar we het soms wel moeilijk mee hebben is het feit dat de Senegalezen nogal graag discussieren ... Tot vervelens toe, een organisatie van een animatie dag kan hier gemakkelijk een dik uur duren. (en een heel dik uur ) En vermits we die nie altijd even goed verstaan is da meestal echt saai. Maar ach, als ze daar gelukkig mee zijn, wij passen ons aan he.
En de muziek dat ze hier graag horen gaat als volgt ' ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH ALLAH, en nu stel je nu voor dat Hanne en Tash da zingen, dan hebde de muziek die ze heel graag horen ...' Degene die zich da nie kunnen voorstellen, die zulle we da wel eens laten horen als we terug zijn. (wij zijn echte chanteuses )
Maar goe nu moeten we gaan eten, kdenk dat het frietjes met gehaktballen zijn ... WANT JA ZE KENNEN HIER OOK FRIETJES ... Senegal is dus cool
Wegens wat weinig tijd, hier enkele weetjes: => Wij zijn allemaal TUBAAB, dat betekent blanke. Dat roepen ze hier de hele tijd naar jou. Wij roepen dan terug OLOF (zwarte dus) => Douchen: Potjes water vullen en over je gieten => Haar wassen: Samen met hanne water gieten over je hoofd, shampoo uitwrijven met vier handen => Toilet: Potjes water gieten en hopen dat alles weg stroomt => Om 5 uur 's ochtens zingt de 'moskeeman'. Alllaaaaaaahhhhhh Akbaaaaaarrrrr => Als je om 9 uur afspreekt, is het goed als je tegen half 10/10 uur er bent. Dan ben je hoogstwaarschjnlijk nog de eerste. => we doen een spelletje met de groep. Als we samen in het salon zitten en de bel van de deur gaat, roepen we om ter snelst 'HALLO WIJ ZIJN DE NIEUWE BUREN'. Kim (=begeleider) woont blijkbaar in een Nederlandse wijk en daar komen ze dan bellen en zeggen ze dat. Als je de laatste bent die het roept, moet je 50cefa geven (1euro=650cefa). Op t einde gaan we daar iets mee drinken :) => Een banaan kost hier 100cefa... reken maar eens uit! Flesje cola: 400cefa (drinkeeeeeuuuuuhhh) => Qua eten: rijst met vis, rijst met rund, rijst met groenten, rijst rijst rijst!! => Qua drinken: Water in zakjes dat naar planten smaakt en natuurlijk cola (maar toch andere dan thuis hoor, zei de kenner) => Ene had hier Nederlands woordje geleerd: poepen. Ze hadden hem gezegd dat het een begroeting is... We hebben hem maar duidelijk gemaakt dat hj dat NOOIT mag zeggen => Enkele woordjes Wolof: - Salaam Maleikum (en je antwoordt: Maleikum Salaam), Das een groet en betekent 'Vrede met jou' - Nan Nga def = Hoe gaat het? (je antwoordt: Magni Fi) - Waw = ja De rest volgt later Nu eten (heb net gehoord dat we frietjes gaan eten... ben benieuwd ) Straks nog werken (op z'n Senegalees, dus meer pauzes dan werken) Daarna is er een concert. Morgen de toerist uithangen in 'Ile de Gorée' en dan maandag nieuwe week met werken (internetcafé schilderen en inrichten) en animatie TOT DE VOLGENDE !! Tash & Hanne
Hey allemaal, Even dit korte berichtje om te laten weten dat alles goed gaat, dat het hier vré warm is en dat we zeker nog van ons gaan laten horen. We hebben niet veel tijd tussen om veel te schrijven, maar ik kan je verzekeren dat we al een hele boek kunnen schrijven. Over talibés, toubab, het Wolofs,... Maar we doen ons best, us nog even geduld! Tot de volgende! De smeltende groep :)
Hey allemaal, Morgen vertrekken we naar Senegal ! En via deze blog houden we jullie op de hoogte van onze avonturen. Vergeet zeker niet ons gastenboek aan te vullen of reacties te geven op de berichten. Het zou fijn zijn van jullie te horen ! Hopelijk tot snel ! NATASHA & HANNE