En voila, het is officieel. Ex is terug het lief! Ik kan wel zingen, dansen, roepen. Energie te veel! Daarom ben ik zo blij dat ik het hier kan posten. Hij wil vermijden dat er te veel "aandacht" is voor ons, dus gaan we nog eventjes niets zeggen. Het is niet dat er daarom iets fout zit hoor. Alleen, aangezien we in de zelfde klas zitten en nog 2 keer examens hebben... Als de mensen van de klas dan te weten komen dat we weer samen zijn, stelt iedereen vragen, geeft iedereen commentaar en dat kun je natuurlijk best missen in de examen periode. Maar echt, mijn geluk kan niet op. Ben direct terug op mijn roze wolk gegooit en ik denk niet dat ik er snel af kom. Nu ja, met Lief weet ik nooit eh. Het ging al bijna fout omdat de ex van een vriend van hem eigenlijk een weekend parijs had geboekt voor haar en die vriend. Nu zij uit elkaar zijn wou dat kind mijn Lief meenemen. Persoonlijk vind ik dat een beetje vreemd dat ze dat gewoon al vraagt. Daar zou ik precies het lef niet voor hebben. Neem dat toch gewoon een goede vriendin mee. Misschien dat ik het daar ook nog een beetje moeilijk mee heb. Het was dan ook een van zijn redenen voor twijfel. Zo lang hij met mij samen is, kan hij niet zomaar doen wat hij wil. In mijn ogen zijn er toch een paar verplichtingen in een relatie. Het hoort volgens mij helemaal niet dat je uitgaat, gaat slapen, op reis gaat met, ... één single meisje alleen. Met een groep, zelfs een groep meisjes, zie ik niet echt een probleem. 1 of 2 meisjes daar kan ik precies niet mee om.
We zullen zien wat we er van maken... (ik weet dat ik snel heb toegegeven... maar hij werd steeds afstandelijker) XX S.
Dit is een te erge examen periode. Ik verwaarloos mijn lezers totaal, ik verwaarloos mijn vrienden, ik verwaarloos mijn zus, ik verwaarloos mijn dieet, ik verwaarloos zowat alles! Daar voel ik me natuurlijk al slecht over. Alleen is er ook nog een grote kans dat het eigenlijk niet uitmaakt. De examenreeks is totaal niet goed geweest. Het leek wel alsof ik de hele tijd met een te kort aan tijd zat. Alsof ik uren naar de zelfde pagina kon staren en op het examen nog steeds geen letter onthouden had. Vermoedelijk betekend dat dus ook dat ik in augustus opnieuw mezelf kan opsluiten. Natuurlijk heb ik ook al voorgenomen om zelfs in juli al te beginnen met het herhalen van de cursus. Zelf om direct na de examens al een taak te maken die ik in herexamen moet afgeven. Waarschijnlijk heeft ook iedereen hier door dat ik dat nooit ga doen. Misschien is dat ook iets dat ik op mijn lijstje moet zetten.
Gelukkig heb ik me wel gehouden aan het elke dag wegen. Zo weet ik dat ik tenminste niet stijg in het gewicht. Dreamy heeft dat duidelijk niet gedaan en wist me te vertellen dat ze nog eens dik 3 kilo bij gekomen was in de examens. Jammer voor haar natuurlijk. Nu zit ze aan een te verliezen gewicht van 20kilo. Zelf ga ik niet echt naar beneden maar ik slaag er wel in om mijn gewicht stabiel te houden. Daar ben ik ook al zeer tevreden mee. Mijn dagelijkse sport beperkt zich tot het spelen van Wii "just dance". Niet helemaal top sport, maar kom ik beweeg tenminste nog eens tussen al dat blokken door.
Ander probleempje. Ik erger me dood aan Chubby. Ze legt de hele tijd beslag op me. Wanneer ik aan het praten ben met klasgenoten begint ze er letterlijk gewoon door te praten. Natuurlijk over een totaal ander onderwerp en zo haalt ze mij uit het gesprek. Ze kan dan ook zeer jaloers uit de hoek komen als ik plannen heb met andere mensen. Dat is toch geen normale vriendschap meer?! Samen met wat klasgenoten die ook helemaal niet gek zijn op Chubby ga ik eens bedenken hoe ik haar zacht kan afwimpelen. Jullie mogen ook altijd ideetjes geven. Het is niet de bedoeling dat ze me echt voor de eeuwigheid haat, maar gewoon dat ik wat tijd kan doorbrengen met andere mensen.
I saved the best for last. Mijn goed nieuws. Ex is tot een soort inzicht gekomen en hij wil mij terug. Eergisteren zei hij plots dat hij verliefd is geworden. Natuurlijk schoot ik direct in paniek. Ik dacht dat hij iemand anders wou. Het is niet dat ik het helemaal niet had zien aankomen, ik had verwacht dat hij er langer over zou doen. Uiteindelijk bleek dus dat hij verliefd werd op mij. *Vuurwerk in mijn hoofd* Alleen verwacht hij dat we gewoon de draad opnemen waar we gestopt zijn. Dat betekend dat hij verwacht dat ik gewoon terug met hem en familie op vakantie ga en met zijn zus, haar man en hem naar de foute party van Q ga. "Zoals afgesproken". Daar wil ik dus niet in mee doen. Het mag niet zo gemakkelijk zijn om terug samen te komen. Uiteindelijk was ik best hard gekwetst door alles wat er gebeurd is. Daarnaast heb ik ook al mijn plannen moeten aanpassen voor de dagen die plots leeg waren. Mijn vrienden hebben me fantastisch goed opgevangen en er voor gezorgd dat elke dat vol geboekt is. Nu verwacht hij dat ik al die vrienden in de steek laat voor hem. Aangezien ik hem er echt niet zo gemakkelijk mee wil laten wegkomen speel ik nog even "hard to get". Ik heb hem gezegd dat ik het te verwarrend vind om daar tijdens de examens mee bezig te zijn en dat we best achteraf afspreken. Natuurlijk heb ik ook vermeld dat het niet terug zoals ervoor mag worden, want dat ik dat geen 2e keer tollereer. (Hij weet ook wel dat ik sowieso opnieuw alles vergeef) En dus ging het gisteren avond al weer mis. Er was mij belooft dat hij thuis zou blijven en dat we gezellig zouden msnnen. Maar ik kreeg geen antwoord toen ik vroeg hoe laat ik op msn moest komen. Dus ging ik maar vanuit mezelf op msn en hij was niet online. Na een uurtje of 2 krijg ik antwoord dat hij met vrienden op cafe was gegaan, maar als ik kon wachten tot 24uur hij wel zou komen. Teleurstelling nummer 1...
Momenteel ben ik aan het studeren voor het meest gehate examen ooit. FILOSOFIE. Elke richting heeft zijn verplichte uren aan filosofie en iedere richting heeft zijn lading studenten die een hekel hebben aan filosofie. Natuurlijk zijn er ook altijd mensen die filosofie geweldig vinden. Omdat ik hen niet op de tenen wil trappen: men discusiert niet over kleuren en smaken! Persoonlijk ben ik dus helemaal niet "into" filosofie. Herinner je nog die gehate taak met mijn levensverhaal? Jup, filosofie! Nu ik voor dat examen moet leren geraak ik dus ook geen hale meter voor uit. Alle kansen die ik krijg om afstand te nemen van de cursus, neem ik met beide handen. Zo komt het dat ik al de hele dag met Snorretje praat.
Die bijnaam zegt waarschijnlijk heel veel over haar. Tijdens deze examen reeks had ik echt gigantisch veel contact met haar. Ze is echt geweldig. Ik mag haar steeds lastig vallen met vragen, voor beetje aanmoediging, voor alles. Ze is er meer voor mij dan mijn beste vriendin. Het enige wat ik niet aan haar mag vragen is een persoonlijk gesprek. Gevoelens worden zoveel mogelijk onbesproken gelaten. Maar oke, voor een studie maatje is dat dan ook niet verplicht. Daarnet had ik dus een gesprek over haar met Ex. Hij vertelde me dat hij haar super cool en leuk vond. Maar dat hij niet met haar gezien wil worden vanwege haar uiterlijk. Ik was daar echt helemaal door geschrokken. Natuurlijk hecht ik ook belang aan mijn uiterlijk. Anders zou ik geen moeite doen om te veranderen, maar echt niet met haar gezien worden? Hij zei "als ze zichzelf nu wat meer verzorgde". Is epileren van snorharen dan echt basis verzorging? Persoonlijk vind ik dat een beetje vergaand.
Mij kan het allesinds niet schelen! Ze is een fijn persoon en daar gaat het mij dus om. XX S.
Ik wist dat het er zat aan te komen, maar vandaag was het eindelijk zo ver. In een gesprek met Ex kwam naar boven dat ik nog gevoelens had voor hem. Zijn antwoord was dat hij niets meer voor mij voelde. Het was net een bom die boven op mijn hoofd viel. Natuurlijk had ik dat wel ergens verwacht. Alleen gaf hij altijd de indruk dat er nog een kans was. Misschien dat er ergens nog een klein deeltje in hem was die echt verliefd op me was.
Met dat nieuws heb ik vandaag dus maar besloten dat ik verder moet. Ik moet over hem over geraken. Ergens denk ik dat hij me dan misschien van zelf weer terug wil, maar misschien wil ik het dan al niet meer. Jammer genoeg mis ik hem als zot. Vriendinnen geven als enige tip dat ik me moet bezig houden met leuke dingen. Maar als ik alleen maar kan studeren is dat niet echt bevorderend. De hele tijd kan ik aan hem denken en dat zorgt er voor dat mijn leegte gevoel alleen maar vergroot. Het kijken van tv series helpt ook niet echt, alles gaat continu over liefde. Ik kan er gewoon niet aan ontsnappen. Hopelijk heb ik wat meer succes na de examens. We gaan na de examens samen naar de film, maar daar na gaat hij op vakantie. Ik ga er van uit dat hij op die manier wel langzaam zal verdwijnen. In de vakantie gaan we elk minder tijd kunnen vrijmaken en langzaam aan gaat het gevoel wel verdwijnen...
Nu ga ik me terug concentreren op mijn boeken! XX S.
Hallo iedereen, ik ben weer terug. Echt veel tijd om een uitgebreid verslag te schrijven heb ik echter niet. Dus maak ik ook mijn lijstje maar niet. Het is ook niet echt een positief lijstje. Nu de examens begonnen zijn, hebben ze mij al een hele dosis stress bij gebracht. Vandaar dat ik meer ben gaan eten en ook terug rook. Ik weet dat ik goed bezig was en echt al 2 weken geen sigaret meer had aangeraakt. Het werd gewoon echt te veel. Om mijn concentratie te verhogen heb ik wel een beter plan bedacht. Vanaf nu ga ik elke weekdag op de campus studeren. Hoewel daar wel volk zit, lukt het me beter om daar te werken. Een paar van mijn klasgenoten zitten daar ook, dus voor de middag ben ik dan toch al niet alleen. De ontdekking van de eeuw!
Ondertussen is dus ook mijn papa vertrokken richting Spanje. Zijn eerste paar dagen gingen zeer goed. Hij heeft al elke dag tussen de 80-90 km gefietst. Toch heeft hij het een beetje moeilijk. 's Avonds krijgen we regelmatig een bericht terwijl hij opvoorhand zelf gezegd had dat het te duur zou zijn om zoveel te smssen in zijn 3 weken weg. Gisteren zei hij dan ook tegen mama dat hij vermoedelijk geen 3 weken zou wegblijven. Hij zelf gaf als reden iets met vermoeiend of zwaar, maar wij denken wel beter te weten. Jammer dat hij zijn tripje misschien niet eens afmaakt al mis ik hem ook. Persoonlijk had ik nooit verwacht mijn vader te missen. Hier thuis is het niets anders dan ruzie en toch is het niet leuk dat hij weg is. Vreemd hoor. Zelfs mijn zus mist hem, dat is helemaal een onverwachte zaak. Van mijn broer zou ik het niet weten maar die was net zelf 3 dagen op reis met school. Dus ik denk niet dat die veel gemist heeft. Laten we maar hopen dat die 3 weken reëel snel voorbij gaan. Al verwacht ik het tegengestelde want die laatste dagen leken een eeuwigheid en hij is nog maar sinds maandag weg.
Nu moet ik dus echt beginnen blokken. Ik had mezelf belooft dat ik om 8.00 zou beginnen en dat is dus al aardig mislukt. Het is erg om toe te geven, maar ik heb niet zoveel hoop voor de examens. Mijn examens vallen op de meest rotte manier, de zwaarste achter elkaar. Daarnaast heb ik door stage taken ook niet echt de kans gehad om mij voor te bereiden. Dus denk ik dat het ook niet echt in een positieve lijn zal gaan naar de rest van de reeks toe. Natuurlijk ga ik niet echt opgeven, ik wil gewoon niet hopen om dan zwaar teleurgesteld te worden. Jezelf teleurstellen voelt nog erger aan dan als iemand anders het doet. Wens me succes!
Vandaag was uiteindelijk weer een zeer bewogen dag. Ex liet mij weten dat hij gisteren weer bij een meisje is blijven slapen. Hoewel hij tegen mij gezegd had dat hij bij een vriend zou blijven slapen. Ik weet dat ik officieel niets meer van hem moet verwachten. Toch had ik ergens gedacht dat ik nog zou een kans maken. Dat had hij mij uiteindelijk toch ook gezegd. Natuurlijk kon ik ook terug bij Gansje terecht. Zij vond dat ik moest beginnen met voor mezelf een nieuw plan te maken voor de toekomst. Ik wil wel toegeven dat ze gelijk heeft, maar waar moet ik beginnen. De vraag is alleen maar of je eigen wel plannen kunt maken.
Om te bekomen van de stress die Ex me aandeed ben ik dan maar aan het koken geslagen. Mama ging toch naar de winkel, dus kon ze maar direct voor mij wat extra meebrengen. Ik heb met haar afgesproken dat ik elke week iets speciaal mag koken. Ze wil niet dat ik overdrijf met mijn gek gedoe. Koken mag ik natuurlijk elke dag, het experimenteren mag slechts elke week één keer. Deze week in primeur, basilicum sorbet. In feite zou ik mezelf moeten storten op gezonde recepten. Alleen kan ik daar zo mijn gezin niet mee verwennen. Tegen volgende week zet ik iets gezond op het menu. Dat is beloofd! Dat allemaal met dank aan de kookboeken van de colruyt.
Zo erg was de dag dan uiteindelijk toch niet zeg maar. Zolang ik zelf maar mijn slechte momenten met mijn goede momenten compenseer. Laat ik dus maar zeggen dat ik de komende dagen iets meer goede momenten zal moeten maken.
Vandaag was de laatste dag waar op ik tijd maakte voor mezelf. De komende dagen zullen vooral gevuld zijn met het studeren. Niet dat ik me daar nu niet mee bezig hou, maar gewoon dan zullen het dagen van eenzame opsluiting zijn. Wat wel zeer jammer was, is dat ik uiteindelijk alleen moest gaan. Gisteren avond en deze morgen ben ik nog op zoek gegaan naar iemand die mee kon gaan. Mijn wenkbrauwen zijn lekker professioneel geëpileerd door de mevrouw van Yves Rocher. Uiteindelijk heeft ze er heel wat minder afgedaan dan dat ik eerst verwacht heb. Misschien moet ik daar wel blij om zijn, anders had ik nu misschien van die vreemde wenkbrauwen of potloodlijntjes.
De rest van het winkelen is verdacht sterk tegen gevallen. Omdat ik en bikinis niet zo goed samen gaan, had ik me voorbereid. Al een paar weken lang kijk ik op de site van Hunkemöller of ik mooie bikinis vind. Zo weet ik toch wat ik kan verwachten en waar ik naar moet zoeken. Op die manier moet ik niet de hele winkel uit kammen. In onze Hunkemöller was dus geen enkele van de goedgekeurde bikinis te vinden. Ik kon dus alsnog de hele winkel uit de rekken halen. Na wat rondkijken was ik al heel wat minder enthousiast. Bij het passen zonk de moed mij in de schoenen. Behalve een body butter uit de body shop, heb ik dan ook niets mee genomen. Jammer maar helaas.
Ik hoop dat ik met die kleine extra mezelf ga kunnen dwingen om verder te werken. Op een of andere manier heb ik de hele tijd het gevoel dat ik vastloop. Het lukt me maar niet om door te werken aan de taken. Gelukkig heb ik een goede vriendin, Gansje, die me continue steunt. Zij is ongeveer op hetzelfde moment gedumpt door haar vriendje en sinds dien houden we wat meer contact. Alleen heeft ze duidelijk meer ongeluk dan ik. Haar stagementor was een beetje een achterbaks persoon en ze heeft de boodschap gekregen dat ze niet meer moest terug gaan. Na wat onderhandelen met onze coördinator heeft ze gedaan gekregen dat het een beetje een goede regeling te bekomen. Voordeel is dat ze gedurende de tijd dat ze enkel met de examens bezig is, ze mij ook wil helpen. Ze leest daarom dan ook mijn teksten na. Een beetje extra hulp is natuurlijk altijd welkom.
Gansje is daarboven zeker een echte schat! Ze liet me gisteren weten dat ze me had genomineerd voor de beste student. Dat is een wedstrijd die onze school organiseert. Iedereen mag een student nomineren en moet dat een motivatie bijvoegen. Toen ik dat tegen Ex vertelde, deed hij direct alsof hij ook een mail zou sturen om mij te nomineren. Maar Gansje deed het als eerste, dus dat blijft het mooiste. Ze gaf me echt het duwtje dat ik nodig had om me beter te voelen. Grappig, vrienden die plots komen opduiken van op een plaats waar je ze niet verwacht.
·Stoppen met nagelbijten (plakkers rond mijn nagels gedaan)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen
·Alle beharing bijhouden
·Sportief worden (flair dag 3; rustdag)
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen
·Tijd maken voor mezelf
Als je het bekijkt was het vandaag niet echt een goede dag. Maar wat verwacht je ook. We zijn in die dagen voor de examens. Dat betekend dus dat er helemaal niet veel te gebeuren staat. Ondertussen begin ik natuurlijk te merken dat ik achter sta op het schema. Welke student merkt dat niet rond deze periode? Ik ben er dan ook van overtuigd dat die lichte paniek gewoon hoort bij het leven van een student. Een andere optie is natuurlijk ook dat ik mezelf dat maar gewoon wijsmaak.
Gelukkig heb ik veel belovende plannen voor morgen. Normaal gezien ging ik met Tinkerbell nog een laatste ontspannende dag doorbrengen. Zij had nog even voorgesteld Chubby mee uit te nodigen maar daar had ik geen zin in. Het lot speelde met mij mee, want Chubby zit natuurlijk nog op stage. Het is niet dat ik haar echt niet leuk vind, maar momenteel kan ik haar niet zo goed uitstaan. Chubby heeft namelijk het grote talent van te zeuren zonder te zegen wat er werkelijk scheelt. Op die manier kan je haar zeker niet helpen of iets nuttig doen. Jammer genoeg belde Tinkerbell af. Zij is in paniek geslagen door de examens, plots dacht ze dat ze het niet zou halen. Daarom ga ik dus maar alleen. Ik ga in het shopping centrum in de buurt eens kijken of ik iets leuk kan halen in de bodyshop. Misschien vind ik nog wel wat leuke lingerie of een kledingstuk dat me vrolijk maakt. Bovenal ga ik eens mijn gezicht laten verzorgen en mijn wenkbrouwen laten epileren.
Het is een immens stom onderwerp, maar gek genoeg heeft het voor veel overpeinzingen gezorgd. Vroeger keek ik niet zo naar het geld dat ikuitgaf. Ik liet mijn wenkbrouwen dan ook elke maand 2 keer door een schoonheidsspecialiste epileren. Toen ik wat ouder werd, ging ik dat gewoon zelf doen. Het leek het geld niet waard. Nu echter ben ik dus op zoek naar iets dat me genoeg doet genieten en goed resultaat geeft. In de hoop dat ik me daardoor beter in mijn vel ga voelen. Liefst had ik elke week naar de sauna gegaan. Maar daar heb ik zeker het geld niet voor. Laten epileren lijkt me dan een mooi alternatief. Ik kijk er naar uit om er terug beter uit te zien.
Gisteren was niet echt een dag die bij het plan hoorde. Een neefje van mij gaf een communiefeest. Die mensen zitten er nogal goed in en de moeder daar is gek op feestjes geven. Er waren 43 genodigden, ik denk dat dat al genoeg zegt. Wetende dat hun officiële familie niet zo groot is. Zij is met 3 thuis en haar man is enig kind. Het eten werd door een traiteur voorzien en was eigenlijk niet eens lekker. De volledige maaltijd bestond uit 4 gangen volgens de moeder, maar ik heb er toch wat meer geteld. Natuurlijk zijn we begonnen met hapjes. Gelukkig zeer lekkere hapjes! De echte maaltijd begon pas om kwart voor 3 met een lente soepje. Dat was al het eerste dat tegen viel. Het was geen groenten soep ofzo, maar echt kruiden. Geen smaak die je gewoon bent. Het voorgerecht was een slaatje van kwartel. Veel sla was er niet, witloof met appelsiensap over. De stukjes kwartel die in het midden van het bord lagen, waren koud. Misschien was dat wel de bedoeling, maar heel wat minder smakelijk. Als hoofdgerecht kalfstong met maderasaus. Daar hoef ik vast geen uitleg bij te geven, maar het heeft me echt niet gesmaakt. Gelukkig ging het bij het dessert beter. Van heel die menu heb ik niet veel gegeten, met als gevolg dat ik tegen het dessert om kwam van de honger. Daarom durf ik nu dus ook niet op de balans gaan te staan!
De conclusie is, ik moet het serieus gaan nemen. Door die stage taken heb ik van dat flairplan alleen de eerste dag gedaan. Vandaag herbegin ik dus terug. Ook dat weight watchers programma ben ik gestopt met volgen. Dus vanaf vandaag vliegen we er weer in. Aangezien volgende week een ander neefje nog een communiefeestje geeft, heb ik niet echt overschot. Ik moet proberen om ondanks alles mijn gewicht goed te krijgen tegen het begin van de vakantie. Het doel is nu niet zozeer meer om echt die 50 kilo te behalen. Het doel is eerder om me goed te voelen in een bikini. Persoonlijk weet ik al dat ik me niet echt zal goed voelen, maar je weet nooit dat het me toch lukt. Daarom kijk ik ook al uit naar de flair van morgen. Er staat een artikel in over de perfecte bikini voor elk lichaam. Misschien kan ik daar ook al wat raad in terug vinden.
Flair is echt het beste boekje ever! Een 20jarig meisje kan blijkbaar niet zonder. Elke dinsdag is dat het enige gespreksonderwerp en ook tijdens de rest van de week wordt er veel van terug gehaald. De flairredactie zit vol met goede raad en daar houden meisjes wel van. Flair is onze allerbeste vriendin zeg maar!
De laatste dagen waren moeilijk! Ik had veel te doen voor de stage en had dus geen tijd voor spelletjes en andere op de pc. Met dat het mijn laatste dagen stage waren, moest ik natuurlijk al mijn verslagen maken en verwerken. Elk verslag moest ook nagekeken worden door de mentor. Die wou dan ook nog eens mijn volgende versie zien. Het werd daardoor dus heel hectisch met veel late nachten. Naast de gewone verslagen moest ik ook een schriftelijke voorbereiding doen van mijn evaluatie. Dus ik nog midden in de nacht die voorbereiding aan het schrijven. De volgende dag bij de evaluatie bekijkt niet eens iemand mijn zelfevaluatie.
De evaluatie zelf was dus wel goed. Die stagementor heeft me daar volledige dagen afgebroken, op alles had ze commentaar. Het ging zelf zo ver dat ik op een avond een mail heb gestuurd naar de coördinator om te vragen of ik werkelijk zo slecht was. Zij gaf me vorig jaar de lessen waarin we leerden een therapie op stellen. Van haar kreeg ik vaak positieve commentaar, dus dat was verwarrend. Ze antwoordde dan ook dat ik helemaal niet aan mezelf mocht twijfelen want dat ik goed bezig was. Tijdens dat evaluatie gesprek bleek ook dat de coördinator gelijk had. Mijn stagementor gaf een C als punt. Dat valt dus onder de noemer, helemaal niet slecht. Voor mij was het nog verwarrender als eerst. Doe ik het nu slecht of goed? Ik ben al blij dat het punt wel goed is. Nu moet ik alleen nog mijn stageboek mooi afwerken en zien dat ik daar ook nog goede punten op haal. Op mijn volgende stage moet ik minstens terug hetzelfde halen. Als er te veel volk mee wil met erasmusproject, dan zetten ze als criteria dat je minimum 14 moet halen op een stage. Dus dat legt de druk er een beetje op.
Ik ben trouwens behoorlijk trots op mezelf, de laatste 2 dagen heb ik niet meer gerookt. Dat verdient toch een alinea in mijn dagboek! Het gekste is dat ik er ook niet lastig van word ofzo. Bij mijn eerdere pogingen onderging ik een transformatie naar monster. Laten we hopen dat ik het deze keer tot in de eeuwigheid vol hou. Uiteindelijk is een vrouw die rookt nu ook niet zo sexy! Die stem die zo hees wordt, de huid die verlept, Roken en de pil samen na je 30e is zelfs een bedreiging voor je gezondheid. Dus je weet maar nooit.
Verder gaat het leven natuurlijk door. Ik stort me terug op het leren voor mijn examens en het maken van taken. Het valt me toch zwaarder dan ik eerst had voorzien. Zoals je kan merken zoek ik naar opties om niet te moeten leren. Het schrijven van een passage voor mijn dagboek leek me daarom goed. Ik weet dat ik niet eerlijk ben tegen over mezelf en dat ik mezelf straks het gevoel ga geven dat ik veel gewerkt heb. Misschien zal ik vanavond dan toch nog maar iets doen. Morgen ben ik op een communiefeest en daar wordt ik ook al gedwongen om voor school te werken. Ik moest van mama vragen of ik soms daar kon werken op een kamer.Natuurlijk zeggen die mensen ja. Daar ga ik dus geen internet hebben en geen afleiding. Met andere woorden, mijn enige optie is studeren. Zo negatief is dat niet, maar het is gewoon niet eerlijk.
Een betere kant van de zaak, nu ik elke dag thuis zit om te leren, zal ik zeker elke dag iets schrijven. Niet alles zal even nuttig zijn, maar dan zijn jullie tenminste op de hoogte.
Vandaag was dus de terugkomdag van stage. Dat is zo een dag binnen de stage periode om eens vragen te stellen aan je mede leerlingen of studenten. Natuurlijk wordt die ook gebruikt om extra leerstof aan te brengen. Vandaag uitzonderlijk was hij bedoeld voor genante vragen. Blijkbaar kon niemand van de medestudenten echt geloven dat Ex en ik uit elkaar zijn. Toen bleek dat Ex mij gedumpt had in plaats van anders om, besloten ze hem boze blikken toe te werpen. Vind je het ook niet grappig hoe 20 jarige meisjes voor elkaar opkomen? Als er 1 van hen bedreigd wordt, gaan ze allemaal op hun achterpoten staan. Dat belooft voor de hartenbrekers. Gelukkig kon ik hen uitleggen dat ik Ex zijn beslissing begreep en dat mijn rationele kant achter die beslissing stond. Vervolgens kwam natuurlijk ook de vraag waarom we nog zo goed overeen komen. Persoonlijk vind ik dat moeilijk uit te leggen. Iedereen gaat er namelijk van uit dat je dan nog verliefd op elkaar bent. Nochtans heeft Ex me al duidelijk gemaakt dat hij wil dat ik zijn beste vriendin blijf voor altijd. Zelf vind ik dat maar een gek idee. Op andere momenten zegt hij dat er een mogelijkheid is dat hij bij me terug zal komen. Nu is mijn vraag, moet ik daar op wachten?
Tussen Ex en mij is er echter nog niet veel veranderd. We hangen niet meer constant aan elkaar, Ex loopt nu vaker met andere meisjes rond. Soms zoekt hij me gewoon terug op en dan wordt ik gepord of geslagen. Net zoals we vroeger waren en dat stoort me niet. Toen ik vertrok had ik het idee dat de dag me zou kwetsen, dat viel dus zeer goed mee.
In plaats daarvan werd er een ander meisje uit mijn klas gekwetst. (Ik heb nog geen naam voor haar kunnen bedenken.) Ze kreeg bij het begin van de dag het nieuws dat haar vader kanker heeft in het strottenhoofd. Haar moeder is al langer geleden overleden, ook kanker vermoed ik. Ik snap alleen niet hoe het mogelijk is. Ze is pas 21 en ze kan haar 2e ouder verliezen. Het is namelijk niet de eerste keer dat er bij haar vader kanker wordt vastgesteld. Deze keer moeten de dokters de indruk gegeven hebben dat er niet veel meer is dat ze kunnen doen. Dat is dus zeker niet eerlijk. Een meisje van mijn leeftijd zou zon dingen niet mogen meemaken. Alleen kunnen we er maar weinig aan doen. Iedereen is gedwongen om toe te kijken vanaf de zijlijn en af te wachten.
Ex heeft me al vaker gezegd dat ik niet zo in de flair mag geloven. Toch probeer ik het weer. In de flair van morgen staat ook een soort eetplan om te vermageren. In combinatie met dat sportplan lijkt het me geweldig. Alleen nog mama zo ver krijgen om echt die dingen klaar te maken. In de eerste week moet ik daar al niet op tellen, de boodschappen worden gedaan op vrijdag. Daarna kan ik in principe starten. Ik kijk er naar uit om een magere zomer te hebben!
·50 kilo wegen (66,2K wat ik niet snap, ik was actief gisteren en at weinig)
·Stoppen met roken (0)
·Stoppen met nagelbijten (alle nagels kort)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen
·Alle beharing bijhouden
·Sportief worden
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen
·Tijd maken voor mezelf
Gisteren heb ik niet geschreven omdat het een late dag was. Overdag was ik op receive the power. Het is een jongeren dag van de katholieke jeugddienst. Ze bieden de hele dag workshops aan voor jongeren maar ook specifiek voor begeleiders. Natuurlijk ook met randanimatie en een paar christelijke bands. Je kan zeggen dat het een super geslaagde dag was. Mijn groep was veruit de meest enthousiaste groep die aanwezig was. Tijdens elk concert deden ze actief mee en gaven geen negatieve reacties. Je kan je amper voorstellen hoeveel jongeren respectloos zijn. Natuurlijk zijn er veel jongeren aanwezig in hun catechese groep omdat het moet van de ouders. Bij mij zijn alle jongeren al gevormd en kiezen ze om te blijven komen. Nochtans vind ik niet dat het veel met respect te maken heeft. Bij alles wat gebeurde was er wel een jongere die negatief reageerde. Toen de techniek niet werkte klapten ze in hun handen. Tijdens een interview met een andere jongere begonnen ze die jongen uit te lachen. Je houdt het niet voor mogelijk. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik mijn kinderen meer respect mee kan geven. Misschien is het onnozel om daar nu al over na te denken. Uiteindelijk is het nog lang niet zover maar ik wil wel al nadenken over wat ik de kinderen zou meegeven. Respect dus.
Dankzij het zonnetje was het een schitterende dag. Onder de middag hebben we met heel onze groep zalig liggen zonnen. Hemels. Verder heb ik nog heel wat nieuwe mensen leren kennen die nog van pas kunnen komen. Zo kwam ik bijvoorbeeld Hollandse missionarissen tegen die een soort rockband hebben. Ik ga dus in de PLUS voorstellen van nog eens een optreden te doen, dat is al lang geleden. Ik ben weer helemaal opgeladen dus en heb terug energie om in PLUS te steken. Dat werd eigenlijk wel tijd.
s Avonds hebben mijn ouders krulletje uit genodigd. Krulletje is een van de jongens die samen met mij PLUS begeleid. Mijn ouders zien hem helemaal zitten als schoonzoon. Volgens hun is hij extreem lief en verstandig. Verder heeft hij ook een goede job als ingenieur, is zeer handig maar vooral, hij heeft dezelfde waarden als ik. Zij zijn er zeker van dat het fout liep omdat Ex niet katholiek is. Ex zou afgeschrikt zijn door mijn visie op het leven ofzo. Hun volgende missie is dus om mij met Krulletje te koppelen. Alleen ben ik toch niet zo gek van krulletje. Voorlopig wil ik graag gewoon Ex terug. Pas als ik daar over ben kan ik misschien eens nadenken over iets anders.
Vandaag zelf is absoluut geen dag om iets over te schrijven. Ik doe gewoon mijn stage taken en nog andere schoolwerkjes. Verder heb ik helemaal niets te zeggen. Schandalig hoe saai mijn leven soms kan zijn. Waar is dat spannende studenten leven toch als je het nodig hebt?
·50 kilo wegen (66,1K met komma getallen geeft dat toch een beter beeld)
·Stoppen met roken (3 maar gisteren ben ik er over gegaan)
·Stoppen met nagelbijten (versterkende nagellak)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen
·Alle beharing bijhouden
·Sportief worden
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen
·Tijd maken voor mezelf
Vandaag is niet echt een dag om over naar huis te schrijven. Op zich zijn er geen speciaal dingen gebeurd. Een mede stagaire die vertelde dat ze zwanger is. Jammer genoeg geloof ik er niet veel van. Het was gewoon de manier waarop ze dat plots vertelde. Ik weet dat het niet eerlijk is dat ik de mensen niet vertrouw. Maar niet iedereen is even eerlijk! Verder vroeg ook nog mijn stage mentor om morgen mijn verslagen te laten lezen. Probleempunt is voornamelijk dat ik er nog niet aan begonnen was. Dus vanavond heb ik geprobeerd om wat schade in te lopen. Ik spelt de mentor morgen wel een klein leugentje op de mouw. Dat kan nu zo geen kwaad.
Gisteren was echter een vreemde, zalig en ook zeer foute dag. s Avonds had ik dus zoals gezegd met Ex afgesproken. Momenteel zit Ex bij een vriend op kot vanwege het feit dat het kot korter bij de stage plaats ligt. Op een of andere manier had Ex kunnen regelen dat we het kot voor ons alleen hadden. Het plan was al van op voorhand om seks te hebben en dus waren we voorzien. Hij had nog extra condooms en glijmiddel gekocht. Het glijmiddel was nu niet bepaald afgesproken, maar meneer dacht eens wat nieuw te proberen. Zelf had ik voor eten, cava en zon vibrerende ring gezorgd. Het enige wat bij de voorbereiding tegen viel, is dat ik mijn regels heb. Desondanks vond Ex dat geen probleem dus maak ik daar ook geen probleem van. Alleen de seks gezien hadden we een meer dan zalige avond.
Alleen had je nog dat andere deel, dat deel waarin we met elkaar gepraat hebben. In mijn ogen ging dat helemaal fout. Van de slag was ik terug tot over mijn oren verliefd op hem. Zoals dat logischer wijs gaat als je 2 exen samen in een kamer zet, werd er gepraat over het uit elkaar gaan. Probleem is vooral dat hij in complete raadsels spreekt. De helft van de tijd geeft hij aan dat hij me mist, dat ik fantastisch ben en dat ik zeker nog een kans heb. Maar als hij dan verder gaat, dan zegt hij dat ik wel iemand anders vind en hem zal vergeten. Dat we elk ons eigen leven moeten leiden. Vandaar dat ik het dus niet weet. Hebik nu nog een kans bij hem of moet ik dan maar op zoek gaan naar een ander? Op dit moment ben ik toch nog niet klaar voor een andere relatie dus ben ik dat ook niet van plan. Zoeken, ga ik ook niet doen, ik zou graag gevonden worden deze keer.
Alle gekheid op een stokje, Ex geeft toe dat ik zijn beste vriendin ben en hij niet zonder mij zou kunnen. Daarom hebben we een soort pact gesloten dat de andere de eerste zal zijn om te weten of er iemand nieuw is. Hoe vreemd is dat nu eigenlijk niet? Ik ben er dan ook van overtuigd dat hij me na de zomer vakantie komt melden dat ik passé ben. Hoe ik dat ga verwerken, daar heb ik nog niet over nagedacht.
De situatie veranderd terwijl ik aan het typen ben. Ex is plots online gekomen. Blijkbaar was zijn ex bij hem thuis. Ik kan er dus echt nog niet tegen dat zon dingen gebeuren. Eerst loog hij dat zijn internet kapot was en nu komt hij af dat zijn ex er was. Blijkbaar zou hij zich wel heel de avond aan haar geërgerd hebben. Maar ja, wat moet ik daar van geloven. Ik weet het niet meer. Maar denk dat ik beter afsluit en in bed ga liggen.
·50 kilo wegen (66K, ik was met een dagje vasten echt 1 kilo kwijt!)
·Stoppen met roken (2)
·Stoppen met nagelbijten (versterkende nagellak)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen (check)
·Alle beharing bijhouden (check)
·Sportief worden (sit-ups )
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen
·Tijd maken voor mezelf (lange douche, mousse in haar)
Vandaag was weer een dag gelijk een ander. Op mijn stage plaats heb ik nu zelf een patiënt mogen opdrachten geven. Dat is wel een grote verantwoordelijkheid vind ik persoonlijk. Ik moet dan toch ergens weten wat ik die mensen wil aanleren. Blijkbaar was mijn idee erg goed. De therapeute was zeer tevreden met mijn keuze. Gelukkig dus maar!
Vanavond hebik mijn volledige ontharing gedaan. Morgen is het eindelijk zover. De dag dat ik bij Ex ga. Het is dus wel op het kot van een vriend van hem. Die gaat gewoon een avondje iets anders doen en wij hebben het kot voor ons. Ik kijk er dus wel naar uit. Om het zeker geslaagd te maken, neem ik een paar voorzorgen. Uit dat jaartje relatie heb ik gelukkig heel wat informatie onthouden. Morgen ga ik zo ongeveer als zijn droomvrouw zijn. Het enige wat ik natuurlijk nog niet heb is het gewicht. In functie van morgen avond is dus alles onthaart (op streepje na). Ik ga dan ook de hele avond geen sigaret aan raken. Het open decolleté kleedje is maar een logische stap. Hakjes maakt hem ook gek en als kers op de taart krul ik mijn haar. Die jongen gaat niet weten wat hij ziet. Ik hoop gewoon dat ik mezelf ook nog mooi kan vinden.
·50 kilo wegen (67K maar dat had ik moeten weten na zon weekend)
·Stoppen met roken (3)
·Stoppen met nagelbijten (versterkende nagellak)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen
·Alle beharing bijhouden
·Sportief worden
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen
·Tijd maken voor mezelf
Er is dus toch duidelijk wat mis met mijn manier van me aan mijn lijstje te houden. Blijkbaar ben ik dan toch niet zo goed in het volhouden. Dat van die kilos is moeilijk vol te houden als mama bezoek blijft uitnodigen. Dan houdt papa barbecues, maakt mijn zusje cake en natuurlijk maak ik zelf ook verschillende slaatjes. Mijn lijn wordt daar dus echt niet beter van. Daarnaast wordt er ook de hele tijd verkondigd dat het gebrek aan tijd geen reden is om niet te sporten. Dat verklaar ik dus officieel als onwaar. Voor mij begint de dag om 6 uur, als ik wil douchen, een kwartier eerder. Na mijn stage dag ben ik pas thuis om 18uur. Dan moet ik natuurlijk nog mijn stage verslagen uittypen. Naast die verslagen heb ik ook nog wat andere taken af te werken en liefst nog samenvatten ook. Je kan dus stellen dat mijn avond zeer snel voorbij gaat. s Avonds laat zie ik het echter niet zitten om nog aan sport te beginnen. Dat is trouwens helemaal niet gezond omdat je dan niet goed kan slapen. Het is dus allemaal zo simpel nog niet. Een dezer dagen als ik tijd heb, zal ik de lengte van mijn haar eens meten. Met dan ook een schatting van hoe lang ik het wil, dan heb je een idee van waar ik naartoe wil. De andere dingen weet ik niet zo goed hoe ik dat kan forceren. Soms vloeien ze ook gewoon voort uit gelegenheden.
Vandaag hoorde ik dat Tinkerbell ook sukkelde met de liefde. Hoewel ik het heel erg vind voor haar, ben ik blij dat ik niet de enige ben. Dit weekend kwam ze door toeval haar ex tegen. Blijkbaar is ze niet zo over hem als ze dacht. Gelukkig is haar gevoel voor haar huidige vriendje veel sterker. Ze gaat dan ook haar best doen om haar relatie niet te verpesten. Ik vind het mooi dat ze die moeite doet. Dat bewijst dat iemand van 20 toch al kan beginnen met voor 2 personen denken. Ex kan dat niet volgens zichzelf. Hij zegt dat hij daar nog te jong en egoïstisch voor is. Vreemde wezens die mannen. Ik vraag me af of er een dag komt dat je ze kan verstaan. Zou een vrouw op een bepaalde leeftijd ooit de wijsheid hebben om een man te verstaan? Zon dingen vraag ik me dus dagelijks af op mijn stage plaats. Daar lopen behoorlijk wat bejaarde mensen rond. Zouden zij soms weten hoe het leven in elkaar zit? Als een goed bewaard geheim.
Om mij situatie nog wat moeilijker te maken, heeft moeder natuur besloten dat het nu tijd is voor mijn regels. Ik wist al op voorhand dat het daar nu tijd voor was. Ik help moeder natuur namelijk een handje door het gebruik van de pil. Alleen maakte ze mijn regels voor de verandering nog eens extreem pijnlijk en emotioneel. Ex vindt het daarnaast ook geen probleem om door de rode zee te gaan. Zelf weet ik nog niet wat ik daarvan moet denken. In een gesprek in de klas waren er meerdere meisjes die vertelden dat ze seks hadden tijdens hun regels. Ze vinden dat totaal niet vies of niet lastig. Dus ga ik dat nu ook eens proberen. Het is niet dat ik zo hopeloos ben om hem terug te krijgen. Het gaat er vooral om dat ik hem niet wil afwijzen. Dat gebeurde de laatste tijd nogal vaak en dat gaf hem natuurlijk wel een slecht gevoel. Nu hij zo radeloos wordt in verband met schoolwerk, wil er geen extra schep boven op doen!
Als laatste heb ik vandaag ook nog gekke regeltjes opgesteld. Als Ex nog seks wil, zal datvanafnu altijd met een condoom gebeuren. Met deze situatie aan de gang kan ik het best missen van zwanger te worden. Momenteel neem ik wel de pil, maar we geen voor no risk! Omdat ik vind dat het kussen op de mond een soort extra uiting van liefde is, mag dat niet meer. Ik weet dat het gek is als je seks met iemand hebt. Het blijkt gewoon dat kussen ook de grens is die hoertjes stellen. Dus dat zal bij ons ook zijn. Ja, ik begin me serieus af te vragen of ik niet gewoon geschift ben!
·50 kilo wegen (niet gewogen, maar opnieuw te veel gegeten vanwege bezoek!)
·Stoppen met roken (0)
·Stoppen met nagelbijten (versterkende nagellak om schade van afgelopen dagen te beperken)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen (had net te weinig tijd)
·Alle beharing bijhouden (in orde gebracht)
·Sportief worden
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen
·Tijd maken voor mezelf (een uitgebreide douche willen nemen)
Vandaag hadden we dus een dagje met bezoek. De mensen die er waren zijn niet bepaald mijn meest favoriete personen. Alleen kan ik ze niet ontlopen, het zijn mijn ouders beste vrienden. De ouders zelf zijn ontzettend streng en hyper evangelisch gelovig. Ze houden hun zonen dan ook in het gareel. Dat gaat zelf zo ver dat die jongens buiten de muziek die hun ouders geen moderne muziek kennen. Persoonlijk vind ik dat zoiets er een beetje over gaat, maar er moeten er ook zon zijn natuurlijk. Als die hier komen moeten wij natuurlijk ook een beetje extra ons best doen. De kledij moet altijd heel gepast en volwassen over komen. Ons gedrag moet direct veel kalmer, aangepaster. Gelukkig ben ik ondertussen oud genoeg om studeren als een excuus te gebruiken. Daarom heb ik de namiddag gebruikt om een filmpje te kijken op mijn kamer. Zolang de rest maar denkt dat ik aan het leren was.
Wat ik al een hele tijd vergeten te zeggen was, mijn papa vertrekt bijna op reis. Hij had al lang in zijn gedachten dat hij een fietsvakantie wil doen. Ons mama zag dat echter niet zo zitten omdat met het hele gezin te doen. Sowieso zou papa nooit het gewenste tempo behalen. Daarom gaat hij gewoon alleen. Wij hebben allemaal best wel wat schrik dat hij iets voor zou hebben. Zeker omdat hij dan gewoon alleen onder weg is. Je weet nooit dat iemand hem beroofd of gewoon aanvalt. Mensen zijn gekker dan je kan denken. Verder zijn wij ook wel tevreden dat hij gaat. Meestal is papa niet zo goed gezind en dan zijn wij hem liever kwijt dan rijk. Zonder dat er echt een reden is, kan hij dat uitvliegen en mogen wij niet bewegen. De laatste dagen is hij echter zeer goed gezind en mag er al iets meer gebeuren. Vermoedelijk begint hij zich te verheugen in de dag van het vertrek. Ik moet toegeven dat het vreemd gaat worden, een maand alleen met mama. We gaan ook helemaal niet zo vaak kunnen weg gaan, ons vervoer is beperkt. Dat wil ook zeggen dat ik 3 of 4 weken zonder rijlessen zal zitten. Mama durft niet met mij achter het stuur te kruipen.
Ex en ik hebben trouwens ook een datum vast gelegd om af te spreken. Woensdag die nu komt, ga ik naar de stad gaan voor hem. Hij verblijft tijdelijk op het kot van een vriend. Die vindt het blijkbaar ook wel oké dat Ex daar met zijn ex-vriendin afspreekt. We mogen wel pas na een bepaald uur in zijn kot. Zodat hij niets hoeft te horen of te weten. Ergens verwacht ik dat de avond gezelliger gaat worden dan vroeger. Nu we niet meer zeker zijn van elkaar, moeten we harder ons best doen. Ik hou je op de hoogte J
·50 kilo wegen (niet gewogen, maar wel te veel gegeten!)
·Stoppen met roken (3)
·Stoppen met nagelbijten (paar nagels kort gebeten.)
·Haren laten groeien
·Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl
·Vaker juwelen dragen
·Vaker make up dragen
·Altijd schaamstreek ontharen
·Alle beharing bijhouden
·Sportief worden
·Risicos nemen
·Nieuwe mensen leren kennen (rondleidingen gegeven op de infodag van school)
Wat een verdacht rotte dag! Alles was eigenlijk best goed begonnen. Deze ochtend moest ik er eigenlijk echt veel te vroeg uit voor een infodag. Eens ik goed op weg was met dat rondleiden en al die dingen werd ik heel wat vrolijker. Er is natuurlijk weer geen verklaring voor, maar ik was best goed gezind. Op mijn weg naar huis kwam ik nog een vriend tegen die speciaal voor mij naar de infodag kwam. Heb ik dan maar een babbeltje mee geslaan op weg naar de metro. Aan de metro aangekomen, bleek dat mijn mama ook net de stad uit trok. Dus wij samen naar huis. Onderweg heb ik eigenlijk een goede babbel kunnen houden over alles wat er momenteel scheelde. Ze was heel begripvol en heeft echt wat nuttige dingen gezegd. Ook thuis was alles nog oke. Een vriendin is langsgekomen om de hapjes van de avond voor te bereiden.
Daar gaat het dus mis. Voornamelijk bij die avond. Persoonlijk vind ik dat ik daar veel werk in heb gestoken. In de kookboeken gekeken, de ingrediënten gekocht, voor materiaal voor de film op groot scherm gezorgd, locatie gereserveerd, Vanavond heb ik niet anders als klachten gehoord. Samen met die vriendin had ik voor heel wat kussens gezorgd om op grond te kunnen zitten. Blijkbaar was dat een onnozel idee. Dus zat iedereen op stoelen. Voor de rest heb ik massaal veel commentaar gehad op het eten. Het ene was zacht geworden, het andere uitgedroogd, mijn schotels waren niet goed verdeeld, Ik snap het gewoon niet. Niemand van heel de begeleidingsploeg heeft ook maar iets moeten organiseren. Oke, ik geef toe. Sommigen hebben iets van drank meegebracht en 1 persoon heeft de film mee gebracht. Zeg nu eerlijk, is dat echt zwaar werk.
Boven op dat alles, was het niet eens de moeite om nog bedankt te zeggen. Voor mij is dit al best een zware periode. Ik voel dat ik compleet emotioneel ben. De regels zijn op komst, de stage is zwaar en ook mijn gewone schooltaken vragen nog aandacht. Eigenlijk had ik het er graag bijgenomen om deze avond voor te bereiden. Daarbij had ik een fijne tijd met Sparkle. De vriendin die bij alles hielp. Samen koken was natuurlijk een groot feest. Het is ook niet eerlijk van dat van mensen te verwachten, maar toch beleefdheid. Het is toch geen grote moeite denk ik dan.
Als laatste vroeg 1 van de volwassen begeleiders nog of ik zou willen zingen morgen in de mis wou zingen. Dan wel een mis om 9 uur s morgens. Toen is het slechte gevoel eerder begonnen. Hij weet dat ik slecht ben in neen zeggen. Mama had hem ook al verteld dat ik echt moe was van mijn stage, maar toch vraagt hij het. Natuurlijk ook in volle publiek. Iedereen stond er op te kijken hoe ik neen moest zeggen. Op zich haat ik het al om neen te zeggen, maar als ik nu nog meer ja zeg, dan ga ik er onder door. Mijn planning staat compleet vol. Een simpel uurtje weg gaan of op mijn gemak zitten lukt niet meer. Alles is momenteel onderheven aan een heel streng schema. Zelfs douchen is een geplande activiteit geworden. De moment dat ik achter zit op schema breekt er natuurlijk ook paniek uit, daar ben ik niet op voorzien. Het is allemaal redelijk dwaas hoor mijn lijstjes en schemaatjes die je in heel mijn kamer vind. Ik heb alleen nog geen oplossing gevonden die het eenvoudiger maakt. Laten we er dus van uitgaan dat het noodzakelijke hulpmiddelen zijn. Ik zal er mee moeten leren leven zodat mijn hectische dagen over zijn. Alleen is dat zo niet de uitleg die je geeft als je neen zegt. Dus een volgende taakje aan mezelf is. Leren neen zeggen! Misschien maak ik er beter tijd voor mezelf maken van. Dat kan dan vanaf morgen in het lijstje. De enige vraag is nu, telt een douche als tijd voor mezelf?
Gisteren lag mijn internet plat, dus dit het ik dan maar in word geschreven. :) Lieve Lezer,
Wat een dag is het weer. Mijn eerste dag stage en een paar dagen nadat Ex nmij liet vallen. Ik kan het nog steeds niet geloven. Al die tijd dacht ik dat ik eindelijk de man had gevonden met wie ik de rest van mijn leven zou door brengen. Natuurlijk vertelde ik veel van die stoere praatjes waarmee ik duidelijk maakte dat ik niet geloofde in ware liefde. Welk meisje gelooft nu niet in ware liefde? Op zich is dat natuurlijk niet zo zielig. Wat eerder zielig is, is dat ik nog steeds geloof dat het goed komt. Ex wil graag close vrienden blijven en daar heb ik niets op tegen. Hij weet natuurlijk niet dat ik stapel gek verliefd op hem ben. Ik wil alles doen om hem terug te krijgen. Op dit moment smssen we dag en nacht. Je kan dus niet zeggen dat er veel veranderd is. Daarnaast gaan we voor frenefits. Dat wil zeggen dat we geen relatie hebben, maar wel seks hebben. Als je daarbij ook het dag en nacht smssen telt. Dan kun je zeggen dat we een relatie hebben, maar dan niet met die woorden. Ik moet toegeven dat ik niet weet hoe lang ik dat vol hou.
Ik weet ook helemaal niet of ik wel verliefd ben. Ik weet dat ik niet zonder hem kan, maar dat wil vast niets zeggen. Om eerlijk te zijn ben ik nooit echt zeker geweest van liefde. Ik doe veel voor mijn lief, maar ik zou dezelfde dingen doen voor vrienden. Ik vraag me dan ook af hoe liefde eigenlijk echt moet voelen. Is daar soms een soort simulator voor, iets waarmee ik mijn gevoelens kan vergelijken? Dan zou ik weten of het de moeite is van voor Ex te vechten. Ik wacht echt op iemand die passeert en me volledig weg blaast. Dan kan ik echt zeggen dat ik verliefd ben. Iemand die me dat gevoel geeft waar je in boeken over leest. Misschien is liefde wel wat ik nu voel. Daar zou ik genoegen mee nemen. Het is jammer dat het ding dat me zo inspireert niet meer is. Al is dit gevoel van willen vechten voor iemand ook niet slecht. Het is natuurlijk maar relatief en een gevoel. De gekke momenten zijn mijn leven duidelijk nog niet uit. Het enige waar ik momenteel op kan hopen is dat Ex en ik terug naar elkaar toegroeien of dat ik eerst verliefd word. Wat een zekerheid is, is dat ik het niet overleef als hij een ander vindt. Compleet oneerlijk van mij. Maar ik ben al genoeg gekwetst lijkt me.
Dan die stage, helemaal wat ik er van verwachte. Saai en best zwaar. Volgens mij kan een Ergotherapeut veel meer realiseren en belangrijkere dingen doen dan wat ik nu zie. Ik zit wel op een rust en verzorgingstehuis. Daar is het sowieso al de bedoeling de mensen goed te laten voelen en daar stopt het. Morgen mag ik naar een hospitalisatie dienst. Daar waar ik eigenlijk officieel sta, maar door vakantie was mijn mentor nog niet aanwezig. Dus ik zie dan morgen wel wat de toon van mijn 3 volgende weken wordt.
Als laatste mijn perfectie plan. Ooit was ik redelijk mager en dat wil ik dus al langer bereiken. Nu zijn daar nog een paar doelen bij gekomen. Alleen al om Ex te laten beseffen wat ik had kunnen worden voor hem, moet ik als een pijl uit een boog er aan beginnen. Misschien hoef ik niet echt uit te schrijven wat ik zou willen veranderen. Maar ik doe het toch maar, voor mezelf!
50 kilo wegen (66k)
Stoppen met roken (4 vandaag)
Stoppen met nagelbijten (niet gedaan)
Haren laten groeien (lang!) (lukt :p )
Nieuwe garderobe kopen, nieuwe stijlvolle stijl (niet gedaan)
Vaker juwelen dragen (niet gedaan, mag niet op stage)
Vaker make up dragen (niet gedaan, mag niet op stage)
Altijd schaamstreek ontharen (niet gedaan)
Alle beharing bijhouden (niet gedaan)
Sportief worden (ik ga morgen voetbal kijken, telt dat?)
Risicos nemen (niet gedaan)
Nieuwe mensen leren kennen (mede stagaires)
Het zou natuurlijk kunnen dat in de loop van de veranderingen mijn lijstje aangepast of verlengt wordt. Dat zie ik op het moment zelf wel. Om mezelf te dwingen hier aan te denken zal ik elke dagboeksessie met mijn lijstje beginnen. Dan kan ik voor mezelf zien of ik werkelijk goed bezig ben. Over het gewicht ben ik nog niet al te zeker. Ook dat kan nog veranderen naarmate dat we bezig zijn. Gewoon omdat het al lang geleden is dat ik zo weinig gewogen heb en ik was toen ook veel kleiner. Daarnaast heb ik op een bepaald moment veel te weinig gewogen. Het spreekt voor zich dat iedereen zich daarom zorgen om mij maakt. Dus ik moet dat een beetje aanpassen naar de reacties van de mensen die met mij moeten leven.
Mijn lijstje lijkt erg op een meisje dat graag haar liefje wil plezieren. Vreemd misschien aangezien ik geen liefje heb. Minder vreemd als je weet dat Ex en ik elk moment nog een seks kunnen hebben. Geen wonder dus dat alles op orde moet zitten. Ik ben benieuwd hoe dat met mij afloopt!
Dit is echt de meest bizarre break up die ik ooit al meemaakte. Het lijkt alsof er nooit iets gebeurd is. We blijven gewoon smssen, msnnen en alle andere dingen. Soms noemt hij me zelf nog bolleke, dat is misschien meer uit gewoonte, maar het gebeurd toch nog. Persoonlijk weet ik niet hoe ik me daarbij moet voelen. Jullie hebben alle info en gezaag over mijn relatie gelezen. Dat was geen goede relatie. Onze relatie zat vol met kleine problemen die samen gewoon weg te groot werden. De vriendschap die we daarvoor hadden was perfect. Ik vraag me af of we werkelijk terug naar die vriendschap kunnen. Ex en ik hadden echt wel goede seks. Gaan we die spanningen zomaar achter ons kunnen laten?
Ex is precies vastberaden om die vriendschap terug op te nemen. Volgens hem is het dood normaal om volgend weekend samen te gaan zwemmen of op café te gaan. Hij denk dat dat echt mogelijk is. Het kost hem echt geen moeite om zomaar door te gaan. Daar zijn natuurlijk meerdere verklaringen voor. Mijn vriendinnen willen me kost wat kost steunen en geven me al hun goede raad. De ene beweerd dat hij me gewoon al langer niet meer als lief zag en zat te wachten om me te dumpen voor een ander. Ze wil dat ik kwaad ben op hem en toon dat hij me niet klein krijgt. Volgens een andere betekend het dat ik nog een goede kans heb dat het goed komt. Omdat hij op die manier toont dat hij eigenlijk niet zonder me kan. Vreemd toch dat het zelfde gedrag tot zo'n grote verschillen kan leiden.
Dat hij geen ander heeft, daar ben ik redelijk zeker van. Hij heeft me gezworen dat het niet zo is. Dat hij het heeft uitgemaakt omdat hij de herhaling beu was. Het feit dat we ruzie maakten, uitpraten, zeggen dat we ons best gingen doen, goede periode, ruzie maken, ... Altijd weer diezelfde routine. Daar kan ik hem gelijk geven. Misschien is deze onderbreking van routine het beste. Toch ken ik hem goed genoeg om te weten dat hij niet lang alleen blijft. Binnen de korste keren heeft hij een nieuwe vriendin. Dan natuurlijk bij voorkeur die bitch over wie hij al eens twijfelde. Dat is gewoon de gang van zaken. Volgens hem valt dat nog af te wachten, maar ik ben er bijna zeker van. Het zou me ook kwetsen, dat wel. Maar ik zou het begrijpen. Hij moet zoeken naar een manier om gelukkig te zijn en ik ook.
Ik ben trots op mezelf, dit is de eerste keer dat ik iets lang uit schrijf zonder te wenen. Misschien ben ik er sneller over dan ik denk. Alleen ben ik bang voor onze terugkomdag gedurende de stage. De eerste dag dat ik hem werkelijk terug zie. Het is een beetje beangstigend, maar we gaan er door moeten. Volgend jaar neem ik vermoedelijk ook weer meer vakken op, dus zal ik meer bij hem in de klas zitten. Zou ik veranderen van school? of is dat het meest belachelijke voorstel dat je al gehoord hebt? XX S.
't is gebeurt! zou Erik Van Looy zeggen. Wat iedereen, inclusief ik, al maanden verwachte is eindelijk gebeurd. Het lief is nu officieel de ex. Sorry Fairy, maar ik moet je theorie ook direct afbreken. Seks werkt niet altijd. Persoonlijk dacht ik ook dat ik onze problemen wel met seks kon oplossen. Maar dat werd te moeilijk blijkbaar.
Gisteren nam Ex dus de beslissing om er een punt achter te zetten. Natuurlijk begrijpt mijn verstand maar al te goed hoe het komt. Voor mij was het ook niet echt een verrassing. Toch was ik compleet verrast. Mijn hart wil het niet geloven dat de jongen voor wie ik zoveel moeite deed me op kant zet. Hij was degene die vond dat ik zonder vertrouwen geen relatie kon opbouwen. Het komt door hem dat ik mezelf verplichte om mensen te vertrouwen. Nu doet hij zoiets... Ik snap het gewoon niet. Het is niet eerlijk dat hij die steeds over vertrouwen spreekt me zo mag kwetsen. Dat is toch niet logisch? Daarnaast preekt hij ook altijd over respect hebben. Toch dumpte hij me via msn. Geef toe, zijn woorden en daden hebben niets met elkaar te maken.
Nog even en ik ben officieel 24 uur single. Ik huil me nog steeds de ogen uit... De vraag is ook waarom ik er zoveel moeite in wou en kon steken. Uiteindelijk had ik de eer aan mezelf moeten houden en dit eerder doen. Blijkbaar ben ik daar toch niet sterk genoeg voor zeg maar.
Stom is dat ook facebook wist dat ik een lief had. Normaal gezien ben ik tegen het vertellen van mijn leven aan facebook. Maar toen iedereen zag dat ik nog op vrijgezel stond na bijna een jaar relatie, vonden ze dat respectloos. Iedereen gaf de commentaar dat ik mijn lief niet erkende. Dus heb ik het dan toch maar veranderd. Geef toe, na een jaar kun je dat toch al een serieuze relatie noemen. Natuurlijk gaat het een half jaar later mis, en nu kan ik op facebook zetten dat ik terug single ben. Dat is echt best pijnlijk trouwens. Iedereen smst, mailt en reageert op mijn status. Mijn populariteit schiet gewoon de lucht in en iedereen wil wat gaan drinken of praten. Mensen kunnen echt vreemde wezens zijn. Ik blog liever dan daar met iedereen over te praten. Hou je dus maar vast de komende dagen. Er komt heel wat gezaag en stomme overpeinzingen op mijn blog!
Want er is een detail dat het voor mij erger maakt. Ex wil graag terug zo'n goede vrienden worden als ervoor. Hij is er van overtuigd dat onze relatie onze band heeft kapot gemaakt. Gezien alle omstandigheden is dat eigenlijk wel waar. We zijn compleet verschillend en hebben totaal andere verwachtingen van leven en van andere mensen. De bedoeling is dus van terug close contact te hebben. Maar dat gaat zo anders zijn. Ik weet niet of het mij lukt, maar ik moet het toch een eerlijke kans geven.
Klein probleempje is dat ik zoveel zin heb op seks. Alleen is er dus niemand om seks mee te hebben... BAH! Tijd voor een bootycall zeg maar. Misschien kan ik best nog eens wat exen op bellen ofzo? Nieuwe banden leggen? Ik ben benieuwd! XX S.
20 en meer
