Ik zeg dit nu niet omdat dit blog moeilijk zou doen maar ik ben gewoon helemaal niet in de mood om vandaag lief tegen ieman te zijn. Wat ik dacht dat gisteren zo goed ging is vandaag al lang verleden tijd! Alles wat ik probeer te eten maakt mij helemaal misselijk... Ik wil zo graag alles er terug uit krijgen maar ik mag niet, dit is frustrerend! Op dit moment wil ik niks liever dan van deze wereld verdwijnen. Dit is dus het lastige deel van mijn 'herstel', het willen opgeven maar het niet mogen.
Mijn begin klinkt misschien wel anders maar eigenlijk zeg ik gewoon hetzelfde. Zo origineel ben ik dus. Vandaag was het dus woensdag en ging het best wel goed maar daar is dus ook een reden voor. Ik heb maar 2x in plaats van 3x gegeten vandaag, das alleen maar omdat ik pas om 12u wakker word want vannacht was het half 5 denk ik. Maar! ik heb voor de rest braaf alles gegeten :) Soms denk ik echt hoe het komt dat het niet elke dag zo kan gaan, want dit is zoveel makkelijker! Maarja, een strijd tegen dit is nu eenmaal met ups en downs... En vandaag was het UP! Ik ben echt super blij :) Nu blijft vannacht mijn nichtje slapen en ga ik weer veel te veel gaan eten van oreodingen, hopelijk komt dat morgen wel goed!
See you tomorrow, geef nooit de strijd hier tegenop want alles komt ooit wel goed.
das toch hoe ik in gedachten had om te beginnen. Beginnen de meeste mensen zo niet als ze ergens hun verhaal opschrijven? Om het te doen lijken of ze toch ergens tegen praten? Niet dan? Een half uur geleden ben ik op het idee gekomen om een blog aan te maken, zodat ik mijn verhaal ergens kwijt kan terwijl ik geen idee heb hoe ik hieraan moet beginnen.
Op het moment is half 12 en dus nog altijd de 29ste oktober. Twee weken geleden had ik eindelijk gedurfd om tegen een vriendin van mij te vertellen hoe ik mij nu werkelijk voelde, en gelukkig probeert ze mij nu te helpen. Dat is de reden van dit blog! Ik kan mijn kwaadheid niet meer kwijt dus dacht ik, misschien kan je het aan de wereld vertellen? Niet dat ik aan iedereen wil vertellen hoe moeilijk ik het heb in mijn leven, nee, ik wil laten zien dat je die moeilijkheden hoe dan ook kan overkomen! Iedereen die dit nu leest vraagt zich waarschijnlijk wel af over welk probleem ik het nu heb. Wel, het gaat over een eetstoornis... Ik ben hier wel nooit voor naar een dokter geweest dus weet ik eigenlijk niet of ik het zo mag noemen maar ik weet op dit moment geen andere benaming hiervoor. Drie jaar geleden is dit allemaal begonnen, 1 september 2010, het keerpunt in mijn leven. Sinds dat jaar ben ik begonnen met mezelf uit te hongeren om geen enkele goede reden eigenlijk! Ik vond mezelf waarschijnlijk gewoon te dik? Ik weet het allemaal niet meer zo goed, maar ik weet wel nog goed hoe mijn leven er de afgelopen twee jaar heeft uitgezien. Het ging van heel veel eten tot 1x op een dag eten en even daarna niks meer want alles wat ik at, daar zorgde ik wel voor dat het er terug uit kwam op eender welke manier... Dus kort samengevat: ik eet maar 1x op een dag en alles wat erin zat moet er uiteindelijk ook terug uit! Zo ziet mijn leven er al een tijdje uit, elke dag opnieuw. En twee weken geleden heb ik het eindelijk gedurfd om alles tegen een vriendin hierover te zeggen. Het eerste wat ik voor haar moest doen was een week opschrijven wat ik op een dag at. Dit was zo verschrikkelijk frustrerend omdat ik veel te veel at naar mijn goesting. Ik heb ook nog nooit zoveel op een week moeten overgeven omdat ik zo kwaad op mezelf was! Einde van die week eindelijk bereikt blijkt dat mijn eetpatroon super onregelmatig is. Natuurlijk had ze helemaal gelijk want ik at heel de dag niks en eens ik begon te eten stopte ik niet meer. Nu na die week heb ik eigenlijk een week rust gehad want ze ging een schema maken waarin stond hoe ik terug moest beginnen eten. En in die week ging ik gewoon verder met wat ik al drie jaar doe. Maar toen kwam mijn nieuwe opdracht... Drie keer op een dag eten waarvan alles ook nog is moest binnenblijven of ze zou me niet meer willen helpen. Vandaag is mijn vierde dag dat ik dit doe en ik ben kapot. Ik geef toe aan al het eten dat ik kan krijgen en dat mag ik niet doen want misschien een uur nadat ik zoveel gegeten heb komt het schuldgevoel. Het nadeel nu is ik mag niks meer doen om dit te doen stoppen dus word ik eigenlijk een soort van gek want ik ben in een constant gevecht met mezelf. Zou ik nog meer eten of zou ik overgeven? Geen van beide is een optie dus moet ik iets anders gaan doen. Ik moet er voor zorgen dat ik heel de dag bezig ben met iets want anders lukt dit helemaal niet. Ik lig nachten wakker tot 4u 's morgens omdat ik teveel pieker hierover of omdat ik niet moe ben en me dus moet bezighouden zodat ik niks idioots ga doen zoals nog meer eten of over gaan geven. Ondertussen ben ik ook al 3kg bijgekomen, mijn hoofd is gewoon de hel zelf op dit moment! Het is nu iets na 12 en dus niet meer de 29ste oktober en dat wil zeggen dat ik nog een dag heb overleeft in het 'genezingsproces' van mijn eetstoornis.
