Inhoud blog
  • DOEL
  • thuis
  • school
  • stage :o
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    My Story
    Mijn leven in een notendop.
    07-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOEL
    In mijn leven heb ik nog 1 Doel!! en dat is om in oktober te starten aan de hoge school!! dit wil ik nog bereiken en als ik de drie jaar kan volhouden ( wat ik zeker ga proberen) dan ga ik beginnen leven!! echt leven! het eerste wat ik dan ga doen, is in therapie gaan, om het verleden af te sluiten, om me weer goed te voelen,...

    Maar ik wil dit doel bereiken


    :) 


    Kelly 

    07-12-2011 om 22:05 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    14-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.thuis
    Ok, we hebben vandaag weer wat meegemaakt.
    Ik denk  dat ik al heb verteld over mijn zus. Degene die om mij is buiten gegooid? Wel nu komen we redelijk overeen, en vandaag vroeg ze mij om mee te gaan shoppen. Ik haat shoppen, maar aangezeien ik niet meer naar school ga, heb ik toch niets anders te doen. Dus ik ging mee. Maar mijn ouders hebben me verboden om contact met haar te hebben. Ookal ben ik 18, ze zeggen dat ik niet mag. En het is nochtans uitgesproken dat ik haar wettelijk nog mag zien. Dus ik ging mee. Maar mijn ouders hadden mijn fiets bij haar zien staan. Dus ik kreeg een kwaad telefoontje. Het was mama. Ze zei dat mijn meme en ik alleen een ander huis mogen zoeken om te wonen en dat mijn jongere zus bij hen gaat wonen. 

    Maar ik wil het niet! mama heeft toch verantwoordlijkheid? Of niet soms? Mijn enige doel was niet om als haar te worden. Ik zou alles willen doen om niet zoals haar te worden. Het probleem is dat zij me geen andere keuze laat! ik wil studeren, maar ik mag niet! ik wil mijn stempel op de wereld drukken!!!

    Kelly

    14-11-2011 om 20:33 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Vechten, wachten, voelen

     

    Ik kon alleen verwachten

    Dat je ging vechten

    Dat deed je niet

     

    Ik kon alleen hopen

    Dat je ging wachten

    Dat deed je niet

     

    Ik kon alleen maar dromen

    Dat je voelde wat ik voelde

    Dat deed je niet

     

    Het spijt me dat ik

    Vocht, wachtte en voelde

    Alleen om je bij mij te houden


    een gedichtje dat ik zelf heb geschreven. Zet u reacties maar pos of neg :D ik sta open voor alles

    12-11-2011 om 20:04 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.school
    Ik ga het nog eens over school hebben.
    Ik zit dus in mijn Zevende jaar thuis- en bejaardenzorg. Maar wat de meeste mensen niet weten is dat ik die richting haat!
    Ik moest dit doen van mijn ouders, dat is duidelijk uit de vorige berichten, maar er is iets gebeurd waardoor ik niet meer in de richting zal zitten.
    Vanaf 3oktober had ik stage in een rusthuis in de buurt. Omdat we 7des zijn moesten we iedere dag de vroegen doen. (van 6:30 tot 15u)
    Dat was al zwaar want ik moest iedere morgen om kwart voor vijf opstaan. Ik had nog niet zoveel ervaring als de rest van de klas, maaar daar hielden ze geen rekening mee. Ik stond bij zwaarhulpbehoevenden en er zaten ook dementerenden bij. Ik weet dus niet hoe ik met dementerende mensen moet omgaan, maar ik moest duidelijk niet op hulp verlangen. Ik moest in de eerste week een dementerende wassen. Maar ze sloeg me, ze schopte op mijn hoofd, ze schold me uit en ze papegaaide. Ik begon te wenen en heb op het belletje van nood gedrukt; Maar niemand kwam me helpen. Uiteindelijk heeft de poetsvrouw me komen helpen. Ik was toen erg kwaad maar ik kon me nog bedwingen. Een week later moest ik een bejaarde man helpen naar toilet te gaan. Maar hij is halfzijdig verlamd maar kan nog een klein beetje stappen. Alleen moet je zijn arm ondersteunen. Dat deed ik ddus, ik had hem vast met 2 handen en we zetten voetje voor voetje. Maar plots begon hij te trillen op zijn benen en zakte door zijn knieen. Hij viel half op mij. Ik heb me helemal uitgestrekt om op de noodbel te drukken. Ik heb zeker een kwartier gebeld, maar niemand kwam me helpen. Ik heb hem tenslotte op zijn bed gekregen en hem terug kunnen rechtstellen. Alles was terug in orde. Vorige week donderdag moest ik weer de dementerende mevrouw wassen en het was hetzelfde scenario als de eerste keer. Ik was echt kwaad. Ik wou mijn gerief nemen en aanzetten, maar ik dacht aan mijn stage. Ik had over de val natuurlijk niets gezegd omdat niemand me kwam helpen. Op de overdracht kwam ik, door de dementerende, een half uur te laat. Ik was woest en wou niet gaan zitten. Ik moest dan van de hoofdvverpleegkundige en heb het dan gedaan. Ik zat dan wat verscholen ac hter een muurtje omdat ik er nog steeds niet goed van was. Daar was zij blijkbaar kwaad voor. Ik heb de stagedag uitgedaan. 's Avonds toen ik net in mijn bed lag om te gaan slapen, werd ik gebeld. Het was mijn stagebegeleider. Ze zei dat ik de dag erna maar om 12uur op stage moest zijn. Ik stelde geen vragen maar zat wel met een soort wrok. Ik bleef maar verschillende scenario's in mijn hoofd afspelen om te weten wat er aan de hand was. De dag erna kwam ik op stage en mijn stagebegeleider toonde me een brief.Er stond n dat ik  geweigerd was als stagiaire. Ik dacht van shit!, maar toch was ik redelijk opgelucht. Mevrouw zei dan dat ze mijn ouders ging bellen en dat ik voor mijn laatste week gewoon naar school moest gaan. Ik dacht ok, eindelijk geen stage meer! Maar toen ik thuiskwam was het wat anders. Mijn ouders waren kwaad en vroegen waarom ik dacht gedaan had. Ik heb hen dezelfde uitleg gegeven als hierboven. Ik zit nu helemaal alleen in een kamertje op  school terwijl ik deze blog schrijf. De directeur kwam gisteren bij mij en zei dat ik van school werd gestuurd, maar dat er eerst nog een gesprek kwam met mijn ouders. Ik wil nog niet weg van deze school, ik voel me hier veilig, ik voel me hier op mijn gemak! Ik ken hier alles en ik voel me hier meer thuis dan thuis. Mijn stagebegeleider zei dat ik moest zoeken achter een nieuwe richting, school, werk. Maar ik wil niet!! Ik wil niet werken, en naar een andere school zal ik niet mogen. Morgen is het gesprek met mijn ouders en ik heb superveel stress! Ik wou voor de zoveelste keer dat ik dood was...

    Kelly

    25-10-2011 om 13:46 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    05-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stage :o
    Nog een keer hallo,

    Ik ben gebroken.
    Ik heb nu een maand stage in een rusthuis. Ik haat de richting dus zeker de stages. Op de 2de dag kwam mijn stagebegeleider langs om een verzorging te zien. Toen het evaluatie was, was het eerste wat ze vroeg; ''doe je het graag'' ik zei nee. Ze zei dat ze het zag omdat ik niet goed verzorgde, dat ik geen contact had met de mensen en dat ze het kon zien aan mijn gezicht. Ze vroeg dan waarom ik in die richting zit. Ik vertelde haar dat ik moest. We hebben dan een lang gesprek gehad en op het einde probeerde ze me te overtuigen dat ze met mijn ouders mocht spreken. Tuurlijk zei ik nee! Ik ben bang voor hen. Ik moet het volhouden. Ik moet slagen! ik moet mijn 2de diploma halen. OOkal is het tegen mijn zin. Ik kan het mijn ouders gewoon niet vertellen. Ik kan hen niet zeggen dat ik wil stoppen, dat ik het haat! dat ik totaal geen zin heb, maar ja wat ga ik doen e

    05-10-2011 om 14:58 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    19-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vandaag
    Vandaag was voor mij een heel moeilijke dag.

    grotendeels is het mijn eigen schuld, maar ik wil het toch van mijn hart hebben.

    In mijn vorige klas had ik zoiets nooit verwacht, maar nu ik in BSO zit, ja obvious.

    Wel, om te beginnen had ik deze morgen de sleutels (als grap) van de leerkracht godsdienst naar achter in de klas doorgegeven. In mijn vorige klas zouden ze ze direct hebben terug gegeven, maar hier. Ze gaven ze door, en op het einde van de les hadden ze de sleutels meegenomen naar buiten. Ze hadden ze in hun kastje gelegd. aangezien wij smiddags naar buiten mogen, hadden ze de sleutels meegenomen. M. uit mijn klas had ze aan haar lief gegeven. En haar lief had ze, toen hij naar huis reed, door de ruit gesmeten. Maar in de namiddag moesten we bij de onderdirecteur gaan om uit te zoeken wie ze had. Niemand zei iets dus ik had dan maar gezegd dat ik ze had genomen. De rest bleef zwijgen, dusja, de directrice en onderdirecteur heel pist beginnen komen op mij omdat ze dachten dat ik ze had. Maar ik had ze niet! we moesten dan elk om beurt bij hem gaan in de spreekkamer en ik heb dan alles gezegd dat ik wist. Uiteindelijk is alles uitgekomen. En nu is alles in onze klas erger. we krijgen een afspraken blad waar we ons precies aan moeten houden of we vliegen buiten. 
    ik heb waarschijnlijk ook al strafstudie, maar ik heb al zo'n boel me mijn ouders dat ik niet durf zegn.  
    Ik wou mij echt ophangen vanmiddag.


    Over die boel met mijn ouders. Ik ben vrijdag weggeweest en had gelogen over waar ik naartoe ging. Ik mag een maand niet buiten ( wat ik GOED begrijp.) Maar het is donderdag mijn verjaardag, dus ik kan niets gaan drinken,.. Ik heb kaarten gekocht voor een toneelstuk en nu is er 36 euro weg. Ik zit in d schoolraad, dus daar mag ik waarschijnlijk ook niet naartoe, maar ja hun reactie is begrijpelijk! 

    Wel ik ben blij dat het eruit is :D

    19-09-2011 om 21:42 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.school
    Ik ging altijd graag naar school! tot dit jaar. 
    Ik kwam graag naar de les, ik kwam met iedereen van mijn klas. ik was zeg maar de 'klasgek'. Ik gaf domme antwoorden, ik trok de aandacht wanneer niemand het verwachtte. Ik was gewoon de luidruchtigste van de klas. Maar dit jaar is totaal anders. Ik zit in een totaal nieuwe klas, ik praat bijna tegen niemand en ik kan de meeste mensen van mijn klas niet af. Ook de richting ligt mij niet. Ik doe een zevende jaar thuis en bejaardezorg. De 6jaar ervoor heb ik gezondheid en welzijnswetenschappen gestudeerd. Ik HAAT de richting waar ik nu in zit. Ik kan ze echt niet aan. Ik word emotioneel als ik bejaarden hoor vertellen over hun leven. Omdat ik denk van binnen een maand, een jaar of wanneer ook zijn ze dood. Hun tijd is bijna gekomen en mijn leven ligt nog voor me. 
    De klas ligt me ook niet. Ik ga iedere dag met hoofdpijn naar huis. Dat is pas hatelijk. De klas is veel te luidruchtig. Er zitten schminkpoppen bij mij in de klas, ze roepen tegen leerkrachten, doen grof en willen ALTIJD het laatste antwoord!!!

    Ik kan het gewoon niet meer aan!

    Ik wil iedereen die mijn blogs leest toch bedanken om het een beetje 'mee te dragen' met wat ik door maak!!!

    dank je 

    xx

    12-09-2011 om 21:25 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.beu!

    T, ik kan het niet meer aan. Ik kan het geruzie tussen u en lolo niet meer aan. Ik kan de 1nachtseks niet aan. Ik kan mijn klas niet aan. Ik kan mijn richting niet aan. Ik word gewoon zot van alles. Ik voel mij al niet goed bij wat er aan de hand was en dan is er nu ook dit. NEE!!! Ik kan het niet meer. IK word het beu; IK probeer alles te doen om jullie samen te krijgen en op de een of andere manier slagen jullie er beiden in om het te verbrotten, dus ik hoop dat jullie hierdoor hebben bijgeleerd. Ik kan er niet aan doen. Het was gewoon een keuze die al lang op mijn tong lag. IK begrijp echt niet waarom jullie niet gewoon een koppel kunnen zijn. EN LOLO het maakt niet uit of je verschilt. Luister naar wat ik te zeggen heb, want het is niet altijd achtelijk!!! Het maakt niet uit hoeveel je verschilt, of wat je verschilt als je er maar kunt mee omgaan en met elkaar een gulden middenweg kunt vinden tussen beide. T ik heb het u al gezegd en ik zeg het nog eens! Ik kan het niet aan om weer in een depressie te belanden. Ik heb het vorige keer bijna niet overleeft en sindsdien heb ik bijgeleerd, dus alstublieft doe mij dit niet aan. Ik heb het ook al tegen j gezegd. Ik kan het echt niet aan. En trouwens, ik weet nog altijd niet zeker of ik zwanger ben!! En dan nu nog met uw neef erbij. Trouwens, ik kom nu schrijven omdat ik net seks heb gehad en hij me er heeft uitgegooid. Dus,… Ik ben niet meer waard. Jij daarentegen, jij bent het geweldigste, liefste, sociaalste, openlijkste, meisje dat ik ken! Jij bent meer waard dan wie ook! Jij bent echt een prachtmeid! Maar weet je wat ik niet begrijp? Is dat jij en lolo overal problemen blijven zoeken! Kunnen jullie nu niet gewoon zonder problemen voortdoen. Aan het nu denken en niet, wat gebeurd er binnen een minuut, of dag, maand, jaar of eeuw, of wat als het nu nooit gebeurd!!!! Dat weet je niet! Wie weet kan je ondanks je verschillen toch nog zoveel bereiken samen!!

    Ik denk dat we het best ook even over school hebben. Mijn klas is echt kut! Ze doen grof tegen leerkrachten, ze roepen,… en dan verwachten ze nog dat ze als volwassenen behandelt worden!!?? Dat begrijp ik echt niet! Als zij kinderachtig doen, krijgen ze toch ook een kinderachtig antwoord terug? Trouwens de richting is niet voor mij! Ik kan het echt niet aan! Ik begin te wenen! Ik zeg tegen iedereen omdat ik niet weet wanneer hij of zij dood gaat, maar eigenlijk is het gewoon dat het mij doet denken aan E.! Ik mis haar toch zo! Ik denk nog iedere dag aan haar! Vooral nu pépé r. en j. zijn gestorven! Ik kan het niet, ik kan niet met dood omgaan! Ik ben totaal niet bang van dood! Alleen als het bij iemand anders gebeurd! Ze betekende alles voor mij! Ik steunde haar, ik was er voor haar als ze nodig heb!! En toch zit ik met zo’n schuldgevoel! Na 3jaar zo’n schuldgevoel!! Alemaal omdat ik 3weken niet bij haar was geweest voor ze stierf! Ik heb nooit afscheid kunnen nemen! Dat neem ik mezelf nog altijd kwalijk!

    Mevrouw EDR; de liefste, hartverwarmendste mens van de hele wereld! Een paar gedichtjes voor tussendoor!!

    liefde voor een leerkracht

     

    Dankbaarheid

    door de heftige gesprekken

    alles van mijn hart

    belandde op het jouwe

     

    Het groeide

    de essentie van alles

    durfde ik nooit kwijt

    alles zou omslaan

     

    Maar nu je weg bent

    kan het niet meer

    wil je niet meer

    alle ellende begint pas

     

    Nu ben ik weer alleen

    waar moet ik beginnen?

     

    Dat is het laatste wat ik heb geschreven!

    10-09-2011 om 13:28 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    02-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.misbruik
    Vandaag ga ik het hebben over de zelfmoordpogingen die ik al heb meegemaakt en waar ik niet echt spijt van heb.
    Maar voor ik daar aan begin moet ik nog iets toelichten omdat het toch van groot belang was is mijn keuzes.
    Vanaf mijn 8jaar werd ik misbruikt door mijn neef.
    Hij is een jaar jonger en daarom begrijpen de meeste mensen niet hoe dat kan gebeuren. Maar wat men niet weet over hem is dat hij goed kan manipuleren. Hij kan 2 stenen doen vechten. Hij en zijn familie kwamen de zondag altijd bij ons thuis. We speelden dan alstijd op de kamer. Hij wou altijd doktertje doen. Hij zat dan aan mij en ik mocht geen geluid maken. Maar naargelang we ouder werden, speelden we meer buiten. We gingen een spel doen waar we papier en stylo's en zo nodig hadden, dus hij stuurde mijn zus er om. Toen hij de deur van het huis hoorde dicht vallen zei hij dat ik op mijn knieen moest zitten. Natuurlijk wou ik niet want ik wist wat er zou volgen. Hij trok mij aan mijn haar naar beneden, deed zijn broek open en beval hem te pijpen. Toen ik wou roepen zei hij dat ik niet moht omdat hij dan alles ging vertellen. Ik dacht dat het allemaal mijn schuld was dus ik deed het dan maar. Dit gebeurde bijna iedere week. Toen ik naar het 2de middelbaar ging kwam hij naar dezelfde school. Ik durfde hem niet aankijken. Toen ik in het 4de middelbaar zat had ik voor mijn goed rapport een nieuwe gsm gekregen. Ik stuurde oautomatisch mijn nummer naar iedereen, waaronder hij ook. Later stuurde hij mij dan nog een bericht dat ik naar het bos moest komen om te praten. De communicatie was nog nooit eerder via sms verlopen dus ik dacht dat hij ermee wou stoppen. Wat dus niet het geval was, want het was weer hetzelfde. 
    Maar zijn moeder had zijn berichten gelezen en wist dat er iets aan de hand was. Ze belde naar mijn moeder en een paar uur later zaten we allemaal aan tafel. Hij zei dat er niets was gebeurd en ik durfde het woord pijpen niet over mijn lippen krijgen.
    Mijn mama noemde mij ziek in mijn hoofd omdat hij zei dat het allemaal mijn schuld was, dat ik ermee begonnen was en ik niet wou stoppen. Maar toen mijn stiefpapa mij zei dat het om mijn eigen bestwil was dat ik precies zei wat er gebeurde heb ik het maar gezegd. Ze geloofden mij nog altijd niet, dus ik was alles kwijt. Mijn nieuwe gsm waar ik zo hard voor had gewerkt, maar vooral het vertrouwen van mijn ouders. Ik moest de hele grote vakantie op mijn kamer blijven en mocht alleen maar naar beneden om te eten en om naar toilet te gaan. Dat was het ergste van dat hele jaar.

    Maar nu de zelfmoord. De eerste keer probeerde ik mij op te hangen in mijn kamer, wat niet was gelukt. Ik kan mezelf er niet van overtuigen dat het mijn schuld niet was. (wat ik ondertussen al beter weet)

    De 2de keer had ik bijna van de brug gesprongen, maar de politie hield mij tegen. Dat had te maken met dat, mijn zus, en mijn ouders.

    De derde keer zal binnenkort volgen. Ik heb verschillende redenen en ik weet niet hoe lang ik het nog vol houd. Ik hoop nog een tijdje, maar nu ben ik bang dat er nog iets erger is. Ik ben bang dat ik zwanger ben...

    02-09-2011 om 22:48 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    25-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.familie
    Ik heb het gevoel dat ik nog wat moet toelichten over mijn familie. Ik heb dus 2 tussen. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik tien jaar was. Mijn vader werkte dag in dag uit. Hij spendeerde nooit aandacht aan ons. Als er een verjaardag was liet hij iemand anders een cadeau kopen. Hij had een vriendin toen hij en mijn moeder nog samen waren. Hij ontmoette haar via internet. Mijn mama had ook iemand ontmoet. Maar mijn vader stak alles op haar. Zij vloog het huis uit. Wij moesten bij onze vader blijven. Om de twee weken mochten wij bij mama gaan tot zij een nieuw huis had gevonden. Toen was het omgekeerd. Met vader deden we niets. Hij ging nog altijd gaan werken en iedere dag waren we bij onze grootmoeder. Op een dag besloot de vriendin van mijn vader dat hij kon kiezen. hij koos voor haar. Maar wat ik niet wist tot voor een jaar was dat hij mijn oudste zus niet had opgegeven. Ze bleef hem zien, wat ik gewoon grof vond. Nu begrijp ik het beter, ze hebben hetzelfde karakter. Wij bleven bij mama. Tot er iets nieuws gebeurde. Mijn mama haar vriend had ht gedaan gemaakt en mijn mama pleegde voor de eerste keer zelfmoord. Natuurlijk lukte het niet. Ze lag in het ziekenhuis en beloofde dat ze het NOOIT meer opnieuw zou doen. Toen heb ik mijn mama voor de eerste keer zien wenen.
    Er ging een half jaar over voor ze iemand nieuw ontmoette. Wij gingen bij hem wonen. Maar hij was niet de perfecte man. Hij ging iedere avond op cafe en kwam met andere vrouwen thuis. Hij was altijd zat en heeft mijn mama zelfs eens bedreigt met een mes. Mijn mama was het beu en besloot toen voor de 2de keer zelfmoord te plegen. Ze was net op tijd en ze is naar het ziekenhuis gereden. Wij gingen bij een nokel wonen. Maar die bleek dan verliefd op mijn mama. Dus toen mijn mama dat doorhad gingen we terug verhuizen. Mijn mama had dan een huis gevonden waar ik en mijn zussen samen met mijn mama woonden. (Ondertussen woonde mijn meme nog bij mijn vader) Maar hij besloot haar buiten te gooien Toen woonden we ongeveer een week in ons nieuwe huis. Mijn mama was zo vriendelijk dat ze mijn meme in huis heeft genomen. Maar er was te weinig plaats dus mijn mama ging bij haar vriend wonen. Mijn meme en wij wonen nu nog altijd in het huis. Toen begon de ruzie met mijn zus en mijn mama kon de ruzies niet meer aan en pleegde voor de derde keer zelfmoord. Het lukte weer niet en gelukkig voelt ze haar al veel beter sinds mijn zus weg is. 

    Dit is in grote lijnen mijn familie. 

    25-08-2011 om 22:50 geschreven door kelly DW  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!